หัวข้อ: รักวุ่นวายของนายตัวขาวสุดซ่า ตอนอวสาน (THE END) Up 11/5/62

[Yarkrak]

ถึงเมียไม่อยู้แต่ก็ได้คุยกันทุกวัน 5555

รักแล้วรักเลยและขอให้รักกันตลอดไป ฮิ้ววววว

มีความสุขตลอดปีและตลอดไปน๊า คู่หวานแห่งปี


 

[secretowl]

สวัสดีค่าา
พี่โจ้ พี่เป็ป เพิ่งเคยเข้ามาอ่านค่าาา
พี่สองคนน่ารักมุ้งมิ้งดี
รักกันนานๆนะค้าา

[nutto]

พี่โจ้สุดน่ารัก กับพี่เป๊ปสุดหล่อหายไปอีกล้าววววว กลับมาต่อไวๆนะครับ ผมคิดถึงพี่ๆทั้งสองคนมากกกกก

[nutto]

รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมาณวิญญาณหนักหนาาาาา ระทมอยู่ในอุราาาา พี่โจ้จ๋าชั้นรอเธอผู้เดียววววววววว

พี่โจ้หายไปหายยปายยยยย ตามกลับมาด่วนๆ 

[Poseidon]

[j123]

พึ่งจะได้อ่านเรื่องราวของโจ้กับเป๊บ สนุกมาก ประทับใจสุดๆ เลยค่ะ
ทั้งที่ก็รู้ว่าต้องปลอดภัย แต่อ่านไปก็ยังลุ้น น้ำตาไหลพรากไปหลายตอนเลยทีเดียว

จะมีเนื้อเรื่องต่อในตอนหลักอีกไหมคะ อ่านแล้วชอบมากๆ

ขอบคุณทั้งคู่ที่สละเวลามาเขียนเรื่องราวดีๆ ให้ได้อ่านกันค่ะ
เป็นคู่รักที่น่ารักมากๆ เลยค่ะ

[jonathan2624]

สวัสดรีค้าบบบบทุกคนนนนน....หายไปนานอะลืมกันยัง....เหตุผลเดิมๆอะน้า ติดงานตลอดอะ 5555+ วันนี้เป็นวันแรกของการหยุดเทศกาลสงกรานต์อะคับ เชื่อว่าหลายๆ คนคงเดินทางไปเที่ยวหรือไม่ก็กลับไปต่างจังหวัดเยี่ยมพ่อแม่พี่น้องญาติๆ ยังไงก็ขับรถดีๆ เดินทางปลอดภัยนะค้าบบบ...

วันนี้เราสองคนไม่ออกไปไหนอะคับ ด้วยเหตุผลที่ว่า....

เมื่อวาน (10/4/58)

"คุณโจ้คะ....ท่านประธานเรียนเชิญที่ห้องทำงานคะ" เลขาประธานจิมถ่อเดินมาจิกซะงั้น
"จ๊ะ...เดี๋ยวอีกสิบนาทีไป" เลขาก็เดินงุดๆไป

ผมเคลียร์เอกสารเสร็จ ก็รีบเดินไปหาประธานจิม

"ว่างายยยท่านประธานนนนน"
"แหมพี่ก็ ทำลากเสียงยาว เรียกนิดเรียกหน่อยทำประชด" จิมแซว
"อะ..กล้าดียังไงเรียกให้เดินมาถึงห้องนี้...เดี๋ยวยิงอะ" ผมโหดใส่
"โหดมาก...สงสารพี่เป๊บเนอะมีเมียโหดอะ"
"ฮ่าๆๆๆ....ไม่ต้องสงสาร รายนั้นยอมทุกกรณี ไม่ยอมตบเตะ ทำซ่า"
"จริงอะ ปากดีไปพี่ เดี๋ยวพี่เป๊บจัดหนักละซวย"
"เชอะ...เข้าข้างกันดีนัก ว่าแต่มีอารายยยยย"
"ก็เห็นพี่ทำงานหนัก ช่วยบริษัทผมมาตลอด เลยมีบัตรกำนัลโวเชอร์ให้ไปใช้ระหว่างสงกรานต์"
"โอ้ววววว ท่านประธานน่ารักมากเพฮะ...หม่อมฉันขอน้อมรับด้วยน้ำใจ"
"ฮ่าๆๆๆ...เจ้าเก่าลงเลยนะพี่"
"นิดนึง"
ประธานจิม หยิบซองสีน้ำตาลในลิ้นชัก ส่งให้ผม ผมแกะออกมานับ ตกใจ"
"เฮ้ยจิม เยอะไปมั้ย"
"ไม่เยอะๆ พี่ทำงานหนักสมควรได้รับ...ผมว่ายังน้อยไปนะครับ"
"เฮ้ย เยอะไป พี่เอาเท่านี้พอ" ผมแบ่งส่วนนึงคืนจิม
"ไม่เอาอะพี่ ไหนๆ ถือว่าน้องชายให้พี่ชายละกันนะ เอาไปเถอพี่ ผมเกรงใจที่พี่ช่วยงานจนบริษัทมั่นคงได้ ไม่ได้พี่ผมคงประคองไม่ไหว" แววตาจิมแสดงออกอย่างจริงใจ...เพื่อไม่ให้ขัดใจประธาน รับไว้ก็ได้ ฮ่าๆๆๆ
"ขอบคุณมากนะน้องรัก...มีเงินเที่ยวช่วงสงกรานต์แล้ววววว"
"ฮ่าๆๆ ยิ้มร่าเลยนะพี่ แล้วทำฟอร์มไม่เอาเงิน...แล้วสงกรานต์วางแผนไปไหนอะ"

เออจริง....อิชั้นลืม....อุ้ยตายละ....ทำไมสามีเงียบ

"อ้าวเวรกรรมละ พี่ลืมคิดถึงเรื่องนี้ ไม่ได้วางแผนอะไรเลย เป๊บก็เงียบ"
"อ้าวหรือครับ...ผมจะพาครอบครัวไปพักบ้านที่หัวหิน พ่อกับแม่ไปด้วย พี่ไปป่าว"
"เดี๋ยวพี่ชวนเป๊บก่อนนะ จิมเดินทางวันไหน"
"น่าจะไป 12 นะพี่ 11 รถเยอะ รอให้เบาบางก่อน"
"ดีนะๆ เดี๋ยวพี่ชวนเป๊บก่อน"
"ชวนบ้านใหญ่ไปด้วยก็ได้พี่...แต่บ้านรับรองของเราไม่แน่ใจว่าจะรองรับไหวมั้ย"
"เดี๋ยวพี่ลองคุยก่อน เผื่อแด๊ดกับมัมไปจะได้พักบ้านตากอากาศใหญ่ก็ได้ จะได้สะดวกมากกว่า"
"ได้ครับๆ ยังไงโทรบอกผมด้วยนะพี่"
"โอเคๆ เดี๋ยวพี่ไปบริษัทเป๊บก่อนนะ ไปเคลียร์งานก่อนปิดยาว"
"เจอกันๆ พี่"

ผมรีบเดินลงมาลานจอดรถ โทรหาเป๊บ

"ครับที่รัก"
"เป๊บ ทำไรอยู่อะ"
"กำลังประชุมเครียดครับ มีปัญหานิดนึงกับผู้ถือหุ้น พี่ปริมกำลังอธิบายอยู่ครับ"
"หาาา...ปัญหาอะไรจะมามีวันจะหยุดยาวเนี่ย เป๊บเอามือถือวางใกล้ไมค์ โจ้จะฟัง กำลังซิ่งไป ครึ่ง ชม ถึง"

ผมเปิดสปีกเกอร์ทิ้งไว้เบาะข้างรถ แล้วก็ซิ่งรถไปบริษัทเป๊บ ระหว่างที่ fast and furious 7 ไปตลอดทาง ก็ฟังไปด้วย....ฟังไปฟังมาก็หงุดหงิดมากครับ คือ ปัญหานี้มันมีมานานละ เพราะผู้ถือหุ้นคนนี้ติดต่อกับบริษัทเป๊บมานานตั้งแต่รุ่นพ่อ จนตอนนี้พ่อเขาสุขภาพไม่ดี เลยมอบต่อรุ่นลูกแทน สติปัญญาคงไม่ถึงมั้งครับ ประชุมทีไรไม่เข้าใจทุกที ส่วนมากจะออกฤทธิ์ตอนผมไม่อยู่นี่แหละ วันนี้จะจัดให้ก่อนปิดยาว....ตายยยยย....กดคันเร่งเข้าปายยยย วันนี้โหดดดดดเว้ยยยยยย

ถึงลานจอดรถ ผมกดปิดโทรศัพท์พร้อมโทรบอกเลขาหน้าห้องประชุมให้ไปแจ้งว่าผมจะเข้าร่วมประชุม ขึ้นลิฟท์ถึงชั้น 18 เดินจ้ำอ้าวพร้อมหน้าตาขรึมๆ ตามประสาผม ลูกน้องไม่สบตาซักกะคน แอบคิดในใจ กรูร้ายไปปะเนี่ย 

"ขออนุญาตทุกท่านนะคะ ท่านรองกรรมการผู้จัดการมาถึงแล้ว ขออนุญาตเข้าร่วมประชุมคะ"
"เชิญมาได้เลย" พี่ปริมสั่ง ผมได้ยินตามนั้นก็เดินพุ่งเข้าไปนั่งประจำที่ พร้อมจับไมโครโฟนทันที
"เรียนท่านประธานกรรมการ รองฯ และกรรมการทุกท่าน....จากข้อมูลที่ผมได้รับทราบ.....ร่ายยาววววววววว.....ดังคำชี้แจงในเอกสารหน้า 25 ย่อหน้าที่สอง บรรทัดที่ 13 ระบุว่า........ร่ายยาว......หากไม่เข้าใจกรุณาเปิดอ่านอีกครั้ง" เห็นทุกคนเปิดอ่าน ผมคิดในใจ นี่พูดๆกันจนไม่ได้อ่าน เฮ้อ ช่วยอ่านก่อนเถอะคุณ

ทุกคนเงียบ ผมสบตากับเป๊บ ที่ดูอึ้งๆ กับพี่ปริมที่ดูเหวอๆ และกับคนที่มีปัญหา ก้มหน้าอ่านเอกสารอยู่

"มีคำถามมั้ยครับ" ผมถาม เจ้าคนที่มีปัญหามันจับไมค์ทันที
"ผลประกอบการเมื่อเทียบกับไตรมาสเดียวกันของปีที่แล้ว ดูไม่ดีนะครับ แสดงว่าสะท้อนถึงทีมผู้บริหารไม่มีประสิทธิภาพ" โอ้วววว ช่างกล้าตำหนิ เจอดีแน่
"คุณจะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูก ถ้าคุณอ่านเอกสารละเอียดมากพอ หน้า 89 ย่อหน้าที่สอง บรรทัด 17 เป็นข้อมูลสรุปการบริหารงานทุกบริษัทในกลุ่มประเภทเดียวกันกับบริษัทของเรา และผลการวิจัยที่ผมได้เชิญคณะวิจัยจากXXX(เป็นมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียง) ได้ทำการวิจัยอัตราขยายตัวทางเศรษฐกิจผลการวิจัยแนบตามเอกสารหน้า 118 จนถึง 136 ผลประกอบการทุกกลุ่มลดลง 28.75% อันเป็นผลมาจากปัจจัยทางด้าน......ร่ายยาวรวดดดดดด"

อึ้งกันอีกรอบ เอาซิ มาเหวี่ยงกะกรูมามะ กรูนี่เป็นคนทำเองสารเองโว้ย ไม่ต้องอ่าน จำได้ทุกหน้า.....อีคนถามมันเงียบ...ตามประสาคนไม่ยอมแพ้ มันเหวี่ยงผมอีกรอบ

"ผมเข้าใจ แต่การบริหารงานโดยนำเงินผู้ถือหุ้นไปลงทุนแล้วไม่เกิดผลกำไรเท่าที่ควร มันย่อมเป็นความเสี่ยงที่ทางผมอาจจะพิจารณาถอนหุ้นได้นะครับ" ปริ๊ดแตกมาก ตายยยยย
"ถ้าคุณเข้าใจจริงจะไม่มีประบวนการคิดแบบนี้ แต่ก็ดีนะครับที่คุณจะถอนหุ้น เพราะกลุ่มบริษัท kirin group (ผมสมมติชื่อเป็นบริษัทของฉัตรอะครับ) สนใจที่จะซื้อหุ้นของเรามานานแล้ว แต่ทางเราไม่ได้เปิดพอร์ตหุ้นเพิ่ม ซึ่งในกรณีนี้หากคุณถอนหุ้นไปจะดีมาก เพราะมูลค่าของหุ้นคุณไม่เกินXXX บาท แต่ผู้ถือหุ้นรายใหม่ยินดีที่จะให้ราคาหุ้นสูงถึง XXXบาท ตกลงตามนี้่นะครับ คุณวิชุดาไปเอาเอกสารการลงนามถอนหุ้นมาให้ท่านประธานลงนาม แล้วผมจะรีบลงนามตอนนี้....เชิญครับ"

พี่ปริมหน้าเหวอ เป๊บหน้าตกใจมาก ไอ้คนถามหน้าซีด กรรมการทุกคนแทบไม่สบตาผม ยั่วกรูดีนัก ของขึ้น

"ผมขออนุญาตออกจากห้องประชุม คุณวิชุดา เอกสารเซ็นเสร็จแล้ว นำไปให้ที่ห้องทำงานผมด้วย แล้วประสานงานฝ่ายการเงินโอนเงินคืนไปยังบัญชีผู้ถอนหุ้น ภายในห้าโมงเย็นวันนี้...ขอตัวครับ"

แล้วผมก็เดินเชิดออกจากห้องประชุมทันที วิชุดาหน้าซีด ไม่เคยเจอผมองค์ลง ผมรีบเดินมาที่ห้องทำงานตัวเอง นั่งนับเงินที่จิมให้มาอย่างมีความสุข สนุกสนาน กดโทรศัพท์ไปหาฉัตรดีกว่า

"คะท่านรองฯ"
"แอน ต่อสายไปยังคุณฉัตร กลุ่ม kirin บอกผมจะเรียนสาย"
"ได้คะท่านรอง สักครู่นะคะ"

ผมนั่งรอสายแปบนึง โทรศัพท์ดัง

"ท่านรองคะ จะโอนสายคุณฉัตรนะคะ"
"โอนมาๆ"
"ว่าไงหอย" เสียงนางอารมณ์ดี
"เป็นไงบ้างเมิง คิดถึงๆ"
"ห๊ะ คิดถึงกรูอะนะ ต้ายตายยยย หายไปนับพันปี แล้วมาบอกคิดถึง"
"ฮ่าๆๆ อีนี่เว่อร์ คิดถึงจริงๆ เพิ่งเหวี่ยงมาจากห้องประชุม"
"อ้าวใครทำไรเมิงอีก"
"ก็รายเดิมที่เคยเล่า...มัน.....ร่ายยาว"
"น่าเอาตีนทาบหน้ามาก ส้นตีน เมิงทำดีแล้ว อีห่า เงินกระจึ๋งนึงทำข่ม ทำยังกะถอนหุ้นไปแล้ว บริษัทผัวเมิงจะล่มงั้นอะ"
"เออมันยังเด็ก เพิ่งมาทำแทนพ่อมัน แต่กรูหมั่นไส้ไง พี่ปริมกับเป๊บเอามันไม่อยู่ แต่กรูก็แรงไปวะ ไล่มันออกเลย"
"สนใจไร อีกอย่างตอนนี้ เศรษฐกิจทั่วโลกดาวน์ลงทั้งนั้นอะ ปีที่แล้วบริษัทกรูขาดทุน XXX ได้"
"โหววววว เยอะไปปะวะ"
"เออเยอะ ถามว่ากระเทือนมะ ไม่เลย เพราะไรรูัมะ อีห่าตอนกำไรเหยียบ XXX  ผู้ถือหุ้นได้รับเงินปันผลเยอะมาก ตอนนี้ลดลงนิดหน่อยเขายอมรับได้ทั้งนั้น"
"เออแต่ของกรูเนี่ยทำข่ม แต่ก็ช่างแม่ง รอมันถอนหุ้นพอร์ตว่างค่อยว่าอีกที"
"เอออน่าคิดมาก รอมันถอนแล้วโทรหากรูนะ พอร์ตที่ว่างกรูถือเอง ไม่อั้นคะหอยขาาาาา"
"ฮ่าๆๆๆ ขอบใจเมิงมากนะ"...เสียงเคาะประตู ผมหันไปมอง เป๊บเดินเข้ามา
"อุ้ยฉัตร เป๊บมา แค่นี้นะ เดี๋ยวโทรหาอีก"
"เออ...ขอสายอีเป๊บหน่อย"
"เออได้ๆ...เป๊บฉัตรจะคุยด้วย" เป๊บเดินมารับสาย
"ว่าไงเมิง"
คุยอะไรกันไม่รู้ เห็นเป๊บยิ้มๆ มองมาที่ผม รู้สึกแปลกๆ สายตาคิงคองหื่นๆยังไงไม่รู้ จนเป๊บวางสาย

"ฉัตรว่าไงอะเป๊บ"
"ก็...ไม่มีไรมากครับ ฉัตรบอกว่าให้ดูแลโจ้ให้ดีๆ ไม่งั้นจะส่งคนมายิงทิ้ง"
"โหดเนาะเป๊บ....แล้วคนนั้นถอนหุ้นยัง"
"ยังครับ พอที่รักออกไปมันก็หน้าตาเหวอๆ จนพี่ปริมปิดการประชุม มันบอกว่าจะไปปรึกษาพ่อก่อน ประมาณนั้นครับ"

เสียงเคาะประตู เลขาพี่ปริมบอกว่า

"คุณโจ้ คุณเป๊บคะ ท่านประธานเรียนเชิญที่ห้องทำงานคะ"

ผมกับเป๊บก็เดินไปห้องทำงานพี่ปริม

"มีอะไรหรือครับพี่ปริม"
"น้อง...ในที่ประชุมพี่ว่าน้องแสดงอาการมากไปนะ...มันไม่เหมาะสมกับการเป็นผู้บริหารระดับสูง" พี่ปริมตำหนิผม
"ผมเข้าใจนะครับพี่...แต่การที่เราไม่แสดงเหตุผลอะไรออกไปเลย แล้วปล่อยให้คนที่ไม่อ่านเอกสารอย่างละเอียด พูดใส่ๆ ตำหนิพวกเราแบบนี้ ผมไม่ชอบนะครับ แบบนี้สมควรร่วมงานหรืออย่างไร พี่ตอบผมมาซิ" ผมวีนใส่ เป๊บเองก็ตกใจ
"เอ้ยใจเย็นๆ พี่ไม่ได้โกรธน้องขนาดนั้น พี่แค่เตือน"
"ผมไม่ได้โกรธนะพี่ แต่ผมพยายามแสดงให้เห็นว่า ในบริษัทของเราถ้ามีพอร์ตหุ้นโง่ๆ ก็เอามันออกไปบ้าง คนอื่นๆ ที่ดีๆก็มีเยอะแยะ เขาพร้อมที่จะลงทุนกับเรา"
"พี่เข้าใจ แต่พ่อเขาลงทุนกับเรามาตั้งแต่รุ่นแด๊ดแล้ว พี่ไม่อยากให้มันกระทบกระเทือน"
"นั่นมันต้องเป็นหน้าที่ของพ่อเขาละครับ จะต้องสร้างให้ลูกเขาเข้าใจว่าในสมัยก่อนพ่อของเขาทำอย่างไร ไม่ใช่มาก่อปัญหาแบบนี้นะพี่ แล้วพี่ปริม สังเกตบ้างมั้ยว่า มันเล่นเราตลอดหลายครั้งแล้ว โจ้เบื่อกับมันมากนะครับ พยายามหาข้อมูลมาอธิบายทุกกรณี แต่ดันไม่อ่านแล้วมาพูดๆ แบบนี้จะให้ทำยังไง....เอางี้นะพี่ ถ้ามันจะเกิดเรื่องมากมายนัก ผมขอลาออกจากตำแหน่งรองกรรมการผู้จัดการและทุกตำแหน่ง เพื่อให้พี่ได้สบายใจ ไม่ต้องทำให้เกิดความกระทบกระเทือน...ไปละพี่"

ผมเดินออกมาจากห้องพี่ปริมได้ยินเสียงพี่ปริมกับเป๊บเรียกตามหลังมา แต่ผมไม่สนใจ รีบเดินเข้าห้องทำงานคว้ากระเป๋า เดินลงมาลานจอดรถ ซิ่งกลับบ้านพ่อกับแม่สงบสติอารมณ์

"อ้าวลูก...ลมอะไรพัดมาละเนี่ย" แม่ผมทัก ผมเดินเข้าไปกอด
"เป็นอะไรลูก...มีอะไรไม่สบายใจ" แม่ผมยังเข้าใจผมเสมอนะ คนเราพอทุกข์ใจมีแต่พ่อแม่ที่คอยปลอบนี่ละครับ

ผมเล่าในเรื่องราวที่ผมเจอมาทั้งหมดให้พ่อกับแม่ฟัง

"พ่อเข้าใจลูกนะ แต่มันเป็นบริษัทของพี่ปริมเขานะลูก บางทีเราต้องร่วมงานกันในระดับพอดีๆนะลูกนะ"
"ผมทำงานทั้งสองที่นะพ่อ เหนื่อยกว่าเขาสองสามเท่า ผลประโยชน์บางอย่างทำไมไม่รักษาไว้ อีกอย่างยุคสมัยเปลี่ยนไปมาก ถ้าเราปรับตัวไม่ทันจะแย่เอานะครับ"
"จ๊ะ แม่เข้าใจจ๊ะลูก แล้วนี่หนีมาแบบนี้ เป๊บเขาไม่ตกใจแย่หรือ"
"มั้งครับแม่ เบื่อๆ ครับ ผมขอตัวไปนอนพักก่อนนะครับแม่"
"จ๊ะๆ"

ผมเดินขึ้นมาบนห้อง เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ ตั้งใจว่าคืนนี้จะนอนที่นี่ ไม่กลับคอนโด ไม่ได้งอนเป๊บนะครับ แต่ไม่อยากกลับไปเจอหน้าเท่านั้นเอง เบื่อๆ ครับ

ด้วยแอร์ที่เย็นฉ่ำ ผมก็เผลอหลับไป หลับสนิทมากๆ มารู้ตัวอีกที ก็ตกใจมาก เป๊บมานั่งข้างๆ แล้ว
"เอ้ย เป๊บ มาได้ไงอะ" ผมตกใจ
"ก็โทรหาที่รักนับร้อยๆ ครั้ง ไม่รับสาย เป๊บเลยโทรมาถามพ่อ พ่อก็บอกว่า อยู่ที่บ้าน เป๊บเลยตามมาครับ"
"อ๋อ...เออจริง สงสัยมือถืออยู่ในรถ โจ้ไม่ได้ตั้งใจไม่รับนะ แต่ตอนประชุมตั้งเสียงเงียบไง พอเกิดเรื่องเลยลืมเปิดเสียงยาวจนมาลืมในรถอะ"
"ช่างเถอะ เป๊บเป็นห่วงที่รักเท่านั้นเอง" เป๊บดูหงอยๆไป
"แล้วเป็นไงบ้างอะเป๊บ"
"ไม่รู้เหมือนกันครับ พี่ปริมก็ตกใจมาก คงไม่เคยเห็นที่รักวีนขนาดนี้ เป๊บก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันครับ"

เป๊บรักพี่ปริมกับพี่ปันมาก อีกอย่างก็รักผมมาก ไม่แปลกที่จะคิดอะไรไม่ออก

"โจ้ขอโทษนะเป๊บ...โจ้ทำไปเพราะเป็นห่วงทุกคนในบริษัท แต่ไม่เป็นไร ยังไงโจ้จะไปทำเรื่องลาออกจากคณะผู้บริหาร แล้วจะไปขอโทษพี่ปริมละกันนะ"
"เป๊บไม่อยากให้ที่รักออกจากบริษัทนี่ครับ อุตส่าต่อสู้มาด้วยกัน"
"เข้าใจนะเป๊บ แต่โจ้คงไม่เหมาะแล้วละ อีกอย่างทำงานสองที่เหนื่อยมากๆ ถ้าลาออกมา จะได้ช่วยจิมเต็มที่ โจ้ก็มีกินมีใช้แล้วละเป๊บ เราสองคนก็ยังรักกันเหมือนเดิมนะ แต่ทำงานคนละที่ไง"
"จริงๆ ไม่ควรเกิดเหตุการณ์นี้เลยนะครับ รู้สึกแย่มาก"
"อย่าคิดมากนะเป๊บ ไม่เป็นไรหรอก ส่วนถ้ามันถอนหุ้น เดี๋ยวฉัตรจะเข้ามาช่วยนะ โจ้บอกฉัตรไว้แล้ว บริษัทไม่ขาดทุนหรอก"
"มีเงินมากก็ไม่มีความสุขตลอดไปนะที่รัก...ทุกวันนี้เป๊บก็เหนื่อยนะ เราสองคนไม่ทำงานก็มีกินมีใช้จนไม่หมดหรอก"
"โจ้เข้าใจเป๊บนะ แต่อย่าลืมที่แด๊ดสอน คนข้างหลังละ ลูกน้องนับพันละ เขาจะเอาอะไรกิน เขาก็มีลูกเมียครอบครัวนะ นั่นคือสิ่งที่พวกเราทิ้งไม่ได้"
"ครับ...ที่รักคิดแบบนี้ไง เป๊บถึงรักมาก มามะกอดหน่อยเมียจ๋า"
"โว้ววว บทจะอ้อนก็อ้อนเนอะ"

เป๊บคงเครียดเลยนอนกอดผมจนหลับไปพักใหญ่ ผมก็หลับต่อด้วย เวลาล่วงไปจนค่ำ แม่ก็มาปลุกไปทานข้าว ผมกับเป๊บก็รีบเดินลงมา ก็พบกับ แด๊ด มัม พี่ปริม พี่ปัน มานั่งทานข้าวด้วย
"อุ้ย...สวัสดีครับแด๊ด มัม..." ผมยกมือไหว้แด๊ด มัม
"สวัสดีลูก มาทานข้าวกันก่อน" แด๊ดชวนผม

ผมกับเป๊บก็มานั่งประจำที่ ผมเหลือบไปมองเป๊บ ที่ทำหน้าไม่รู้เรื่อง สงสัยแจ้งข่าวไปบอกแด๊ดกับมัมแน่ คุยเฮฮาไปสักพัก
"เรื่องลาออก แด๊ดไม่อนุมัตินะลูก" แด๊ดบอกกับผมยิ้มๆ
"อ่อ ครับ แต่โจ้ว่า แด๊ดอนุมัติเถอะครับ การทำงานจะได้ราบรื่น"
"อนุมัติด้ยังไงละลูก โจ้ก็เหมือนลูกของแด๊ดคนนึง ไม่มีพ่อคนไหนที่ไล่ลูกตัวเองที่มีผลการทำงานเป็นเลิศออกหรอกลูก หรือลูกว่าไม่จริง" แด๊ดสบตาผม

ผมอ้ำอึ้งเถียงไม่ออก ไม่รู้จะตอบยังไง

"โจ้รู้มั้ยลูกว่า การเป็นผู้บริหารที่ดีเป็นยังไง" แด๊ดถามผม ในขณะที่ทุกคนนั่งฟัง
"เอ่อ...ก็...บริหารงานให้ดีมีประสิทธิภาพ ซื่อสัตย์ และเอาใจเขามาใส่ใจเรา"
"ถูกเพียงส่วนหนึ่งนะลูก...อยากรู้มั้ยว่า แด๊ดนำพาอาณาจักรนี้รอดมาได้ยังไง"
"ครับ" ผมพยักหน้า
"หลักในการบริหารงานของแด๊ด คือ บริหารงานโดยให้คนรอบตัวไม่รู้สึกว่า ถูกบริหารงาน"

ผงอึ้งในหลักการของแด๊ดมาก

"ไม่ว่ามีอะไรมากระทบ ทั้งที่เป็นเรื่องดีและไม่ดี แด๊ดจะแก้ไขปัญหาและส่งเสริมมนับสนุน โดยไม่ให้คนรอบตัวรู้ตัวเลยว่ากำลังทำงาน แต่พยายามทำให้เขารู้สึกว่า บริษัทนี้เป็นของเรา เป็นของทุกคน เช่นเดียวกับผู้ถือหุ้นคนนั้นที่เขาเข้ามาแทนที่คุณพ่อของเขา เขาไม่รู้สึกว่าบริษัทนี้เป็นของตัวเค้าเอง เลยแสดงอาการต่อต้านไงลูก"
"ครับ" ผมอึ้งๆ
"จะดีกว่ามั้ยลูก ถ้าโจ้จะมาช่วยแด๊ดทำให้เขาถูกบริหารงานแบบไม่รู้ตัว และรักบริษัทของเราเหมือนของเขา....ในอนาคตอนาณาจักรของเราก็จะมั่นคงและยิ่งใหญ่นะลูก" แด๊ดพูดยิ้มๆ

ผมนั่งเงียบ ไม่แปลกเลยที่อาณาจักรของแด๊ด เติบโตมาได้ถึงทุกวันนี้ ฝ่าฟันมรสุมต่างๆมามากมาย จนเติบใหญ่ และมีลูกน้องนับพันคน

"โจ้ลูก คนเราเก่งงานเราต้องเก่งคนด้วยนะ หากเราสามารถทำสองอย่างให้สมดุลได้ โจ้จะเป็นนักบริหารที่ดีเลิศที่สุดคนนึงของประเทศไทยนะ" แด๊ดสอน
"ครับ ผมขอโทษครับแด๊ดที่วู่วาม...." ผมยกมือไหว้แด๊ด
"ผมขอโทษมัมที่ทำให้เดือดร้อน" ผมยกมือไหว้มัม
"ผมขอโทษนะครับพี่ปริม" ผมยกมือไหว้พี่ปริม
"ไม่เป็นไร พี่ตกใจหมดที่น้องอาละวาดแบบนั้น เอาเป็นว่าพี่ขอโทษน้องด้วยละกันนะถ้าพูดอะไรไม่ถูกใจไป"
"ไม่หรอกครับพี่ ผมอยากให้งานออกมาดีจนลืมนึกองค์ประกอบอื่นไป"
"มัมไม่ได้ช่วยงานแด๊ดมากหรอกนะลูก ในบางครั้งได้แต่เป็นกำลังใจให้ ในชีวิตของมัมอยู่จนแก่ถึงขนาดนี้ มัมไม่เคยเจอใครทำงานเก่งเท่าลูกเลยนะ มัมดีใจที่ได้ลูกมาเป็นลูกอีกคนหนึ่ง เป๊บชมลูกให้มัมฟังเสมอว่า แฟนผมเก่งๆ มั้ยมัม มัมดีใจและชื่นใจทุกครั้งที่ตอบเป๊บไปว่า แฟนลูกเก่งและน่ารักมาก วันนี้ปริมมาปรึกษาว่าโจ้จะลาออก แด๊ดกับมัมตกใจมาก พอรู้ว่าโจ้กลับมาบ้านและตามมานี่แหละ"
"เลยต้องลำบากพี่ทำกับข้าวให้กินเลยนะครับ" แด๊ดหันไปแซวแม่ผม
"อุ้ย อย่าคิดแบบนั้นคะ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่สอนเจ้าลูกคนนี้มันละกันนะคะ เป็นคนจริงจังตั้งแต่เด็กๆแล้ว ทำอะไรก็จะสู้สุดตัวเสมอ รายนี้ต่างจากเจ้าจิมมากๆ ตรงข้ามกันเลยคะ"
"พอๆ แม่ โจ้อาย อย่าแฉมาก"
"ฮ่าๆๆๆๆ" ฮาครืนกันเลยทีเดียว

เหตุการณ์ทุกอย่างคลี่คลาย คุยไปคุยมาก็ออกเรื่องที่จิมไปพักผ่อนที่หัวหิน แด๊ดเลยเอ่ยมาว่า ไปบ้านตากอากาศหลังใหญ่ดีกว่า สองครอบครัวจะได้พร้อมหน้ากัน หลานๆ จะได้เล่นกัน เลยวางแผนเดินทาง 12 เมษานี้ละครับ

หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกลับกันหมดแล้ว ผมกับเป๊บตัดสินใจนอนที่บ้าน ไม่กลับคอนโด

"เป๊บอาบน้ำด้วยกันป่าว" ผมชวน
"หือ...มาแปลกนะครับ ปกติไม่ชวน" เป๊บทำหน้าประหลาดใจ นานๆทีชวน อย่าแอ๊คติ้งมาก
"จะอาบปะละ ชิ"
"อาบครับๆ"
เราสองคนนอนแช่ในอ่างน้ำ ขนาดไม่ใหญ่มากหรอกครับ ผมนอนซบบนอกเป๊บ เบียดๆกันก็โอเคเนอะ

"วันนี้ขอโทษนะเป๊บที่ก่อเรื่อง"
"ไม่หรอกที่รัก ในใจเป๊บแอบหมั่นไส้มันเหมือนกัน"
"อ้าวแล้วช่วยกันด่ามันอะ"
"เป๊บไม่กล้าทำหรอกครับ กลัวไปกระทบกับผลประกอบการ ปล่อยให้พี่ปริมจัดการไปดีกว่า"
"พี่ปริมก็เงียบเกินนะเป๊บ ไม่งั้นโจ้ไม่ออกโรงแทนหรอก"
"ก็เหมือนที่แด๊ดว่าละที่รัก บางทีการบริหารของเราอาจจะทำให้เขารู้สึกว่าเป็นส่วนเกิน เราอาจจะต้องปรับการบริหารงานใหม่นะครับ"
"เนอะ เอาไว้ว่ากันอีกทีนะ"

จุ๊บๆ เป๊บให้กำลังใจนิดนึง จับนั่นนี่นิดนึง อุ้ย เครื่องยนต์ติด

ตั้งแต่ห้องน้ำยันเตียงนอน พอแล้ววววคิงคองงงงงงง

โจ้ : พอแล้ววววววว ฟิตเกินไปแล้วววววว

เป๊บ : ไดเกียว เครื่องฟิตสตาทติดง่ายยยยย 

โจ้ : ไม่เกี่ยวกันเล้ยยยยยย 

[❣☾月亮☽❣]

   คิดถึงพี่ฉัตรเหมือนกันนะเนี่ย. นางยังสุดยอดเหมือนเดิม
พี่โจ้พี่เป๊บอยู่ระดับบริหารแล้วก็มีเรื่องให้เครียดแบบนี้แหละเนอะ. พนง. ตัวเล็กๆอย่างเราไม่เข้าใจหรอก

แด้ดพูดไว้ดีมากเลย. นี่แหละหนายิ่งสูงยิ่งต้องระวังทุกย่างก้าว ลูกน้องอีกเป็นพันต้องคืดถึง

ว่าแต่มุขไดเกียวเนี่ยฟ้องอายุมาก. เด็กๆสมัยนี้จะเข้าใจไหมนะ. 555
สุขสันต์ปีใหม่ไทยค่ะพี่ๆทั้งสอง ว่างๆก็มาอัพเดทกันอีกเนาะ.     ขอบคุณค่ะ

[miya_pp]

กำลังคิดถึงอยุ่พอดีเลย

แล้วมาบ่อยๆน่ะ

[patchylove]

  พี่ๆ ที้งสองคนหยุดยาวก็ไปชาร์ตพลังนะ กลับมาลุยงานใหม่จะได้มีพลัง อิอิ

[☾❤Nyanpire❤☽]

คิดถึงงงงงงงงงงงงง
ระดับผู้บริหารเครียดน่าดูเลย

ตอนแรกมาอย่างเครียด
ตบท้ายด้วยความหื่นของพี่แป๊ป

ปล.ภาพใหม่หล่อใสยังกับนายแบบ อิอิ
         

[rabbit-orange]

 

[ning-ning.ja]

 สู้ๆค่ะดีใจที่ยังมาต่อค่ะ :กอด1:รักกันนานค่ะ

[a_n]

 

[Yarkrak]

ต๊ายยยยยยย นี่ถ้าองค์ไม่ลงคงไม่มาระบายเนาะ น้องโจ้สะใภ้ดีเด่น 5555

จริงๆแล้วเหตุที่เย็นมากๆคือที่อ่างน้ำนั่นเอง อิอิ

น้องเป๊บก็คงเข้าใจที่วีนเพราะไม่ได้ระบายมานานเหตุมาจากทุกคนทำงานจนไม่มีเวลาระบายออก

พอได้โอกาสน้องเป๊บจัดยาวเลย คริคริ ต้องขอบคุณหุ้นส่วนคนนั้นที่ทำให้ห้องน้ำและห้องนอนบ้านน้องโจ้

มีเสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่ม ครึครึ

รักกันอย่าได้เกรงใจใครนะ คู่หวานแห่งปี


ปล.พักผ่อนให้มีความสุขนะครับ

 

[ทิวสนที]

สู้ๆนะพี

[คนอ่าน]

รูปโปรโจ้หล่อมาก

[patee]

สวัสดีปีใหม่ไทยนะคุณโจ้.คุณเป้ป

เที่ยวให้สนุกนะคะ เดินทางปลอดภัย

[snowboxs]

โจ้ไฟยังแรงตลอดๆ
ทั้งเรื่องงานและเรื่อง xxx
อย่างนี้เป๊บก็ยิ่งหลงรักหัวปักหัวปำ

สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะโจ้เป๊บ
ขอให้ทั้งคู่มีความสุขด้วยกันไปตลอดเลยนะ

[nutto]

  แว๊กกกกกกพี่โจ้มาต่อแล้วววววววววว น่ารักที่สุด คิดถึงพี่ๆทั้ง 2 คนมากๆ สวัสดีปีใหม่ไทยครับผม

[pudcha]

กลับจากเที่ยวสงกรานต์มาเล่าให้อ่านหน่อยนะคะ

[nutto]

พี่ๆหายไปอีกแล้วอ่าาา

[snowboxs]

งานยุ่งอีกแน่เลย ทั้งโจ้ทั้งเป๊บ สู้สู้นะ

[ทิวสนที]

สู้ๆนะพี่ งานถ้ามันหนักมากก็หาเวลา ลางานสักวันสองวัน ดูแลตัวเองกับครอบครัวก่อน อย่าโหมงานมา

ถ้าพี่มัวแต่ทำงานหาเงิน ระวังนะคะว่าเงินที่หามาอ่ะ จะได้เอามารักษาโรคให้ตัวเอง

เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะคะ

[คนอ่าน]

พี่โจ้หล่อไหนค่ะหน้าตาหุ่นผิวคือแบบหล่ออ่าคะ
ประชากรชายหล่อหายไปสองคน
ปล.แวะมาส่องรูปพี่ชายสุดหล่อ555

[nutto]

พี่โจ้ก๊าบบบบบ งานยุ่งอีกแล้วแน่ๆเลย แต่รอบนี้หายไปนานเลยยยยยย
สู้ๆนะครับ แล้วว่างๆมาอัพเรื่องราวให้ได้่านกันอีกนะครับบบบ

[Yarkrak]

คิดถึงคู่หวานแห่งปีคร๊าบบบบบบบบบ

 

[คนอ่าน]

Miss you,handsome

[Yarkrak]

 

โปรดทราบ คิดถึงมากๆครับ

[Yarkrak]

คิดถึงคู่หวานแห่งปีครับ