จบแล้วเสียใจจังที่เจอเรื่องนี้ช้าไป
สารภาพเลยว่าพึ่งเคยอ่านแนวเคะอายุเยอะกว่าเป็นเรื่องแรก
5555 แอบคิดว่าเฮ้ยมันจะเข้าหรอวะ อ่านๆไปมันใช่ซะงั้น
แบบเจ้าแมวน้อยกับลุงหน้าโหด แอทแทคเข้าหัวใจจังๆ
เราชอบควาน่ารัก ความขี้เขินของเจ้านพและชอบความเป็นผู้ใหญ่ของน้องไพ
คือความจริงเคะส่วนใหญ่จะมีนิสัยอย่างหนึ่งแบบต่อให้ซึนแค่ไหน ณ.จุดจุดหนึ่งจะมึความงี่เง่า
อารมณ์มโนระดับหนึ่งเวลาเข้าใจผิด 555 เรื่องนี้มาเหนือเมฆน้องไพหักดิบชิงเป็นลมซะงั้น
เรางี้แอบขำระดับสิบ เอาเป็นว่าเรื่องนี้เปิดมุมมองให้เรามองหาเนื้อดูเด็กว่าสักยี่สิบปีทันทีเลย
ปล.เรื่องนี้เป็นเรื่องเเรกที่แอบปลื้มตัวประกอบ หลงรักพี่ภัทร์ คนจริงรักมั่นยี่สิบปีไม่เสื่อมคลายมากกว่าเจ้านพอีกค่ะ