หัวข้อ: จอมไตร ซีรีส์(ปฐพี)*เห็นได้ด้วยตา รักได้ด้วยใจ* END

[white_destiny]

สาธุ~
ขอให้คืนนิจิตรินไปนอนห้องลูกด้วยเห้อ~
อยากเห็นว่าไอ้ที่ต่อให้ลูกอยู่ก็ไม่สนมันเป็นยังไง

55ขอบคุณครับ ขยันจัง

อยากรู้เรื่องธารากับปัฐวี

สักนิดก็ยังดีครับ ให้มันหายWant

[Sorso]

แกจะลองอะไรอีกห๊ะ

ไอนางจิตตา

 
 

[namngern]

นังจิตตาแกคิดจะทำอะไร !!!
เห้ออออ หวังว่าคงไม่ต้องซดมาม่าชามโตอีกหรอกนะ
สู้ๆคะคนแต่ง รออ่านตอนต่อไปนะคะ
 +1 จุ๊บบบบ .

[4life]

เลวว่ะ น้องตัวเองมันยัง เฮ้ออออ....
อยากให้เจ๊มันได้รับกรรมไวๆ จังว้อยยย

[pppp]

ถูกใจมากกกกกค่ะคุณพี เพราะแฟนคลับอย่างเราก็อยากให้น้องตรินไปเรียนเหมือนกัน
แอบมีคุณปามเล็กๆ อยากให้มีคุณไม้กับคุณกลอนด้วย คิดถึงจัง

จิตตา เธอต้องการอะไรเนี่ย

[numay]

 

[donutnoi]

จิตตา เข้ามาคนที่มีปัญหาคงเป็นจิตริน คุณพีต้องรีบเคลียร์นะว่า รักคนที่ให้แหวนไป รีบคุยให้เข้าใจ ก่อนจะมีมาม่า 

[monoo]

 

[littleFiNgeR]

เอาจิตตาไปเก็บ หล่อนจะเสนอใบหน้ามาทำไมไม่ทราบ!!!!!!

[kokikung]

มารอต่อไปปปปปปปป 

[lastlover]

แอบมาเปิดอยู่อย่างต่อเนื่อง หวังเล็กๆในซอกว่าจะได้อ่านตอนต่อไป ฮิฮิ

[A.Miku]

หวาน ๆ แล้วรู้สึกดีเนาะ  ^^  ขอร้องล่ะจิตตา  อย่ามาเลยนะ  เค้ากำลังมีความสุขกันอยู่

แก้คำผิดค่ะ

ปฐพีทำไมต้องมาจูงกับแบบนี้ด้วยเล่า  ----  กัน
แต่ก็กลับไปทำหน่าเคร่งอย่างเดิม  ----  หน้า
“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ่”  ----  หนิ/นี่
โธ่เอ่ย  ----  โธ่เอ๋ย

ปล.ไม่เป็นไรนะเรื่องแก้คำผิดอ่ะ  ช่วย ๆ กันค่ะ  คนเราพิมพ์ไปพลาดไปได้  (เราเป็นบ่อยมากกกกกกกกกกก)

[bow55]

กร๊าดดดดดดดดดดดดด

น่ารักที่สุด

นังจิตตา ไปเลยนะ ชิวๆๆ

[kny]

จะได้เจอพี่สาวแล้วนะ  ดูถ้าจะได้บทพิสูจน์รักแท้อีกแล้ว

[Badmiffy]

จิตตา!! เธอคิดจะทำอะไร!! ถ้าจะมาทำเรื่องไม่ดีไม่ต้องมานะยะ

โผล่มาเดี๋ยวจิตรินก็ดราม่าอีก กลัวใจจิตรินจริงๆ

[MiSS-U]

 :เฮ้อ:ให้จิตตาออกมาเลยค่ะ ตอนนี้อึดอัดมาก
เหมือนมีความสุขแต่สุขไม่เต็มที่ เพราะยัยคนนี้อ่ะ
เราเป็นเอามากอินกับนิยาย

[pattybluet]

สวีททท แต่เสียวสันหลัง จิตตาโผล่มาหลอนอีกแระ

[PandP]

จิตตาจะลองอะไรน่ะ ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆเลย เหอๆๆ

[nn~~NN]

ติดตามมาตั้งแต่ ไม้ กลอน แล้ว
เรื่องนี้ก็สนุกมากๆเหมือนกันค่ะ

ยังไงให้บ่าวสาวเข้าได้เข้าห้องหอก่อนเนาะ  เดี๋ยวนางร้ายมาจะได้มีแรงสู้
อิอิ   

[roseen]

มาแล้วแม่เลวแห่งปี

[zemicolon]

นังมารร้ายจะกลับมาแระ

[kitty]

 

[mildmint0]

  หมายความว่างายยยยยย คืนนี้ไม่อยู่เฉยๆๆ

ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จิ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

[seaz]

จับอิพี่สาวใจทรามถ่วงน้ำล่วงหน้าก่อนได้ไหมฮะ
นิสัย!!!

[*SparklinG*]

เรื่องนี้ไปเร็วมากๆ ไม่ได้อ่านไม่กี่วัน  ^ W ^ คนแต่งขยันจริงๆ

[JUPJIB]

 

ตอนที่ 22

จิตรินส่งเด็กชายเข้านอนแล้วจึงกลับมาที่ห้องของตัวเอง ในห้องมีเพียงความมืด มือเรียวเอื้อมไปเปิดไฟให้สว่างก่อนจะเลือกเอาหนังสือเล่มหนึ่งบนชั้นมานั่งอ่านฆ่าเวลา

คนที่ขู่จิตรินไม่ให้ไปนอนที่ห้องลูกจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับบ้าน ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาที่บอกเวลาเที่ยงคืนแล้วก็ถอนหายใจ ก่อนจะวกกลับไปสนใจหนังสือในมืออีกครั้ง

ปฐพีกลับมาถึงบ้านพร้อมกับจิตรินและเอิร์ธ แต่ยังไม่ทันได้เดินเข้าบ้าน ธรณินที่เหมือนรออยู่ก็เดินมาพาตัวปฐพีออกไปบริษัท ดูเหมือนปฐวีและปาฏิหาริย์จะรออยู่ที่นั่นก่อนแล้ว

“ดูเหมือนสาขาที่ต่างประเทศจะมีปัญหา”

นั่นคือคำบอกเล่าของร่างสูงที่ให้ไว้ก่อนจะออกไป

จิตรินเหลือมองนาฬิกาอยู่ตลอด แม้เข็มสั้นจะเลื่อนไปที่เลขหนึ่งแล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าพี่น้องทั้งสี่คนจะกลับมาบ้าน

จิตรินไม่ได้กลัวปฐพีไปเหลวไหล ที่รู้สึกก็ไม่มีอะไรมากกว่าเป็นห่วงเลย

......................................

ปฐพีเดินเข้ามาในบ้านที่บัดนี้เงียบสงบด้วยเวลาล่วงเข้ารุ่งวันใหม่แล้ว ใบหน้าของร่างสูงเต็มไปด้วยความเหนื่อยอ่อนไม่ต่างจากพี่น้องที่ช่วยกันจัดการปัญหาที่เกิดขึ้น พรุ่งนี้หากปัญหายังคงอยู่ ไม่ใครก็ใครสักคนในหมู่พี่น้องคงต้องเดินทางไปนิวยอร์กเพื่อจัดการปัญหาที่เกิดขึ้น

“แยกกันตรงนี้ล่ะนะ”

บอกแล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายไปยังห้องนอนของตัวเอง

“น่าอิจฉาคนที่มีคนรออยู่จังเลยน้า”

เสียงแซวจากปฐวีเรียกรอยยิ้มจากพี่น้องทุกคนพร้อมสายตาล้อเลียนมาที่ปฐพีอย่างรู้ความหมายว่าที่พูดนั่นหมายถึงใคร ปฐพีเองก็ยิ้ม แต่ก็เพียงแค่ยิ้มมบางๆเท่านั้น ไม่รู้ว่าจะมีคนรอตัวเองอยู่จริงอย่างที่ปฐวีแซวหรือเปล่า

ร่างสูงเลือกที่จะแวะห้องของลูกชายก่อน แม้จะบอกตัวเองว่าเพราะอยากเห็นลูกชายให้ชื่นใจ แต่เอาเข้าจริงๆก็หลอกตัวเองไม่ได้ว่าไม่อยากตั้งความหวังว่าอีกฝ่ายจะคอยตัวเองอยู่ที่ห้อง

“ถ้าอยู่ที่ห้องเอิร์ธจะอุ้มกลับไปที่ห้องนอนซะเลย”

ปฐพีคิดอย่างมาดหมาย

แต่แล้วเมื่อเดินเข้าไปในห้องลูกชายปฐพีก็ต้องอมยิ้มออกมา

ยิ้มเพราะลูกชายที่นอนหลับสนิทในความมืดนั้นช่างน่ารัก

ยิ้มเพราะในห้องมีเพียงลูกชายเพียงคนเดียว คนที่นึกถึงนั้นไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้

เขาเดินไปประทับจูบที่หน้าผากลูกชายตัวเองพร้อมทั้งกระชับผ้าห่มให้คลุมลูกชายมิดชิดขึ้นแล้วจึงเดินออกมาจากห้องนั้น คราวนี้ไม่ต้องแวะที่ไหนอีก ร่างสูงตรงไปที่ห้องของตัวเองในทันที

ความอุ่นวาบซ่านไปทั้งหัวใจเมื่อมองเห็นร่างเล็กๆนอนหลับอยู่ ไฟที่หัวเตียงเปิดสว่างคงเพราะเจ้าตัวใช้ไฟดวงนั้นในการอ่านหนังสือที่ยังคงถือคาไว้ในมือ ดูแล้วก็รู้ว่าร่างเล็กๆนี่เผลอหลับไป

ปฐพีเดินเข้าไปใกล้ๆก่อนจะทรุดตัวลงนั่งข้างๆ หยิบหนังสืออกมาจากมือบางแล้วก็ก้มลงสูดดมความหอมที่ข้างแก้มอย่างอดใจไว้ไม่อยู่

จิตรินรอเขา ไม่ต้องให้ใครบอกปฐพีก็รู้ความจริงข้อนี้ ...รอจนหลับไป ปฐพีไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเมื่อเราทำงานเหนื่อยๆแล้วได้กลับมาพบเจอใครบางคนที่บ้านจะทำให้ตัวเองรู้สึกหายเหนื่อเป็นปลิดทิ้งได้ขนาดนี้

ไม่เคยรู้เลยจนกระทั่งวันนี้

เขาดีใจที่มีเอิรธ์เข้ามาในครอบครัว และดีใจมากขึ้นเมื่อมีจิตรินเข้ามาอยู่ข้างกาย

อยากจะกอดไว้แนบอกแต่ก็กลัวว่าตนจะไปรบกวนคนที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราแสนสุขเข้า

ร่างสูงปิดไฟที่หัวเตียงก่อนจะผละไปทางห้องน้ำ เขาเหนื่อยและอยากมานอนกอดร่างเล็กๆนิ่มๆนั่นเร็วๆ

......................

“คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”

ปฐพีไม่ได้ตั้งใจปลุก แต่เมื่อสอดตัวเองลงในผ้าห่มผืนเดียวกันแล้วกระชับตัวจิตรินมาไว้ในอ้อมกอด ร่างเล็กๆก็ตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ทีแรกจิตรินตั้งท่าเหมือนจะโวยวาย ก่อนจะสัมผัสได้และรับรู้ว่าเป็นใครท่าทางเหล่านั้นจึงผ่อนลง แต่ก็ไม่วายขืนตัวและเกร็งนิดๆ ก็แน่ล่ะ จิตรินยังไม่ชินกับเรื่องนี้เลยนิน่า

“สักพักแล้ว เห็นคุณนอนอยู่ ไม่อยากปลุก”

“แย่มากไหมครับ”

ถึงแม้จะไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับธุรกิจที่ปฐพีกำลังดำเนินอยู่เลยสักนิด แต่จิตรินก็อดจะเอ่ยปากถามอย่างเป็นห่วงไม่ได้ คนโดนถามยิ้มบนใบหน้าก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น จิตรินก็เหมือนจะปรับตัวได้และเลิกเกร็ง ร่างบางทอดตัวเข้าสู่แผ่นออกที่เจ้าตัวรู้สึกว่ามันอุ่นเกินจะสามารถขืนตัวหนี

“ไม่มีอะไรมากหรอก แต่ต้องรอดูผลพรุ่งนี้อีกที ก็เท่านั้น”

ถึงจะพูดเหมือนไม่มีอะไร แต่จิตรินก็จับความเหนื่อยล้าในน้ำเสียงยามเอ่ยถึงปัญหาที่เกิดได้

“อย่าฝืนมากนักนะครับ ถ้ามีอะไรที่ผมช่วยได้ก็คงดี”

จิตรินบอกกับปฐพีก่อนจะรำพึงเบาๆกับตัวเองในประโยคสุดท้าย แต่เพราะความใกล้ ปฐพีถึงได้ได้ยินอย่างชัดเจน

“แค่มีคุณอยู่ที่นี่ แค่มีคุณในอ้อมกอดแบบนี้ ก็ช่วยผมได้มากแล้ว อย่าคิดมากเลย”

ดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือเท่าไหร่ แต่ก็เรียกสีระเรื่อบนใบหน้าของจิตรินได้ น่าเสียดายนักที่ไม่มีใครได้เห็น ... แม้แต่ปฐพี ...เพราะความเหนื่อยล้าจากการทำงานทำให้ปฐพีเข้าสู่ห้วงนินทราไปเสียแล้ว

“หากคุณยังอยากกอดผมอยู่ ผมก็จะอยู่ให้กอดเสมอ”

คำเบาๆดังสู่ห้วงความฝัน ร่างสูงนอนหลับไปอย่างมีความสุข ผ่อนคลายอย่างที่ไม่เคยมาก่อน

“ขอให้ความสุข ดำรงอยู่ไปให้ยาวนาน”

เสียงกระซิบอธิษฐาน ด้วยความหวังว่ามันจะเป็นจริง

...............................

“ขอโทษที่ต้องรบกวนคุณพ่อกับคุณปามจริงๆนะครับ”

เสียงเอ่ยขอโทษราวกับเป็นความผิดของตัวเองที่วันนี้ปฐพีตื่นไม่ทันไปส่งลูกชายตอนเช้า คุณปู่สองคนจึงอาสาพาหลานไปโรงเรียนเอง

“ไม่เป็นไรหรอก ที่จริงพ่อเองก็อยากไปส่งเจ้าเอิร์ธจะแย่ แต่คนพ่อนี่กันท่าน่าดู”

วสุธากล่าวไม่ผิดจากความจริงนัก เพราะว่าใครๆในบ้านต่างก็พากันอาสาไปรับไปส่งหลายชายตัวน้อยของบ้าน แต่ก็มักได้รับคำปฏิเสธของปฐพีเป็นคำตอบทุกที

“ทุกคนเองก็งานยุ่ง ยุ่งกับงานตัวเองไปเถอะครับ”

คำพูดตัดเยื้อใยจนทุกคนต่างก็หาช่องทางหาจังหวะจะได้ไปส่งหลานชายอยู่ทุกวัน และวันนี้ก็ช่างโชคดีที่วสุธาเจอจิตรินที่กำลังทำหน้าลำบากใจที่ต้องไปบอกคนรถให้ไปส่งเอิร์ธที่โรงเรียน เพราะไม่คิดว่าตัวเองเป็นเจ้านายจึงไม่กล้าออกคำสั่ง ร่างบางเลยยืนลังเลอยู่นานแล้ววว่าจะต้องพูดเช่นไร จนวสุธามาเจอนี่แหละ

“หนูขึ้นไปดูตาพีหน่อยเถอะ ทางนี้ไม่ต้องห่วง เอ้าเอิร์ธ สวัสดีครับหม่าม้าเร็วสิครับ”

เด็กชายยกมือขึ้นไหว้อย่างเชื่อฟัง แล้วจึงให้คุณปู่จูงมือไปขึ้นรถเพื่อไปโรงเรียน ดูเหมือนเอิร์ธเองก็จะดีใจที่วันนี้คนไปส่งเป็นคุณปู่ ไม่ใช่ว่าเอิร์ธไม่ชอบให้คุณพ่อกับหม่าม้าไปส่งหรอกนะ แต่ว่าการได้ทำอะไรแปลกใหม่มันน่าตื่นเต้นเสมอสำหรับเด็กชายก็เท่านั้นเอง

..........................

TBC

[Hachi_an1234]

ฮุๆๆๆ เห็นคุณพีกับจิตรินกอดกันนอนแล้วมีความสุขอะ... หวานๆๆอย่างงี้ชอบๆๆๆ..
นู๋เอริทนี่เหมาะกับครอบครัวจิงๆๆ ชอบที่ที่คุณพ่อกับมาหม้าไปส่งนะ..
แต่ก็ชอบความแปลกใหม่ด้วย...
อยากอ่านความหวานของคู่นี้อีกเยอะๆๆๆเลยยยจ้า.... รอๆๆๆๆ

[เฉาก๊วย]

ชอบตรงที่เรียกวสุธาว่า "คุณพ่อ" เนี่ยแหละ  กรี๊ดดดดดด    

ขอบคุณคุณ JUBJIB ที่มาลงเรื่องให้ก่อนนอนนะคะ น่ารักที่สุดดดด   

[A.Miku]

เค้าหวานกันน่ารักเนาะ  หวานนาน ๆ นนะ  อย่าเพิ่งมาม่าเลย....

แก้คำผิดจ๊ะ

จิตรินยังไม่ชินกับเรื่องนี้เลยนิน่า ----  นี่นา

[PandP]

ขอหวานอีกสักหลายๆตอน อย่าเพิ่งให้จิตตาโผล่มานะคะ