หัวข้อ: @@โดยLuk{จอมใจนักเลง} พี่บอมย์จอมกะล่อน VS จอมภาคย์เทพบุตรหยิ่งยโส

[so close]

พี่บอมย์เจ้าเล่ห์สุดๆ

[SuSaya]

จอมยอมอ่อนลงตั้งเยอะ...น่ารักจริง ๆ 

[cavalli]

 

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

จอมน่ารักมากๆเลยนะเนี่ย เอาใจช่วยบอมเบย์ครับ เอาเมียเด็กให้อยู่เลยนะ

[yaninjinna]

พี่บอมบ์นี่ บทจะมีสาระก็ได้นะนี่

ปกติหื่นแตกตลอดตลอด

น้องจอมใจ น่ารักสุโค่ยยยย

ชอบใจจัง

 

[question09]

สมกับที่เป็นลุง อิอิ

[kunt]

ได้ใจไปเต็มๆ เลยพี่บอมย์ตอนนี้ หึหึ สุดยอดมากพี่

[reborn23]

 
จัดไปหนึ่งดอก หนูจอมเลยอ่อนลงนิดนึ่ง

[sanri]

ว๊ายย น้องจอมทำตัวน่ารักที่ซู๊ดดดดด 

[DexTunG]

 

[ReiiHarem]

พี่เค้าพูดถูกแล้วลูก
หนูจอมต้องเชื่อฟังนะคะ
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนค่ะ

[ranaways]

ชอบมากกกกกกกกกกกก

สู้ๆๆ มาลงไวๆๆนะ

[qq_oo]

จอมน่ารักอ่ะ

[choco_jin]

ตอนนี้จอมน่ารักได้อีก
เหมือนจะเริ่มอ้อนๆแล้วด้วย
ฮาๆๆๆๆ บอมโชคดีได้กุนซือรันกะพรต ช่วยแนะนำ

[tartar]

ช็อบ ชอบ อ่ะ นั่งรอๆ

[tagloveX-Mark]

จอมเริ่มยอมเป็นภรรเมียที่ดีแล้วอ่ะ ว่าง่ายขึ้นเยอะ อิอิ ชอบๆๆๆ น่ารัก ๆ ^^ ตามติด ติดตาม

[Hummer]

จุดธูปรอน้องจอมคร๊าบบบบ


มาต่อดิ....คิดถึงน้องจอม...อร๊ากกกก!!!

[blanchard]

      ใช่พี่บอมย์จริง ๆ รึเนี่ย !?!


หนูรักพี่บอมย์....     

[thyme812]

จอมน่ารักจัง 

[comkacom]

อ๊ายยย พี่บอมย์เท่ห์มาก น้องจอมหลงเเล้วจ้าาา

[luxilove]

จอมใจนักเลง
Part 13
จอมงอนงานงอกบอมย์!.
.
.
.
.
                          หลังจากจอมแสบเกิดเรื่องผ่านมาเกือบอาทิตย์...ทุกอย่างเงียบสนิท...สงสัยไอ้ขจร

ลูกพ่อเลี้ยงบรรจงซุ่มรอเอาคืน...แต่ผมก็ไม่ประมาท..สั่งเวศน์ดูแลจอมอย่างใกล้ชิดตามติดตลอด..


                         จอมนักเลง..วุ่นวายกับการซ้อมวงพักนี้ไม่ค่อยดื้อเท่าไหร  หลังจากโดนผมอบรมไปชุดใหญ่

...ก็ใช้วิธีพาเพื่อนมาซ้อมที่บ้านแทน..ขาดเหลืออะไรพี่สอนจัดหาให้ครบ...เลิกเรียนเสร็จยกโขยงกันมายึดห้องออกกำลังกาย

ของผมดัดแปลงเป็นห้องซ้อมดนตรีเรียบร้อยโรงเรียนจอมภาคย์...


                         กว่าจะเลิกซ้อมก็โน้นห้าทุ่ม...ไอ้น้องเกียรติหัวหน้าวงมือคีย์บอร์ด...ตั้งความหวังกับการ

เปิดตัวครั้งนี้มาก   กะเอาชื่อให้คณะเลยว่างั้น...พวกที่เหลือไอ้ก้างมือเบส..ไอ้ตั้มมือกลอง..น้องอ้อยสาวห้าวกีต้าร์โซโล่..

เล่นคู่กับจอมแสบ..ซึ่งควบตำแหน่งนักร้องนำอีกต่างหาก


                              ผมกับเมียไม่ได้เจอกันเลยหลังจากวันนั้น..ผมมีงานด่วนต้องเข้าร่วมประชุมกรรมการบริษัทฯ กับพี่ชาย

และผู้ถือหุ้นที่ภูเก็ตถึงสามวัน...กลับมาก็ต้องเร่งเคลียร์งานที่พี่ชิดเลขาเร่งผมจนหัวฟู..ดีที่สุดแค่ได้โทรคุยกับจอมนักเลงทาง

โทรศัพท์ทุกวัน...พรุ่งนี้ผมต้องไปดูวงมันโชว์...ไอ้เกียรติให้บัตรที่นั่ง VIP  แถวหน้าสองใบคงเอาพี่สอนไปด้วยแหละ..


                              กลับจากภูเก็ต..ต้องเร่งปั่นงานให้เสร็จเลยกินนอนที่โรงแรม....อีกอย่างเมียผมก็วุ่นกับ

การเตรียมวง...นับรวมห้าคืนแล้วไม่ได้เจอหน้าเมีย...คิดถึงโคดเลยขอบอก..


                             ต้องเตือนตัวเองพยายามอดทน...ตั้งแต่กลับจากกรุงเทพฯ..ผมไม่เคยเรียกใช้สาวๆอีกเลย..

เคลียร์คัทตัดจบแล้วทุกคน...ตามข้อตกลงที่รับปากนายแม่เอาไว้..ไม่งั้นคงได้โดนคุณนายขบหัวผมตาย

                               กะว่าพรุ่งนี้ไปดูจอมโชว์วงเสร็จจะพาไปฉลองให้หน่อย..แล้วค่อยทบต้นทบดอกถอนทุนคืนทีหลัง..

หึหึ!..ผมไม่ได้หื่นนะ..แค่อยากชื่นใจเมียบ้าง?                             


                              “ก๊อกๆๆ!”  เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่พี่สอนเดินถือถุงกีตาร์เข้ามาในห้อง 

ผมเลิกคิ้วขึ้นถาม...


                             “กีตาร์คุณจอมครับ...ส่งมาจากญี่ปุ่น”  พี่สอนรายงานทันที..ไม่ต้องรอให้เอ่ยปาก


                             “ลองเปิดออกมาดูดิ..”    พูดจบ..แกก็รูดซิปเปิดเอากีต้าร์ลายไม้เงาวับสวยและคลาสสิคมาก..

เป็นกีตาร์โปร่งธรรมดา......


                            “ผมนึกว่าเป็นกีตาร์ไฟฟ้าเสียอีก..”  ผมเปรย


                            “ทีแรกผมก็คิด  แต่พอจับดูก็รู้เลยว่าเป็นกีตาร์โปร่งเพราะน้ำหนักมันเบา..สงสัยคุณจอม

คงรักมากถึงให้คุณผู้หญิงสั่งทางญี่ปุ่นส่งมาให้ครับ”   ผมพยักหน้าเห็นด้วยที่พี่สอนพูด....


                            “มาทันโชว์สินะ...จะใช้กีตาร์ตัวนี้เล่นเหรอ?” 
 

                           “คงไม่หรอกครับ...ที่รู้มาคุณจอมซ้อมกีตาร์ไฟฟ้าตัวใหม่ที่คุณบอมย์ซื้อให้นี่ครับ...

คงเอาเก็บไว้เล่นยามว่างมากกว่า...”  พี่สอนตอบมา  ผมหยิบโทรศัพท์กดเบอร์โทรหาเจ้าตัวเลยดีที่สุด..


                             “จอมพูดครับ”    ผมชอบจัง..ที่เมียแทนชื่อตอนพูดกับผม  ไม่กูเข้าใส่..พฤติกรรมดีขึ้นเยอะ..

ยกเว้นตอนโมโห


                           “กีตาร์มาแล้วนะครับ..จะให้เอาไปให้เลยหรือเปล่า..เย็นนี้พี่จะกลับไปค้างที่บ้าน”  ผมถาม...


                            “มาแล้วเหรอ...เอามาด้วยเลย”   น้ำเสียงดีใจสุดๆแสดงว่ากีตาร์ตัวนี้สำคัญมาก..

ถึงออกอาการขนาดนี้


                          “งั้นเย็นนี้พี่เอาไปให้..วันนี้ซ้อมหรือเปล่า?...”    ไม่น่าถาม..ที่ถามเผื่อฟลุ๊ค..ทั้งที่รู้

ซ้อมอยู่แล้วพรุ่งนี้โชว์นี่หว่า..แต่หาเรื่องชวนคุยด้วยตะหาก..ฮ่าๆๆ


                          “ซ้อมครับ...เลิกเรียนกลับไปซ้อมต่อเลย..วันนี้เลิกไม่เกินสามทุ่ม”   

หึหึ..ดีจังเลิกไม่ดึก...มีเวลาเก็บแต้ม


                         “เย็นเจอกัน..อ้อ!..ไม่ต้องให้แม่บ้านทำกับข้าวนะ..พี่สั่งที่โรงแรมเอง”   ผมตั้งใจสั่งของโรงแรม

เด็ดๆ สักสิบอย่างไปกินกับพวกเด็กๆ หน่อย..ไม่ได้เจอหน้าเป็นอาทิตย์..ถือโอกาสเลี้ยงในฐานะเจ้าบ้าน

และสามีของนักร้องนำด้วย..กร๊ากกกก



                         หลังจากวางสาย  รีบลุยงานต่อจนถึงห้าโมงเย็นเสร็จเรียบร้อย..กะหยุดวันศุกร์..เสาร์อาทิตย์ยิงยาวสามวัน..

ขออยู่กับเมียให้หายคิดถึงหน่อย...วางปากการวบเก็บแฟ้มเรียบร้อย  โฟนเรียกเลขาคู่ใจทันที


                          “พี่ชิดเข้ามาหาผมหน่อย”                       


                          “ครับคุณบอมย์”   รอไม่ถึงอึดใจ  พี่ชิดก็เข้ามา..
   

                          “มีอะไรใช้ผมหรือครับ”    


                         “เอกสารบนโต๊ะผมเคลียร์หมดแล้ว..รบกวนพี่เอาไปเช็คให้ผมที..หลุดอะไรไปแจ้งผมด้วย...

ผมกะหยุดยาวเจอกันวันจันทร์ทีเดียวนะพี่”   ผมบอกไป


                         “ครับ...”   พี่ชิดขานรับ  ก่อนรวบรวมแฟ้มเอากลับออกไป..ผมโทรตามพี่สอนต่อ


                          “ครับคุณบอมย์”  


                           “พี่สอนให้อาจักรเตรียมรถ...ผมจะกลับบ้าน..อย่าลืมสั่งอาหารตามรายการนี้เอากลับด้วย”   

ผมบอกรายการอาหารให้แกไปจัดการมาด้วย


                          “ครับ..ผมจะรีบไปจัดการให้เลย”    วางหูเสร็จ..ผมเอนหลังพักสายตาแป๊ปหนึ่ง..

ก่อนลุกไปล้างหน้า....กลับออกมาหิ้วกีตาร์ของเมียติดมือลงไปขึ้นรถกลับบ้านไปกินมื้อเย็น  เฮ้อ!..เหนื่อยมาทั้งอาทิตย์

ขอพักบ้างเหอะ...รู้สึกดีเมื่อรู้ว่ามีเมียรอกินข้าวที่บ้าน....นี่ละมั้งที่เค้าเรียกว่าผัวกลับบ้านเจอหน้าเมียเหนื่อยแค่ไหนก็ชื่นใจ..

ฮ่าๆๆๆๆ..ความรู้สึกเหมือนเป็นพ่อบ้านเข้าไปทุกทีเลยกู



                              พอกลับถึงบ้าน   ผมให้พี่สอนบอกแม่บ้านเอาอาหารไปจัดขึ้นโต๊ะ   ไม่ลืมกำชับพี่สอน

ร่วมทานกับผมด้วย...ต้องสั่งไม่งั้นแกเกรงใจพาลจะหลบไปกินกับคนใช้ในครัวประจำ

                              จากนั้นพับแขนเสื้อคลายกระดุมบนสองเม็ด ให้รู้สึกสบายๆ  ก่อนตรงดิ่งไปห้องซ้อมของพวก

เด็กๆ ทันที....ได้ยินเสียงดนตรีดังแว่วออกมา  เลยแง้มประตูแอบมองอยู่เงียบๆ 


                             ภาพที่เห็น..ทั้งกลุ่มกำลังตั้งอกตั้งใจซ้อมเพลงกันอย่างเต็มที่  เมียผมร้องเพลงพอดี..

เสียงทุ้มนุ่มหูจนต้องชะงักฟังอยู่ตรงนั้น   หน้าตาหล่อโคดมีลีลาไปกับอารมณ์ร้องเพลง...แม่เอร้ย...หล่อสัดเลยห่า..

เหมือนต้องมนต์สะกดอยู่ตรงนั้น....ยืนฟังจนจบ..ค่อยผลักประตูเดินเข้าไป


                             “อ้าว!..เฮียหวัดดีครับ..ดีครับ..ดีค่ะ...”  เพื่อนมันต่างพากันยกมือไหว้ทักทายผมเรียงตัว..

ผมก็ยิ้มให้รับไหว้ทุกคน...ไอ้ตัวดีเหลือบมองผมแวบหนึ่ง...ก่อนจะหันไปสนใจโน๊ตเพลงซะงั้น...ทำเป็นหยิ่ง...

เก็กใส่ผัวตัวเองก็มี..


                             “พักทานข้าวก่อนไหม?...พี่ให้แม่บ้านขึ้นโต๊ะรอไว้แล้ว...เดี๋ยวเย็นหมดจะไม่อร่อย”  ผมพูดจบ..

พวกแม่วางมือกันรวดเร็ว..สงสัยกำลังหิว


                             “สุดยอดครับเฮีย..กำลังหิวพอดีไปเลยดีกว่า..กองทัพต้องเดินด้วยท้อง...”  ไอ้ตั้มพูดขึ้น

รีบวางไม้กลอง..คนอื่นพลอยปลดเบส  ปลดกีตาร์...ทั้งเมียผมด้วย...ก่อนที่พวกมันจะทยอยเดินตามตูดกันไปห้องทานข้าว


                             “เป็นลาภปากหวะ..น่ากินทั้งนั้น”   ไอ้ก้างหันมายกนิ้วโป้งให้ผม..มาถึงโต๊ะซึ่งพี่สอน

นั่งรออยู่ก่อนแล้ว  พอเห็นอาหาร..พวกออกอาการดี๊ด๊ากันใหญ่....ต่างแยกย้ายเข้าประจำที่ลงมือกินทันที...มีหลุดพูดคุยบ้าง

ส่วนใหญ่ก็เรื่องของพวกมัน...ที่ดูจะตื่นเต้นไม่น้อยกับการโชว์วงในมหา’ลัย   จอมทรนงของผมเป็นผู้ฟังที่ดี..ปล่อยเพื่อนมัน

แข่งกันพูด..แค่ส่งยิ้มสนับสนุนไม่ได้แสดงความเห็นไรกะเค้าเลย....


                               อาหารมื้อนี้เสร็จสิ้นลงโดยใช้เวลาไม่นาน...คงหิวกันมากล่อซะไม่เหลือ..ขนาดผมสั่งมา

ไม่ใช่น้อยนะนั่น  อย่างว่าเด็กกำลังกินกำลังโต..






ต่อด้านล่าง

[luxilove]

-   2   -



                            กินเสร็จเรียบร้อยพี่สอนเดินไปหยิบกีตาร์มายื่นให้จอม....พอเห็นกีตาร์ตัวโปรดเท่านั้น

ตาวาวเป็นประกายทันที..คงจะของรักของห่วง..ก่อนพากันกลับเข้าไปซ้อมเพลงต่อ..ผมปลีกตัวขึ้นห้องออนเอ็มคุยกับ

ไอ้โต๋ตะเกียงไปเรื่อยเปื่อย   ถามเรื่องไอ้กานด้วยเห็นว่าแวะเยี่ยมไอ้กานด้วยนี่...สรุปก็สบายดีทุกคน...คุยกันพอ

หอมปากหอมคอแค่หายคิดถึง....คุยเสร็จอาบน้ำต่อเลย...


                            สามทุ่มกว่า...ผมกำลังนอนอ่านหนังสือบนเตียง   เมียผมก็เปิดประตูเข้ามา...

เหลือบมองผมนิดหนึ่งก่อนจะเอากีตาร์ตัวโปรดไปวางพิงตรงโซฟา   แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินหายเข้าห้องน้ำไป....

เมียจอมแสบไม่ค่อยพูดกับผมก่อนหรอก..ยกเว้นเวลาคุยโทรศัพท์ยังพอคุยบ้าง...แต่พออยู่ต่อหน้าละก็ทำเป็นเฉย 


                           ถ้าผมไม่เปิดประเด็นเริ่มก่อนอย่าหวังจะได้ยินคำสนทนาออกจากปากไอ้หล่อมันเลย....

เหมือนจะอายหรือเขินไรมันไม่รู้..หรือว่าวางตัวไม่ถูกมั้ง...ต้องให้เวลาปรับตัวอีกหน่อย...


                       ไม่ถึงสิบนาที...นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวออกมา...หยดน้ำเกาะพราวตามไหล่ตามร่องอก...

เห็นแล้วหึมมม!!....มันน่านัก...


                         คงเห็นผมจ้องนานมั้ง...หูแดงหน้าแดง..รีบไปหาผ้าใส่อย่างเร็ว...


                      “หึหึหึ!...”  อดขำไม่ได้
   

                      “หัวเราะไม?.”  น้าน!..หันมาเหวผมเฉยเลย
     

                      “เปล่า?..ขำหนังสือ..ทำไม?”  ผมเนียนอ้างหนังสือในมือซะงั้น....


                     “ประสาท....”   แหนะ!.มาว่าผม..เขินอะดิ...เดี๋ยวเหอะ..


                     “เสร็จยัง”  ผมถาม


                     “อะไร?..”   ย้อนอีก


                    “แต่งตัวเสร็จยัง?”  ผมต่อ


                    “มีอะไร?...”  ทำหน้างงเล็กน้อย


                    “เสร็จแล้วก็นอน...ปิดไฟเลยดิ”   ผมบอก  มีหันมองหน้าผมนิดหนึ่ง..ก่อนจะยอมเดินไปปิดไฟ...

เหลือไฟหัวเตียงที่ผมเปิดอ่านหนังสือ..เรียบร้อยก็คลานขึ้นเตียงลงนอนเว้นช่องซะห่าง...ผมรีบวางหนังสือเอื้อมมือ

ปิดไฟหัวเตียง...ห้องทั้งห้องพลันมืดลงทันทีพอมองเห็นลางๆ...ก่อนที่ผมจะเนียนขยับเข้าใกล้แล้วรวบกอดเข้าให้

จังหนับทันที


                  “เห้ย!..ทำไร?..”   อุหวะ!..กะถีบผมเต็มๆ  แต่ผมตั้งรับไว้ก่อนแล้วรู้ว่าต้องมาไม้นี้....จัดการพลิกคร่อม

เอาขากดไว้แล้วเหอะ...


                “กอดหน่อย....”  ผมพูดพร้อมกับซุกไซร้ซอกคอสูดความหอมเต็มปอดให้ชื่นใจ...รุกฆาตให้ว่อง

ไม่ให้ตั้งตัวได้


               “ไม่เอาอึดอัด..นอนดีดีสิหวะ..ไอ้ลุง”   มันไม่ยอมครับ  พยายามดิ้นขลุกขลักขัดขืนผมใหญ่


                “ชูว์...นานะ...พี่ไม่ได้กอดจอมเกือบอาทิตย์แล้วนะ...ขอกอดหน่อย”  ผมอ้อนเสียงนุ่มสุดๆ...

ไม่เคยเลยเหอะที่จะอ้อนขออะไรแบบนี้มาก่อน..กับสาวๆ มีแต่จะวิ่งเข้าใส่...ทำไมกับเมียต้องอ้อนขอตลอดเลยหวะ!


               “ไม่..ปล่อยเลย..พรุ่งนี้เล่นดนตรีนะโว้ย!..จะให้เดินขาถ่างขึ้นเวทีหรือไง?..”   
 

               “พรืดดด!...ฮ่าๆๆๆๆ...”  อดขำไม่ได้..หลุดหัวเราะครับ...พูดตรงไปไหม.


               “หัวเราะเหี้ยไร?”  น้าน!...ออกลูกฟึดฟัดใส่ผมอีก


              “ไม่เลวร้ายหรอก..พี่สัญญาทำเบาๆ..น๊านะ..นะ.”  ผมก็ไม่ยอมครับ...พยายามซุกไซร้ซอกคอไปด้วย...

ไอ้ตัวดีแม่งก็ดิ้นบิดหนีอยู่นั่นแหละ...


            “ไม่เลวร้ายห่าไร!...เคยโดนแล้วเหอะ..เล่นซะขี้ไม่ต้องเบ่งเลยเหี้ย...พอเลยไอ้ลุง..

อย่าหื่นได้ไหม..ไอ้บ้า!..”   แหกปากด่าผมซะงั้น...ตาย..ตาย..ฟังเมียผมพูดไม่กลัวอายเลยเหว้ย!


           “จุ๊ๆ..ขนาดนั้นเชียว..นั่นไงเค้าถึงให้ทำบ่อยๆจะได้ชิน..ผัวเมียอยู่ด้วยกันต้องทำเรื่องอย่างว่าเป็นธรรมดา..

พี่ไม่ได้หื่นนะเว้นมาเกือบอาทิตย์แล้วด้วย..นะจอมนะ...พี่ไม่ไหวแล้วอะคร๊าบบบ...”  ผมยังอ้อน...พร้อมมือเริ่มเลื้อยเข้าไป

ในเสื้อนอน...สะกิดบี้เม็ดทับทิมเข้าให้จนเจ้าตัวสะดุ้งโหย่งทันที


              “อะ..ไอ้บ้า..โธ่โว้ย!...จะเอาจริงๆ ใช่ไหมเนี่ยะ?”   มันก็พยายามดิ้นหนีใหญ่..แต่ผมตัวใหญ่กว่ารัดแน่นทั้งตัว

มันก็จนปัญญาทำอะไรไม่ได้..ได้แต่โหวกเวกโวยวายแหกปากเอาซะมากกว่า


             “เสียงดังทำไมเนี่ยะ!...ไม่อายคนใช้ว่างั้น..เกิดมาได้ยินเข้าทำไง”   ผมขู่บ้าง..ได้ผลครับหยุดกึกทันที..

ก่อนจะต่อปากต่อคำผมมาว่า


            “มึงก็หยุดลูบกูซะทีสิหวะ!”   เริ่มใช้ภาษาพ่อขุนแล้วเหว้ย!
 

            “ห้ามพูดไม่เพราะสิครับ...พี่รักหรอกถึงอยากกอด”    ผมไปได้เรื่อยๆ..ใครจะหยุดหวะ..ตัวแม่งหอม

ยั่วอารมณ์ขนาดนี้ แถมตึงเปรี๊ยะแน่นไปหมด..แค่นึกบิ๊กบอมย์ก็ประท้วงผงกหัวจนปวดหนึบแล้วผม


                “เฮ้อ!..เหนื่อยใจหวะ...คุยกับมึงแล้วปวดประสาท..เดี๋ยวหยุดมือมาตกลงกันก่อนไอ้ลุง...จะหยุดไม่เนี่ยะ!” 

ถอนหายใจซะดัง..สั่งผมหยุดลวนลามมันใหญ่


                “ตกลงอะไร...ลองบอกมาก่อนสิ”   กะสร้างเงื่อนไขดิ...นึกหรือผมจะยอม..แค่อยากลองฟังดูเท่านั้นเอง


                “ตกลงจะทำให้ได้เลยใช่ไหม?.”  เมียนักเลงผมเปรย..ผมพาลหยุดมือตั้งใจฟัง..ก่อนสบตาในความมืด

แล้วบอกไปว่า


               “พี่บอกแล้ว..คิดถึงมากใจร้ายทรมานพี่ลงหรือครับ..”  พูดจบผมเบียดสะโพกให้บิ๊กบอมย์สัมผัสขาอ่อน

ส่งสัญญาณว่าผมไม่ไหวจริงๆ...แม่งผวาเลยเหว้ย..


              “กะ..กูรับไม่ไหว..พรุ่งนี้ต้องโชว์วง..จะให้ตูดระบมเดินขาถ่างไปเล่นดนตรีไม่เอา..

ไม่มีอารมณ์เล่นเลยนะโว้ย!”   พูดซะน่ารักเลยเหว้ย..ฟังแล้วใจอ่อนยวบเข้าให้....แต่ผมก็ต้องการสัดๆ..

ขืนไม่ได้ปลดปล่อยกลัดมันตาย..จะให้ไปเหนี่ยวเองในห้องน้ำ..ไม่ทำเด็ดขาดอายตัวเองหวะ...

ผมเลิกทำแบบนี้มาตั้งนานแล้วเหอะ...มีเมียก็ต้องให้เมียช่วยดิ..


               “แล้วจะให้ทำยังไง..ลองบอกมาดิ..ห้ามบอกให้ไปเอาออกเอง..ตัดไปได้เลยข้อนั้น”  ผมดักคอไว้ก่อน.

ขืนไม่พูดคงได้คำชี้แนะอย่างนี้แน่นอน


               “งั้น..ใช้มือให้ได้ป่าว?..”  พูดจบบิดหน้าหนีผมไปซะงั้น..ถ้าเปิดไฟดูนี่คงแดงเถือกไปแล้วมั้ง


               “ขอออฟชั่นเพิ่มหน่อยได้ป่ะ?..”  ผมต่อรองกลับไป


              “อะไร?..”  หันหน้ามาจ้องผมตาโต...พอปรับสายตามองชัดขึ้น..เริ่มชินกับความมืด..จอมแม่ง

ตาวาววิบวับยังกะดาว..จ้องรอคำอธิบาย


               “นอกจากมือเพิ่มปากด้วยได้ไหม?..”   ผมไม่ได้โลภนะครับ..แค่คิดว่าปากสีชมพูนุ่มหวาน 

ครอบลงมาที่บิ๊กบอมย์แค่นี้ผมเกือบฟินแล้วเหอะ


              “ไอ้..ไอ้..อึ้ยยย!..ไม่ทำโว้ย!.”  กลับมาหงุดหงิดเหวี่ยงใส่ผมอีก


               “ไม่งั้นพี่บุก..ถ้ายอมทำเดี๋ยวพี่สอน...เพื่อไม่เป็นการเสียเปรียบ..พี่จะทำให้จอมด้วย”  ไม่รอให้ตอบรับ

หรือปฏิเสธ..ผมฉกจูบปิดปากที่กำลังจะพ่นไรมาอีกไม่รู้..ขืนเอาแต่เถียงไปมา..ไม่ต้องทำห่าไรแล้วคืนนี้...


                   สอดลิ้นเข้าไปไล่ต้อนลิ้นนุ่มหยอกเอินไปทั่วโพรงปาก...ไม่นานก็เรียกเสียงครางประท้วงจากร่างข้างใต้

ขออากาศหายใจทันที..ผมก็ปล่อยให้โกยอากาศ  เปลี่ยนเป้าหมายไปโจมตีหน้าอกแทน..ตอนนี้เสื้อนอนถูกผม

หล่นขึ้นไปกองชิดคางเรียบร้อยแล้ว...จะเหลือเหรอะ..แอ่นอกหยัดสู้ลิ้นผมใหญ่...


                   มือผมเลื้อยต่ำลงไปเรื่อยๆ  ก่อนจะสอดเข้าในกางเกงนอน..รวบจับจอมน้อย..คลึงรูดให้ช้าๆ..ทำเอาเจ้าของ

ถึงกับแอ่นสะโพกบิดไปเลยทีนี้...


                   ก่อนผมจะผละจากอกไล่ลิ้นต่ำลง  พร้อมกับดึงกางเกงออกเรียบร้อย...ไม่รอช้าลงลิ้นละเลงใส่จอมน้อย..

จนพี่ชายต้องครางกระเส่าออกมาจนได้


                 “อ๊า...อืออออๆๆๆ”     เมื่อจุดพลุอารมณ์เตลิดไปแล้ว...ผมค่อยถอนมือมาถอดบ๊อกเซอร์ของตัวเอง

ออกบ้าง..ก่อนจะกลับลำพลิกให้บิ๊กบอมย์จ่อปากบางที่ผมหลงไหลบดจูบไปเมื่อตะกี้...เมียผมกล้าๆ กลัวๆ ..

แต่พอผมส่งสัญญาณกดสะโพกลงไปจิ้มใส่ปาก...สุดท้ายก็ยินยอมเผยอปากออกครอบบิ๊กบอมย์จนได้...ผมสะดุ้งโหย่ง

รีบยกสะโพกหนีทันที...ก็ฟันเมียผมเล่นครูดบิ๊กบอมย์เข้าให้..ไอ้เสียวก็เสียวอยู่หรอก..แต่ก็เจ็บสัดๆ..

จนต้องถอยออกตั้งหลักใหม่..


                  “อย่าให้ฟันโดนสิครับ..”  ผมคายจอมน้อยออก  ก่อนจะส่งเสียงบอกไป..แล้วค่อยกับมาบรรเลง

เพลงชิวหา..รูดรั้งให้จอมน้อยต่อ...เมียผมหัวไวใช้ได้..คงเพราะมีอารมณ์เสียวกับฝีมือปรนเปรอของผมด้วย...

เลยกล้าทำให้ผม..แม้จะติดๆขัดๆไปบ้าง..เพราะบิ๊กบอมย์ไซร้ใหญ่เกิน  สร้างปัญหาให้กับความกว้างปากเมียผมพอดู...

ออกจะลำบากไม่น้อย..กับครั้งแรกที่ต้องรับอลังการขนาดนี้


                    สามารถกลืนเข้าไปเพียงหนึ่งในสามส่วน...แต่แค่นี้ก็เล่นเอาผมขาสั่นเหมือนกัน...หลังจากนั้น

ไม่ว่าผมจะพริ้วแบบไหน..เมียผมก็สนองกลับพอกัน...เราต่างมอบความสุขให้กันต่อเนื่องทั้งปากทั้งมือ...

จนเดินทางมาถึงจุดหมายทั้งคู่


                  “ไม่ไหว..จะแตกแล้วลุง”  เมียผมบอกเสียงพร่า..ผมก็เร่งส่งเต็มที่


                  “ปล่อยเลยครับ..พร้อมกันนะ”  จังหวะรัวกระชันทั้งปากทั้งมือของเราทั้งคู่เร่งตามอารมณ์ที่พุ่งสูงปรี๊ด...

จนในที่สุดทั้งผมทั้งเมียก็ปลดปล่อยออกมาพร้อมกันเมื่อทนไม่ไหว...ผมกดสะโพกแช่ค้างไว้นิ่งๆ เข้าได้ไม่ถึงครึ่ง

กลัวเมียคอแตก..กันไม่ให้เมียบิดคอหนีด้วย...จนต้องกลืนเอาบรรดาลูกๆ ของผมลงกระเดือกไปอย่างช่วยไม่ได้...

ไม่กลืนคงได้สำลักตายกันพอดี..ผมเก็บไว้เป็นอาทิตย์ไม่ได้ออกเลย..ปริมาณที่มีคงทำให้เมียอิ่มน้ำก่อนนอนจนจุกแน่ๆ...


                    ของเมียผมก็น้อยซะเมื่อไหร...พุ่งทะลุคอหอยผมลงท้องเต็มๆ..ผมรีบกลืนจนหมดหยดสุดท้ายพอกัน...

ก่อนจะพลิกตัวกลับมานอนกอดหายใจยาวๆ...


                   คืนนี้ตัวเบาแล้ว...ได้แค่นี้ก็ปลื้มโคดๆ..แค่เมียยอมตามใจให้ขนาดนี้ถือว่าเป็นพัฒนาการที่ดี...

ส่วนยอดเต็มขอเก็บไว้จัดพรุ่งนี้แทน...ให้เมียนักเลงได้โชว์เพลงเสียก่อน...ถึงเวลาผมจะมอบรางวัลส่วนตัวเอง...

คิดได้ดังนั้นพาลอมยิ้มมีความสุข  ก่อนจะรวบเมียสุดหล่อเข้าซุกในอ้อมกอด...ซึ่งเจ้าตัวคงเหนื่อยไม่น้อยเลยไม่ต่อต้าน 

ปล่อยผมกอดพล่อยหลับไปด้วยกันในที่สุด....






ต่อด้านล่าง

[luxilove]

-  3  -



                        บ่ายสองโมง...ผมกับพี่สอนพากันเดินเข้ามาในห้องประชุมใหญ่ของมหา’ลัย...เสียงอึกทึกครึกโครม

จากนักศึกษามากมาย..ยืนเบียดเสียดแน่นขนัด...พวกผมมาถึงยื่นบัตรให้สตาฟที่มีป้ายห้อยคออยู่   น้องเค้าก็รีบกุลีกุจอ

เป็นธุระพาผมกับพี่สอนเดินแทรกนักศึกษาไปที่นั่ง VIP หน้าเวทีทันที...ซึ่งมีบรรดาคณะอาจารย์และแขกรับเชิญไม่น้อย..

ผมได้สิทธิพิเศษ  เพราะบริจาคไปสามหมื่นช่วยบำรุงกิจกรรม..


                        อย่าคิดว่าผมเส้นใหญ่จนได้บัตรฟรี..ของฟรีไม่มีในโลก..ผมเป็นสปอนด์เซอร์ร่วมบริจาค

ให้ต่างหาก...ทนลูกตื้อไอ้ตั้มไม่ไหว..ถึงได้มานั่งนี่ได้..เหมือนเทวดาเล่นตลก..เก้าอี้ผมดันนั่งติดพ่อเลี้ยงบรรจง

กับลูกสาวซะงั้น....


                       เมื่อไม่มีทางเลือกทั้งที่ไม่กินเส้นกัน..ผมจำเป็นต้องนั่งติดกับแกแบบเสียไม่ได้...ก่อนที่พ่อเลี้ยงจะ

เป็นฝ่ายทักขึ้นก่อน 


                      “สวัสดีครับ...คุณบอมย์”                      


                      “หวัดดีเช่นกันครับ..พ่อเลี้ยง”   ผมยิ้มให้...แม้จะรู้กัน..แต่เราต่างฝ่ายต่างตีสองหน้า..

ญาติดีใส่กันเสมอเวลาเจอในงานที่ถูกเชิญทั้งคู่


                    “ไม่อยากเชื่อ..นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงอย่างคุณ...นิยมมาดูกิจกรรมนักศึกษาเหมือนกัน”  แกพูดยิ้มๆ...

ไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์


                   “หึ...ผมสิควรแปลกใจ...วัยผมยังไม่เท่าไหรมาดูน้องๆบ้างเป็นเรื่องปกติ..แต่พ่อเลี้ยงสิมาเจอได้นี่

พาเอางงไปเหมือนกัน”  ผมตอกกลับ..จะขี่ผมไม่ง่ายหลอก..เฒ่าเจ้าเล่ห์หรือจะสู้สิงห์จ้าวป่าได้หวะ..


                  “ฮ่าๆๆๆๆ....ถึงผมจะมีอายุ..แต่ใจผมยังหนุ่มนะคุณบอมย์...ว่าแต่ว่าคุณมาดูใครเป็นพิเศษหรือเปล่า?”   

ชิ...ผมรู้ว่ามันรู้แต่เสือกแกล้งถามซะงั้น...


                  “ผมมาดูน้องชาย...ส่วนพ่อเลี้ยงคงมาเชียร์ลูกชายสินะ” ผมสวนกลับทันที...ไม่ต้องอ้อมตอกตรงๆเลย

มันยกยิ้มนิดหนึ่งก่อนจะตอบผมกลับ


                 “ใช่ครับ...ผมมาดูลูกชายเล่นดนตรี..มากับลูกสาวคนเล็ก...ถือโอกาสแนะนำคุณบอมย์ให้รู้จักไว้เลย...

นี่จรรยาลูกสาวผมเรียนสถาปัตย์ปีหนึ่ง”  ผมมองสาวน้อยพร้อมยิ้มให้เมื่อเด็กยกมือไหว้มา


                  “สวัสดีค่ะ”  หน้าตาใช้ได้เลยหละ...


                   “เช่นกันครับ...เรียนสถาปัตย์หรือครับ”  ผมย้ำ..เพราะนี่มันคณะเดียวกับเมียผมเลยนี่หว่า?
   

                   “ค่ะ!..ชอบงานออกแบบภายใน..เลยเอ็นฯ คณะนี้”    เธอตอบกลับมา..ผมพยักหน้าให้..ก่อนจะหยุด

การสนทนาลง..เพราะการแสดงบนเวทีเริ่มขึ้นพิธีกรออกมากล่าวเปิดการแสดง...เริ่มผ่านไปสองคณะ...พอถึงชุดที่สาม

เป็นของลูกชายพ่อเลี้ยงบรรจงคณะศิลปกรรม...เสียงกรี๊ดลั่นห้องประชุม...เมื่อนักดนตรีหนุ่มๆ  ไอ้ขจรเป็นนักร้องนำ..

หน้าตาหายแล้วดูดีอีกมัน....วันนั้นผมเห็นหน้าบวมแตกยับเลยไม่รู้ว่าหน้าเดิมมันประมาณไหน..

สาวๆ ส่งเสียงเชียร์ไม่น้อย....ฮ๊อทไม่เบา...


                       “ลูกชายผม...เป็นไงครับหน่วยก้านใช้ได้ไหม?”  พ่อเลี้ยงบรรจงถามขึ้นมา


                       “อึม...พ่อเลี้ยงคงภูมิใจ”   ผมหยอดไปตามมารยาท..ไอ้ขจรและเพื่อนเล่นไปสามเพลงแรงๆ

ทุกเพลงเน้นเอามันส์เสียงร้องพอฟังได้..ผมไม่ได้ลำเอียงนะ..สู้เมียผมไม่ได้หวะ...


                        พอมันเล่นเสร็จถัดมาวงของเมียผมต่อ...กำลังเดินขึ้นเวทีเข้าเช็ทเครื่องดนตรีทันที...กีตาร์เอามากันเอง..

ยกเว้นกองกับคีร์บอร์ด..ยังไม่ทันเริ่มฟีโรโมนของจอมแสบก็เรียกเสียงกรี๊ดดังกว่าเมื่อกี้อีก...จนต้องยกมือปิดหู

แสบแก้วหูชิบหาย...แม่ง...ให้มันได้อย่างนี้สิ...บรรยากาศพาให้นึกถึงสมัยมัธยม..เสียงเชียร์จากแฟนคลับประมาณนี้เลย...

เชื่อแล้วเรทติ้งมันดีจริง...


                         แค่ลองกีตาร์..พวกแม่งก็กรี๊ดดด!!..ลั่นห้องประชุมอีกรอบ.....พอไอ้รูปหล่อจับไมค์กล่าวสวัสดี

เท่านั้นแหละ...ที่นี่ยังกะหลุดมาอยู่ท่ามกลางคอนเสิร์ทศิลปินดัง....พวกเล่นส่งเสียงกันสนั่นลั่นห้องประชุม...

มีชายตามองผมแว่บหนึ่งก่อนจะกลับไปเตรียมโชว์...มาดกินขาด...จะหล่อไปไหนครับคุณจอม


                        “ป๊ะป๋า...คนที่ร้องนำอยู่คณะเดียวกับจรรยา...ดังมากเลยค่ะ”  ลูกสาวพ่อเลี้ยงบรรจงสะกิดพ่อยิกๆ...

แม่ง..ให้มันได้อย่างนี้สิ...เมียกู...


                       “หน้าตาดีนี่...รู้จักเหรอลูก”  พ่อเลี้ยงบรรจงถามลูกสาว..ผมก็ฟังนิ่งๆ ไม่ออกความเห็นไร...

รู้ว่าตาเฒ่านี้เล่นละคร..เหี้ยผมไม่เชื่อหรอกมันจะไม่รู้จักเมียผม..ลูกชายเจ็บปานนั้นป่านนี้คงสืบประวัติเมียผมทะลุแล้วมั้ง


                      “ค่ะ....”  ลูกสาวก็ตอบแบบมีความสุข..สายตาจ้องเมียผมตาลอยไปไหนแล้วไม่รู้...


                      “คุณบอมย์รู้จักเด็กคนนี้ไหมครับ?”  พอผมเงียบนึกว่ามันจะทนได้...ว่าแล้วสุดท้ายก็วกมาถามจนได้


                      “น้องชายผมเอง...นี่ไงที่ผมมาดูเค้าเล่น”   ผมตอบยิ้มๆ
 

                      “หือ...บ้านคุณนี่หน้าตาดีทั้งบ้านเลยเนอะ...ฮ่าๆๆๆ”   หัวเราะชั่วสาด..ก่อนจะได้งัดน้ำลายเกทับกัน..

เสียงอินโทรดนตรีก็เริ่มขึ้น..เลยหันไปสนใจบนเวทีต่อ

                       เริ่มเพลงแรกเรียกเสียงกรี๊ดกระหน่ำหอประชุมอีกครั้ง  กับผลงานของบอดี้แสลม  ซึ่งเมียผมทั้งร้องทั้งเต้น

มันส์กระจาย..พวกกองเชียร์พากันกระโดดเหย่งๆเต้นกันจนห้องประชุมแทบถล่ม...เหอๆๆๆ..เมียกู...สุดยอดเหว้ยเห้ย!..


                       จบไปสองเพลง..กำลังขึ้นเพลงที่สาม...ไฟบนเวทีดันมีปัญหาซะงั้น..ทำให้ไม่สามารถใช้ไฟ

ได้เต็มที่...รู้ตอนหลังว่าระบบไฟสามเฟสมาไม่ครบ...หายไปเฟสหนึ่ง..สามารถใช้แค่ไมค์โครโฟน...หลายคนในห้องประชุม

พากันตะโกนขัดใจที่เกิดปัญหาขึ้น...เดือดร้อนเมียผมจับไมค์พูดขึ้นมาว่า


                      “ขอโทษครับ..ฉุกเฉินนิดหน่อย...ฟังเพลงเร็วแล้ว  เปลี่ยนบรรยากาศฟังเพลงช้าบ้างนะครับ” 

แล้วเสียงกรี๊ดจากบรรดาคนดูก็สนั่นลั่นขึ้นอีกครั้ง...ก่อนที่กีตาร์โปร่งตัวโปรดจะมาอยู่ในมือ..เก้าอี้ให้พระเอกนั่ง

ไมค์โครโฟนเสียบขาตั้งปรับระดับบริการพร้อม....แสดงว่าพวกมันเตรียมแผนสำรองแก้สถานการณ์ได้ไม่เลว..


                     แล้วเสียงเกากีตาร์นุ่มๆ ก็ดังสะกดคนทั้งห้องประชุมให้เงียบสนิทลงทันที...อินโทรขึ้นนำ..

ก่อนไอ้รูปหล่อจะเปล่งเสียงทุ้มนุ่มหูออกมาร้องคลอไปกับกีตาร์ในมือให้ได้ยินกันทั่วทั้งห้องประชุม...เงียบสนิทเป็นปลิดทิ้ง


                       ปลิดปลิวเคว้งคว้าง   ชีวิตฉันดังใบไม้ที่หลุดลอย


                       น้ำตาฉันเป็นลำธาร  อาบรัก  ที่ผิดหวังในตัวเธอ


                       ร้องทุกข์กับผืนทราย   ที่เผลอใจไปรักเธอ   
 

                       จึงต้องมานั่งซึมเหม่อ  เพราะรักเธอเพียงข้างเดียว 
 

                       หยาดฝนพร่างฟ้า   ชีวิตฉันปรารถนาเธอผู้เดียว
   

                       ฝนเอยจงเป็นพยาน   ข้าขอวานจงเมตตา..


                       จงช่วยทำให้ใจข้า  ได้ร้างลา  ลืมรักลง


                       จงช่วยทำให้ใจข้า  ได้ร้างลา  ลืมรักลง .....



เสียงทุ้มเศร้าคลอไปกับเสียงกีตาร์โปร่ง..สะกดคนทั้งห้องประชุมตรึงสายตาไว้กับใบหน้าหล่อเหลานั่งเกากีตาร์...

สายตาเศร้าซึ้งกวาดมองไปทั่ว..ก่อนจะหยุดนิ่งที่ผมตรงท่อนสุดท้ายก่อนจบพอดี....


                       อุบ๊ะ!..เป็นอะไรอย่าบอกว่าท่าทางนั้นคิดเยอะเรื่องของผมกับมัน...เพลงนี้เนื้อหายังกะคนอกหัก...

ฟังแล้วปวดใจหนึบ...จะมาร้างลาลืมรักอะไรเล่า...ผัวออกจะรักจะหลง..พูดไม่เคยเชื่อกันเลยว่างั้น...ไม่ติดกลัวเมียอาย

ต่อหน้าคนเยอะแยะ..พ่อจะลุกไปดึงเข้ามาจูบปลอบแม่งซะเลย....คิดอะไรไม่ชอบพูด..เก็บเอาไปคิดเองเออเอง

ให้มันได้ยังงี้สิเมียกู


                       พอเพลงค่อยแผ่วช้าๆ..ก่อนจบลง..ตามด้วยเสียงปรบมือดังสนั่นลั่นหอประชุม..เสียงหวี๊ดปากกรี๊ดร้อง

ดังไปหมด..มีตะโกนเรียกชื่อเมียผมอีก..


                       “วี๊ดดด!!..จอม..จอม...น้องจอม..กรี๊ดดด!!..จอมจ๋า..จอม..บลาๆๆ”หึ...ดังระเบิดเมียกู...

ก่อนที่พวกมันจะยืนจับมือกันโค้งให้ผู้ชมอย่างงาม..พิธีกรเลยขอพักเบรคตรวจเช็คระบบไฟสิบนาที..

ฟังพิธีกรพูดฆ่าเวลาไปพรางๆ..ผมลุกขึ้นยืนพร้อมพี่สอนที่คอยยืนตามประกบใกล้ๆ


                       “ผมขอตัวกลับก่อนครับ..” พูดกับพ่อเลี้ยงบรรจง..ซึ่งก็ลุกตามผมทันที...พูดจบเมียผมกับเพื่อน

ก็สพายกีตาร์เดินออกมาเป็นพรวน..โดยพวกไอ้เกียรติ..ไอ้ตั้ม..ไอ้ก้าง..ไอ้อ้อย...ต้องคอยกันไม่ให้มือปริศนามากมาย

ที่พยายามยื่นมาจับตัวเมียผมดูวุ่นวายได้อีก  ผมเลยส่งสายตาให้พี่สอนเข้าไปพาพวกมันมา...พี่แกก็รีบเดินไปช่วยกัน

พามาหาผมทันที


                      “จอม...นี่พ่อเลี้ยงบรรจงกับคุณจรรยาลูกสาว..พ่อเลี้ยงครับจอมภาคย์น้องชายผมกับเพื่อนๆ” 

เมื่อมาถึงไม่อยากเสียเวลานานรีบแนะนำตามมารยาท..จอมกับเพื่อนพากันยกมือไหว้..พ่อเลี้ยงก็รับไหว้..


                      “รูปหล่อมากไอ้หนู...หึหึ..ร้องเพลงได้ดี...ไว้มีโอกาสเชิญคุณบอมย์พาน้องชายไปทานข้าว

ที่บ้านผมสักมื้อถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง”  พ่อเลี้ยงแม่งร้ายกาจ...พูดต่อหน้าเด็กๆ..ผมจะปฏิเสธก็ใช่ที่..เลยแบ่งรับแบ่งสู้ไปก่อน


                       “ไว้มีโอกาสผมไปแน่ครับ”  พูดจบ..จรรยายิ้มปากกว้างตาหยีดีใจมากกว่าพ่อเลี้ยงซะอีก...

ชัดที่สุดก็หน้าแดงเถือกแล้วอีหนู..เอาแต่มองหน้าเมียผมนั่นแหละ...เหอ..เหอ..เหอ...กะแดกเมียกูแล้วดิ.....

เวร..เมียผมแม่งเสน่ห์แรงหวะ...


                       ก่อนจะมีใครโลมเลียเมียผมทางสายตามากกว่านี้  รีบตัดบทพาพวกเด็กๆ ไปฉลองร้านริมแม่น้ำปิง..

ซึ่งผมจองห้องคาราโอเกะไว้แล้ว


                       “ขอตัวพาเด็กๆ กลับก่อนครับ”   พูดไม่รอคำตอบ  ยักหน้าให้พี่สอนเดินนำเปิดทาง

โดยที่เหลือเดินตามเป็นกระพรวน...ตลอดทางเมียผมแม่งเรทติ้งกระจาย   มีแต่คนขอจับมือเรียกชื่อวุ่นวายไปหมด..

แอบขอลายเซ็นต์ด้วย..แต่มันก็ปฏิเสธออกตัวเซ็นต์ให้วันหลัง....ขืนยืนเซ็นต์คงยาวไม่ต้องไปไหนแล้วหละ


                        พ้นประตูมาได้  กำลังจะเดินไปขึ้นรถ...เสียงเรียกชื่อผมดังตามหลัง


                       “พี่บอมย์ค่ะ”   หันมอง..น้องปิกเด็กเก่าผมเดินมากับสาวสวยสองคน....ทำให้คนที่เหลือ

พลอยหยุดหันมองตามกันหมด..น้องตรงเข้าหาผมทันที..แปลกใจไม่น้อย...ปกติน้องปิกไม่เคยวุ่นวาย..ล่าสุดพี่สอน

ไปเคลียร์คัทตัดจบแล้วนี่...


                       “ปิกขอคุยกับพี่บอมย์ได้ไหมค่ะ?” เธอบอกหน้าตาเครียดได้อีก..ผมคิดว่าคงไม่มีอะไร

เลยพยักหน้าอนุญาต  เธอปรายตามองพวกที่เหลือประมาณจะขอคุยกับผมเป็นการส่วนตัว..แต่ผมไม่อยากให้เมียเข้าใจผิด...

ชำเลืองดูหน้าเมียคิ้วขมวดมุ่นชนกันแล้วพอจะเดาอารมณ์รู้..เลยตัดบทว่า


                          “ไม่เป็นไร..ปิกมีอะไรพูดตรงนี้เลย..พี่มีเวลาไม่มาก..ที่เห็นนี่น้องพี่ทั้งนั้น”  ปิกทำท่าอึดอัด...

แต่เมื่อผมนิ่งและทุกคนก็จ้อง..รอฟังเธอจะพูดอะไร..โดยไม่มีใครคิดจะเปิดโอกาสให้เธอคุยกับผมตามลำพัง  เธอเลยพูดมาว่า


                          “ปิกท้องค่ะ”   ......................................??????






ต่อด้านล่าง

[luxilove]

-  4  -





                  “ห่ะ!...ว่าไงนะ”

ตกใจสิครับ..จู่ๆมาบอกผมว่าท้อง..หมายความว่าไง..เธอต้องการอะไร..ทุกครั้งผมป้องกันตลอดไม่เคยพลาด


                       “ปิกบอกว่าปิกท้อง..พี่บอมย์ได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะ”  เธอย้ำอีกครั้ง...เมียผมหน้าซีดขบปากเน้น...

คิดไปถึงไหนแล้วนั่น....ตายห่า..ผมรีบคว้าข้อมือปิกพาออกมาจากตรงนั้นทันที...ห่างพอประมาณผมถามอีกครั้ง


                        “ปิกพูดแบบนี้..กำลังจะบอกว่าพ่อของเด็กเป็นพี่..รู้ใช่ไหมถ้าไม่ใช่เรื่องจริงจะเกิดอะไรขึ้น” 

ผมบีบข้อมือพร้อมขู่ไปด้วย..เธอตัวสั่นน้ำตาร่วงผล่อยซะงั้น...ผมยิ่งแพ้น้ำตาผู้หญิงอยู่ด้วย..จำต้องคลายมือออกจ้องเธอนิ่ง..

ดูเธอจะเอาไง


                        “พ่อของเด็กชื่อขจร..ลูกพ่อเลี้ยงบรรจง..เค้าไม่รับผิดชอบ..ปิกไม่รู้จะไปปรึกษาใคร..

คิดว่าพี่บอมย์คงพอจะช่วยได้”   ผมถอนหายใจพรูทันที...แม่งเกือบไปแล้วไหมหละ...เสียวสันหลังวาบเข้าให้..

ฟังแบบนี้ค่อยโล่ง..ผมเลยบอกเธอไป


                        “งั้นเอางี้...พี่จะลองหาวิธีดู...แต่วันนี้พี่ติดธุระจริงๆ..ไว้ไงพี่จะให้พี่สอนติดต่อกลับไป” 

ผมบอกน้องเค้า...ปิกก็ไม่ดื้อพยักหน้ารับฟัง...ผมเลยพาน้องกลับมาหาเพื่อนที่ยืนรออยู่....ส่วนกลุ่มเมียผมมองกันอึ้งๆ..

หน้าตาสับสนเครื่องหมายคำถามขึ้นเต็มหน้า..


                        เมียผมยิ่งไม่ต้องบรรยาย...นิ่งสนิทหน้าซีดเป็นไก่ต้ม...เห็นแล้วใจหวิวไปเลยเหมือนกัน..

แต่เอาไว้ก่อนค่อยอธิบายให้ฟังทีหลัง..


                        “เอาหละ..ไม่มีไรแล้วไปกันเถอะ”   ผมตัดบทพร้อมเดินนำไปขึ้นรถ...พอเข้ามานั่งในรถ...

อาจักรแสตนบายรออยู่แล้ว..พี่สอนเปิดประตูเข้าไปนั่งคู่อาจักร...แต่เมียผมหละ..ทำไมไม่ตามมา


                      “อ้าว!..จอมหละพี่สอน..ทำไมยังไม่มา”  ผมถามทันที


                       “คุณจอมบอกจะไปกับเพื่อนครับ..ฝากผมบอกคุณบอมย์ไม่ต้องรอ..ไปเจอที่ร้านเลย”   เวรแล้วไง...

เมียผมโกรธจริงด้วย....กะจะอธิบายให้ฟังตอนนั่งไปในรถ..แล้วนี่เล่นหนีไปกับเพื่อนจะอธิบายยังไงเนี่ยะ...

ผมกดโทรศัพท์หาทันที


                      “ไม่มีสัญญาณตอบรับหมายเลขที่ท่านเรียก”  แหนะ!...ปิดมือถือหนีอีก...อย่างหนักเลยงานนี้....

ผมไม่ยอมแพ้กดเบอร์เจ้าตั้มแทน


                     “ครับเฮีย”  มันรับสาย


                     “ตั้ม..จอมอยู่ด้วยไหม?”  ผมถามหาเจ้าตัวก่อนเลย


                     “อยู่รถไอ้อ้อยเฮีย...ผมกับไอ้ก้างมารถไอ้เกียรติ..จอมไปกับไอ้อ้อยครับ”  มันตอบผม..

ยิ่งร้อนเป็นไฟเลยงานนี้


                     “ตั้มมีเบอร์อ้อยไหม?..ให้พี่หน่อย”   ผมขอเบอร์น้องอ้อยทันที


                     “มีครับเฮีย..จดนะครับ”  ผมบอกพี่สอนเตรียมปากกาจด..พอตั้มบอกเสร็จผมรีบวางสาย

โทรหาอ้อยเลย...ไม่นานอ้อยก็รับสาย


                     “หวัดดีค่ะ..อ้อยพูดค่ะ”   พอน้องอ้อยรับผมขอสายตัวแสบให้ไว


                     “อ้อย..พี่ขอคุยกับจอมหน่อยสิ” 


                    “จอมหลับค่ะ..จะให้ปลุกไหมเฮีย...ขึ้นรถปุ๊ปมันหลับปั๊ปเลย...ถ้าไม่ด่วนเจอกันที่ร้านได้เปล่า

ไม่เกินสิบนาที”   อ้อยบอกมาแบบนั้น  ผมจำต้องยอมขืนเซ้าซี้ปลุกให้มารับสายพาลจะเหวี่ยงผมอีก...

เกิดใส่อารมณ์ต่อหน้าอ้อยได้อายเด็กแน่ๆ...เลยบอกอ้อยว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยคุยก็ได้...ทั้งที่ใจตุ่มๆ ต่อมๆ...


                     ทำไมมีแต่เรื่องปวดกบาลมาให้หวะ...น้องปิกอีกคน...ไปพลาดอีท่าไหนให้ไอ้เด็กขจรล่อซะท้องได้...

ผมไม่โกรธหรอกน้องเค้าแค่คู่นอน...ย่อมมีสิทธิไปมีอะไรกับใครก็ได้..ในเมื่อผมไม่ใช่แฟน...เพราะฉะนั้นไม่แปลกที่น้องจะไป

มีอะไรกับใคร...ที่งงคือไม่น่าพลาดให้ท้องตะหาก...หรือว่าน้องเค้ารักไอ้เด็กขจรมันเข้าให้..ถึงยอมปล่อยขนาดนี้...

น่าจะมีส่วน..ไว้ค่อยหาทางช่วยอีกที...


                     เอาเรื่องตัวเองให้รอดก่อนดีกว่า....ต้องอธิบายให้เมียนักเลงเข้าใจ...ไม่รู้ง้อยากหรือเปล่า..

กำลังไปได้ดี...เหี้ยไรก็ไม่รู้..ระยำจริงเชียว...







ยาวสะใจ....อ่านกันให้ตาแฉะ...

ถูกใจอย่าลืมรีไพฯ ให้ด้วยเด้อ..

ที่สำคัญขอบคุณทุกบวก..โดยเฉพาะเป็ดเหลืองที่กดให้

ทำให้น้องจอมติดโหวตไม่ตกวินไปกับเค้าด้วย

ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ...

Luk.

[e_new]

อ่อย ย~~ จอมใจงอลแล้วๆๆ
ง้อเร็วๆน๊าเดี๋ยวอด..น่ะ 555

ปลปล.รักคนแต่ง อยากกด + ให้เร็วๆจัง
แต่โพสไม่พอ -^- ต้อง 250 ไปใช่ม๊า เศร้า

 
 

[sleepyzz]

ยาวมากจริงๆๆๆ  หุๆๆ แต่ชอบอ่ะ
น้องจอมหึงๆๆๆ จุดพลุๆๆๆ งานเข้าพี่บอมย์ ==

[PoP~Pu]

งานงอกกกก 
กำลังไปได้ด้วยดีแล้วเชียว
จอมมมจ๋า~ ฟังพี่บอมย์ก๊อนนน!!!

[reborn23]

ยาวได้ใจ 
พี่บอมย์ยังไม่ทันให้รางวัลเลย ต้องรีบเคลียร์ เด๋วมีอด อิอิ

[wisky]

กรี๊ดชะนีท้องนึกว่าพี่บอมย์จะงานเข้าซะแล้วเคลียร์กับน้องจอมด่วนๆ ยาวได้ใจอย่างแรง

[kitty]

 o18งานเข้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

จอมหึงอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ