หัวข้อ: :: LOVE HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ :: รักป่วนๆ แบบฉบับซิทคอม :)

[Whatever it is]

แง่ม อังคารแล้วอะ ดึกม่ายพอเหรออออ อิอิ

เปี๊ยกระแวงเต็มที่แระ

[Miw_Miw@In Love]

จะเลยวันอังคาร์ล่ะน่า.....
คิดเถึงคุงโบ็ทและกีตาร์อ่ะ(คิดเถึงฉากในห้องน้ำอ่ะ) ค :z1:ริคริ

[FlapJack]

 

[papa_paolo]

น่ารักมากกกกกก
ไอ่คุณโบ็ทคงรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีอะไรต้องปิดบังระวังระแวง เปิดออกมาแล้วขนาดนี้
ที่ไม่กล้า ไม่แน่ใจ ก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ที่เหลือก็รอแค่เวลา ฮิ้วววว

อ่านแล้วเขินแทนกีตาร์    

[BeeRY]

โบนัสมันขโมยซีนชัดๆ แอร๊ยยย
ทีกับโจไม่ว่าหรอก ออกจะสนับสนุนทั้งคู่เหมือนเค้านี่
แต่คุณโบ๊ทนี่หึงแถมหื่นขึ้นทุกวันเลยนะ กีต้าร์เสร็จแน่
กดบวกให้จ้า เค้าก็อายุเยอะแล้วนะ เค้าอ่านได้ไอ้ NC อ่ะ รออยู่

[runningout]

ไม่อยากรู้หรอว่าอะไรทิ่มที่ก้น ? หึหึ 

[pim_onelove]

ดีนะที่คุณโบ๊ทเป็นพระเอกแสนดี ถ้าเป็นพระเอกเรื่องอื่นต้าร์เสร็จไปแล้วแน่ๆ 555++   
.
.
ป.ล. อยากกดบวกให้คุณโบ๊ทจังเลย 

[chamin]

ในห่วงที่ความเงียบเข้าครองพื้นที่ภายในรถ

 >>

ในห้วงที่ความเงียบเข้าครองพื้นที่ภายในรถ

ระหว่างมืออาหาร

>>

ระหว่างมื้ออาหาร

โทษทีที่ดึไปนิดนึงนะ

>>

โทษทีที่ดึกไปนิดนึงนะ

ถ้าคำไหนเข้าใจผิดก็ขอโทษด้วยนะครับ

[ooopimmyooo]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
คุณโบ๊ทนี่หยอดได้หยอดดีนะ
ตรงโบนัสนั้น  คุณโบ๊ทหื่น !!!

[malula]

ไม่เคยมองใครเลย...นอกจากเธอ ใช่ไหมล่ะสองหนุ่ม
เรียกว่าแฟนได้หรือยังนี่ฮึ

[greensnake]

ตกลงเค้าคบกันแล้วใช่มั๊ยอ่า~
เดี๋ยวนี้เค้ามีจับมือถือแขนกันด้วยล่ะ
คุณโบ๊ทไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลยโธ่~
แน่จริงก็หอมโชว์โจกับทีเลยดิ 
แต่โบนัสนี่แบบ....คุณโบ๊ทเปลี่ยนไป
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
ป.ล. +1ตามหลังให้นะจ๊ะ
ป.ล.2 คนเขียนรักษาสุขภาพด้วยเน้อ

[sukie_moo]

ฮะฮิ้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!! หอมเลยๆ อ้าวไม่ทันเรอะ

[ลู่เคอOlive♥]

 
เขินๆ

[RGB.__]

ตอนบนรถน่ารักอ้ะ -/-
โบนัส แหม่ะ แหม่ะ เอาเลยคุณโบ๊ททททททททททท

[Miw_Miw@In Love]

อ่านแล้ว ใจละลายยยยยเลยอ่ะ
เขินแทนกีตาร์ ครืคร
 

[KURATA]

กรี๊ดดดดด
ชอบอ่ะ "จับแล้วห้ามปล่อย"
โบ๊ทแอบหื่น แต่เราชอบบบบบ

[imonkey mc]

คุณเเจ็ค ทำผมยิ้มไม่หุบเลย 
ขอบคุณมากคับ ,,  เริ่มรุกเเรงขึ้นเรื่อยๆ เเล้วน่ะโบ๊ททท 

[aoommy]

น่ารักมาก โบ๊ทนี่เริ่มหื่นนะ

[Whatever it is]

อ๊ายยย ตอนนี้น่ารักอะ หุๆ 

[Mulberry]

สรุปว่าอะไรทิ่มก้นเหรอค่ะต้าร์

[namtarn11]

โอ๊ย.....ไม่ใช่แฟนกหมือนแฟนล่ะ เปี้ยกเ๊อ๊ย

[JingJing]

แม่ยกเซิ้งกลองยาวเก้อ ก็เพราะคุณโบ๊ทไม่จับไอ้เปี๊ยกนอนด้วย แถมยังไม่หน้าด้าน(?)จับอาบน้ำอีก
แต่มาหวานจับมือกัน    บวกโบนัส    แม่ยกก็ให้อภัยจ้าหุๆ

[FlapJack]

ในห่วงที่ความเงียบเข้าครองพื้นที่ภายในรถ

 >>

ในห้วงที่ความเงียบเข้าครองพื้นที่ภายในรถ

ระหว่างมืออาหาร

>>

ระหว่างมื้ออาหาร

โทษทีที่ดึไปนิดนึงนะ

>>

โทษทีที่ดึกไปนิดนึงนะ

ถ้าคำไหนเข้าใจผิดก็ขอโทษด้วยนะครับ

แก้แล้วครับ ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยดูให้ 

[ao16]

 

[Miw_Miw@In Love]

มารอแล้วจร้าาาาาาาาา

[Theznux]

ต้าไม่อยากรู้ว่าอะไรทิ่มก้น แต่เค้าอยากรู้นะ -.,-
(ไม่หื่นเลยเนาะ ๆๆ)

[princegolf]

กีต้าร์หน้าร้อนผ่าว รู้สึกเขินยิ่งกว่าโดนจูบเสียอีก... นี่โบ๊ทกำลังขอเขาคบใช่ไหม?

ใช่ เลย อาการแบบนั้น

[- คราส -]

  น่ารักเหมือนเคย 

[FlapJack]

LOVE HIGH STORY – 40 – Time Will Tell | ให้เวลาเป็นผู้กำหนด




ยามบ่ายวันเสาร์ ร่างสูงนั่งรอ “ไอ้เต็ม” เพื่อนซี้อยู่ที่ร้านกาแฟชื่อดังในสยามพารากอน...

...เขามาทำไม?

...แล้วไอ้เปี๊ยกละ?

.

.

.

โบ๊ทนั่งมองนาฬิกาครั้งแล้วครั้งเล่า ดื่มกาแฟจนเหลือไม่ถึงครึ่งแก้วแล้ว แต่เต็มก็ยังไม่มา... เขาเองก็ไม่ชินกับการต้องอยู่คนเดียวสักเท่าไรนัก เพราะเวลาไปไหนมาไหนก็มักจะมีกีต้าร์ไปด้วยอยู่เสมอ คราวนี้จะให้นั่งอยู่คนเดียวแบบนี้มันก็เขินๆ ไม่ค่อยชิน... แต่จริงๆ แล้วจะไปว่าเต็มมาช้าก็ไม่ได้หรอก เพราะว่าโบ๊ทดันไปนัดมันแบบฟ้าแลบ ตอนที่โทรไปชวนให้ออกมา เจ้าเต็มก็เพิ่งตื่นเอง ก็ต้องให้เวลาเขาหน่อยละนะ

แล้วไอ้เจ้าต้าร์ไปไหน?... ตอนนี้ต้าร์มันก็ทำงานอยู่ที่ห้องกับทีและโจนั่นแหละ โบ๊ทไม่ได้ลากมาด้วยหรอก เพราะเห็นว่าต้องปั่นรายงานอยู่กับทีและโจ ก็ปล่อยให้ทำงานไป... ไอ้เจ้าโบ๊ทจะอยู่ในห้องเฉยๆ แบบนั้นก็พาลจะไปทำให้ไอ้ต้าร์มันเสียสมาธิซะเปล่าๆ เห็นชอบเหล่มองกันเป็นระยะๆ ทำเอาไอ้ต้าร์สมาธิหลุด งานก็เดินช้า จนโดนไอ้ทีกับไอ้โจบ่นอยู่หลายรอบ... โบ๊ทจะกลับห้องตัวเองก็ไม่มีอะไรทำ เหมือนอยู่คนเดียวอีกอะแหละ ก็เลยโทรไปลากให้เต็มออกมาเดินเล่นเป็นเพื่อนกัน

.

~ หมื่น แสน ล้านนาที ต่อไปนี้ ขอใช้มันไปกับเธอ อยากมีวันเวลาที่สวยงาม ดั่งความฝันที่เคยละเมอ ~

<<< Incoming Call: Tem >>>

โทรศัพท์มือถือของโบ๊ทดังขึ้น โชว์ชื่อของเพื่อนซี้เป็นสายเรียกเข้าหราเต็มหน้าจอ

.

.

“ฮัลโหล ถึงยังมึง”

“เออ กูถึงแล้ว เพิ่งจอดรถเลยเนี่ย จะให้กูไปหาที่ไหน”

“กูอยู่สตาร์บัคส์ชั้นใต้ดิน”

“เออ เดี๋ยวกูเดินไป”

“เค”

.

.

เพียงครู่เดียว เต็มก็เดินมาถึงที่นัด เมื่อเดินเข้าไปในร้านก็เห็นเพื่อนสนิทของตัวเองนั่งอ่านนิตยสารอยู่ที่โต๊ะด้านในของร้าน แต่ก่อนที่เขาจะเดินตรงเข้าไปหาเพื่อนสนิท กลิ่นหอมๆ ของร้านกาแฟก็ทำให้เขานึกอยากดื่มกาแฟขึ้นมา เลยเดินไปสั่งก่อนจะเดินไปหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามเพื่อนสนิท

ทั้งสองคนทักทายกันตามประสาเพื่อนซี้แล้วก็นั่งคุยกันเรื่อยเปื่อย ตกลงกันว่าจะนั่งแช่อยู่ในร้านกาแฟนี้อีกสักพัก เพราะยังคิดไม่ออกว่าจะเดินไปไหน... จะไปหาอะไรกินก็ยังไม่หิว เพราะโบ๊ทเองก็เพิ่งกินข้าวมาเมื่อเที่ยง ส่วนเต็มก็ยังไม่ค่อยหิว...

นั่งคุยกันจนกาแฟหมดแก้วก็เริ่มจะเกรงใจร้านเขาอยู่ไม่น้อย เห็นคนหลายคนเดินมาด่อมๆ มองๆ หาที่นั่ง แต่ก็ไม่มีว่างเลยสักที่... ครั้นจะนั่งต่อทั้งๆ ที่กาแฟหมดแก้วไปแล้วกันทั้งคู่ ก็ดูจะไร้ยางอายเกินไปหน่อย ว่าแล้วก็เลยชวนกันลุกออกจากร้าน ได้เวลาไปเดินเล่นกันเสียที

เดินกันไปก็เหล่สาวกันไปตามสัญชาตญาณสัตว์เพศผู้ เหล่กันไปก็ชมกันไปหรือไม่ก็วิจารณ์กันไปตามเสปคแต่ละคน จนสายตาของโบ๊ทไปสะดุดเข้ากับคู่นักเรียนกางเกงน้ำเงินหน้าตาดีสองคนที่ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนกันแบบปกติทั่วๆ ไป... เอ่อ  ถ้ามือของทั้งสองคนนั้นเกาะกุมกันเอาไว้อะนะ... โบ๊ทเผลอมองตามจนสองคนนั้นเดินพ้นสายตาไป

“เป็นไรไปมึง อยู่ๆ ก็เงียบซะงั้น” เต็มเอ่ยถามเมื่ออยู่ดีๆ เพื่อนซี้ก็เงียบไปเฉยๆ


“เฮ้ยมึง เมื่อกี๊มึงเห็นป่าววะ”

“เห็นไร”

“ก็เมื่อกี๊ไง ไอ้เด็กกางเกงน้ำเงินสองคนที่เดินผ่านหน้าเราไปเมื่อกี๊อะ มึงเห็นป่าว”

“เออ เห็น... ทำไมวะ มีไร”

“มันเดินจับมือกันวะมึง”

“ฮ่าๆๆๆ ไอ้โบ๊ท มึงไปอยู่ดาวอังคารมาเหรอวะ เดี๋ยวนี้มันแทบจะกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วเว้ย โดยเฉพาะสยามนี่นะ แหล่งเลยละ ไอ้ที่เราเดินผ่านๆ มากันเนี่ย กระทบไหล่ไปหลายคู่แล้วมึง ฮ่าๆๆๆ”

“เออ กูรู้ แต่เมื่อกี๊แม่งยังเด็กอยู่เลยนะ น่าจะแค่ ม.4 ม. 5 เท่านั้นแหละ”

“เดี๋ยวนี้เด็กมันโตไวเว้ย เลยรู้ตัวไว... ไม่เหมือนมึงหรอก ช้า”

“...ไอ้สัด”

“ฮ่าๆๆๆๆ”

“...” ร่างสูงเงียบไปอีกครั้ง ทำหน้าเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่าง... ต้องยอมรับว่าไอ้เด็กสองคนที่เดินจับมือกันผ่านหน้าไปเมื่อครู่นี้ ช่วยจุดประกายอะไรสักอย่างให้เขาได้ไม่น้อย...

“เงียบอีกละ มึงเป็นไรปะเนี่ย”

ร่างสูงไม่ตอบ แต่เดินไปหย่อนตัวนั่งลงบนม้านั่งยาวหน้าน้ำพุตรงทางเข้าพารากอน... ถึงเต็มจะงงๆ กับท่าทีของเพื่อนซี้ แต่ก็เดินตามไปหย่อนตัวลงนั่งโดยไม่ได้ท้วงอะไร

“กู... กูมีเรื่องอยากปรึกษามึงหน่อยวะ” ร่างสูงกล่าว สีหน้าจริงจัง

“แหน่ะๆๆๆ มาเสียงแบบนี้... กูขอเดาว่าเป็นเรื่องหัวใจ ชัวร์ๆ ใช่ป่าว”

“ก็ ประมาณนั้น”

“เรื่องไอ้เปี๊ยกอะดิ” เต็มกล่าวออกมาอย่างรู้ทัน

“โห มึงจะตรงไปไหนเนี่ย เชี่ยเต็ม”

“ฮ่าๆๆๆ กูไม่อ้อมให้เมื่อยปากหรอกมึง มีไรว่ามา”

“มึงว่า ไอ้ต้าร์มันเป็นไงวะ”

“เป็นไง? มึงหมายความว่าไง?”

“ก็แบบ... ทั่วๆ ไปอะ นิสัย ไรงี้”

“อืมมมมม... ต้าร์มันก็กวนตีนดีนะ ฮาดี กูชอบ... เฮ้ย! ไม่ได้ชอบแบบนั้น ไม่ต้องมามองกูเลยนะไอ้โบ๊ท... กูไม่พิศวาสเกรียนหรอกเว้ย กูหมายถึงไอ้ต้าร์มันก็เป็นคนฮาๆ ดี เกรียนไม่ห่วงหล่อ ฮ่ะๆๆๆ”

“อืม... แล้ว... มึงจะว่ายังไงหากกูกับไอ้เปี๊ยก... เอ่อ... เอิ่มมมม...”

“...เป็นแฟนกัน?”

“เออ ขอบใจวะ... ตรงสัด!”

“ฮ่าๆๆๆ กูช่วยมึงนะเนี่ย”

“เออ... แล้วมึงว่าไงวะ”

“พูดจริงๆ ตรงๆ นะมึง... กูเฉยๆ มาก...”

“เฉย? หมายความว่าไงวะ เชี่ย!... แต่พวกกูไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ นะมึง”

“ไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วไอ้ที่พวกมึงทำกันอยู่นี่เรียกว่าอะไรวะโบ๊ท”

“กู... ไม่รู้วะ”

“หึ! แล้วมึงอะ คิดไงกับไอ้ต้าร์... มึงชอบมันใช่ป่าวละ”

“...เออ... ก็คงแบบนั้นวะ... กูเองก็เพิ่งจะรู้สึกแน่ใจไม่กี่วันที่ผ่านมานี่เอง” โบ๊ทตอบเสียงแผ่ว

“อะ ไหนเล่ามาๆ”

“เล่าตรงนี้เลยเหรอวะ”

“มันจะเป็นไรไปละมึง... นี่มึงก็พูดมาซะขนาดนี้แล้ว พูดต่ออีกสักหน่อยมันจะเป็นไรไป”

“...เชี่ย... มึงห้ามเอาไปเล่าให้ใครฟังนะมึง”

“เออน่า มาๆ เล่ามา มึงแน่ใจอะไร ยังไง ที่ไหน เมื่อไร”

“ก็... มันมีช่วงนึงเว้ย ที่มีคนจะมาจีบกู... แล้วไอ้ต้าร์แม่ง... ไปช่วยไอ้คนนั้นให้มาจีบกูอะมึง”

“อ้าว” เต็มอุทานด้วยความแปลกใจว่ากีต้าร์ช่วยคนอื่นให้มาจีบโบ๊ทได้ยังไง

“ประเด็นของกูมันอยู่ที่ว่า ไอ้ต้าร์แม่ง ยกกูใส่พานให้คนอื่นหน้าตาเฉย... พอกูรู้นะ กูจี๊ดเลยอะ... มันรู้สึกแย่ๆ โหวงๆ อะมึง แบบ... อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน กูเองก็มีความสุขดีกับที่เป็นอยู่ แต่ไอ้ต้าร์มันดันจะผลักไสกูให้ไปคบกับคนอื่น กูก็เลยรู้ตัวว่าที่ผ่านมากูแม่ง ไม่เคยมองใครอื่นเลยนะมึง ไม่เคยคิดจะไปคบใคร... แต่ดูมันดิ เหมือนไม่แคร์กูเลยอะมึง”

“แล้วตอนนี้มันยังช่วยคนนั้นจีบมึงอยู่ป่าววะ”

“ไม่ละ กูบอกมันไปแล้วว่ากูไม่เอา กูไม่ชอบ”

“แล้วมึงจะทำไงต่อ...”

“เนี่ยแหละที่กูคิดอยู่”

“มึงรักไอ้ต้าร์มันจริงๆ ป่าวละ”

“เชี่ย... กูเริ่มจะเกลียดความตรงของมึงขึ้นมาตะหงิดๆ ละนะ ไอ้เต็ม”

“ฮ่าๆๆๆ... กูอ้อมไม่ได้จริงๆ วะ เพราะกูอ้อมกับมึงมาจะเป็นปีแล้ว มึงถึงได้ช้าอยู่แบบนี้ไง”

“...เออ สัด”

“มันจะไปยากอะไรวะโบ๊ท ถ้าพวกมึงจะคบกันจริงๆ... สิ่งที่พวกมึงต้องทำก็แค่เปลี่ยนสถานะให้เข้ากับพฤติกรรมของพวกมึงทั้งสองคนเท่านั้นเอง... พวกมึงไม่ต้องเปลี่ยนอะไรเลยด้วยซ้ำ ทำตัวเหมือนเดิมก็เหมือนเป็นแฟนกันจะตายห่าอยู่แล้ว... ไม่ต้องทำอะไรเพิ่มเลยด้วย... อืมมมม จริงๆ แล้วก็คงต้องมีอะไรอะไรเพิ่มขึ้นมาบ้างละนะ แบบ... บนเตียงอะไรแบบนี้  ฮ่าๆๆๆ โอ้ย!” เริ่มซะดีแต่จบซะเกรียนเชียวนะเต็ม ว่าแล้วก็โดนโบกไปสักดอกเหอะนะ ฮ่าๆๆ

“ตลกเกินไปละนะสาดดด...”

“ฮ่าๆๆ”

“แล้วถ้าพวกกูคบกันขึ้นมาจริงๆ แล้ว พวกมึงจะว่าไงวะ” เป็นอีกครั้งที่โบ๊ทพูดเสียงแผ่วพร้อมแววตามั่นใจ

“ถ้าเป็นมึงกับไอ้เปี๊ยก กูพูดตรงๆ นะ... กูรับได้วะ... แต่ถ้ามึงจะคบกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ไอ้เปี๊ยก หรือไอ้เปี๊ยกมันไปคบผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่มึง... เนี่ยแหละ กูถึงจะรับไม่ได้”

“ทำไมวะ”

“ก็... กูชินกับพฤติกรรมของพวกมึงสองคนมานานเป็นปีละ... แล้วกูก็ตะหงิดๆ ว่ามึงจะชอบไอ้เปี๊ยกมาตั้งนานแล้วด้วย”

“เมื่อไรวะ”

“ก็ตั้งแต่ที่กูเห็นมึงยอมให้ไอ้เปี๊ยกมันขึ้นรถมึงมามหาลัยด้วยกันวันแรกนั่นแหละ”

“เฮ้ย ไม่เกี่ยวเว้ย ตอนนั้นไอ้เปี๊ยกมันจะมาสอบไม่ทันเพราะตื่นสาย กูออกจากคอนโดฯ มาเจอมันยืนหน้าเครียดรอแท๊กซี่พอดี กูเลยทำบุญพามันมาให้ทันเวลาเฉยๆ”

“นั่นไง มึงอะ ช้าตลอด... กูก็ไม่ได้บอกว่ามึงชอบมันตั้งแต่ตอนนั้นซะเมื่อไรละ กูหมายถึงว่ามึงมีแววว่าจะชอบมันต่างหาก มันเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นไงมึง... ก็อย่างมึงอะ หวงรถยิ่งกว่าเมียซะอีก มีสักกี่คนที่มึงยอมให้นั่งรถมึง นับคนไม่ครบนิ้วด้วยซ้ำ แล้วอย่างไอ้เปี๊ยกที่ตอนนั้นมึงเพิ่งรู้จักแถมไม่ค่อยถูกกันด้วยเนี่ย มีที่ไหนที่จะยอมให้ขึ้นรถสุดหวงของมึง ถ้าในใจมึงไม่หวั่นไหววะไอ้โบ๊ท”

“เออ... ตอนนั้นกูก็ไม่เข้าใจตัวเองสักเท่าไรนักหรอกว่าทำไมถึงจอดรับมัน”

“กูจะบอกให้นะโบ๊ท ในฐานะที่กูรู้จักมึงมาตั้งแต่ ม.1 นะ กูบอกได้เลยว่าคราวนี้มึงเปลี่ยนไป เพราะกูไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้กับใครเลย แม้แต่ตอนที่มึงมาปรึกษากูเรื่องจีบออย มึงก็ยังดูไม่ประหม่าแบบนี้เลยนะโบ๊ท”

“...” โบ๊ทไม่ตอบอะไร มีเพียงรอยยิ้มจางๆ เกิดขึ้นที่มุมปากก่อนจะพยักหน้าเบาๆ เป็นเชิงยอมรับในความคิดของเพื่อนสนิท

“แล้วนี้ไม่พกไอ้เปี๊ยกมาด้วยหรือไง”

“มันทำรายงานอยู่กับไอ้ทีไอ้โจนะ”

“วิชาไรวะ”

“Corporate Management ไง แบบที่เราเรียนเทอมที่แล้วอะ”

“อ้อ... แล้วมึงจะเอาไงต่อเนี่ย”

“เดี๋ยวกูว่าจะไปซื้อนาฬิกา”

“ห่า กูไม่ได้ถามเรื่องนั้น กูหมายถึงเรื่องมึงกับไอ้เปี๊ยกแสบของมึงอะ เอาไงต่อ”

“ก็นั่นแหละ กูจะไปซื้อนาฬิกา”

“อะไรของมึง... เฮ้ย เดี๋ยวก่อนดิ กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนดิวะไอ้เชี่ยโบ๊ท” เต็มกล่าวไล่หลังเพื่อนร่างสูงที่ลุกออกเดินไปล่วงหน้าโดยไม่รอ เขาก็เลยต้องเดินตามไปทั้งๆ ที่ยังงงๆ อยู่ว่าสรุปแล้วโบ๊ทตอบคำถามเขาแล้วหรือยัง?

.

.

[ติดตามต่อที่รี #1095 หน้า 37]

.

.

.

[wijii]

อร๊ากกกกกกกกกกกกกกก

คุณโบ๊ทเอานาฬิกาไปทามายยยยยยยยยย


ปล. คุณแจ๊คมาต่อเร็วๆเน้อออออออออออออ