รอน้องโลมมาหลายวัน เห็นคนเขียนอัพบอกใน FB ก็ตามมาดู เห็นอัพแล้วกรี๊ดเลยค่ะ
อ่านๆๆ พออ่านจบตอนนี้ การรอคอยตอนใหม่ก็เริ่มต้นขึ้นอีกเหมือนเดิม มันเหมือนความสุขบนความทรมาน
แต่ก็เต็มใจทรมานนะคะ
อ่านจบก็อ่านช่วงพูดคุยต่อ เจอชื่อตัวเอง กรี๊ดอีกรอบ ถึงขั้นโทรไปเล่าให้เพื่อนฟัง ๕๕๕
แต่คำที่บอกไปเป็นความคิดเราจริงๆ ค่ะ อ่านนิยายมาค่อนข้างเยอะ ถ้าเป็นแนว ช-ช มีนักเขียนไม่กี่คนที่ทำให้เรามีความสุขกับการอ่านได้ถึงขั้นนี้
จริงๆ ตัวเราเองก็อยู่ในช่วงฝึกหัดแต่ง เคยแต่งเรื่องสั้นได้ 1 เรื่อง (ลงที่เว็บเฉพาะกลุ่มแห่งหนึ่ง) กว่าจะจบเรื่องสั้นๆ ได้ ก็ยังรู้สึกหมดพลังไปพอสมควร
ตอนนี้กำลังเค้นตอนต่ออีก 1 ตอน เรื่องยังค้างอยู่เลยค่ะ ทั้งที่อยากจะไปต่อให้จบ แต่ก็เหมือนลำบากเหลือเกิน นี่แค่เรื่องสั้นนะ
พอได้อ่านเรื่องยาวๆ ที่เรื่องดี ภาษาดี คนเขียนมีสำนวนเฉพาะตัว และอ่านแล้วอิน มันก็อดทึ่งไม่ได้ว่าทำได้ไง