เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน ตอน นี่แหละฮวยตัวจริง มาเที่ยวบ้านน้องเดียร์ครับ นอนห้องเดียวกับน้องเดียร์ทุกคืนเลยครับ แม่น้องเดียร์น่ารักมากครับ ที่บ้านน้องเดียร์ก็โอเคดีครับ บางครั้งพี่ชายน้องเดียร์ชอบมองแบบแปลก ๆ แล้วก็ยิ้มแบบมีเลศนัย ก่อนจะมาตบบ่าสองสามทีแล้วถามว่า
"คิดดีแล้วเหรอ" เห็นรอยยิ้มชวนหลอนของพี่ชายน้องเดียร์แล้วแหละ แต่ไม่อยากคิดมากไปครับ เพราะว่าน้องเดียร์น่ารักเกินห้ามใจ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใครกันแน่ที่คิดดีแล้ว อันนี้ไปถามเดียร์ดีกว่าม้างงงงงงง
"ไอ้ฮวย มึงอย่านะมึง โธ่เว้ย" นี่คือกิจกรรมก่อนนอนของทุกวันที่เราจะเล่นวิ่งไล่จับกันอย่างน่ารักน่าหยิกน่าสนุกสนาน น้องเดียร์วิ่งหนีทั่วห้อง โดยมีพี่ฮวยวิ่งตามกอดรัดฟัดเหวี่ยง ช่างเป็นกิจกรรมท้าลมฝนที่ควรค่าจะอนุรักษ์ไว้จริง ๆ
"อะไร แหน่ะ ทำเป็นสะดี้ดสะดิ้ง ขอจูบทีไม่ได้ อยากโดนเหรอ หรืออยากโดนระวังให้ดี จับได้เจอแน่"
ขู่ไปงั้นแหละ แกล้งขู่ให้น้องเดียร์มันมองมาแบบตาเหลือกตาขวาง จริง ๆ ไม่กล้าทำหรอก กลัวมันต่อย เจ็บว่ะ ไม่อยากเสี่ยง ต้องทำตอนเผลอ ๆ มันจะสู้ไม่ได้ถึงอยากต่อยก็ทำอะไรไม่ได้ โดนไปแล้วนี่ จะกล้าหือหรือไง ได้แต่ยกมือลูบแก้มตัวเองป้อย ๆ สองสามทีแหละ เห็นเช็ดจางงงงงงงงงงง กะอีแค่หอมแก้มไปนิดเดียว เอาผ้ามาขัดเลยมั้ย เดี๋ยวช่วยขัด ขัดไปจุ๊บไป น่ารักดีออกเนอะ เดียร์จ๋า
"มึงอ่ะ เป็นแบบนี้กูไล่กลับบ้านจริง ๆ นะ กูเอาจริงนะเว้ย ไอ้ฮวย เฮ้ย มึงจะเล่นบ้าบออะไรของมึงเนี่ย ปล่อยกูโว้ยยยยยยยยยย"
อย่าแหกปาก อย่าเสียงดัง เดี๋ยวแม่ได้ยินหรอก สงสัยน้องเดียร์อยากประกาศตัวว่ามีแฟนแล้ว แถมแฟนหนุ่มยังหล่อซะขนาดนี้ แบบนี้แม่กับพี่ชายน้องเดียร์คงจะดีใจที่ลูกชายขายออกซะที
"ไม่กลัว ไม่มีตังค์ซะอย่างจะกลับได้ไง มานี่ อย่าดิ้นเดี๋ยวข้างล่างได้ยินนะเงียบ ๆ ก่อนเดียร์เดี๋ยวแม่เดียร์ก็ขึ้นมาหรอก หือ บอกว่าอย่าดิ้น นิ่งก่อนเร็ว"
บร้าาาาาาาาาา ใครจะไปยอมมึงวะ ยอมกูก็บ้าดิ ไอ้ฮวยยยยย แม่งกอดจังเลยเว้ยจะต่อยแม่งให้มือหักเล้ย
"เดียร์" น้ำเสียงที่เรียกแสดงให้รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังพูดอย่างจริงจัง คนที่ถูกคว้าร่างมากอดมีอันต้องยืนนิ่งทั้งที่มือยังพยายามผลักให้อีกฝ่ายออกห่าง
มันจะมากไปแล้วนะมึงไอ้ฮวย ทำเป็นเสียงเข้มนึกว่ากูกลัวตายเลยหรือไงวะ
อยู่ดี ๆ ก็คว้ามากอดง่าย ๆ แบบนี้ แถมยังรัดซะแน่นอีก กูหายใจไม่ออกเดี๋ยวได้ตายกันพอดี ปล่อยเว้ย เข้าใจมั้ย ว่าอย่ามากอด กูรำคาญโว้ย
"เดียร์" ถูกเรียกอีกเป็นครั้งที่สอง คราวนี้เดียร์ก็เลยต้องเงยหน้าขึ้นมองจ้องหน้าของคนเรียก
ทำไม จะเรียกทำไม ไม่ได้หูแตกทำไมจะไม่ได้ยินว่าเรียกอยู่ ก็ปล่อยก่อนสิ จะมากอดทำไมวะ กูไม่ชอบเว้ย มึงเข้าใจมั้ย สงสัยไม่เข้าใจแน่ ๆ
"นาเดียร์" และครั้งที่สามที่ถูกเอ็ดให้ต้องยืนนิ่ง คราวนี้เดียร์ก็เลยมีอันต้องยืนนิ่งจริง ๆ ยอมให้คนเรียกกอดเอาง่าย ๆ ทั้งที่เริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังเริ่มโมโหขึ้นมาแล้ว
"ทำไม" เอ่ยถามออกไปด้วยเสียงดุ เข้ม ๆ ไม่ต่างกัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองจ้องหน้าของคนที่กวนประสาทชนิดจ้องนิ่งอย่างเอาเป็นเอาตาย
จะทำไมวะ จะทำไม อยากมีเรื่องหรือไง นึกว่ากลัวเหรอ กลัวตายเลย ไอ้ฮวยแม่ง
"เฮ้ยเดียร์ ขอจูบที ทนไม่ไหวแล้วเนี่ย เมื่อกี้นั่งมองปากเดียร์ตอนลงไปกินข้าว ทำไมน่าจูบจังวะ พูดจริง ๆ นะขอจูบทีหนึ่งเด่ะ นะ เดี๋ยวให้ต่อยทีหนึ่งแบบแรง ๆ เลยเอามั้ย"
ไอ้ ไอ้ ไอ้ฮวยยยยยยยยยยย ทำไมมึงพูดจามักง่ายงี้อ่ะ นอกจากมองปากแล้วมองอะไรอีกเนี่ย มองอะไรกูอีก มิน่าตอนลงไปกินข้าวข้างล่างมันถึงได้จ้องนิ่งขนาดนั้น นึกว่ามันเป็นบ้าอะไรขึ้นมาที่แท้ก็แบบนี้เองเหรอ ไอ้หื่นกาม กูยังไม่กามเท่ามึงเล้ยยยยไอ้บ้า
คิดได้ยังไงวะเนี่ย
"อย่ามองหน้าแบบนั้นดิ นี่พูดจริงนะ ถ้าไม่ยอมก็จะจูบนะ แล้วไม่ให้ต่อยด้วย
ถ้าเดียร์ยอมเอง เดี๋ยวให้ต่อยแลกกันนะเดียร์นะ อยากทำจริง ๆ "
หน้าแดงเถือก ก้มหน้าหนีอย่างรวดเร็ว เมื่อต้องสบตากับสายตาร้อนแรงของอีกฝ่ายและเหมือนฮวยตั้งใจบอกว่าไม่ว่ายังไงก็ต้องทำตามที่อยากทำให้ได้
ฝ่ามือเริ่มผลักแผ่นอกกว้างของคนกอดให้ออกห่างมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
ร่างกายเริ่มพยายามดิ้นรนเพื่อหาทางรอด แต่ใบหน้ากลับร้อนผ่าวจนรู้สึกได้ถึงความร้อนที่ลามเรื่อยมาจนถึงต้นคอ
"ทีเดียร์มานอนซบหลังยังไม่ว่าอะไรเลยนะ ทีขอจูบแบบดี ๆ แค่นี้ทำไมถึงไม่ได้ล่ะ"
ได้กูก็บ้าสิ ไม่ได้เป็นไรกันนะเว้ย ปากมึงบอกชอบกูปาว ๆ แต่กูยังไม่ได้ชอบมึงนี่แล้วทำไมกูต้องยอมมึงด้วยวะ ไม่มีเหตุผลเลยนะเว้ย
"คืนนี้กูไม่ซบหลังมึงก็ได้พอใจยัง"
แก้ตัวไปเรื่อยเท่าที่จะคิดได้ แต่สายตาเลิ่กลั่ก เพราะรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อน ๆ ผะแผ่วของคนที่เริ่มก้มหน้าลงมาหาจนแนบชิดอยู่ที่ข้างแก้ม
"อะไรนะไม่ได้ยิน"
ฮะ ไม่ได้ยิน กูพูดออกจะดัง ทำไมไม่ได้ยิน ไอ้ฮวยยยยยยยย อื้ออออออ ก้มลงมาทำไมวะ กูอยากจะบ้าาาาาาาาาา
"ไม่ได้ยินเลยจริง ๆ นะนาเดียร์จ๋า"
เสียงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู พร้อมกับที่ใบหน้าของฮวยแนบชิดลงมาอย่างช้า ๆ
ถูกแกล้ง
แบบเต็มรูปแบบ
ร่างกายถูกรัดแน่นคงยังไม่พอ ฝ่ามืออุ่น ๆ ที่เคลื่อนลงมาที่เอวและโอบกระชับแน่นยิ่งทำให้ต้องรีบเบี่ยงหน้าหลบหนี แต่ร่างกายกลับแนบชิดสัมผัสกันมากขึ้น
จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
เดียร์หยุดชะงักนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น ไม่ได้ดิ้นรนหนีอีก แต่ยืนนิ่ง ๆ ให้อีกฝ่ายกอดเอาไว้
ฝ่ามืออุ่นลูบไล้ทั่วแผ่นหลัง ปลายจมูกโด่งกดแนบชิดลงที่ข้างแก้มของคนที่พยายามเบี่ยงหน้าหลบ
แม้จะหลับตาแน่นและพยายามหลบหลีกแต่กลับกลายเป็นเอียงหน้าซบลงที่แผ่นอกของคนกอดเอาไว้โดยไม่ทันรู้สึกตัว
หน้าคงแดง
แก้มคงแดงไปถึงไหนต่อไป
ไม่ได้อยากยอม แต่ถึงเวลานี้ทีไร กลับไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดี ได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจตัวเองได้ โดยไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆอีก เป็นแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงดี ถึงจะหลุดพ้นไปได้
ร่างกายกำลังสั่นสะท้านเมื่อรับรู้ได้ถึงสัมผัสร้อนรุ่มจากฝ่ามือที่ลากไล้เรื่อยลงมาจากแผ่นหลังและแตะสัมผัสลงมาที่สะโพกอย่างรวดเร็วก่อนจะคลึงเคล้นอย่างแรงจนทำให้ เดียร์สะดุ้งสุดตัว ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้น เมื่อรู้ว่าเวลานี้ร่างกายของตัวเองถูกแตะต้องสัมผัสไปถึงไหนต่อไหน
ฮะ อื้อ ไอ้ ไอ้ฮวย ไอ้ฮวย ปล่อยกูโว้ยยยยยยยยยยยยย"
เสียงตะโกนลั่น ตามมาด้วยการรัวกำปั้นทุบอย่างไม่ยั้งของเดียร์
คราวนี้คนแกล้งเลยต้องรีบปล่อยร่างในอ้อมแขนให้เป็นอิสระ
ก่อนจะกระโดดหนีออกมาในระยะห่างมากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เพื่อให้พ้นรัศมีการจู่โจมของคู่ต่อสู้
"ปล่อยแล้วนี่ไง ปล่อยแล้ว เดียร์ ไอ้เดียร์อย่าต่อยเด่ะ ไม่แกล้งแล้ว คราวหลังไม่ทำแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า ทำไมต้องดุด้วยวะ แค่ขยำก้นไปทีเดียวแค่เนี้ยะ โห่ ดุเว้ย แน่จริงจับให้ได้สิว้า ฮ่า ฮ่า อยากไม่ยอมให้จูบเอง ช่วยไม่ได้เว้ยยยย"
กูเกลียดมึง
บอกได้คำเดียวว่ากูเกลียดมึง
ไอ้ฮวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กูจะฆ่ามึงเว้ยยยยยยยย ทำไมมึงกวนประสาทได้ขนาดนี้ แม่ง ไอ้ ไอ้ โธ่โว้ย
จนปัญญา คราวนี้ยิ่งกว่าจนปัญญา ถึงด่าไปก็ไม่สำนึก วิ่งไล่ตามจนทั่วห้อง ไอ้ตัวซวยมันก็กระโดดหนีหลบได้ทุกที คนที่เป็นฝ่ายวิ่งไล่ก็เลยมีอันต้องนั่งลงกับพื้นแล้วก้มหน้าลงซบหัวเข่าตัวเองด้วยความโมโหที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากแหกปากร้องลั่นเป็นบ้าอยู่คนเดียว
"อูอันโอ้ ฮือ ฮือ"
แปลได้ใจความว่า-----กูมันโง่--- ตามมาด้วย เสียงสะอื้นไห้อย่างเหลือทนของเดียร์ที่ไม่รู้จะทำยังไงถึงจะหายโมโหและเอาคืนอีกฝ่ายได้
คนวิ่งหนีเล่นอย่างสนุก ยืนหน้าซีด เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะโกรธมากถึงขนาดนี้
ถึงขนาดร้องไห้เลยเหรอเนี่ย ไม่ได้ทำอะไรเยอะเลยนะ แค่...........
ตายแน่กูเอ๋ย
คราวนี้เห็นทีจะต้องถูกไล่กลับกรุงเทพจริง ๆ แล้วแน่ ๆ ไม่น่าเผลอเล้ย
ไม่น่าเผลอตัวเลยจริง ๆ
ขอโทษนะน้องเดียร์นะ เรื่องที่พี่ฮวยไม่ได้บอกอีกอย่างก็คือ นอกจากปากน้องเดียร์จะน่าจูบแล้ว เวลาพี่ฮวยเห็นน้องเดียร์เดินขึ้นห้องทีไร ตามันมองลงที่อื่นที่มันน่ามองมาก ๆ ซะทุกที แค่นึกเล่น ๆ ว่าขอจับสักทีเถอะวะ แค่นั้นเอง แต่บังเอิญยังไม่ได้บอกเพราะแค่จูบก็กลัวโดนเตะจะแย่แล้ว ขืนบอกว่าขอจับก้นด้วย คงโดนมีดฟันหัวแบะแน่
ไอ้เมื่อกี้ก็ไม่ทันคิด พอนึกได้อีกที มือมันก็ไปซะแล้ว แถมขย้ำไปซะเต็มแรงเลย
ขอโทษนะน้องเดียร์นะ อย่าโกรธพี่ฮวยเลย พี่ขอโทษนะ พี่ฮวยขอโทษจากใจจริง แต่ชะแต่ อย่าร้องเลยตัวเอ๊ง ตัวเอง ที่รักขอโทษน๊าาาาาาาาาา
ว่าแต่ก้นน้องเดียร์นี่มัน อื้อหือจริง ๆ จ่ะ ยาหยีคราวหน้าไม่จับแรงแล้ว จะจับเบา ๆ นะ ขอโทษจริง ๆ คราวหน้ารับรองไม่จับแรงพี่ฮวยสัญญา
TBC....
อิอิ ก้นน่าจับจริงๆๆเหรอ หุ หุ หุ
หัวข้อ: เรื่องสั้นคั่นเวลา....ผู้ชายหยอกล้อกัน โดย aoikyosuke (อ่าน 485601 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก