หัวข้อ: @@โดยLuk {มนต์มาร} ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลักษมณ์ สายลับหน้าใส

[e_new]

เออ...แบบว่า เค้าอาจจะอกกำลังกายกันเลยๆม๊าง
แบบวิดพื้น อะไรอย่างนั้น555 สู้ๆค๊า

[arun do d]

 
จ๊ากกกกกกกกกกกกก ไม่ใช่มั้ง
สองคนนี้ไม่น่าจะกิ๊กกันได้เลย เงียบขรึม เย็นชากันทั้งสองฝ่าย
ถ้าเป็นกายันกะธรรมตรัยก็ว่าไปอย่าง คิดว่างั้นนะ 

[loveview]

โอ้ออออออออ  แล้วท่านคุ้มจะเอานายเอกของเราป่ายไว้ไหนเนี่ย!!!

[Wins_Sha]

O_o!!!>>>>>> จริงง่ะ

 

 

 

[MiSS-U]

  กรี๊ดดดดด

มันต้องมีไรมากกว่าที่รพินทร์คิดแน่ๆ(หวังว่าอ่ะนะ)

พระเอกของชั้น แต่อาจไม่ใช่ของคนแต่ง 5555

[reborn23]

 
ต้องมีเบื้องหน้าเบื้องหลัง ชัวร์ป้าบ  ฟันธง
หนูรพินทร์ หลังทำกิจกรรม  มันก็ต้องนอนพักก่อนสิ เหงื่อแห้งแล้วออกมา
จะเป็นแบบ เจ้าของคุ้มและคุณเลขาที่ออกมาแบบนั้น มิใช่แหละ อย่าคิดมากน้าาาา หนูรพินทร์
(ขอเข้าข้างเจ้าของคุ้มก่อนทั้งๆที่ยังมิเคลียร์    )

[debubly]

ก่อนอื่น ต้องขอให้คุณลัคหายเร็วๆๆนะคะ หายเมื่อไหร่ ค่อยมาส่งความสุขกันต่อ

แต่ว่า..เจ้านายกะเลขา เค้า.. ไม่จริงหรอก ใช่ป๊ะ

 

[zeen11]

เข้ามาช๊อคด้วยคน โอ้ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 


ปล.ช่วงนี้อากาศเปลี่ยน ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ หายไวๆ นะ 

[ordkrub]

อะห้า จริงเหรอนั่น!!!!

[ณ ที่เดิม™]

นี่เหรอ เหตุผลที่ธรรมตรัยแอบทำท่าทีหึง ปาจา ฮา 

[Forever_Love]

ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงง   
ไม่ใช่ ไม่เชื่ออออออ 
รอเฉลยด่วนเลย ธรรมตรัยไม่ได้ชอบกายันต์เหรอ
ปาจาต้องเป็นของพระลักษณ์ซิ 

[fannan]

แหมน่าสงสัยจริงๆด้วย

รออ่านตอนต่อไปค้าบ

[tuek]

อยากรู้จังว่าปาจาเข้าไปทำอะไร
+ 1 นะคะ

[ujen]

 

 

[SuSaya]

อาจจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังมากกว่าที่คิดก็ได้นะ...ธรรมตรัยกับปาจาเนี่ยนะ -_-!!

[agava1313]

 :a5:เหวอ......น่าช็อคจริๆด้วย

[tatum1234]

ในที่สุดก็อ่านทัน...แต่ตอนสุดท้านนี้ o22ช๊อกสมชื่อตอนจริงๆ

[cavalli]

 


ถ่ายทอดกำลังภายใน กันแน่ๆๆ

[ranyoo]

ไม่จริงม้างงงงงงงงงงงงงงงง     

[p_phai]

สั้นจริง

[i-love-you]

จิงดิ ปาจากะ ธรรมตรัย เนี้ยน๊า

[Sorso]

เกิดการเข้าใจไรผิดรึเปล่าอ่า

รออ่านอีก50%

[bennnyyy]

ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงง   
ไม่ใช่ ไม่เชื่ออออออ 
รอเฉลยด่วนเลย ธรรมตรัยไม่ได้ชอบกายันต์เหรอ
ปาจาต้องเป็นของพระลักษณ์ซิ 

คิดเหมือนกันเลย ไม่เชื่อออออออ

[jum1201]

มาแค่นีืก็ดีใจแล้ว หายจากไมแกรนไววนะคร๊าบบบบบบ
 

[luxilove]

มนต์มาร
Part 6
รู้แล้วช๊อค!!..100%



                                เช้านี้พระลักษมณ์ตื่นเกือบเจ็ดโมงเหลือไม่ถึงสิบห้านาที    ทำให้ต้องพรวดพราดรีบอาบน้ำ

ทำธุระอย่างเร็ว..เพราะเวลาอาหารเช้าเจ็ดโมงตรง 

                              “ให้ตายเหอะ...เหี้ยจริงเรื่องเมื่อคืนพาลนอนไม่หลับกว่าจะข่มตาได้ล่อเอาเกือบตีสาม...

จะโทษก็ต้องโทษไอ้น้ำแข็งแม่งแหละ..ทำซะซ๊อคซีนีม่าเลยเว้ย!”  พระลักษมณ์บ่นกับตัวเอง...ก่อนจะแต่งตัวลวกๆ 

แล้วผลุนผลันออกประตูไปห้องอาหารด่วนจี๋


                               เข้ามาถึงทุกคนอยู่พร้อมหน้าครบแล้ว...ตนเองมาเป็นคนสุดท้าย  เหลือบดูนาฬิกา

เจ็ดโมงห้านาที..แม่งเลสจนได้..ปาจามองเหมือนตำหนิกลายๆ..ทำให้พระลักษมณ์ในคราบของรพินทร์  ต้องเอามือลูบผมปอยๆ 

ก่อนจะเดินตัวเกร็งเข้าไปนั่งประจำที่...เลขาเย็นชาไม่เหลือบมองสักแอ๊ะ..รู้สึกกระดากชะมัด...สุดท้ายกายันต์ก็ช่วยชีวิต

ทำให้คลายความอึดอัดลงได้บ้างเมื่อถามขึ้นว่า


                             “รพินทร์ไม่สบายหรือเปล่า...หน้าตาดูเพลียๆ”  นึกขอบใจกายันต์ซะจริง...ทำให้มีโอกาสพูด..

จะว่าแก้ตัวก็ยังดีกว่าไม่ได้พูดอะไรเลย


                             “นอนไม่ค่อยหลับค่ะ...สงสัยยังไม่คุ้นที่..กว่าจะหลับลงเกือบสว่าง..เลยตื่นสาย..

ขอโทษทุกคนด้วยที่ให้รอ..”   พูดพร้อมยิ้มเจื่อนแจกไปทั่ว...ปาจาเหลือบตามามองแล้วถามขึ้นว่า


                            “ปวดหัวหรือเปล่า?”  อาห่ะ!..ท่าทางฝนจะตกหนัก..หรือเมื่อคืนสบายตัวกันแน่หวะ..ถึงกับอารมณ์ดี

ออกอาการเป็นห่วงซะด้วย..รพินทร์ส่งยิ้มอย่างจริงใจ...รอยยิ้มของรพินทร์ครั้งนี้...ทำให้ปาจาอึ้งไปเหมือนกัน...

เผลอจ้องซะงั้น..


                            “นิดหน่อยค่ะ...กะว่าทานเสร็จจะขอตัวไปนอนพักสักหน่อยสายๆ คงดีขึ้น..”   คำตอบของรพินทร์ 

เล่นเอาคนใจร้อนถึงกับลุกจากเก้าอี้มาวัดไข้ด้วยตนเอง  ถือวิสาสะเอาหลังมือสัมผัสหน้าผากรพินทร์  ต่อหน้าสายตาทุกคู่

ที่มองมา....ให้ความรู้สึกแตกต่างกันออกไป


                            นมอ่อน....มองอย่างคนผ่านโลกมานาน  พอดูออกว่าทายาทคนที่สองสนใจสาวทอมบอย

เป็นพิเศษเข้าแล้ว


                            สิตา...เขินแทนรพินทร์ที่เห็นกายันต์อ่อนโยนกับรพินทร์โดยไม่แคร์สายตาใครเลย


                           หนูผา...ยิ้มดีใจที่อายันต์ห่วงใยคนที่ตนเองชื่นชมอย่างออกนอกหน้า


                           ธรรมตรัย...ดวงตาไหววูบเหมือนไม่พอใจ..ก่อนเมินไม่สนใจมองภาพที่เห็นตรงหน้า

ปากบางเม้มเน้น


                           ปาจา...ไม่ชอบพฤติกรรมของกายันต์...รู้สึกหงุดหงิดกายันต์ที่แสดงความรู้สึกโจ่งแจ้งขนาดนั้น...

และยิ่งไม่ชอบใจเข้าไปใหญ่เมื่อรพินทร์ไม่ปฏิเสธสักนิด


                         “ดีจังตัวคุณไม่ร้อน..ไม่งั้นต้องตามพี่หมอให้มาตรวจสักหน่อย”  กายันต์พูดจบ...รพินทร์ตาโต

สั่นหัวปฏิเสธทันที


                        “โอ้ย!...ไม่ต้องคุณยันต์...ฉันไม่เป็นไรมากจะตามหมอให้ยุ่งยากทำไม..บอกแล้วนี่..ทานข้าวเสร็จ

กินยานอนพักก็หาย...ขอบใจมากที่เป็นห่วง   กลับไปนั่งเก้าอี้คุณเถอะ”  ที่รพินทร์ปฏิเสธแข็งขันไม่ใช่อะไรหรอก...

ขืนยอมให้หมอมาตรวจสิ..ได้ความลับแตกชัวร์...แท้จริงแล้วตนเองไม่ใช่ผู้หญิง..


                        “นายกลับมานั่งได้แล้วกายันต์...ตักข้าวต้มได้แล้วเสียเวลา..จะรออะไรอีก”  จู่ๆ ปาจาสั่งคนรับใช้

เสียงห้วน...ทำให้ทุกคนเงียบกริบ  แม้แต่กายันต์จำต้องเดินกลับมานั่งอย่างหงอยๆ...ปาจานึกแปลกใจตัวเองไม่น้อย

ที่ไม่ควบคุมอารมณ์...รู้สึกหงุดหงิดอย่างไม่ทราบสาเหตุ


                        รพินทร์เม้มปากเน้นแต่ไม่ได้พูดอะไร...คิดในใจคนเดียว ‘เป็นบ้าไรอยู่ดีดีก็เหวี่ยงขึ้นมา’ 

เลือดจะไปลมจะมาไม่มีปี่มีขลุ่ย..ทำเป็นหญิงวัยทองไปได้พิลึกคนชะมัด


                        มื้อเช้าผ่านไปท่ามกลางบรรยากาศอึมครึม   รพินทร์อึดอัดเกินจะอยู่นาน  กินไปนิดหน่อยก็ขอตัว

มานอนพัก...ทุกคนต่างคิดว่าเธอเพลียจัดจึงไม่มีใครเอ่ยรั้ง..


                       กลับมาถึงห้องรพินทร์ถือโอกาส...งีบหลับให้หายเพลีย..เดิมทีไม่ได้รู้สึกปวดหัวสักนิด..หลังกลับจาก

มื้อเช้าชักปวดขึ้นมาตะหงิดๆ  คงเพราะบรรยากาศชวนอึดอัดมากกว่าทำให้ไมเกรนขึ้นมาดื้อๆซะงั้น..เลยซัดพาราฯ ไปสองเม็ด

ก่อนจะล้มตัวนอนหลับไปในที่สุด


                       เผลอหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้..ลืมตาตื่นขึ้นมา..ตกใจสะดุ้งโหย่งเมื่อเห็นปาจานั่งไขวห้าง

เยี่ยงปลายเตียงจ้องมานิ่งๆ...ตายห่าเข้ามาได้ไงหวะ...ล๊อคลูกบิดแล้วนี่หว่า?


                     “คุณเข้ามาได้ไง...ฉันจำได้ว่าล๊อคประตูแล้วนี่”  คำถามแรก..ให้หายสงสัยหลุดปากรพินทร์ทันที


                    “ในบ้านหลังนี้ผมสามารถเข้าออกได้ทุกที...ทำไม?คุณสงสัยอะไร?”  อ้าว!..ทำไมพูดหมาๆ หน้าตาเฉย


                    “แสดงว่าไม่มีที่ไหนเป็นส่วนตัวเลยว่างั้น...แม้แต่ในห้องฉันเอง...มันไม่ไร้มารยาทไปหน่อยรึคุณจา.” 

รพินทร์ตอกกลับอย่างแรง..คิดว่าคนฟังถ้าไม่ด้านเกินก็สุดเยียวยาแล้วเหอะ


                    “ถ้าคิดอย่างนั้น  ก็พูดได้คำเดียวว่าขอโทษ..แต่ก่อนที่ผมจะถือวิสาสะเข้ามา   ผมให้องุ่นมา

เรียกคุณแล้ว...แต่คุณไม่ตื่นเอง...ผมกลัวคุณเป็นอะไรมากหรอกถึงได้เข้ามาในนี้”  ฟังแบบนี้รพินทร์เสียหน้าชะมัด 

นี่ตนเองหลับเป็นตายเลยหรือไง..ถึงไม่ได้รู้ตัวว่าใครมาเรียก...ที่แย่ยิ่งกว่าเจ้าคุ้มน้ำแข็งพูดเหมือนจะทวงบุญคุณ..

หวังดีเป็นห่วงกลับกลายไม่สำนึกบุญคุณซะอีก..รพินทร์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก....ผีดิบน้ำแข็งแม่งร้ายกาจชะมัด


                      “ช่างเหอะ...แล้วคุณมีธุระอะไร?”    ถามแก้เก้อ


                      “นี่มันกี่โมงแล้วคุณ...เที่ยงไม่โผล่ไปที่โต๊ะอาหาร...ผมเลยให้คนมาตาม.”  พอปาจาพูดจบ 

รพินทร์ยิ่งรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่


                     “ฉันขอโทษ...บ่ายโมงแล้วนี่อย่าบอกว่าคุณไม่ได้ทานข้าวมานั่งเฝ้าฉันหลับอยู่นะ.”  รพินทร์ไม่อยากนึก

เรื่องที่เป็นไปไม่ได้  แค่สงสัย


                     “ใช่....ผมมาตามด้วยตัวเองถึงรู้ว่าคุณหลับเป็นตาย..จะปลุกก็กลัวเสียมารยาท..เลยนั่งรอคุณตื่น” 

ตายโหง...อุตส่าห์คิดว่าเป็นไปไม่ได้แล้วเสือกเป็นจริงซะงั้น


                    “แล้วคนอื่นๆ ไม่รอกันหรือไง..คุณจะมาเสียเวลานั่งเฝ้าฉันทำไม?”  ทั้งรู้สึกผิด  ทั้งรู้สึกแย่...

สุดท้ายทั้งเขินทั้งอาย...แม่งเอ้ย..สารพัดความรู้สึกประเดประดังเข้ามาโจมตีรพินทร์อยู่ตอนนี้...พาลทำหน้าไม่ถูกเข้าไปใหญ่


                    “หึ...ผมสั่งให้พวกเค้าทานกันก่อนไม่ต้องรอ...เพราะฉะนั้นตอนนี้ผมหิว...คุณไปกินเป็นเพื่อนผมหน่อย” 

ปัดโธ่เว้ย!..มีหน้ามาสั่งอีก   อยากจะมุดดินหนีอยู่แล้ว  คงกล้าไปเสนอหน้านั่งกินกับคุณได้หรอก..


                    “ฉันไม่หิวเท่าไหร่..คุณไปทานคนเดียวเถอะ”  รพินทร์บอกปฏิเสธ


                    “ไม่ได้..ไม่หิวก็ต้องไป”  อ้าว!...นิสัย...เกิดเพี้ยนเหี้ยไรขึ้นมาเนี่ยะ..ถึงได้มาบังคับกันอย่างนี้   

ความจริงก็หิวเหมือนกัน...แต่ทำใจนั่งกินกับเจ้าคุ้มน้ำแข็งในสภาพที่รู้ว่าโดนมองตอนหลับนี่มันทำหน้าไม่ถูกจริงๆ


                    “เพื้ยนไรเนี่ยะคุณจา...คนเค้าถึงว่าพวกโฮโมเซ็กชวลนี่  อารมณ์ไม่ปกติจริงๆ”  เผลอพูด

ด้วยความโมโห...ตะครุบปากไว้ไม่ทันปากเร็วไปหน่อย


                    “หืม..เมื่อกี้คุณพูดว่าไงนะ..”  ปาจาถามย้ำ...รพินทร์แน่ใจว่านายนี่ได้ยินแต่ต้องการให้รพินทร์

ย้ำให้ฟังอีกครั้งตะหาก


                    “เปล่า?...ฉันพูดเรื่อยเปื่อย...คุณอย่าใส่ใจเลย..รอแป๊ปขอตัวไปล้างหน้าก่อน.”  รพินทร์หาทางชิ่งทันที 

มีหรือปาจาจะปล่อยไปง่ายๆ


                    “เดี๋ยว!..คุณยังพูดไม่เคลียร์...ผมถามว่าเมื่อกี้คุณพูดว่าไง.”  รพินทร์ถูกปาจารั้งแขนไว้ไม่ให้ไป...


                    “อะไรเล่า...บอกไม่มีก็ไม่มีสิ...ปล่อย!..”  รพินทร์หงุดหงิดพยายามบิดให้หลุด  แต่มือปาจา

ยังกะปลอกเหล็กทำไงก็ไม่หลุด...จับแน่นชะมัด


                    “คุณว่าผมเป็นโฮโมฯ...ผมได้ยินเต็มสองหู...ที่ถามเพราะอยากจะรู้ว่าคุณคิดแบบนั้นได้ยังไง...

นึกว่าคนอื่นจะมีรสนิยมเหมือนคุณหรือไงกัน”  อ้าว!..เหี้ยแล้วไง...ดันย้อนรพินทร์ซะงั้น...แล้วนิสัยอย่างรพินทร์

มีหรือจะยอม


                    “ไม่เป็นก็อย่าร้อนตัวสิ...รสนิยมฉันมันหนักหัวใครไม่ทราบ...อย่างน้อยถึงฉันจะเป็นทอมก็เป็นฝ่าย

กระทำแหละหวะ...ไม่ได้วิ่งเร่ไปให้เค้าตุ๋ยเหมือนคนบางคนหรอก”  ปาจาหรี่ตาจ้องรพินทร์...ซึ่งเธอก็จ้องตอบอย่างไม่ยอมแพ้...

เอาสิเรื่องเมื่อคืนถึงจะไม่แน่ใจว่าใครตุ๋ยใครแต่จะเหมาเอาซะอย่างจะทำไม...ไม่เจ้านายตุ๋ยเลขาก็คงเลขา

ตุ๋ยเจ้านายแหละหว้า...หรือไม่อาจผลัดกันตุ๋ยใครจะไปรู้..


                        “หึ...ความจริงผมไม่มีรสนิยมอย่างคุณมาก่อนเลย...แต่เมื่อพูดขึ้นมาชักน่าสนใจไม่น้อย...

ผมไม่เคยมีประสบการณ์ตุ๋ยหรือให้ใครตุ๋ย..คงต้องลองกับคนปากดีแถวนี้เสียแล้ว...สนใจมาตอกเสาเข็มบนพุงผมดูไหมเล่า...

เผื่อจะเป็นหญิงเต็มตัวขึ้นมาบ้าง”  พูดจบ..กำปั้นหลุนๆ เสยเต็มคางปาจาจนหน้าสะบัดทันที


                      “พลั๊ก!..โอ๊ะ!”  ปาจาไม่ทันระวัง  ไม่คิดว่ารพินทร์จะมือหนัก  เรียกเลือดมุมปากทันตาเห็น...

ชายหนุ่มยกมือปาดทิ้งจ้องรพินทร์ตาวาวโรจน์..ก่อนจะย่างสามขุมเข้าหา..งานนี้ไม่สั่งสอนยัยทอมจอมแสบให้สำนึก

เสียบ้างไม่ได้แล้ว...ปาจาคิดจับไหล่รพินทร์กระชากเข้าหา..แต่ผิดคาดนอกจากยัยตัวแสบจะไหวตัวหลบยังส่งลูกถีบ

ตามมาติดๆ..แต่ปาจาไม่ได้ประมาทเหมือนทีแรก..ลูกถีบของรพินทร์พลาดเป้า  หนำซ้ำเจ้าตัวจะหลบได้แล้ว..

ยังพลิ้วเข้าประชิดตัวรวบกอดรพินทร์อย่างคล่องแคล่วว่องไวไม่แพ้กัน


                               รพินทร์ก็ใช่ว่าฝีมือกระจอก..งอเข่าเตรียมกระแทกเท้าอัดหน้าแข็งคนร่างใหญ่ที่ได้เปรียบกว่าทันที....


                          “อึ๊บ!..”  พลาดอีกจนได้...เหมือนปาจาจะรู้ศิลปะการต่อสู้..แถมฝีมือไม่ธรรมดาอีกต่างหาก..

เบี่ยงขาหลบแล้วยังตวัดตัวรพินทร์เหวี่ยงล้มลงไปบนที่นอนพร้อมกดตัวล้มทับรพินทร์ไว้ใต้ร่างทันที...รพินทร์กำลังจะใช้

หัวโขกหน้าผากปาจาให้เจ็บปวด..แต่ไม่ทันการเสียแล้ว..


                              แค่ตั้งท่าผงกศรีษะเท่าทัน...ปากหนาได้รูปก็ฉกจูบลงมาทันที...พร้อมกับลิ้นชื้นสอดเข้าตวัดต้อน

ไล่ดุนลิ้นนุ่มในปากบางของรพินทร์อย่างชำนาญ


                         “อุ๊บ!..อื้อ!..อืออออ”  รพินทร์เตรียมกัดลิ้นปาจา  แต่ก็ไม่สามารถทำได้  เมื่อมือใหญ่ยังกะใบลาน

ขึ้นมาบีบคางเอาไว้   โดนปล้นจูบอย่างจาบจ้วงอ๊อกซิเจนเริ่มจะหร่อยหรอ...ตัวเริ่มหมดแรงต้านลงเรื่อยๆ...

ก่อนที่จะขาดอากาศหายใจ   ปาจาก็ถอนปากออกให้อิสระรพินทร์สูดอากาศเข้าปอดอย่างเอาเป็นเอาตาย


                        “ฮา...เฮือกกกก!.แฮ่กๆๆๆ”  จนหายใจหอบ...ปาจาลุกขึ้นมองนิ่งๆ  สายตาเยาะยันแกมสมเพช...

ทำให้รพินทร์หน้าชา


                        “เป็นไง..รู้สึกอย่างไรบ้าง  จูบผู้ชายได้รสชาติดีกว่าจูบกับผู้หญิงไหม?...ถึงคุณจะทำตัวกร่างแค่ไหน..

ก็ยังเป็นหญิงอยู่ดี..ถึงหน้าอกจะแบนไปหน่อยก็เหอะ...ที่ผมทำอย่านึกว่าพิศวาสคุณนะ...ผมแค่อยากให้คุณสำนึกเสียบ้าง

อย่าอวดดีให้มาก...คุ้มนี้ผมเป็นเจ้าบ้าน...จะพูดจะจาหัดให้เกียรติผมหน่อย...ถ้ายังก้าวร้าวผมอีก...ผมจะจัดชุดใหญ่ให้

แล้วอย่าหาว่าผมไม่เตือน”  ปาจาพูดจบเดินออกจากห้องไปหน้าตาเฉย...รพินทร์โกรธจนหน้าดำหน้าแดง...ตั้งแต่จำความได้...

ไม่เคยมีใครทำทุเรศแบบนี้กับรพินทร์มาก่อน...โดยเฉพาะโดนผู้ชายด้วยกันจูบ...เหี้ยแล้ว...


                        รพินทร์นั่งหัวฟัดหัวเหวี่ยงสงบสติอารมณ์ตนเอง...ก่อนจะลุกไปปิดประตูลงกลอนแน่นหนา..

คราวนี้ล๊อคกลอนด้วย   เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนกลับเข้ามาล๊อคแต่ลูกบิดประตู...มิน่าปาจาถึงเปิดเข้ามาได้ 

คงใช้กุญแจสำรองเปิดชัวร์


                        นั่งทบทวนเรื่องราวอย่างมีสติ....รพินทร์แปลกใจมากมาย...ปาจารู้ศิลปะการต่อสู้...

แถมฝีมือดีอีกตะหาก...แม้แต่ตนเองชักไม่แน่ใจเสียแล้วว่าสามารถรับมือปาจาได้หรือเปล่าด้วยซ้ำ...ปาจาคล่องแคล่วว่องไว

แถมอ่านทิศทางของรพินทร์ออกอีก...ที่รพินทร์วิตกคือปาจารู้หรือไม่ว่ารพินทร์ไม่ใช่ทอม...แต่ก็ไม่น่าจะรู้...

เพราะคำพูดสุดท้ายก็ไม่ได้ส่อพิรุธว่าเจ้าตัวรู้ว่ารพินทร์เป็นชาย...คิดได้ดังนั้นค่อยโล่งอกหน่อย


                          ส่วนปาจา..หลังออกมาจากห้องรพินทร์ก็มาคลุกอยู่ในห้องหนังสือเงียบๆ  คิ้วขมวดมุ่น..

รู้สึกสับสนพร้อมเกิดคำถามมากมายให้น่าสงสัย...


                             จากที่ให้องุ่นสาวต้นห้องของรพินทร์ไปตามมาทานกลางวัน  กลับไม่มีสัญญาณตอบรับ   กายันต์อาสา

จะไปตามเอง...แต่ตนเห็นว่าไม่อยากให้กายันต์ใกล้ชิดรพินทร์เกินงาม  จึงห้ามเอาไว้..บอกตนจะไปดูเอง..

ไม่ต้องรอให้ทุกคนทานกันไปก่อนเลย


                           มาถึงหน้าห้องเคาะเรียกรพินทร์ไม่ขานตอบ...จึงตัดสินใจใช้กุญแจสำรองเปิดเข้าไป...

ทั้งโมโหปนขำ..ตัวสร้างปัญหากลับหลับเป็นตายไม่รู้เรื่องรู้ราว...ใบหน้าตอนหลับเหมือนเด็กไร้พิษสง...ทำให้ปาจาเพลิน

กับการนั่งสำรวจรูปหน้าที่หล่อใสแก้มออกชมพูเหรื่อ..ขนตายาว..จมูกโด่งแหลมเชิดนิดๆ..รับกับปากบาง..รูปหน้าของรพินทร์

ดูไม่เบื่อยิ่งดูยิ่งมีเสน่ห์...จนละสายตาไม่ได้..ก่อนเจ้าตัวจะตื่นมาแผลงฤทธิ์กับเขาจนได้..


                            กล้าดียังไงมาว่าเค้าเป็นพวกโฮโมเซ็กชวล...ตั้งใจสั่งสอนให้หราบจำ..แต่ก็ต้องแปลกใจ

ฝีมือโต้ตอบของรพินทร์...ปาจามั่นใจว่ารพินทร์เรียนศิลปะการต่อสู้มาอย่างช่ำชอง...คนที่สามารถทำร้ายเขาได้

ต่อให้ไม่ระวังตัวก็เถอะมีน้อยคนนัก....


                            เป็นไปได้ยังไง...คนอย่างด๊อกเตอร์ปาจา...มือดีของตำรวจสากลระหว่างประเทศจากอังกฤษ...

ต้องมารับมือกับทอมบอยถึงกับต้องทุ่มทั้งตัวจึงกดเจ้าตัวลงได้...ตรงนี้ตะหากที่ปาจาเห็นทีต้องอาศัยเส้นสายในอดีต

สืบข้อมูลญาติสาวของเค้าเสียแล้ว...


                             และที่ทำให้เจ้าคุ้มน้ำแข็งงงตัวเองที่สุด...คือหัวใจที่รัวกระหน่ำหลังได้จูบปากบางที่ชอบกัด

กับเขาประจำนั่นตะหาก...ทั้งที่ความรู้สึกนี้มันหายไปจากชีวิตของปาจามากว่า 7 ปี...เป็นไปได้หรือที่เค้าจะรู้สึกแบบนี้

กับทอมบอยหน้าใส...เขาท่าจะบ้า...นี่ตะหากที่ทำให้ปาจาสับสนอยู่ขณะนี้...





มาต่อให้แล้วนะค่ะ...กับสภาพร่างกายที่  'หน่วง'


ขอกำลังใจหน่อยนะค่ะ  อ่านแล้วเม้นท์บ้างไรบ้างก็ดี

Luk.

[fannan]

รับมือยากเสียแล้วปาจาเป็นอดีตตำรวจเสียด้วยรออ่านตอนต่อไปค้าบ

[Vesi]

เดาว่าตอนหน้า ความแตกแหงๆ เพราะถ้าสืบประวัติก็ต้องรู้ว่าญาติตัวเองตายไปสามปีแล้วสิ
+1 ให้นะ

[zeen11]

โอ้วววววววววววววววววว คู่นี้สมน้ำสมเนื้อกันมากๆ ทั้งฝีมือและฝีปาก ฮ่า ฮ่า ฮ่า 

สรุปที่หายไปในห้องคุณเลขาดึกๆ นี่ไปฝึกฝนการต่อสู้กันเฉยๆ ชิมิ อิอิ

[BExBOY]

กรี้ดเจ้าค่ะ

เก้าแรกของความสัมพันธ์ ฮิ้วววว
สนุกมากมายเลยค่ะ โฮกกกก


รอค่อยตอนต่อไป 

[Wins_Sha]

o_O!!!!!!!!>>>>>>>>>>>>>>>>>> ขอช็อคอีกรอบ

ปาจาเป็นตำรวจสากลเหรอเนี่ยยยยยย
แบบนี้ก็กลายเป็นว่าหน่วยพิเศษปะทะตำรวจสากลอ่ะดิ
ท่าทางจะดุเดือดน่าดู
เฉือนกันไม่ลงแน่ๆๆๆเลยทั้งฝีปากและฝีมือ

แต่ว่าคาใจอ่ะ
ว่าคนที่เข้าไปในห้องของธรรมตรัยใช่ปาจาแน่รึป่าว
เพราะท่าทางปาจาจะงงอยู่นะที่โดนรพินว่าว่าเป็นโฮโมอ่ะ

แล้วอีกอย่าง
ท่าทางของธรรมตรัยตอนที่กายันเข้าไปวัดไข้รพินตอนกินข้าวเช้านั่นก็แปลกๆๆ

สรุป.....
คนที่เข้าห้องธรรมตรัยฮีเป็นใคร?????