หัวข้อ: .•:*´¨`*:•.❀ ♥Body&Soul♥ ❀•:*´¨`*:•. วิญญาณ/กาย/ร้าย/รัก ✟33✟SW p.53(7ก.ย.)

[MimicClub]

เก้านี่ก็ยังน่าตบเหมือนเคย

[iforgive]

เดี๋ยวก็ได้ตกหลุมที่ตัวเองขุดไว้เองหรอก  ถึงตอนนั้นจะหัวเราะให้ฟันโยกไปเลย

[diFil]

โถพ่อตัวปัญหา ชักไม่แน่ใจว่าจะเชียร์ดีหรือไม่ดีเนี่ย
แต่อีกไม่นานเดี๋ยวก็กลายเป็นฝ่ายต้องตามง้อวินเองแหละ   

[panari]

เก้าเจ้าเล่ห์จริงๆ >.< ยังไงก็จะเชียร์โซ่นะ

[shockoBB]

อย่ามาหลงน้องวินนะเก้า เก็บไว้ให้โซ่ 5555

[แมวอัดกระป๋อง]

อ่ะ เริ่มเชียร์ไม่ถูกแล้ว

แต่คิดถึงโซ่แล้วอ่ะ หายไปสองตอนแล้ว แง้ว
 

[kungyung]

อ๊ากกกกกกกกกกกซ์!!!!!
ชอบอ่ะ 

[insomniac]

ชอบเรื่องนี้มาก แม้จะเคยอ่าน plot แบบสลับร่างอย่างนี้มาบ้าง แต่เรื่องนี้สร้างมิติและสีสันตัวละครได้ดีจริงๆ อ่านแล้วรู้สึกสมจริงและชวนติดตามมาก จะติตามเรื่อยๆ ครับ อย่าทิ้งคนอ่านน้า

[ayanae]

เริ่มหนักใจแทนวิน คงไม่ได้อยู่สงบๆแล้วล่ะ
แต่งานนี้ไม่รู้ว่าใครจะป่วนใครนะ ก็วินคนนี้ไม่ใช่วินคนเก่านี่นา น่ารัก น่าแกล้งกว่าเยอะ

[gumrai3]

ไม่ยอมไม่ยอมค่ะ จะเอาโซ่วิน เก้า วางเเผนไว้ซะ

[melody.19]

เเอร๊ยยยยย ดีใจที่เรื่องอัพติดงอมแหงม T_T
 
ในส่วนของเก้า ชอบที่ดูเเลน้องเเก้วจัง เเสดงความรักออกมาในเเบบของตัวเอง
เเล้วเรื่องน้องเเก้วก็เหมือนเคลียร์ในส่วนที่ค้างคาใจเเล้วจริงๆ ว่าเคยเกิดอะไรขึ้นมาก่อนกับเเก้วเเละวิน ฮาๆ โล่งอกไป
ประโยคนี้ "ที่เมื่อก่อนนะเข้าไปท้าตี แกล้งทำเป็นมองหยามๆ แล้วเมินไม่เห็นหัว แต่พอมืดแล้วส่งคนมากระทืบกูตอนเผลอ ไอ้ห่า"
อร๊ายยยๆยั้ยยยยย>< ฮาๆ ชอบตลกดี ฮาอีกรอบ55555555555555555555555555555555
อ่านทอคชีว่า ดีใจคร่ะที่เรื่องนี้ไม่ดราม่า ฮิๆ เเต่อยากให้เก้าเเกล้งวินหนักๆ ฮาๆ วินเอ๋อดีอ่า น่ารักน่าเเกล้ง><


ขอบคุณนะคะ จุ่ปป<3

[yeyong]

สงสารวินคนใหม่นะเนี่ย
อย่าให้เก้ามันจับจุดได้สิ
เราไม่ใช่คนทำ ก็ไม่ต้องแคร์

[kun]

งานนี้เก็าเสร็จวินซะมากก่า สมๆๆๆๆ

ก่เชียร์โซนิ ก๊ากกกกกกก

[BONE]

สรุปแล้ว... วินนี่มีนิสัยลูกคนกลางเต็มๆ เลย
แต่ว่า...ชั้นไม่รู้สึกว่าเธอร้ายเลยนะคะวิน
แต่เธอเกรียนมากกกกก ก =_=;;
แถมยังเป็นคนปากไม่ตรงกับใจอีก~

ยังคงเอาใจช่วยวินและเชียร์โซ่ให้เป็นพระเอกอยู่นะคะ
ไม่อยากให้เด็กเกรียนเป็นพระเอก...เพราะเราจะเอาเอง ฮา~

รอตอนต่อไปอยู่นะคะ~~

[๛ナーリバス๛]

ตัวร้าย อาจจะกลายเป็นตัวรัก เร็วๆนี้ อิอิ งานนี้โดนคนเขียนขุดหลุมแล้วเรา

ให้เราลุ้นพระเอก เอง น่ากลัวแฮะฮาๆๆๆ

[Little_punk]

เก้าเกรียนอะ ไม่รู้สึกถึงรังสีตัวร้ายเลยนะ

 แต่เหมือนเด็กเกรียนๆคนนึงที่กำลังเรียกร้องความสนใจ ฮาาา

[samsoon@doll]

เมียตัวปัญหา 5555555555555555555555

[sukie_moo]

12 ตอนรวด สนุกดีค่ะเรื่องนี้
สงสารวินคนนี้เหมือนกันที่ต้องมารับผลจากเรื่องราวในอดีตของวินเจ้าของร่าง แต่ก็แลกกันเนาะกับการได้ร่างเค้ามาครอบครอง
วินเจ้าของถ้าไม่ชอบโซ่ ก็คงหวงโซ่ตามประสาเด็กเอาแต่ใจ
อิเก้านี่ร้อยเล่ห์ พันมารยา ยิ่งกว่านังร้ายในละครอีกอ่ะ

[agava1313]

สนุกมาก>_<  อยากให้มาต่อเร็วๆ

[TanyaPuech]

 

ตามอ่านนะครับ

เนื้อเรื่องน่าสนใจมาก

แต่สงสารวิน(ดี)อ่ะ  ไม่รู้อะไรเลย  ต้องมารับกรรมแทนไอวิน(เลว)

โซ่ เท่ห์เนอะ  แต่ขอทายว่าวิน(เลว)ต้องแอบหลงรักโซ่แน่นอน

เก้า อย่าบอกนะว่านายนี้พระเอก แต่คงไม่ใช่เพราะ คนเขียนบอกแล้วว่า เก้าคือร้าย โซ่คือรัก

ยังไงก็ลุ้นๆนะครับ  แต่ขอร้อง อย่าดราม่าจัดก็พอ

[CarToonMiZa]

เก้าแกนี่ตัวป่วนจริงจริง

[Pumpkin]

เป็นตัวปัญหาที่ตั้งใจจะไปป่วนคนอื่น ระวังสุดท้ายมันจะป่วนตัวเองนะเด็กชายเก้า ฮ่าๆๆ

โซ่หายสาบสูญไปแล้ว เอาโซ่กลับมาทีเถอะนะ เราคิดถึง

[aum_15597]

ทำไม่อ่านแล้วรู้สึกหมันไสเก้าขึ้นทุกที่นะ
เจ้าเลห์ได้น่าตบ แล้วหนูวินจะใช้ชีวิตใหม่ได้ยังไงเนียยยยย

[agava1313]

อยากอ่านต่อ จัง งุงิ

[NaOYaII]

จะรักคนเขียนมาก


ถ้าโซ่ออกโรง   


แงะๆๆๆ   ไม่มีโซ่เลยด้วยซ้ำ

[SHIVA]

ตอนที่ 13


เมื่อเช้าตื่นขึ้นมาก็มีอาหารวางอยู่บนโต๊ะ ไข่ตุ๋นกับปลาผัดขึ้นฉ่าย ไปๆ มาๆ กลายเป็นคนป่วยความจำเสื่อมเป็นฝ่ายมาดูแลผม หาข้าวปลาให้ ส่วนเจ้าตัวก็ดูแลตัวเองได้ระดับที่หนีเที่ยวไม่บอกกล่าว แปะไว้แค่โพสอิทบนโต๊ะ

'ไปเที่ยว เย็นกลับ'


ลายมือก็เปลี่ยน... ไม่ค่อยสมเหตุสมผลเลยว่ะ ลืมทุกอย่างแล้ว เปลี่ยนวิธีเขียนที่เขียนมาตลอดทั้งชีวิตได้ด้วยเหรอ? 

ผมเห็นลายมือวินไม่ค่อยบ่อยนะ แต่จำได้ว่าหวัดมาก และลากติดกันจนอ่านไม่ออก  แต่ตอนนี้หวัด ตัวเล็ก อ่านง่าย

ผมเอากับข้าวอุ่นแล้วนั่งกิน อาหารที่ทำขายมักมีเกลือหรือผงชูรสเยอะ ทำกินเองแบบนี้อร่อยกว่าอีก

...แล้วมันทำกับข้าวได้ยังไง เอาเวลาตอนไปไปหัดวะ ทุกสิ่งทุกอย่างมันดูไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด

ผมยืนล้างจานแล้วใช้ความคิด ก้อนหินสองก้อน คนสองคนที่เหมือนกันทุกอย่างเหรอ ถ้าวินคนนี้ไม่ใช่เจ้าปีศาจ

แล้วแมวที่ไหนมันอยู่กับผมตอนนี้ล่ะ?



ระหว่างเรียนผมก็นั่งคิดสะระตะทั้งวัน  เพ้อเจ้อถึงขนาดคิดว่าไอ้วินอาจจะมีแฝดที่แยกกันตั้งแต่เกิด วันนึงรถชนโครมแล้ว แฝดดีโดนลูกหลงนอนเจ็บอยู่แถวนั้น รถพยาบาลก็เข้ามารับไปผิดตัว แฝดดีความจำเสื่อมเลยสลับตัวมาอยู่กับผม  ส่วนเจ้าปีศาจ...ตอนนี้กำลังตระเวณแบกปืนกลไปปล้นธนาคารที่ไหนสักแห่งเพื่อรวบรวมเงินไปถอยแลมโบกินี่รุ่นที่แพงกว่าเดิมสามเท่า  ก็เลยยังไม่กลับมา


พล๊อตเรื่องที่ผมนึกเล่นๆ นี่เป็นอะไรที่ใกล้เคียงคำว่าเป็นไปได้มากที่สุดแล้วนะ ก็ยังไม่มีทางเป็นไปได้

งี่เง่าน่าโซ่ ไอ้วินก็คือไอ้วิน บางทีถ้าลืมการเลี้ยงดูแบบผิดๆ และตัดสิ่งแวดล้อมที่หล่อหลอมมาแล้วล่ะก็ เนื้อแท้มันอาจจะเกิดมาเป็นคนน่ารักแบบนั้นก็ได้


ผมก็ไม่ได้อยากยุ่งกับมันด้วยเมื่อก่อน มันอาจจะทำกับข้าวได้นานแล้ว ชอบร้องเพลงเบาๆ ให้ตัวเองฟังตอนอยู่คนเดียวมานานแล้ว ไม่ใช่ว่าผมตัวติดกันมันตลอดเวลาสักหน่อย



แล้ววันนี้มันไม่มีเรียน หนีไปเที่ยวที่ไหนกันวะ จะโทรตามก็ไม่มีเหตุผลจะให้กลับห้องมา

ทำได้แค่นั่งรอมันกลับมาเงียบๆ คนเดียว



ผมนั่งดูสารคดีสัตว์ทางเคเบิ้ลทีวีจนหลับคาโซฟา

พอผมตื่นขึ้นมา วินกำลังทำครัวโดยไม่ใส่ผ้ากันเปื้อน ใส่เสื้อสีอ่อนยืนทอดปลา เดี๋ยวก็เฉ่งให้หรอก

"ทำอะไรอ่ะ"

"ปลาสามรส กับแกงจืดเต้าหู้หมูสับ แล้วก็ซื้อแกงเผ็ดเป็ดย่างมาอีกอย่าง"

"เป็นอะไรไปน่ะ กลุ้มใจเหรอ? "

"เปล่า เอ้อ แกงนี่อร่อยไหม"

มันตักแกงจืดที่ทำเสร็จก่อนขึ้นมาช้อนหนึ่งแล้วเป่าเร็วๆ แล้วยื่นมาตรงหน้า จ่อปาก ผมจ้อง เอาจริงเดะ? มันก็พยักเพยิด อืมป้อนก็ป้อนวะ ...ก็หวานดีนะ


"โซ่"

"อะไร"

"กูน่ารักตรงไหนวะ"



....................ถามอะไรยากๆ อีกแล้ว

ให้ตอบจริงๆ เหรอ ขอคิดก่อนนะ

เออ ถ้าเมื่อก่อนละ หุ่นสูงเพรียว ใส่แว่นกุชชี่หรือหลุยส์บ่อยๆ จนดูเหมือนนายแบบเมืองนอก จองหองเป็นที่หนึ่ง ถึงจะหน้าสวยแต่ดูรวมๆแล้ว เท่ เหมือนชาติก่อนทำบุญด้วยแว่นแบรนด์เนม มันใส่ขึ้นมากถึงมากที่สุดอ่ะ

ส่วนตอนนี้...

"เมื่อกลางวันมีผู้ชายมาจีบ"

ผมยันศอกนั่งบนโต๊ะ แล้วเอามือเท้าหน้าผากไว้  อืม ก็...นะ มันเป็นคนที่ไม่รู้จักวินสมัยก่อนล่ะสิ

"อย่างกูว่าต้องเรียกว่าหล่อมากกว่าน่ารักสิ ตัวก็สูงขนาดนี้"

"มึงหน้าสวยไง ทำตัวสุภาพเรียบร้อยมากไม่ดีนะ ต้องวางท่าหน่อย"


ผมมองกับข้าวที่มันเอามาเสิร์ฟ น่ากินมาก ปลาสามรส แกงจืด ข้าวสวยร้อนๆ ตักมาให้เสร็จ เอ่อ จะดูแลกูดีไปไหม ผมเกาคางแกรกๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง วินนั่งกินข้าวงงๆ ตอนที่ผมบอกว่า

"เอ้อใช่ มึงไม่ค่อยทำตาดุแล้วนะ"

"ไม่ดีเหรอ"

"ก็ตาน่ะสวยเหมือนผู้หญิง ส่วนนอกนั้น...ก็เหมือนหน้าของผู้ชาย"

".....อือ"

"แว่นกันแดดในตู้ หยิบมาใส่บ้างก็ดี แล้วก็อย่าไปลืมวางไว้ไหนล่ะ"

"อือ"

"แล้วก็บอกกูก่อนว่าไปไหน จะไปก็ให้คนรถที่บ้านมึงไปส่ง หน้าที่ต้องทำ ไม่ให้ทำบ่อยๆ เข้า เดี๋ยวลุงที่ขับรถเค้าก็ตกงานหรอก แท็กซี่เดี๋ยวนี้อันตราย เข้าใจมั้ย? "

"อื้อ"

"ทีหลังจะหนีเที่ยวอีกมั้ย? "

"แหะๆ ไม่ทำแล้วค้าบ"

"ดีมาก"


"แล้วก็..."

"อะไร"

"อย่าเที่ยวทำตัวว่าง่ายแบบนี้กับคนอื่นได้ไหม เมื่อก่อนว่าร้ายแล้วยังมีคนเข้าหาไม่เคยเว้นวัน  พอหัวอ่อนแบบนี้ เวลามีคนไม่หวังดีเข้ามา จะทำยังไง"

"ก็เผ่นเด่ะ"

"คิดง่ายไปสิ เวลาคนเค้าต้องการอะไรจากมึง เขาไม่เขียนติดหน้าผากไว้หรอกว่าต้องการอะไร เงิน อิทธิพล หรือร่างกาย"

"ร่างกายกูเนี่ยนะ"

"ผู้หญิงก็อยากจะจับมึง ส่วนผู้ชายอาจจะไม่แค่จับ แต่กดด้วย"

"ไอ้ๆๆบ้า ถ้ามึงไม่เลิกเล่นมุกเกย์นะ กูงอนจริงๆ ด้วย"


ไอ้ๆๆ ไอ้น่ารัก มึงจะมาทำปากยื่นประกอบทำไม กูรู้แล้วว่ามึงน่ารักจนมีผู้ชายมาจีบ อย่ามาไซโคให้กูคิดตามมันได้ป่ะ มันจะเป็นเรื่องใหญ่นะเว้ย





หลายวันถัดมา ผมคอยมองมันอยู่แค่ห่างๆ เวลาไปมหาลัย  วินตัดสินใจบอกเพื่อนๆ แล้วว่าตัวเองความจำเสื่อม วันแรกๆ นี่เล่นเอาปั่นป่วนไปทั่ว  มีคนมารบเร้าถามผมทั้งวันว่าวินความจำเสื่อมจริงเหรอ? จำอะไรได้บ้าง? แล้วเมื่อไหร่จะหาย? ขนาดตัวผมยังโดนวอแวจนเหนื่อย นึกภาพไม่ออกเลยว่าเจ้าตัวจะต้องเหนื่อยมากขนาดไหน ถึงกับไม่ยอมรอผมเรียนเสร็จ โทรเรียกรถให้มารับกลับห้องก่อนเลย  ผมกลับมาเจอวินนอนเพลียหมดสภาพบนโซฟา

"เป็นไงบ้าง"

"มึนตึ้บ"

"หึหึ"

"ต้องเป็นแบบนี้ไปอีกกี่วันวะ? เหมือนเป็นเรื่องตื่นตาตื่นใจมากอ่ะ เจอใครไม่รู้เข้ามายิงคำถามซ้ำๆ ตอบจนจะเป็นนกแก้วนกขุนทองแล้วเนี่ย"

"แล้วจะหลอกใครได้ล่ะว่ายังเป็นคนเดิม จะพยายามทำตัวว่าจำทุกเรื่องได้เหรอ"

"ไม่ทำอ่ะ ทำไม่เป็น"

"เดี๋ยวคนก็เบื่อไปเอง  เออ แล้วเจอใครบ้างแล้วล่ะ"

"รุ่นพี่รุ่นน้องที่คณะ เยอะอ่ะ เดอะแก๊งค์นี่เจอครั้งละคน ไม่ครบก๊วนซักทีเห็นบอกโดดเรียนกันอยู่บ้านไอ้กัซ น้องเปียโน น้องแพมแฟนเก่าก็เจอ ลูกหนี้ก็มาขอยกหนี้ ฮ่าๆ แล้วก็จะไปไหนก็มีคนให้ติดรถไปด้วย เหมือนคนตามไปส่งเยอะเกินไปด้วยซ้ำ เจอปาล์มที่ตลกๆ ด้วยคอยซื้อน้ำซื้อหนมประจบทั้งวันเลย เออ แล้วก็กูเพิ่งรู้ว่าลุงเสือคนขับรถกลัวกูชิบหายเลย นั่งเกร็งตลอดทาง คุยด้วยทีนึงลุงแกสะดุ้งที ยังปรับตัวไม่ได้"

"แล้ว คุ้นๆ ใครบ้างมั้ย? คลับคล้ายคลับคลาอะไรแบบนั้น"

"ไม่ ไม่หรอก... ไม่คุ้น... ไม่มีทางนึกออก"

"ทำไมล่ะ มึงไม่อยากจำได้เหรอ"

"กูรู้ว่า จะไม่มีทาง... จำได้"

"มึงรู้ได้ไง ไม่ใช่หมอ"

".....มึงคิดถึง...เพื่อนสมัยเด็กคนนั้นเหรอ? "

"ทำไมถามแบบนั้นวะ?"

"กูจะทำให้มึงผิดหวังเสียใจ กูจะเป็นของกูแบบนี้ไปจนตาย... แล้วเพื่อนมึงคนนั้น...ก็..."

"ก็...? "

จังหวะหายใจของวินสม่ำเสมอราบเรียบ 


หลับ
หลับไปกลางบทสนทนาเลย โดนรุมทึ้งทั้งวันสินะ

ฮึๆ ผมนั่งขัดสมาธิลงบนพื้นข้างๆ วิน มันนอนหลับปุ๋ยดูท่าทางสบาย  ผมเริ่มยาวและไม่เป็นทรงแล้ว แต่ก็ขับให้ใบหน้าดูอ่อนโยนลง ถือว่าน่ารักนะ นอนนิ่งเหมือนตุ๊กตาหุ่นขี้ผึ้ง ขนตายาวหลับพริ้ม คนที่รู้จักวินเมื่อก่อนจะไม่คิดว่ามันน่ารัก เพราะพิษสง ราศี และบารมีที่มันมีอยู่ในตัว แถมต่อยตีก็ใช่ย่อย มันไม่ใช่คนพูดเยอะหรือกวนตีน แต่พูดทีเจ็บ มันชอบดูถูกคน คนที่อยู่ต่ำกว่า ห่างชั้นจากมัน แล้วใครจะมองว่าคาสโนว่าจอมยะโสโอหังคนนี้น่ารักได้


ยกเว้นตอนนี้


ผมเขี่ยผมออกจากเหม่งกลมของมันแล้วเพ่งมองใกล้ๆ ไม่ใช่เพราะแค่ตาสวยแล้วล่ะ  หลับตาดุๆ ลงแล้วยิ่งเหมือนไร้พิษภัย ไร้เกราะป้องกัน โครงหน้าก็สวย...

"วิน"

"วิน ตื่นสิ"



มันไม่ยอมตื่น ผมใจเต้นแรงเพราะคิดไปแวบหนึ่งว่ามันน่าหมั่นเขี้ยวมาก อยากจะกดจูบแก้มมันหนักๆ ซักทีให้สะดุ้งตื่นแหกปาก แต่คิดว่าถ้าเรียกแล้วมันตื่น จะไม่ทำ พอมันไม่ยอมตื่น...


ผมหอมแก้มขาวเกลี้ยงนั่นแค่เบาๆแทน แล้วผละออกมา  ลูบผมคนนอนหลับเล่นช้าๆ แล้วนั่งมองอยู่อย่างนั้น สางผมสั้นนิ่มให้เคลื่อนผ่านนิ้วแล้วปล่อยให้มันทิ้งตัวตกลงระกับโซฟา นี่คนจริงๆ ไม่ใช่รูปสลักหรือตุ๊กตาใช่ไหม ทำไมยิ่งมองยิ่งไม่อยากละสายตาวะ

"วิน" ผมเรียกพร้อมกับขยี้ผมมันแรงๆ เพื่อให้ตื่น

"อือ....."

"กินอะไรดี หืม"

"สั่งขึ้นมาเหรอ"

"อืม"

"เอาาา ฮ่าวว...สปาเกตตี้ทะเล"

มันสั่งเสร็จก็ทำท่าจะนอนต่ออีก ผมดึงแก้มมันยืดออกแล้วยื่นหน้าหอมมันแรงๆ แต่มันดันหันหน้ามาเหมือนจะพูดอะไรพอดี

"เฮ้ย!"

ก็เลยกลายเป็นพุ่งเข้าจูบเต็มๆเลย มันตกใจผุดลุกนั่งทันที

"มึงจูบกูไมอ่ะ"

"เปล่านะ กูแค่จะแกล้งหอมแก้มมึงเล่น"

"เล่นบ้าๆ อ้ะ โดนปากเลย"

"ขอโทษๆ กูผิดเอง"

"สมน้ำหน้า"

"หือ สมน้ำหน้าอะไร"

"ก็จูบโดนปากกูเลย หยะแหยงมั้ยล่ะ"

"....ไม่ ไม่นี่"

"เอ๊ะ? "

"ไม่ได้รู้สึกแย่ แล้วไง?"


มันจ้องหน้าผมเหม่อๆ แป๊ปนึง  กระพริบตาสองทีแล้วเหมือนเพิ่งนึกอะไรออก วินเอามือขึ้นมาแตะปากแล้วหน้าค่อยๆ แดงขึ้นๆ เอ่อ วิน กูจูบไปสามชาติเศษแล้วนะครับ เขินให้มันทันสถานการณ์หน่อย

"มึงเคยจูบผู้ชายมาก่อนแล้วเหรอ"

"เปล่าอ่ะ"

"ทำไมพวกมึงถึงจูบผู้ชายกันได้หน้าตาเฉย"

"พวกกู? กู กับใคร? "

"อ้ะ เปล่าๆๆ "

"มีใครจูบมึงงั้นเหรอ? พวกเดอะแก๊ง หรือว่ารุ่นพี่ หรือว่าเบ๊มึงใช่ไหม? ไอ้ปาล์มล่ะสิ"

"เปล่าๆๆๆ ไม่มีใครทั้งนั้นแหละ"

"มึงบอกกูมาเถอะ ถ้าวันหลังเกิดอะไรขึ้นมา กูจะได้ปกป้องมึงได้"

"..........."

"ใคร? "

"เก้า"

"มึงไม่ได้เล่าให้กูฟังเลยว่าเจอมันด้วย......ทำไมมึงยอมให้มันจูบ เพื่อให้มันแก้แค้นคืนรึไง"

"เปล่า มันดูเศร้ามาก เวลามันพูดจาน่าสงสาร แล้วก็..."

"กี่ทีแล้ว"

"เอ๊ะ? "

"ที่จูบกับมัน"

"...อ่ะ..เอ่อ สาม"

ผมเคลื่อนตัวเข้าหา ใบหน้าผมที่ใกล้เข้าหาคงดุ เพราะกลัวจะโดนเขกหน้าผากมันจึงหลับตาปี๋  ผมเอียงหน้าแล้วประทับจูบวิน ริมฝีปากมันอุ่น นุ่ม และมีสีอ่อนระเรื่อ  ขนตามันสั่นระริกก่อนลืมนัยน์ตาโตๆ ที่เหมือนลูกแก้วสะท้อนแสงวาววับ ทำให้ผมต้องเป็นฝ่ายหลับตาเพราะความสวยงามของมัน สัมผัสริมฝีปากบน ริมฝีปากล่างสลับไปมาแล้วตัดใจปล่อย

"นี่ครั้งที่สอง"

วินหายใจเข้าออกแรงกว่าปรกตินิดหน่อยคงเพราะกลั้นหายใจ มันหลบตา หน้าแดง ไม่ได้ว่าอะไร และไม่ขยับหนีไปไหน ผมก้มลงจูบเหนือเปลือกตาให้ปิดลง ไล้เรื่อยลงมาที่แก้ม ก่อนประทับจูบริมฝีปากนิ่มหลายต่อหลายครั้ง จูบที่ซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้  น่าแปลกใจที่ไม่เบื่อ ไม่อยากหยุดเลย

"นี่ครั้งที่สาม"

ผมพูดกับวินที่หน้าแดงแจ๋ มองขาโต๊ะ มองพื้นไปเรื่อย ขยับตัวเถิบหนีไปข้างๆ ผมไล้แก้มเรื่อนั่นแล้วว่า

"ละสายตาแล้วอย่าให้ใครมาแตะง่ายๆ  ถ้ามึงยอมให้ไอ้เก้าจูบหนึ่งที กูจะจูบมึงหนึ่งที  นี่ไม่ใช่เรื่องที่มึงจะใจดีแจกจ่ายให้ใครเพราะสงสาร"

"...."

"ที่กูทำไปเมื่อกี้ก็คือกอบโกย ตักตวงความสุขจากตัวมึง บอกแล้วอย่าคิดง่ายไป อย่าไว้ใจใครให้มากนัก"




"...รวมถึงกูด้วย"



ผมกัดริมฝีปากตัวเอง มันไม่มีรส แต่ความหวานคาติดอยู่ในสมอง ใจเต้นไม่ยอมสงบตอนที่เดินกลับไปห้องนอนตัวเอง

สิบกว่าปีที่รอดจากกับดักรูปลักษณ์นั่น  วันนี้กูหลงไอ้วินแล้วรึเนี่ย เสร็จกัน ...ให้ตายสิ



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณมากค่ะที่แนะนำกันมาอ่าน ช่วงนี้ก็แอบมาดูcomment หลายๆ ที  สนุกดีค่ะเวลาเห็นเก้าโดนด่าหรือมีใครแอบรักโซ่ เอ็นดูวิน ฉันจะพยายามให้มากขึ้นนะคะ
 

[2pmui]

จิ้มตรูดคนเขียน 
ตอนนี้น่ารักอะ เขิน
จับกดเลยโซ่ เดี๋ยวโดนเก้าตัดหน้าแล้วจะอด

[Latispinus]

มาแล้ว 

สงสัยต่อไปมาหลงวินคนใหม่กันหมด   

[dukdikdukdik]

โซ่ตามทันแล้ว ทำไมไม่จูบอีกทีละ จะได้นำหน้าเก้าได้ 55+

ปล. เชียร์โซ่ต่อไป

[shockoBB]

หลงวินกันหมดแล้วเนี่ยยย จะน่ารักไปไหนน