หัวข้อ: "MyBoy"

[Lazy_woman]

+1 ไปเลยค่ะ เช้านี้เข้ามาอ่านฟิคแล้วทำให้พี่จิตตกได้แต่เช้าเลยค่ะ ไม่นะเอาเช้าที่สดใสคืนมานะ

มันเศร้าไปไหม สงสารต้อน พี่อ๋อม ส่วนเกมนะคิดอะไรได้เยอะแล้วซินะ จัดการกับปัญหาตัวเองไปซะ อย่าทำให้

คนอื่นเค้าวุ่นวายไปมากกว่านี้้ สงสารคนอื่นบ้างซิ 

คุณแม่น้องต้อนค่ะ โหดไปป่าวววว จับแยกเลยเหรอ สงสารต้อนบ้างซิ แค่พี่อ๋อมต้องห่างไปบวช มันก็นานอยู่น๊าา

นี่สั่งแยกอีก เห้อ 

รักเพื่อนต้อน เข้าใจอะไรๆดีกว่าต้อนซะอีก 

ขอบคุณน้องชายทั้ง 2 น๊าาา แบบว่ามาอย่างยาวเหยียด อ่านกันไปนอยด์กันไป (หวังว่าป๋าไจฟ์คงจะมีความสุขนะที่เห็นคนจิตตกได้ ชริส์!!!!!!) 

ปล.ทีค่ะ ยักษ์ แถวนั้น ฟังภาษาไทยไม่ออกเหรอ แต่ไมเขียนภาษาไทยเก่งเนอะ เขียนได้เป็นเรื่องเป็นราว สงสัยจะถนัดแต่เขียนไม่ถนัดฟัง 

[๛ナーリバス๛]

เกมเข้าใจก็ดีแล้ว

ห่างกันสักพัก.....นี่มันต้องนานแค่ไหนนนนนนนนน

(ฮา เรื่องที่ทีเล่านอกเรื่องอ่ะ ฮาๆๆ )

[fuku]

อ่านแล้วน้ำตาคลอๆ ไม่ใช่เพราะเศร้า แต่เพราะอารมณ์มันปั่นป่วน
อึดอัดเพราะเรื่องทั้งหมด เป็นตอนที่ความคุมอารมณ์ยากมาก
เรื่องราวในตอนนี้มันเยอะมาก ทุกคนมีบทมีส่วนร่วมในเนื้อเรื่อง
เครียดที่ได้อ่านแล้วก็ชอบมาก  เราว่าเป็นตอนที่ดีมาก
เป็นตอนที่ไม่มีใครเด่น เพราะทุกคนมีส่วนเท่ากันหมดเลย

อยากบอกว่าเก่งมากเลยที่เขียนออกมาได้แบบนี้
ปล.เวลาเราเจอคนรังเกียจเกย์เราก็ปริ๊ดเหมือนกัน (แอบมีอารมณ์ร่วมในฐานะพี่)

[PEENAT1972]

ค่อยยังชั่ว หายใจหายคอได้คล่องหน่อย

[iforgive]

ดีนะที่เกมคิดได้เร็ว  ปกติของวัยรุ่นวัยขนาดนี้จะใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล
มันเลยสะท้อนออกมาในรูปของอะไรบางอย่างที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นและรุนแรง  เศร้า  หรืออะไรทำนองนั้น
เฮ้ออออ ... พ่อต้อนน่ารักนะ  ไม่เห็นด้วยกับแม่ต้อนเท่าไหร่แต่ก็ไม่ได่ทุมเถียงอะไรกัน
บ้านนี้เขาเลี้ยงลูกด้วยความเข้าใจและใช้เหตุผลจริง ๆ

[♠DekDoy♠]

เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ รอมานานรออีกหน่อยจะเป็นอะไรไป

[เฉาก๊วย]

ด่านพ่อแม่ต้อนคงไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ คาดว่าอ๋อมและต้อนจะผ่านไปได้ด้วยดี
เหลือทางบ้านอ๋อมนี่แหละ พี่ชายโอเคไปแล้ว แต่พ่อแม่จะเข้าใจอะไรง่ายๆ แบบลูกๆ หรือเปล่าก็ไม่รู้ อะไรที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นได้เสมอ

..อ่านจากตอนแรกถึงตอนปัจจุบันแล้วให้ชื่นชมความสัมพันธ์ของเด็กๆ ทั้งกลุ่มต้อนและกลุ่มอ๋อม
การมีเพื่อนที่คบกันอย่างเข้าใจกันทั้งความคิด คำพูด และการกระทำมันดีอย่างนี้นี่เอง
เพราะในยามที่ตัวเราสับสนไม่เข้าใจตัวของเราเอง ก็ยังมีเพื่อนที่เข้าใจ คอยเตือนสติ และให้คำปรึกษา
เด็กๆ พวกนี้โชคดีที่มีเพื่อนที่ดี

ขอบคุณคนเขียนทั้งสองมากๆ ค่า เรารับรู้ว่าทั้งคู่ตั้งใจและละเมียดละไมในการถ่ายทอดเรื่องราวและความรู้สึกของทุกตัวละคร 
อยากอ่านตั้งแต่ต้นจบจบอีกครั้งเพื่อคอมเม้นท์ชุดใหญ่ เป็นการตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ที่คนอ่านคนหนึ่งพอจะทำให้ได้
แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำได้มั้ย   

จะรอตอนต่อไปนะคะ

[kitty]

 :monkeysad:ห่างกันสักพักกกก

[หลงไหลในม่านหมอก]

ตอนนี้ปลาบปลื้มมากกกกก

เป็นตอนที่"ให้"คนอ่านได้"รับ"จริงๆ

พ่อ แม่ พูดได้ดีอ่ะ *-*

ปล.ขออนุญาตติติงนิดนึงได้มั้ยคะ  ขอใช้สิทธิ์ที่ชื่นชอบเรื่องนี้  (เหตุผลดูสวยงาม...="=)

จากการอ่านและเม้นทุกตอนที่อ่าน (ดูมันพยายามยกข้ออ้าง)  โดยไม่เคยมีสาระอะไรเลยแต่ละเม้น  เอาล่ะ...

บรรทัดนี้

“ถ้าชั้นจะลงโทษลูกชั้นที่มันริอ่านมีความลับกับแม่ แล้วเธอเกี่ยวอะไรด้วย”

คำว่า"ชั้น"มันสะดุดอะค่ะ  (คิดไปว่าชั้นวางของ ชั้นวางหนังสือโน่น)  จริงๆคิดว่านักเขียนใช้คำว่า"ฉัน"ก็สามารถสื่อกับคนอ่านได้นะคะ

อย่างเขียนว่า"ฉัน"แต่เวลาอ่านก็มักออกเสียงว่า"ชั้น"อยู่แล้วค่ะ

ถ้าขัดเคืองประการใดก็ขอโทษคนแต่งด้วยนะคะ 

อยากแชร์ประสบการณ์จากการอ่านเท่านั้น

ขอบคุณค่ะ^^

[rellachulla]

ห่างกันสักพัก
คำนี้ มันเจ็บปวดนะเออ
สงสารพี่อ๋อมสุดๆ

[Yukisae]

แอบดราม่าเล็กน้อย
รู้สึกว่าตอนนี้จะมีหลากหลายอารมณ์มาก
ดีใจที่เกมที่เข้าใจและยอมรับในสิ่งที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่
เสียใจที่พี่อ๋อมกับต้อลต้องห่างกัน ถึงแม้จะแค่พักเดียวก็เถอะ คนรักกันห่างกัน3วันก็ว่านานแล้วมั้ง
เข้าใจแม่ต้อล คิดว่าหลายๆครอบครัวคงเป็นแบบนี้ ไม่มีใครรับได้ในวันแรกที่รู้หรอก ทั้งตกใจ
กังวล เป็นห่วง แต่ยังไงก็นึกถึงลูกเป็นหลักอยู่แล้ว อยู่ที่ว่าแค่ละครอบครัวจะมีวิธียอมรับยังไง
พี่อ๋อมน้องต้อลสู้ๆ ตอนนี้สิ่งที่เป็นอุปสรรคคือกำลังใจของตัวเองนั่นแหละ
อ๊าคคควันนี้มีสาระเกินไปผื่นขึ้น เหอะๆๆ น้องทีที่คนอ่านหายคงเป็นเพราะ
"โรคหวาดระแวงดราม่า"ที่ระบาดอยู่ตามนิยายหลายๆเรื่องอ่ะค่ะ ฮ่าๆๆ
+1กับน้องเป็ด และ แอบกอดน้องที หุหุ ขอบคุณคุณไจฟฟ์น้อทีค่ะ

ปอลอ ห่างกันซักพัก=ไม่ต้องไปนั่งเฝ้าที่โรงเรียน ฮ่าๆๆๆ

[jiki]

อ่านนิยายของคุณไจฟ์ กับคุณที แล้วรู้สึกว่า การเป็นเกย์ กับการเลือกที่จะเป็นเกย์ มันเป็นทางเดินที่ยากลำบาก ต้องต่อสู้กับทัศนคติของคนมากมาย แต่ถ้าเลือกที่จะไม่เป็น ก็คือการที่จะต้องต่อสู้กับตัวเองไปชั่วชีวิต

แม้ว่าในหมู่สาววายจะคิดว่ามันไม่ผิด แต่ในสายตาคนทั่วไป เกย์เป็นความบกพร่องในเรื่องสัญชาตญาณในการสืบสายพันธุ์....อ้าว งั้นผู้หญิงก็เป็นมดลูกเดินไปมาได้แค่นั้นเหรอ  - " -  ฮึ่ม  อยากโวยวายว่า แล้วความแมนมันวัดกันตรงไหนฟร่ะ

อ้าว. เครียดเลย เข้าสู่นิยายดีกว่า. อ่านดูแล้วสงสารต้อนนะ เจอเรื่องที่ต้องเลือกตั้งแต่เด็ก โชคดีว่าสอบเสร็จแล้วนะ ไม่งั้น คงได้เข้าม.เปิดอ่ะ

เอ้า ต้อนสู้ๆ

[Poppetkiiz]

ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพ๊ากก กก ก ~~~~~~~~~~~ อ่ะฮึก ๆ

ในที่สุดเกมก็ยอมรับได้แล้วเหรอเนี่ย โห ง่ายก็ที่คิดนะเนี่ย แต่เกมจบแบบสวยจริง ๆ ด้วยแหะ
ถึงแม้ว่าตอนปลาย ๆ จะไม่งาม แต่จบสวยงามนะเกม ขอบคุณที่นายเข้าใจ ^^

'จะเป็นที่ 1 หรือที่สุดท้ายเมื่อหันมามองก็จะมีเพื่อน 4 คนตรงนี้อยู่ด้วยกันเสมอ
ในความเป็นเพื่อน ไม่ต้องมีการแข่งขัน ไม่เคยมีการแข่งขัน มีแต่การเดินไปด้วยกัน'
ชอบประโยคนี้มาก ๆ เลยอ่ะ อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนสมัยมัธยมจัง บรรยายถึงกลิ่นไอ
ความรู้สึกในคำว่า 'เพื่อน' ได้ชัดเจนดีจริง ๆ


แม่ต้อนเหมือนใจร้ายเลยอ่ะ ควรจะพูดงี้ใช่ป่ะ
แต่ว่า...,เอิ่ม ทำไมป้าว่าแม่ต้อนแจ่มอ่ะ บอกให้ห่างกันก็ดีนะ มีบททดสอบ ๕๕ ๕
ขอ แต่ว่าอีกที =_=" นี่อิคุณอ๋อมห่างแล้วเหรอเนี่ย เป็นคนที่เชื่อฟังผู้ใหญ่เริ่ดมาก ๆ เอาใจไปเต็ม ๆ ฮร่า ๆ
ต้อนมีเพื่อนยุอย่างนี้ ไม่น่ารอดนะเนี่ย =,.=


รอตอนต่อไปอยู่นะเออ สู้ ๆ ครับทั้งสอง 

[sukie_moo]

+1 กะให้เป็ดน้องทีไปเลี้ยง
พ่อต้อนน่ารักมาก แม่ต้อนก็ให้เวลาเขาหน่อย

ส่วนเกม ดีใจที่คิดและเข้าใจได้ แม่เกมก็ดูจะยอมรับได้นิดๆ ส่วนพ่อเกมต้องดูกันต่อไป

[i1_to*pp]

ชอบตอนนี้เขียนได้ดีมากค่ะ
ดีใจที่เรื่องของเกมผ่านไปได้ด้วยดี
เด็กๆกลุ่มนี้เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
คุณพ่อต้อนน่ารัก เข้าใจคุณแม่ต้อนนะก็คงต้องตกใจ เป็นห่วงเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว
การห่างกันสักพักมันเจ็บปวดเนอะ สู้ๆจ้าพี่อ๋อม
+1+เป็ด ขอบคุณค่ะคุณไจฟ์น้องที

[KURATA]

และแล้วเกมส์ก้อรู้แจ้งซะที
ส่วนอ๋อมและต้อน สู้ๆๆๆๆ

ขอบคุณค่า

[yayee2]

ตอนนี้ให้ทั้ง"ปวกทั้งเบ็ด" เพราะดิฉันรู้สึกโล่งใจไปกับเกม-แม่ของเกมลงบ้างแล้ว
เกมเป็นเด็กฉลาด และไม่ทิฐิเกินไป จึงได้คิดตามคำพูดอ๋อม และดูเหมือนจะคิดได้
พร้อมกับหาทางที่จะออกจากวังวนอันอึดอัดนั้นอย่างถูกทาง
ถึงได้ชวนแม่ไปพบจิตแพทย์ด้วยกัน เอาใจช่วยเกมกับแม่เกม ให้ปรับเปลี่ยนแนวคิด-มุมมองใหม่ได้ไวๆ โลกของเกมกับแม่เกมจะได้มีสีสันสดใส สบายใจมีความสุขขึ้น
    อ๋อมกับต้อน มีโอกาสได้คุยกันช่วงท้ายสุด ก่อนที่จะต้องแยกกันตามคำสั่งของคุณนายเรียบกริบ ก็คุยกันซะให้เข้าใจ ระยะห่างของเวลา(อาจรวมทั้งระยะทางด้วย) มันไม่ใช่ประเด็นสำคัญเลย ถ้าใจของคนสองคนคลิกตรงกัน เข้าใจกัน มั่นใจในกันและกัน
"รักกันอยู่ขอบฟ้า            เขาเขียว
เสมออยู่หอแห่งเดียว       ร่วมห้อง.."

[samsoon@doll]

ต่อไปก็นั่งรอลุ้น พี่อ๋อม กับต้อนแล้ว

[kazhiki]

เง้อออออออออออ  สงสารทุกคนจริงๆ เรื่องแบบนี้มันก็ยากล่ะนะ 

[a_tapha]

ขอบคุณค่ะ ซึ้งกับเครียดไม่รู้ข้างไหนมากกว่ากัน 

[indy❣zaka]

พ่อแม่ต้อน รับรู้ 
แต่ไม่ยอมรับ

 

[LoveBaBy]

เย้ยยยยยยยยยยยพี่พลาดหรอ ไม่น๊า ฮ่าๆๆๆ

หุหุ เค้าชอบเด็กๆแก๊งนี่จัง เป็นเด็กที่มีความคิด และรักเพื่อนจิงๆๆ 
คุณนายเรียบกริบบบบค๊า อย่าเล่นบทโหดดดดน๊า (เค้าไม่ชิน) 555+

พี่อ๋อม น้องต้อน ไฟท์ติ้ง
คนเขียนไฟท์ติ้ง

ขอบคุณไจฟ์และทีจ้า ^^

[qq_oo]

เกมสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยอมรับและทำใจให้ได้

ต้อม+อ่อม  สู้ๆๆๆๆๆ

[aorpp]

ขอบคุณค่ะ  ยอดเยี่ยม
ปมทุกปมกำลังจะคลายไปในทางที่ดีแล้วเนอะ
ดีใจกับเกมที่จะได้เริ่มชีวิตใหม่ เกมเนื้อแท้แล้วเป็นเด็กฉลาด
ถ้าคิดได้อย่างนี้ เกมจะได้มีความสุขสักที (อย่าลืมหาคนรักษาแผลใจให้เกมนะคะ)

ต้อนกับอ๋อมห่างกันแค่ไม่กี่เดือนเอง สู้สู้ คุยกันดีๆเน้อ ระยะเวลา ระยะทาง ไม่มีความหมาย ถ้าใจเรามั่นคง

+1 

+1 

[p_phai]

 

[kenghan]

ปรบมือให้พ่อต้อน ทุกชีวิตมีหลากหลายมุม

สู้กันต่อไป เกม พ่อแม่เกม  พี่อ๋อมต้อน

[nokkie]

ชอบตอนนี้นะคะ มันเหมือนชีวิตจริงดี ไม่ได้เป็นเทพนิยายโรยด้วยกลีบกุหลาบ
เป็นนิยายที่ผสมผสานชีวิตจริงแต่จบแบบนิยาย เจ๋งค่า ^^

ปล. อ่านทุกตอนแล้วเข้าใจนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

เศร้า  T T

[hpsky]

+ค่ะ
ดีใจกับเกมนะที่เริ่มคิดและยอมรับได้
ส่วนพี่อ๋อมอย่าท้อนะ เพราะถึงแม้แม่จะยังรับไม่ได้ แต่พ่อก็อยู่ข้างอ๋อมนี่นา
เป็นกำลังใจให้พี่อ๋อมรอน้องต่อไปค่ะ สู้ๆ
 :L1:รักคุณสองคนนะไจฟ์ที

[ordkrub]

เป็นกำลังใจให้อ๋อมนะ