หัวข้อ: :: series เรื่องสั้น :: |[ love is ... ]| >> ออกัสกับแพนด้า (รักคือ...) [จอง p5]

[ExecutioneR]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออก ไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ดโดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคล ที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้ โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

จิ้มเบาๆ ที่นี่

[ExecutioneR]

สวัสดีครับ

Love is … คือเรื่องสั้นจบในตอนแนวใหม่ (สำหรับผม) ที่ผู้อ่านจะต้องค้นหาคำตอบเองว่า “นิยามความรัก” ของตัวละครในแต่ละตอนนั้น คืออะไร

love is … ตอนของ “แพนด้ากับออกัส” นี้เป็นเล่มที่ 2 แล้วครับ แต่ว่าเนื้อหาในแต่ละตอนจะไม่ต่อเนื่องกัน ซึ่งเล่มที่ 1 (เมษกับตุลย์) นั้นผมเคยพิมพ์ขายไปแล้วรอบหนึ่ง และผมคงจะไม่เอามาแปะนะครับ เพื่อไม่ให้ผู้ที่ซื้อไปแล้วรอบแรกรู้สึกถูกเอาเปรียบ

และที่ผมตัดสินใจเอาตอนที่ 2 มาแปะนั้น เจตนาของผมคือ “ความอยากจะแบ่งปัน” จริงๆ ครับ ทั้งๆ ที่ตอนแรกว่าจะไม่ลงในเล้าแล้วนะ แต่ก็อยากให้คนอื่นๆ ที่ไม่ได้ซื้อหนังสือได้อ่านด้วย เพราะฉะนั้น ถ้าหากใครที่อ่านแล้วชอบใจ จะไปอุดหนุนผม ผมก็ยินดีครับ แต่ถ้าใครที่มีความสุขกับการอ่านนิยายของผม แต่ไม่สะดวกซื้อหนังสือ ก็ติดตามได้ในเล้านี่เลยนะครับ ขอบคุณมากๆ เลย ที่ติดตามและเสียสละเวลามาอ่านเรื่องสั้นของผม ^___^

บอกตรงๆ ว่าตอนแรกที่จะลงเรื่องนี้ ผมปรึกษาพี่ๆ หลายคนและตัดสินใจอยู่นานมากเลยครับ ยังไงก็หวังว่าจะเข้าใจ จปส และเจตนาของผมเน้อออ ไม่อยากให้มีกรณีแรงๆ แบบ “ลบเรื่องหลังรวมเล่ม” แล้วนะ เพราะผมอะ ตั้งใจจะสวนกระแส “รวมเล่ม แล้วเอามาแปะ” ด้วยซ้ำ กรั่กๆๆ เพราะว่าผมไม่ได้คิดจะแสวงหากำไรจริงๆ แค่อยากให้ได้อ่านและติชมกันมานะครับ ผมจะได้เอาไว้ปรับปรุงในเรื่องอื่นๆ ต่อๆ ไป

ขอบคุณครับ

.....................................................................................

อัพครั้งที่ 1+2  -  12/7/11  ::  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27818.0
อัพครั้งที่ 3  -  15/7/11  ::  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27818.30
อัพครั้งที่ 4  -  19/7/11  ::  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27818.30
อัพครั้งที่ 5  -  22/7/11  ::  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27818.60
อัพครั้งที่ 6  -  26/7/11  ::  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27818.60

[ExecutioneR]

ผมชื่ออ้วนครับ เพื่อนๆ ที่โรงเรียนต่างก็เรียกผมว่าอ้วน แต่จริงๆ ผมไม่ได้เป็นคนอ้วนเลยแม้แต่นิดเดียวนะ ผมสูง 178 เซนติเมตร หนัก 65 กิโลกรัม ซึ่งมีแต่กล้ามเนื้อที่เกิดจากการเล่นกีฬาล้วนๆ แถมนั่นยังเป็นแค่ชื่อที่แม่ของผมเป็นคนตั้งให้เท่านั้นด้วย ที่บ้าน แม่กับพี่ชายจะเรียกผมว่าอ้วน ส่วนพ่อกับญาติคนอื่นๆ จะเรียกผมว่ากัส มาจากคำว่า ออกัส ซึ่งเป็นเดือนเกิดของผม แต่สาเหตุที่เพื่อนของผมแทบไม่มีใครเรียกผมว่าออกัสเลยสักคนเดียว ก็เพราะพวกมันเห็นพ้องตรงกันว่า ชื่อนั้นมันแบ๊วเกินไปสำหรับคนหน้าตาอย่างผม

แหมมม อะไรวะ ผมว่าที่จริงผมออกจะน่ารัก แบ๊วๆ ใสๆ เหมาะกับชื่อออกัสมากกว่าเสียขนาดนี้

ผมเรียนอยู่ชั้น ม. 5 โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่ง และมีเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่ผมสนิทมากกว่าคนอื่นๆ ชื่อว่าไอ้เมษ ผมรู้จักกับมันมาตั้งแต่ตอนเรียนม. 1 แล้ว แต่เราเพิ่งจะมาสนิทกันมากก็ตอนราวๆ ม. 2 หรือม. 3 นี่แหละ ไอ้ผมน่ะ ก็รู้ตัวอยู่แล้วล่ะว่าตัวเองชอบผู้ชาย แล้วก็เผลอชอบไอ้เพื่อนคนนี้ไปแล้วด้วย แต่ผมก็ไม่ใช่คนที่แสดงออกว่าชอบผู้ชาย และก็ไม่อยากจะให้เพื่อนคนอื่นๆ รู้ด้วยว่าผมเป็นแบบนี้ คือผมก็ไม่ได้อยากจะโกหกหรือปิดบังอะไรพวกมันนะ แต่ผมรู้สึกว่าตัวเองยังไม่พร้อม และไม่เห็นความจำเป็นที่ผมจะต้องป่าวประกาศให้ใครต่อใครรู้ด้วยว่าผมเป็นเกย์ เมื่อเวลาที่ผมมีแฟนหรืออะไรมาถึง ผมก็จะบอกพวกมันเอง

แต่ทว่าด้วยความที่ตอนนั้นผมกำลังหงุดหงิดตัวเองอยู่พอสมควรกับการที่เผลอไปหลงชอบไอ้เมษมันเข้า ในวันหนึ่ง ผมจึงตัดสินใจสารภาพกับมันไปตรงๆ แบบฟ้าผ่าเลยว่าผมเป็นเกย์ การที่ผมทำแบบนั้น นอกจากจะเพื่อระบายความอัดอั้นในใจของตัวเองแล้ว ยังเพื่อเป็นการทดสอบดูปฏิกิริยาของมันด้วยว่าตกลงมันเองก็ชอบผู้ชายเหมือนกันหรือเปล่า เพราะว่าแม่งเป็นคนที่ดูยากมากจริงๆ บางทีมันก็มีชมผู้ชายให้ผมฟังบ้าง แต่หลายทีที่มันไม่ได้แสดงออกมาเลยว่าสนใจใคร ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงก็ตาม

หลังจากที่ผมสารภาพกับมันไปแล้วว่าผมชอบผู้ชาย และถึงแม้ว่าผมจะเห็นแล้วว่ามันไม่ได้แสดงท่าทีสนใจในตัวของผมสักนิด เราสองคนก็ยังสามารถเป็นเพื่อนสนิทกันได้เหมือนเดิม และเผลอๆ จะยิ่งสนิทมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีกด้วยซ้ำ

เมื่อเวลาผ่านไป ผมเริ่มเห็นว่านอกจากไอ้เมษจะยอมรับในสิ่งที่ผมเป็นได้แล้ว มันยังเริ่มเปิดใจให้เรื่องพวกนี้มากขึ้นทีละน้อยด้วยเช่นกัน จนในที่สุด เมื่อไม่นานมานี้ มันก็ยอมรับตัวเองว่ามันเป็นเกย์ และไปตกลงคบกับไอ้ตุลย์ เพื่อนที่เรียนอยู่ห้องเดียวกับเราไปจนได้

โอเค เรื่องของไอ้เมษมันก็เรื่องหนึ่ง แต่แล้วเรื่องของผมล่ะ จะเอายังไงแน่

บอกตรงๆ ว่ามันก็ลำบากนะ กับการเกิดมาเป็นเกย์ที่ไม่แสดงออกและไม่ได้บอกให้ใครรู้เลยด้วยเนี่ย เพราะเวลาจะจีบใคร ผมก็ทำไม่ได้ วางตัวลำบาก และคนที่จะมาจีบผมนั้นก็ยิ่งแทบจะไม่มี เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าผมเป็น จริงๆ มันก็เคยมีอยู่เหมือนกัน ที่มีรุ่นพี่หรือรุ่นน้องในโรงเรียนมาแอบชอบผม หรือแม้แต่แสดงออกอย่างชัดเจนเลยว่าชอบผมมากๆ แต่ผมก็ตอบกลับหรือแสดงท่าทีอะไรกลับไปไม่ได้ เนื่องจากว่าในตอนนั้น เพื่อนๆ ของผมคนอื่นนอกจากไอ้เมษแล้วก็ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ และถ้าหากว่าผมทำเป็นเล่นกับใครคนไหนแล้วเราไปกันไม่รอดจนต้องเลิกกันแล้วเกิดคนๆ นั้นเอาเรื่องของผมไปโพนทนาล่ะก็ ผมคงซวยตายห่า เพราะผมอยากจะให้คนอื่นรู้จากปากของผมเองเท่านั้น ไม่ใช่จากสถานการณ์ที่บีบบังคับ

ใช่ว่าผมอยากจะปิดบังคนอื่นแบบนี้ไปตลอด เชื่อเถอะว่าผมก็อยากจะบอกให้คนอื่นรู้กันไปให้หมดเหมือนกัน เพราะผมเป็นคนที่ชอบแสดงความรู้สึกและความคิดของตัวเองอยู่แล้ว เพียงแต่อะไรบางอย่างมันคอยจะรั้งผมเอาไว้ตลอด และคอยแต่จะบอกผมว่า “มันยังไม่ถึงเวลา.....”

ดังนั้นผมจึงปฏิญาณกับตัวเองเอาไว้ว่า ผมจะบอกเพื่อนๆ เรื่องของผม ก็ต่อเมื่อผมเจอคนที่ใช่จริงๆ เท่านั้น

แต่คราวนี้เรื่องของเรื่องก็คือ พอหลังจากที่ไอ้เมษมันมีแฟนไปแล้ว ผมก็เริ่มคันอยากจะมีบ้างแล้วน่ะสิ คนที่เคยผ่านๆ เข้ามาจากตามพวกเว็บไซต์ที่ให้ลงอีเมลหรืออะไรพวกนั้นก็มีแต่มาแล้วไป อย่างกล้ามากที่สุดที่ผมเคยทำก็แค่โผล่หน้าไปเจอหน้ากันครั้งสองครั้ง ดูหนัง แล้วก็เท่านั้น จบ ไม่มีอะไรอีกเลย เพราะแม่งส่วนมากก็เข้ามาคุยกับผมเพราะชอบหน้าตาของผมเท่านั้นเอง ซึ่งผมไม่ได้ต้องการอะไรแต่เพียงแค่นั้น ผมต้องการความจริงใจ ไม่ใช่แค่อยากจะฟันผมแล้วทิ้งไป หรือมาชอบผมก็เพราะเพียงหน้าตาหล่อๆ นี่เท่านั้น ดังนั้นผมจึงไม่เคยคุยกับคนทางอินเตอร์เน็ตอย่างนั้นอีกเลย

“กัส ทำไมเดี๋ยวนี้พ่อไม่ค่อยเห็นไอ้เมษมันมาเที่ยวที่บ้านเลยล่ะ” พ่อของผมถามขึ้นในเย็นวันหนึ่ง ตอนที่เรากำลังกินข้าวเย็นกันอยู่อย่างพร้อมหน้า

“โอ๊ยยยย! มันจะมาบ้านเราทำม๊ายยย เดี๋ยวนี้มันไปบ้านแฟนมันนู่นแล้ววว”

“อ้าว เมษมีแฟนไปแล้วเหรอ” แม่ถามขึ้นบ้าง

“ช่ายยย เพิ่งคบกันไม่นานหรอกฮะ ช่วงนี้เลยกำลังอยู่ในช่วงสวีวี่วีวี้ดวิ้ววว”

“ภาษาเหี้ยอะไรของมึงวะ ไอ้อ้วน” ไอ้อาร์ม พี่ชายของผมหัวเราะในลำคอเบาๆ

“แล้วแฟนไอ้เมษคือใครล่ะ เด็กที่ไหน รู้จักกันยังไง” พ่อถามอีก

“ก็เพื่อนๆ กันนั่นแหละฮะ พ่อ มันก็รู้จักกันมาสักพักแล้ว แต่เพิ่งจะได้คบกัน เป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที อะไรแบบเนี้ย” ผมตอบแบบกว้างๆ

“แล้วเมื่อไหร่แกจะมีบ้างล่ะ อ้วน แม่ไม่เห็นแกจะมีแฟนกะเค้าสักทีเลยนะ”

“อ้าวแม่ อาร์มเพิ่งรู้ว่าแม่สนับสนุนให้ลูกมีเมียนะเนี่ย” ไอ้อาร์มหัวเราะ

“ฉันไม่ได้สนับสนุนย่ะ! ฉันแค่ส่งเสริมให้ลูกๆ มีความรัก และอกหัก”

“อ้าววววว!!” ผมกับพี่ชายร้องออกมาพร้อมๆ กัน ส่วนพ่อกลับกำลังนั่งหัวเราะ

“เพื่อที่พวกแกจะได้เรียนรู้ไว้ไงว่า ในโลกนี้น่ะ จะไม่มีใครรักพวกแกจริงเท่าพ่อกับแม่อีกแล้ว” แม่พูดต่อ

“โหยยยย เรื่องนั้นน่ะ ไม่ต้องบอกก็รู้อยู่แล้วล่ะคร้าบบบ แต่ที่กัสยังไม่มีน่ะ เพราะกัสยังไม่เจอคนที่ใช่มากกว่า คือแม่เข้าใจปะ เนื้อคู่อะ กัสมี แต่สงสัยว่าเค้าจะยังไม่มีที่ให้เกิด ฮ่าๆๆๆ”

“เออ งั้นเนื้อคู่กูก็คงอารมณ์เดียวกับของมึงอะว่ะ ไอ้อ้วน สงสัยจะยังไม่เกิดเหมือนกัน”

“ของพ่อด้วยๆ” พ่อพยักหน้า

“ให้มันน้อยๆ หน่อย คุณ” แม่หันไปมองค้อนพ่อ “อยากได้เนื้อคู่มากนัก เดี๋ยวเอาเนื้อดิบในตู้เย็นยัดปากให้ซะหรอก เดี๊ยะๆ”

“โอ๋ๆ ผมแค่ล้อเล่นน่าาาา” พ่อโอบไหล่แม่

“ไม่ต้องมายุ่งเลย” แม่สะบัดตัวออก

“พอละๆ พ่อ แม่ อาร์มกับไอ้อ้วนไม่อยากมีน้องอีกคนแล้วนะ” ไอ้อาร์มกลอกตา

“แกอย่ามาพูดดีเลย ไอ้อาร์ม ฉันรู้นะว่ากิ๊กแกเยอะน่ะ ระวังอย่าไปทำผู้หญิงที่ไหนท้องกลับมาบ้านก็แล้วกัน ฉันไม่รับเลี้ยงดูให้นะ ขอบอก”

“โหหห แม่!! นี่มันชีวิตจริงนะ ไม่ใช่ละคร! แม่ดูทีวีมากไปป่าวววว และที่สำคัญ อาร์มไม่ได้มีกิ๊กเยอะสักหน่อย แม่อย่าไปเชื่อไอ้ต้ากับไอ้ด้ามันพูดมาก แม่งชอบปากดีตลอดอะ ชอบเอาอาร์มมาเผาเหอะ”

“เออ พูดถึงเรื่องนี้ ตกลงว่าจะเอายังไง เรื่องไอ้แพนด้าน่ะ ยังจะให้มันมาสอนพิเศษให้ไอ้อ้วนอยู่รึเปล่า” พ่อถาม

ไอ้อาร์มเป็นพี่ชายที่แก่กว่าผม 3 ปี ตอนนี้มันอายุ 20 เรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง และมีเพื่อนสนิทอยู่หลายคน คนหนึ่งในนั้นที่ผมเคยได้ยินชื่อบ่อยๆ แต่ยังไม่เคยเจอตัวจริง ก็คือพี่ที่ชื่อด้านี่แหละ เรื่องของเรื่องมันก็ไม่ใช่อะไรหรอก ก่อนหน้านี้ ตอนมันอยู่ปี 1 ไอ้อาร์มมันเคยไปนอนหออยู่กับพี่คนนี้แหละ และพ่อกับแม่ก็เคยไปรับ ไปส่ง และเจอพี่เขาอยู่บ่อยๆ บางทีเขาก็มาที่บ้านของเราบ้าง แต่ก็มักจะสวนกับผมตลอด เพราะผมมันก็ไม่ใช่คนอยู่ติดบ้านเสียด้วยสิ ผมก็เลยยังไม่เคยได้เจอหน้าเขาจริงๆ สักที

ส่วนประเด็นของเรื่องที่พ่อกำลังพูดถึงอยู่นี้มันก็คือว่า ด้วยความที่ไอ้อาร์มมันสอบเอ็นท์ฯ ติดได้เอง ผมก็เลยถูกคาดหวังให้ต้องเอ็นท์ฯ ติดไปด้วยอีกคน และผมก็อยู่ม. 5 แล้ว พ่อกับแม่ก็เลยอยากให้ผมขยันๆ เรียนพิเศษให้มากขึ้น แต่ก็กลัวผมจะเถลไถล เลยคิดจะจ้างครูมาสอนตัวต่อตัวที่บ้าน ซึ่งไอ้อาร์มมันก็เลยเสนอชื่อเพื่อนของมันคนนี้ขึ้นมา เพราะพี่ด้าเป็นคนเรียนดีถึงดีมาก และก็เคยสอนพิเศษเด็กมัธยมมาก่อนด้วย ส่วนถ้าถามว่าทำไมผมถึงไม่เรียนกับพี่ชายของตัวเองไปเลย จะได้ไม่ต้องเสียเงินจ้างคนอื่นมาสอน..... แหมนะ ก็น่าๆ จะรู้กันอยู่ว่าทำไม ลองนึกภาพดูสิครับ พี่ชายกับน้องชาย ปากดีทั้งคู่ โง่แต่อวดฉลาดทั้งคู่ ถูกจับให้มาอยู่ห้องเดียวกัน เรียนหนังสือด้วยกันอย่างตั้งอกตั้งใจ มันจะเป็นไปได้ยังไงกันล่ะคร้าบบบ

“เออ อาร์มก็คุยกับมันแล้วนะครับ มันก็บอกว่ามันโอเคนะ จะให้มันมาสอนที่บ้านก็ได้ จะไปเรียนหอมันก็ได้ หรือจะไปนัดเรียนกันข้างนอกก็ได้อีกอะ แล้วแต่พวกเราตัดสินใจเลย มันได้หมด”

“ประเด็นที่แม่อยากให้อ้วนเรียนพิเศษกับด้าเนี่ย ก็เพราะอยากจะให้อยู่ที่บ้าน ใกล้หูใกล้ตา ไม่ให้มันไปเถลไถลที่ไหนนะ”

“โหหห แม่อะ”

“แต่ถ้ามันไปเรียนกับไอ้ด้าที่หอ แม่ก็เช็คได้นี่ ถ้ามันโดดหรือเถลไถลก็ค่อยเล่นงานมันทีหลังไง”

“โหหห มึง ไม่ช่วยกูเลยนะ” ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่ชายตัวดีของผม

“ว่าแต่ตอนนี้ด้ามันย้ายออกจากหอเดิมไปอยู่หอใหม่คนเดียวแล้วใช่มั้ย” แม่ถาม

“ใช่ครับ”

“แล้วกัสล่ะ ยังอยากเรียนอยู่รึเปล่า” คราวนี้พ่อหันมาถามผมบ้าง

“โถ่ พ่อครับ พ่อถามว่ากัสอยากเรียนรึเปล่าเนี่ยนะ เอาตรงๆ เลยปะ กัสว่ามันจะมีเด็กสักกี่คนในโลกนี้ที่อยากเรียนหนังสือวะครับพ่อออออ เอาจริงๆ บอกตรงๆ เลยนะ กัสไม่อยากเรียนหรอกอะ แต่กัสอยากฉลาด”

“เออ พูดเหมือนอยากกิน ไข่ดาว แต่ไม่อยากตอกไข่”

“โหหห พ่ออ่าาาา เรียนก็ได้ๆ กัสก็อยากเอ็นท์ฯ ติดเหมือนกันล่ะน่า แต่คือกัสยังไม่เคยเจอพี่ด้าคนนี้เลยไง พี่เค้าสอนดีมั้ย นิสัยยังไง อะไรกัสก็ยังไม่รู้อะ”

“เฮ้ยยย สอนดีเว้ย มันเก่งจริง กูผ่านแคลฯ มาได้ก็เพราะมันนี่แหละ” ไอ้อาร์มหันมาหาผม “มันสอนเข้าใจง่ายเว้ย หัวมันดี มันถ่ายทอดดี สอนดีกว่าอาจารย์ที่มหาลัยกูอีก”

“ไอ้เจ้าแพนด้ามันน่ารักดีนะ แม่ชอบ ผิวพรรณดี ยิ้มก็หวาน แถมตางี้ใสเชียว แถมหน้ามันก็ยังกะเด็กม. ปลายแน่ะ แบบนี้เค้าเรียกอะไรนะพ่อ อะไร แบ้วๆ นะ”

“แบ๊ว!!” ผมกับไอ้อาร์มพูดออกมาพร้อมกัน

“เออๆ นั่นแหละๆ หน้ามันแบ๊วจริงๆ นะ สงสัยแฟนคงเพียบเลยสิท่า สาวๆ ท่าทางจะติดตรึมเลยสิ”

“ก็ไม่รู้มันเหมือนกันอะ แม่” ไอ้อาร์มยักไหล่ “อาร์มก็เคยเห็นมีคนมาชอบมันอยู่นะ พวกเพื่อนๆ กันเองบางคนยังเพ้อๆ ถึงมันกันเลย แต่ดูเหมือนมันจะตั้งใจเรียนมากกว่าสนใจเรื่องพวกนี้น่ะครับ”

“แกก็น่าจะเป็นแบบนั้นบ้างนะ อาร์ม”

“โหหหห แม่ไม่ต้องมากัดลูกเลยยย และอีกอย่าง ที่อาร์มพูดเนี่ย ก็หมายถึงมันเมื่อก่อนหรอกนะ ตอนนี้อาร์มก็ไม่รู้มันมีแฟนไปรึยังเหมือนกัน คนเข้ามาคุยกับมันเยอะแยะจะตายห่าไป”

ผมฟังแม่กับไอ้อาร์มคุยกันแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าเพื่อนพี่ชายของผมคนนี้มันจะหล่อสักขนาดไหนกันเชียว เพราะถ้าหากเขาหล่อเวอร์มากๆ อย่างที่แม่บอกจริง ผมก็ยินดีที่จะเรียนด้วยอย่างเต็มใจเลยล่ะ

บ้านของผมมีกันสี่คน แล้วก็ร่าเริงครื้นเครงกันแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว บ้านของเราเคยเงียบกันลงไปนิดหน่อยตอนที่ไอ้อาร์มเอ็นท์ติดแล้วไปอยู่หอมาหนึ่งปี แต่พอมันเริ่มปรับตัวกับชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยได้ มันก็โดนแม่ลากให้กลับมานอนที่บ้านเหมือนเดิมทันที เนื่องจากเกรดมันตกลงจากเทอมหนึ่งที่ได้สามกว่าๆ เหลือแค่ราวๆ สองจุดห้า ซึ่งสาเหตุก็ไม่ใช่อะไร แต่เป็นเพราะพักหลังๆ มันติดหญิงเกินไปนี่แหละ กิ๊กเยอะเหลือเกิน ถึงมันจะพยายามไม่ให้พ่อกับแม่รู้ แต่พวกเขาก็รู้นิสัยลูกชายตัวเองกันดีอยู่แล้ว แต่ที่จริง ทั้งบ้านนี่ก็คงมีแค่ผมคนเดียวนี่แหละมั้ง ที่เห็นและได้ยินมันคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงแต่ละวันแทบไม่ซ้ำคน

[ExecutioneR]

ส่วนผมเองกลับตรงกันข้ามเลย ผมรู้ตัวว่าผมเป็นเกย์ แต่ดันไม่แสดงออก ไม่มีแฟน ไม่เคยคุยโทรศัพท์กับใครแบบเปิดเผย ไม่เจ้าชู้ และถ้าพูดถึงเรื่องเรียน ผมก็ไม่ได้เรียกว่าเป็นคนเรียนแย่นะ ก็ระดับกลางๆ แต่ผมคงติดเพื่อน ติดเล่นกีฬา และติดเที่ยวเล่นเสียมากเกินไปหน่อย พ่อกับแม่ก็เลยอยากจะจับผมเรียนพิเศษแบบตัวต่อตัว เพื่อที่ว่ามันอาจจะดัดนิสัยของผมได้บ้างล่ะมั้ง

ผมเคยเจอและเคยคุยกับเพื่อนของไอ้อาร์มมันอยู่บ้างนะ อย่างพี่ต้านี่ผมก็รู้จักดีเลย ที่จริงต้องบอกว่า ผมสนิทกับพี่เขามากพอสมควรเลยด้วยซ้ำ ถึงแม้เราจะไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์กัน แต่ผมก็คุยกับพี่เขาในเอ็มเอสเอ็นอยู่เรื่อยๆ มีอะไรก็เล่าให้พี่เขาฟัง และพี่เขาก็มักจะเล่าเรื่องของเขาให้ผมฟังตลอดด้วยเหมือนกัน

“เฮ้ยย ไอ้ด้ามันสอนดีจริงๆ อ้วน พี่การันตี” พี่ต้าบอกผมตอนที่เราคุยกันทางโทรศัพท์

“อือออ ไอ้อาร์มมันก็บอกอยู่เหมือนกัน”

“แล้วตกลงเราจะเริ่มเรียนเมื่อไหร่”

“ยังไม่รู้เลยว่ะ พี่ กัสต้องรอให้แม่ตัดสินใจอะ แม่ใหญ่สุดในบ้าน”

“เออ อันนั้นพี่ไม่เถียงว่ะ” พี่ต้าหัวเราะ

“ทำไมพี่ต้าไม่มาสอนกัสเองวะ”

“เฮ้ยยย ไอ้อ้วน! มึงอยากเอ็นท์ไม่ติดเหรอวะ ฮ่าๆๆ”

“ป่าววววว แต่ก็แบบ กัสสนิทกับพี่ไง ถ้าเรียนกับพี่ กัสก็คงไม่เกร็ง ไรงี้อะ”

“ไม่หรอกกก ไอ้ด้ามันโอเคนะ มันน่ารักเลยล่ะ นิสัยมันก็ดี พี่ว่าเดี๋ยวอ้วนก็คงจะสนิทกับมันเองแหละ”

“อือออ เห็นแม่ก็บอกว่าพี่เค้าน่ารัก หน้าตาดี นู่นนี่นั่นเยอะแยะ อะไรมันจะขนาดนั้นเลยเหรอพี่”

“เออ ไอ้ด้ามันก็น่ารักจริงๆ ตัวเล็กๆ ตาใสๆ ยิ้มเก่ง ขี้เล่น คนชอบมันเยอะจะตายห่า”

แหมเว้ย ผมชักอยากจะเจอพี่คนนี้ไวๆ เสียแล้วสิ

“แล้วพี่เค้าไม่มีแฟนเหรอฮะ เห็นไอ้อาร์มบอกว่ามันก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“อืมมมมม เรื่องนี้ก็พูดยากนะ”

“เหอ ยังไงอะ”

“คือพี่เห็นมันก็คุยๆ กับผู้หญิงคนนึงอยู่นะ เป็นเพื่อนกันที่คณะนี่แหละ แต่ประเด็นคือเค้าลือกันว่า อีเนี่ย ไปชอบไอ้ด้าเอง ไอ้ด้า
ไม่ได้คิดอะไรด้วยหรอก แต่พี่ก็ไม่ได้แน่ใจซะด้วยดิ เพราะไอ้ด้ามันเป็นคนไม่ค่อยพูดถึงเรื่องพวกนี้น่ะ ถามมัน มันก็จะเอาแต่ยิ้มกับหัวเราะอย่างเดียว”

“เหรอๆ เออ แต่ช่างมันเหอะ จริงๆ มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับกัสหรอก”

“เอ้อออ จริงสิ พรุ่งนี้เราว่างปะล่ะ ตอนเย็นอะ พวกพี่ว่าจะไปดูหนังกินข้าวกันพอดี เราก็ไปด้วยกันเลยมั้ยล่ะ จะได้เจอไอ้ด้าด้วยไง”

“พี่ไปกันกี่คนอะ”

“ก็พวกพี่สามสี่คนนี่แหละ ไม่เกินนี้หรอก ส่วนไอ้อาร์มมันจะไปกับเด็กมัน อ้วนก็ชวนเพื่อนมาอีกสักคนสองคนก็ได้”

“โอเคๆ งั้นเดี๋ยวกัสลองถามเพื่อนกัสดู แล้วกัสจะส่งเมสเสจไปบอกพี่อีกทีก็แล้วกันฮะ”

หลังจากวางสายลง ผมก็โทรไปคุยกับไอ้เมษ และมันก็ตกลงที่จะไปกับผม แต่มันขอลากไอ้ตุลย์ไปกับเราด้วย ซึ่งผมก็ไม่ว่าอะไร ดีเสียอีก ที่มันจะได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ จะได้ชินและหายเขินกันเองสักที เพราะมันก็เพิ่งจะเปลี่ยนสถานะจากเพื่อนเป็นแฟนกันได้ไม่นาน จึงยังทำตัวกันไม่ค่อยจะถูก

วันถัดมาหลังเลิกเรียน ผมกับไอ้เมษ และไอ้ตุลย์ ก็นั่งรถไปหาพี่เขาที่ห้างสรรพสินค้ากลางใจเมืองที่เรานัดกันเอาไว้
เอาจริงๆ ผมก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับการนัดเจอครั้งนี้เท่าไหร่หรอก ก็แค่อารมณ์แบบว่า ไปไหนก็ไป ทำอะไรก็ทำ ผมไม่ซีเรียสอยู่แล้ว ผมเป็นคนง่ายๆ นะ ยังไงก็ได้ ขอแค่ได้ไปสนุกกับเพื่อนๆ ก็โอเคแล้ว ผมแทบไม่ได้นึกถึงเรื่องการไปเจอพี่ด้าที่จะสอนพิเศษผมนี่เลยด้วยซ้ำไป

พวกเราสามคนที่ไปถึงก่อนเวลา ตัดสินใจไปนั่งหาอะไรกินรอพวกพี่ๆ เขาที่ร้านแม็คโดนัลด์ เราคุยกันสารพัดเรื่องจนผมแทบจะลืมเวลาและจุดประสงค์หลักของการมาเถลไถลครั้งนี้ไปเสียสนิท

“เฮ้ยย กูไปเยี่ยวแป๊บว่ะ เดี๋ยวมา” ผมบอกเพื่อนทั้งสองคนพร้อมกับลุกขึ้นยืน

“เยี่ยวเหนียวป่าววะมึง” ไอ้เมษปากดีขึ้นทันที

“ให้กูลองเอามาป้ายปากมึงดูมั้ยล่ะ จะได้รู้ว่าเหนียวรึเปล่าน่ะ สาดดดดด ไอ้หน้าครกแตก”

“ยังไม่แตกเว้ยยย!! กูยังอั้นไหวอยู่” มันหัวเราะ

“เออออออ ไอ้หัวจู๋!!” ผมชูนิ้วกลางให้มันก่อนจะเดินออกจากโต๊ะไป

พอผมเดินออกมาจากร้าน ผมก็มองกลับเข้าไปในกระจกและเห็นไอ้สองคนนั้นกำลังพูดคุยและหยอกล้อเล่นกันอยู่ ไอ้เมษมันเป็นคนปากแข็ง ปากดี และผมไม่เคยเห็นมันมีท่าทางแบบนี้มาก่อนเลย ผมยิ้มให้กับตัวเองและมันสองคนน้อยๆ ก่อนจะออกเดินต่อ และสอดส่ายสายตามองคนนู้นคนนี้ไปเรื่อยเปื่อย

พอเห็นคนอื่นเขาเดินกันเป็นคู่ๆ ไม่ว่าจะคู่หญิง-ชาย หรือ ชาย-ชาย ผมก็ชักรู้สึกน้อยใจตัวเองขึ้นนิดๆ อีกครั้ง ไม่รู้สิ คือผมก็ไม่ได้อยากมีแฟนมากมายขนาดนั้นหรอก แต่ผมแค่รู้สึกอิจฉาที่พวกเขาได้แสดงออกว่ารักกัน ได้แสดงออกถึงความรักของพวกเขาที่มีต่อคนรัก และได้มีคนรับรู้ถึงการแสดงออกนั้นๆ ของพวกเขามากกว่า

ผมเป็นคนเปิดเผยนะ เป็นคนค่อนข้างจะตรงไปตรงมา และเป็นคนไม่ค่อยเก็บความรู้สึกสักเท่าไหร่ คิดยังไง ก็พูดแบบนั้น รู้สึกอย่างไร ก็แสดงออกไปตามที่รู้สึก บางทีอาจจะเป็นเพราะผมถูกที่บ้านเลี้ยงดูมาแบบนี้ก็ได้ ผมถูกพ่อแม่สอนมาว่า หากรู้สึกอะไรดีๆ กับใคร ก็ให้แสดงออกและบอกเขาไปก่อนที่เราจะไม่มีโอกาส ไม่ว่าจะกับเพื่อน แฟน หรือโดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับครอบครัว นั่นจึงเป็นเหตุผลที่พวกเราสี่คนพ่อแม่ลูกสนิทสนมกันมาก และจะหยอกล้อเล่นกันตลอดเวลา

ผมเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยมาจนมาถึงหน้าห้องน้ำ และในตอนที่ผมกำลังจะยื่นมือออกไปผลักประตูห้องน้ำนั้น ก็มีคนๆ หนึ่งกำลังผลักประตูออกมาพอดี ผมจึงรีบกระโดดถอยไปข้างหลังเพื่อหลบไม่ให้ถูกประตูกระแทกหน้าแทบไม่ทัน

“ขอโทษครับ!” ชายคนนั้นรีบพูดขึ้นเมื่อเขาเห็นผมยืนอยู่อีกฝั่งของประตู

“ไม่เป็นไรครับ” ผมตอบแบบไม่ได้คิดอะไร

แต่เมื่อผมเห็นหน้าของเขาแล้ว ผมก็แอบอยากให้ตัวเองถูกประตูกระแทกหน้าจนล้มลงจริงๆ เพื่อที่เขาคนนี้จะได้รีบวิ่งมาประคองตัวของผมเอาไว้ก่อนที่ร่างของผมจะร่วงลงถึงพื้น จากนั้นเขาก็จะเขย่าตัวของผมในอ้อมแขนเบาๆ แล้วถามออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลว่าผมเป็นอย่างไรบ้าง ถัดมา ผมก็จะสลึมสลือตื่นขึ้นมาเห็นหน้าของเขาอย่างพร่ามัวในตอนแรก แล้วภาพถึงค่อยๆ ชัดเจนขึ้น จนกระทั่งเมื่อสายตาของเราประสานกัน เราต่างก็อึ้งกันไปสักพัก มีเสียงระฆังวิวาห์ดังก้องเป็นแบ็คกราวด์มิวสิค และเราต่างก็รู้ตัวเลยว่า “กูได้พบรักแท้แล้ว”

อะไรประมาณนั้นเลยยยย...!!!

“เมื่อกี้ประตูกระแทกรึเปล่าครับ” เขาพูดพร้อมกับก้มหน้าลงน้อยๆ ปลุกให้ผมตื่นจากฝันกลางวัน

“อะ.... อ๋ออ ไม่ครับ ไม่โดน”

“อ่อ ครับ ถ้าไงก็ขอโทษอีกครั้งแล้วกันนะครับ” เขายิ้มหวานให้กับผม ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ผมยืนงงๆ เบลอๆ กับความฝันนางเอกละครไทยอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง

ผมส่ายหน้าให้กับความคิดงี่เง่าของตัวเองเบาๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป แต่ในขณะที่ผมกำลังยืนฉี่อยู่นั้น ผมก็อดคิดถึงน้ำเสียงและใบหน้าของเขาคนนั้นไม่ได้ เขาคนนั้นตัวเล็กกว่าผม ซึ่งก็เป็นอะไรที่สเป๊กผมเลย เพราะผมไม่ค่อยชอบคนตัวใหญ่กว่าผมนักหรอก เขามีใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโตที่ใสเป็นประกาย คิ้วที่ชี้ขึ้นนิดๆ เป็นแนวตรง จมูกขนาดเล็ก แต่โด่งและแหลมชี้ได้รูป ปากบางๆ ดัดฟัน ผิวขาว... โอ๊ยยยยยยย!!

ตอนที่ผมล้างมือ ผมก็บอกตัวเองว่าให้เลิกเพ้อได้แล้ว ผมนี่ชักจะไปกันใหญ่แล้วนะเนี่ย กับอีแค่คนที่เดินสวนกันแป๊บเดียว ผมจะเป็นอะไรเอามากถึงขนาดนี้ และที่สำคัญ เขาคนนั้นก็ดูไม่ได้มีท่าทีสนใจอะไรผมเลยแม้แต่นิดเดียวด้วยซ้ำ ทั้งๆ ที่ผมเองก็ออกจะหน้าตาดี หุ่นดี ดูดีน่ากินขนาดนี้

เอ่อออ..... นี่ผมติดนิสัยหลงตัวเองมาจากไอ้เมษมากเกินไปมั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆๆ

[golfgab]

มา รอ ของ ที่จะปล่อยนะครับ สู้ ๆ ครับ พี่ เป็นกำลังใจให้ครับ 

[jira]

อร้ายยยย อดเจิมอ่ะ!
รอด้วยคนนะคะ555+
 

[ExecutioneR]

ดูปก และอ่านก่อนใครได้ ที่นี่ที่เดียว 55555

[yeyong]

ออกเล่มสองแล้วเหรอ
โฆษณาไว้ตรงไหนเอ่ย
แล้วจะอุดหนุนนะ

[krappom]

โห เล่นจองกันงี้เลยอะ
กูเลยอดจิ้มประเดิมเลย
ฮ่าๆ
 

[golfgab]

หนังสือ ขาย เมื่อใด แจ้งด่วนนะครับ 

[KaorPaor]

มารอด้วยคน

[golove2]

เข้ามารอ

 

[EunJin]

เข้ามาปูเสื่อรอด้วยคนค่ะ ^_____________^

[ExecutioneR]

เล่มสองอยู่ระหว่างทำครับผม น่าจะเสร็จพอๆกับลงเรื่องนี้จบครับ ^^

อัพตอนแรกแล้วนะครับ เรื่องสั้นชุดนี้ ผมไม่ได้แต่งเป็นตอนๆ นะครับ เพราะฉะนั้นผมจะต้องเลือดตัดมาลงเรื่อยๆ
บางตอนอาจสั้นบ้างยาวบ้านตามความเหมาะสมนะครับ และผมจะอัพสารบัญให้หน้าแรกและเปลี่ยนหัวกระทู้บอกให้นะครับผม

ปล. คิดว่าจะลงอาทิตย์ละสองตอนครับ ก็ขอดูความเหมาะสมให้จบพอๆ กับที่ทำเล่มเสร็จพอดีด้วยละกันเนอะ ^^

ขอบคุณมากครับ

[jira]

  เน้น ๆ 55+
อ่านแล้วจิแอบสงสัยในสถานภาพการดำรงตนของน้องอ้วนกับแพนด้า  อ้วนรับใช่ป่ะคะคุณต้น >///<
จะว่าไป..จิยังไม่ได้เข้าเมืองตามหาหนังสือคุณต้นเลยค่ะ  ติดไว้ก่อนเนอะ
 

[kakuro]

 :z13:จิทะลุต้น
สนุกจัง จบไม่เศร้าใช่มั้ยจ๊ะ
ปล.ขอเป็นสัปดาห์ละ3วันได้มั้ย อยากได้หนังสือเร็วๆอ่ะ

[ExecutioneR]

ตอนนี้เน้นฮาครับ อ่านสบายๆ เพราะไอ้อ้วนมันแรดดดด 5555

ปล. พี่อยากได้หนังสือไวๆ ต้องเร่งเจ๊แป๋มครับ อิอิ เพราะปกเสร็จแว้วว เหลือจัดหน้า

[ExecutioneR]

เมื่อผมเดินกลับมาถึงที่แม็คโดนัลด์ ผมก็เล่าให้ไอ้เพื่อนทั้งสองคนของผมฟังว่าผมเจอผู้ชายหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่หน้าห้องน้ำ และพอผมบอกพวกมันว่า ผมอยากให้เขาเปิดประตูชนผมจนล้ม แล้ววิ่งเข้ามาประคองตัวของผมเอาไว้พร้อมกับถามอาการด้วยความเป็นห่วง พวกมันก็หัวเราะเยาะผมกันใหญ่ หาว่าผมตัวโตเป็นควาย แต่ดันทำตัวแอ๊บสวยเหมือนนางเอกละครเสียอย่างนั้น

“สวยเหี้ยไร เดี๋ยวกูตบคว่ำเลย ไอ้สัตว์! มึงเห็นกูสาวรึไงวะ ไอ้เหี้ยยย!” ผมยกมือขึ้นทำท่าจะตบหัวไอ้เมษ

“เปล่า กูไม่ได้บอกว่ามึงสาว แต่กูจะบอกว่ามึงอะ ‘แรด’ เว้ย!” มันหัวเราะ

“แรดเหี้ยไร กูไม่ได้แรดนะเว้ย แต่แค่เป็นคนซื่อตรงกับความรู้สึก”

“ถุ๊ยย! ฮ่าๆๆ นี่ พวกกูถามมึงจริงๆ ว่ะ ไอ้อ้วน มึงเป็นรุกหรือเป็นรับวะ”

ผมสะอึกไปนิดหน่อย “เหี้ยไรของมึงวะ ไอ้สัตว์”

“อ้าว กูถามจริงเว้ย ก็มึงยังไม่เคยบอกกูเรื่องนี้เลยนี่หว่า”

“มึงไม่ต้องมาเสือกกะกู ไอ้เหี้ย มึงสองคนนั่นแหละ ใครรุกใครรับวะ มีอะไรกันไปรึยัง ว่าแต่ทำกันเป็นรึเปล่าเหอะ”

ไอ้เมษหน้าแดงขึ้นบ้างทันที ส่วนไอ้ตุลย์น่ะเหรอ อายม้วนไปตั้งนานแล้ว

“ครวยยย! กูถามมึงก่อนนะเว้ย มึงก็บอกมาก่อนดิ แล้วกูจะบอกมึงทีหลังเอง”

“จะให้กูบอกเหี้ยอะไรมึงวะ ไอ้หน้าหลอดตะเกียบ เช็ดเข้! ก็กูยังไม่เคยนี่หว่า!!” ผมพูดผ่านไรฟันทั้งๆ ที่เขินจนหน้าร้อนผ่าวไปหมด นี่ขนาดปกติผมไม่ค่อยจะรู้สึกเขินหรืออายอะไรกับเขานะเนี่ย

“นั่นไง กูว่าแล้วว่ามึงก็ต้องยังไม่เคย ไอ้อ้วน” ไอ้เมษยักไหล่เบาๆ แบบคนไม่แปลกใจเท่าไหร่นัก “แล้วว่าแต่ว่ามึงอยากจะทำแบบไหนวะ”

“ถ้ากูทำเหี้ยไรให้ได้กูก็ทำหมดนั่นแหละว่ะ ขอให้ได้ทำก่อนเหอะมึง! เช็ดเข้ ถามกูจัง!”

“มึงพูดเบาๆ หน่อย ไอ้อ้วน! คนมองเว้ยเฮ้ย!” ไอ้ตุลย์รีบปราม

“ก็พวกมึงแหละ เป็นคนเริ่มถามอะไรเหี้ยๆ ก่อนอะ สาดดดดด”

“อ้าวๆๆ มึงยังซิงแล้วเกี่ยวอะไรกับพวกกูวะ”

“หุบปากเลย ไอ้เมษ ไอ้หน้าขี้ไคล! เช็ดเข้ เพราะมึงนั่นแหละ ทำให้กูหลุดพูดอะไรแปลกๆ ออกไปอะ ปกติกูออกจะแบ๊วๆ ใสๆ แม่งงงงง”

“เออ ใส ใสฉิบหาย ใสยังกะขี้เปียกแน่ะ!”

“พอๆๆ พวกมึงสองคนจะกัดกันอีกนานมั้ยเนี่ยยยย” ไอ้ตุลย์ทำหน้าที่เป็นกรรมการห้ามมวย “ว่าแต่พวกพี่ๆ มึงอะ ไอ้อ้วน ใช่คนกลุ่มนั้นป่าววะ ที่เพิ่งเดินเข้ามาอะ กูเห็นเค้าเหมือนมองๆ หาใครอยู่”

ผมหันกลับไปมองทางด้านหลังของตัวเอง ก็เห็นพวกพี่ต้ากำลังยืนหันไปมาอยู่ตรงหน้าประตูร้าน ก่อนที่พี่เขาจะล้วงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง เมื่อเห็นดังนั้น ผมจึงรีบลุกขึ้นยืนแล้วโบกมือเรียกพวกเขาทันที

“พี่ต้าๆๆ!! ทางนี้ๆ!”

“โอย เวร....” ไอ้เมษครางเบาๆ

“เป็นเหี้ยไร มึง” ผมหันมาหามัน

“กูก็อายมึงน่ะสิวะ สาดดดดด”

“อายครวยไร สาดดด แค่ตะโกนเรียกคนรู้จักแค่นี้เอง ทำหน้าบาง ถุ๊ยยย ไอ้หน้ากระเบื้องบาดเอ๊ยยยย”

“โอ๊ยย เวรรรรรร! กูไหว้ล่ะพวกมึง” ไอ้ตุลย์ยกมือขึ้นทำท่าไหว้เราสองคน “ช่วยหยุดกัดกันสักห้านาทีจะได้มั้ยวะ!”

“ว่าไงๆ มาถึงนานยัง อ้วน” พี่ต้าที่เดินเข้ามาถึงที่โต๊ะแล้วถามผม

“ไม่นานมากอะพี่ แค่จะฆ่ากันตายกับไอ้เชี่ยเมษไปหลายรอบแล้วเนี่ย” ผมตอบพลางย้ายที่ไปนั่งลงอีกฝั่ง ข้างๆ ไอ้เมษ “เออ พี่ยังไม่เคยเจอหน้าไอ้สองคนนี้นี่หว่า นี่ไอ้เมษครับ ส่วนนี่ไอ้ตุลย์” ผมแนะนำเพื่อนทั้งสองคนของผม จากนั้นก็หันไปหาพวกมันบ้าง “มึง นี่พี่ต้า นั่นพี่เอ แล้วก็พี่ฝน เพื่อนๆ พี่ชายกู”

“หวัดดีคร้าบบบบ” ไอ้สองตัวยกมือขึ้นไหวพี่ๆ ทุกคนจนครบ

“อ้าว แล้วพี่นก กับพี่แพนด้าอะไรนั่นอะ” ผมถาม “กัสเพิ่งเคยเจอพี่นกเค้าครั้งเดียวเองด้วยนี่ ใช่มะ ทำไมวันนี้พี่เค้าไม่มาเหรอ”

“ช่ายย เพราะไอ้นกมันต้องรีบกลับบ้านอะ พี่ก็เลยกลายเป็นชะนีน้อยฉายเดี่ยวคนเดียวเลยวันนี้ สวยๆ” พี่ฝนตอบพลางทำท่าสะบัดผม

“ส่วนไอ้ด้า เดี๋ยวมันตามมา เมื่อกี้มันแยกไปเข้าห้องน้ำอะ และก็เดินไปซื้อของเหี้ยไรของมันไม่รู้” พี่ต้าพูดขึ้นบ้าง

“ครับ” ผมพยักหน้า ในบรรดากลุ่มเพื่อนที่สนิทที่สุดของไอ้อาร์ม พี่ชายของผมนี่ ผมจะคุ้นเคยกับพี่ต้ามากที่สุดอย่างที่บอก แต่ผมก็เคยเจอพี่คนอื่นๆ อยู่บ้าง โดยเฉพาะพี่ฝน กับพี่เอ ผมก็เคยเจออยู่ห้าหกครั้งแล้ว เว้นก็แต่พี่นกคนที่ไม่ได้มาวันนี้ที่เคยเจอแค่ครั้งเดียวตอนที่พี่เขาไปทำงานกันที่บ้าน แล้วก็พี่ด้าที่ผมไม่เคยได้เจอสักทีนี่แหละ

“เอ้ออ แล้วไอ้พี่ชายตัวดีผมอะ สรุปว่ามันไปไหน”

“ไปดูหนังเหมือนกันนี่แหละ แต่ไปที่อื่นนะ” พี่เอตอบ

“ไปกับคนอื่นด้วย” พี่ฝนพูดเสริม “กูล่ะเบื่อ กิ๊กแม่งเยอะจริงๆ”

“ใช่มะๆ กิ๊กมันเยอะจริงๆ ใช่มะพี่ กัสก็ว่าแล้ว แต่แม่งก็ปฏิเสธตลอดอะ ปากดีฉิบหายยย กูล่ะเบื่ออออ” ผมส่ายหน้าเบาๆ

“ไม่เห็นเหมือนน้องชายเลยเนอะ พี่ นอกจากไม่มีแฟน ไม่มีกิ๊กแล้ว ยังไม่มี ‘คนเอา’ ด้วย” ไอ้เมษสบโอกาสกัดผมทันที

“เดี๋ยวกูเอาตีนลูบหน้าเลย ไอ้สัตว์!!”

“ดูดิพี่ แม่งกัดกันประจำอะ ผมควรทำไงดีครับเนี่ย พี่ว่าก่อนกลับบ้านแวะซื้อตะกร้อมาครอบปากมันสองคนไว้จะดีมั้ย” ไอ้ตุลย์ส่ายหน้า

“เออ ก็ดีนะ พี่ว่า” พี่ต้าหัวเราะชอบใจ

“กูว่าก็พอกันทั้งพี่ทั้งน้องอะ พูดเก่งปากดีพอกันทั้งคู่”

“โหยยยยย ไรอะ พี่ฝน กัสออกจะน่ารัก เรียบร้อย แถมยังหล่ออย่างกับมาริโอ้ขนาดนี้ พี่เอากัสไปเปรียบเทียบกับไอ้เชี่ยอาร์มมันได้ยังงายยยย” ผมโวย

“เห็นมะ ปากดีพอกันทั้งพี่น้องจริงๆ ว่ะ” พี่ฝนหัวเราะ

“เฮ้ย สงสัยไอ้ด้าโทรมาแล้วว่ะ” พี่เอพูดขึ้นพร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อ จากนั้นพี่เขาก็กดปุ่มรับสาย “เออ กูอยู่ในแม็คฯ มึงเดินเข้ามาเลย โต๊ะฝั่งซ้ายมือนะ”

“มันอยู่ไหนละ” พี่ต้าถามหลังจากที่พี่เอวางสายแล้วเรียบร้อย

“จะถึงหน้าร้านแล้วว่ะ”

เมื่อพี่ด้า คนที่ผมเคยได้ยินแต่ชื่อเสียงมานานกำลังจะมาถึงเข้าจริงๆ ผมก็ชักเริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นเล็กน้อย  แต่ไม่ใช่ตื่นเต้นที่จะได้เจอพี่เขาหรืออะไร ที่จริง เรียกว่าผมตื่นเต้นเพราะคาดหวังเอาไว้มากจะดีกว่า ก็แหมนะ คนนั้นก็ชมว่าหล่อ คนนี้ก็ชมว่าน่ารัก ผมก็ยิ่งอยากจะเห็นน่ะสิว่าตัวจริงเขาจะหล่อน่ารักเมพขิงๆ อย่างที่เขาว่าสักขนาดไหนกันเชียว

เนื่องจากคราวนี้ผมนั่งหันหน้าออกไปทางประตู จึงสามารถเห็นได้ทันทีว่าใครคนไหนที่กำลังเดินเข้าเดินออก และเมื่อผมเห็นชายกับหญิงคู่หนึ่งกำลังจะเดินเข้ามาในร้าน ผมก็ตาโตและรีบหันไปแอบสะกิดไอ้เมษทันที

“ไอ้เมษๆ!! คนนั้นไงมึง คนที่กูเจอที่หน้าห้องน้ำอะ!” ผมกระซิบลงข้างหูของมัน

“ไหนๆ คนไหนวะ”

“ก็คนที่เพิ่งเดินเข้ามาไง ไอ้ควาย! ที่มากับผู้หญิงอะ”

“อ๋อออ เออๆ เห็นละๆ ที่กำลังเดินมาตรงนี้ใช่มะ”

“ใช่ๆ ที่กำลังเดินมาแถวโต๊ะเรานี่แหละ น่ารักมั้ยมึง!”

“เออ ก็หน้าตาดีจริงๆ อะว่ะ” ไอ้เมษพยักหน้าเห็นด้วย

“ใช่มะๆๆ ไอ้เหี้ยยยยย!!”

“แต่เค้ามากับเมียนะเว้ย” ไอ้เมษหัวเราะในลำคอเบาๆ

“พอเลย ไอ้สัตว์!” ผมต่อยแขนมันก่อนจะผละตัวออกด้วยความเซ็ง

ผู้ชายคนที่ผมเจอหน้าห้องน้ำ เดินตรงเข้ามาแถวๆ โต๊ะของพวกเราพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า แต่ผมเห็นเขามองมาที่ผมและกลุ่มของพวกเรานานจนผิดสังเกต แถมผมยังรู้สึกว่าเขามองผมด้วยสายตาแปลกๆ อีกด้วย

“อ้าววว ไอ้เชี่ยด้า มาแล้วเหรอวะ!” พี่ต้าหันไปกวักมือเรียกผู้ชายคนนั้น

ผมตาโตยิ่งกว่าเดิมเสียอีก “พี่ด้าเหรอ!”

“พรู่ดดดด!!!” ไอ้เมษสำลักน้ำเป๊ปซี่ที่มันเพิ่งดูดลงคอไป

“เอ้ามาๆๆ มึง นี่ไง น้องคนนี้แหละ น้องชายไอ้อาร์มมัน ชื่ออ้วน หรือมึงจะเรียกออกัสก็ได้ น้องมันมีสองชื่อ” พี่ต้าแนะนำ

“เวลาเราไปบ้านไอ้อาร์มมัน มึงก็สวนกับน้องมันตลอดเลยนี่หว่า เลยไม่ได้เจอกันสักที” พี่เอพูด

พี่ด้ามองหน้าผมแล้วยิ้มๆ ดูเหมือนว่าพี่เขาเองก็ตกใจและแปลกใจกับความบังเอิญนี้อยู่เหมือนกัน แต่ผมนี่สิ ทั้งอึ้ง ทั้งใบ้แดก ทั้งเขิน จนไม่รู้จะทำหน้ายังไงดีแล้ว

“อ้าว อีฝ้าย ตกลงมึงมาด้วยเหรอวะ ไหนตอนแรกบอกจะไปซื้อของกับพวกอีมุกไง” พี่ฝนถามพี่ผู้หญิงคนที่มาด้วยกันกับพี่ด้า

“เออ ตอนแรกกูก็ว่าจะไปแหละ แต่ว่าขี้เกียจแล้วว่ะ” พี่ฝ้ายนั่งลงข้างๆ พี่ฝน “เออนี่ กูมีเรื่องจะเมาท์ มึงรู้เรื่องของอีปูเมื่อบ่ายนี้ป่าว”

“อะไรวะ อะไร” พี่ฝนหันไปให้ความสนใจพี่ฝ้ายอย่างเต็มที่ จากนั้นทั้งสองคนก็เริ่มเข้าสู่โลกส่วนตัวกันไปทันที

“ไอ้ด้า มึงมานั่งนี่” พี่เอเรียกให้พี่ด้าไปนั่งบนเก้าอี้ข้างๆ พี่เขา “นั่นน้องอ้วน อย่างที่ไอ้ต้าบอก ส่วนน้องสองคนนี้ก็เพื่อนน้องเค้าอีกที ชื่อเมษกับตุลย์ น้องๆ ส่วนนี่ก็ไอ้แพนด้า และอีที่นั่งเมาท์อยู่นั่นชื่อฝ้าย เพื่อนพวกพี่ที่มหาลัย”

“หวัดดีครับพี่” ทั้งสองคนยกมือไหว้พี่ด้า แต่ไอ้เมษก็ต้องใช้กระดาษทิชชู่เช็ดน้ำเป๊ปซี่ที่ไหลอยู่ตรงมุมปากให้เสร็จเรียบร้อยก่อนอย่างทุลักทุเล

ผมนั่งมองหน้าพี่ด้าอย่างอึ้งๆ และทำตัวไม่ถูก ถ้าเมื่อกี้ตอนที่ไอ้เมษมันแซวผมทำให้ผมรู้สึกเขินแล้ว ผมก็ต้องบอกเลยว่า ตอนนี้ผมรู้สึกเขิน อาย และทำตัวไม่ถูกกว่าเมื่อกี้ไม่รู้กี่ร้อยเท่า!

“ว่าแต่มึงไปซื้ออะไรมาวะ ไอ้ด้า แล้วนี่ไปเจอไอ้ฝ้ายมันได้ยังไง” พี่ต้าถาม

“อ๋อ กูยังไม่ได้ซื้ออะไรหรอก ก็ว่าจะซื้ออยู่เหมือนกัน แต่แล้วพอดีตอนเข้าห้องน้ำ ฝ้ายก็โทรมาว่ากำลังมาถึงที่นี่แล้ว กูก็เลยเดินไปรับมาอะ”

ผมนั่งมองใบหน้าด้านข้างของพี่ด้าแล้วก็รู้สึกสั่นๆ หวิวๆ ชอบกล นี่ผมจะต้องเรียนพิเศษกับพี่เขาจริงๆ เหรอเนี่ย

“แล้วพวกมึงกินไรกันมารึยัง”


“ยังว่ะ พวกมึงอะ”

“ยังเหมือนกัน ก็มีแต่พวกน้องๆ นี่แหละ ที่กินกันไปแล้ว งั้นเราไปซื้ออะไรมานั่งกินกันมั่งดีกว่าว่ะ กว่าหนังจะเข้ายังมีเวลาเหลือเฟือ พอใกล้ๆ แล้วค่อยไปซื้อตั๋วก็ได้” เมื่อพูดจบ พี่ต้าและพี่เอก็ลุกขึ้นยืน จากนั้นพวกพี่ๆ เขาทั้งหมดทุกคนก็เดินออกจากโต๊ะตรงไปยังเคาน์เตอร์เพื่อสั่งอาหาร

“เอาแล้วไงมึง ไอ้อ้วน พี่เค้าคือคนที่มึงบอกจริงๆ ใช่มั้ยวะ” ไอ้เมษหันมาถามผม

“เออดิ มึงงงงงงงงงง....!! เช็ดแม่ม! กูชอบพี่เค้าว่ะ!!!”

“เฮ้ยย อะไรๆ พวกมึงคุยอะไรกัน” ไอ้ตุลย์ยื่นหน้าเข้ามา

“ก็พี่ด้าคนนี้แหละ คือคนที่ไอ้อ้วนมันเดินเกือบจะชนกันที่หน้าห้องน้ำเมื่อกี้อะ”

“เฮ้ยยย จริงเหรอวะ”

“เออ กูตกใจฉิบหายเลยเนี่ย”

“เหี้ยเหอะ ไอ้เมษ มึงบอกมึงตกใจเหรอวะ มึงลองจับหน้าอกกูดูมั้ย สาดดดด หัวใจแทบหยุดเต้น! เหี้ยเอ๊ยยยยย!! พวกมึง กูอยากได้ๆๆๆๆ คนนี้อ่าาาาา!!”

“ไอ้เชี่ยอ้วน คนนะเว้ย ไม่ใช่คริสปี้ครีม จะได้ต่อคิวสองชั่วโมงแล้วได้แดกเลยน่ะ ถ้ามึงอยากได้ ก็นี่ไง โอกาสมึงแล้วอะ มึงก็ชวนพี่เค้าคุยสิวะ ตอนที่มึงเรียนกับพี่เค้า มึงก็จีบเลยยยย”

“เหี้ย ไอ้เมษ ถ้ามันทำได้ง่ายๆ กูจะโสดมาตั้งนานมั้ยวะมึง แล้วทีมึงสองคนอะ กว่าจะได้คบกัน มัวแต่มองกันไปมองกันมากี่ปี แถมยังทะเลาะกันอีก โถถถ สาดดดดด”

“เฮ้ย กูไม่ได้ทะเลาะกับมันนะเว้ย ไอ้เมษต่างหาก เสือกหาเรื่องกูแล้วงอนกูไปเองอะ” ไอ้ตุลย์รีบออกตัว

“พอเลย ไอ้ปากดี มึงต้องเข้าข้างกูสิ ไม่ใช่มัน” ไอ้เมษหันไปเคาะหัวแฟนมันเบาๆ

ผมหันไปมองที่เคาน์เตอร์ก็เห็นพวกพี่ๆ เขากำลังต่อคิวสั่งอาหารกันอยู่ โดยมีพี่ฝนและพี่ฝ้ายยืนคุยกันอยู่รั้งท้ายสุด พี่เอกำลังยืนมองเลือกเมนูอาหารบนบอร์ดคนเดียวเงียบๆ ส่วนพี่สุดหล่อของผมนั้น กำลังยืนคุยอยู่กับพี่ต้าอยู่ที่หัวแถว
คนอะไรมันจะน่ารักได้ขนาดนี้วะ! ทั้งหน้าตา ทั้งชื่อ ทั้งเสียง ทั้งนิสัย ทุกอย่างของเขามันดูน่ารักไปเสียหมด! นี่ขนาดเพิ่งจะเจอหน้ากันแค่ไม่ถึงสิบนาที ผมก็หลงเขาขนาดนี้แล้วนะเนี่ย ถ้าเกิดว่าเราต้องเรียนด้วยกันทุกอาทิตย์จริงๆ ผมจะหลงเขาแทบตายขนาดไหน ไม่อยากจะนึกเลยยยย

ในตอนหัวค่ำ หลังจากที่พวกเราทยอยออกมาจากโรงหนังกันแล้ว ผมกับพี่ด้าก็แลกเบอร์กันเอาไว้ พี่เขาบอกว่าเอาไว้เขาจะโทรมาคุยกับผมเรื่องเรียนอีกที เพราะวันนี้เราก็แทบไม่ได้คุยกันเท่าไหร่เลย ไอ้ผมก็มัวแต่เขินและกัดอยู่กับไอ้เมษ ส่วนพี่เขาก็คุยกับเพื่อนๆ เสียเป็นส่วนมาก เราจึงยังไม่ค่อยได้ทำความรู้จักกันเท่าไรนัก แต่บอกตรงๆ ว่าแค่เพียงเท่านี้ ผมก็รู้สึกปลื้มใจและทำเอาผมเพ้อไปตลอดทั้งคืนแล้ว

[yeyong]

ลุ้นนนนนนนนนนนนน
งานนี้อ้วนต้องเลิกเป่าสากแล้ว
ว่าแต่จะรุกรอดไหมเนี่ย

[KaorPaor]

น่ารักจังอ้วนเนี๊ย

[golfgab]

เขิน กับ อ้วน ไปด้วยคน

[wan]

อย่างงี้จะเรียกว่า " รักแรกพบ " ได้เปล่าเนี่ย ต่นต๊น
+1 เป็นกำลังใจให้ รอฉากต่อไป 

[bellity]

อยากกินไข่ดาวแต่ไม่อยากตอกไข่

ให้คนอื่นตอกก็ได้นะ 55+

[yayee2]

แอร๊ย...สนุกอ้ะ

[monoo]

อ๊ายยจะจีบยังไงหล่ะเนี้ยยยย 
อย่าเขินมากนะ อิอิ

[Ramika]

ขอเจิมหน้าแรกด้วยคน ว่างๆ เดี๋ยวจะกลับมาอ่าน

[butterfly_bee]

อ้วนน่ารักอ่ะ 
ชอบพี่เค้าก็ลุยเลยอ้วนคุง 

[Gulp]

โอ๊ย แค่นี้ก็สนุกแล้วอ่ะ รอตอนต่อไปครับๆ

[wisky]

แค่เริ่มต้นก็น่าลุ้นแล้ว^^ สนใจหนังสือนะแต่อยู่ ตจว.อ่ะสั่งไงล่ะ

[malula]

สนุกมาก ชอบอ้วน ท่าทางแรดจริง
อยากรู้จะจีบกันยังไง

ไปเดินชั้น 7 mbk แต่หาร้านไม่เจอ เซ่อได้อีก