LOVE HIGH STORY – 25 – Pull, Cover, and Hold | ดึง ก่าย กอด“อืมมมมม”
.
“แรงขึ้นอีกนิด”
.
“เยี่ยมมมมม”
.
“ซ้ายนิด... อีกนิด... อืมมมม นั่นแหละ”
.
“แรงๆ หน่อย”
.
“ทางขวา... มาทางขวาหน่อย อืมมมมม อย่างนั้น”
.
“แรงอีกนิดดิ ทำไมเบาลงเรื่อยๆ ละ ห๊ะ? หมดแรงแล้วรึไง”
.
“เอ้าๆๆๆ นี่ก็หนักก็แรงเกินไปแล้ว จะให้ช้ำในเลยรึไง ห๊ะ?”
.
~เพี๊ยะ~“โอ้ยยย ไอ้เปี๊ยกกกก ตีทำไมเนี่ย”
“ก็นอนเฉยๆ ไม่ได้รึไง บ่นๆๆๆ สั่งๆๆๆ อยู่นั่นแหละ... เมื่อยมือแล้วนะ”
“เอ็งนั่นแหละ เงียบไปเลย นวดต่อไป อย่าอู้”
.
~เพี๊ยะ~“อย่า!”
.
~เพี๊ยะ~“มันเจ็บนะ!”
.
~เพี๊ยะ~“ไอ้เปี๊ยก!!!”
.
.
ฮืมมมมม... มันน่าหมั่นไส้ไหมละครับพี่น้อง คนอุตส่าห์นวดหลังให้ยังจะบ่นอยู่นั่นแหละ... เดี๋ยวเบาไป เดี๋ยวแรงไป เดี๋ยวหนักไป... วุ้ยยยยยย เอาใจยากจริง! อุตส่าห์ยอมสละฮะเก๋าเพื่อง้อไอ้ลิงภูเขานี่แล้วนะ (ตอนแรกกะว่าจะงุบงิบไว้กินคนเดียวเพราะว่ามันอร่อยมากกกกกกกกกก) แต่ไอ้ลิงนี่ก็ได้คืบจะเอาศอก ไอ้ศอกจะเอาเมตร ได้เมตรจะเอาวา กินฮะเก๋ายังไม่พอ ยังจะให้ผมไปนวดขา นวดแขน นวดไหล่ พอเสร็จแล้วผมก็กลับห้องไปอาบน้ำเตรียมตัวนอน แต่พออาบเสร็จไอ้ลิงภูเขานี่ก็ดันไปลากมาให้นวดหลังอีก วุ้ยยยยย มันน่าไหมละ!!
ผมเองก็เหนื่อยนะ วันนี้ไปใช้แรงงานที่ร้านไอ้ทีมาทั้งวัน เมื่อยแขนเมื่อยขาไปหมดแล้วเนี่ย ยังต้องมาโดนไอ้ลิงภูเขานี่ใช้อีก แค่ใช้ยังไม่พอ ผมนวดให้ก็บ่นอยู่นั่นแหละ เอาใจยากจริง แล้วนึกจะมางอนอะไรวันนี้ก็ไม่รู้ กะอีแค่ว่าปล่อยให้ไปเซ็นทรัลกับโต้งกันสองต่อสอง จะอะไรกันนักกันหนา อย่างกับว่าผมผิดข้อหาร้ายแรงเป็นอาชญากรข้ามชาติ... อืมมม ว่าแต่... วันนี้เป็นยังไงบ้างนะ ไปทำอะไรกันที่เซ็นทรัลมาบ้าง... อะ อย่าเพิ่งไปสงสัยมันเลย เก็บไว้ก่อน เอาไว้ค่อยหลอกถามทีหลัง แต่ ณ จุดนี้ผมขอประเด็นที่ผมโดนกดขี่ใช้แรงงานเยี่ยงแรงงานพม่านี้ก่อน... ฮืมมมมม
โชคดีที่ไอ้คุณโบ๊ทมันนอนคว่ำให้ผมนั่งทับต้นขาแล้วนวดหลังให้ ผมเลยตีได้ซะมันส์มือ ไม่ต้องออมแรงอะไรนักหรอกใส่ไปเลย หนังหนาๆ แบบนี้อะ ตีเบาๆ มันไม่รู้สึก!! (พอเขาหายโกรธแล้วเอ็งก็ซ่าส์เชียวนะ!!) ตอนนี้ตีได้ต้องทำกำไรไว้ก่อน เพราะว่าไอ้คุณโบ๊ทมันลุกขึ้นมาตอบโต้ลำบาก ฮ่าๆๆๆๆๆ ตีมันเข้าไป... เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ... นี่ถ้าไม่ติดว่ายังเกรงใจอยู่บ้างนะ ผมจะไปหาเชือกมามัดแขนแล้วเอาน้ำตาเทียนสาดใส่ให้ซะใจไปเลย วะ ฮ่ะ ฮ่า!!! .
“ตีได้ตีดีนะเอ็ง เดี๋ยวนวดเสร็จเมื่อไรโดนดีแน่”
นั่น ทำมาขู่ เอะอะก็ใช้กำลัง เห็นเราตัวเล็กกว่าละทำข่ม ธ่อออออ... เอาหมอนอุดหัวให้ตายไปเลยซะดีไหม!!! อืมมมมม... ความคิดไม่เลวเหมือนกันนะ... หึหึหึ... ว่าแล้วก็...
“เฮ้ยยยยย ไอ้เปี๊ยกกกกกกก เอ็งจะทำอะไร!!!”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
.
.
.
ร่างสูงอยู่ในสภาพเปลือยบนนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงให้ร่างเล็กนั่งทับต้นขาแล้วนวดหลัง... แต่แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น...
.
~ชิง ชิง ชิง ชิง (fx ประกอบหนังฆาตกรรม)~
.
ร่างเล็กคว้าหมอนแล้วปิดทับหัวร่างสูงก่อนจะทุ่มสุดแรงกดลงไปที่หมอนพร้อมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง... ร่างสูงดิ้นกระแด่วๆ อยู่สักพัก ด้วยความที่ท่านอนเสียเปรียบอยู่ไม่น้อยเลยต้องเหนื่อยหน่อย แต่สุดท้ายก็สามารถพลิกตัวขึ้นมาได้...
.
~ชิง ชิง ชิง ชิง (fx ประกอบหนังฆาตกรรม)~
.
ร่างสูงคว้าหมอนอีกใบมาฟาดเข้าที่ลำตัวร่างเล็กที่นั่งคร่อมเขาอยู่บนตัว.... ฟาด ฟาด ฟาด ฟาด... ฟาดจนร่างเล็กเปลี่ยนจากเสียงหัวเราะร้ายมาเป็นเสียงโอดโอย แต่ก็ยังคงทุ่มแรงกายในการกดหมอนและประคองตัวไม่ให้หล่นจากตัวของร่างสูงต่อไป...
.
~ชิง ชิง ชิง ชิง (fx ประกอบหนังฆาตกรรม)~
.
ร่างสูงใช้ไม้ตาย... ดัชนีพิฆาตเกรียน... นิ้วมือทั้งสิบเข้ายึดแน่นที่สีข้างของร่างเล็กแล้วจั๊กจี๋... ร่างเล็กดิ้นพราด บิดตัวซ้ายทีขวาที... เสียงโอดครวญของร่างเล็กจางหายไป กลายเป็นเสียงหัวเราะแทน
.
~ชิง ชิง ชิง ชิง (fx ประกอบหนังฆาตกรรม)~
.
ดัชนีพิฆาตเกรียนออกฤทธิ์... แรงกดที่หมอนอ่อนลง... ร่างสูงจึงดีดตัวขึ้นมานั่งประจัญหน้ากับร่างเล็กที่ยังคงคร่อมอยู่บนตัวเขา... โบ๊ทจ้องตาร่างเล็กด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ก่อนจะรวบไหล่ร่างเล็กแล้วเหวี่ยงให้ร่างเล็กต้องลงไปนอนอยู่ข้างๆ
ร่างเล็กนอนหอบเหนื่อยจากการที่โดนจี๋เอว ใจเต้นรัว เลือดสูบฉีดทำให้หน้าหูและคอแดงโร่... ร่างสูงนั่งมองด้วยสายตาราชสีที่กำลังมองเหยื่อที่บังอาจมาแหย่หนวดพญาราชสีโบ๊ท...
~ตุบ~ “มองหน้าหาเรื่องเหรอ... แฮก แฮก” กีต้าร์คว้าหมอนขึ้นมาโยนใส่หน้าร่างสูงที่จ้องเขาเขม็ง ขนาดนี้ยังปากเก่งได้อีก ทั้งๆ ที่แทบจะไม่เหลือแรงมาต่อกรอะไรได้อีก นอนเป็นแมวหอบแดดอยู่เนี่ย
“หึหึหึ เป็นไงละ หาเรื่องใส่ตัว แล้วก็เหนื่อยเอง หอบลิ้นห้อยเชียวนะเอ็ง”
“คุณโบ๊ทขี้โกงนินา”
“โกงไร ไม่เอาคืนก็บุญแล้วเหอะ”
“ก็... จี๋ไมละ”
“เอ้า ใครบอกให้บ้าจี้ละ ช่วยไม่ได้”
“หึ!”
“ฮ่าๆๆๆ เอ็งนี่ตลกได้อีกนะต้าร์... เดี๋ยวนะ ขอถ่ายรูปสภาพเอ็งตอนนี้ไว้หน่อยสิ” ว่าแล้วก็หยิบมือถือจากโต๊ะข้างเตียงมาถ่าย ไอ้เจ้าเปี๊ยกก็ท่าเยอะ ทำเป็นอนขดแถมเอามือปิดหน้าปิดตา... เพื่ออะไร? ใครๆ เห็นรูปก็รู้ทั้งนั้นแหละว่านั่นนะไอ้เปี๊ยก ไม่ต้องปิด ฮ่าๆๆๆๆ
.
.
ถ่ายรูปเสร็จก็อัพโหลดทันที ประจานกันแบบ real time กันเลยทีเดียว... โบ๊ทวางมือถือไว้ที่เดิม... เล่นกันแบบนี้ใช้แรงไม่ใช่น้อย เหนื่อยไม่ใช่ย่อย ทำเอาทั้งสองคนเหงื่อออกกันไปทั้งตัวทั้งๆ ต่างคนก็ที่เพิ่งอาบน้ำมาได้ไม่นาน... อุณหภูมิเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศก็เอาไม่อยู่... ว่าแล้วร่างสูงก็นั่งทิ้งขาอยู่ริมเตียงพักเหนื่อยให้ลมเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศเป่าให้ตัวแห้ง หันหลังให้ไอ้เปี๊ยกที่นอนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของเตียง ตอนนี้ต้าร์เลิกนอนขดแล้ว เปลี่ยนมาเป็นนอนแผ่สองสลึงแทน นอนขดคงจะร้อนละสิ... เสียงหอบเริ่มเบาลงพร้อมๆ กับสีหน้าที่แดงน้อยลงจนเกือบจะเป็นปกติ
“วุ้ววววว ร้อนชะมัด นี่เพิ่งอาบน้ำเลยนะเนี่ย เหงื่อออกอีกละ... เอ็งอะแหละ เล่นไรไม่รู้เรื่องเลยยยยยย”
“ก็เพราะว่าขี้บ่นแบบนี้แหละ เลยต้องมาเหนื่อยแบบนี้ เข้าใจ๊?”
“ก็ถ้าเอ็งนวดดีๆ ก็คงไม่ต้องบ่นหรอก”
“นวดดีแล้วเหอะ”
“เหรอออออ... นวดดีมาก หายเมื่อยไปทั้งตัวเลยเนี่ย ดีสุดๆ... วุ้วววว เถียงกับเกรียนอย่างเอ็งแล้วยิ่งเหนื่อย ไปล้างหน้าดีกว่า” ว่าแล้วร่างสูงก็ลุกออกจากเตียงเดินตรงเข้าห้องน้ำไป...
.
.
โบ๊ทเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นต้าร์นอนแผ่อยู่ท่าเดิม แต่หลับตาและหายใจเป็นจังหวะสม่ำเสมอ กางเกงบ๊อกเซอร์เปิดเลิกขึ้นมาถึงต้นขา ส่วนเสื้อก็เปิดเลิกขึ้นไปถึงลิ้นปี่ เผยผิวขาวๆ และเอวบางๆ... ร่างสูงมองอยู่สักพักก็ส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้มบาง ว่าแล้วก็เดินไปจัดเสื้อผ้าของร่างเล็กให้อยู่ในสภาพที่ควรจะเป็นก่อนจะเดินเข้าไปหยิบผ้าห่มผืนหนาที่ไหลลงจากเตียงมากองอยู่บนพื้น... ครึ่งหนึ่งห่มให้ร่างเล็ก... ส่วนตัวเขาก็เดินไปหยิบเสื้อยืดมาสวมแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนในผ้าห่มอีกครึ่งหนึ่ง... ไฟหัวเตียงดับลง ปล่อยให้พระจันทร์ทำหน้าที่ส่องแสงผ่านช่องผ้าม่าน ถึงจะไม่สว่างมาก แต่ก็พอจะทำให้เห็นว่ามีสองร่างนอนเคียงข้างกันอยู่บนเตียงในห้องหมายเลข 707...
.
.
ไอ้เปี๊ยกหลับไปแล้วละครับ ท่าทางมันจะเหนื่อยจริงๆ แหละ สงสัยวันนี้ไปป่วนที่บ้านของทีมาซะเต็มเหนี่ยว ที่เล่นกันเมื่อกี๊ก็คงจะเป็นแรงป่วนก๊อกสุดท้ายแล้วละครับ ถึงได้นอนสลบเหมือดไปซะขนาดนี้... อืมมมม ผมรู้สึกดีนะที่เห็นมันกลับมาสดใสเหมือนเดิม ก็ดีกว่าเห็นมันนั่งทำหน้านิ่งเหม่อๆ ลอยๆ ละครับ เพราะว่าเห็นแบบนั้นแล้วผมรู้สึกไม่สบายใจ แถมตัวมันเองก็ดื้อไม่ยอมพูดว่าเป็นอะไร...
มันบอกผมว่า “ยังไม่ถึงเวลาทีจะพูด”... ผมเลยยิ่งอยากจะรู้เข้าไปใหญ่ว่ามันเป็นเรื่องอะไร แล้วทำไมถึงต้องรอเวลา... ตอนนี้ผมของเดาเอาไว้ก่อนว่ามันต้องเกี่ยวกับโต้งแน่ๆ เพราะว่าไอ้เปี๊ยกมันดูแปลกๆ ตั้งแต่วันที่ไปคุยกับโต้งเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว... หรือจะเกี่ยวกับดรีม? เพราะว่าวันต่อมาก็มีดรีม แล้วดูท่าทางดรีมจะอะไรกับไอ้เปี๊ยกนี่มากมาย ชอบชวนไปโน่นไปนี่กันสองคน... หรือผมจะคิดมาก ไร้สาระไปเอง? อืมมมมม.
.
.
กลางดึกคืนนั้น ร่างสูงกำลังหลับสบายๆ... เขานอนตะแคงหันหน้าเข้าหารุ่นน้องคนสนิทที่ยังคงนอนแผ่อยู่ท่าเดิมตั้งแต่ผลอยหลับไปเมื่อหลายชั่วโมงก่อน... แต่แล้วความสุขสบายนการนอนของร่างสูงก็ถูกรบกวน เขารู้สึกได้ถึงการรุกรานจากอะไรสักอย่างที่ทิ้งน้ำหนักลงบนช่วงสะโพกของเขาและยังมีแรงดึงที่บริเวณไหล่อีกด้วย... ถึงจะอยู่ในความมืด แต่เมื่อลืมตาขึ้นมาดูก็พอจะเห็นได้จากแสงของพระจันทร์ที่ส่องผ่านผ้าม่านมาได้ว่าไอ้คนที่กำลังระรานการนอนของเขาอยู่ตอนนี้นั้นไม่ใช่ใครที่ไหน... ก็ไอ้คนที่หลับพริ้มอยู่ข้างๆ เขานี่แหละ
ร่างเล็กก่ายขาข้างหนึ่งขึ้นพาดที่ลำตัวของร่างสูงแล้วเกี่ยวเข้าที่ช่วงสะโพก ส่วนมือก็ไม่อยู่เฉย พยายามดึงไหล่ของร่างสูงเข้าไปหาตัว... ทั้งแขนและขาออกแรงเกี่ยวดึงร่างสูงให้เข้าไปหาตัวเอง... ร่างสูงได้แต่นอนนิ่งๆ ขืนแรงสู้แรงคนหลับพลางสงสัย... นี่มันละเมออะไรของมันวะเนี่ย... แต่ยิ่งขัดยืน ไอ้เจ้าเปี๊ยกก็ยิ่งออกแรง จะดึงร่างสูงเข้าไปหาตัวเองให้ได้ ลองเรียกดูก็ไม่ได้รับปฏิกริยาอะไรจากคนหลับ มีเพียงเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอและเสียหายใจที่เป็นจังหวะสม่ำเสมอ...
คนละเมอเริ่มรู้สึกขัดใจ เปลี่ยนจากดึงไหล่กลายมาเป็นคว้าเข้าที่ต้นคอของร่างสูงแล้วดึงเข้าหาตัว ขาที่เคยเกี่ยวหลวมๆ ที่สะโพกก็เกี่ยวหวัดแน่นขึ้น... ร่างสูงนึกขำในความพยายามของร่างเล็ก นึกอยากรู้ว่ามันจะทำอะไร ว่าแล้วก็เลยลดแรงขืนแล้วปล่อยให้ร่างเล็กดึงตัวเองเข้าไปหา... กลายเป็นว่าร่างสูงโดนดึงให้ลงไปนอนอยู่ในอ้อมอกของร่างเล็กโดยมีแขนขวาของร่างเล็กเป็นหมอน ส่วนแขนข้างซ้ายของร่างเล็กก็เข้ามาเกี่ยวหัวของร่างสูงแล้วโอบไว้แบบนั้น... นอนหายใจรดหัวร่างสูงซะงั้น แถมกอดรัดซะแน่นเชี่ยว คิดว่าเขาเป็นหมอนข้างรึไง...
ไอ้เปี๊ยกยังหลับไม่รู้เรื่อง แต่ตัวเขาเองเนี่ยนิจะนอนไม่หลับซะงั้น... นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ใกล้ชิดกับร่างเล็กขนาดนี้ ใกล้ชิดขนาดที่สามารถได้ยินเสียงของหัวใจเต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอกับจังหวะการหายใจเข้าออก ผิดกับตัวเขาที่ตอนนี้ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ หายใจแรง รู้สึกคอแห้ง...
ร่างสูงวางแขนไม่ถูก ไม่รู้จะเอาไว้วางไว้ตรงไหน ใจหนึ่งก็ลังเลว่าจะวางพาดไปบนเอวของร่างเล็กดีไหม แต่อีกใจก็รู้สึกแปลกๆ ที่จะทำแบบนั้น... ว่าแล้วก็เลยพาดแขนขวาไปด้านหลัง แต่นอนท่านั้นอยู่สักพักก็เมื่อยแขน เลยตัดสินใจวางพาดไปบนเอวของร่างเล็กที่ใช้เขาเป็นหมอนข้างนั่นแหละ... อืมมม ท่านี้สบายกว่ากันเยอะ...
.
.
หลับให้สบายนะไอ้เปี๊ยก ตอนเช้าต้องใช้แรงโวยวายอีกเยอะ ฮ่าๆ
.
.
.
8:00 นาฬิกา
~Ma cosa hai messo nel caffè. Che ho bevuto su da te? C’è qualche cosa di diverso adesso in me~
เสียงโทรศัพท์ของร่างเล็กดังขึ้นแต่เช้า ทำเอาร่างเล็กหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความรำคาญ ทำเสียงอู้อี้จิ๊จ๊ะอยู่ในลำคอ... ร่างสูงที่หลับๆ ตื่นๆ มาทั้งคืนเห็นท่าทางของร่างเล็กก็นึกขำอยู่ในใจ... ไอ้ขี้เซาเอ้ย... คิดๆ แล้วก็นึกสงสัยว่าเวลาที่เขาโทรปลุกตอนเช้าเป็นแบบนี้ไหมนะ
ร่างเล็กละแขนออกจากหัวของร่างสูงแล้วเอี้ยวตัวไปคว้าโทรศัพท์ที่โต๊ะหัวเตียงทั้งๆ ที่ตายังปิดสนิทอยู่ทั้งสองข้าง...
“ฮัล... โหล” เสียงยานคางของร่างเล็กกรอกใส่โทรศัพท์
“โหล ไอ้เชี่ยต้าร์” เสียงไอ้ทีนั่นเอง
“ห๊ะ?”
“มึงอยู่ไหนเนี่ย”
“กูนอนอยู่ สาดดดด โทรมาไมเนี่ย”
“กูกับไอ้โจมาหามึงเนี่ย เคาะประตูตั้งนานแล้วมึงไม่ยอมมาเปิดประตู”
“เชี่ย... นี่กี่โมงแล้ววะ” ก็ลืมตาขึ้นมาดูนาฬิกาสักหน่อยจะเป็นไรไปละไอ้ต้าร์เอ้ยยยย
“แปดโมง แปดนาที”
“โอยยยย เพิ่งจะแปดโมง มึงมากันทำไมวะ”
“เอ้า มาไม่ได้?”
“ไม่ใช่ สาดดดด หมายถึงมึงมาทำไมแต่เช้า”
“ก็กูคิดถึงเพื่อนไง เมื่อวานมึงบ่นว่ากูไม่ค่อยมาหามึง วันนี้กูเลยมาไง”
“มาตอนนี้เนี่ยนะ”
“เออ ทีเมื่อวานมึงยังไปหากูแต่เช้าเลย สาด”
“เออๆ เกรียนนะมึง”
“มึงอะดิ... เร็วๆ เปิดประตู กูยืนเมื่อยแล้ว”
“เออๆ เดี๋ยวกูไปเปิดให้ แปบนึง”
ว่าแล้วก็กดวางสายแล้วเอี้ยวตัวกลับไปนอนท่าเดิมด้วยความง่วงที่ยังเกาะตัวไม่ยอมหลุด... รออีกแปบนะไอ้ทีไอ้โจ... แต่คราวนี้เขากลับรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนเขามันอุ่นๆ และแข็งกว่าหมอนข้างปกติ... เมื่อลืมตาดูก็...
.
.
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”.
.
.
ทีกับโจยืนอยู่หน้าห้องถึงกับต้องสะดุ้งกับเสียงโวยวายที่ดังออกมาจากห้อง 707... เสียงนี้มันคุ้นๆ นะ... ทั้งสองคนมองหน้ากันสลับกับมองประตูห้อง 706...
“เสียงมาจากไหนวะ”
“กูว่า... มาจากห้องนี้วะ” โจกล่าวพลางชี้ไปที่ประตูห้อง 707
“แต่นั่นมันห้องพี่โบ๊ทนะเว้ย”
“ไม่รู้วะ กูได้ยินว่ามันดังมาจากห้องนี้นะ” ว่าแล้วก็มองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าแล้วพร้อมใจกันเอาหูไปแนบประตูห้อง 707 เพื่อฟังให้แน่ใจว่าเสียงมาจากห้องไหนกันแน่... เมื่อเอาหูแนบปั๊ปก็ไอ้ยินกันเต็มรูหูอย่างชัดเจนเลยละว่า
“โปรดติดตามตอนต่อไป”
----------------------------------------
[Bonus หลังไมค์] ตื่น (ฉบับ Director’s Cut)
เมื่อต้าร์วางสายแล้วก็เอี้ยวตัวกลับไปนอนท่าเดิมด้วยความง่วงที่ยังเกาะตัวไม่ยอมหลุด... รออีกแปบนะไอ้ทีไอ้โจ... แต่คราวนี้เขากลับรู้สึกว่าสิ่งที่อยู่ในอ้อมแขนเขามันอุ่นๆ และแข็งกว่าหมอนข้างปกติ... เมื่อลืมตาดูก็...
.
.
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
.
ต้าร์ลืมตาเต็มตื่นแล้วผละตัวออกจากหมอนข้างจำเป็นแต่...
“จะไปไหนนนนน” ร่างสูงใช้แขนขวาที่พาดตัวต้าร์ไว้นั้นรั้งต้าร์ไว้ไม่ให้ผละออก ส่วนแขนซ้ายก็จับไหล่ต้าร์ไว้ไม่ให้ลุกหนี ขาของต้าร์จากที่เคยเกี่ยวสะโพกของโบ๊ทก็กลายเป็นขาของโบ๊ทไปพาดเกี่ยวตัวต้าร์เอาไว้แทน
“เฮ้ยยยย ปล่อยยยยยยย” โวยวาย โวยวาย มือก็พยายามแกะมือของร่างสูงออกจากเอว
“อะไรวะ ทีเมื่อคืนมากอดโบ๊ททั้งคืนโบ๊ทยังไม่ว่าเลยนะ”
“ตลกละ”
“เอ้า จริงๆ ดูก็รู้ว่าใครกอดใคร”
“ไม่ใช่ละ ไอ้ลิงภูเขา ไอ้โรคจิต ไอ้ ไอ้ ไอ้ อ๊ากกกกก ปล่อยยยย!!”
“จะไปไหน นอนต่ออีกสักหน่อยดิ โบ๊ทยังไม่ค่อยได้หลับเลยนะ” พูดไปก็ซุกตัวเข้าหาต้าร์มากขึ้น แกล้งให้ร่างเล็กโวยวายแต่เช้าเลยนะพ่อคุณ
“ปล่อยยยยยยยยยยยยยยยย”---------------------------------------------------
FlapJack's Corner:
วันนี้ไม่มีเรียนก็อยู่ห้องกันไป อยู่กันสองคนก็จะเป็นแบบนี้แหละ (ใช่มะ?) แต่วันถัดไปมีเรียน ต้องไปมหาวิทยาลัยนะเออ จะเป็นยังไงไว้ค่อยว่ากันบทหน้าเนอะ...
@BeeRY จิ้มเลย จิ้มแรงๆ ผมชอบบบบบบบ 
@KURATA ก็ลองไม่หงอดิ มีโดน 
แน่ๆ
@- คราส - โบ๊ทมันใจอ่อน แต่กับทุกคน(โต้ง?)รึเปล่าอันนี้ไม่รู้นะ 
@ooopimmyooo ถ้าเป็นตัวผมเอง มีคนเอาฮะเก๋ามาง้อผมก็ใจอ่อนนะ 5555 
@imonkey mc อย่างไอ้เจ้าโบ๊ทอะนะจะโกรธอะไรไอ้เปี๊ยกได้ หึหึหึ 
@คุณกัน คิดถึงเหมือนกันนะ ยังไงก็อย่าโหมงานมากนักละ รักษาสุขภาพด้วยเน้อ 
@yunjae55 นี่ยังเบาๆ นะเออ 
@yeyong นั่นสินะ อย่างน้อยก้ได้กินฮะเก๋าฟรี (ไม่เกี่ยว!) 
@ChCh13 แปลว่าปกติชอบแมวอยู่แล้วป่าวครับ 
@aoommy เอ้อออ ผมก็ไม่ได้อ่านนานแล้วนะไอ้ไมเคิลเนี่ย พูดถึงแล้วก็ต้องไปหามาอ่านบ้างละ กวนได้ใจจริง
@JingJing ทำไรอะ บร้า!! 
@RGB.__ ใจเย็นๆ นะ อย่าเพิ่งให้ลากไอ้เปี๊ยกขึ้นเตียงเลย มันยังไม่พร้อม
@wijii แมวต้าร์มันน่าเตะ
@pim_onelove ถูก วันพรุ่งนี้แหละ เจอโต้งกะดรีมละ หึหึหึ
@princegolf ถูก ไอ้ต้าร์มันไม่ใช่คนที่เกรียนที่สุด แต่มันเกรียนในแบบของมันเองไม่ซ้ำใคร 
@sakurai จะกลัวหรือไม่กลัว เอาไว้คอยดูกัน 
LOVE HIGH STORY เดินทางมาถึงบทที่ 25 แล้วนะ ฮิ๊วววววววว 
ขอบคุณทุกๆ คนสำหรับคอมเม้นท์นะครับ นิยายเล็กๆ เรื่องนี้คงไม่เดินมาไกลขนาดนี้หากไม่ได้รับกำลังใจจากทุกๆ คนนะครับ ขอบคุณครับ (//กอดทุกคนพร้อม +1 กันไปเช่นเคย)
เจอกันตอนหน้าครับ 
หัวข้อ: :: LOVE HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ :: รักป่วนๆ แบบฉบับซิทคอม :) (อ่าน 673302 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก