...ตอนจบ (chapter1)....
สรุปพวกไอ้เทพ ไอ้บอล เต้ย อยู่เที่ยวSydney สองอาทิตย์แล้วพวกเราก็กลับ
เมืองไทยกัน เพราะว่า ผมกับเทพกับบอล ต้องรีบกลับมาเริ่มโปรเจก
ตลอดเวลาที่เที่ยวกันที่Sydney ผมมีความสุขมาก มีความสุขจนผมกลัว
กลัวว่าถ้าสักวันนึง มีบางอย่างที่ทำให้ผมกับเต้ยมีอันต้องจบ ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
ผมก็ไม่รู้จะทำยังงัยต่อไป ผมจะอยู่ต่อไปได้มั้ย
ตอนนี้ผมรักมันมาก รักมันมากเหลือเกิน
หลังจากกลับมาจากออสเตเรีย
ผมก็เริ่มโปรเจกทันที ผมอยู่กลุ่มเดียวกับเทพ กับบอลนั้นแหละครับ
ตอนนี้ผมอยู่ปีสี่ เต้ยเองก็ขึ้นปีสอง
เรื่องราวความรักระหว่างผมกับเต้ย
มันเป็นไปด้วยดี ดีมากจนผมกลัวอีกนั้นแหละ
กลัวว่าถ้ามันไม่ดีขึ้นมา ผมจะเป็นยังงัย
ก็นั้นแหละครับ ผมเป็นพวกชอบยึดติด ชอบเอาชีวิตไปผูกกับคนอื่น
เทอมนี้เต้ยลงเรียนหนักมากผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องลงเยอะขนาดนั้น
เต้ยมันเรียนหกวันต่ออาทิตย์
พักแค่วันเดียวคือวันอาทิตย์
ผมเป็นห่วงมันมาก ก็ได้แต่ห่วงมันแหละครับ
ก็เคยถามมันนะครับว่าจะรีบเรียนไปทำไม
มันก็บอกว่าอยากรีบจบเร็วๆ
ผมก็ไม่ว่าอะไร ก็ได้แต่คอยดูแลมัน
เวลามันเหนื่อย กับเวลามันเครียดอ่านหนังสือเท่านั้น
ผ่านเทอมแรกโปรเจกผมก็ผ่านไปด้วยดี
แล้วก็ถึงเวลาฝึกงาน
เต้ยก็ยังคงลงเรียนเยอะอยู่ดี
ห่วงครับ ห่วงมาก เด๋ยวนี้มันปวดหัวบ่อยมาก
เวลาผ่านไป ความรักผมกับเต้ยก็ยังเหมือนเดิม
มีงอนกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง
แต่ทะเลาะกันไม่นาน เราก็กลับมาดีกันเหมือนเดิม
ที่ทะเลาะกันไปก็เพราะความรักนั้นแหละครับ
ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจความรู้สึกของเต้ยมากขึ้น
เต้ยก็เข้าใจผมมากขึ้นเช่นกัน
เต้ยมันเคยบอกว่า
"ที่มันงอนมันหึงมันหวงผม ก็เพราะว่ามันเห็นผมเป็นคนสำคัญ ถ้ามันเห็นผมเป็นเหมือนคนอื่นๆ
มันจะไม่หึง ไม่งอน ไม่หวง หรอก"นั้นแหละครับ คือสิ่งที่มันบอกผม
และผมก็เข้าใจในสิ่งที่มันพูดทุกอย่าง เพราะผมก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
ไม่นานผมก็เรียนจบแล้วก็รับปริญญา
ไอ้เต้ยก็ขึ้นปีสาม มันก็ยังคงลงเรียนหนักเช่นเดิม
มันกะจะเอาสามปีครึ่งจบ
เวลาความสุขมันมักจะมาเร็วไปเร็วเสมอ
และนี้ก็ถึงเวลาที่ผมมาถึงทางแยก และก็ต้องตัดสินใจเลือกสักทาง
"กริ้งๆๆ"เสียงโทรศัพท์
"กานต์ครับ"ผมรับสาย
"กานต์ แม่เองนะลูก"แม่ผมโทรมาหาครับ
"แม่หรอ สบายดีมั้ยครับ"แล้วผมกับแม่ก็คุยกันตามภาษาแม่ลูก
แต่แล้วแม่ผมก็เผยเจตนาที่โทรมาหาผมครั้งนี้
"กานต์ แม่อยากให้กานต์มาอยู่ที่ออสกับแม่"ตอนนั้นผมพูดอะไรไม่ออกครับ
"คือแม่กำลังจะเปิดร้านอาหาร แม่อยากให้กานต์มาช่วยแม่หน่อย"แม่ผมพูดต่อ
"ตอนนี้กานต์ก็ไม่ได้ทำงานไม่ใช่หรอลูก"แม่ผมพูดต่อ
แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไร เหมือนแม่ผมจะรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่
"กานต์ ที่ผ่านมาแม่ไม่เคยขอร้องอะไรกานต์เลยนะ แล้วแม่ก็ไม่เคยขัดใจกานต์มาก่อนเหมือนกัน
แต่คราวนี้แม่ขอนะลูก"คำทุกคำที่แม่พูดมา มันกระทบใจผมมาก
แม่ผมไม่เคยขัดใจผมเลย ที่ผ่านมาแม่จะตามใจผมตลอด
แต่คราวนี้แม่ขอผม ผมจะให้แม่ได้มั้ย ที่จริงผมควรต้องให้แม่ตามที่แม่ขอใช่มั้ย
"เดือนหน้า แม่จะส่งตั๋วไปให้นะ"แม่ผมพูดเสร็จพร้อมวางสายไป
ทิ้งผมไว้กับสิ่งที่ผมต้องทำตาม
ผมต้องย้ายไปออสเตเรีย
ผมต้องไปอยู่กับแม่ผม
แล้ว..
แล้ว..
แล้ว..เต้ยล่ะ
ผมจะทำยังงัยกับเต้ย
ในเมื่อคนรักผมอยู่ที่นี้.........
แถลงการณ์ฉบับที่ 3
1.ซูมเป็นคนไทยที่อยู่ออสครับ
2 เรื่องกลับเมืองไทยยังไม่ทราบครับ
3 เรื่องชื่อผม เออ พูดตามตรงไม่รู้ความหมายแน่นอนครับ แต่ผมเข้าใจคราวๆว่า เหมือนแม่เคยบอก
กานต์=ผู้เป็นที่รัก
กวี=บทโครงกลอน
กานต์กวี=บทกลอนของผู้เป็นที่รัก (มั้งครับ)
อ้อ 2000 รีพายแล้ว ขอบคุณมากๆครับ
และนี้ก็คือของขวัญครับ
วันนี้ไปเดินเล่นแถวBotanic park มา
เลยเอารูปมาให้ดูกัน
รูปใหญ่
http://img263.imageshack.us/img263/53/dsc01136gn5.jpg
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
