(สามจุดสอง)-------ผู้ชายดีดียังมีอยู่จริง
“ฟื้นแล้วว่ะไอ้ต้น”
“ค่อย ๆ ขยับนะครับน้อง”
“หนูอยู่ไหนคะพี่....ที่นี่ที่ไหน?”
“โรงพยาบาลครับ.....น้องนอนสลบอยู่ในห้องน้ำชาย พวกพี่ไปเจอเข้าก็เลยพาน้องมาส่งโรงพยาบาล....”
“ตุ๊ดเหรอว๊า.....กูก็นึกว่าผู้ชายต่อยกันแย่งหญิง.....ง่ะ”
“หุบปากไปเลยตี๋.....มึงพูดแบบนี้ได้ไง น้องเค้าเจ็บอยู่มึงเห็นมั้ย”
“คร๊าบบบบบ พ่อขวัญใจชาวสีม่วง”
.
.
.
.
.
.
ร่างโปร่งกำลังนั่งนึกถึงเหตุการณ์ในวันโลกาวินาศวันนั้น....ช้อนในมือเขี่ยข้าวไปมาอย่างไม่ค่อยหิวเท่าไหร่
หล่อ.....ชิบ
คำเดียวที่แว่บเข้ามาในหัว....เมื่อลืมตาขึ้นมาพบกับเทพบุตรในชุดนิสิตสีขาว เดย์ในตอนนั้นเผลอนึกว่าตัวเองกำลังอยู่บนสวรรค์....แล้วกำลังถูกเทวดาสองนายพิจารณาผลกรรมอยู่ว่าจะส่งเธอลงไปนรก....หรือให้เธอเป็นนางฟ้าอยู่บนสวรรค์ร่วมกับพวกเขาดี....แม้ว่าพ่อเทวดาอีกคนจะตาหยีจนแทบปิด แถมยังปากหมาไปหน่อยก็เถอะน่ะ....
บ๊ะ!!!!!.....นางฟ้าเรอะอีบ้า....ผิดเพศอย่างแกคงต้องลงไปเป็นนางบำเรอพวกยมทูตในนรกน่ะสิ!!!! แล้วยิ่งหน้าตาทู่เรศแบบนี้ยิ่งเอื้อแก่การตกนรกอยู่ด้วย....
สมองของเดย์กำลังวิ่งฉิว....ความคิดมากมายสลับสับเปลี่ยน....ไหลไป....เทมา.....เดย์ในวันนี้มัดผมแบบแสกกลางหลวม ๆ ดูแก่ไปหน่อย....แต่ก็ดูเป็นทางการ น่าเชื่อถือกว่าเดย์ในลุคบาร์บี้
“เอ๊ะ....นั่นมัน”
สายตาพลันเหลือบไปเห็นใครบางคน....คนที่รู้จักกันเป็นอย่างดีเสียด้วยสิ ร่างบางในชุดนิสิตผิดระเบียบแต่ก็ยังคงดูน่ารักน่าทะนุถนอม กำลังควงคู่มากับหนุ่มร่างสูงหน้าตาใช้ได้
แต่ว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่นายเจ......
กระเป๋ามือสองใบโตคือที่กำบังอย่างดี....แต่ก็ดูเหมือนว่าคนทั้งสองจะไม่ได้สนใจผู้คนรอบข้างมากนัก สัญชาตญาณนั้นไวกว่าความคิด มือของเดย์ฉวยโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถ่ายรูปคนทั้งคู่เก็บเอาไว้
วูบหนึ่งตั้งใจจะส่งรูปนั้นให้ผู้ชายอีกคน....ผู้ชายที่เคยฉุดเธอขึ้นมาจากพื้น....และผลักเธอลงไปด้วยแรงกว่าเดิมสองเท่า!!!
อยากแก้แค้นไม่ใช่รึ....เอาสิ....โอกาสนี้แหละ
ไม่.......ไม่พอหรอก.....แค่นี้น่ะมันยังไม่สาสมกับที่มันทำไว้กับเธอหรอกนะ....
หยุดเถอะเดย์....เธอกำลังเดินออกมาจากคนชั่วพวกนั้น....บัดนี้เธออยู่ห่างสิ่งโสมม อยู่ในที่ที่ปลอดภัย....แล้วเรื่องของพวกนั้น....มันก็ไม่ใช่ธุระของเธอสักหน่อยเดียว
“พี่บอกเราแล้วไง....ว่าพี่ช่วย.....ค่ารักษาพยาบาลน่ะ เพราะว่าพี่เป็นคนพาเราเข้าโรงพยาบาลเอกชนเอง”
น้ำเสียงนุ่ม ๆ ของชายผู้มาใหม่....ขจัดเสียงโต้เถียงของนางฟ้าและซาตานในตัวเดย์ และดึงเธอกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง
“พี่........”
“ก็พี่น่ะสิ”
ชายหนุ่มโบกไม้โบกมือให้เธอขยับเข้าไปด้านใน เพื่อที่เขานั้นจะได้ถือวิสาสะนั่งข้างเธอโดยไม่ต้องขออนุญาต
“แล้วซื้อเหล้าให้พี่เป็นการตอบแทนน่ะ.....คิดได้ยังไงฮึ”
“แหะ ๆ.....หนูคิดว่าพวกผู้ชายจะชอบดื่มเหล้านอกซะอีก....แต่ท่าทางพี่คงจะดื่มแต่ไวน์แพง ๆ แหง”
“ชิส์.....อย่าตัดสินคนแค่มองเค้าจากภายนอกสิ”
ทุกอย่างนั้นเงียบสนิทอยู่ครู่ใหญ่....เงียบจนน่าอึดอัด เดย์ตักข้าวเข้าปากกินอย่างเงียบ ๆ แถมยังเอากระเป๋าใบโตมาวางกั้นเอาไว้อีก.....ผู้มาเยือนหัวเราะหึหึ
“ทำไม.....พี่ถึงช่วยหนูล่ะ.....ไอ้พาส่งโรง’บาลน่ะมันเป็นเรื่องปกติของพลเมืองดี....แต่ค่ารักษานี่สิ ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้รู้จักกันซักหน่อย”
“ก็มันเป็นความรับผิดชอบของพี่ไง”
“ยังไง....พี่ไม่ใช่คนที่อัดหนูซะน่วมซักหน่อย”
“ก็แทนที่พี่จะพาเราส่งเข้าโรงพยาบาลของรัฐ....ไม่อย่างนั้นค่าใช้จ่ายก็คงไม่แพงหูฉี่”
“สมเพชหนูล่ะสิ”
“ไม่ใช่ซักหน่อย”
“ขอบคุณนะคะ......”
ชายแปลกหน้าเอาไหล่กระแทกมนุษย์กลายพันธุ์ตัวบางจนเดย์สะเทือนแทบสำลักข้าว
“แล้วรู้จักพี่ได้ไง....รู้ได้ไงว่าพี่อยู่ชมรมดนตรีน่ะฮึ”
“ก็ชื่อพี่ในใบเสร็จไงคะ.....แถมพี่ก็ดังพอตัวอยู่....หาไม่ยากหรอก ไม่ใช่ตาสีตาสาแบบหนูนี่”
“แล้วรู้มั้ยว่าชื่อเล่นพี่น่ะ....ชื่ออะไร”
“ฮื่อ”
คนสวยไม่เสร็จส่ายหน้าบรื๋อ มือเรียวคว้าน้ำขึ้นดูดเฮือก ๆแก้เก้อ.....ทั้งชีวิตนี้จะเคยคุยกับผู้ชายแบบยาว ๆ อย่างนี้สักกี่ครั้งกันล่ะ
“พี่ชื่อต้น....ไง.....ชื่อพี่มันฟังดูธรรมดาไม่เข้ากับหน้าหล่อ ๆ เลยใช่ป่ะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า.....จริง”
“แล้วเราล่ะชื่ออะไร”
“เดย์”
“เห็นมั้ย....ชื่อเรายังเท่ห์กว่าเลย”
“ทดแทนกับหน้าตาแบบนี้ไง”
“เฮอะ.....ก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่มากนักหรอก.....พี่ว่าพี่เห็นเราบ่อยอยู่นะ.....ยิ้มซักหน่อยก็ดูน่ารักดี”
น่ารัก......น่ารัก........บ๊ะ......โดนผู้ชายชมว่าน่ารัก.....ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะ.....ครั้งที่สองน่ะ เลยไม่ค่อยอยากจะเชื่อ!!!!
“มันหลอนจนติดตาเลยรึไงคะ.....ถึงจำหนูได้น่ะ”
“เค้าเรียกมีเอกลักษณ์เว้ยน้องชา......อ่า......น้องสาว.....”
“ขอบคุณนะคะที่รักษาน้ำใจ”
“พี่ต้องไปแล้ว.....แล้วเจอกัน”
กำปั้นของชายหนุ่มชกเบา ๆ ที่ไหล่ของเดย์....แม้จะชกเล่น ๆ แต่ก็มือหนักใช่ย่อยอยู่......
เดย์มองตามหนุ่มหล่อจนคล้อยหลัง....ริมฝีปากได้รูปอมยิ้มน้อย ๆ มือซุกซนแกะสิวบนใบหน้าอย่างลืมตัวก่อนจะรีบชักมือกลับ ราวกับถูกไฟช๊อต
ไม่ได้เชียวนะ....ไม่เป็นอันขาด
อยากตกเป็นตัวตลกให้เค้าหัวเราะเยาะกันอีกรอบรึไงน่ะอีเดย์!!!!!!
.
.
.
.
.
เวลาล่วงเลยผ่านไปจนย่างเข้าภาคเรียนที่สอง
คนขี้ริ้วในวันนั้นดูเปลี่ยนไปชนิดจากหลังมือเป็นหน้ามือ
ด้วยความช่วยเหลือจากคุณยายสุดที่รักแอนด์เดอะแก๊งค์ที่มักจะมาชุมนุมกันแทบจะทุกเสาร์.....หลังจากที่เดย์ประสบกับเหตุการณ์อันเลวร้ายครั้งนั้นแหละ
เพื่อนของยายประกอบไปด้วยคุณยายวันใหม่ อดีตนักร้องชื่อเสียงกลาง ๆ ในยุคเจ็ดศูนย์ต้น ๆ....เคยขับร้องกับวงดนตรีสุนทราภรณ์อยู่พักใหญ่ ร้องแบ็คอัพให้ศิลปินรุ่นหลัง ๆ และตอนนี้ผันตนมาเป็นนักร้องประสานเสียงในโบสถ์
คุณยายวันเพ็ญอดีตครูสาวหัวก้าวหน้าในยุคนั้น......
คุณยายลัดดาวัลย์.....หรือเลดี้แอล อดีตเมค-อัพอาร์ทิสให้กับดารารุ่นเก๋า ๆ
รวมยายของเดย์อีกก็เป็นสี่ดรุณี เลดี้มาเฟีย......
“อีหนู.....พี่สาวจะบอกให้นะ.....ว่าเทรนด์แฟชั่นย้อนยุคกำลังจะกลับมารุ่งเรือง แล้วเธอจะเลือกไว้ใจพวกยังดีไซเนอร์ มากกว่าพี่ซึ่งผ่านแฟชั่นมาแทบจะทุกสมัยคนนี้น่ะรึ.....” นั่นแหละเลดี้แอล เปรี้ยวเก๋ไม่สร่างซา....เดย์ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมยายของเธอถึงได้ ‘กล้า’ เดินเข้าไปซื้อเครื่องหนีบผมระบบไอน้ำราคาแพงหูฉี่ด้วยเงินบำนาญ
บ้าบิ่นสมกับเป็นหนึ่งในสาว ๆแกรนด์มาเฟียจริง ๆ
กางเกงเอวสูงขาบานเข้ากันดีกับชุดนิสิตสีขาวทรงธรรมดา เพียงแค่จับมันยัดเข้าไปในกางเกงเท่านั้นแหละ บางครั้งก็สวมทับด้วยสูทมือสองแก้ทรงให้พอดีตัวก็ดูเป็นทางการดี แม้แต่อาจารย์ประจำคลาสยังแอบคิดว่านางเป็นเพื่อนอาจารย์ด้วยกัน กับผมรวบตึงประโคมเจลใสจนเป็นเงา
บางครั้งกะเทยคนนี้ก็ประชดโลกด้วยการทำตัวสวนกระแส.....ใช้ชีวิตแบบสวนค่านิยมของเพศที่สามที่มักจะชอบสีสีนอลังการ....ตระการตาเข้าข่ม เทคนิคแต่งหน้าแบบสาวซิกส์ตี้อย่างถูกวิธีคือสิ่งเดียวที่เดย์ยังไม่เคยลองแต่งออกจากบ้าน....เพราะอยากจะโชว์ผิวหน้าเกลี้ยงเกลาสะอาดสะอ้านมากกว่า แม้ว่าจะดูจืด ๆ เรียบ ๆ ไปหน่อยก็ตามที
“เดย์......นั่นเดย์ใช่มั้ย”
ขณะกำลังเดินจ้ำอย่างคนมีมาด เดย์ก็มีอันต้องหยุดชะงักฝีเท้ากะทันหัน เมื่อถูกเสียงอันคุ้นหู.....ทว่าหมองเศร้าร้องเรียกเอาไว้ในนาทีนั้น
เดย์กำลังถามตัวเอง.....ถามในสิ่งที่เวลาได้พามันไปหลบซ่อนอยู่ในซอกหลืบของจิตใจ....
ว่ายังอยากแก้แค้นคนพวกนั้นอยู่อีกหรือไม่!!!!!
............................................................................
พี่ต้นฉบับขยายดูรั่วกว่าฉบับเรื่องสั้นเนอะ....อันนั้นขี้เก๊กไปหน่อย ของขวัญสำหรับคนใจร้อน อยากอ่านสองคนนี้เจอกัน....ก็เจอกันแบบเบา ๆ หยอกเย้าพอหอมปากหอมคอ....แบบพี่หยอกน้องนะคะ ฮ่าฮ่าฮ่า
ปล ดำเนินเรื่องเร็วไปมั้ยเนี่ย....แบบอยากให้กระชับน่ะค่ะ
ปล.สอง มีเรื่องให้ต้องเดินทางเลยมาส่งให้อ่านแค่นี้ก่อน....เพราะคงเป็นอาทิตย์กว่าจะได้กลับมา
ปล.สาม ฝากเรื่องน้องบิ๊กกับพี่บู้ด้วยนะคะทุกโค๊นนนนนนน แนวทวินเซสท์คนละอารมณ์กับเรื่องนี้ อ่านแล้วจะไม่เสียอารมณ์เพราะคนเม้นท์น้อยมาก......ในหนึ่งหน้าจะมีอย่างน้อยสามถึงสี่ตอน 55555 สามสิบกว่าหน้าอัดแน่นไปด้วยนิยายล้วน ๆ บ้ามากที่กลับผูกพันกับเรื่องนั้นมากกว่า งิงิงิ
หัวข้อ: ตื่นได้แล้วอีตุ๊ด - เปิดกระทู้ใหม่แล้วค่ะ ไปตามอ่านกันได้เลย (รี 1120 ) (อ่าน 263131 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก