วันรุ่งขึ้น ผมออกจากบ้านแต่เช้า โดยบอกแม่ว่าผมนัดเรียนกับพี่ด้าเร็วขึ้น แต่ที่จริงผมไม่คิดที่จะไปเรียนกับเขาตั้งแต่แรกแล้ว ผมส่งข้อความไปบอกเขาว่าผมรู้สึกไม่ค่อยสบาย และจะไม่ไปเรียน แต่ผมกลับไปเดินเล่นแถวสยามคนเดียว ดูหนังฆ่าเวลา แล้วจึงกลับบ้านในตอนเย็น
แต่ทว่าผมก็ไม่สามารถหลบหน้าพี่เขาไปได้ตลอด เพราะไม่ว่าอย่างไร วันพุธพี่เขาก็จะต้องมาสอนผมที่บ้านอยู่ดี และเมื่อวันนั้นมาถึง ผมก็พยายามทำตัวเป็นปกติ พยายามที่จะพูดคุยและมองหน้าพี่เขาให้ได้เหมือนปกติ แต่เมื่อใดก็ตามที่ผมนึกขึ้นมาว่าพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว เขาไม่ได้รู้สึกสนใจอะไรในตัวของผมเลย หนำซ้ำเขายังโกหกผมในเวลาที่เขาอยู่กับแฟนแบบนั้นด้วย ผมก็ไม่รู้สึกอยากจะสนใจและใส่ใจในสิ่งที่พี่เขากำลังสอนผมอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว
วันถัดมา ผมก็ยังคงนั่งเรียนกับพี่เขาแบบขอไปทีอีกหนึ่งวัน เสียงหัวเราะ ความรู้สึกสนุกสนานที่เคยมีมันดูเหมือนจะหายไปจนหมด พี่ด้าเองก็ถามผมเหมือนกัน ว่าผมเป็นอะไร มีปัญหาอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า เพราะว่าผมดูแปลกไป แต่จะให้ผมตอบอย่างไรได้ล่ะ นอกจากคำว่า “ไม่มีอะไร” อันแสนจะคลาสสิค
เวลาผ่านเวียนไปจนวันเสาร์วนมาถึงอีกครั้ง และก็เป็นอีกวันที่ผมนั่งเรียนกับพี่ด้าแบบไม่ได้สนใจฟังสิ่งที่พี่เขาสอนเลย หลังจากเรียนเสร็จ ผมก็กลับบ้านแบบหัวสมองว่างเปล่า และถึงแม้ว่าผมจะพอดูออกว่าพี่เขาก็รู้สึกไม่สบายใจที่เห็นผมเป็นแบบนี้เหมือนกัน แต่ผมก็รู้สึกเซ็งและน้อยใจพี่เขามากเกินกว่าจะใส่ใจความรู้สึกของเขามากไปกว่าความรู้สึกของตัวเอง
ในวันอาทิตย์ ผมกับไอ้เมษไปนั่งอยู่ที่บ้านของไอ้ตุลย์เกือบทั้งวันโดยที่ผมไม่ได้บอกพี่ด้าเอาไว้ก่อนว่าผมจะไม่ไปเรียน และพี่เขาก็ไม่ได้โทรมาตามผมแม้แต่ครั้งเดียวเลยด้วย ซึ่งถึงแม้ผมจะรู้สึกโอเคอยู่กับการที่ไม่ต้องโกหกพี่เขา แต่ลึกๆ แล้ว ผมก็อดรู้สึกหงุดหงิดและน้อยใจไม่ได้ที่เขาแสดงออกเหมือนไม่ได้สนใจอะไรผมเลยแบบนี้
“เป็นไงมั่งล่ะ เรียนวันนี้ เหนื่อยมั้ย หน้ามุ่ยมาเชียวนะ” แม่ทักผมขึ้นหลังจากที่ผมก้าวเท้าเดินเข้าไปในบ้าน
“นิดหน่อยอะครับ” ผมสะดุ้งเบาๆ
“สู้ๆ หน่อยลูก อดทนอีกนิดเดียว เดี๋ยวพอสอบเอ็นท์ฯ ติดก็สบายแล้ว” พ่อพูดขึ้นด้วยอีกคน
ผมไม่คิดว่าทั้งสองคนกำลังประชดหรือพยายามจับผิดผมอยู่นะ เนื่องจากตอนแรกผมก็กลัวว่าแม่จะคุยกับพี่ด้าแล้วรู้ว่าผมไม่ได้ไปเรียนมาเหมือนกัน แต่สุดท้ายก็ดูเหมือนว่าวันนี้แม่จะไม่ได้โทรไปหาพี่เขาอย่างที่ผมกังวลมาตลอดทั้งวัน
“ครับ” ผมตอบสั้นๆ ก่อนจะเดินหนีกลับขึ้นไปบนห้อง
หลังจากที่โยนกระเป๋าลงบนเตียงได้ไม่นาน โทรศัพท์มือถือของผมก็ดังขึ้น ในตอนแรกผมคิดว่าจะเป็นพี่ด้าโทรมา ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งนั้นจะเรียกว่าเป็นความคาดหวังได้หรือเปล่า แต่เมื่อผมเห็นชื่อที่แสดงอยู่บนหน้าจอแล้ว ผมก็ต้องถอนหายใจออกมาเบาๆ... ซึ่งก็อีกนั่นแหละ ผมไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าผมถอนหายใจเพราะผมรู้สึกโล่งอกหรือว่ารู้สึกเสียดายกันแน่
“หวัดดีคร้าบบบ พี่ต้า ว่าไงพี่”
“งายย อ้วน อยู่ไหนแล้วเนี่ย”
“อยู่บ้านแล้วพี่ เพิ่งกลับมาถึงสักแป๊บเดียวเนี่ย”
“ไปไหนมาอะ.... อ่อออ ไปเรียนกับไอ้ด้ามาใช่ป่าว”
“อืมมม.... ครับ” ผมจำเป็นต้องโกหกออกไป
“แล้วเป็นไงมั่งอะ แฮปปี้ดีมั้ย โอเครึเปล่า”
“ก็ดีอะครับพี่ ก็สนุกดี เหมือนเดิมนั่นแหละ”
“โกหก”
ผมนิ่วหน้าทันที “อะไรนะ พี่”
“อ้วน อ้วนก็รู้ใช่มั้ยว่าอ้วนคุยกับพี่ได้ทุกเรื่องน่ะ ไม่ใช่เห็นว่าพี่เป็นเพื่อนไอ้ด้ามันแล้วอ้วนเลยไม่อยากให้พี่รู้ เลยต้องมาโกหกพี่อะไรแบบนี้ มันไม่ใช่นา ปกติเราเองก็ไม่ใช่คนที่จะพูดโกหกอยู่แล้วด้วยนี่หว่า อืมมม ก็นอกจากโกหกพ่อกับแม่น่ะนะ แต่ก็นั่นแหละ อย่างน้อยๆอ้วนก็ไม่เคยโกหกพี่เลยไม่ใช่เหรอครับ เพราะงั้นบอกพี่มาเถอะว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมวันนี้ถึงไม่ได้ไปเรียนอีกแล้ว”
ผมอึ้งไปครู่หนึ่ง “พี่ คือ กัสไม่ได้......”
“ไอ้ด้ามันเครียดนะเว้ย อ้วน มันเห็นพี่สนิทกับเรา วันนี้มันก็เลยโทรมาเล่าให้พี่ฟังเนี่ยแหละ ว่าเราไม่ไปเรียน และพักหลังๆ ก็ดูเหมือนไม่ใส่ใจเรียนเลยด้วย มันคิดว่าพี่อาจจะรู้ว่าเราเป็นอะไรน่ะ”
“โอ๊ยยยย กัสไม่ได้เป็นอะไรหรอกพี่ ก็แค่เซ็งๆ เรื่องบางเรื่องคนบางคนนิดหน่อย”
“ใครวะ เพื่อนที่โรงเรียนเหรอ”
“ก็..... ประมาณนั้นมั้ง”
“เออ ก็แล้วไป เพราะไอ้ด้ามันกังวลอยู่ มันกลัวว่ามันจะทำอะไรให้เราไม่ชอบใจรึเปล่า”
“พี่เค้าบอกแบบนั้นเหรอ”
“อือ ก็ใช่อะดิ มันเป็นคนขี้กังวลนะเว้ย เห็นแบบนั้นก็เหอะ ถึงมันจะไม่ค่อยพูดความรู้สึกของตัวเอง ไม่ค่อยแสดงออกอะไรเท่าไหร่ แต่ถ้าเวลามันไม่สบายใจเรื่องความรู้สึกของคนอื่นนะ มันจะเครียดมากๆ เพราะมันเป็นคนแคร์เพื่อนเหี้ยเหี้ยยยยยยยย”
“เหอะๆ แต่กัสก็แค่คนอื่นเองนะพี่ ไม่ได้เป็นเพื่อนพี่เค้าสักหน่อย แค่เรียนพิเศษด้วยเฉยๆ พี่เค้าจะมาใส่ใจอะไรกัสมากมายทำม๊ายยยย”
“อย่าพูดแบบนั้นน่า ไอ้อ้วน ไอ้ด้ามันก็ชอบเรามากนา มันยังเคยชมเราให้พี่ฟังเลยว่าเป็นเด็กน่ารัก ช่างคุย เข้ากับคนง่าย อะไรแบบนี้น่ะ”
“โอ๊ยยยย ได้ยินจนเบื่อแล้วเหอะ เรื่องพวกนั้นน่ะ กัสโดนคนพูดคนชมแบบนี้จนชินละ”
“แหมเว้ย น้องกูนี่มันช่าง.......”
“น่ารักอะไรจะขนาดนี้ ใช่มะ” ผมต่อประโยคให้จนจบ
“หลงตัวเองอะไรได้ขนาดนี้ต่างหาก” พี่ต้าหัวเราะเบาๆ “เอาเถอะๆ พี่ก็เป็นห่วง เลยโทรมาถามแค่นี้แหละ แต่หลังจากนี้ก็ไปเรียนปกติได้แล้วนะ มีอะไรก็คุยกับไอ้ด้ามันได้ มันจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ต้องไม่สบายใจ”
ผมถอนหายใจเบาๆ “เคๆ ครับพี่ กัสจะพยายามละกัน”
“เออๆ ดีแล้วๆ โอเค งั้นแค่นี้แหละ”
“ครับ...... เฮ้ย! เดี๋ยวๆๆ พี่ต้า”
“หือ ว่าไง”
“เอ่อออ ก็ไม่มีไรหรอกพี่ คือพอกัสมานึกๆ ดูอะ ตกลงว่าพี่ด้าเนี่ย เค้ามีแฟนรึยังวะพี่”
“ก็ไม่มีนิ ถามทำไมอะ”
“แล้วแบบว่า คนที่มาจีบหรือมาคบๆ กับพี่เค้าอะ มีมะ”
“โอ๊ยยย ถ้างั้นก็เพียบล่ะ พี่ว่า” พี่ต้าตอบแบบไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย “หมายถึงคนที่มาชอบมันน่ะนะ แต่คนที่กำลังคบกันอยู่นี่..... ก็ไม่น่าจะมีว่ะ”
“อืมมมม เหรอครับ”
“ทำไมอะ ทำไมทำเสียงงั้นวะ อ้วน”
“เปล่าพี่ ไม่มีอะไร ก็แค่สงสัยน่ะ เพราะกัสรู้สึกเหมือนพี่เค้าจะมีแฟนแล้วเลยว่ะ”
“เหอออ ทำไมรู้สึกแบบนั้นล่ะ มีอะไรรึไง”
“ไม่มีหรอก แค่รู้สึกน่ะครับ พี่อย่าสนใจเลย”
“หืมมมม....”
“อะไรพี่”
“เปล่า..... เออๆ งั้นแค่นี้แหละ แต่อย่าลืมแล้วกันว่าถ้ามีปัญหาอะไรน่ะ ให้บอกพี่ได้นะเว้ย ไม่ต้องเกรงใจ รับรองว่าพี่ไม่เอาไปบอกใครหรอก พี่เองก็รักอ้วนเหมือนน้องแท้ๆ พี่เหมือนกัน”
“ค้าบบบบ ขอบคุณครับ พี่ต้า”
“คราวหลังก็ระวังๆ หน่อยเว้ย อ้วน ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ไปถึงหูไอ้อาร์มขึ้นมาล่ะก็ มันอาจจะแย่ลงกว่านี้ก็ได้นา เกิดแม่เรารู้ขึ้นมาจะซวย และที่สำคัญ นี่ถ้าวันนี้ไอ้ด้ามันไม่ช่วยโกหกว่าเราไปเรียนกับมันปกติล่ะก็ ป่านนี้เราโดนแม่แหกอกไปแล้วนะ จะบอกให้”
“พี่ด้าเค้าบอกแม่เหรอ ว่ากัสไปเรียนน่ะ”
“ก็ใช่น่ะสิ ก็แม่เราเค้าก็โทรไปหาไอ้ด้าไง ว่านัดอ้วนออกจากบ้านไปเรียนเร็วขึ้นเหรอ แล้วจะกลับกี่โมง อ้วนเรียนเป็นไงบ้าง อะไรแบบนี้น่ะแหละ เพราะวันนี้เราไม่ได้รับสายแม่เค้าเลยนี่ ใช่ปะล่ะ”
“อืออออ กัสไปบ้านเพื่อนมาน่ะ ก็เลยไม่ได้รับ แต่แม่เค้าก็โทรหากัสแค่สองครั้งเองนะ”
“นั่นแหละๆ ไอ้ด้ามันก็แปลกใจเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไร มันก็เลยช่วยเออออไปให้ และพอบ่ายๆ เย็นๆ มันก็โทรมาถามพี่นี่แหละ ว่ารู้รึเปล่าว่าเราเป็นอะไร”
ผมนิ่งไป เพราะไม่รู้จะตอบอะไรกลับไปดี
“เอาเถอะๆ” พี่ต้าพูดต่อหลังจากที่เห็นว่าผมเงียบไป “งั้นแค่นี้ก็แล้วกันนะ ถ้ามีอะไรไม่พอใจเรื่องไอ้ด้าหรืออยากปรึกษาอะไรพี่ก็รีบบอก เข้าใจรึเปล่า อย่าปล่อยไว้นาน พี่เองก็ไม่อยากเห็นน้องพี่เครียดเหมือนกัน เดี๋ยวไม่มีสเตตัสเสี่ยวๆ ให้อ่านอีก รู้สึกจะหายไปหลายวันแล้วนี่ หึๆ”
ผมหน้าแดงขึ้นเล็กน้อยเพราะคำพูดสุดท้ายของเขา “โอเคๆ รับทราบแล้วคร้าบบบ ถ้ามีอะไรแล้วกัสจะรีบบอกพี่ก็แล้วกัน ขอบคุณมากนะครับ พี่ต้าาาาา”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
