หัวข้อ: |[ series :: รวมเรื่องสั้น ]| จะเก็บมันเอาไว้ไม่ให้มีวันลบเลือน........

[kut]

สั่งจองหนังสือ

[DeJavu~ ★]

ในที่สุดก้ออ่านจบแล้ว

เรียกว่า ครบรสจริงๆๆ สำหรับเรื่องสั้น หลายเรื่อง ยิ่งกว่าช่องเจ็ดสีซะอีก

 ทั้งสุข  ทั้งเศร้า ทั้งเหงา ทั้งหวาน

ครบทุกอรรถรสจริงๆๆ

คุณแต่งได้เก่งมากๆๆ  ไม่ว่าจะการใช้เป็นภาษา คำพูด ความรู้สึกนึกคิดของตัวละครนั้นๆๆ

คุณทำให้ผมเคลิบเคลิ้มและรู้สึกได้ว่ามันมีอยู่จริงๆๆ

ชอบคู่ แจ็ค กับ หน้าหวาานมากๆๆ

น่ารักแบบเถื่อน ส่วนคู่อื่นมันเศร้าเกินอ่า

ขอบคุนมากๆๆครับ

[Saint De Jupiter]

กด + ให้พี่ต้น


^___^

[gumrai3]

  ขอบคุณค่ะ มีหลายรส ทุกรส สนุกมากค่ะ

[แดดร่มลมตกก็ได้เวลาตื่น]

อ่านไปหลายเรื่องแล้ว ล้วนแล้วแต่เป็นความรักที่ไม่สมหวังและต้องพลัดพราก

ด้วยความไม่เข้าใจของคนรอบข้างทำให้หนึ่งชีวิตต้องจากอีกหนึ่งชีวิตไปอย่างไม่มีวันกลับ ส่วนชีวิตที่เหลือก็ต้องจมอยู่กับความทรงจำที่ไม่อาจลบเลือน ความทรงจำที่มีทั้งความสุขและความเจ็บปวดที่ฝังอยู่ในเมมโมรี่ที่เรียกว่าหัวใจ

ไม่กล้าบอกรักเพราะเค้าเป็นเพื่อนสนิท กลัวว่าแม้แต่ความเป็นเพื่อนจะหายไปหากบอกเค้าคนนั้น ก็ต้องเก็บและต้องเจ็บไปจนวันตาย เพราะไม่ว่ายังงัยมันก็เจ็บไม่ชินซักที ไม่ว่าจะกี่ปีก็ตาม

คู่นึงที่เป็นน้ำทิพย์ยาใจได้บ้าง ไม่งั้นหัวใจคงแหลกเหลวไปซะก่อน เพราะโดนทำร้ายจิตใจดวงน้อย ๆ ดวงนี้เหลือเกิน กำลังคิดอยู่ว่าหากรักแล้วไม่สมหวังแบบเรื่องที่อ่าน ๆ มาก็คงไม่คิดจะมีความรักอีกต่อไป เพราะไม่อยากสูญเสียและเจ็บปวด พออ่านเรื่องนี้ทำให้รู้สึกว่าความรักนี่ก็มีดีเหมือนกัน

พอได้อ่านอีกคู่ก็ลุ้นสุดใจขาดดิ้น เพราะถ้าเราเป็นไวท์เราคงไม่ทนขนาดนี้ เราคงไม่ยอมเจ็บขนาดนั้น แต่เพราะไวท์อดทนและรักจริงจึงได้สมหวังในความรัก ก็ได้แต่เสียดายเวลาที่ต้องเสียไป เพราะกว่าที่นุจะเข้าใจก็เสียเวลาไปนานพอสมควร แต่ก็ยังดีที่ยังได้รักตอบแทน

คนสองคนหัวใจตรงกันแต่ส่งถึงกันช้าไปหน่อย ทำให้อีกคนต้องไปรอความรักในอีกภพ เห้อ ตอนอยู่ด้วยกันมันก็มีความสุขดี แต่พอไม่มีกันมันเจ็บ มันเหงา มันเศร้า มันวังเวง มันว้าเหว่ กว่าจะเรียกหัวใจกลับมาได้อีกครั้ง ไม่รู้จะนานแค่ไหน เพราะมันวิ่งตามคนอีกภพไปแล้ว จนกว่าจะถึงวันนั้น วันที่เราได้เจอกันอีกครั้ง

ตอนเราเด็ก ๆ ผู้ใหญ่มักบอกว่าเรายังเด็ก ไม่เข้าใจเรื่องของผู้ใหญ่ แต่พอเราโตขึ้น เราก็ยังไม่เข้าใจผู้ใหญ่อยู่ดี (เพราะเราเป็นกำนัน อ๊ะ เป๊กเหรอ คิดว่าฮาแล้วเชียวมุกนี้) เมื่อเวลาเปลี่ยน ความรัก ความจำ ความเจ็บปวด ความรู้สึก ฯลฯ ก็เปลี่ยนไป มีทั้งที่มันน้อยลง มากขึ้น หรือหมดไป แต่ไม่เคยที่มันจะคงที่เท่าเดิม เพราะเราไม่รู้ว่าเดิมตอนแรกมันมีเท่าไหร่ เพราะมันวัด ชั่ง ตวง ไม่ได้ แต่พออยู่ ๆ ไป รู้จักสิ่งเหล่านั้นมากขึ้นเท่าไหร่ เราก็จะพบว่ามีบางอย่างมากขึ้น บางอย่างน้อยลง และบางอย่างที่หายไป เหมือนความรักเมื่อเกิดขึ้นได้ ก็ย่อมมีดับได้เป็นธรรมดา เหมือนกับความรักของผู้ชายกับผู้หญิง หรือความรักของพ่อกับแม่ แต่ความรักของเราเพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น ความรักของไอ้หน้าหวานและอันธพาลหน้าเป็นอย่างผม

แค่นี้ก่อนนะที่เหลือค่อยว่ากันเพราะฟ้าจะผ่าเราแล้วล่ะ คำรามสะเทือนเลื่อนลั่นเลย กะลังอ่านอยู่ดีดีเชียว
ฟ้าฝนไม่เป็นใจ ขอบคุณนะที่แต่งเรื่องเศร้า เศร้ามาก เศร้ามากถึงมากที่สุดให้เราอ่าน
ปูลงรู แต่ก็ยังมีเรื่องเบา ๆ ให้เราได้ผ่อนคลายหัวใจและดวงตาบ้าง ขอบคุณจริง ๆ ที่ไม่บีบคั้นและกระทืบ ๆ หัวใจจนเกินไป
ขอบคุณจริง ๆ/

[Magis]

ชอบเรื่อง ขอบฟ้าที่ใกล้เกินสายตา ที่สุดอะ

[ljk_sj_lovelove]

กว่าจะอ่านจบ

 ทั้งเศร้า 

ทั้งยิ้ม 

 ทั้งกรี้ด 

 ทั้งน้องไห้   

ทั้งหัวเราะ  เลยค่ะ

ชอบจริงๆนะ ประทับใจมากเลย   

 ขอบคุณมากนะคะ 

[pedgampong]

“คนที่รักยิ่ง อาจไม่ใช่คนที่ครองคู่ด้วยกันได้ แต่คนที่ครองคู่ด้วยกันตราบจนวันตาย ไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่รักมากที่สุดเสมอไป.......”

[GBlk]

นิยายเรื่องนี้ สอนให้เราได้รู้ว่า...

แม้เธอจะบินอยู่บนฟ้า จะเป็นสปีชีส์ใดก็ตาม เราก็พร้อมที่จะเอาเธอมาเป็นเกย์นะเออ~



ปล ชอบทุกเรื่องเลย สำนวนดีมากๆ  พล็อตก็น่าติดตาม

[witchhound]

คนเขียนเขียนได้ดีทุกเรื่องเลย
มีทั้ง สุข เศร้า เหงา ซึ้ง จริงๆ
ขอบคุณมากนะคะ
 

[maru]

เรื่องแรก เอกลืมคิดไปหรือเปล่าว่าเอกยังมีพ่อแม่ด้วยถึงจะเป็นพ่อแม่บุญธรรมก็เถอะ ทำไมเอกถึงไม่เปิดใจให้พวกเขาบ้าง และที่สำคัญเอกยังมีอาร์ม ทำไมเอกถึงทำแบบนั้น แต่เอกคงจะอัดอั้นตันใจมาก ๆ พยายามเก็บทุกอย่างไว้กับตัว และคงอยากจะปกป้องอาร์มด้วยไม่อยากให้อาร์มต้องเผชิญเหตุการณ์แบบตัวเอง สงสารเอก และก็สงสารอาร์มนะ
เรื่องที่สอง สงสารเอกมาก ๆ
เรื่องที่สาม น่ารักมาก ๆ แผนการเลิศเลอจริง ๆ แต่ฮาตรงแกล้งขู่ว่าจะเอาน้ำยาล้างจานสระผมเนี่ย เขาจะยอมทำตามจริงหรือ
เรื่องที่สี่ นุใจร้ายนะนั่น พูดแบบนั้นกับไวท์ได้ลงคอ สงสารไวท์ ไวท์รักนุมากจริง ๆ เลยนะนั่น
เรื่องที่ห้า สงสารภู และก็สงสารพีมาก ๆ พีต้องใช้ชีวิตต่อไปอย่างเข้มแข็งและมีความสุขนะ เพราะความสุขของพีคือความสุขของภู ภูคงไม่อยากเห็นพีเศร้าเสียใจและทุกข์หรอก เพราะภูชอบรอยยิ้มของพีนี่นา
เรื่องที่หก แจ๊กคงชอบเก่งตั้งแต่แรกแล้วหรือเปล่าเนี่ย ไม่งั้นไม่น่าจะเข้ามายุ่งตั้งแต่แรก แล้วยังตอนที่เข้ามาคุยที่ร้านปาท่องโก๋อีก พอรู้ว่าเก่งอายุมากกว่าก็คงงอนหรือเปล่าที่เอกไม่บอกแต่แรก แล้วไม่ยอมไปเจอเก่งที่ร้านวันที่เอกจะไปกรุงเทพคงเพราะกลัวเก็บอาการไม่ได้หรือเปล่า เก่งตัดสินใจได้สักทีเพราะแจ๊คใช่ไหมนั่น และแจ๊คก็ได้เรียนตามที่ตั้งใจก็เพราะเก่งหรือเปล่า น่ารักดี
เรื่องที่เจ็ด เศร้ามาก ยังดีที่ทั้งสองคนเจอกัน และเปลี่ยนแปลงความเศร้าให้เป็นแรงใจที่จะสู้กับชีวิตต่อไป
เรื่องที่้แปด เศร้ามาก ๆ ทำไมถึงทำแบบนั้น
เรื่องที่เก้า อึ้ง ๆ หน่อย ๆ โต้งก็รักเดียร์ เดียร์ก็รักโต้ง แล้วทำไม
เรื่องที่สิบ ภาษาสวยดี
เรื่องที่สิบเอ็ด เรื่องราวน่าสนใจดี

[ช็อคโกแลตสีม่วง]

สองเรื่องแรกทำเอาผมนึกถึงรักแรกของผม(ที่อกหักตามระเบียบ)
แหงครับผมกับเขาก็เพศเดียวกันนั่นล่ะ แอบน้ำตาซึม
เรื่อง3ทำเอาฮาน้ำตาหด   
ไล่อ่านมาจนถึงเรื่องสุดท้าย ได้อะไรมาเยอะแยะ(ฮา)
ตัวอักษรที่เรียบเรียงมาอย่างสวยงามเต็มไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้งมากๆเลยครับ บางประโยคก็ทำให้นึกถึงอดีต บางประโยคก็ทำให้นึกถึงปัจจุบัน

ผมค่อยๆรู้สึกว่าตัวเองมีหัวใจขึ้นมาก็ตอนอ่านเรื่องนกนางแอ่นเนี่ยล่ะ เหมือนได้ยินเสียงหัวใจมันเต้นทั้งๆที่ไม่ได้ยินมานาน
สงสัยคงเป็นเพราะได้ใช้เวลาทบทวนเรื่องบางเรื่องจากบทความของคุณต้นก็เป็นได้ (เอ๊ะ ผมพูดอะไรอยู่เนี่ย)


ขอบคุณครับที่มาแบ่งปันสิ่งดีๆ และผมก็เป็นหนึ่งในคนที่ได้รับสิ่งดีๆจากคุณต้น 


คนึงหาคำพูดนี้ทันที>>>>>>หายใจต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น : นิ้วกลม

[drasil]

ความรัก เจ็บปวด และสวยงาม

[twinmonkey0311]

 

[Cloudnine]

ชอบเรื่อง "30วัน" มากๆเลยยย น่ารักอ้ะ ฟินนนนน
แต่เรื่องอื่นเศร้าจัง

[BlueWizard]

หลากรส​ หลายสไตล์​การเขียน​  สนุกไปคนละแบบ

อ่านไปก็คิดไปว่า​ คุณต้นต้องนั่งคิดเรื่อง​ ต้องทดลองเขียนมากขนาดไหนนะ​ กว่าจะได้เรื่องเหล่านี้มา​ให้อ่านกัน​ ....  รู้สึกเป็นแรงบันดาลใจ​ให้อยากเขียนบ้างจัง​  555

ขอบคุณ​มากนะครับกับเรื่องราวดีๆเหล่านี้​ 

[mentholss]