หัวข้อ: ตื่นได้แล้วอีตุ๊ด - เปิดกระทู้ใหม่แล้วค่ะ ไปตามอ่านกันได้เลย (รี 1120 )

[BaII]

รอพี่ต้น

[Satang_P]

เดย์สุดยอดอ่ะ บอกได้คำเดียวว่า"แรงงงงงงงง"

[ทิวลิปสีส้ม]

เจอาจจะเป็นพระเอกในตอนสุดท้าย!!! ม่ายยยยยย อย่าทำได้ทำอย่างนั้น ได้โปรดๆ (กรีดร้องโหยหวนๆ)
แบบว่าตามความรู้สึก บทบาทของเจที่ดำเนินมามันเลยเส้นคำว่าพระเอกไปแล้วอ่ะค่ะ คงจะรู้สึกแปลกๆ มากถ้าจะต้องอ่านแบบนั้น เว้นเสียก็แต่ว่าการดำเนินเรื่องจะมีเหตุผลมากพอให้มุมมองที่ใช้มองตัวละครตัวนี้เปลี่ยนไป...ซึ่งคงต้องมากพอควรเลยล่ะเพราะ...ภาพความระยำมันฝังหัว (- -)"" อีกอย่างคือไม่คิดว่าเดย์จะย้อนไปหาคนที่ทำร้ายทำลายตัวเองได้ง่ายๆ และไม่ว่ายังไงก็เชียร์พี่ต้นอยู่ดี พี่ต้น Only!! ค่ะ  ) 

[ปุยหมาม่วง]

ไม่แน่ว่าเจอาจจะเป็นพระเอกในตอนจบก็ได้....ถ้าลองมองดี ๆ แล้วบุคลิกแบบหล่อเลวตบจูบแบบนี้.....มันก็เอื้อแก่การเป็นพระเอกในนาทีสุดท้ายก็ได้นะคะ

^
^
^

อันนี้เห็นด้วยค่ะ คิดในทางกลับกัน นิยายทุกเรื่องพระรองหรือตัวร้ายทุกตัวสามารถเป็นพระเอกได้ ส่วนอิคนที่แสนดีก็จะเป็นพระรองแทน

แต่

แต่


แ่ละแต่

นั่นก็ต่อเมื่อไม่มีพี่ต้นมาตั้งแต่แรก เข้าใจม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

เพราะฉะนั้น ตอนนี้รักพี่ต้นไปแล้ว จะเอาพี่ต้น พี่้ต้น พี่ต้น อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย

 :z6:อิเจ

[moonoi_sert]

 :กอด1:รักกันไว้ อิอิ

 :m16:ผลกรรมเริ่มตามสนองคนที่ทำร้ายเดย์ทีละคนแล้ว

 :L2:เจ อาจจะเป็นพระเอกตอนจบก็ได้นะ รักแรกมักจะฝังใจ อิอิ

[na_near]

mutyamania ถ้าพระเอกเป็นเจ คอนเซฟหล่อเลวคงไม่พอหรอก ต้องหล่อเลว+โง่ ด้วย
ไม่อยากให้เดย์ไปเกือกกรัวกับพวกนั้นอีกเลย  กลัวอะไรที่มันเลวๆจะมาแปดเปื้อนชีวิตอีก
เสียเวลาชีวิตไปป่าว  เอาเวลาไปสวีตก่ะต้น  กับอยู่กับยาย  ดีกว่า

[mutyamania]

ตอนที่สี่ : ชัยชนะเล็ก ๆที่ยิ่งใหญ่



สี่จุดหนึ่ง >>>>>> หนี



เจเล่า ;







“เอ้าลุกสิมึง  จะนั่งอยู่แบบนั้นรึไงอิตุ๊ดเอ๊ยยยยย”












ผมยื่นมือออกไปตรงหน้าของมัน.....ไอ้ตุ๊ดที่น่าสมเพชคนที่ถูกผมทำลายจนย่อยยับ  บัดนี้มันกำลังก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาได้อีกครั้ง.....

น่าตื่นเต้นดีไม่น้อยที่ได้เห็นมันเปลี่ยนไป...

มันน่ารักขึ้นรึเปล่านะ.....ผมไม่ได้หมายความว่ามันน่ารักในแบบนั้น....ไม่รู้สินะ  ผมรู้สึกว่ามันเปลี่ยนไปจนเกือบจะจำไม่ได้....เว้นแต่ท่าทางเซ่อ ๆ ที่มันกำลังแสดงออกมาทางสีหน้า  ใบหน้าแบบที่ผมไม่มีวันลืม

สิ่งที่ผมเห็นในตอนนี้  คือใบหน้าเปื้อนครีมกับน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทางของมันในวันนั้น....ซ้อนทับอยู่บนใบหน้าของมันในตอนนี้....

 
“เอ้าใจคอมึงจะนั่งไม่ขยับเลยใช่มั้ย....กูจะได้หากะลาให้ใบนึง”



ผมเคยสงสารมัน....เคยเวทนามัน

ครั้งหนึ่ง.....ผมเคยเกลียดมัน....ขยะแขยงมัน

ครั้งหนึ่งผมเคยรู้สึกผิด....ที่ผมทำเลวเอาไว้กับมัน

แต่บัดนี้....ผมกลับรู้สึกแปลก ๆ ที่ผมได้เห็นหน้ามันอีกครั้ง


มือของผมถูกมันปัดออก....ไอ้ตุ๊ดขี้แพ้พยายามยันกายขึ้นมาด้วยตัวเอง....แต่ฝันไปเถอะ....


ผมผลักมันลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง!!!!


“ทางเลือกของมึงมีทางเดียว....คือยอมให้กูฉุดมึงลุกขึ้นมา”


เอ้าว่ายังไงล่ะอีตุ๊ด.....มึงจะทำยังไง....

มันปัดมือผมอีกครั้ง....แล้วพยายามจะลุกขึ้นอีก  แต่ผมก็ผลักมันลงไปอีก.....เป็นแบบนี้อยู่ซักสามสี่ครั้ง

“คนอย่างมึงนี่จะไม่ยอมแพ้เลยสินะ....ทั้ง ๆ ที่ทำอะไรไม่ได้แท้ ๆ แต่ก็ยังดื้อ”
“หึหึหึหึหึหึ”
“มึงหัวเราะเหี้ยอะไรอีตุ๊ด!!!!”

ผมตะคอกใส่มัน...ที่ดูเหมือนจะบ้าไปแล้ว  มันจ้องหน้าผมเขม็งก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา.....

“............”
“กูถามว่ามึงหัวเราะอะไร!!!!”

มันไม่ตอบ.....แต่กลับยันตัวจะลุกขึ้นมาอีกครั้ง  แต่คราวนี้ผมไม่ได้ผลักมันอีก...แต่กลับกระชากคอเสื้อดึงตัวมันขึ้นมา


“จ้องหน้ากูแบบนี้หมายความว่าไง.....สายตาของมึงตอนนี้หมายความว่าไง....หาเรื่องกูเหรอ”


ให้ตายเถอะสายตาแบบนั้นของมันทำเอาผมขนลุกซู่






มันไม่เชิงเหมือนกับถูกตีกลางแสกหน้า  แต่ทว่า...ยิ่งกว่าถูกชี้หน้าด่าประนามต่อหน้าคนเป็นร้อย  เจ็บกว่าถูกชกด้วยหมัดหนัก ๆ ซักสองสามหมัด  โดยที่มันเพียงแค่จ้องผมด้วยสายตาแบบนั้น....

สายตาที่มองมาอย่างสมเพชระคนเวทนา.....มันรู้สึกเจ็บยิ่งกว่าสายตาที่มองมาอย่างหยามเหยียด  หรือเยาะเย้ยถากถางเสียอีก จนผมต้องเสไปมองอย่างอื่นแทน.....ปากสีระเรื่อ....กับแก้มขาวเนียนดูซีดเผือด  ที่ไม่ได้เต็มไปด้วยสิวเกรอะกรังอย่างแต่ก่อน



“เฮ้ย......”

เสียงคนแปลกหน้าที่ตะโกนดังขึ้นมาทำเอาผมเผลอคลายมือออกจากคอเสื้อของมัน.....

เป็นจังหวะเดียวกันกับที่มันเป็นฝ่ายผลักผมเต็มแรง






จนผมลงไปกองไม่เป็นท่าอยู่ที่พื้น....

.
.
.
.
.
[บรรยาย]


เดย์ฉวยโอกาสที่ใครซักคนเข้ามาขวางการเผชิญหน้าอันแสนดุเดือดผลักชายหนุ่มเต็มแรงแล้ววิ่งออกมาโดยที่ไม่หันหลังกลับไปมองอีก


วิ่ง.....วิ่ง.....วิ่ง


นี่สินะ....สิ่งที่ชั้นทำได้ดีมาตลอด....นักวิ่งธีมชาติ

แม้จะไม่ใช่คนที่ยอมแพ้ง่าย ๆ แต่เดย์ก็ไม่ใช่คนที่ถนัดนักหรอก...สำหรับการเผชิญหน้าตรง ๆ กับตัวปัญหา  โดยเฉพาะตัวปัญหาอย่างนายเจ  คนที่ยังคงคอยมามีอิทธิพล...เป็นมือที่มองไม่เห็น  คอยที่จะมาฉุดรั้งในการก้าวขาออกไปข้างหน้าของเดย์


ร่างโปร่งวิ่งเข้าไปในตัวอาคารที่คลาคล่ำไปด้วยนักศึกษา  กระแทกชนคนโน้นที....คนนี้ที  อย่างไม่ได้ตั้งใจ  มีเสียงสบถเบา ๆ ไล่หลัง  แต่เดย์ก็ไม่แม้แต่จะได้ยิน


“ปล่อยยยยยยย!!!!”

ตวาดออกมาเสียงดัง  เมื่อถูกฉวยข้อมือผอม ๆ เอาไว้ขณะยืนหอบหายใจอยู่หน้าลิฟท์  โดยที่มืออีกข้างนั้นค้ำผนังเอาไว้

“พี่เอง”
“พี่ตั้ม....”
“พี่ต้นต่างหากโว้ย....ไอ้เด็กนี่”

ใบหน้าขาวนั้นแดงก่ำด้วยความเหนื่อย  แต่ก็ยังคงยิ้มออกมา....แม้จะเป็นการยิ้มแบบแสยะก็ตามที
.
.
.
.
.
“นั่นน่ะเหรอ....คนที่อัดเราจนเละวันนั้นน่ะ”

กระป๋องโค้กซีโร่ถูกเลื่อนไปตรงหน้า....ก่อนที่ชายหนุ่มจะหย่อนตัวลงนั่งพร้อมกับเริ่มตั้งคำถาม


แต่จนแล้วจนรอดก็อดไม่ได้  เมื่อเห็นดวงตากลมโตกำลังจ้องเป๋งไปที่กระป๋องโค้ก....
“คือพี่.....เห็นเราชอบดื่มมันน่ะ”
“เห......?.....อ่ะ.....อะไรนะคะ”
“อ้าว.....เปล่าหรอก.....นี่ไม่ได้ฟังพี่เลยสินะ”


ชายหนุ่มรู้สึกกระดากที่ตีความหมายจากสิ่งที่เห็นผิดเพี้ยน....และดูเข้าข้างตัวเองอย่างบอกไม่ถูก  เขาเพียงแต่บังเอิญได้เจอรุ่นน้องท่าทางเงียบ ๆ คนนี้เดินสวนกันไปมาในมหาวิทยาลัยก็เท่านั้น  แน่นอนว่าคนแบบเดย์อาจจะไม่ได้เป็นที่สะดุดตา....ถึงจะเป็นเพศที่สามแต่ก็ไม่ได้โดดเด่น  มิหนำซ้ำยังดูธรรมดา  เนื่องด้วยท่าทางที่นิ่งเฉย  เงียบเชียบ  ไม่ตุ้งติ้งแล้วก็ไม่ได้ไปไหนมาไหนเป็นกลุ่มเป็นแก๊งค์พอที่จะสะดุดสายตา......


แต่ในความธรรมดาของคนหนึ่งคน  ก็อาจจะไปสะดุดตาของใครอีกคนก็ได้เช่นกัน


ยิ่งได้มีโอกาสเข้าไปช่วยเหลือกันแต่ครั้งกระนั้น....ทำให้ทั้งคู่กลายเป็นคนคุ้นหน้ากัน  แม้จะไม่ได้คุยกันบ่อย ๆ แต่ทุกครั้งที่เดินสวนกันทั้งคู่ก็จะเลิกคิ้วใส่กันเป็นเชิงทักทายโดยอัตโนมัติ


แต่ทุกครั้งที่เจอ.....เจ้าหมอนี่ก็ถือแต่กระป๋องโค้กซีโร่นี่นะ


“วิ่งเร็วชิบเป๋ง.....”
“อื้อ.....ก็หนูสู้คนไม่เก่งนี่นา.....แต่หนูก็วิ่งหนีเก่ง  ก็สมเหตุสมผลดีนี่”
“เหรอ.....งั้นก็หาเรื่องใส่ตัวให้มันน้อย ๆ หน่อยสิเรา  ถึงเราจะสูงพอ ๆ กับมันก็เถอะ  แต่ความหนาแน่นมันยังห่างชั้นกันนะเว้ย”
“พี่จะไปรู้อาร๊ายยยย”

เดย์คว้ากระป๋องโค้กที่เสียบหลอดพลาสติกใสขึ้นจ่อปาก....ก่อนจะดูดเข้าไปเฮือกใหญ่อย่างลืมตัวจนแก้มตอบ

“อ่า........สดชื่น”
“เอ๊กซ์จริงแม่คุ๊ณณณณณณ”
“เอ๊กซ์อะไร.....มดเอ๊กซ์ซซซซซซอ่ะดิหนูอ่ะ”

อีกครั้งที่ช่วยเด็กคนนี้เอาไว้.....แม้ครั้งนี้เจ้าตัวจะไม่รู้เรื่องก็ตามที....อันที่จริงชายหนุ่มก็รู้สึกว่าไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก....ก็เลยเลือกที่จะไม่ต่อความยาวสาวความยืด



มือเรียวและขาวซีดจับผมที่ปรกใบหน้าไปทัดเอาไว้หลังหูกาง ๆ....ชายหนุ่มอดแปลกใจไม่ได้ที่ตัวเองกำลังแอบอมยิ้มกับภาพที่เห็น.....ท่าทางเรียบร้อยแบบเด็กผู้หญิงที่เก็บกด...ขี้อาย....แต่แฝงไปด้วยความแข็งแกร่งแบบผู้ชาย



อืม....


จะว่าไปแล้วน่ะนะ.....






นั่งมองมันไปเรื่อย ๆก็เพลินดีเหมือนกันนะ....ไอ้เด็กคนนี้น่ะ

.......................................................................
To be con

เจเวอร์ชั่นนี้สำนึกผิดยากกว่าเดิม...เหี้ยกว่าเดิม  ส่วนพี่ต้นเวอร์ชั่นนี้....ดูบ้องแบ๊วมากกว่าเดิม 55555
ไม่รู้จิ....เวอร์ชั่นเรื่องสั้นดูเหมือนว่าพี่ต้นจะไม่ค่อยถูกชะตากับเดย์แต่แรกเห็น(ตอนที่ไปออดิชั่นเข้าวง)  แต่เวอร์ชั่นแต่งใหม่นี้นั้น  ด้วยสถานการณ์หลาย ๆ อย่าง  ทำให้อิพี่ต้นมันดูเหมือนจะตกหลุมรักน้องตั้งแต่แรกเห็น

เอาล่ะสิ.....ทีนี้เจกับต้นก็มีโอกาสสูสีแล้วนะนี่....หึหึหึ

เหนื่อยทำงานแต่ก็รีบมาอัพเพื่อนักอ่านทุกท่านล่ะเน้ออออออ

[kyoya11]

ทำไมตอนอ่านมันรู้สึกว่าเดย์น่ารักขึ้นนะ
น่ารักขึ้นจริงๆ ไม่คนที่มั่นใจในตัวเอง กล้าทำอะไรมากกว่าเดิม ชอบจัง

[veeva]

ลงยาวกว่าเดิมด้วยจิ กำลังมันส์เลย

[bebe]

เอาพี่ต้นนนน

[stormphoenix]

ลงยาวกว่าเดิมด้วยจิ กำลังมันส์เลย

   เห็นด้วยครับ แต่ก็เข้าใจว่าเหนื่อยนะ อิอิ


เป็นกำลังใจให้คนแต่งสู้กับงานนะครับ

ปล.บวกหนึ่งจ่ะ

[nithiwz]

ชอบอ่ะ รออ่านต่ออยู่นะคับ น้องเดย์น่ารักมากเลย สู้ๆๆๆๆๆ

[sweetyYY]

กรี๊ดดดดดดดด มานั่งรออ่าน >< เดย์และพี่ต้นน่ารัก

รู้สึกสงสารเจ รู้ว่ารัก(เหรอ)แต่สายไปแล้ว

[น้องอึน]

พี่ต้น!!พระเอกจริงๆ

[Tifa]

แอร๊ย ชอบผู้ชายเเบบนี้มากเลยค่ะ

ขอ เสียบเเทนได้มั้นคะ คริๆ

[Final_love]

กรี๊ดดดดด...

พี่ต้นน่ารัก่อะ

ใจดวงนี้ทั้งใจยกให้พี่ต้นเป็นพระเอกนะคะ

[ทิวลิปสีส้ม]

เป็นกำลังใจให้คนเขียนคะ
น้องเดย์กับพี่ต้นน่ารัก ><

[midnightblue]

จะเอาพี่ต้นนนนนนนนนนนน ลูกผู้ชายตัวจริงนะคนนี้น่ะ

กรุณาอย่าให้อิพี่ต้นเลวทีหลังนะขอร้องงงงงง

[MiSS-U]

อ๊ายยยย  พี่ต้อนหลงรักหนูเดย์ที่ตัวต้นจริงๆด้วย

น่ารักอ่ะขอี่ต้นเป็นพระเอกนะคะ

+1และเป็ดให้ค่ะ

[Pigstar]

โอ้ พี่ต้นออกมาแล้วๆๆ

แต่นายเจก็ออกมาด้วย ทำไงดีๆๆ

ผมจะเชียร์ใครดีเนี่ย!! 

[Pa'veaw]

 

[yayee2]

ให้เดย์ได้ค่อยๆคิดที่จะรักและปกป้องตัวเอง ค่อยๆเห็นคุณค่าของตัวเอง
แบบนี้แหละค่ะดีแล้ว
ในขณะที่สี่ดรุณีวัยเกษียณ ก็ร่วมมือร่วมใจกันค่อยๆปรับเปลี่ยนลุคใหม่ให้เดย์
จนเดย์มีคุณสมบัติที่ดีบริบูรณ์ และกลายเป็นกะเทยสาวมั่นในที่สุด
แบบนี้ดิฉันว่า มันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ยั่งยืนยาวดีนะ
แล้วมันจะดูเป็นธรรมชาติ เป็นตัวตนจริงๆของเดย์ในที่สุด(ตัวตนจริงๆที่ดูดี๊ดูดีน่ะ)
เอาให้ไอ้พวกตัวเงินตัวทองทั้งหลายที่เคยทำร้ายเดย์ หงายเงิบไปโลด

[4559]

สั้นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[som]

หลงรักพี่เดย์แอบเป็นกิ๊กพี่ต้นช่วยกนะทืบไอ้คนที่ชื่อเจ

[pornvrin]

เข้ามาลุ้นน้องเดย์ต่อ ชอบๆๆ ที่ตอกหน้าแยมไปอย่างนั้น สะจายยยยยยย ^^

[Warlock]

โหนิสัยไอ้เจยังเลวคงที่....เกลียดมัน

[Satang_P]

เชียร์ต้นหมดใจ    เจใจร้ายเกินไปอ่า

รอตอนต่อไปนะคับ 

[TONG]

พี่ต้นหลงเดย์ง่ายไปไหมเนี่ย 5555

[broke-back]

ไอ่เจ

พี่ต้น

เดย์..คนดีดีที่รักเรา คงรู้ใช่มั้ยว่าใคร
ส่วนคนเลวเลว ยังไงก็เลว..เห็นชัดเลย

[๛ナーリバス๛]

ฮาตรงเรียกชื่อผิดอ่ะ

เชลบี้สู้ๆ นะ