หัวข้อ: Happy Birthday thaiboyslove.com (วันกำเนิดเล้าเป็ด)

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

When I'm feeing blue
ศิลปิน โรส-ศิรินทิพย์ หาญประดิษฐ์
เพลง when I'm feeling blue
อัลบั้ม A3 Music Project

http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=1&songID=V2F7DACPAD

 

ครบรอบ 1 ปีสำหรับเล้าเป็ดแห่งนี้แล้ว
รู้สึกอย่างไรกันบ้างครับ
เลยยืมกระทู้คุณบุญเจื่อนมาใช้สักหน่อยนะครับ


ยังจำได้ไหมกับเสียงหัวเราะแบบนี้


กรูไม่ช่ายเกย์....จะจีบทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

..... เมิงขออะไรหน่อยได้มั๊ย......
..... ขออะไร
..... ขอหัวใจเมิงอ่ะ หัวใจตรูมันเรียกร้อง
........................

“ถ้าเมิงเป็นผู้หญิง กรูว่าเมิงเอ๊กซ์น่าดู เมิงว่าเมิงจะนมใหญ่ป่าว”
....“นมกรูใหญ่รึป่าวไม่รู้ แต่ถ้ากรูเป็นผู้หญิงแล้วเมิงคิดแบบนี้กับกรู กรูจะเป็นทอม”
“ถึงเป็นทอมก็รัก” ผมอึ้ง แล้วก็อึ้ง ขนลุกซู่ๆ............มันบอกว่า “เป็นไปได้มั๊ยที่คนเราไม่ใช่เกย์แต่จะชอบผู้ชายด้วยกัน”
ผมก็เลยย้อนถามมันไปว่า “แล้วผู้ชายที่ชอบผู้ชายเมิงเรียกอะไร”
มันบอก “เกย์” แล้วก็มองหน้าผมบอกว่า “เดี๋ยวเถอะเมิง เดี๋ยวโดนกรูยัดเยียดความเป็นผัวให้แล้วจะรู้สึก” แมร่ง......
..................
“รู้ป่าว เมื่อคืนนอนไม่หลับทั้งคืน”
....”ทำไม”
“ไม่อยากหลับตา หลับตาทีไร เห็นแต่หน้าเมิง” สิ้นคำพูดนั้นทุกอย่างรอบตัวเงียบกริบ ได้ยินแต่เสียงจั๊กจั่น จี๊ดๆๆ หน้าร้อนเหมือนการ์ตูนญี่ปุ่น

“เฮ้ย จะรีบเดินไปหาป๊ะเมิงเหรอ กรูหนักนะ” มันบ่นเนื่องจากต้องหิ้วเอกสารคนเดียวผมหยุดและเดินกลับไปจะไปช่วยมันถือ
“ทำไร ไม่ต้อง กรูบอกแล้วไงว่ากรูจะดูแลเมิงเอง” T_T แป่วววววววววว ผมก็เลยให้มันสะพายเป้ให้ผมอีกใบ ให้มันดูแลซะให้เอียนไปเลย.......................................................................

“พรุ่งนี้หยุดไปไหนรึป่าว”
.....”ไม่ไปอ่ะอยู่บ้าน”
“งั้นกรูไปบ้านเมิงได้ป่าว”
.....”ไม่ด้ายยยยยยยยย !!! บ้านเมิงก็มีกลับบ้านเมิงดิ สาดดดด บ้านกรูซื้อข้าวแ**กนะเว้ย ไม่ได้ทำนาเหมือนบ้านเมิง” มันทำหน้าเจื่อนๆ สะใจผมอย่างแรง แต่มันยังไม่หมด
“งั้นก็ซื้อข้าวหน้าปากซอยบ้านกูไปก็ได้ เมิงไม่ต้องให้แม่เมิงหุงข้าวเผื่อกรูนะ”
......“โคตรหน้าด้านเลยว่ะ เมิง”
“จะว่ายังไงพี่ก็ทน ขอให้พี่เป็นคนเจ้าของหัวใจน้องเอยยย ชะเอิงเอย......” ห่าเหว อะไรมันไม่รู้ ท่อนนี้จำไม่ได้ ประมาณนั้นแหละ มันฮัมเป็นเพลงไง ผมนะ ไม่รู้จะทำไงกับมันดีแมร่ง หน้าด้าน สุดท้าย มันก็มานอนเอกขเนก ผลาญอากาศบ้านผมอีกจนได้

และถ้าในเคสที่มันเสียบอล หรือ โดนพี่เต้ย หัวหน้าเล่นงาน มันจะอารมณ์หมองทันที
“เฮ้ย กรูเรียกทำไม ไม่หัน ไอ่สาด เดี๋ยวพ่อฟาดด้วยปากให้สำนึก”
“แมร่งกวนส้นกรูนัก จับปล้ำซะดีมั๊ย” แล้วมันก็ปล้ำผม ผมก็นะจะสะดีดสะดิ้งก็แมร่งไม่ใช่ผู้หญิง จะทำตัวยังไงก็ทำไม่ถูก แมร่งจะร้องก็อาย ได้แต่ร้อง “เฮ้ย แมร่งไปไกลๆ กู ไอ่...บร้า แมร่ง โรคจิต เฮ้ย” มันก็จะพล่ามอยู่แต่ว่า “มา กรูจะยัดเยียดความเป็นผัวให้เมิง ๆๆๆๆๆ เสร็จกรูแน่” แล้วก็เอาคางที่มีขน [^_^] มาถูที่คอ เพื่อนๆ พี่ที่ทำงานเฮกันใหญ่ อย่างกะเชียร์ มวย เห็นผมเป็นอะไรกันว่ะ...........พอมันได้แกล้งผม มันก็หายบ้า อารมณ์บรรเจิดเหมือนเดิม กลายเป็นผมแทนที่ต้องอารมณ์ค้าง เจ้ยยยยม่ายช่ายยย อารมณ์เสียเพราะมัน วันนั้นทั้งวันก็เป็นอันรู้กันว่า “ไม่เมิงกับกรูต้องตายไปข้างนึง” กัดกันทั้งวันจนคนที่ออฟฟิสรำคาญอีก.......เฮ้อออ........ผมล่ะเหนื่อย


...................
“นี่...(มันเรียกชื่อผมครังแรกในรอบปีมั้ง) เราว่าเรามาพูดกันเพราะดีกว่ามั๊ย ผัวเมียเค้าไม่พูดคำหยาบต่อกัน มันเป็นลางไม่ดี”
ผมไม่พูดอะไร ตักข้าวใส่ปากต่อ เพื่อนที่มาทีหลังเดินถือจานข้าว หัวเราะกระซิกๆไม่มีใครมานั่งร่วมโต๊ะกับเรา 2 คนเลย
“ว่าไงครับ ผมว่าเรามาพูดดีๆเพราะๆกันดักว่ามั๊ย” มันว่า
....”เรื่องของเมิง”......
“นี่ผมรู้ว่าคุณ..(ชื่อผม)..ชอบกินไข่ อ่ะผมให้”
.................
“ทานน้ำอะไร เดี๋ยวผมไปซื้อน้ำ........อ่ะไม่ตอบงั้นเอาน้ำโอเลี้ยง เดี๋ยวมานะจ๊ะ” มันพูดนะจ๊ะอีกแล้วหลังจากที่หายไปนานเป็นชาติ
ผมนั่งทานอยู่แป๊บนึง โทรศัพท์จากเพื่อนก็โทรมา....ผมลุกเอาจานไปเก็บแล้วก็ออกไปเลย เพื่อนบอกวันที่สายการบินตะวันออกกลางตจะสมัคร ประมาณกลางกรกฏาคคมพอดี ให้ผมเตรียมตัวไว้ ผมก็อืมๆลองดู....................................................................................
“.เป็ดๆ ....(มันเรียกชื่อผมทางวิทยุ)” เพราผมออกมาทำไฟล์แล้ว
....”ว่า ว่า” ผมตอบวิทยุไป
“ไอ่สาดดด ทำไมไม่รอกรู ไอ่เวร เดี๋ยวเจอกรูเมิงตายแน่สาดดดด” แมร่งผมหน้าชาเลย มันวิทยุมาคนได้ยินกันทั้งบริษัทแน่ๆ ส่วนใหญ่เค้าใช้เรื่องงานเท่านั้น สักเดี๋ยวใจพี่เต้ยวิทยุแซว
”เฮ้ย เรื่องผัวเมียเอาไว้ก่อน เอางานก่อน ไอ่อ้อย...เมิงอย่าเล่นมันถึงตายนะเว้ย เอาพอหลาบจำ” แล้วก็หัวเราะ.....สักพักเพื่อนร่วมงานคนอื่นเอาอีก กดวิทยุพูดอีก
“ถ้าพรุ่งนี้ไอ่เป็ด...มันลาให้ไปหาที่ห้องไอ่อ้อย..ได้เลย ผมว่าตายคาห้อง 555" สนุกกันจัง..........

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

เรื่องซี้งๆแบบนี้

......เรื่องน้ำเต้าหู้ มันเริ่มซื้อมาให้ตั้งแต่วันแรกที่ผมยืนดูดไวตามิลล์ พอมันเห็นปั๊บเท่านั้น รีบแถ...เเทเเด็ดเเทแด็ดแท็ดแถ เข้ามาทันที บอกชอบกินน้ำเต้าหูเหรอ ผมบอก ป่าว พอดีหิวเลยกินรองท้อง
.....ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา น้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋จะมาอยู่บนโต๊ะ ทุกวัน มันบอกว่าลูกสาวร้านปาท่องโก๋ชอบมัน ซื้อแต่เต้าหู้ทีไร แถมปาท่องโก๋มาให้ทุกที.....จนวันนึงผมบอกว่ากินปาท่องโก๋แล้วนึกถึงแฟน (ผู้หญิงนะ) วันรุ่งขึ้นมันซื้อมาแต่น้ำเต้าหู้อย่างเดียวเลย ผมถามว่า “อ้าวแล้ววันนี้ปาท่องโก๋ไม่มาเหรอ หรือว่าลูกสาวเจ้าของร้านไม่ชอบเมิงแล้ว” มันบอก “ถ้ากินปาท่องโก๋แล้วแสลงก็ไม่ต้องกิน กรูไม่เอาแล้ว มันให้กรูก็เอาให้วินมอไซต์หน้าปากซอย”...



................


....“เฮ้ยยย ไอ่...เมิงจะทำอะไรอ่ะ เอ้ยยยย หายใจลึกๆ นึกถึงบาปบุญคุณโทษไว้นะ เอ้อ ไม่ใช่นึกถึงจรรยาบรรณ เอ้ยย!!!” ตอนนั้นผมหน้าซีดเผือด ผมหลังชนฝาแล้วตอนนั้น มันเอามือเอื้อมมาข้างหลังผม ผมนะ หายใจขัดๆ เหมือนจะเป็นลม เสร็จแน่แล้วกรู ตูดกรูไปแน่คืนนี้ โธ่!!! ตอนแรกตั้งใจจะเรียกแม่ ปากกำลังจะร้อง
ซู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แมร่ง เล่นกรูตกใจหมด มันเอื้อมไปหยิบขันข้างหลังตักน้ำมารดหัวผมแทน เล่นเอาเข่าแทบทรุด
“ไหนๆกรูก็เปียกแล้ว กรูขออาบน้ำด้วยคนนะ” ผมกองลงไปอยู่กับพื้นห้องน้ำ
....“เมิงทำกรูตกใจหมด”
“อาราย เมิงนึกว่ากรูจะทำอะไร กรูแค่จะเอาคืน กรูบอกแล้ว กรูจะทำเมิงก็เพราะเมิงเต็มใจเท่านั้น” อือออออ กรูรักเมิงว่ะ คิดในใจนะ ไม่กล้าพูด(ผิดหวังกันอ่ะสิท่า คนที่กะลังอ่าน คริๆ ผมไม่ใจง่ายหรอกขอโตด)
”กรูสระผมให้” มันบอกพลางกดหัวผม ผมนั่งลงบนขอบชักโครก
“ผมเมิงสวยดีเนอะ ใช้ยี่ห้อนี้นี่เอง วันหลังกรูใช้มั่ง” ผมว่ามันก็คงตื่นเต้นเหมือนกันแหละ เสียงมันสั่นเครือ
....”โห เมิง สุดยอด เลย นวดเก่งนี่หว่า”
“เออ ดิ ตอนเด็กๆ กรูนวดให้แม่ กรูบ่อย” ผมเงียบ(เพราะเคลิ้ม)
....“เมิงรักแม่เมิงมากมั๊ย” ผมถาม มันยังคงขยำหัวผมอย่างนุ่มนวล
“เจ็บมั๊ย” มันถาม ขณะกะลังเล่นกับหัวผม ผมสั่นหัวงึกๆ
“รักสิ ที่กรูรู้จักความรักได้ เพราะคน 2 คน.....แม่กรู ....กับเมิง” อีกแหละ เฮ้อออ
“ตอนที่กรูไม่มีแม่กรูเหมือนตกนรก เลยเมิงรู้ป่าว กรูหมดอาลัยตายอยาก คิดไม่ออกว่ากรูจะอยู่ไปทำไม” มันยังคงพูดต่อ
....“แล้วตอนนี้หล่ะ” ผมถาม เพราะอยากรู้แค่ว่ามันยังคิดแบบเดิมอีกรึปล่าว
“ตอนนี้เหรอ ไม่ว่ะ ตอนนี้กรูมีเมิง” โห กรูไปทำอะไรให้เมิงผูกพันได้ขนาดนี้ว่ะ “ถ้ากรูไม่มีเมิงอีกคน เท่ากับชีวิตกรูเป็นศูนย์ เพราะลำพังชีวิตกรูก็ไม่มีค่าอยู่แล้ว” น้ำลายผมแห้งทันที กลืนไม่ลงมันฝืดคอ เมิงจะรู้มั๊ยว่ากรูกำลังจะไปจากชีวิตเมิง เมิงจะว่ายังไงว่ะ


**************
วันที่ 7 มี.ค 49
ตื่นขึ้นมาก่อนเสียงนาฬิกาจะปลุดซะอีก งงตัวเอง สงสัยวันนี้ฝนตกแน่ แวะซื้อน้ำเต้าหู้ 2ถุงพร้อมปาท่องโก๋ เอาไปฝากเด็กใหม่มัน มันคงชอบกิน
ไปถึงออฟฟิสก่อนเด็กใหม่ เลยเอาตั้งไว้ที่โต๊ะ โดนพี่เต้ยแซวนิดหน่อย ขึ้นไปเอาของเก็บในล๊อกเกอร์ ลงมาเจอมันนั่งอยู่ เลยบอกให้กินซะ มันก็ทำหน้างง แต่ก็กินอย่างว่าง่าย กินหมดด้วย 555
วันนี้ไปแต่งตัวในห้องน้ำ กำลังเอาเสื้อใส่กางเกงอยู่ ขอบกางเกงมาอยู่ยอดอก น้องใหม่มาเห็นหัวเราะใหญ่ บอกให้นุ่งอย่างนั้นแหละ น่ารักดี กรูก็ว่าเหรอ บ้าจี้ตามมัน มันหัวเราะน้ำตาเล็ด บอกว่าเหมือนสายัญว่ะ แมร่งสาดดดดดดด
กรูเอามือล้วงไปควานหาหวีในกระเป๋า นิ้วไปเกี่ยวเอาคัตเตอร์ที่ไอ่ประสงค์ยืมไป แมร่งไปยอมพับใบมีดนิ้วแหกเลยกรู..............เสือกร้องโอ้ยอีก อายน้องใหม่มัน มันถามว่าเป็นอะไร แล้วเดินมาดู งงเลยกรู ทำไมใจสั่นๆวะ มันถามว่าโดนอะไรบาดก่อนเอานิ้วรีดเลือด เจ็บแปลบ แต่ยอมไม่รู้ทำไม มันบอกเดี๋ยวมันไปเอาปาสเตอร์ห้องยามาให้ อืมมม อึ้งเลยกรู เกิดมาไม่เคยมีใครมาทำให้อย่างงี้ รู้สึกดีว่ะ มันบรรจงแปะปาสเตอร์ ก่อนจะเอานิ้วลูบนิ้วกรูเบาๆ เฮ้อ (เป็นรูปเด็กยิ้ม) .......ทำไมถึงดีกับกรูจังวะ
นอนดีกว่า ไม่อยากอาบน้ำเดี๋ยวปาสเตอร์หลุด
.................................................................

***************************
ท่ามกลางความมืดและเงียบสงัด ผมได้ยินเสียงหัวใจผมเต้นอย่างชัดเจน เพราะความตื่นเต้น บวก ตื่นตระหนก ที่ต้องมานอนร่วมเรียงเคียงหมอนกับชายที่ตัวเงอไม่เคยไว้ใจ กระซิกๆ แต่มีอีกเสียงนึงที่ยังคงก่อกวนเสียงเต้นของหัวใจผม
"เอ้ย" ผมเอาแขนกระทุ้งมันเบาๆ "หายใจเบาๆสิวะ หายใจอย่างกะวัว"
"เออ ให้กรูหยุดให้ใจไปเลยดีมั๊ย" แน๊ ช่วงนี้รู้จักประชดประชัน "เออ เอาดิ"
แล้วก็เงียบไปอีกสักพัก
"เป็ด... กรูขอกอดเมิงได้มั๊ย " จึ๋ย ผมฟังแล้วจั๊กเดียม
" เมิงไม่ตอบกรูถือว่าเมิงอนุญาตอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรแล้วน๊า" พูดเสร็จ แมร่งมาเลยครับ ท่อนแขน วางพาดแหมะ บนหน้าอกผม ผมนอนแข็งไปทั้งตัว
"ท่าไมหายใจแรง" มันยังมีหน้ามาถาม
"แมร่ง เมิงก็ลองนอนให้ผู้ชายกอดมั่งสิวะ แล้วจะรู้"
สักพักมาแล้วครับท่อนขาพาดขวางอย่างไม่เกรงใจ
"เอาขาเมิงลงไปอีก จะโดนไข่กรูอยู่แล้ว แมร่งชักเอาใหญ่" มันค่อยลากขาลงไป
ผมนอนนิ่งไปสักพัก หาจังหวะ คุยเรื่องนั้นกับมัน แมร่งร้อนก็ร้อน เกร็งก็เกร็ง กลืนน้ำลายไม่ลงคอ
"ตัวเมิงนุ่มจัง หอมด้วย" เฮ้ออออออออ ผมทำอะไรอยู่เนี๊ยะ
......................................................................
มันกอดผมแน่น ยังกะลูกลิงกอดแม่ ผมน๊าก็ยอมมันช่วงนั้น
มันบอกว่า"กรูไม่เคยกอดใครมานานแล้วตั้งแต่แม่กรูเสีย"
"เออ เมิงเห็นกรูเป็นแม่เมิงเหรอ สาดดดดด"
"ปล่าว แต่กรูอยากให้เมิงเป็นแม่คุณทูนหัวของกรู กรูจะรักเมิงไปจนกว่ากรูจะตาย"
"โห แมร่ง จะรักกรูถึงพรุ่งนี้เองเหรอ" ผมแซว เพราะกะว่าถ้ามันทำไร พรุ่งนี้ตายแน่
" เอ้ย สาดด กรูไม่ตายเร็วขนาดนั้น แช่งกรูเหรอ"
แล้วเด็กผีโกยเถอะโยมก็เข้าสิงมัน มันจีเอวผมจนเตียงขย่ม(ถ้าใครอยู่ข้างล่างคงคิดว่าเราล่อกันแหง๋ม)
.."พอเมิงกรุหายใจไม่ทัน" ผมหัวเราะ หายใจไม่ออกเลย เหนื่อยด้วย มันก็ยังกอดผมแน่นเหมือนเดิม
"ขอกรูกอดเมิงอย่างงี้ทั้งคืนนะ"
" เออ แต่เมิงช่วยเอาหมอนเน่าออกไปไกลๆหน้ากรูหน่อยเถอะ เดี๋ยวหน้ากรูเป็นสิว" มันหยิบหมอนเน่ามันออกมา ยัดจมูกผม " เอ้ยยยยยยยย" ผมกลั้นหายใจ กะว่าสงสัยได้ตายเพราะหมอนนรกนร่แน่เลย สักพักมันก็เขว้งหมอนออก ผมเขกกะโหลกมัน 2 โป๊ก กอดจะโดนกอดเหมือนเดิม
"มีความสุขจังเร้ยยยยกรู" เออ เมิงสุข แต่กรูทุกข์ขนัด
"เมิงเล่านิทานให้กูฟังหน่อย"
"เมิงจะบร้าเหรอ สาดด โตเป็นกระซู่ ยังจะฟังนิทาน"
มันก็อืมๆๆ เพลียๆ
ผมเลยนึกออกเล่านิทานที่แต่งเองเลย เรื่อง "กรูจะทิ้งเมิงไปแล้วนะ ไอ่ฟาย ฮือๆๆT_T" (อันนี้แต่งเองนะ คริๆ)

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

และเรื่องเศร้าๆแบบนี้


ผมขับรถมาทางเดิม แต่คนละอารมณ์ ความโกรธเมื่อกี้หายไปหมด เหลือแต่ความรู้สึกผิด ..................และเป็นห่วง
ผมรีบบึ่งมาหน้าร้านข้าวต้มเมื่อกี้ แต่ไม่มีใครอยู่ ผมเลยขับรถออกไปทางเดิม ผ่านหน้าปากซอย ม.สุโขทัย เห็นป้ายรถเมล์ สลัวๆ พร้อมชายคนนึง...............นั่งกุมขมับ.....................
ผมจอดรถทันที..มันเงยหน้าขึ้นมามอง................แล้วก้มหน้าลงต่อ ผมนั่งใกล้มัน
....“อ้อย กรูขอโทษนะ” มันยังไม่พูด ผมหันไปหามัน เอามือแตะบ่า
....“อ้อย กรูขอโทษ ขอโทษ ได้ยินอ้อย” เมื่อคืนผมร้องไห้ครับ สารภาพ เพราะสงสารมันจับใจ น้ำตาผมไหลหยด
....“กรูไม่รู้ ไม่รู้ว่าเมิงจะทำแบบนี้ กรูขอโทษ” ผมสะอื้น มันเงยหน้าขึ้นมา ผมต้องตะลึงกับสิ่งที่ผมเห็นตรงหน้า ไอ่อ้อย ร้องไห้น้ำตาเต็มหน้า ผมปล่อยโฮ เลยครับตอนนั้น ปากบอก “กรูขอโทษๆๆๆๆๆ” ซ้ำ มือก็ลูบบ่ามัน ผมทำร้ายคนที่ดีกับผมได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ ผมทำร้ายมัน
“เมิงทิ้งกรู..........เมิงทิ้งกรูเหมือนที่พ่อทิ้งกรูที่วัด” ผมเงยหน้ามาพูดแล้วก้มหน้าร้องไห้ต่อไป

ผมบอกตรงๆ ตอนนั้นใจผมเหมือนจะขาดใจ ผมหายใจไม่ออก ทันทีที่มันพูดคำนั้นจบ ผมก็คิดขึ้นมาทันทีว่า ในที่สุดผมก็เหมือนคนเลวอีกคนที่เข้ามาในชีวิตมัน ผมร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า ขอโทษคงไม่สาสมแล้วตอนนั้น...........เราทั้งคู่นั่งกันอยู่หน้าป้ายรถเมล์ ซอย ม. สุโขทัย ผมจำที่นั่นขึ้นใจ ตอนนี้ก็ยังนึกถึง นึกถึงหน้าที่มันเงยขึ้นมาแล้วมีน้ำตานองหน้า “......เมิงทิ้งกรู เหมือนที่พ่อทิ้งกรูที่วัด" คำนี้เองที่ทำให้ผมน้ำตาไหล เป็นคำที่จะตอกย้ำผมไปตลอดว่า ผมได้ทำร้ายคนคนนึงได้ลึกสุดใจจริงๆ ..........ช่วยด่าผมหน่อย ให้สาสมกับที่ผมทำกับมัน.....T_T


.......................................................................
ผมยังคงนั่งเป็นเพื่อนมัน ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากทั้งผมและมัน ตี 1 กว่า รถวิ่งผ่านน้อยลงๆ ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ แต่มันตอนนี้กับตอนแรกที่ผมรู้จักเป็นคนละคน คนที่นั่งอยู่ใกล้ผมนี้ตอนนี้คือคนที่นั่งร้องให้ เหมือนชีวิตนี้ไม่เหลือใครแล้ว ผมว่ามันคงอยากลืมเรื่องที่พ่อเอามันไปปล่อยวัด มันทำบ้า ทำตลก ทำให้ตัวเองมีความสุข เพื่อที่จะฝังความรู้สึกที่ทำร้ายตัวมันเองไว้ลึกๆ แล้วมันก็เกือบทำได้แล้ว จนกระทั่งผมเป็นคน เอาเท้าไปแกว่งให้ตะกอนในใจมันฟุ้งขึ้นมาอีก.............ผมผิดเอง.............ผมนั่งร้องให้เป็นเพื่อนมัน ไม่ว่ามันจะนั่งอยู่นานแค่ไหนผมก็จะนั่งเป็นเพื่อนมัน...............กรูจะไม่ทิ้งเมิงไปไหนอีกแล้ว....................คืนนี้ กรูจะอยู่กับเมิง ......แต่แค่คืนนี้ ที่เหลือ เมิงต้องเข้มแข็ง เพื่อตัวเมิงเอง

คืนนั้นผมยังคงนั่งก้มหน้ามองเท้าตัวเองเป็นเพื่อนมัน นานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้ตัวว่าด้วยพิษไข้ และอดนอน ทำให้ผมเริ่มเจ็บคอ ตัวเริ่มร้อน ตาเริ่มล้าๆ ลายๆ


คืนวาน ผมเปิดโทรศัพท์ทิ้งไว้ทั้งคืนหวังในใจว่า มันโทรมา ผมจะได้ตื่นรับ.............ผมนอนรอโทรศัพท์เกือบตี 2 จึงผล๋อยหลับไปโดยไร้เสียงเรียกเข้า หมาจะเกิด :-)...

ตื่นมาวันนี้อากาศข้างนอกหม่นๆ เหมือนความรู้สึกผม รีบหยิบโทรศัพท์มาดูเผื่อมีเบอร์มันโทรมา.......ไม่มีเบอร์มันสักเบอร์ ผมเจอแต่ mms 1 ข้อความ เปิดออกอ่าน
---------------“ When I am feeling blue “--------------
แล้วก็มีเสียงเมโลดี้เพลง ซึ่งเศร้ามากครับ ความรู้สึกผมเมื่อเช้าเศร้ามาก..........ข้อความถูกส่งมาจากไอ่อ้อย ผมรีบเปิดคอม seach หาในข้อมูลเพลงนี้ทันที ทันทีที่เมโลดีเพลงขึ้นผมเหมือนถูกสะกด ผมนั่งนิ่ง น้ำตาที่เคยเหือดแห้ง มันเอ่อขึ้นมาอีกครั้ง ยิ่งฟังไปเรื่อยผมยิ่งน้ำตาไหลพราก กรูเข้าใจเมิงแล้วว่ะ อ้อย กรูเข้าใจเมิงจริงๆ

http://video.mthai.com/Flash_player/player.swf?idMovie=4M1179092011M0


*****************
"กรูกลับก่อนนะ" ผมเอ่ยคำร่ำลา
"อืม"
เราทั้งคู่นั่งนิ่ง ผมไม่อยากให้มันก้าวเท้าออกไปจากรถเลย มันก็คงเช่นกัน
"กรูขอกอดเมิงอีกสักครั้งได้มั๊ย.............ครั้งสุดท้าย" มันขอ
ผมมองไม่เห็นใบหน้าของมันอีก เพราะความมืด แต่ผมก็รู้ดีว่าเราทั้งคู่ต่างรู้สึกยังไง รู้ได้ยังไงนะเหรอ ก็จากอ้อมกอดไง
ม ันโน้มตัวช้าๆ ลมหายใจปะทะใบหน้าผมอยุ่เบา แล้วอ้อมกอดจากมิตรภาพของมันก็สวมกอดผมไม่แน่นไม่เบา แต่รับรู้ได้ถึงความรักที่มันมีให้ ผมสนองความรักของมันด้วยกันโอบมันกลับอย่างแผ่วเบา มือของผมลูบหัวมันเบาๆ
"ผมเมิงก็สวยเหมือนกันนะ" ผมพูด...........

ผ มจะไม่ปล่อยอ้อมกอดผมจากมันก่อนเป็นอันขาด ผมคิดในใจ ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ผมก็จะรอจนกว่ามันจะคลายมืออก ผมถึงจะปล่อย ผมจะไม่ทิ้งมันก่อนอีกแล้ว
ม ันค่อยๆคลายมืออกจากผม ลมหายใจแรงกว่าครั้งไหนๆ ผมรับรู้ได้ถึงจังหวะการเต้นตุ๊บๆของหัวใจ การกล่าวลามันลำบากอย่างงี้นี่เอง แต่อย่างน้อยกรูก็ไม่ได้จากไปโดยไม่ร่ำลา ......................................
มันเปิดประตูออกไปจากรถ ผมได้เห็นหน้ามันชัดๆอีกครั้ง ก่อนที่มันจะปิดประตู

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

เรื่องประทับใจแบบนี้

"เออ ขยับไป" มันขยับที่ให้ผมยืนอีกนิด พลางก้มลงเปิกฝาโอ่ง มันก้มหน้าลงไปในโอ่ง
"เป็ดดดดดดดดด" เสียงสะท้อนออกมาจากโอ่ง ดังก้อง มันเงยหน้าขึ้น
"เมิงเล่นดูสิ" ผมทำหน้างง อะไรของมัน แต่ก็ก้มหน้าลงไปในโอ่ง
"เรียกรูทำเอี๊ยอารายยยยยยยยยย" ผมว่า อิๆ ขำตัวเอง ทำไปได้
"กรูรักเมิงงงงงงงงจังงงงงงงงงงงงง" ผมหันไปมองหน้า ยังไม่ชินกับอะไรแบบนี้ซะที
"อ่าว บอกดิ" มันใช้ให้ผมบอก
"เดี๋ยวเมิงพูดเสร็จกรูปิดฝาโอ่งเลย ไม่ให้มันออกไป ไม่มีใครได้ยินหรอก"
.........................................................................

"งั้นเอางี้ มาเป่ายิ้งฉุบกัน ถ้าเมิงแพ้ แสดงว่าเมิงแพ้ใจกรู เมิงรักกรูแล้ว แค่นี้เมิงไม่ต้องพูดอะไรกรูก็รู้แล้ว(โห เข้าข้างตัวเองอิ๋บอ๋าย) แต่ถ้าเมิงชนะ กรูจะถือว่า กรูเอาชนะใจเมิงไม่ได้ กรูยอมแพ้" ตอนแรกๆ งง ต้องเรียบเรียงคำใหม่ในสมองซะนาน
แล้วผมก็ตัดสินใจเล่นเกมส์ปัญญาอ่อนกับมันอีกครั้ง
.......................................................................

ผมตัดสินใจรับคำท้าจากข้าศึก เนื่องจากคิดว่าถ้าขืนยังเฉไฉต่อไปมีหวังโดนจับยัดโอ่งแน่
"เอาดิ กรูสู้ตาย" ผมปั้นมือ กะว่างานนี้เป็นไงเป็นกัน
ผ มทำท่าเอาจริงเอาจัง เหยื่อแตกพลั๊กๆ ทั้งที่หนาว หันมองหน้าคู่ต่อสู้ มันยืนกอดอกเหมือนถือไพ่เหนือกว่า งานนี้เป็นไงเป็นกัน สวรรค์เท่านั้นที่จะกำหนด...
"กรูจะออกกรรไกร" อ่าวอ่ะไรของเมิงเนี๊ยะผมงง
"อะไรของเมิงมาบอกกรูทำไม" ผมถาม ในใจนึกว่ามันจะมาไม้ไหน
"กรูบอกว่ากรูจะออกกรรไกร เมิงจะเชื่อกรูรึป่าวตามใจ"

.............................


"1.................2.....................3" สิ้นเสียงมันนับ ผมทิ้งมือลงไปอย่างรวดเร็ว
"วิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว" แหะๆ จะบอกว่าตอนนั้นเงียบครับ ได้ยินแต่เสียงลม และเรไร













"เมิงแน่ใจแล้วเหรอ" มันก้มลงไปมองการตัดสินใจของผม
"อืม กรูแน่ใจ กรูบอกแล้วไงว่ากรูไม่เคยแน่ใจอะไรขนาดนี้" ผมบอก

มันเงยหน้ามายิ้มกับผม เราไม่พูดถึงมันอีกเลย








































...................... ผมเคยฟังเพลงว่า ความทุกข์ก็เหมือนเรากำหินแหละ ถ้าเรากำมันไว้ยิ่งแน่นเท่าไหร่เราก็ยิ่งเจ็บมือมากเท่านั้น ถ้าเราคลายมันออกเราก็เจ็บน้อยลง แต่ถ้าเราแบ เราก็จะไม่เจ็บเลย ผมเลย.............แบ
.........................................................................




ผมตัดสินใจในขณะนั้นว่า "ช่างเหอะ จะรักแบบไหน มันก็คงไม่สำคัญหรอก รักแม่ รักน้อง รักแฟน รักเพื่อน รักหมา รักแมว มันก็รักเหมือนกันแหละ จะบอกว่าผมไม่ได้รักมันก็คงไม่ใช่ ถ้าผมเลือกฆ้อนก็เท่ากับหลอกตัวเอง แถมยังทำร้ายมันอีก แต่เลือกที่จะเป็นผู้แพ้ แต่อย่างน้อยก็ได้บอกความรู้สึกจริงไปโดยไม่ต้องพูด แถวยังทำให้มันมีความสุข ไม่ต้องมีห่วงก่อนบวชมันก็คุ้มแหละวะ


******************

กับข้าวง่ายๆสไตล์บ้านไร่ถูกจัดเรียงกับพื้น
1.ผัดผักบุ้งใส่หมู
2.ผัดพริกแกงหมูถั่วฝักยาว 2จานนี้เป็นสิ่งที่ผมภูมิใจที่สุดในชีวิต เพราะหั่นหมูเองกับมือ
3.ไข่เจียวบ้านนา มันว่าอย่างนั้น
จ านข้าว 2 จานพร้อมช้อนแสตนเลสถูกมันจัดแล้วยื่นมาให้ ข้าวเปล่ามันก็แกะมาให้จากถุงที่น้ามันเอามาให้ สรุป ผมนั่งเฉยๆ แหะๆ...............................................

อาหารถูกวางอยู่บนพื้น แต่ด้วยความที่ไม่ค่อยชินเลยดูเก้งก้าง อาจทำให้มันรำคาญลูกตา
" มานี่ ถือจานขึ้นเอามือรองข้างใต้แบบนี้ (แมร่งร้อนอ่ะ ข้าวมันร้อน) จะกินอะไรเมิงก็ตักใส่จาน ไม่มีส้อมนะ เอามือเขี่ยๆเอาก็ได้ แมร่ง ไอ่เด็ดในเมืองเอ้ย"
"กรุไม่ได้แกล้งนี่หว่า สาดดด"
ผมตักกับข้าวใส่จาน ด้วยความหิวเลยตักเข้าใส่ปากทันที
"อ่า หู่ๆๆๆๆ" ผมเอามือปัดปาก
"ร้อนๆ" มันยื่นขันน้ำให้
"อ่ะ ปากพองกันพอดี กินขันเดียวกับกรูไม่เป็นไรนะโว้ย กรูไม่ได้เป็นไวรัส เอ ถึง แซด"
........................................................................
ผ มสังเกตเห็นตอนมันกินข้าวมาหลายครั้งแล้ว มันจะกินเร็วมาก ผึบผับ ๆ แล้วก็ตักกับนิดเดียวอ่ะ ไข่เจียวนิดนึง มันกินข้าวตามเป็น 3-4 ช้อน ผมอ่ะ กินแต่กับ
"อ่ะ ไข่ เมิงกินเยอะๆ จะได้อ้วนๆ" มันตักไข่ให้ผมชิ้นเบ้อเร้อ ส่วนมันตักถั่วในผัดเผ็ดไปนิดเดียว
"ทำไมเมิงไม่กินกับมั่งหล่ะ" ผมถาม
"กินกับเยอะเปลือง....เมิงกินไปเหอะ" มันยังคงก้มหน้าก้มตากินถั่วฝักยาวต่อไป
"กรูกินไม่หมดหรอก แมร่ง เอาไป กินเนื้อ กินไข่ซะมั่ง จะได้ฉลาด" พอผมพูดถึงฉลาดนึกขึ้นได้
"อ่าวแล้วปลาไปไหนเหรอ กรูเห็นเมื่อกี้" ผมถาม
"กรูคืนน้ากรูไปแล้ว ขี้เกียจทำ มันยังไม่ตาย ฆ่ามันก่อนบวชบาปตายอ่า" มันว่า
"อ๋อ"ผมพยักหน้า และก็ยังคงเห็นมันกินผักบุ้งกับั่วต่อไป ก้มามองจานตัวเอง หมูกับไข่จะล้นออกมานอกจากอยู่แล้ว
"อะไรของเมิงนักหนา ทำยังกะครอบครัวลำเค็ญ" ผมว่า

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ฉากจบที่ไม่ต้องสมหวังแต่อิ่มเอม

http://video.mthai.com/Flash_player/player.swf?idMovie=4M1179091735M0


หลวงตาบรรจงวางมีดลงบนหัวไอ่อ้ย ค่อยๆโกน ผมของมันร่วงลงมากองที่พื้น..................ผมมองตามเส้นผมเหล่านั้น มือผมชาจนสั่น อ้อยเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เมิงคนเดิมอยู่ไหน ตอนนั้นผมพยายามมองไปที่ตาของมัน แต่ไร้ประโยชน์ มันยังคงสงบนิ่ง ผมของมันค่อยๆร่วงลงมาที่พื้น ผมมองตามทุกครั้งที่มันร่วงออกมา ความทรงจำเดิมๆที่ผ่านมากับมัน วิ่งผล่านในสมองผม เหมือนยืนอยู่บนตึก 20 ชั้น แล้วกระโดด วืดดดดดดดดดดดด ลงมา แล้วกระเด้งขึ้นไปใหม่ เป็นอยู่อย่างนั้น กรูอยากสงบเหมือนเมิงจังตอนนี้ เมิงให้เวลากรูแค่วันเดียว เมิงใจร้ายจริงๆ ผมคิดในใจช่วงนั้น
วูบนั้นเองผมคิดอะไรไม่รู้ เดินเข้าไปใกล้มัน ก้มลงที่ข้างหู แล้วกระซิบ.......................บอกมันว่า "อ้อย..................กรูขอผมเมิงเก็บไว้นะ" แล้วผมก็ก้มลงหยิบผมมันที่หล่นอยู่บนเท้ามัน
ผมหยิบมันขึ้น พร้อมๆ กับลูบเท้ามันเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา ผมมองตามันอีกครั้ง และครั้งนี้ที่เองที่มันก้มหน้าลงมามองตาผม จ้องตาผมอย่างเต็มตา................น้ำตามันไหลพราก เหมือนเขื่อนแตก เหมือนกับมันพยายามเก็บน้ำตาไว้คนเดียว พยายามกลั้นไว้ไม่ให้ใครเห็น คงกล้ำกลืนน่าดู ผมคิด
ผมเงยหน้ามองมัน น้ำตาก็เอ่อ ขึ้นมา ผมค่อยลุกขึ้นยืนเก็บผมมันไว้ในถุงเสื้อ ก่อนจะถอยออกมา มันยังคงนั่งร้องไห้ ผมดูได้จากบ่าของมันกระตุกเป็นระยะเหมือนคนกำลังร้องไห้สะอื้น ผมเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทนไม่ได้ที่จะเห็นภาพตรงหน้าอีกต่อไป ผมเงยหน้าขึ้นให้น้ำตามันไหลกลับเข้าไป แต่ตาเหลือบไปเห็น พ่อมันร้องไห้ แม่เลี้ยงก็ร้อง น้องผมก็สะอื้น พี่เต้ยยืนตาแดงก่ำแต่ยังคงยิ้ม ส่วนแม่ผมนั้นน้ำตาไหลพราก ผมกลั้นไม่อยู่จริงๆ ก็เลยเผลอ "ฮือ" ออกไป เสียงฮือของผมนั่นเองทำให้แม่เขยิบมายืนข้างๆ จับมือผมไปลูบ
.....................ผมร้องไห้กับมันอีกแล้ว

ผมขอตัวแม่เดินออกมาจากตรงนั้น เพราะไม่ไหวจริงๆครับ เข่ามันจะทรุดเอาง่ายๆ น้องสาวผมยังคงถ่ายรูปเป็นระยะๆ ผมเดินไปถึงบ่อน้ำที่เป็นปูนหล่อเป็นแท่งสี่เหลี่ยมไว้เก็บน้ำฝน หลบเข้าไปตรงมุม ทรุดไปกองเลยครับ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร คิดอย่างเดียวว่าออกมาให้หมด น้ำตามีเท่าไหร่ออกมาให้หมดแค่นั้นเอง หมดแล้วผมจะล้างหน้าล้างตา แล้วจะออกไปใหม่ คราวนี้จะมีแต่รอยยิ้มแห่งความตื้นตันเท่านั้น
ผมนั่งกุมหัวร้องไห้อยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้
"พี่" ไอ่กล้วยจับบ่าผม ผมสะดุ้ง
"ทำไมร้องไห้" มันถาม ไอ่กล้วยเอ้ย เด็กอย่างเมิงจะรู้อะไร เมิงอ่ะร้องไห้ อยู่แค่ 2 อย่าง ไม่หิวก็เจ็บ
...."อ๋อ แมงเข้าตา" คาดว่ามุขนี้คงใช่ได้กับเด็ก
...."ห้องน้ำอยู่ไหน" ผมถามไอ่อ้อย มันจับมือผมลุกขึ้นก็จะพาไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำ

ผมมองในน้ำ ทำไมเยินจังวะกรู นี่มันงานมงคลเพื่อนแท้ๆ ผมไม่คิดหรอกว่ามันจะบวชนานกี่วัน กี่เดือน กี่ปี 10 ปี 20 ปี หรือตลอดชีวิต ผมคิดว่ามาถึงตอนนี้มันก็คุ้มค่าแล้วหล่ะ กับการใช้ชีวิตกับเพื่อนอย่างมัน มิตรภาพที่จะหาได้ที่ไหนอีก..................................ผมพอใจแล้ว
.......................................................................

[Junrai_Hyper™]

 

 

 

มีความสุขกันทั่วหน้าครับ

 

[jammy]

ขอให้เวบนี้อยู่คู่เกย์ไทยไปนานๆงับ เอิ๊กๆๆ

[Red_Chocobo]

ผ่านมาจนครบปีนึงแล้วเหรอเนี่ยะ

ยังรู้สึกเหมือน เพิ่งตั้งหน้าตั้งตาอ่าน ตั้งหน้าตั้งตา กดF5 ที่พันทิบ มาไม่นานนี้เอง

HBD นะคร๊าบบ ขอบคุณคุณ บลู ที่ทำให้พวกเรามีที่สิงสถิตย์ ไม่ต้องไป search หากระทู้ในพันทิพ อีกต่อไป

 
 
 
 
 

[~ScAreD:SAcreD~]

    มาลงชื่อต่อแถวด้วยอีกคน    

    Happy Birthday    

  อยากให้เล้าที่น่ารักแบบนี้ อยู่ไปนานๆ  

  1 ขวบแล้ว หลายคนอาจจะหายไป หลายคนที่เข้ามาใหม่  

  อยากจะบอกว่า รักทุกคนเลยค๊าบ  

    อยากขอบคุณทุกๆคนเลย ไม่ว่าจะเป็นเป็ด /อ้อย /เรย์ /คนโพสทุกคน /คนอ่านทุกคน ที่เข้ามาวนเวียนอยู่ในเล้าเป็ดแห่งนี้ ช่วยทำให้มันเป็นที่วิ่งเล่นที่อบอุ่นแบบนี้ต่อไปนะ  

[[bAD]CONDITION]

รักที่นี่วะ

[abcd]

   พูดไม่ออกบอกไม่ถูก  ไม่น่าเชื่อว่าเราจาสิงอยู่ในนี้นานเกือบปี 


 

ร้ากเป็ด+อ้อย ร้ากกเรย์ ตอนนั้นมีใครมั่งนะตอนที่ทำเวปกันใหม่ๆอ่ะ พี่พิม ซิน อ้อ-ฉุกละหุก แอม มะระอบเกลือ ฮิปโป พี่ลอ โย คนอื่นๆที่ไม่ได้เอ่ยชื่ออน่าน้อยจายน๊า...คิดตึ๋งจัง

 

[inimeg]

จากแรกๆ ที่เว็บยังอาศัยตามโฮสต์ฟรี

จนผู้คนล้นเล้า ย้ายเล้าใหม่ใหญ่กว่าเดิม

แต่ที่นี่ก็ยังเป็นบ้านที่อบอุ่นเสมอ

ขอบคุณพี่ๆ ทุกคนที่สร้างเล้ากันมานะครับ ขอให้เล้าจงเจริญ....

[LingNERD*]

เย้ จุดพลุฉลอง ขอให้เล้าอยู่นานๆๆตลอดไป
 

[Abracadabra]

:sad4:บ่อน้ำตาแตกอีกรอบ   ขอบคุณพี่เรย์ที่เอามาให้อ่านอีกครั้ง

แรกๆผมก็คิดอยู่ว่าวันนี้วันเกิดเล้า   ไม่กล้าตั้งกระทู้เลยรอพี่ๆโมเดอร์เรเตอร์ดูก่อน  พอสอบเสร็จนี่ก็เข้ามาเลย

ขอบคุณมากๆนะครับ  สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง  บ้านหลังนี้ทำให้ผมได้สัมผัสอะไรหลายๆอย่าง  ทั้งรอยยิ้มและน้ำตา

แม้ว่าผมไม่ได้อยู่สมัยที่ต้องกด F5 รัวๆกัน  แต่ผมก็ยังตราตรึงเรื่องราวของพี่นัทและพี่โด่ง  ที่ทำให้เกิดเวปแห่งนี้

บางครั้งตอนจบอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวัง   แต่เราก็ยังคงเก็บความรู้สึกที่มีเหล่านั้นเอาไว้ในใจ  ไม่ลืมเลือน



 "เล้าเป็ด"สุขสันต์วันเกิดครับผม

ขอให้อยู่คู่สัมคมไทยไปตลอดกาลเลยครับ   จะกี่ร้อนกี่หนาวก็ขอให้เป็นที่พึ่งพิงแบบนี้ต่อไป

ขอบคุณพี่แอดมินสีน้ำเงิน   ปฐมภาคโมเดอร์เรเตอร์ทั้งหลาย   ขอบคุณทุกๆคนครับ  ที่ช่วยดูแลบอร์ด   ขอบคุณครับ

[Serendipity]

เล้าเป็ด อิอิ
เร็วมากๆเลยอ่าคับ หุหุ เข้ามาเกือบปีเระเหรอเนี่ย 
ได้เห็นเล้าเติบโต และเปลี่ยนแปลงไปเยอะเลย
หวังว่าเล้าก้อจะเติบโต และเปลี่ยนแปลงต่อไป อิอิ
รักเล้าที่สุดเลยค๊าบบบบ

 

 

 

[^^sky^^]

ครบรอบหนึ่งปี สุขสันคู่พวกเราตลอดไปค๊าบ:a13:

:a9:ขอให้เล้านี้อยู่ไป อีกนานๆๆๆๆๆๆ

:a4:ไม่น่าเชื่อว่าผมจะติดเว๊ปนี้  และขอบคุณทุกความรู้สึก

 :m3:สุขบ้าง  เหงาบ้าง  เศร้าบ้าง

 :m1:แต่ก็ดีใจที่ได้รู้จักทุกคนค๊าบ

 

[sonicacc]

    ครบขวบนึงแล้วหรอ เร็วจิง ๆ

ขอบคุณเรย์นะคร้าบ ที่สร้างเวบดี  ๆ  นี้ให้พวกเรา

ดีใจที่ได้รู้จักเวบนี้นะคับ และ ดีใจที่ได้รู้จัก เพื่อน ๆ ทุกคนที่นี่คับ

ขอให้เล้าเป็ดจงเจริญ ไช โย ไช  โย  ไช โย

555 เวอร์ไปป่าวว่ะ กรู คิก ๆๆ 

[Poes]

1 ปีแล้วสินะเร็วจริงๆสุขสันต์วันเกิดเล้าเป็ดจ้า 

ขอบคุณอินเตอร์เน็ต เซ็งเป็ด เรย์ และทุกๆที่ทำให้เราได้มาเจอกัน

มีความสุขมากที่ได้มาอยู่ในเล้าแห่งนี้ ขอบคุณจริงๆ

[sun]

  
    
      
        
          
            
              
                    

    "สุขสันต์วันเกิดเล้าเป็ดค๊าบ"    

      ครบปีแล้วเหรอเนี่ย...       เร็วเนอะ  เหมือนแป๊บๆเอง     
      อยู่กันมาเหนียวแน่นมากๆ....อบอุ่น แน่นขนัด..แต่ไม่ร้อนกลับเย็นสบาย   
     "ขอบคุณ คุณเป็ด + คุณอ้อย  ที่ทำให้เกิด เล้าเป็ด บ้านหลังเล็กๆหลังนี้ขึ้นมานะคะ"     
     "ขอบคุณเรย์ ที่ทำให้มีเล้าเป็ด เป็นตัวเป็นตน"     
     "ขอบคุณเพื่อนๆชาวเล้าเป็ด ที่ช่วยกันสานฝัน ให้มีเล้าเป็ด อยู่ก่าพวกเราไปนานๆ"     
     "มีความสุข ทุก ทุก คน นะค๊า"   

[ExecutioneR]

ขอบคุณสำหรับทุกอย่างครับ 

[yomaster]

happy birthday นะครับ

ถึงแม้ ว่าผมเพิ่งจะเข้ามาในเล้า นี้ได้ไม่นาน
แต่ ผมก็รับรู้ได้ ถึงความผูกพัน ที่เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกๆ คนในเล้านี้ มอบให้กัน

ขอบคุณมากมาย ครับ

[oaw_eang]

สุข
สันต์
วัน
เกิด

[No_ProMises]

 


  H a P P y B i r T h D a Y  Na kub

  ขอให้เล้าอยุ่คู่กับประชาชน thaiborlove นานๆๆ นะค้าบบบ


อิอิ


 

[THIP]

เล้าเป็ดจงเจริญ         
          

[pitandorn]

สุขสันต์วันเกิดครับ ยินดีด้วยกับครบรอบปีของชุมชนแสนดีแห่งนี้  ดีใจจัง ^^

[kYos]

เวลามันผ่านไปเร็วเนอะ

        

เล้าเป็ดเป็นที่ ๆ ดีที่สุดเลย  มีทั้งเพื่อน พี่ น้อง แล้วที่สำคัญมีนิยายให้อ่านเยอะมาก อ่านมะทันแว้ววว

ขอให้เล้าเป็ดอยู่คู่โลกไซเบอร์ไปนาน ๆ ตราบนานเท่านาน   

[มูมู่น้อย]

สุขสันต์วันเกิดเล้าเป็ดที่อบอุ่น

หนึ่งปีผ่านไปไวเหมือนโกหก 
จำได้ว่ายังเคยนึกว่าถ้าเวลาผ่านไปหนึ่งปี  เราจะยังเล่นเวปนี้อยู่รึเปล่าน้า
แต่มาถึงจุดนี้  ตอนนี้  เราก็ยังอยู่
เล้านี้อบอุ่นจริงๆ ดีใจที่เราทุกคนได้รู้จักกันนะ เย้ๆๆ

              

[gobgab]

............ o15ขอบคุณคุณเป็ดและคุณอ้อย ............

......................o14ขอบคุณพี่เรย์ .......................

.................... o15ขอบคุณทุกคน ......................

     

[Alert]

 

 

[yourkiss]

 
HAPPY BIRTHDAY TO เ ล้ า เป็ ด. . . อั น อ บ อุ่ น
ถึงแม้ผมพึ่งจะเข้ามาในเล้าเป็ดนี้ได้ไม่นาน...แต่ก็รู้สึกอบอุ่นมากที่ได้อยู่กับเพื่อน ๆ ที่นี่
คิดถึงคุณนัท กับพระโด่งครับ