หลังจากผมกับเต้ยออกไปกินข้าวกันที่ตลาดโต้รุ่ง
ตอนนี้เราก็เตรียมตัวจะเข้านอน
"เต้ย ถ้าวันนึง เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เต้ยจะทำยังงัย"ผมพูดออกไป
เต้ยไม่ตอบอะไร หันมามองหน้าผมอย่างงงๆ ว่าถามอะไรแบบนี้
เต้ยขยับตัวเข้ามากอดผมไว้
"มันจะเป็นอย่างนั้นได้งัย"เต้ยพูดออกมาเบาๆ
ตอนนี้ผมกลั้นไว้ไม่อยู่แล้วครับ
น้ำตาของผมมันไหลออกมา
ดูเต้ยมันตกใจว่าทำไมอยู่ดีๆผมร้องไห้
"เกิดอะไรขึ้น"เต้ยถามด้วยน้ำเสียงที่มีแต่ความกังวลแฝงอยุ่
ผมไม่ตอบอะไรเอาแต่กอดเต้ยแน่นขึ้น
"กานต์ขอโทษ กานต์ขอโทษ กานต์ขอโทษ"ตอนนี้ผมพูดได้แต่คำนี้
"กานต์ขอโทษอะไร กานต์อย่าทำแบบนี้สิ เต้ยใจไม่ดีเลยนะ"ไอ้เต้ยพูดด้วยเสียงสั่นๆ
"เต้ยอย่าโกรธกานต์นะ อย่าเกลียดกานต์นะ"ผมพร่ำออกไป
"เต้ยจะไปโกรธเกลียดได้ยังงัย"น้ำเสียงของเต้ยยังคงเต็มไปด้วยความกังวลและความสงสัย
มันคงงงว่าเกิดอะไรขึ้น มันคงงงว่าทำไมอยู่ดีๆผมร้องไห้
"กานต์อย่าทำแบบนี้สิ มีอะไรบอกเต้ยสิ บอกเต้ยนะครับ"มันพูดไปพร้อมเช็ดน้ำตาผมไป
"เต้ย กานต์ต้องย้ายไปอยู่กับแม่ที่ออส"ผมกลั้นใจบอกมันไปที่สุด
เต้ยนิ่งไป ดวงตาของเต้ยตอนนี้เลื่อนลอยมาก
เต้ยนิ่งไปสักพัก
แล้วมันก็กอดผมแน่นขึ้น
"เต้ย กานต์ขอโทษ"ผมพูดออกไป ตอนนั้นผมไม่รู้จะพูดยังงัย
"นึกว่าเรื่องอะไร ไม่เห็นเป็นอะไรเลย"เต้ยพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฝืนกับความรู้สึกมาก
ผมรู้ว่ามันเสียใจ
แต่มันก็พยายามฝืนเสียงให้เหมือนว่าไม่เป็นอะไรอย่างที่มันพูดออกมา
"เลิกร้องไห้ได้แล้ว เรื่องแค่นี้เองไม่เห็นต้องคิดมากเลย"เต้ยพูดอีกครั้ง หลังจากมันเงียบไปอีกพัก
"จะไม่ให้กานต์ร้องได้งัยล่ะ กานต์อยากอยู่กับเต้ย กานต์ไปอยุ่ออส มันไม่ใช่แค่กานต์ไปต่างจังหวัดนะ
นั้นมันคนละทวีปเลยนะ"ผมละบายความในใจออกไป
"ไม่เห็นเป็นไรเลย เราก็โทรคุยกันก็ได้"เต้ยยังคงหาคำมาปลอบใจผม
"แต่...."
"ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว แค่ออสเตเรียเอง เต้ยไปหากานต์เมื่อไหร่ก็ได้"
"แต่ว่า...."
"ไม่ต้องพูดอะไรแล้วนะ ดึกมากเลย นอนนะครับ คนดี คืนนี้เต้ยจะกอดกานต์ไว้ทั้งคืนเลย"มันเต้ยพูดออกมาพร้อม
กับกอดผมแน่นขึ้น
"นอนนะครับคนดี อย่าเพิ่งคิดมานะ อย่างน้อยคืนนี้เราก็อยู่ด้วยกันนะ"เต้ยกระซิบข้างหูผมเบาๆ
ถึงแม้คำพูดเล่านั้นมันไม่ใช่คำเลิศหรูอะไรมากมาย แต่มันก็ทำให้ผม รู้สึกดีขึ้นบ้าง
ใช่ อย่างน้อยตอนนี้ผมก็ยังมีเต้ยอยู่
อีกหนึ่งเดือนข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก้ช่างมัน
ผมเผลอหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้
แต่ตื่นมาอีกทีก็กลางดึก รู้สึกปวดฉี่มาก
เลยลุกขึ้นเข้าห้องน้ำ
หลังจากเสร็จธุระก็นอนลงบนเตียง แล้วกะจะกอดเต้ย
แต่เต้ยหายไป
เต้ยหายไปไหน
ผมลุกขึ้นไปเปิดไฟ เต้ยไม่อยู่ในห้อง
เต้ยหายไปไหน
ผมเดินออกมาจากห้องนอน
เห็นไฟชั้นล่างเปิดอยุ่ ผมเดินลงไปดูช้าๆ
แล้วภาพที่ผมเห็นก็คือ
ภาพเต้ยนั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาแล้วร้องไห้อยู่
ตอนนั้นผมแทบทรุดเลยครับ
มันแอบมานั่งร้องไห้คนเดียว
ไม่บอกก็รู้ว่ามันร้องไห้เรื่องอะไร นี้ผมทำคนที่รักผมร้องไห้อีกหรอเนี้ย
ผมไม่เห็นเต้ยมันร้องไห้มานานแล้ว
แล้วนี้มันต้องมาร้งไห้อีกครั้ง เพราะผมอีกหรอเนี้ย
"ไหนบอกจะกอดกานต์ทั้งคืนงัย"ผมพูดขณะเดินเข้าไปหามันไกลๆ
พอมันเห็นผม มันรีบเช็ดน้ำตา
"อ้าว ตื่นมาทำไมล่ะ"มันถาม
ผมไม่ตอบอะไร เดินเข้าไปกอดมัน
"กานต์ขอโทษนะ"ผมพูดออกไป ตอนนั้นผมจะร้องไห้อีกแล้ว
"ไม่เห็นเป็นไรเลย"ปากแข็ง
"ไม่เป้นไรแล้วมาร้องไห้ทำไม"
"ใครร้องไห้ เค้าแค่แสบตา"ใครเชื่อมึงก็บ้าแล้ว
"มาทำอะไรคนเดียว"ผมถามมันอีกครั้ง
"ฟังเพลง"มันตอบ แล้วตอนนั้นเพลงนี้ก็ดังขึ้นมา.....
ที่ว่าง....
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=0&songID=V2AE0FFPA0วันที่เวียนเปลี่ยน วันที่เลยผ่าน รักคงมั่น
เราไม่เคยห่าง เคียงคู่ชิดใกล้ ทุกเวลา
ยอมทิ้งความฝัน ยอมทุกๆอย่าง ให้กันและกัน
เพียงได้เคียงข้าง เพียงได้ร่วมทาง โอ้รักนิรันดร์
ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด
เติบโตจึงได้รู้ความจริง
หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน ของเธอ
เรียนรู้รักอย่าง รู้คุณค่า ฝันไม่ไกล
บินไปตามทาง หาดวงตะวัน ที่เธอต้องการ
ไม่มีฉุดรั้ง ไม่มีดึงดัน เราเข้าใจ
รักยังแสนหวาน รักยังไม่เปลี่ยน เคียงคู่กัน
ก่อนเคยคิดว่ารักต้องอยู่ด้วยกันตลอด
เติบโตจึงได้รู้ความจริง
หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน
วันเวลาที่เราห่างไกล ความเข้าใจจะทำให้เราใกล้กัน
กลับกลายเปลี่ยนเป็นพลัง โว...
หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เราได้ถึงดั่งฝัน ร่วมกัน.....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
