อ่านอยู่ดีดี ก็จบแบบไม่ให้ตั้งตัว เอ๋อไปครู่หนึ่งเลยทีเดียว ส่วนตัวคิดว่าติณยังไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ อาจจะสลบไปเพราะเสียเลือด? คงเพราะเป็นกรรมทันตาก็ได้มั้ง ก็ติณไปสัญญากับเป้เอาไว้ว่าให้เชื่อใจ แต่เพราะความไม่มั่นคง พอเหล้าเข้าปากก็ขาดสติ ทำให้ไหลไปกับการยั่วยวนของอิงได้ อย่างว่าแหละ บุรุษกับสตรี ถูกสร้างมาให้คู่กัน มันย่อมจะมี "เครื่อง" อะไรสักอย่างเป็นตัวกระตุ้นทำให้สปาร์คกันได้ง่าย จึงได้เกิดเรื่องบัดสีขึ้น ทีนี้พอติณผิดสัญญาที่ได้ให้ไว้กับคนรัก ก็เลยเกิดเรื่องเป็นลูกโซ่
ดิฉันคิดว่าติณไม่ค่อยจะคิดเลยนะ คือการมีอะไรกับอิงเป็นเรื่องเสี่ยงมากทีเดียว ด้วยหลายเหตุผล หนึ่งในนั้นคือเป็นลูกสาวของคนใกล้ตัว และเพราะอิงเป็นผู้หญิง หล่อนจึงมีสิทธิ์ที่จะบอกแม่ของติณว่าได้เสียกันแล้ว ทีนี้ผู้ใหญ่ท่านก็คงจะเห็นพ้องต้องกับคำพูดของอิงแน่ๆ ว่ายังไงก็ควรต้องแต่งกัน คือ...เหมือนติณกำลังทำรั้วล้อมตัวเองไว้ ไม่คิดถึงผลที่จะตามมาภายหลังว่างั้น
แต่เรื่องนี้สนุกมากเลยนะคะ ชอบมากๆ อ่านไปก็ปวดใจไป ยอมรับเหมือนกับหลายท่านเลย ดิฉันก็ไม่ค่อยชอบเป้เหมือนกันในตอนแรกๆ แต่ต่อมาก็เริ่มคิดว่า เป้น่ารักดี ส่วนติณดิฉันเข้าใจเขาค่ะ ถึงความจำเป็นที่ต้องทำอาชีพนั้น สิ่งที่ทำลงไป เกิดขึ้นได้เพราะการ "เลือก" ของคนคนนั้นทั้งนั้น
ยังไงก็จะรอภาค ๒ นะคะ
ปล. ชอบที่คุณผู้เขียนใช้ตัวเลขไทยเมื่อใดก็ตามที่ต้องเขียนตัวเลข รู้สึกว่ามันมีเสน่ห์