กูพี่มึงนะเว้ย...4
เช้าวันต่อมา ทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างที่มันควรจะเป็น กิจกรรมของค่ายครั้งนี้ก็เป้นอันสิ้นสุด
แผนทุกอย่างทีผมคิดจะแก้เผ็ดไอ้เต้ยก็ไม่ได้เอามาใช้ ใครจะกล้าล่ะ ก็เล่นขู่กูไว้ขนาดนั้น
ทุกคนเก็บของขึ้นรถ
"อ้าว ใครมารถคันไหนก็ขึ้นรถคันนั้นนะ"เสียงไอ้ปามประธานค่ายตะโกนบอกทุกคน
"เทพ นี้กุต้องนั่งรถตู้กลับกับพวกน้องปีหนึ่งหรอว่ะ"ผมสงสัย
"เออ มั้ง ก็ไอ้ปามมันตะโกนบอกทุกคนขนาดนั้น"
"กูกลับกับมึงไม่ได้หรอว่ะ กูไม่อยากไปกะพวกน้อง"ผมเริ่มงอแง
"เห่ย อย่าเรื่องมากน่า"
"ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอา อ่าเทพ ขอกูนั่งไปรถคันเดียวกะมึงนะ รถคันก็ใหญ่อ่า ที่เหลืออยู่แล้ว"
"ไม่จิงอ่า ตอนมาเค้านั่งเบียบกันแทบตาย ถ้าไปกับกุมีหวังมึงต้องนั่งทางเดิน"
"กุนั่งทางเดินก็ได้อ่า มึงไปบอกไอ้ปามให้หน่อยสิ"แต่ก่อนที่ไอ้เทพจะพูดอะไรต่อ ไอ้ตัวเวรก็เดินเข้ามาครับ
"กานต์ ไปเร้ว เค้ารอมึงคนเดียว"ไอ้เต้ยครับ
"นี้ ไอ้เต้ย มึงไปเรียนกานต์แบบนั้นได้งัย มันพี่มึงนะเว้ย"ไอ้เทพดุน้องมัน
"อ้อ ลืมตัว โทษทีพี่เทพ"ทำไมมึงไม่ขอโทษกุว่ะ ไปขอโทษเทพมันทำไม
"ป่ะ พี่กานต์ ขึ้นรถ"พูดเสร็จมันก็ลากกระเป๋าผมไปเลย
"ไปๆๆๆ น้องมาตามแล้ว"แล้วไอ้เทพก็เดินขึ้นรถมันไป
ผมจะทำงัยได้ล่ะ ก็ต้องเดินตามไอ้เต้ยขึ้นรถตู้พี่สมไป
"ทำไม พี่กานต์เอาขอมาเยอะจังล่ะค่ะ"น้องผู้หญิ่งคนนึงถามผมขณะอยู่บนรถ
"อ้อ พอดีพี่เพิ่งกลับมาจาก ออสฯอ่าครับ แล้วยังไม่ได้กลับบ้านก็มานี้ซะก่อน"ผมตอบน้องเค้าไป
"อ้าว น้องกานต์ ไปออสฯมาอีกแล้วหรอครับ"พี่สมถามผม
"ครับพี่ อ้อ พี่สมครีมรกแกะ ผมซื้อมาฝากพี่ภา(เมียพี่สมเค้า)ด้วยนะครับ"
"อ้อ ไม่เห้นต้องลำบากเลยนิครับ"พี่สมเกรงใจ
"ไม่ลำบากเลยครับ ไม่ต้องเกรงใจนะครับ"
"งั้นขอบคุณนะครับ น้องกานต์"ผมกับพี่สม สนิทกันพอสมควรครับ เพราะว่าเวลาทำกิจกรรมนอกสถานที่พี่แกก็คอยขับรถตู้ให้ตลอด
"แล้วนี้พี่กานต์ไปเที่ยวหรอค่ะ"น้องอีกคนถาม
"ป่าวครับ ไปหาแม่อ่า พอดีแม่พี่อยู่ที่นู้น"แล้วผมกับน้องๆก็คุยกันเรื่องสัพเพเหระ เรื่องผมบ้างเรื่องของน้องๆเค้าบ้าง
แต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้เต้ยไม่พูดอะไรเลยสักคำ
ผมก้นั่งติดมันนะครับ เห้นแต่ผมนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างตลอด
ก่อนกลับพี่สมก็พาแวะที่ซื้อขอฝากครับ
แต่พวกไอ้เทพที่มารถบัสไม่ได้แวะครับ เพราะว่าไอ้ปามไม่ให้แวะ สมน้ำหน้าพวกมึง
แต่ผมมากะพี่สม ไอ้ปามไม่อยู่ ไม่มีใครมาห้าม สบายกู
"กานต์"ไอ้เต้ยเรียก ขณะผมลงจากรถจะไปหาซื้อของฝากกลับบ้าน
ที่จริงผมก็ไม่รู้จะซื้อไปฝากใคร ในเมื่อผมอยู่คนเดียว
ญาติคนอื่นๆก็อยู่ต่างจังหวัดกันหมด
ซื้อฝากตัวเองล่ะกันเว้ย
"หือ"
"ไปซื้อของฝากเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ"มันพูดเรียบๆ
"ไม่ไปกับเพื่อนๆมึงล่ะ"ผมไม่ได้ประชดอะไรมันเลยนะครับ แค่ถามไปอย่างนั้นเอง แต่มันสิ
"ทำไม กูจะไปกับมึงไม่ได้รึงัย ทำไม่ต้องทำท่ารังเกียจกูด้วย"ดุมัน ไปกันใหญ่แล้ว
"เห่ย ป่าว กูแค่สงสัย อย่ามางอนนา"ไม่รู้อะไรดลใจทำให้ผมพูดไปอย่างนั้น
"ใครงอนมึง มึงอย่าลืมนะว่า.."
"ว่ากุต้องทำตามที่มึงสั่ง"ผมพูดสวนมัน
"กูรู้แล้ว ไปกันยัง"พูดเสร้จผมก็เดินนำหน้ามันมา
สักพักมันก็วิ่งตามมา
ผมก็เดินซื้อของกับมันไปเรื่อยๆครับ
แต่ผมยอมรับนะครับว่ามันเป็นสุภาพบุรุษมาก
ถือของที่ผมซื้อทุกอย่าง
มึงอย่าทำแบบนี้ได้มั้ย กูยิ่งแพ้คนแบบนี้อยู่
"เต้ย มึงไม่ต้องถือของให้กูก็ได้นะ"
"ทำไมอีกล่ะ"
"ก็ป่าว มันหนัก เอามากุช่วย"
"ไม่ต้อง"อ้าวไอ้นี้ งั้นมึงถือให้มันตลอดนะมึง
ซื้อของเสร้จก็เราก็ตรงกลับกรุงเทพกันทันที
เพราะว่าเราต้องกลับให้ถึงมหาฯลัยก่อนห้าโมงเย็น
"พี่กานต์ หยิบน้ำให้หน่อย"ไอ้เต้ยเรียกกูพี่ ไม่เชื่อหูตัวเอง
"อ่า เอาไป"ผมส่งน้ำให้มัน
แต่ตอนที่มันรับน้ำจากมือผม ผมสังเกตุเห็นมือมัน มีรอยแดงเป็นรอยเยอะมาก
สงสัยเป็นรอยถุง
"เจ็บป่าว" มันทำหน้างง
"มืออ่า เจ็บมั้ย"มันมองที่มือมันแล้วก็มองหน้าผมงง
"ก็เนี้ย"ผมเอานิ้วจิ้มไปที่รอยแดงที่มือมัน
"เจ็บมั้ย"มันไม่ตอบแต่สายหัวแทน
"จริงอ่า ไหนเอามาดูดิ"ผมถือวิสาสะจับมือมันเอามาดู ให้ตายเถอะตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรจริงๆ แค่จะดูเฉยๆ
มันมองหน้าผมอย่างเขิน
"ก็บอกแล้ว ว่าถือเองได้ก็ไม่เชื่อ"ขณะที่พูดผมก็เอานิ้วผม นวดลงไปที่มือมัน
ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังงัยให้มันหายแดงหรอกครับ ตอนนั้นแค่รู้สึกว่าต้องทำอะไรสักอย่างให้มันดีขึ้นเท่านั้น
มันก้นั่งนิ่งให้ผมนวดมืออยุ่อย่างนั้นสักพัก
"พอแล้ว"มันพูด
"มือช้ำหมดแล้ว"มันพูด
"อ้าวแล้วก็ไม่บอก ให้นวดอยู่ได้ตั้งนาน"แล้วผมก็จะปล่อยมือมัน แต่มันกลับจับมือผมไว้แทน
"อะไร"งงครับ
"อืม"
"อืม อะไร"
"ก็ .. เออ"
"เออ อะไรของมึงเต้ย"
"อยู่เฉยๆเถอะน่า"อ้าว อะไรของมึงว่ะ
ผมก้ปล่อยให้มันจับมือผมอยู่อย่างงั้น
แต่ผมเพิ่งรู้สึกตัว ว่าตอนนี้ผมไม่ได้อยู่กับมันสองคน
ยังมีคนอยู่บนรถอีก
แต่โชคเข้าข้าง คนอื่นหลับหมด
ผมพยายามจะแกะมือมันออก
"ทำอะไร"
"ปล่อย คนเยอะ"
"กลัวอะไร"
"ไม่เอา เต้ย กูขอร้อง"มันยอมปล่อยมือผมครับ
งั้นกูขอซบหน่อยจะนอน ว่าแล้วมันก้ซบลงที่ไหล่ผมแล้วก็หลับไป
....................เด๋ยวมาต่อ................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
