ตอนที่ ๑๘ “ก่อนที่พวกมึงจะถอดเสื้อพี่เขาโชว์หุ่นกลางแดด แบบนี้ ลากพี่เขาเข้าไปข้างในก่อนดีไหม”
“เอ่อๆไอ้อ้นมึงฉลาดกว่าที่กูคิด ไม่เสียแรงที่เลี้ยงด้วยเพ็ดดีกรี”
“ขอบใจที่ชม ว่าง ๆ มึงก็ซื้อกระดูกเทียมมาให้กูแทะ บริหารฟันด้วยนะ ไอ้เหี๊ยะชาติ” พวกผมช่วยกันลากพี่เป้เข้าท่าห้องรับแขก
“มึงถอดเสื้อพี่เป้เร็วไอ้ติณ ไอ้อ้น เปิดแอร์” ครับท่านผู้บัญชาการ
ผมรีบถอดเสื้อพี่เป้ออก โห้ เพิ่งเห็นตอนกลางวัน ตัวพี่เป้ ขาวมาก แต่..
“เฮ้ย ไอ้ติฯ ทำไมหน้าอก กับคอ มีแต่รอยโดนดูดวะ ไหนว่าไม่มีไรกันไง” ไอ้ชาติพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก
“หยุดเห่า เลยมึงอย่าเสือก”
“แม้ๆๆๆ ชอบแบบนี้ก็ไม่บอก มันส์ไหมวะ” ไอ้อ้นรีบสรเน่เข้ามาถาม
“พวกมึงก็ลองเอากันดูสิจะได้รู้ว่ามันไหม”
“อ้นคราบบ เดี๋ยวคืนนี้เราลองเอากันนะคราบบบบบบบ” ไอ้ชาติทำตาหวานพูดกับไอ้อ้น ไอ้เชี่ยอ้นก็ทำเป็นรับมุข
“ได้คราบคุณชาติ คืนนี้เรามาลองเป็นผัวเมียกันนะคราบบบบบ”
“หยุดโรคจิตกันได้แล้ว มาดูพี่เป้ก่อน”
“มียาดมไหม ไอ้ติณ ไอ้อ้น”
“เอาถุงเท้ากูให้พี่เขาดมก่อนไหม”
“เพี๊ยะ” ทีนี้เป็นไอ้อ้น ที่โดนไอ้ชาติ บริจาคฝ่ามือ
“หน้าสิ่วหน้าขวาน ยังมาพูดเล่น ถ้าเอาถุงเท้ามึงให้พี่เขาดม ทีนี้คงไม่แค่สลบ สวดสามคืน แล้วเผาเลย ไอ่สัตว์” ซักพักพี่เป้ก็ลืมตาขึ้น
“ฟื้นแล้ว”
“พี่เป้เป็นอะไรไปครับ”
“สงสัยจะพักผ่อนน้อยครับ ชาติ ได้นอนคงจะดีขึ้น”
“งั้นพี่เป้ก็นอนหลับนะ ขึ้นไปนอนข้างบนไหม เดี๋ยวผมกลับกับไอ้พวกเหี๊ยะ 2 ตัวนี้”
“ติณเอารถพี่ไปก็ได้นะ จะได้ไม่ต้องซ้อน สาม เดี๋ยวตำรวจจับ”
“ไม่ดีมั้งพี่”
“ดีสิเอาไปเถอะ เดี๋ยวตอนเย็นก็เอามาคืน พี่จะได้ให้ติณช่วยไปลาที่ปรึกษาให้ด้วย” เป็นอันว่าวันนี้พวกผม 3 คนได้แคมรี่มาเรียน พวกผมรีบกลับหอไอ้อ้น ไอ้ชาติใส่ชุดไอ้อ้น จากนั้นบึ้งมาเรียน
“ไอ้คุณชาติ คุณอ้น คุณติณ คะอีก10นาทีหมดคาบเดี๊ยนคะ จะเสือกเข้ามาทำไมให้เดี๊ยนอารมณ์เสียมิทราบ ไม่เข้ามาเลยเดี๊ยนจะอารมณ์ดีกว่านี้นะคะ” มาถึงก็ใส่เป็นชุดเลยครับที่ปรึกษาผม ตามหลอกหลอนพวกผมตั้งแต่ ช.1 จนถึง ช.3
“ก็พวกผมอยากเห็นหน้าอาจารย์นี้ครับ”
“คะ ตอแหลกันทั้งก๊ก ช่วงนี้มาสายบ่อยกันนะคะ แถวก็ไม่มาเข้า จะเอายังไงกับชีวิตกันคะ”
“โธ่ อาจารย์ถึงพวกผมจะมาช้าแต่พวกผมก็กลับตรงเวลานะครับ”
“คะ ประเสริฐ มาก เอาคะแล้วแต่บุญแต่ชาติปางก่อนของพวกคุณ คาบนี้แค่นี้นะคะ เจอกันใหม่”
“อ้าวอาจารย์ไม่สอนแล้วเหรอครับ ว้า เสียดายจัง” ไอ้ชาติยังมีหน้าไปต่อล้อต่อเถียงอาจารย์อีก
“คะ มันน่าสนใจก็ตรงนี้ น่าเสียดายมากใช่ไหมคะ ไอ่.......ชาติ” อาจารย์เว้นช่องว่างคำพูดไว้ ซึ้งพวกผมทุกคนเข้าใจดีว่าอาจารย์ด่ามันว่าอะไร หมดคาบแรก ผมรีบไปแผนกอิเล็กเพื่อแจ้งให้อาจารย์ที่ที่ปรึกษาของพี่เป้ แล้วกลับมาเรียนจนหมดช่วงเช้า พวผมตกลงกันว่าจะกลับมาบ้านพี่เป้เพื่อมาดูพี่แกแล้วก้จะเอามอไซด์มาเรียนคาบบ่าย มาถึงที่บ้านพี่เป้ พี่เป้ยังคงนอนหลับ สงสัยเหนื่อยจริง ๆ
“พี่เป้ยังไม่ตื่นเลยไอ้ติณ” ผมมองไปที่โซฟา แสดงว่าแกไม่ได้ขึ้นไปนอนชั้นบน
“อืม จะเที่ยงแล้ว งั้นเราทำอะไรให้พี่เป้กินดีไหม เสร็จแล้วค่อยเรียกพี่เขาลุกมากิน” ไอ้ชาติเสนอ
“ได้ งั้นใครจะทำ” ผมถามพวกมัน ตอนนี้เราสามคนมองหน้ากัน เฮ่อๆๆ เพราะไม่มีใครทำเป็น
“เอางี้เข้าครัวพร้อมกัน” ไอ้อ้นเสนอ
ตอนนี้เชฟใหญ่ของโรงแรมทั้ง 3 ได้เข้ามายังห้องครัวเป็นที่เรียบร้อย
“ไอ้ชาติ ไอ้ติณ พวกเราจะทำอะไรดี”
“เอางี้ไอ้อ้นมึงไปเปิดตู้เย็น ดูสิว่ามีอะไรในนั้นบ้าง” ไอ้ชาติเริ่มสั่ง
“ไอ้ติณมึงไปหาข้าวสิว่าอยู่ตรงไหน จะได้เอามาต้ม”
“รับทราบ ปฏิบัติ” ผมกับไอ้อ้นรับพร้อมกัน ไอ้อ้นเดินไปเปิดประตู ส่วนผมค้นหาข้าว และหลังจากนั้น
“กูเจอข้าวแล้ว อยู่ใกล้หมอหุงข้าวนี้เอง”
“ดีมากไอ้ติณ”
“กูก็ได้แล้ว มีหมู มีไก่ มีปลา มีผักกาดข้าว แล้วก็มีอะไรๆ อีกแยอะแยะที่กูอ่านไม่ออกเพราะเป็นภาษาประกิต แล้วก็มีตัวอะไรไม่รู้อีกตัว กูคิดว่าเป็นห่าน” ไอ้อ้นดึงสัตว์ที่มันคิดว่าเป็นห่านออกมาจากตู้เพราะมันตัวใหญ่ มาก
“ห่านบ้านญาติฝ่ายแม่มึงดิไอ้อ้น นั้นมันเป็ดเชอรี่ เอาเก็บไว้ที่เดิม กูทำไม่เป็น” ใช่ๆ กูก็ทำไม่เป็น
“งั้นวันนี้เราจะต้มข้าวต้มกับต้มจืด และอืม ไอ้อ้นดูสิมีไข่ไหม”
“มี”
“งั้นเจียวไข่ สามอย่างสามคน ทำคนละอย่าง กูรับผิดชอบของยากสุดข้าวต้ม” มันยากตรงไหน
“ไอ้อ้นมึงทำไข่เจียว ส่วนไอ้ติณทำต้มจืด”
“โห่ กูทำไม่เป็น ต้มจืดเขาใส่อะไรบ้าง”
“อย่ามาเถียงทุกคนรู้หน้าที่ปฏิบัติ” ไอ้ชาติเอาข้าวใส่หม้อเติมน้ำแล้วเอาไปตั้งไฟ
“ของกูเสร็จแล้ว” มันยากมาหเลยนะข้าวต้มมึงเนี๊ยะไอ้ชาติหมา ต่อจากนั้นเป็นของไอ้อ้น มันตอกไข่ 2 ฟอง ตีให้เข้ากัน ใส่น้ำปลากับผงชูรส ตั้งไฟใส่น้ำมัน จนควันเต็มกระทะ
“ใส่ไข่ลงไปได้ยังไอ้ชาติ”
“มึงจะรอให้ไฟไหม้บ้านรึไงไอ้เชี่ย ควันออกขนาดนี้ใส่ไข่ลงไปสิ” ไอ้อ้นเทไข่ลงไปอย่างแรง จนพวกผมต้องวิ่งหนีกันคนละทิศละทาง พอเสร็จ หน้าตาก็พอใช้ได้อาจจะไหม้นิดหน่อย
เฮ้อ ต่อไปก็ถึงทีของผมที่ต้องทำต้มจืดแล้ว ปกติเรากินก็จะมีหมูสับ
“ไอ้อ้นมึงเอาหมูมาสับให้กูหน่อย แล้วปั้นเป็นลูก ๆ” แล้วน่าจะมีอะไรอีกนะ ใช่ๆ ผักกาดขาว
“ไอ้ชาติมึงเอาผักกาดขาวไปล้างแล้วหั่นเป็นท่อน ๆ”
“แล้วมึงจะทำอะไร หน้าที่มึงนะต้มจืดเนี๊ยะ”
“กูจะทำสิ่งที่ให้มันเป็นต้มจืดนะสิวะ”
“อะไร” พร้อมกันเชียวนะ กลัวกูไม่ทำเหรอ
“ต้มน้ำซุปไง อย่าพูดมากไปปฏิบัติตามคำสั่งกู” ผมเอาน้ำใส่หม้อแล้วจุดไฟ เอาอะไรใส่ดีนะ ตอนนี้ไอ้ชาติมันมายืนข้างหลังผม เพราะมันล้างผักเรียบร้อยแล้ว
“กูว่าต้องใส่ซุปก้อนนะ” มันเสนอ”
“มึงหามาดิ” ซักแป๊ปมันก็หาเจอ
“ใส่กี่ก้อนดีไอ้ติณ”
“อืม ๆ มันเหลือกี่ก้อนมึงใส่เท่านั้นแหละ” แล้วไอ้ชาติก็แกะซุปก้อนใส่ลงไป 3 ก้อน จากนั้นก็คนๆๆๆ
“น้ำเดือดแล้ว ใส่อะไรอีกไอ้ติณ”
“หมูไง ไอ้อ้นเอาหมูมา” แล้วไอ้อ้นก็ยื่นหมูมาให้ผม
“โอโห้ ไอ้อ้น นี้หมูปั้นมึงหรือว่าลูกชิ้นแชมป์ ทำไมมันมะลักกักขนาดนี้”
“นั้นสิไอ้อ้นกูนึกว่าไข่ไก่ แล้วจะเข้าปากพี่เป้ได้เหรอ”
“ขนาดค...ไอ้ติณพี่เป้ยังอมได้ นับประสาอะไรกับลูกชิ้นกู”
“เพี๊ยะ” อีกหนึ่งดอกที่ผมประเคนให้มัน
“ยังมาพูดเล่น แต่ช่างมันเถอะเดี๋ยวจะไม่เสร็จ” ผมรีบนำหมูปั้นของไอ้อ้นใส่ลงไป ตามด้วยผักกาดที่หั่นรอ
“เหมือนจะไม่ไอร่อยวะมึงว่าไหม ไอ้อ้นไอ้ชาติ ใส่อะไรอีกดี”
“กูว่าผงชูรส” ไอ้อ้นเสนอ
“อืม ๆ มึงหาสิไอ้อ้น”
“อะนี้มึงไอ้ติณผงชูรส ใส่กี่ช้อนดี”
“ไอ้ชาติเมื่อกี้มึงใส่ซุปก้อนไปเท่าไร”
“3 ก้อน”
“งั้นไอ้อ้นมึงใส่ผงชูรสไป 3 ช้อน” ไอ้อ้นบรรจงตักผงชูรส 3 ช้อนพูน ๆ ใส่ลงไปในต้มจืด
“นี้ๆๆ ไอ้ติณกูว่าใส่อันนี้ลงไปด้วยกูเห็นในโฆษณาว่าทำให้น้ำซุปอร่อย” ไอ้ชาติชูถุงในมือของมัน
“ผงคะนอ เหรอออืมงั้นมึงเทลงไปเลย ไม่ต้องกะ” ไอ้ชาติเทคะนอ ตามลงไปอีกอย่างเยอะ
“ก็ว่าพอเถอะ แค่นี้คงอร่อย” ไอ้อ้นเสนอ พวกผมปิดไฟแล้วให้ไอ้ชาติกับไอเอ้นออกไปเรียกพี่เป้ให้ตื่น ผมหาถาดมาแล้วตักข้าวต้ม ไข่เจียว และต้มจืดใส่แล้วยกออกไป ที่ห้องรับแขหพี่เป้ตืนแล้วแต่ก็คงออกจะงง ที่เห็นผมยกกับข้าวมาให้
“พวกไอ้อ้นทำให้ เห็นว่าไม่ค่อยสบาย”
“มึงด้วยแหละไอ้ติณที่ทำอย่าโยนบาปมาให้พวกกู”
“ผมทำข้าวต้ม ไอ้อ้นทำไข่เจียว ส่วนในถ้วยที่เหมือนกับต้มจืดนั้น ไอ้ติณทำ” พี่เป้ยิ้มออกมาได้อีกครั้ง ถึงแม้หน้าจะซีด ๆ อยู่ก็ตาม
พี่เป้ถ้ายังไม่อยากตายกินอย่างอื่นก่อนนะผมขอเตือน หุหุหุ พี่เป้หยิบช้อนขึ้นมาแล้ว อย่าๆๆพี่เป้ แล้วช้อนก็ถูกบรรจง ตักน้ำซุปเข้าปากไปแล้ว
“อร่อยดีนะ”
“5555 กูว่าแล้วของกูต้องอร่อย” แน่สิผงชูรส คะนอก้อน คะนอ ผง ไม่อร่อยก็แปลก แต่เดี๋ยวเหอะ หมออ้อยพี่เป้ได้ร่วงแน่ 555 ผมให้พี่เป้นั่งกินข้าวไปส่วนผมออกมานั่งข้างนอกคิดอะไรเรื่อยเปื่อยซักพักไอ้ชาติก็ออกมา
“ไอ้ติณมึงไม่ต้องไปเรียนหรอกนะ อยู่ดูแลพี่เป้นี้แหละ รู้สึกว่าแกจะไม่สบาย”
“เหรอ แล้วไง กูอยู่แล้วพี่แกหายป่วยไหม”..........................................................
หัวข้อ: ก็....ผม...มัน...เด็ก...ขาย...ตัว (ภาคสองๆๆๆๆ ) ๒๐ กรกฏาคม ๒๕๕๔ (อ่าน 302591 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก