ตอนสุดท้าย(ของวันครับ)
นี้คือสิ่งที่ผมต้องการใช่มั้ย
ภาพที่ผมต้องอยู่คนเดียว ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็อยู่คนเดียว
แต่พอมีมันเข้ามาแล้วทำไมแค่คิดว่าอยู่คนเดียวใจมันหายอย่างงี้
มันใช่สิ่งที่ผมต้องการจริงรึป่าว
ใช่กูต้องการแบบนี้
กูต้องการแบบนี้
..
..
..
..
..กูต้องการแบบนี้รึป่าว
..
..
..
..
..
..ไม่กูต้องการเต้ย
ผมต้องการเต้ย
ผมต้องการแค่อยู่กับเต้ย...
เต้ยคนเดียวเท่านั้น
ผมคิดได้อย่างนั้นก็ลุกออกจากเตียงแล้วก็วิ่งออกไปจากบ้าน
เต้ย เต้ยอยู่ไหน
ผมวิ่งไปหาเต้ยที่คอนโด แต่ก็ไม่เจอมัน
เต้ย เต้ยไปไหน
มันหายไปไหนของมันนะ
ผมวิ่งออกไปหามันที่ตลาดโต้รุ่ง
ร้านอาหาร ร้านบัวลอย ก็ไม่เจอมัน
มันหายไปไหน เต้ยหายไปไหน
สวน สวนของหมู่บ้าน ก็ไม่เจอ
ผมจนปัญญาจะหามันครับ
ทั้งเหนื่อย ทั้งเจ็บใจตัวเอง
เลยกลับมานั่งร้องไห้ที่หน้าบ้านตัวเอง
"เต้ย เต้ยหายไปไหนอ่า ฮื่อๆๆ เต้ย"ผมไม่แคร์ใครแล้วตอนนี้ ผมต้องการแค่เต้ย
เต้ยกลับมาหากานต์นะ ไม่เอาแล้วพี่น้องอ่ะ จะเอาแฟน
"มานั่งทำอะไรตรงนี้"เต้ย เต้ยนั้นเอง
"เต้ย"ผมลุกขึ้นไปกอดมัน
"เต้ยหายไปไหนมา"ผมถามมันไปร้องไห้ไป
"ไปซื้อบัวลอยมาให้"มันตอบ
"แล้วทำไมกูไปหามึงที่ร้านไม่เจอล่ะ"มันไม่ตอบแต่ยิ้มๆ
"มานั่งร้องไห้ตรงนี้ทำไม เป็นอะไรรึป่าว"มันถาม น้ำเสียงที่แฝงความห่วงใยเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
"เต้ย เรามาเป็นแฟนกันเหมือนเดิมนะ"ผมพูดออกไป
ดูเต้ยมันตกใจนิด
"ไม่กลัวจะเสียใจอีกหรอ ไม่กลัวเจ้บตัวอีกหรอ"มันถาม
"ไม่แล้ว ไม่กลัวแล้ว แค่มึงอยู่กับกูก็พอแล้ว"มันไม่พูดอะไร แต่ยิ้มออกมา
"ตกลงว่างัยล่ะเต้ย เรากลับมาเป็นแฟนกันนะ ไม่เอาพี่น้องนะ"ผมพูดไปก็ยังร้องไห้ไป
"หยุดร้องไห้ก่อนแล้วจะบอก"
"หยุดแล้ว หยุดแล้ว"ผมรีบเช็ดน้ำตาตัวเอง
มันมองผมยิ้มๆ
"ว่างัย"มันยังไม่ตอบอะไรดึงผมเข้าไปกอด
"ตกลง"ทำไมมันง่ายจังว่ะ สงสัย
"สำเร็จ"มันพูดออกมาอีกคำ อะไรของมึงว่ะสำเร็จ
"อะไรสำเร็จ"งงครับ
"แผนนี้งัย"แผนหรอ นี้เป็นแผนของมึงอีกแล้วหรอ
เหี้ยจริงๆ
"นี้เป็นแผนของมึงหรอ ไอ้ ไอ้ กูจะด่ามึงว่าอะไรดีว่ะ"ก่อนที่ผมจะด่าอะไรมันต่อ
มันก็จูบลงที่ปากผม ขออยู่อย่างนี้อีกนิดนะ
"เข้าบ้านไปกินบัวลอยป่ะ"พอแล้วเด๋ยวอารมณ์เตลิด
"อะไรว่ะ คนกำลังเคลิม"ไอ้เต้ยบ่น
ผมเดินเข้ามานั่งในบ้าน แล้วไอ้เต้ยก็เดินตามเข้ามา
"แล้วสร้อยนี้เต้ยใส่ได้ยัง"มันชูสร้อยเส้นเดิมที่ผมสั่งทำให้มัน
มันยังเก็บไว้อยู่หรอ
"ก็ใส่ดิ ก็ทำให้"ผมบอกมันไป
"ใส่ให้หน่อยดิ"มันเดินมานั่งข้างผม ผมก็เลยใส่สร้อยให้มันไป
ระหว่างใส่สร้อยให้มัน ยังไม่เคลียร์ครับ เรื่องแผนของมัน
"เต้ย สรุปทั้งหมดเป็นแผนของมึงใช่ม่ะ"
"อืม"สันดาน
"แล้วทำไมทำแบบนี้"
"ถ้าไม่ทำแบบนี้ กานต์จะรู้ใจตัวเองหรอว่าขาดเค้าได้มั้ย"ควายจริงๆมึง
"ไม่เห็นต้องทำกันขนาดนี้เลย รู้ป่าวว่าคนรักกันอ่ะ เค้าห้ามลองใจ
ไม่ว่าคู่ไหนๆก็เลิกกันมาหมดแล้ว"ผมบอกมันไป
"ก็รู้อยู่ แต่กูมั่นใจ"
"มั่นใจอะไรว่ะ"ถามมันไปงงๆ
"มั่นใจว่า มึงขาดกูไม่ได้"
"ทำเป็นรุ้ดีนะมึง"
"แล้วมันจริงมั้ยล่ะ"
"เออ มึงถูก แต่ต่อจากนี้ กุขอนะอย่าเล่นอะไรแบบนี้อีก"กลัวจริงๆครับแผนมันเยอะจริงๆ
"อืม รับปาก"ไอ้นี้ไม่พูดเปล่าจุบลงมาที่ปากผมอีกครั้ง
ไม่จูบเปล่าสอดลิ้นเข้ามาด้วย ตอนนี้ผมเคลิ้มไปแล้วครับ
ปล่อยอะไรให้มันเป้นไปตามสิ่งที่มันควรจะเป็นเถอะกานต์
"พร้อมแล้วหรอ"ไอ้เต้ยถาม
"อืม"
"แน่ใจแล้วนะ"
"อย่าพูดมาก งั้นไม่ให้แล้วนะ"พอผมพูดจบมันรีบประกบปากผมต่อทันทีเลยครับ
สงสัยกลัวผมเปลี่ยนใจ สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนี้ มันมั่นใจแล้วครับ
ทุกอย่างมันควรจะเป็นอย่างนี้แหละ
เต้ยมันจะเป็นอย่างอื่นนอกจากแฟนไม่ได้หรอกครับ
มันต้องเป็นแฟนผมเนี้ยแหละ เหมาะสมสุดแล้ว.................
ปล.ต่อไปจะพูดอะไรคงไม่มีใครเชื่อเราแล้ว ก้าก ก้าก ก้าก
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
