@@โดยLuk{จอมใจนักเลง} พี่บอมย์จอมกะล่อน VS จอมภาคย์เทพบุตรหยิ่งยโส
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: @@โดยLuk{จอมใจนักเลง} พี่บอมย์จอมกะล่อน VS จอมภาคย์เทพบุตรหยิ่งยโส  (อ่าน 804127 ครั้ง)

yagin

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ takara

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +379/-13
ไอ้ลุงของน้องจอมเนี้ย เจ้าเลห์จริงจริง

ออฟไลน์ PoP~Pu

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1739
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-5
อยากอ่านตอนหน้าเร็วๆ
รอครบทีมๆ ฮ่าๆ
อีก9ตอนก็จบแล้วหรอเนี่ย แอบเสียดายย
แต่ยังดียังมีรันพรตต่อ อิอิ

ออฟไลน์ bon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-2
ว้าวๆๆๆ  ตอนหน้าครบทีม ตั้งตารอจ้า

l3lackkiss

  • บุคคลทั่วไป
พี่บอมย์ยังเจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยน ...อิอิ
จอม ก็น่ารักเหมือนเดิม
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนน๊า  :L2:
สนุกมากๆ อาจจะเสียเลือดมากไปหน่อย ... อิอิ

 :กอด1:

1412pin

  • บุคคลทั่วไป

mimirin

  • บุคคลทั่วไป
บอมบ์มันมีแต่ได้ ไม่เคยเสีย  น้องจอมไม่ทันไอ้ลุงหรอก  รายนั้นแหลสด ด้นสด

รัน-พรต  ยกมืออยากอ่านด้วยคน  อยากเห็นคนกลัวสามี

ออฟไลน์ Ali$a฿eth

  • [จิ้น]ตนการ
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1111
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-3
เอิ่ม จอมจะทันบอมซักเรื่องไหม ฮ่าๆ :really2: :really2:

Huasia

  • บุคคลทั่วไป
มารอ แล้วก็เป็นกำลังใจจ้า

thevoshow

  • บุคคลทั่วไป
ตกหน้าสองแล้ว ไม่ได้ๆ  ถีบขึ้นไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ มะมะมะหมิว

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 201
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0

ออฟไลน์ lomekung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1762
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1

ออฟไลน์ mizzmizz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 475
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[


 :กอด1:น่ารักเกินไปแล้ววววววววว :impress2:

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
จอมใจนักเลง
Part 22
เกือบงานเข้าแล้วไหมละ?..
.
.
.
.
.
                    ผมลืมตาตื่นมองเทพบุตรหัวกระเซิงไร้ระเบียบหลับอยู่ข้างๆ   ใกล้จนเห็นหน้าใสขึ้นเลือดฝาด

อย่างคนสุขภาพดี   เมื่อคืนโดนผมฟัดไปสองยกรวด   อาศัยต่อยอดมั่วนิ่มเอา  แม้จอมแสบจะหงุดหงิดไม่น้อยแต่ก็แพ้ลูก

ปลุกเร้าดื้อไม่ยอมหยุดของผม   สุดท้ายก็ตกเป็นเมืองขึ้นไปตามระเบียบ  วันนี้จอมมีเรียนเช้านาฬิกาเพิ่งจะ

หกโมงเลยมานิดหน่อย  ให้นอนต่ออีกสักแป๊ปค่อยปลุกก็ยังได้

                     หลังทำธุระส่วนตัวเรียบร้อย    แต่งตัวเสร็จใช้เวลาร่วมยี่สิบนาที   ได้เวลาปลุกสุดหล่อแล้ว   

ผมชะโงกหน้าเข้าปลุกเทพบุตรทันที   


                    “จอมครับ  ตื่นได้แล้ว  มีเรียนเช้านะครับ”  พูดกระซิบใส่หู จอมแสบหดคอหนีทำหน้ายุ่ง 

ยกมือผลักหน้าผมออกอีกตะหาก


                     “อื้อ!.” ปกติไม่ใช่คนนอนขี้เซา  คงเพลียไม่น้อยขนาดหน้ายุ่งยังหล่อได้อีก  บ๊ะ! ให้มันได้งี้สิเมียผม   


                     “ถ้ายังไม่ลุก   เดี๋ยวสายนะครับ”  ผมคล่อมตัวใช้แขนยันพื้นไว้  พ่นลมใส่หูเล่นรู้สึกสนุกดีพิลึก 

อดไม่ได้หอมแก้มใสแบบจัดเต็ม


                    “ฟอดดด!..”  ได้ผลทันตาเห็น  จอมแสบลืมตาจ้องผมนิ่ง  จนต้องรีบถอยมายืนข้างเตียงให้ไว 

ก่อนบาทาจะยันเปรี้ยงเข้าใส่เสียก่อน


                    “หกโมงครึ่งแล้วครับ   อาบน้ำเปลี่ยนชุดลงไปทานมื้อเช้ารองท้องกัน  พี่ลงไปรอข้างล่างนะ” 

พูดจบไม่รอเอาคำตอบ   จ้ำอ้าวไปหากาแฟหนังสือพิมพ์อ่านรอสุดหล่อดีกว่า   ขืนอยู่โดนเหวี่ยงใส่ชัวร์

                     หลังจิบกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ไปได้สักพัก   สุดหล่อก็เดินเข้ามาด้วยหน้าใสปิ๊งเซ็ทผมง่ายๆ 

แต่กลับเสริมหน้าหล่อเปล่งออร่าจนแสบตา ให้ตายเหอะผมควรดีใจไหมเนี่ยะ เมียแม่งหล่อเกินเหว้ย! อุ่นใจได้แน่เหรอ...เฮ้อ!


                   “นั่งสิ...รับกาแฟก่อนไหม  หรือไข่ดาวหนมปังดี?”  ผมถาม 


                   “เอาสองอย่างจัดมา”  จอมตอบ  พร้อมหันไปพยักหน้าให้แม่บ้าน   ก่อนที่คนยืนรอคำสั่งจะยิ้มรับ

แล้วหายวับออกไปโดยไว


                  “เอาสองอย่างพร้อมกันเลยเหรอ   แต่พี่แยกร่างไม่ได้นี่  จะจัดให้ยังไงดีหว่า?”  ผมตีคลุม

สองแง่สามง่ามเข้าใส่เฉยเลย


                 “อย่าทะลึ่งแต่เช้า  ขอร้องหละ”   และแล้วก็เรียกสายตาวาวดุจากสุดหล่อได้ตามประสงค์  ไม่อยากแกล้ง

สุดหล่อให้หงุดหงิด  เลยเปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า


                 “ติดรถพี่ไปเลยแล้วกัน   ให้เชษฐ์ไปรับตอนเลิก”  ผมพูดหลังวางแก้วกาแฟที่ยกขึ้นจิบลงบนโต๊ะ


                 “ไม่ต้องลำบากเลย  ไปทำงานเถอะให้พี่เชษฐ์ไปส่งแหละดีแล้ว”  พูดจบ เหลือบตามองผมนิดหนึ่ง 

ก่อนจะเอื้อมหยิบหนังสือพิมพ์ที่ผมเพิ่งวางไปคลี่อ่านต่อ 


                 “ไม่ลำบากสักหน่อย  หรือมีอะไรไม่อยากให้พี่รู้กันแน่?”  ผมจ้องหน้ารอเอาคำตอบ  ไม่ได้ซีเรียสหรอก

แค่เห็นหน้านิ่งแล้วอดแหย่ไม่ได้  เจ้าตัวเงยหน้าจากหนังสือพิมพ์จ้องผมกลับ   ยกยิ้มมุมปากอย่างเท่แล้วหันกลับไปอ่าน

หนังสือพิมพ์ต่อหน้าตาเฉย   ทุกกริยาที่แสดงออกเข้มสุขุมมาก  อย่าได้หลุดเลยเมียกู   

                   กำลังจะหาเรื่องต่อ  จังหวะแม่บ้านยกอาหารเช้าพร้อมกาแฟมาเสริฟ  สุดหล่อเลยวางหนังสือพิมพ์

พับเก็บบนโต๊ะ  ก่อนหันมาจิบกาแฟแล้วจัดการไข่ดาวกับหนมปังตรงหน้าต่อทันที  ไม่ลืมหยิบพริกไทยเยาะใส่นิดหน่อย 

ตั้งหน้าตั้งตากินแบบไม่สนฟ้า  เช็ดปากเป็นที่เรียบร้อย  ผมจึงบอกเทพบุตรเรื่องพวกไอ้รันจะมาอีกสามอาทิตย์ที่จะถึงนี้


                   “อีกสามอาทิตย์เพื่อนพี่จะมาพักกับเรา   รันกับพรตจอมรู้จักแล้ว  อีกสองคนชื่อตะเกียงกับโต๋   

ไว้ไปรับพวกเค้าที่สนามบินด้วยกัน  พี่จะแนะนำให้รู้จักอย่างเป็นทางการอีกที”  ผมบอก  เจ้าตัวมองหน้าผมก่อนพูดขึ้นว่า


                   “พวกเค้ารู้หรือเปล่า?”    คงหมายถึงเรื่องผมกับตัวเองละมั้ง  แต่ผมนึกอยากแกล้ง    ทำเป็นไม่เข้าใจ

ตีหน้ามึนแทน ก่อนย้อนถามไปว่า


                  “เรื่องไหน”  ได้ผลคิ้วขมวดมุนทำตาดุใส่ผมอีก  แล้วพูดขึ้นว่า


                  “หึ! เอางี้ช่วงที่เพื่อนพี่มาพักด้วย  จอมย้ายไปนอนห้องเดิมแล้วกัน  ตกลงตามนี้”  พูดจบ  ยกโทรศัพท์

โทรเรียกเจ้าเชษฐ์เตรียมรถแน่นอน  ผมรีบเบรคทันที   ขืนแยกห้องผมก็หง่าวแย่สิ


                  “แยกทำไมไม่ต้อง  เพื่อนพี่เค้ามาเป็นคู่  เรื่องของเราพวกเค้ารู้ห้ามย้ายห้องเด็ดขาด”  พูดจบ

ผมจ้องตอบหนักแน่นจริงจังได้อีก  ไม่ได้เลยเรื่องนี้เรื่องใหญ่


                 “ตามใจแค่นี้ใช่ไหม?  ไปเรียนนะ”  พูดจบลุกเดินออกไปหน้าตาเฉย    ส่วนผมได้แต่มองตามตาละห้อย

ยอมรับตรงๆ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย   เมื่อก่อนมีแต่คนอยากเป็นคนสำคัญของผม  เข้าแถวเรียงคิวกันมาเป็นหางว่าว   

ผมกลับไม่นึกอยากวอแวด้วยสักเท่าไหร่  จบคือจบง่ายๆแค่นั้น 

                  แต่กับจอมแสบแล้ว  ผมอยากอยู่ใกล้คอยตามตอแยซะงั้น   เหมือนกรรมตามทันไงไม่รู้  ถึงจะรู้ว่า

น้องเองก็รักผมไม่น้อยถึงยอมให้ขนาดนี้    แต่ก็ไม่เคยได้ยินคำรักจากปากน้องสักครั้ง   ลึกๆแล้วยังคงต้องการคำนั้น

มายืนยันอยู่ดี   นี่แหละเค้าถึงว่ากับคนที่อยากให้บอกรักเจ้าตัวนิ่งได้นิ่งดี   ทีคนที่ไม่รักกลับได้ง่ายซะเหลือเกิน

                   หลังจากวันนั้น การใช้ชีวิตของผมกับจอมปกติสุขดี  เกมส์ผีผ้าห่มผมไม่สามารถนำมาหลอกน้องได้อีก

เพราะเจ้าตัวเล่นนอกกฎจนผมต้องยอมแพ้อดไปตามระเบียบ   ไม่ยอมคงได้ช้ำในตายเล่นทั้งทุบทั้งชกจนน่วมเลยเหอะ   

จะดิ้นหนีก็ไม่ได้ตัวดันติดอยู่ในผ้าห่มทรมานเกิน  พอน้องจับทางได้ผมไม่ขอเสี่ยงอีกดีกว่า

                     สุดท้ายเลยใช้วิธีเจรจาขออย่างเป็นทางการ   ผมขอวันพุธ  ศุกร์  และเสาร์สำหรับกิจกรรมผัวเมีย

เพราะน้องมีเรียนน้อย สรุปคือสัปดาห์หนึ่งผมได้ฟัดสุดหล่อตามนั้น   แถมรอบเดียวอีกด้วย  หากเบิ้ลอดไปเต็มๆ สองอาทิตย์ 

ผมหรือจะกล้าเจ้าเล่ห์ใส่เหมือนเคย  ไม่อยากอดยาวไม่ไหวจะหาแผนมาเล่นเหอะ   

                      ยิ่งช่วงนี้ที่โรงแรมไม่สู้ดีนัก  พวกลิ่วล้อห่าเหวของพ่อเลี้ยงบรรจงแอบเข้ามาใช้สถานที่ส่งยา

เป็นประจำ  แถมเวียนสาขากันอีก   ทำให้ผมวุ่นจนหัวปั่นจับไม่ได้เลยสักครั้ง 

                      มันเล่นเวียนสถานที่เลยไม่รู้ว่าจะโผล่ที่ไหนบ้าง  ที่แย่กว่านั้นดันเปลี่ยนหน้ากันมาอีก   

ยากจับตัวพวกมันมาได้  คงเหลือแผนของไอ้รันแหละ  ไม่ทำก็ไม่มีทางล่อตัวพ่อออกจากถ้ำอย่างที่ไอ้รันมันพูด   

ผมอยากจบเรื่องนี้ให้เร็วล้างบางซะให้เรียบ   ติดรอตะเกียงกับไอ้โต๋มาถึงเสียก่อน  มันสองคนยอมช่วยมีเวลาให้แค่

เดือนเดียวเท่านั้น   แต่ก็เหลือเฟือแล้วนะผมว่า

                      ระหว่างนี้  ผมต้องเตรียมการทุกอย่างไว้ให้พร้อม   ทั้งติดต่อให้โทนี่ส่งอุปกรณ์ที่จะเป็นผู้ช่วยผม

มาติดตั้งเตรียมการไว้ล่วงหน้าก่อนเสร็จสรรพ   โทนี่มันลันล้าดีใจใหญ่ที่มีส่วนร่วมครั้งนี้   จะขาดก็แต่ไอ้กานเพราะมันอยู่ญี่ปุ่น

ไม่สะดวกสักเท่าไหร่   เลยเกริ่นให้มันฟังถึงแผนที่ไอ้รันวางเอาไว้   มันบอกหากฉุกเฉินตามมันได้ทันทีจะมาอย่างไว   

ผมเลยรับปากไปไว้ถึงเวลานั้นจะบอกมันทันที

                         อีกสองวันพวกมันก็จะมากันแล้ว  ผมให้พี่สอนเตรียมห้องรับรองไว้ให้เรียบร้อย   

ช่วงบ่ายหลังเคลียร์งานบนโต๊ะเสร็จ   เลยให้เลขาตามพี่สอนเพื่อถามความคืบหน้าเสียหน่อย   รอไม่นานแกก็เคาะประตู

ก่อนผมอนุญาตให้เข้ามา


                        “ครับคุณบอมย์”  พี่แกยืนรอฟัง   ทำงานร่วมกันมาไม่เคยทำให้ผมผิดหวังจริงๆ  มือขวาคนนี้


                        “เรื่องห้องรับรองเรียบร้อยไหมพี่?”  ผมถามแกไป


                        “เรียบร้อยแล้วครับ”   แกตอบ  ก่อนจะทำท่าลังเลเหมือนมีอะไรจะพูดผมเลยชิงถามแกซะสิ้นเรื่อง


                        “มีอะไรกับผมหรือเปล่า?”  


                        “คุณปิก  อยากพบคุณบอมย์นะครับ”  แกมองหน้าผม ตั้งแต่มอบหมายให้แกช่วยดูแลเรื่อง

ค่าใช้จ่ายรายเดือนให้น้องปิก  ตลอดจนฝากครรภ์พร้อมเรื่องทั่วไปแล้ว  ผมก็ฟังรายงานจากแกตลอด  นี่ผ่านมาเกือบ

สองเดือนแล้วสินะ


                       “พี่พอรู้ไหม?  เค้ามีธุระอะไรถึงอยากพบผม”  ผมถามแกต่อ


                       “ผมไม่ทราบครับ”   แกตอบผมมา


                      “มีปัญหาเรื่องเด็กในท้องหรือเปล่า?”  ผมลองแย่บแกไปอีก


                     “ไม่นี่ แม่บ้านที่เราส่งไปรายงานมาตลอด  มีแพ้ท้องบ้างช่วงแรก   ตอนนี้จะสี่เดือนแล้ว

หมอบอกทั้งแม่และเด็กแข็งแรงดี  คงไม่น่าใช่”  แกบอกให้ผมฟัง  เลยจนปัญญาจะคาดเดาตกลงน้องปิกอยากเจอผมทำไม 

เอาเถอะแวะไปหน่อยก็ดี   ไม่ไปเลยเหมือนใจดำไงไม่รู้สิ   คลอดมาก็ต้องยกลูกให้ผมอีก   คนกำลังท้องกำลังไส้

ไปให้กำลังใจใช่เสียหายเหอะ


                       “โทรบอกเชษฐ์ไม่ต้องไปรับจอมแล้ว  พี่ขับรถให้ผมด้วยบอกอาจักรกลับบ้านได้เลย”  ผมพูดจบ

พี่สอนพยักหน้ารับ ก่อนออกจากห้องไปจัดการตามคำสั่ง





ต่อด้านล่าง


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-09-2011 19:43:16 โดย luxilove »

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
-  2  -




                     สี่โมงกว่าผมกับพี่สอนมาโผล่ที่คณะสถาปัตย์   สุดหล่อนั่งอยู่กับเดอะแก็งค์ครบทีม  ที่เพิ่มมา

ยังมีสาวน้อยอีกไม่ต่ำกว่าสี่ห้าคนนั่งอยู่ในโต๊ะด้วย  กลายเป็นกลุ่มใหญ่แย่งซีนกันเกิดโดยไม่มีใครยอมใคร   ผมหยุดดูห่างๆ 

โดยไม่ให้พวกนั้นรู้ตัว  อยากเห็นพฤติกรรมลับหลังสามีว่าภรรเมียสุดหล่อวางตัวยังไง

                     ภาพที่เห็น   เมียจอมแสบได้แต่พยักหน้ายิ้มรับบทสนทนาที่พวกสาวๆดำเนินการเองเสร็จสรรพ 

ไม่ได้ออกอาการลันล้ากับใครเป็นพิเศษ  ตรงข้ามพวกเจ้าเกียรติ เจ้าตั้ม เจ้าก้องตะหาก ที่ออกอาการดี๊ด๊าซะเอง   

ในขณะที่สาวห้าวสุดสวยน้องอ้อยสวมไอพ๊อตเล่นโทรศัพท์ไม่สนใคร   แบบสร้างโลกส่วนตัวประมาณนั้น

                      ผมพยักหน้าให้พี่สอน  ก่อนก้าวเข้าไปกัน   คนที่เห็นผมก่อนเพื่อนคือเจ้าตั้มรีบลุกขึ้นยิ้มกว้าง

พร้อมยกมือไหว้ทันที   พาเอาคนที่เหลือพลอยชะงักหันมองตามกัน  ก่อนจะยกมือไหว้รายตัวยกเว้นสุดหล่อ 

                      สาวๆพากันทำหน้าแปลกใจ  มีแอบส่งตาวิ๊งๆให้ผมอีกตะหาก   เด็กสาวพวกนี้กล้าเล่นกับไฟ

โดยไม่กลัวร้อนกันเลย   เป็นเมื่อก่อนคงได้มีเฮ  แต่ตอนนี้ไม่ดีกว่าผมมีครอบครัวแล้วเก็บเขี้ยวเล็บแล้วเหอะ


                     “หวัดดีครับเฮีย /หวัดดีครับ/  ดีครับ/ดีค่ะ”    หลังทักทายยกมือไหว้พอเป็นพิธี  ไม่เว้นแม้แต่น้องอ้อย

รีบถอดหูฟังไอพ๊อตยกมือไหว้ผมด้วย


                     “พี่มารับจอม เป็นไงพวกเราสบายกันดี”  ผมรับไหว้พร้อมทักทายกลับไป   ไม่ได้เจอเด็กพวกนี้

นานพอสมควรล่าสุดไปซ้อมดนตรีที่บ้านแล้วผมเลี้ยงข้าวเย็นนั่นแหละ  แม้จะรู้ว่าพากันไปซ้อมดนตรีที่บ้านบ้าง 

แต่ผมปั่นงานกลับดึกสามสี่ทุ่มเลยไม่ทันได้เจอ


                      “ไม่ได้เจอเฮียเกือบเดือนคิดถึงครับ  เมื่อไหร่จะเลี้ยงเหล้าพวกผมอีก”  ตลกแดกประจำเจ้าตั้ม   


                      “ไว้เมื่อชาติต้องการพี่เลี้ยงพวกเราแน่   วันนี้ติดธุระขอตัวจอมไปก่อนนะ  ว่างๆ ค่อยนัดอีกที” 

ผมบอกยิ้มๆ พวกมันก็ยิ้มกว้างมาให้   ตั้งแต่มาถึงจอมแสบยังไม่พูดกับผมสักคำ   หน้านิ่งได้อีกเมียกู   ก่อนจะลุกขึ้น

สะพายกระเป๋าเตรียมจะกลับ   พาเอาสาวๆ มองตามตาละห้อย   

                         สองในห้าคนจ้องผมไม่วางตา  แถมส่งสายตาให้อย่างไม่ปิดบัง  ผมเลยหันไปยิ้มตอบตามมารยาท

ไม่รู้คิดผิดหรือคิดถูกทนเห็นน้องเค้ามองตาไม่กระพริบตั้งใจซะขนาดนั้น  แกล้งทำเป็นไม่สนก็ดูใจร้ายเกินไป 

พอผมยิ้มให้เท่านั้นแหละมาเลยครับ


                        “หวัดดีค่ะ แนนค่ะ”   คนแรกแนะนำตัวเสร็จ  คนที่สองตามมาทันที


                        “เกดค่ะ  พี่จะไม่แนะนำตัวบ้างหรือค่ะ”  หึ!  มาแบบนี้ก็ต้องจัดไปแหละครับ


                       “ครับ  พี่ชื่อบอมย์”  พูดจบ   สุดหล่อของผมแทรกขึ้นมาด้วยหน้านิ่งยากคาดเดา


                       “พวกมึงกูกลับก่อน  ไว้เจอกัน”  พูดจบเดินออกไปทันที   พี่สอนต้องก้าวตามให้ไวอย่างรู้หน้าที่ 

เพราะจอมแสบไม่รู้ว่ารถจอดอยู่ตรงไหน   ผมเลยต้องรีบลาน้องๆ  ด้วยเลย


                     “แล้วเจอกัน”  แต่ก่อนจะหันหลังเดิน   น้องแนนเรียกผมไว้พร้อมคำพูดพาเอาทั้งโต๊ะเงียบกริบ 

หน้าแดงไปตามๆ กัน


                    “พี่บอมย์ค่ะ แนนขอเบอร์หน่อยสิค่ะ” เอ่อเนอะ!  ไม่ใช่เรื่องแปลกที่น้องกล้าขอ  เดี๋ยวนี้ธรรมดาจะตาย

แต่สิ่งที่ผมทำได้ขณะหางตาทันเห็นจอมแสบชะงักนิดหนึ่งก่อนจะก้าวไม่เหลียวหลัง


                   “ขอโทษนะครับพี่ไม่สะดวกจริงๆ  ให้ไม่ได้ด้วยสิ”  พูดจบ  เห็นหน้าน้องเค้าสลดลงนิดหนึ่ง

ก่อนจะยิ้มหวานให้    เหมือนไม่เป็นไรประมาณนั่น  ผมเลยส่งยิ้มกลับไปแล้วก้าวออกมาทันที


                   มาถึงรถ   สุดหล่อขึ้นไปนั่งเล่นมือถือรออยู่ก่อนแล้ว พี่สอนประจำตำแหน่งพลขับเรียบร้อยเช่นกัน 

ผมเลยเปิดประตูเข้าไป  พยักหน้าให้พี่สอนออกรถไปคอนโดฯน้องปิกต่อเลย  บอกกันไว้ก่อนแล้ว   

                   หลังรถวิ่งออกมาไกลพอสมควร  ผมจึงชวนคนข้างๆ คุยด้วย  สาเหตุเพราะสุดหล่อเอาแต่หน้านิ่ง

เล่นโทรศัพท์ไม่สนรอบข้าง   ไม่ถามสักคำว่าผมจะพาไปไหน   มารับเพราะอะไร   ผิดปกติมากมาย


                 “ไม่ถามหรือ  ว่าพี่จะพาไปไหน”   เจ้าตัวหยุดเล่น  เงยหน้าสบตาผมนิ่ง  ก่อนพูดขึ้นว่า


                 “อยากบอกก็บอก”  พูดแค่นั่น  ก่อนจะหันไปกดนิ้วยิกๆ ต่อทันที ลองได้นิ่งพูดน้อยแบบนี้รู้แล้วนอยด์ชัวร์

แต่เรื่องอะไรอันนั้นต้องรอพิสูจน์  หึหึ!


                 มาถึงคอนโดฯ  การ์ดสองคนที่ส่งมาดูแลน้องปิกรออยู่ก่อนแล้ว  บริการเปิดประตูให้ทั้งผมและจอม 

ก่อนจะค้อมหัวแสดงความเคารพ  ผมรีบยกมือห้ามไม่อยากมากพิธีจนคนมอง   ก่อนจะให้พี่สอนเดินนำไปที่ลิฟท์

                ผมไม่เคยมาคอนโดฯ น้องปิก   แม้จะเป็นคนออกเงินซื้อตอนที่คบหาน้องอยู่ก็ตาม   ส่วนใหญ่ผมนัดเจอ

ที่โรงแรมมากกว่า   

                พี่สอนกดลิฟท์พามาชั้นเจ็ด  ถึงหน้าห้องแกก็กดกริ๊ง ก่อนแม่บ้านจะส่องตาแมวดูว่าใครถึงยอมเปิดประตูให้

พวกผมก้าวเข้ามาในห้องจอมแสบยังหน้านิ่งไม่เปลี่ยนโหมด   เมียผมนี่ต้องยอมรับว่าบุคลิกที่แสดงออกเกินอายุจริงๆ 

น้องปิกยืนรอตรงโซฟา  ยกมือไหว้ผมเสร็จหันไปยิ้มให้จอม  แล้วเชิญพวกผมนั่ง  พี่สอนแยกตัวออกไปคอยตรงระเบียง   

                 แม่บ้านยกน้ำมาเสริฟก็ปลีกตัวเข้าไปอยู่ในครัว  คงมีเพียงผม  จอม  และน้องปิกเท่านั้น   

ผมมองหน้าน้องปิกพร้อมส่งยิ้มไปให้   ดูท้องน้องเค้าเริ่มออกแล้วนิดหน่อยแต่ไม่มากเท่าไหร่   เดิมเค้าเอวบางร่างสวยอยู่แล้ว

น้องปิกมีเขินผมด้วย  ก็นะคนเคยๆ กันมาก่อน   ไม่แปลกที่เค้าจะเขิน 

                 “ปิกอยากพบพี่มีไรหรือเปล่าครับ?”  ผมถามน้องเค้าไป ตรงๆเลยดีกว่า


                 “ปิกต้องขอโทษด้วยที่รบกวน  ความจริงไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอก  แค่อยากเห็นหน้าพี่บอมย์บ้าง” 

น้องปิกพูด   พร้อมส่งสายตาขอโทษจอมกลายๆ  จอมแสบเหมือนรู้   ชิงพูดขึ้นว่า


                  “ผมไปรอข้างล่างดีกว่า   คุณจะได้คุยกันสะดวก”  ตั้งท่าจะลุกออกไป  แต่น้องปิกรีบเอ่ยปากรั้งไว้ทันที


                  “ไม่มีอะไรเป็นความลับหรอกค่ะคุณจอม   อยู่ด้วยกันนี่แหละ”  พอเธอพูดมาแบบนั้น   

จอมแสบเลยยอมนั่งลงตามเดิม    ผมจึงถามปิกต่อ


                  “มีอะไรมากกว่าต้องการเจอพี่หรือเปล่า?”  พอผมถามจบ  ปิกหันมามองหน้าผม   เลือดฝาดวิ่งขึ้นหน้า

จนแก้มใสสองข้างอมชมพู  ก่อนจะพูดขึ้นว่า


                 “ปิกอยากให้ลูกในท้องหน้าตาเหมือนพี่   ถึงพี่บอมย์จะไม่ใช่พ่อของเด็ก   แต่พี่กับคุณจอมก็รับเป็น

พ่อแม่เสร็จสรรพ   ปิกอยากทำตามคำแนะนำในหนังสือที่อ่านเจอนะคะ”  สังเกตุคำพูดของน้องปิกไม่ใช้คำว่าลูกเลย 

ไอ้คำว่าพ่อสำหรับผมไม่เท่าไหร่  แต่ไอ้คำว่าแม่นี่สิมีปรายตามองจอมแสบอีกตะหาก   เล่นเอาเมียผมเบือนหน้าเฉมองรูป

ลายไทยบนผนังแทน   ผมแอบกลั้นขำกับท่าทางเขินไม่ออกอาการของเมียตัวเอง    หมั้นเขี้ยวชะมัด


                “หนังสือที่ปิกอ่านเค้าบอกว่า ถ้าหากแม่ของเด็กอยากให้ลูกหน้าออกมาเหมือนใคร ให้เจอหน้าคนๆนั้นบ้าง

หรือติดรูปถ่ายไว้ดูก็ยังดี   กระแสจิตจะส่งไปยังเด็กในท้องที่กำลังเริ่มสร้างอวัยวะ  ช่วยให้ได้ดังใจคิดเหมือนกัน 

ปิกเลยต้องรบกวนพี่บอมย์ 

                   ดูเหมือนไร้สาระยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลย  หากสามารถทำอะไรให้กับเด็กที่จะเกิดบ้าง   แม่เลวๆ อย่างปิก

คงทำได้เท่านี้   ถ้าเค้าคลอดออกมาแล้วมีส่วนคล้ายพี่บอมย์ไม่มากก็น้อย  เค้าคงไม่มีปมด้อยเวลามองตัวเองในกระจก 

ไม่ต้องคอยตั้งคำถามให้วุ่นวายว่าพ่อแม่ของเค้าเป็นใคร   ปิกอย่างให้พี่บอมย์กับคุณจอมปิดเรื่องเค้าเป็นความลับเลย 

ให้บอกเค้าว่าแม่ตายไปแล้วเหมือนคุณจอมเคยพูดนั่นแหละ”  น้องปิกพูดพร้อมกับแววตาสลดลงอย่างเห็นได้ชัด 

จอมแสบรีบพูดขึ้นมาทันที


                   “คุณไม่ต้องเก็บเอาคำพูดของผมไปคิดขนาดนั้น  ที่ผมพูดเพราะคุณยืนยันจะเอาเด็กออก   

ผมถึงได้พูดไปแบบนั้น”   น้องปิกมองหน้าจอมพร้อมยิ้มให้อย่างจริงใจ  ก่อนจะพูดขึ้นว่า


                    “คุณจอมไม่ต้องกังวล   ที่ปิกยกมาพูดเพราะปิกตั้งใจให้บอกกับลูกของพวกคุณจริงๆ   

ระยะเวลาเกือบสองเดือนที่ผ่านมา  ทำให้ปิกมีเวลาใคร่ครวญสิ่งต่างๆ  เด็กคนนี้ถ้าไม่มีคุณจอม  เค้าคงไม่มีโอกาส

ลืมตาดูโลกแน่นอน   เพราะคงไม่มีใครเปลี่ยนความตั้งใจของปิกได้   ปิกยอมรับว่าไม่พร้อมจะมีเค้าจริงๆ  ในเมื่อพ่อที่แท้จริง

ไม่รับผิดชอบ  ปิกก็ไม่มีหน้าจะแบกท้องประจานตัวเอง   

                     อีกอย่างปิกไม่มีกำลังจะเลี้ยงเค้าให้ได้ดีหรอกค่ะ  เพราะงั้นคุณจอมต่างหากคือผู้ให้ชีวิตเค้า   

ถ้าจะบอกว่าแม่ตายหลังคลอดก็เป็นสิ่งที่สมควรทำแล้ว”   น้องปิกบอกกับจอมด้วยน้ำเสียงจริงจัง   สุดหล่อของผมได้แต่

นั่งฟังหน้านิ่งไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ  ส่วนผมก็เป็นผู้ฟังที่ดี   เพราะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในบทสนทนาของทั้งคู่


                    “รบกวนเชิญพี่บอมย์กับคุณจอม   มาดูห้องนอนปิกหน่อยนะคะ”  พูดจบน้องเค้าลุกนำไปเปิดประตูรอ   

ผมกับจอมหันมองหน้ากัน  ก่อนจะลุกตามเข้าไป

                    พอเข้ามาในห้องนอน   ผมถึงกับอึ้งไปทันที   น้องปิกเล่นติดรูปผมไว้เต็มห้องใส่กรอบอย่างดี 

แถมติดเรียงกันไม่น้อยกว่าสามสี่สิบรูป   แต่ละรูปน่าจะได้มาจากนิตยสารซุบซิบสมัยผมควงสาวไม่ซ้ำหน้าเสียมากกว่า 

ไล่ตั้งแต่ตอนผมอยู่มหาลัยกันเลยทีเดียว  ไม่รู้ไปได้มายังไง   คงให้พี่สอนช่วยด้วยละมั้งถึงเก็บเป็นคอเลคชั่นได้ขนาดนี้


                 “นี่สร้างเป็นแกลอรี่เลยเหรอ?”  ผมอดแหย่ไม่ได้  น้องปิกหน้าแดงเข้าไปใหญ่   ก่อนจะพูดตอบมาว่า


                “ความจริงปิกมีเรื่องอยากสารภาพ   เมื่อก่อนปิกอยู่ในฐานะที่ไม่กล้าบอก   แต่ตอนนี้ไม่คิดแล้ว   

จึงอยากบอกพี่บอมย์หวังว่าคุณจอมจะเข้าใจ”  ประโยคแรกพูดกับผม   ตอนท้ายหันไปคุยกับจอมแทน   สุดหล่อมองตอบ

น้องเค้าพร้อมพยักหน้าให้   น้องปิกจึงหันหน้ามาหาผมแล้วพูดขึ้นมาว่า


                “ปิกเคยหลงรักพี่บอมย์มาก่อน  แอบรักซะมากกว่า   ดีใจที่มีโอกาสใกล้ชิดพี่ ความจริงแล้วปิกพยายาม

ทุกวิถีทางให้ได้เข้าใกล้พี่  จนกระทั่งโอกาสเป็นของปิก  คงเพราะปิกตามเรื่องราวของพี่มานานเหมือนแฟนคลับเลยก็ว่าได้   

พอจะรู้ว่าวางตัวแบบไหนพี่บอมย์ถึงจะไม่รำคาญ   

                   ยอมรับว่าปิกคาดหวังอยากเป็นคนสำคัญของพี่  แต่ก็ได้แค่คิด  หลังจากใกล้ชิดพี่แล้วถึงรู้ว่าต่อให้

พยายามมากแค่ไหน   ก็ไม่สามารถทำให้พี่รักปิกอย่างคนรักเหมือนหลายคนที่เค้าเคยพยายามกันมาแล้วแต่ก็ไม่สำเร็จ

                   ความรู้สึกมันบอกของมันเอง   พี่บอมย์ไม่ใช่คนที่จะรักใครได้ง่ายๆ   ไม่เคยวางใครในฐานะแฟน

อย่างเปิดเผยเลยด้วยซ้ำ  แม้จะรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้  แต่ปิกก็ดีใจที่มีโอกาสใกล้ชิดพี่  แม้ไม่สามารถครอบครองหัวใจของพี่ 

แต่อย่างน้อยก็ยังได้รับความอ่อนโยนจากพี่แทน

                   ถึงวันนี้ปิกพูดได้เต็มปากว่าความรู้สึกที่มีให้ยังไม่เปลี่ยนก็ตาม  แต่ก็เชื่อเถอะว่าความรักของปิก

ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าที่ได้รับจากพี่อีกแล้ว   สิ่งที่พี่บอมย์ทำให้ปิกดีใจมาก   คือเด็กในท้องของปิกได้เป็นลูกของพี่ 

แค่นี้ปิกก็รู้สึกโชคดีกว่าหลายคนด้วยซ้ำ”  เธอเล่นพูดจนผมทำหน้าไม่ถูกเลยจริงๆ   ไม่ใช่ว่าไม่เคยถูกผู้หญิงบอกรักมาก่อน 

แต่มันไม่เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้   ความรู้สึกที่น้องปิกมีให้ผมมันกระแทกผมอย่างจัง   จนเผลอดึงเอาน้องเค้าเข้ามากอด

ลูบหัวปลอบอย่างคนสำนึกผิดแทนคำขอโทษโดยไม่รู้ตัว

                  หางตาเหลือบเห็นจอมแสบมองมานิ่ง  ก่อนจะหันหลังเดินออกประตูไป   ผมอึ้งทันทีทำอะไรไม่ถูก 

คือไม่สามารถแก้ตัวต่อการกระทำของตัวเองได้  แต่ให้ตายเถอะผมไม่ได้คิดอะไรกับน้องปิกแบบนั้น   ที่ทำเพราะสำนึกลูกผู้ชาย

รู้สึกผิดต่อน้องเค้าขึ้นมา   เลยอยากขอโทษแค่นั้น


                 “อย่าเพิ่งไปค่ะคุณจอม”  น้องปิกส่งเสียงรั้งจอมเอาไว้   ทำให้ร่างสูงที่เดินหันหลังหยุดนิ่ง 

แต่ยังไม่ยอมหันหน้ากลับมา   คอยาวตั้งตรงอย่างทรนง  ผมใจไม่ดีเลยชั่วโมงนี้  ปล่อยน้องปิกตั้งกะเหลือบเห็นสุดหล่อ

หันหลังก้าวเท้าหนีแล้ว

                   น้องปิกฉวยข้อมือผมจูงไปหาจอม  ก่อนจะใช้มืออีกข้างคว้าข้อมือของจอมแสบส่งให้ผมจับไว้แทน 

จอมแสบพยายามขืนมือหนีแต่ผมจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย   น้องปิกอ้อมไปยืนอยู่ตรงหน้าเราทั้งคู่แล้วพูดขึ้นว่า




ต่อด้านล่าง

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-09-2011 17:56:36 โดย luxilove »

เจริญพร

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ luxilove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2415/-118
-  3  -



               “อย่าเพิ่งคิดไปไกลเลยค่ะคุณจอม    คุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามแต่ขอให้รู้ไว้เถอะว่า   ผู้ชายคนนี้

ไม่เหลือที่ว่างในหัวใจให้ใครอีกแล้วนอกจากคุณ  มีผู้หญิงไม่น้อยรวมทั้งปิกด้วย  ที่พยายามไขว้คว้าเป็นเจ้าของหัวใจพี่เค้า 

แต่ก็ไม่มีใครทำสำเร็จเลยสักคน   คุณเป็นคนแรกที่สามารถทำให้แววตาของพี่บอมย์ตื่นตระหนกแค่คุณหันหลังให้เท่านั้น   

ซึ่งยังไม่มีใครเคยทำได้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ

                 ปิกไม่อยากจะบอก  เคยคิดอิจฉาคุณเมื่อรู้ว่าพี่บอมย์เลือกคุณ  แต่พอได้มารู้จักคุณเข้า  ได้เห็นเวลา

ที่คุณสองคนอยู่ด้วยกัน   ปิกจึงมองเห็นอะไรหลายๆ อย่าง  และต้องยอมรับอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง  นอกจากคุณแล้ว

คงไม่มีใครหยุดพี่บอมย์ได้แล้วจริงๆ 

                   คุณทั้งสองเหมาะสมกันเกินกว่าใครจะเข้ามาแทนใครได้   ปิกถึงภูมิใจและดีใจที่ทั้งคุณและพี่บอมย์

รับเป็นพ่อของเด็กในท้อง  เด็กคนนี้โชคดีมากที่ได้เกิดมาเป็นลูกพวกคุณ   ปิกหวังว่าคุณจะเข้มแข็งและใจเย็นมากขึ้น 

หากได้เจอเหตุการณ์ใกล้เคียงกันในอนาคต เพราะเด็กเก่าของพี่บอมย์มีไม่น้อย  วันใดวันหนึ่งเกิดไปเจอเหตุการณ์แบบนี้เข้า

หวังว่าคุณจะไม่ด่วนตัดสินไปเสียก่อน   ความจริงแล้วพี่บอมย์เป็นผู้ชายอ่อนโยนมากๆ   นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง

ไม่นับรูปร่างหน้าตาและฐานะ  ที่ทำให้ผู้หญิงมากมายต้องการครอบครองหัวใจพี่เค้า   

                      เอาหละปิกพูดมาเยอะแล้ว   รบกวนเวลาพวกคุณมาไม่น้อย   หมดธุระของปิกแล้ว  สิ่งที่ต้องการพูด

ก็ได้พูดไปหมดแล้ว   หลังจากนี้คงได้แต่อวยพรให้ชีวิตคู่ของพวกคุณมีความสุข   รักกันไปตลอดจนแก่ไปข้างเลยนะคะ 

เชิญพี่บอมย์พาคุณจอมกลับได้เลย  ขอบคุณพี่มากที่สละเวลามาเจอปิก”   น้องพูดพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ผม  เลยได้แต่

ส่งยิ้มให้ไม่กล้าปล่อยมือเมีย   ซึ่งยังยืนหน้านิ่งไม่แสดงอารมณ์จนยากคาดเดาว่ากำลังคิดอะไรอยู่   

                        ไม่อยากเสียเวลา  ผมเลยดึงมือจอมแสบออกเดินทันที    พี่สอนหันมาเห็นพวกผมพ้นประตู

ห้องนอนออกมา   ผมพยักหน้าให้เป็นสัญญาณกลับได้แล้ว  แกเลยเดินไปเปิดประตูรอทันที  แต่จอมแสบกลับรั้งผมให้หยุด 

ก่อนจะหันหน้ากลับไปหาน้องปิกที่ยืนส่งอยู่หน้าประตูห้องนอน  แล้วพูดขึ้นว่า


                        “ขอบใจมาก ผมจะส่งรูปมาให้ใหม่รูปที่คุณมียังไม่สมบูรณ์พอ  ไปก่อนนะดูแลลูกผมให้ดีหละ” 

พูดจบเป็นฝ่ายจูงมือผมลากออกจากห้องซะงั้น  ผมฉีกยิ้มจนหุบไม่ลง  เล่นเอาพี่สอนส่งสายตาล้อเลียนให้อีก  มีหรือผมจะสน

กำลังมีความสุข จากใจเหี่ยวจนแฟ๊บไปไม่เป็นกลับมาฟูฟ่องยังจะลอยได้ หึหึ! เด็กบ้านี่ทำเอาผมปรับอารมณ์ไม่ทันเลยจริงๆ


                        หลังจากนั้น   น้องปิกก็ได้รับของขวัญที่จอมแสบส่งไปให้ตามสัญญา    แต่เป็นรูปผมกับจอมแสบ

ถ่ายคู่กัน  โดยที่ผมยืนกอดคอสุดหล่อในขณะที่เจ้าตัวยิ้มหล่อให้กล้องไม่มีหลุด  ใครเห็นรูปนี้คงได้หัวใจละลายกับรอยยิ้ม

หล่อเทพกันเป็นแถว   อัดขยายใส่กรอบอย่างดีใหญ่ซะยังกะรูปบ่าวสาว  แล้วให้พี่สอนนำไปมอบให้น้องปิก 

แอบมีจดหมายเล็กแนบไปด้วยว่า


                      ‘ส่งมาให้ไว้ดู 24 ชั่วโมง  จะให้ลูกผมหน้าออกมาเหมือนตาลุงบ้ากามคนเดียวได้ไง 

ลูกของผมเหมือนกันต้องเหมือนผมด้วยดิ’  จบข่าว  รายงานโดยทวิสเตอร์  ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับข่าวนี้





ตอนนี้มายาวได้อีก    หลังจากคนอ่านทุกท่านรอคอย

ตอนหน้าตะเกียงเปิดตัวแล้วค่ะ   ตามสัญญา

หากกดเป็ดให้ข้าพเจ้า   ขอความร่วมมือกดเฉพาะโพสฯแรกของตอนนะคะ

อย่ากดโพสฯ หน้าถัดมาเลย   ขอความร่วมมือนักอ่านทุกท่านด้วย

สัญญาจะผลิตผลงานออกมาให้ท่านอ่านอย่างมีความสุขต่อเนื่องแน่นอน

ขอบคุณอีกครั้งกับทุกกำลังใจ :pig4:   และแรงใจที่จับต้องได้ทางความรู้สึกเช่นกัน

มีพวกท่านคอยให้กำลังใจเช่นนี้   ข้าพเจ้าจึงรวบรวมพลังใจ

เขียนงานมาให้พวกท่านอ่านอย่างไม่ท้อถอย


Luk. :กอด1:



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-09-2011 18:01:34 โดย luxilove »

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
ขอจิ้มคุณลักษณ์ก่อนเลย

ขอเม้นหลังอ่านจบต้อง  o13

ความน่ารักของน้องจอมและปิ๊กที่สมควรยกย่อง
พี่บอมย์ใจเสียล่ะเซ่ที่น้องหันหลังให้อ่ะ  อ่ะนะคนมันมีอดีตเยอะ555

ปล.รักจอม บอมย์และคุณลักษณ์ค่ะเป็นกำลังใจให้นะคะ
รอตะเกียงกะโตโต๋ตอนหน้ามาชิมิ

+1และเป็ดให้แล้วนะคะ  :กอด1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-09-2011 18:36:37 โดย MiSS-U »

e_new

  • บุคคลทั่วไป
ปิกน่ารักค่ะ เป็นผู้หญิงที่ดีเลยน่ะเนี่ย ย
แต่น่าสงสารที่เค้าไม่ยอมรับเนาะ
ยังไงก็มาเป็นลูก จอมแสบกับบอมย์ดีกว่า ♥ ผู้สืบทอด :)
ติดตามตอนต่อไปค๊า แต่งได้ดีมาก กด + กดเป็ดๆให้เลยทุกอันค่ะ ^^
ปลปล.รักคนแต่งค๊า ♥♥♥♥
 :L2: :L2: :L2: :L2:
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






l3lackkiss

  • บุคคลทั่วไป
สงสาร ปิก เหมือนกันนะ ถือว่าเป็นผู้หญิงที่ดีคนนึงเลย
อ่านตอนนี้แล้วก็แอบหน่วงใจนะ  จะสุขก็ไม่สุข จะทุกข์ก็ไม่ทุกข์  ... อิอิ
จอมกับพี่บอมย์ จะหวานเกินตอนนึงได้ไหมนั่น   :laugh:

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ 
 :L2:

zhiki

  • บุคคลทั่วไป
เห็นมั๊ยเค้าจิ้มคุณลักไม่ทันเลย  o7
ตะกี้ไปกดจิ้ม คั้นกลายตอน อีก อดจิ้มคุณลักเลย เก๊าจะจิ้มคุณลักอ๊าาา เค้าชอบคุณลัก~~~~

 o9 o9 o9

(เป็ฯเอามากนะคนเรา  :undecided: )

ออฟไลน์ มะมะมะหมิว

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 201
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0

hidden-love

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ Forever_Love

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 327
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-2
บวกเป็ดเรียบร้อย
ตอนหน้าจะได้เจอตะเกียงแล้ว คิดถึงจังเลย :impress2:

tawan

  • บุคคลทั่วไป
ยาวอย่างนี้ชอบบบบได้ใจไปเลย o13

 :call:

ออฟไลน์ murasakisama

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1489
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +236/-4
+เป็ดค่า  :mc4: น่ารักนิ ตอนหน้าโต่โต่กะตะเกียงมาแว้วววววววววววววววววววววววว :z2: :z2: :z2:

ออฟไลน์ bennnyyy

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 791
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-0
ชอบแบบที่จอมเป็นนะ ไม่เคยบอกรัก แต่สามารถรับรู้ได้  :o8:

พี่บอมย์ก็หว้านหวานกับน้องตลอดอ่ะ ไม่ว่าจะการกระทำหรือคำพูด ไม่รักก็บ้าแล้ว :จุ๊บๆ:

ปล. ขอนอกเรื่องค่ะ คุณLuxจะรวมเล่มตะเกียงเมื่อไหร่คะ รอค่ะ

ออฟไลน์ PoP~Pu

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1739
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-5
จ๊อมมมมม น่ารักเกิ๊นนนน!!!~
อร๊ายยย  :-[

ออฟไลน์ LalaBam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-2

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด