หัวข้อ: เรื่องสั้นชุดเมียหรือหมา:(ห้าเรื่อง) เปิดรีปรินซ์ !!!!! หน้า 1 29/12/54

[skidK]

โอ้ว โอ้ว เสร็จหละ

[bambooiihallo]

นักเขียนคนนี้อกหักค่ะ TT  ขอเวลาทำใจ

PS, ขอร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการใช้คำว่านักเขียน - นักอ่าน

[BeeRY]

อ่า เป็นกำลังใจให้นะคะ 

[pinfai]

 

ตายคอคอม น้องฮันยั่วววววววว

[yumelove]

   เขินเลยๆๆ  ฮันนี่น่ารักม๊ากมาก  ช๊อบบชอบบบบบ

[Rhythm]

 
ชอบ

[reborn23]

เด็กมันยั่ว เลยหลวมตัวไปหน่อย   

[TheWanFah]

ฮันนี่ไปยั่วเค้าทำไม
หื่นกันทั้งคู่เลย

 

[bambooiihallo]

ตอนที่ 3

แสงแดดเริ่มทอจับฟ้าอีกครั้งเป็นสัญญาณเริ่มต้นของวันใหม่ แสงสว่างที่เริ่มคลืบคลานเข้ามาในห้องนอนเผยให้เห็นเตียงคิงไซส์ขนาดใหญ่สีดำผ้าปูสีขาวที่เลอะไปด้วยน้ำสีขาวขุ่น เลอะไปทั้งเรียวขาขาวเนียนของใครคนหนึ่งที่เริ่มขยี้ตาตัวเอง แสงแดดที่แยงตาทำให้ร่างบางเริ่มควานหาหมอนใบใหญ่มาปิดหน้าตัวเอง แต่ควานไปควานมากลับเจออะไรบางอย่างที่ไม่คุ้นเคย สัมผัสที่ได้รับเหมือนผิวเนื้อคน ความอบอุ่นที่ฝ่ามือสัมผัสได้รวมถึงความรู้สึกที่กล้ามเนื้อขยับเหมือนกำลังหายใจ ..

มีคนกำลังนอนอยู่ข้างๆ แต่ว่าใคร ? ป๊าก็ไม่น่าใช่ ร่างบางเริ่มขยับเขยิบตัวออกมาจากผ้าห่ม แต่แล้วความเจ็บหน่วงๆจากช่องทางด้านหลังก็ตีแผ่ขึ้นมา จนทรุดลงหมอบกระแตกับหมอนใบใหญ่
“โอย ที่ไหนวะเนี่ย” ผมพยายามมองรอบๆแต่มันก็ไม่คุ้นจริงๆนะเนี่ย เฮ้ยนั่นใครวะที่นอนข้างๆอยู่เนี่ย ผมเขยิบตัวเองเล็กน้อยเท้าคางมองไอ้คนที่หลับอยู่ เครื่องหน้าเรียกว่าลงตัวรับกับใบหน้าจริงๆแฮะ ใบหน้าเรียวคร้ามแดดอย่างคนออกกำลังกายที่เขาเคยอยากเป็นแต่มันก็ขาวเหมือนเดิม คิ้วโก่งแบบชายไทยแท้ที่เขาก็อยากมีแต่ดันไม่มี ตาที่ปิดอยู่มีขนตายาวงอนเล็กน้อยที่เขาก็ไม่มีอีก !! ไหนจะซิกแพคสวยๆนั่นที่เขายิ่งไม่มี ไม่เคยมี และโคตรอยากมี ! ไหนจะสะดือบุ๋มที่มีขนอ่อนๆขึ้นเป็นทางยาวลงไปหายลับเข้าไปในผ้าห่มที่ผมไม่อยากจะจินตนาการว่าข้างล่างมันเป็นยังไง
“ตื่นแล้วหรอ”
“เจ้ย ! อะ เอ่อ ตื่นแล้ว”
“อรุณสวัสดิ์ครับ” ผู้ชายคนนี้ยกมือลูบหัวผมเบาๆ
“อ่า … อือๆ” ผมก้มหน้าหงุดไม่รู้เป็นอะไรทั้งๆที่น่าจะโวยวายแต่กลับอายคนๆนี้ซะงั้น เอ่อว่าแต่ตกลงผมเสียประตูหลังให้ไอ้คนนี้หรอ
“เมื่อคืนเรา …. ”
“เราเป็นของกันและกันครับ” มันยิ้มกว้างล้อเลียนผม อื้อหือมึงมั่นมากครับ
“เอ่อกูว่า ..เอาเป็นว่าจบเหอะ ต่างคนต่างไปกูไม่ติดใจอะไร” ผมก็อยากจะโวยวายแบบในหนังนะแต่ทำไงได้ผมเป็นผู้ชายนี่หว่า และกลิ่นเหล้าจากตัวเองยังโชยมาขนาดนี้ไม่ได้แอ๊บแบ๊วอินโนเซนต์ขนาดไม่รู้ว่าตัวเองเมาและสันดานเป็นยังไง เฮ้อออ เมาแล้วยั่ว มั่วแล้วอ้อน อ้อนแล้วคลอเคลียเลยกลายมาเป็นเมียชาวบ้านนี่ไง
“หืม ลืมกันแล้วหรอครับ”
“เอ่อช่างมันๆ กูไปละมีเรียน”
“มีเรียนแต่เช้าเลยหรอ”
“เออแหงดิ เดี๋ยวไปเคารพธงชาติไม่ทัน คอนโดนี่อยู่แถวไหน ?”
“เอ่อ .. อยู่ถนน………ไง ว่าแต่เคารพธงชาตินี้ ?” เขาทำหน้า งงๆ อะไรวะ งงไรเนี่ย
“เออๆเคารพธงชาติไง ขีวิต ม.ปลายมันก็ต้องไปเข้าแถวไง สงสัยไรวะ” ผมพูดไรผิด มันทำหน้าช็อคจนหน้าซีดเผือด
“เอ่อ มึงเอ้ยคุณ โอเคนะ ?”
“เอ่อ ..”
“เอาเป็นว่าอย่าคิดมาก กูเอ้ยผมไปละ ไม่ต้องรับผิดชอบหรอกผู้ชายเหมือนกันไม่ท้องๆ” ผมตบไหล่มันแรงๆให้กำลังใจ มันคงกลัวผมคิดมากล่ะมั้ง เอาเหอะ ฮันนี่อาจจะไม่หล่อน้อย แต่น้ำใจผมก็หล่อมาก งงปะ เอาง่ายๆแปลว่าผมหล่อและน้ำใจหล่อมาก ก๊ากกก แล้วผมก็คว้าเสื้อผ้ามาใส่เดินออกจากห้อง อ้าวเวรคอนโดเดียวกับคอนโดตูเลยแฮะ อ้าวชิบหายห้องติดกัน เออๆไปโรงเรียนก่อนโว้ยยยยย

“เออๆเคารพธงชาติไง ขีวิต ม.ปลายมันก็ต้องไปเข้าแถวไง สงสัยไรวะ” คำพูดของเขาทำเอาผมชาวูบ พลาดแล้วไง ผมยกสองมือลูบหน้าตัวเองแรงๆหลังจากเด็กคนนั้นเดินออกไป เอาแล้วไง เกิดมา 25 ปียังไม่เคยรู้สึกผิดพลาดขนาดนี้มาก่อน ค่อยคิดโว้ยไปทำงานก่อน

ณ โรงเรียนสหศึกษาชื่อดังศูนย์รวมประชาชนคนรวย สังเกตได้จากหน้าโรงเรียนที่มีรถยี่ห้อดังแนวหน้าของโลกขับมาจอดส่งคุณหนูคุณชายหรือบางคนก็ขับรถมาเอง บริเวณรอบโรงเรียนร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ ม้านั่งที่มีเด็กนักเรียนจับกลุ่มกันอยู่ อาคารเรียนทันสมัยสไตล์โมเดิ้นพร้อมลิฟต์อย่างดี ระเบียงสะอาดสะอ้านลมโกรกมีนักเรียนยืนจับกลุ่มคุยกันเป็นจุดๆ ตามประสาพึ่งเปิดเทอมวันที่สอง สามารถเห็นภายในห้องเรียนด้วยกำแพงนั้นตีกระจกบานใหญ่อย่างดีเพื่อไม่ให้ทึบสายตา ประตูกระจกสลักลวดลายสวยงามบ่งบอกเลขห้องอย่างดี ภายในห้องโต๊ะเรียนสีขาวมีโน๊ตบุคยี่ห้อดังวางอยู่ประจำโต๊ะ โปรเจคเตอร์เครื่องฉายสไลด์ติดตั้งพร้อมทุกห้อง รวมถึงห้องนี่เช่นกัน
ม.5/6
“ไอ้ฮันนี่เมื่อคืนไปไหนมาวะเฮ้ย พวกกูหาแทบตาย”
“กูเมาๆนิดหน่อยว่ะ โดนเหิบไปกกซะงั้น”
“ไอ้สัสฮันมึงโดน …”
“เฮ้ยไอ้สัสเบาๆ” ร่างบางรีบกระโดดตะครุบปากเพื่อน
“กูก็อายนะไอ้เหิ้ยมึงอย่าพูดไป เรื่องกูเสียตูดเนี่ย”
“มะ .. มึงเสียตูด” เสียงดังลั่นห้องเรียกให้เพื่อนร่วมห้องชายหญิงหันมามองคลางแคลง
“เฮ้ยๆไม่มีไรกูเล่นกันเฉยๆ”
ดีที่ในโรงเรียนสหทั่วไปมักมีการแหย่กันเล่นคนนั้นเป็นเกย์คนนี้เป็นกระเทยเลยไม่ได้ทำให้มีอะไรแปลกไปยกเว้นคนในกลุ่มที่คิดว่าเพื่อนโดนสาวฉุดกลับกลายเป็นผู้ชายฉุด
“ไอ้ฮันพวกกูขอโทษปกป้องเวอร์จิ้นทางด้านหลังมึงไม่ได้”
“ไอ้สัสไม่ไร กูไม่ท้อง”
“แล้วผู้ชายคนนั้นเค้าตกลงเอาไงวะ ยังไงมึงก็เคยๆกันแล้ว”
“ดูแม่งใช้คำพูดทำกูเสียหายสัสๆ ก็กูไม่ได้ว่าไร กูบอกแค่ เออช่างมันกูเมาเองไม่ท้องไม่ต้องคิดมาก”
“โหไอ้สัส ใจมึงหล่อมาก”
“พี่หล่อมาแล้วพวกมึงๆ นั่งเร็วๆ”
“อะไรวะพี่หล่อ”
“ที่ปรึกษาไงวะ จบหมาดๆส่งตรงถึงห้องเรา สาวๆกริ๊ดกันชิบหาแต่กูแอบคิดว่าพี่แกเก๊กว่ะ”
“เออๆนั่งเหอะ กูจะได้เริ่มหลับ” ร่างบางบ่นเล็กน้อยย้ายตัวเองและผองเพื่อนซี้กลุ่มแสบไปนั่งกันหลังห้อง ประตูกระจกถูกเปิดออกพร้อมร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนกางเกงเดฟสีดำรองเท้าหนังมันเงาวาววับยี่ห้อดัง ผมสีน้ำตาลเซ็ตเป็นทรงสมัยนิยมรับกับใบหน้าไทยแท้คมเข้มในมือถือใบรายชื่อเข้ามา
“ไงทุกคน”
“สวัสดีค่าพี่พิชญ์” เสียงสาวๆหน้าห้องกริ๊ดกร๊าดกันเป็นพิเศษ เป็นอันบรรลุข้อสงสัยของหนุ่มๆหลังห้องว่าทำเทอมนี้สาวๆยึดพื้นที่ด้านหน้าและบรรดาผู้ชายหลบมุมด้านหลัง ใครจะกล้าไปสู้ออร่าความหล่อเท่มีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ขนาดนั้นกัน ท่ามกลางความหมั่นไส้ของบรรดานักเรียนชายกลับมีหนึ่งคนก้มหน้างุดแทบมุดลงรูปูที่ไม่ปรากฏแถวนี้แน่ๆ
“ฮันมึงเป็นไรวะ”
“กูง่วงๆ ขอนอนก่อนนะเว่ย”
“เฮ้ยไอ้สัสแต่เช้าเนี่ยนะ”
“เออๆ อย่าคุยกับกูดิเดี๋ยวไอ้หล่อแม่งเรียก” แต่ดูเหมือนการขยุกขยิกมันจะเป็นที่สนใจของคนทั้งห้องเพราะมันเงียบรออาจารย์เชคชื่อกันหมด
“ข้างหลังเมื่อวานไม่มาแล้วยังเสียงดังอีกนะ ไหนมาเชคชื่อหน่อย” ร่างสูงหน้าห้องหยิบใบรายชื่อมาเปิดดูนักเรียนที่ขาดเมื่อวานไล่เรียงตัว
“อืม มีสามคนนะครับ คนแรก นายกวินทร์”
“คร๊าบบบ” หนึ่งในสามแสบยกมือยักคิ้วใส่อาจารย์เป็นที่เรียบร้อย
“นาย ปวัชนนท์”
“วาทซับครับพี่หล่อ เอ้ย พี่พิชญ์” ไอ้แสบอีกคนโชว์ยิ้มกวนประสาท เรียกอาการหลิ่วตาจากอาจารย์หมาดๆ ก่อนจะมองไอ้แสบสุดท้ายที่ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมเงยหน้าแม้แต่นิดเดียว ไอ้เด็กนี่มันเป็นอะไรของมันวะ
“คนสุดท้าย นายหวานละมุน อืม .. ชื่อน่ารักดี”
“ครับ” เสียงตอบเราเบาหวิวยกมือแต่ไม่ยอมเงยหน้าจนร่างสูงแอบคิดในใจว่าเป็นเด็กขี้อายหรือเปล่า ก็ไม่น่าจะใช่เพราะบรรดาผองเพื่อนก็มีแต่ร่าเริงแสบซ่า แถมอาจารย์เก่าๆก็บอกว่าไอ้หมอนี่แสบสะบัด
“ไหนเงยหน้าหน่อย คุยกันต้องสบตากันสิ”
“พี่ไม่อยากเห็นหน้าผมหรอกเชื่อดิ”
“หืม ? ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ ไหนเงยหน้าขึ้นมา” ร่างสูงก้าวเท้ายาวๆมาหยุดหน้าโต๊ะของไอ้คนที่ก้มหน้าชื่อว๊านหวาน
“เออน่า”
“เงยหน้าขึ้นมาหรือต้องให้ลงโทษทั้งกลุ่ม”
“เออไอ้ฮันนี่อะไรของมึงวะ เงยๆไปเหอะมึงเป็นไรมากปะเนี่ย” หลังจากทนเสียงรบเร้าจากบรรดาผองเพื่อนไม่ไหว หนุ่มหน้าหวานชื่อหวานก็ค่อยเงยหน้าขึ้นมา สบตาคนร่างสูงตรงหน้า ตาเรียวเล็กฉายแววหนักใจและไม่มั่นใจ กลับกันวินาทีแรกที่ได้เห็นหน้าของนักเรียนดีกรีแสบสะบัดติดอันดับประจำโรงเรียนก็แทบจะโขกผนังให้ความจำเสื่อมทันที หน้าคมเริ่มซีดในทันที พอๆกับที่ไอ้หน้าหวานก็รีบก้มหน้าหงุดลงไปเหมือนเดิม
เอาแล้วไง
มีอะไรกับนักเรียนตัวเอง .. อุดมการณ์การเป็นครูที่ดีคงจบลงตั้งแต่วินาทีที่เจอกันเมื่อคืนแล้วล่ะมั้ง หน้าคมฉายแววเครียดก่อนจะรีบเช็คชื่อแล้วเดินออกไป ทิ้งไอ้หน้าหวานที่พึ่งจะเงยหน้าขึ้นมาเครียดไปอีกคน
เอาแล้วไง
ดันไปมีอะไรกับอาจารย์ตัวเอง .. ชีวิตตูจะด่างพร้อยไปไหนวะเนี่ย

[YELLOWSTAR]

แปะก่อนค่าา

ว้าวว เจอกันซะแล้ววว
ฮันใจหล่อมากกอ่ะ  แต่ว่าจริงๆแล้วไม่ต้องใจหล่อก็ได้น่ะ ยังไงพี่พิชญ์เค้าก็เต็มใจรับผิดชอบอยู่แล้วว 

[TanyaPuech]

 

งานนี้จะเปงไงต่อน๊าๆๆๆๆๆๆ

[l2ozen]

ไม่ซวยหรอกค่าคบกันไปเล้ยย

[yeyong]

 
พิชญ์ คงอารมณ์ประมาณนี้ตอนเห็นหน้าน้องฮัน

[skidK]

ชื่อน่ารักมากกกก  แต่เกิดอาการเครียดพุ่งเข้าชนเต็มเปาูู^^

[fahsai]

ซวยจริงๆๆ  

[Piaanie]

555 โลกมันกลมเนอะ แล้วจะเป็นไงต่อละทีนี้ เนื้อคู่กระดูกคู่จริงๆ 

[Rhythm]

นั่นไง จ่ะเอ๋
รออ่านนะคะ

[CHADMM]

ฮ่าๆ สนุกแล้วซิ   หึหึ

[golove2]

 

งานงอกทั้งลูกศิษย์และอาจารย์

[NY_JK]

และแล้วเราก็เจอกัน 555

[jojobuffy]

  :laugh:ไม่ไหวจะเคลียล์เรื่องนี้

[seaz]

ชอบจริง ^^

[rellachulla]

โหยย พี่ฮัน พี่ใจหล่อมากคับพี่

[♠♥♦♣]

เป็นเราเราฆ่าพ่อตายตั้งแต่รู้ความแล้ว
ตั้งมาด๊าย ฮันนี่ หวานละมุน กร๊ากกก

[tartar]

จะรอดไหมเนี่ย
 

[beamJ]

ฮันนี่น่ารักมาก   

จะรอนะคะ

+1

[stupidchild]

55555 เธอ เธออีกแล้ว ที่มารบมากวนหัวใจ

[jiki]

มาฮาก็ไอ้ตรงกลัวประวัติด่างพร้อยนี่ล่ะ กลัวอะไรที่มันน่าคิดหน่อยดิ

[Whatever it is]

อ่านะ จุดใต้ตำตอ 

[SOBANG✖]

หวานละมุนละไล อยู่ในทุกตอนนนน หวานทุกความรู้สึก ไม่มีวันจางหายไป ~~~~~~~~~~

ชื่อจริงน้องฮันนิ๊ ช่างถูกใจน้องมากๆ >,,,< อยากลองชิมฮันนิ๊ อิอิ

พี่พิ๊ช !! อย่าได้แคร์ เคยได้ยินหรือเปล่าคะ? มีแฟนเปนนักเรียนตัวเอง จะได้ช่วยกันติวทั้งวัน กิกิ