มาแล้วววว มาแล้ววว ยังดีกว่าไม่มาาาาา 
ขอบคุณนักอ่านทุกคนมากๆเลยค่ะ 
ช่วงนี้สุขกาพร่างกายมิค่อยจะดิบดี ต้องขออภัยที่หายไปเป็นช่วงๆนะคะ 
แต่ยังคงสัญญาว่าจะยังสร้างสรรค์คู่รักคู่นี้ต่อไป 
ต่อให้คนอ่านมาไล่ก็จะนั่งยันนอนยันอยู่อย่างงี้แหละ 
เอาล่ะๆมาเข้าเรื่องกันดีกว่า ตอนที่จะลงนี้ยังคงเป็นผลต่อเนื่องจากตอนที่แล้วอยู่ นั่นก็คือตอนแผนยั่ว!! 
ยังไม่จบๆ เรียกว่าตอนดองข้ามเดือน ส่วนนิยายดองข้ามปี................. 
แต่ถึงจะอัพช้า แต่มันจะค่อยๆซึมซับที่ละเล็กทีละน้อยเนอะ(แถได้อีก 
)
------------------------------------------
Chapter:30 แผนยั่ว(3)(จบ)แผนการของผมที่กำลังดำเนินการอยู่นั้น ผมรู้ดีว่าคงจะสร้างความขัดใจต่อคุณกายเป็นอย่างมาก แต่การที่เขาไม่ต่อว่าผมหรือทักท้วงอะไรในสิ่งที่ผมทำ มันก็ทำให้ผมรู้สึกผิดหวังเล็กๆ ที่เขามักจะทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับความต้องการเสมอ
ผมรู้ว่าคุณกายเป็นคนคิดมาก เขามักจะมีสีหน้าครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา แล้วชอบกักเก็บมันไว้ภายในใจ เขาคิดและตัดสินใจด้วยตัวเองเสมอโดยไม่คิดจะพึ่งพาใคร นั่นเป็นข้อดีที่ทำให้เขาเป็นคนเข้มแข็งในการตัดสินใจและมีระเบียบแบบแผนในชีวิต
แต่นั่นก็เป็นข้อเสียสำหรับความรักของคนสองคน ผมไม่อยากให้เขาคิดมากกับผม ไม่อยากให้ความคิดมาขวางกั้นความรู้สึกของเรา ผมอยากให้เราเปิดเผยกันให้มากกว่านี้ แสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกมา แสดงตัวตนของเราอย่างไม่ปิดกั้นซึ่งกันและกัน
การเป็นคนรักกัน ถ้าเราไม่สื่อสารกันให้เข้าใจ ความรักก็คงดำเนินต่อไปอย่างสะดุดติดขัด จนกระทั่งพบกับทางตันในที่สุด...
ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นเลยสำหรับเราสองคน
ตอนแรกแผนของผมก็ไม่ได้จริงจังอะไรนักหรอก แค่จะแกล้งคุณกายเล่นๆ ทดสอบดูว่าตัวเขาเองก็ต้องการผมอยู่เหมือนกัน ไม่ใช่แค่ว่าพอผมเริ่มแล้วเขาก็เลยต้องคล้อยตามโดยไม่อาจขัดขืน ผมอยากให้เขามีความรู้สึกร่วม มีความต้องการที่ไม่ยิ่งหย่อน และอยากให้เขาเป็นฝ่ายเริ่มอะไรๆก่อนบ้าง
แต่แล้วสิ่งที่ผมคิดไว้ก็ไม่ได้เป็นไปตามคาด เขาไม่ได้เริ่มอะไรเลย ไม่แม้แต่จะร้องขออะไรจากผมเสียด้วยซ้ำ สิ่งที่เขาแสดงออกมาเหมือนกับคนคิดไม่ตกและขัดแย้งในตัวเองมากกว่า
นั่นทำให้ความคิดแรกของผมกลายเป็นจริงจังขึ้นมา...
คำก็ลามกสองคำก็ทะลึ่ง ที่คุณกายชอบหยิบยกมาว่าผมบ่อยๆ แม้ผมจะทำเป็นหูทวนลมไม่ใส่ใจในทุกครั้ง แต่ใช่ว่าผมจะไม่คิดอะไรเลย บางครั้งผมก็เก็บคำพูดของเขามาพิจารณาตัวเองอยู่เหมือนกัน ว่าผมเป็นอยากที่เขาว่าจริงหรือ? การแสดงออกของผมมันมากไปจนทำให้เขาตีความการกระทำของผมเป็นอย่างนั้นหรือ?
ผมไม่อยากให้เขาคิดแบบนั้นเลย...
สิ่งที่ผมแสดงออกมาถึงแม้จะเป็นความสัมพันธ์ทางกาย แต่ในทุกๆครั้งใช่ว่าผมจะมีเพียงแค่ความต้องการเท่านั้น... ไม่ใช่ความต้องการที่หมกมุ่น ไม่ใช่ความอยากกระหายทางด้านร่างกาย ถ้าหากผมต้องการจากตัวเขาเพียงเท่านั้นล่ะก็ ผมคงไม่ตามตื๊อให้เขามารักผมอย่างยากลำบากหรอก ป่านนี้คงไปหาคู่นอนคนอื่นๆที่เขาพร้อมจะตอบสนองให้กับผมโดยที่ไม่ต้องร้องขอแล้ว!
การแสดงออกทางความรักของผมคือการได้ใกล้ชิดคลอเคลียกับเขา แค่คิดว่าเรากำลังสัมผัสกับร่างกายของคนที่ชอบ ได้ใกล้ชิดกันตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน ก็เป็นอะไรๆที่ทำให้ผมมีความสุขมาก ถึงแม้ว่าจะเป็นการกอดจูบกันธรรมดาๆ แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ผมอยากจะทำมันทุกวันๆอย่างไม่รู้เบื่อ
ผมอยากให้เขาเข้าใจผมในเรื่องนี้บ้างสักนิด...
ผมคิดว่าจะพักเรื่องที่คิดฟุ้งซ่านอยู่ตอนนี้เอาไว้ก่อน ควรปล่อยให้เวลามันพิสูจน์สิ่งที่ผมกระทำจะดีกว่า และหวังว่าเขาจะเข้าใจตัวผมและตัวเองได้ในเร็ววัน
คุณกายอาบน้ำนานมากจนผมเกือบหลับไปแต่ในระหว่างที่กำลังจะเคลิ้มหลับอยู่นั้น สัมผัสแผ่วเบาๆที่ริมฝีปากก็ปลุกผมให้มีสติขึ้นมา คุณกายลักจูบตอนผมหลับ!
ถึงเขาจะคิดว่าผมคงไม่รู้สึกตัว แต่การกระทำลับหลังของเขาก็ทำให้ใจผมเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น ที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลยถ้าผมไม่ร้องขอ หรือในระหว่างเรากำลังร่วมสัมพันธ์กัน แต่นี่เขากำลังทำในสิ่งที่ผมอยากให้เขาเป็นคนเริ่ม ทั้งๆที่ถ้าตอนนี้ผมหลับจริงๆ ผมคงไม่มีทางรู้ว่าเขา’แอบ’ทำอะไรแบบนี้
สัมผัสเพียงเล็กน้อยนี้ กลับทำให้ร่างกายผมตื่นตัวขึ้นมาอย่างง่ายๆ เพราะความคิดของผมเตลิดไปว่าคุณกายจะแอบทำอะไรร่างกายผมอีกรึเปล่า? หรือนี่จะเป็นสิ่งที่เขาต้องการจะทำ? เพียงแต่ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้องแอบทำโดยที่เขานึกว่าผมไม่รู้ตัวด้วย!
มือเย็นๆหลังอาบน้ำของคุณกาย สัมผัสกับสิ่งนั้นของผมแล้วค้างไว้อยู่นานสองนาน จนผมแทบทนต่อไปไม่ไหว จำต้องแสร้งลืมตาขึ้นมามองดูเขา
“...คิดจะลักหลับผมเหรอครับ” ผมถามขึ้นลองใจเขา ถ้าเขาตอบว่า ’ใช่’ ผมจะดีใจมากเพราะนั่นเป็นการยอมรับตามตรงว่าเขาเองก็ต้องการผมเหมือนกัน แต่ถ้าเขาบอกว่า ’ไม่’ แสดงว่าเขาไม่ซื่อสัตย์ต่อตัวเองเลย
คุณกายมีสีหน้าตื่นตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะปล่อยมือออกจากร่างกายผมอย่างรวดเร็ว โดยไม่ตอบหรือพูดอะไรในสิ่งที่ผมถาม ท่าทางของเขาเหมือนกับคนถูกจับได้เมื่อแอบทำความผิดอย่างไรอย่างนั้น และนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ความหวังเล็กๆของผมดับวูบลงอีกครั้ง
ผมพยายามจ้องมองเขาอย่างค้นหา คนตรงหน้ากลับหลบตาผมโดยไม่พูดอะไร จนผมต้องสรุปทุกอย่างในวันนี้ไว้เพียงเท่านี้ก่อน
ผมไม่ได้โกรธอะไรเขาเลย เพราะคิดว่าตัวผมจะดึงดันเอาอะไรจากเขาไม่ได้ แค่เขายอมรับรักผม มันก็น่าดีใจอย่างมากแล้ว เพราะฉะนั้นผมก็ควรจะพอใจในสิ่งที่ได้รับในตอนนี้ ส่วนวันเวลาข้างหน้ายังคงมีอยู่ให้ผมอีกถมไป
“แต่ตอนนี้ผมง่วงมาก ไว้คราวหลังนะครับ มันดึกแล้วขอผมนอนเถอะ...” ผมบอกเขาอย่างหมดอารมณ์ที่จะสานต่อ แล้วนอนตะแคงหันหลังให้เขา
คุณกายนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นหลายวินาที ก่อนจะทำในสิ่งที่ผมอดตกใจไม่ได้
“ไม่!! ฉันไม่ให้นอน จนกว่าเราจะพูดกันให้รู้เรื่อง!” เขากระชากแขนผมให้หันกลับมาเผชิญหน้า แต่ในตอนนั้นผมไม่อยู่ในอารมณ์ที่อยากจะอธิบายอะไร ผมอยากจะให้มันจบๆไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากกว่า
“ก็ผมบอกแล้ว...!”
คำพูดตัดบทของผมกลืนหายลงไปในลำคอทันที พร้อมกับการตกใจสุดขีด เมื่อคนที่ผมแคร์มากร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร...
“...ผมขอโทษ อย่าร้องนะครับคนดี ผมขอโทษๆ ผมผิดไปแล้ว...” นี่คือบทสรุปที่ผมไม่ได้ต้องการให้เกิดขึ้นเลย โอบกอดคนที่ผมรักไว้แน่นอย่างปลอบประโลม พลางนึกโทษตัวเองที่เป็นคนบีบคั้นเขามากเกินไป
“นายไม่รักฉันแล้วเหรอ...” เขาถามเสียงเครือ ทำเอาหัวใจผมหล่นวูบ คนในอ้อมกอดของผมตอนนี้ดูราวกับเด็กตัวเล็กๆที่กำลังต้องการความรักความอบอุ่นอย่างไรอย่างนั้น ซึ่งคำตอบที่มีให้เขาอย่างไม่ลังเลมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น
“รักสิครับ”
“ละ...แล้วทำไมวันนี้นายถึงทำเฉยเมยกับฉันล่ะ เบื่อกันแล้วเหรอ... ”
คำถามที่คลางแคลงของเขาทำให้ผมครุ่นคิดว่าผมไม่น่าจะเริ่มแผนบ้าๆนี่เสียตั้งแต่ทีแรก ถ้าเกิดรู้ว่าการทดสอบเขาจะทำให้คุณกายไม่มั่นใจในตัวผมขึ้นมาแบบนี้...
“ชู่ว์... ไม่เอาไม่พูดคำนั้นอีกนะครับ” ผมยื่นมือปิดปากห้ามเขาไว้ พร้อมกับอธิบายสิ่งที่ผมคิดและต้องการจากเขาออกมา ให้เราเข้าใจกัน
สำหรับเขามันอาจจะต้องใช้เวลาสร้างความผูกพัน ผมไม่ควรจะไปเร่งรัดเขามากนัก จนทำให้ระหว่างเราขัดแย้งกันเอง แต่อย่างน้อยผมก็ได้พูดในสิ่งที่ผมคิดออกไปโดยไม่ค้างคาใจ ส่วนเขาจะคิดยังไง จะเข้าใจในตัวผมมากขึ้น หรือทบทวนใจตัวเองมากขึ้นรึเปล่า? ก็สุดแท้แต่เขา...
“เราแชร์หัวใจกันแล้วนะครับ ถ้าไม่ใช้มันให้เป็นประโยชน์ แล้วเราสองคนจะมีความสุขกันได้อย่างไร”
เพราะผมได้รักเขา ได้ตีแผ่หัวใจตรงหน้าเขา ตั้งแต่แรกแล้ว...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แล้วต้องทำยังไงล่ะ...” ผมถามเสียงเบา พร้อมกับซุกหน้าลงบนแผงอกแข็งแรงของเขา“ห๊ะ...?”
“...ก็ นายบอกว่าให้ฉันเรียกร้องในสิ่งที่ต้องการไม่ใช่เหรอ?”
ผมเข้าใจในสิ่งที่เขาบอกก็จริง แต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะแสดงออกในสิ่งที่ต้องการอย่างไรดี รู้ตัวเองดีว่าไม่ถนัดที่จะทำอะไรแบบนี้เลย ในชีวิตผมไม่เคยเลยที่จะมาอ้อนใครเพื่อความต้องการของตัวเอง แม้แต่เรโอที่เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวหรือกระทั่งคนในครอบครัวผมก็ตาม...
หนุ่มฝรั่งนิ่งเงียบไป ก่อนจะจับใบหน้าของผมให้เงยหน้าขึ้นมาสบตา นัยน์ตาสีมรกตที่ราวกับพูดได้ของเขา กำลังบอกผมให้มีความมั่นใจในตัวเอง ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง เหมือนกับแววตาที่มั่นคงของเขานี้...
“ตอนนี้คุณอยากทำอะไรล่ะ สิ่งที่คุณต้องการในเวลานี้...” ริมฝีปากได้รู้ขยับช้าๆขณะพูด ทำให้ผมต้องจ้องมองตามโดยไม่อาจคลาดสายตา
ฝ่ามือหนาเคลื่อนมารวบมือทั้งสองของผมไว้ ยกขึ้นนาบกับสองข้างแก้มของเขา สัมผัสถึงไรนวดสากๆที่ปลายคาง ทำเอาใจผมปั่นป่วนขึ้นมาอีกระลอก
ผมเหมือนกับคนต้องมนต์ โดนชักจูงด้วยสายตาที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ น้ำเสียงทุ้มหนักที่เป็นเสียงกระซิบให้ได้ยินแค่เรา ฟังแล้วอดใจเต้นแรงไม่ได้ ลมหายใจร้อนผะผ่าวรับรู้ได้จากใบหน้าที่ห่างหันไม่ถึงคืบของเรา
ตาจดจ่ออยู่ที่ริมฝีปากที่กำลังเอื้อนเอ่ยของเขา
“ตอนนี้... คุณต้องการ...”
ต้องการ?...
ความคิดหนึ่งวูบขึ้นมาในหัวผมอย่างรวดเร็ว!
‘อยากจูบริมฝีปากที่อยู่ตรงหน้าผมนี้!!’
ไม่ทันที่ความคิดแรกจะได้แตกตัวเป็นความคิดถัดไป มือที่แนบหน้าเขาก็กระชับแน่น พร้อมกับโถมตัวเข้าหาริมฝีปากคู่นั้นทันที!
ร่างสูงล้มตัวลงบนเตียงอย่างไม่ทันตั้งตัว พร้อมกับที่ผมได้สัมผัสกับความรู้สึกที่แรงกล้านี้อย่างสมใจ ผมแนบริมฝีปากบดเบียดกับริมฝีปากเขาอย่างหนักหน่วง พร้อมกับลิ้นที่ควานหารสชาติหอมหวานจากโพรงปากของเขา ณ วินาทีนั้นผมลืมแม้กระทั่งตัวเอง ลืมความคิดขัดแย้งร้อยแปดพันเก้าที่เคยมี จนไม่มีอะไรมาฉุดรั้งความปรารถนาของผมได้อีกต่อไป
หนุ่มฝรั่งดูจะตกใจเล็กน้อยกับการจู่โจมที่ร้อนแรงของผม แต่ในที่สุดเขาก็ค่อยๆคุมเกมที่ผมเป็นฝ่ายเริ่มขึ้นได้อย่างไม่ยากลำบาก ร่างของผมถูกพลิกจากบนลงล่าง พร้อมกับการกระหน่ำจูบของเขาที่หนักหน่วงร้อนแรง จนร่างกายผมอ่อนยวบ ลมหายใจแทบจะขาดเป็นห้วงๆ แต่กลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
เราจูบกันอยู่อย่างนั้นนานมาก บางครั้งก็นุ่มนวล บางครั้งก็หนักหน่วงรุนแรง สุดท้ายหนุ่มฝรั่งก็เป็นฝ่ายผละออกก่อน โดยที่มือผมคอยเหนี่ยวรั้งลำคอของเขาไว้อย่างไม่ยินยอม
เขามองผมที่กำลังหอบหายใจด้วยนัยน์ตาพราวระยับ มุมปากคลี่ยิ้มเล็กน้อยพลางเสยผมที่ชื้นเหงื่อของผมเบาๆ
“ลำดับต่อไปล่ะ? เจ้าหญิงของผมอยากให้ผมปรนนิบัติคุณอย่างไร...”
สติผมกลับคืนมาอีกครั้งด้วยคำพูดของเขา หน้าร้อนผ่าวเมื่อรู้ตัวว่าได้ทำอะไรลงไป แต่ก็ไม่ได้นึกเสียใจกับการกระทำของตัวเองแต่อย่างไร มันกลับรู้สึกปลอดโปร่งอย่างบอกไม่ถูก เหมือนจิตใจถูกปลดปล่อยโดยไม่ต้องคำนึงถึงสิ่งใดอีกต่อไป
ผมค้อนควับใส่คนตรงหน้าที่กำลังยิ้มเจ้าเล่ห์
“ยังจะถามอีกนะ... ถ้านายต้องการฉันก็ต้องการ ฉันเรียกร้องเท่าที่ทำได้แล้วนะยังไม่พอใจอีกเหรอ! แค่นี้ก็ทำฉันอายจะแย่... ”
“ฮะๆ พอใจได้ในระดับหนึ่ง แต่จะให้ดีกว่านี้ คือไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง แต่ในทุกๆเรื่องของคุณ แค่คุณคิดที่จะพึ่งพาผมและไว้วางใจผมอย่างไม่มีข้อแม้ นึกถึงผมในทุกๆเวลาที่คุณต้องการใคร ผมอยากจะเป็นคนแรกและคนเดียวของคุณ... ต่อให้เป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ถ้าเกี่ยวข้องกับคุณมันก็สำคัญมากสำหรับผม”
คำพูดของเขามันเต็มตื้นในอกผม จนแทบรับไว้ไม่ได้ เมื่อคิดกลับกันว่าผมได้ใส่ใจความรู้สึกของเขาได้เท่ากับที่เขามีให้ผมรึเปล่า
ในใจเขามีแต่ผมอยู่ตลอดเวลาจริงๆ จนผมไม่รู้ว่าจะตอบแทนความรู้สึกที่เขามีให้ได้มากแค่ไหน
ผู้ชายคนนี้... เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่ผมไม่คิดเลยว่าจะได้สัมผัสกับหัวใจที่อบอุ่นแบบนี้
ผมไม่ได้นึกโทษโชคชะตาที่ทำให้ผมต้องคบกับผู้ชายด้วยกันอีกต่อไป แต่กลับนึกโชคดีที่เขาได้ให้อะไรๆกับผมอย่างมากกว่าที่คิด ทำให้เรื่องเพศระหว่างเราสองคนกลายเป็นไม่สลักสำคัญอีกต่อไป...
ผมส่งยิ้มอย่างอ่อนหวานให้ผู้ชายตรงหน้าอย่างที่ไม่เคยคิดที่จะทำให้ใครได้อีก ไม่มีคำพูดอะไรต้องบ่งบอกกันอีกต่อไป นอกจากการสานต่อบทรักที่กำลังเรียกร้องซึ่งกันและกันจนลืมกาลเวลา...
-----จบตอน-----
หัวข้อ: †ღ♥ Łove Âccident!! วุ่นรัก พิทักษ์ใจ ♥ღ†(นายนิค&คุณกาย) ตอนพิเศษ Happy Valentine's Day (อ่าน 530518 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก