หัวข้อ: เรื่องสั้นคั่นเวลา....ผู้ชายหยอกล้อกัน โดย aoikyosuke

[premkoe]

กว่าจะอ่านทัน
เหนื่อย รีบๆมาหน่อยคับ รอลุ้นสุดริส

[fc_uk]

น้ำลายไหล....รอฉากต่อปายยยย อิอิอิ


 

[nanao]

หุหุ เยี่ยมมาก 

[graydragon]

รอลุ้นกันต่อไป 

[tpk_007]

ยิ้มแก้มแทบปริแหน่ะ  รอฉากจูบ  เร็วๆนะ

[mu_off]

 

อยากจะกรี๊ดดังสัก 700 ครั้ง... 

น่าร้ากที่สุดดดดดดดดดดดดดดด

    ทั้งฮวยทั้งเดียร์เลย...   

และแล้วก็ต้องจิ้นถึงตอนต่อไป...   

ว้ายๆๆ.. 

[Turn_righT]

ลิปมันกลิ่นเลมอน  อะหุ อะหุ 

เอาเว้ยป๋าฮวย...น้องนาเขาถางทางให้เองเลย 

อยากให้จูบก็ไม่บอกตรงๆ นะนาเดียร์  อย่าให้รอดนะป๋า 

[three]

กว่าจะเผยความในใจได้นี้ยากเย็นจริงๆนะเนี้ย

[Simply Blue]

ความเดิมตอนที่แล้ว

"กลับไปแล้วฝากซื้อลิปมันเอามาให้ด้วย........เอากลิ่นเลมอนแบบเดิม....ปากแห้งลอกเป็นขุย ๆ แบบนี้จะจูบกันเข้าไปได้ยังไง ไหนว่าไม่ชอบปากแห้ง ๆ แบบนี้ งั้นก็ซื้อลิปมันมาให้ด้วย แค่นี้แหละ....รีบ ๆ กลับไปซะที.........ซื้อมาให้ด้วยล่ะ...อย่าลืมนะโว้ยยยยยยยย"

พูดไปแล้ว และเตรียมก้าวเท้าหนีอย่างรวดเร็ว ห้องน้ำข้างล่างก็มี ทำไมต้องมารออาบน้ำพร้อมไอ้ฮวยด้วย
ไม่มีทางหรอกไหน ๆ มันก็จะกลับบ้านแล้วนี่ แล้วจะง้อมันทำไม.......ไม่สนหรอกแค่ฝากซื้อของแค่นั้น...
ซื้อให้ได้ก็ซื้อ ซื้อไม่ได้ก็ไม่ต้องซื้อแค่นั้นเอง จะเรื่องมากไปทำไม

คนยืนฟัง กำลังนิ่งอึ้ง ส่วนคนพูดกำลังจะเดินหนี

อยากจะบ้า ตอนนี้ฮวยกำลังอยากจะเป็นบ้าเพราะความดีใจที่ระเบิดขึ้นมาหลังจากที่ต้องจมอยู่กับความทุกข์ระทมนานหลายนาที

ลิปมันบ้าอะไร จะเอามาทำไมมากมาย........กะอีแค่จูบทำไมต้องใช้ลิปมันด้วย........จูบเดียร์ไม่ต้องใช้ลิปมัน
แค่เข้าหาแบบไม่ให้ทันตั้งตัวก็น่าจะพอแล้ว

และครั้งนี้ก็เช่นกัน ฮวยไม่คิดจะให้อีกฝ่ายตั้งตัวอีกต่อไป

ไอ้บ้า ไอ้เดียร์ไอ้เด็กตาขวาง พูดจาไม่รู้เรื่อง หลอกให้ตกใจเล่นใช่มั้ย นี่ล่ะสิที่อยากจะเอาคืนนักหนา ร้ายกาจนัก ดีใจล่ะสิที่ได้เห็นตอนที่ทำหน้าเหมือนคนใกล้ตาย โดยที่ตัวเองถือไพ่เหนือกว่า........ก็ได้นะเดียร์ก็ได้

เล่นกันแบบนี้เลยใช่มั้ย ก็ได้ อยากเล่นแบบนี้เดี๋ยวจะเล่นด้วยให้ดู
แล้วอย่าคิดว่าจะหนีได้อีกนะ คราวนี้จะทำให้รู้สำนึกซะบ้างว่าชอบเดียร์มากขนาดไหน
คอยดูเถอะ...........คอยดูเอาไว้ให้ดี
คราวนี้จะจูบให้หนำใจเลยคอยดู


เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน ตอน คำพูด

ไม่รู้สิ ไม่ค่อยเข้าใจคนที่วิ่งหนีลงไปชั้นล่างของตัวบ้านสักเท่าไหร่ เดินเข้าหานิดเดียว แล้วก็ส่งยิ้มหวานชื่นให้ เพียงเท่านั้นเจ้าคนตัวเล็กตาขวางที่มาพูดจาน่ารัก ๆ ใส่ก็วิ่งลิ่วหนีไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจากไปเดียร์ยังบอกด้วยเสียงหนักแน่นพร้อมกับชี้หน้าแล้วตะคอกใส่เสียงดังว่า

"อย่านึกนะว่าจะยอมง่าย ๆ แค่บอกว่าฝากซื้อลิปมันแค่นั้นนะ ถ้าเข้ามาอีกก้าวเดียวอย่าหาว่ากูไม่เตือนนะมึง"

เดียร์พูดอย่างนั้นทั้งที่ทำสายตาหลุกหลิกพิกล ไม่เพียงแค่นั้น ตอนที่เกือบจะคว้าแขนเอาไว้ได้กลับถูกสะบัดหนีแล้วเจ้าตัวเขาก็ทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้เสียให้ได้ เหมือนอยากจะบอกว่ากูเปล่าให้ท่ามึงนะ จริง ๆ เชื่อเถอะ แล้วใครเขาจะเชื่อล่ะเดียร์เอ๋ย ไม่รู้ตัวเหรอว่าทำแบบนั้นลงไปแล้ว

ทำอะไรเหรอ

ก็ทำให้รักไง

ไม่รู้ตัวเลยเหรอ

ด่าปาว ๆ ทำเสียงโหวกเหวกใส่ แล้วทำไมต้องเขินด้วยล่ะ มองยังไงก็รู้ว่าเขิน ต่อให้พยายามปกปิดแค่ไหนก็รู้อยู่ดี ช่วยไม่ได้นะ อยากหลุดปากออกมาเอง เดี๋ยวก่อนเถอะเดียร์เอ้ย เดี๋ยวน่าดูแน่ หนีให้ได้ตลอดนะ จะคอยดู

บ้านหลังแค่นี้ เจอกันทั้งวันทั้งคืน ก็ให้มันรู้ไปสิ ยอมโดนเดียร์ต่อยหน้าแลกกับขอให้ได้หอมแก้มสักสองสามที

คนอะไรวะ มาทำให้อยากแล้วจะจากไปง่าย ๆ สงสัยเห็นจะยากแล้ว น้องเดียร์จ๋า

ใครคนหนึ่งที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย กำลังยืนยิ้มและคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่เดียร์วางทิ้งไว้ให้บนเตียงแล้วก็เดินยิ้มกริ่มไปนั่งลงบนเตียงเดี่ยวแคบ ๆ


อือ น่านอนนะ เตียงก็แคบแค่นี้ เดียร์มันก็ตัวแค่นั้น ถ้าลองได้นอนกอดสักหน่อย ที่แคบแค่นี้ก็คงพอนอนไหว

แค่คิด แค่ได้คิด ก็ทำให้กลั้นรอยยิ้มเอาไว้ไม่ได้
เฮ่อ อะไรของมันนักหนานะไอ้เดียร์เนี่ย จะทำให้ยิ้มไปถึงไหนวะ อยากได้ลิปมันงั้นเหรอ จะซื้อให้ไม่ซ้ำกลิ่นเลย
อยากลองหลาย ๆ แบบ คงจะรู้สึกดีมาก ๆ ถ้าได้ลองกับเดียร์

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
หัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดีแล้วฮวยก็ลุกขึ้นยืน...ก้าวขาเพียงเล็กน้อยก็สามารถคว้าลูกบิดประตูห้องเพื่อเปิดออกไปได้

"เฮ้ย แม่งตกใจหมด"
เสียงที่ตะโกนดังขึ้นของคนที่ยืนอยู่หน้าประตูทำให้ฮวยต้องหยุดก้าวขาและชะงักนิ่งจ้องมองใครคนหนึ่งที่กำลังทำหน้าไม่ถูก

"หลีกหน่อยสิวะ ยืนขวางประตูอยู่ได้ หนาวจะตายห่า รู้งี้เอาเสื้อลงไปเปลี่ยนด้วยก็ดี"
ได้ยินเสียงบ่นงึมงำ แล้วเจ้าคนตัวเล็กที่อยู่ในสภาพนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวก็ก้าวขาเดินลิ่ว ๆ เข้ามาในห้อง

ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ฮวยกำลังใจเต้นระทึก เมื่อเผลอใช้สายตาโลมไล้ไปทั่วร่างที่ได้เห็นชัด
จงใจยั่วนี่หว่า เล่นเข้ามาในสภาพแบบนี้หมายความว่าไงวะ
หัวคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากันแล้วก็รีบพยายามปั้นหน้าให้นิ่งเฉยทั้งที่ไม่อาจละสายตาจากร่างของคนตรงหน้าได้

"โอ้ย มึงจะมองทำไมเนี่ย ผู้ชายเหมือนกัน บ้าป่าววะ"

น่านนนนนนนนนนน แล้วมาว่ากันแบบนี้ได้ยังไงคร้าบบบบบบบบน้องเดียร์คร้าบบบบบบบบ

เมื่อไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก่อนเดียร์เพิ่งถูกสารภาพรักมาหมาด ๆ นะคร้าบบบบ ถามจริง ๆ ไม่มีความรู้สึกเลยหรือไงไม่รู้เหรอว่าไอ้ฮวยที่ยืนอยู่เนี่ย มันคิดอะไรไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

"อ่อ ไม่ใช่ว่าอยากมองหรอก บอกตรง ๆ นะไม่ได้แค่อยากจะมอง"
ความหมายแฝงแบบแปลก ๆ ที่คนฟังไม่ทันคิดตามแต่คนพูดกลับคิดไปถึงไหนต่อไหน

อ๋อไม่อยากมอง เออสิ ไม่อยากมอง แล้วมองทำไม

เลิกมองซะทีสิวะกูอายโว้ยยยยย อุตส่าห์หนีรอดไปได้ คิดว่าคงไม่ต้องเจอสถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจแบบนี้แล้วเชียว แต่พออาบน้ำเสร็จแค่นั้นแหละ เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมหยิบชุดมาเปลี่ยน แล้วเป็นไงล่ะ ต้องมายืนหนาวปากสั่นอยู่หน้าห้องตัวเองโดยที่ไม่กล้าเข้าไปเพราะกลัวเจอหน้าไอ้ฮวย

กูเขินโว้ยยยยยยยยยย ยิ่งเผลอหลุดปากพูดอะไรบ้า ๆ บอ ๆ ออกไปด้วยยิ่งอายเข้าไปใหญ่ ตอนนี้ก็ยังคิดไม่ตกว่าพูดออกไปได้ยังไง

เอ้า มองเข้าไปสิ ช่วยหันไปทางอื่นหน่อยได้มั้ย คือเข้าใจอยู่หรอกนะ ว่าเราผู้ชายเหมือนกัน แต่จะให้กระผมมาใส่เสื้อผ้าต่อหน้าคุณมึงเนี่ย กูทำไม่ได้จริง ๆ นะไอ้ฮวยเอ้ยยยยย

"เฮ้ย หันไปทางอื่นมั่งสิวะ กูจะใส่กางเกงใน จ้องอยู่ได้บ้าหรือไง"

ฮวยกำลังพยายามกลั้นเสียงหัวเราะ และค่อย ๆ หันหน้าหนีไปอีกทางเมื่อเจอคำสั่งแบบนี้ก็ต้องจำยอม ถึงจะไม่อยากหันหน้าหนีก็ตาม

คิดดูสิ คนที่ชอบ...มายืนยั่วกันต่อหน้า แถมซ้ำแก้มขาว ๆ นั้นยังแดงเรื่อ ไม่นับอะไรต่อมิอะไรที่ทำให้รู้สึกอยากแกล้งเดินเข้าหาแล้วคว้าร่างของคนที่กำลังผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้ามากอดเอาไว้ แล้วไม่รู้หรือไงว่าทำแบบนี้มันยังกระตุ้นให้เกิดความรู้สึกบางอย่างตามมาด้วย

"แม่กูกลับจากตลาดแล้ว เดี๋ยวลงไปกินข้าวสิ แม่ทำกับข้าวอยู่บอกว่าอีกเดี๋ยวให้ลงไปกินข้าวพร้อมกัน"
เดียร์แต่งตัวเรียบร้อยและเอ่ยบอกกับคนที่หันหน้าหนีไปอีกทาง

"อือ เดี๋ยวลงไปหวัดดีว่าที่แม่ยายดีกว่า จะมาขอลูกเขาเอาไปทำเมียทั้งที เดี๋ยวจะหาว่าไม่เกรงใจกัน"
ไอ้ฮวยมันท่าจะบ้า มันต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ที่พูดแบบนี้ได้หน้าตาเฉย เมียบ้าบออะไรของมึง

กูเปล่านะโว้ย แล้วกูก็ไม่อยากเป็นเมียมึงด้วย กูผู้ชายนะโว้ยยยยย แถมหล่อด้วย อย่าหวังจะได้เห็นขาอ่อนกูเลยไอ้เฮงซวยยยยยยย อย่ามาพูดแบบนี้นะ กูยิ่งอาย ๆ อยู่ พูดเข้าไปได้นะมึงไม่รู้จักเกรงใจกันบ้างเลย

"ท่าจะประสาท"
จ่ะ ประสาท เออ พี่ฮวยมันประสาท พี่ฮวยมันบ้า นิสัยไม่ดี ไม่น่ารัก ไม่มีอะไรดีสักอย่างแหละจ่ะ

ด่ามาเลยนะ ด่ามา เขาว่าด่ามาก ๆ ก็รักมาก ๆ ด่าได้ด่าไป ได้ด่าอีกไม่นานหรอกเดียร์เอ๋ย แล้วเดี๋ยวจะด่าไม่ออก

ต่างฝ่ายต่างนิ่ง ต่างฝ่ายต่างทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดียร์ทำหน้าเฉย ส่วนฮวยลงไปทิ้งกายลงนั่งบนเตียงเงียบ ๆ หยิบหนังสือที่หัวเตียงมาพลิก ๆ อ่านสองสามหน้า ทั้งที่ไม่ได้สนใจตัวอักษรในหนังสือเลยสักนิด

เจ้าคนตัวเล็กปากเก่งตาขวางนั่นก็เอาแต่ใช้ผ้าขนหนูเช็ดเส้นผมที่เปียกชื้น แล้วเดินไปเดินมาทั่วห้อง

เดินผ่านไปทางซ้าย
แล้วก็ผ่านไปทางขวา
เดินผ่านหน้าไปมา โดยไม่ได้นึกถึงใจคนที่พยายามสะกดความรู้สึกของตัวเองเอาไว้เลยสักนิด

สุดท้ายเดินไปที่หน้าระเบียงและสะบัดผ้าขนหนูที่ถือเอาไว้ในมือ ตากเอาไว้เรียบร้อย ก่อนจะก้าวขาเดินเข้ามาภายในห้อง...ก้าวขาเดินผ่านหน้าฮวยไปเพียงเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

ข้อมือถูกรั้งเอาไว้อย่างรวดเร็ว พร้อมกับที่คนที่นั่งพลิกหนังสือไปมาหลายหน้ารีบลุกขึ้นยืนและปล่อยหนังสือในมือทิ้งไว้บนเตียง

"จะหนีไปไหน"
เดียร์หน้าซีดเผือดเมื่อรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างจากสายตาร้อนแรงคู่นั้นที่กำลังจ้องมองมา

"เฮ้ย"
พยายามสะบัดข้อมือหนีจากการเกาะกุมแต่กลับถูกรั้งร่างให้เผชิญหน้ากันโดยตรง

"คิดหนีเหรอ ถ้าแกะออกก็เอาสิ"
คำพูดที่เหมือนท้าทายอยู่ในที และเจ้าของสายตาร้อนแรงโปรยยิ้มหวานเชื่อม จนเดียร์คิดว่าตัวเองต้องรีบหาทางหนีให้เร็วที่สุดเพราะชักไม่ไว้ใจคนตรงหน้าแล้ว

"ไอ้บ้า ปล่อยเด่ะ อย่าเล่นนะโว้ย ไม่ชอบนะ"
ก็รู้ว่าไม่ชอบไง แล้วทำไมต้องเสียงสั่นด้วยล่ะ หน้าแดงแล้วเดียร์เอ้ย มือเย็นเฉียบขนาดนี้มันหมายความว่าไง

"เล่นที่ไหน เอาจริง ไหนบอกก่อนซิว่าจะเอาลิปมันแบบอื่นด้วยมั้ย กลัวซื้อแล้วไม่ถูกใจ ขอทดสอบสภาพผิวก่อนไม่ได้หรือไง"
พูดเล่น ๆ แล้วก็ทำหน้ายิ้ม ๆ แต่เอาจริง และคิดว่าต้องทดสอบจริง ๆ ยิ่งคนในอ้อมแขนดิ้นรนหนียิ่งต้องเอาจริง

"ไม่เอ้า ไอ้ฮวย มันเจ็บนะโว้ย มึงรัดกระดูกกูจะแตกแล้วนะ"
เดียร์ไม่ตอบคำถามแต่ใช้วิธีก้มหน้าก้มตาและพยายามจะหนีจากอ้อมแขนที่กอดรัดแน่นขึ้นทุกที

"ไม่เอา บอกก่อนแล้วเดี๋ยวปล่อย อยากได้แบบไหนเอาแบบไหนล่ะ บอกก่อนสิ เร็วเดียร์ไม่งั้นไม่ปล่อยนะ"
มันต้องบ้าไปแล้วจริง ๆ ไอ้ฮวยมันต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ดูมันทำหน้า แล้วดูสายตามัน

มองอะไรขนาดนั้นวะ เออ เอาให้กูละลายไปเลยใช่มั้ย แค่นี้ก็ใจสั่นจะแย่แล้ว เอาไงวะ ไม่ได้กลัวนะโว้ย แค่รู้สึกว่าหน้ามันร้อนวูบ ๆ รู้สึกว่าหน้าชา แล้วลำคอก็แห้งผาก จนกลืนน้ำลายแทบไม่ลงพูดอะไรไม่ได้ คิดอะไรไม่ออก

อยากจะมีเวลาคิดให้มากกว่านี้ แต่ตอนนี้หัวหมุน ไม่รู้จะหลีกเลี่ยงยังไงดี แล้วก็อย่า

อย่า

อย่ามาทำตาแบบนี้ได้มั้ย กูทำตัวไม่ถูกเฟ้ย

"บอกก่อนเร็ว...นะ...บอกซิจะเอากลิ่นอะไร"
บอกได้โว้ย กูบอกได้ แต่อย่าก้มหน้าลงมาได้มั้ย มันจะโดนแก้มอยู่แล้ว หายใจไม่ทั่วท้องโว้ยยยยยยยย

"อะ อะ อะไรก็ซื้อ ๆ มาเหอะ เฮ้ยยยยยยยปล่อยก่อนสิ หายใจไม่ออกจะตายแล้ว"
ไม่.........ไม่ปล่อย.......ได้สัมผัสขนาดนี้ได้กอดแบบนี้ ได้รู้ว่าเอวของคนโดนกอดเล็กบางขนาดนี้
ได้รู้ว่าที่เคยคิดว่าไอ้เดียร์นี่มันตัวเล็กชะมัดแล้วพอลองได้กอดแบบนี้ยิ่งรู้สึกว่าตัวเล็กกว่าที่คิด

เพิ่งจะรู้ว่าคนเราเวลาอาบน้ำมาใหม่ ๆ กลิ่นจะหอมหวานน่ากอดน่าหอม

เพิ่งรู้ว่าเวลามองให้ชัด ๆ ใกล้ ๆ แบบนี้ นาเดียร์มันหน้าตาน่ารักกว่าที่คิด

เพิ่งจะได้รู้ว่า..........เวลาเดียร์มันอายหน้าจะแดงแล้วก็หลบสายตาไม่กล้าสู้หน้า

แล้วก็เพิ่งจะได้รู้ว่าเวลานี้เอง....การที่ได้รู้ว่าคนที่ตัวเองชอบมีใจให้ มันทำให้มีความสุขมากขนาดไหน

"ไม่แกล้งแล้ว....แต่ขอหอมแก้มทีได้มั้ย เข้าใจอยู่หรอกว่าไม่ชอบ...แต่ไม่อยากทำโดยที่เดียร์ไม่อนุญาต.......กลัวโดนต่อยตกเก้าอี้เหมือนคราวก่อนโน้น บอกตรง ๆ ไม่อยากโดนเกลียดแล้ว โทรไปหาแล้วเดียร์ไม่รับมันทรมาน"

ได้ยินคำพูดจากใจคนพูด ถ้อยคำจากความรู้สึกแท้จริงที่ส่งมากับน้ำเสียงแผ่วเบา

เดียร์ที่คิดหาทางหลีกเลี่ยงกำลังยืนนิ่งงัน หลังจากที่พยายามปลดฝ่ามือที่โอบรัดที่รอบเอวออกห่างจากตัว

เงยหน้าขึ้นอย่างช้า ๆ และได้พบกับสายตาของคนช่างแกล้งที่มองมาอย่างมั่นคงไม่หันหนีไปไหน

ทั้งที่ในคราวแรกรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนหยอกล้อ แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองอายเกินจะสู้หน้าฮวยได้

แต่เพราะน้ำเสียงทุ้มนุ่มและถ้อยคำที่เอ่ยออกมาอย่างจริงใจ กลับทำให้รับรู้ได้ถึงความรู้สึกดี ๆ ที่อีกฝ่ายมอบให้

นิ่งฟังคำพูดนั้นเงียบ ๆ และได้แต่ก้มหน้า ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้ออกไปยังไงดี

"ไม่เป็นไร....ไม่ทำหรอก...ขอครั้งเดียวแหละนะ...ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร....เนอะเดียร์เนอะ ไม่ต้องคิดมากไม่ได้ว่าอะไรนี่...กินข้าวได้ยังเนี่ย แม่เดียร์ทำข้าวเสร็จยัง"

อ้อมแขนที่รัดแน่นค่อยคลายออกอย่างช้า ๆ ไม่ได้คิดจะหยอกล้อเหมือนคราวก่อน ฮวยหันหน้าหนีไปอีกทางพยายามหักห้ามความรู้สึกของตัวเองเอาไว้

ขืนโดนโกรธอีกครั้งคงตายแน่ ช่างมันเถอะวะ เร่งมากไปก็ไม่ดี อะไรมันก็ยังไม่ชัดเจนยังไม่ถึงขนาดที่เรียกว่าตกลงปลงใจคบหากัน จะไปเร่งเร้าเอาแต่ใจฝ่ายเดียวก็คงไม่ดี

ฮวยยืนนิ่งเงียบ พยาพยามหยุดความคิดของตัวเอง

แต่ใครอีกคนกลับคิดไปอีกทาง

คิดจะปล่อยก็ปล่อยง่าย ๆ คิดจะขอก็ของ่าย ๆ ไอ้.......ไอ้ฮวยนี่มัน....มันเป็นคนยังไงวะ ไม่คิดจะให้ตัดสินใจเลยหรือไง.....เอาแต่ใจชะมัดทำไมมันเป็นคนแบบนี้วะ

"จะเอายังไงวะจะหอมมั้ย...เร็ว ๆ หิวข้าว เล่นบทพระเอกตีหน้าเศร้าอยู่ได้แม่งน่ารำคาญ"

ได้ยินนะ ได้ยินนะเดียร์ ว่าอะไรนะ ว่าเราเล่นบทพระเอกตีหน้าเศร้าเหรอ ไม่ได้เล่นนะเนี่ย รู้สึกอย่างนี้จริง ๆ

ใบหน้าที่หันหนีกลับมาสบสายตากับคนที่ตะโกนใส่หน้าเสียงดัง

นาเดียร์ตาขวาง หน้างอ แล้วก็เตรียมจะปลดมือที่รัดที่รอบเอวออกอีกครั้ง

แต่ช้ากว่าฮวยที่โน้มใบหน้าลงมาหาและแตะปลายจมูกลงที่ข้างแก้มขาว ๆ ของคนในอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว

สัมผัสแผ่วเบา ประทับลงมาในคราวแรก และค่อย ๆ แตะซ้ำอีกหลายครั้ง

ก่อนจะผละใบหน้าออกห่างทั้งที่รู้สึกเสียดายสิ่งที่ได้รับจนอยากจะอยู่แบบนี้ไปนาน ๆ

ไม่รู้ว่าเวลานี้รู้สึกแบบไหน

ไม่ได้คิดจะหักหาญน้ำใจของคนที่ก้มหน้าหลบสายตาไม่กล้าสู้หน้า

ไม่อยากจะล้อให้ต้องอายอีก

ไม่อยากให้โกรธไม่อยากให้เกลียด

ไม่ได้ทำอะไรเลยเถิด

และไม่คิดว่าตัวเองจะยอมหยุดให้เพียงเท่านั้น

ไม่อยากเชื่อว่าจะหักห้ามความรู้สึกเอาไว้ได้ ทั้งที่รู้สึกว่ามันแสนทรมาน

"เดียร์"

น้ำเสียงแผ่ว ๆ ที่ก้มลงกระซิบเอ่ยเรียกชื่อที่ข้างหู ความรู้สึกดี ๆ เรียบง่ายที่ได้รับยิ่งทำให้คนฟังรู้สึกว่าตัวเองเริ่มทำตัวไม่ถูกอีกครั้ง

"เออได้ยินแล้ว พอใจยังวะ ไปกินข้าวได้ยัง"

ได้ยินเสียงพูดอู้อี้ที่ฟังแทบไม่ได้ใจความจากคนที่ก้มหน้าหนีจนมาซบใบหน้าแนบอยู่ที่อก

พอใจแล้ว......พอใจมากด้วย........พอใจที่สุด...แล้วเดียร์พอใจหรือเปล่า...บอกหน่อยได้มั้ย

อยากรู้ความรู้สึกของเดียร์แค่นิดเดียว แค่เพียงเล็กน้อยก็ยังดี

"ไม่ต่อยเหรอ" ถามคำถามโง่ ๆ แต่ถามทั้งที่ใบหน้ามีรอยยิ้มแต้มอยู่ที่ริมฝีปาก อดไม่ได้จริง ๆ ที่จะแกล้งแค่เพียงนิดเดียวก็อยากจะเห็นความรู้สึกของคน ๆ นี้

"จะต่อยแน่ถ้าขืนยังพูดมากไม่ยอมหยุด..."

ร่างในอ้อมแขนรีบผละออกห่างและเดินนำไปเปิดประตูก่อนจะรีบก้าวขายาว ๆ ลงมาจากชั้นบนของตัวบ้านอย่างรวดเร็ว

ฮวยกำลังยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อก้าวขาเดินตามคนที่เดินนำอย่างช้า ๆ

วันทั้งวันมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย เรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจจนอยากร้องไห้ เรื่องที่ทำให้ยิ้มเพราะรู้สึกมีความสุขมากที่สุด

เรื่องที่ทำให้ยิ้มเรื่องนี้..........เรื่องของเดียร์......เรื่องน่ารัก ๆ ของนาเดียร์

คนเรานะ บทมันจะน่ารักมันก็น่ารักจนอยากจะฟัดให้พอใจทั้งตัว บทจะน่าหมั่นไส้ก็ทำให้รู้สึกโกรธมากที่สุดอย่างไม่น่าเชื่อ

และบทนี้........บทล่าสุดที่เพิ่งจะได้พบเจอมาหมาด ๆ

บทคนขี้อาย...........................

คนอารายยยยยยยทำไมมันทำหน้าตาเวลาอายได้น่ารักขนาดนั้น

แล้วแบบนี้จะปล่อยไปได้ยังไง ยอมไม่ได้ ต้องไปขอสมัครเป็นลูกเขยกับว่าที่แม่ยายซะแล้ว

ต้องรีบไปบอก

ต้องรีบไปจองตัวเอาไว้ก่อน

ต้องรีบคิดคำพูดอย่างรวดเร็ว

...แม่ครับ...........ผมรักลูกแม่จริง ๆ ครับ ยกเดียร์ให้ผมเถอะครับแม่ยาย...........

TBC.....

อิอิ ได้หอมแล้ว วันละนิดวันละหน่อย ให้หัวใจขยับมาใกล้ๆกัน
แล้วคืนนี้จะนอนกันอย่างงัยละเนี่ย 55555

[นิลวัฒน์]

 
 
อมยิ้มแก้มตุ่ย
 

[AcOustic_Guitar]

  อยากหอมแก้มมั้งจัง อิอิ

[mu_off]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด   

ต่อเนื่องสองตอนติด... 

ตอนกัดกันก็แร๊ง..แรง...

พอสวีทกันก็หว๊าน..หวาน... เหมือนที่เคยคิดไว้เปี๊ยบ.. 

น่าร้ากกกได้อีกอ่ะคู่เนี้ย... 

[graydragon]

ยกขันหมากมาสู่ขอเลย 

[Turn_righT]

อ๊ายๆๆๆๆๆ  ป๋าฮวยทำได้แล้วเว้ย...

เอาล่ะ  ครั้งต่อไปต้องมากกว่านี้นะป๋า...สู้ๆ  

ไหนๆ เขาก็ยอมให้หอมแล้ว...ลองขออย่างอื่นบ้างจิ  

ตอนนี้ได้ใจมากมาย...+1 ให้คนโป๊ดไปเล้ย  

[three]

โหย ::พูดมะออกแล้ว
บอกได้คำเดียวน่ารักอ่ะยิ้มแกล้มปริเลยอยากมีแฟนแบบนี้บ้างจัง

[YaMRoLL]

กรี๊ดด

น่ารักอ่า

หวานมากๆเลย

สู่ขอไปเลยฮวย  ลุยโลด

[nartch]

 
ปากแข็งอีกนะเดียร์จ๋า.....ป๋าฮวยสู้ ๆๆๆๆ
โหหหห จะสู่ขอกันเลยเหรอเนี่ยยยยยยยย
 

[fc_uk]

มารอตอนต่อไปครับ 

[tor13]

เรื่องนี้ก็มันมากมาต่อไวๆน่ะครับเป็นกำลังใจให้คนเขียนน่ะ

[uknowvry]

 
น่ารักจริงนะ

[FOAM]

ลุ้นหัวใจแทบวาย 

ชอบครับชอบ

[Simply Blue]

มาแล้วจ้า 

ในที่สุดสองหัวใจก็เริ่มรู้ตัวเองและขยับเข้าใกล้กันทุกที
หลังจากที่ทำให้คนอ่านปวดหัว(ใจ)กันมานาน  ก็ขอเอาคืนด้วยบทหวานๆๆ เพื่อน้ำตาลให้หัวใจมีแรงทำงานต่อไปก่อนที่จะ........ หุ หุ หุ

ความเดิมตอนที่แล้ว

...แม่ครับ...........ผมรักลูกแม่จริง ๆ ครับ ยกเดียร์ให้ผมเถอะครับแม่ยาย...........

เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน ตอน หาทางหนี

"คืนนี้นอนห้องเดียร์นะ" เสียงกระซิบที่ข้างหู ทำให้เดียร์ต้องรีบเงยหน้าขึ้นมองคนที่เดินตามมาด้วยความตกใจ แล้วก็ต้องรีบก้มหน้าก้มตาเดินหนีอย่างรวดเร็ว ปั้นหน้าให้ปกติมากที่สุดทั้งที่ยังรู้สึกหวั่นใจกับคำพูดแปลก ๆ ที่ทำให้ตัวเองแทบทำตัวไม่ถูก บ้า ไอ้ฮวยมันบ้า พูดอะไรของมันวะ มันท่าจะบ้าไปแล้ว

ขาก้าวเดินอย่างรวดเร็ว ในใจกำลังคิดถึงการเตรียมตัวแนะนำเพื่อนให้แม่รู้จัก

เดินลงบันไดบ้าน ก่อนจะก้าวเท้าเข้ามาอยู่ในครัวและเอ่ยเรียกแม่ที่กำลังจัดเตรียมอาหารสำหรับมื้อเย็น

"แม่... เพื่อนเดียร์....ฮวยเพื่อนที่คณะ" แนะนำด้วยความขัดเขิน เพื่อนน่ะเพื่อน ทำไมมันรู้สึกแปลก ๆ วะ ยังไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย ทำไมไอ้ฮวยมันต้องยิ้มกว้างซะขนาดนั้นวะเนี่ย

" สวัสดีครับ....แม่..(ยาย)" แอบเติมข้อความภายในใจแล้วฮวยก็พนมมือไหว้อย่างสวยงามที่สุดในชีวิต ค้อมหัวลงจรดปลายนิ้วไหว้แบบมารยาทงดงามสุดขีด และระลึกไว้ในใจอยู่เสมอว่าแม่ของเดียร์คนนี้คือคนที่ในอนาคตอันใกล้จะได้รู้จักกันมากขึ้น ก่อนจะแอบหันไปส่งยิ้มหวานเชื่อมให้กับคนที่ยืนก้มหน้าก้มตาห่างออกไป

เนี่ยเหรอเดียร์แม่เดียร์ใช่มั้ย คราวนี้จะได้จำไว้ เวลามาขอเดียร์จะได้มาขอได้ถูก คิดในใจแล้วก็อมยิ้ม
ส่วนคนที่หน้ายืนหน้าบึ้งห่างออกไปกลับคิดไปคนละทาง

สนิทปากเชียวนะมึง แถมยังยิ้มร่าหน้าระรื่นเชียว ไอ้ฮวยมันชักจะเกินไปแล้วนะ จะยิ้มอะไรขนาดนั้นวะ

"ผมช่วยอะไรได้บ้างครับเนี่ย"

การสนิทสนมกับครอบครัวในอนาคตเป็นสิ่งที่ดี และเวลานี้ฮวยกำลังทำสิ่งนั้นอยู่
รีบกุลีกุจอช่วยหยิบยกจานชามสำหรับเตรียมอาหารมื้อเย็นด้วยความคล่องแคล่ว
เรียกคะแนนความน่ารักน่าเอ็นดูจากแม่ของ...ว่าที่แฟนในอนาคตได้มากโข

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวแม่จัดการเอง เดียร์มาช่วยแม่ดีกว่า ทำไมปล่อยให้เพื่อนทำคนเดียวล่ะลูก"

มันไม่ตายหรอกแม่ ทำคนเดียวมันทำได้ แค่นี้มันไม่ถึงกับตายหรอก เดียร์รับรอง

เดียร์เดินหน้างอไปช่วยแม่หยิบจาน แล้วก็ได้แต่หันไปมองคนที่ยิ้มหน้าระรื่นห่างออกไปเล็กน้อย

"ไอ้หวานไปไหนแม่....ฝากซื้อกล้วยปิ้งมันซื้อให้เดียร์มั้ยอ่ะแม่" เอ่ยถามถึงพี่ชายแล้วก็จัดการกับถ้วยจานให้เรียบร้อยทั้งที่ในใจไม่ได้นึกถึงพี่ชาย แต่กลับไปนึกถึงกล้วยปิ้งที่ฝากซื้อซะได้

"ไปรับพี่ปลา.....เห็นบอกแม่ว่าไปรับพี่ปลาเดี๋ยวพี่ปลาจะมา"

"ไอ้พี่ปลาเน่านั่นเหรอแม่"

ทำตาโตแล้วก็เริ่มนึกหน้าของคู่อริที่ได้เจอเมื่อคราวก่อน....แม่.....พี่ปลาที่ว่าคือไอ้พี่ปลาที่มาคราวก่อนนั่นหรือเปล่า...ไอ้พี่ปลานั่นอ่ะนะ..ไอ้พี่ปลาที่ทำให้เก็บความอาฆาตเอาไว้ตลอดเพราะเล่นเกมส์แพ้นั่นเหรอ มาทำไมวะไอ้พี่ปลา มาคราวนี้ล่ะก็ ไม่ยอมแพ้แน่ จะต้องแก้มือที่แพ้เมื่อคราวก่อนให้ได้เลยคอยดู

"พี่ปลาออกจะน่ารัก ทำไมเดียร์ไปว่าพี่เค้าอย่างนั้นล่ะลูก"

แม่ก็เกินไป คำก็พี่ปลาสองคำก็พี่ปลาจะเรียกอะไรไพเราะเพราะพริ้งขนาดนั้น เรียกอยู่ได้พี่ปลา พี่ปลา

"แม่ครับแล้วอันนี้ไว้ไหนดีครับ" นั่นมาอีกคนแล้วนั่น ไอ้นี่แม่ไม่เรียกมันว่าพี่ฮวยบ้างล่ะแม่ ดูมันสิ ทำเป็นเด็กดีเกินเหตุ น่าหมั่นไส้จริง ๆ

"เอาไว้นี่แหละให้เดียร์ยกบ้าง ไม่ทำอะไรเลย ปล่อยเพื่อนยกคนเดียวอยู่ได้"

แม่กำลังบ่น ส่วนเดียร์กำลังทำหน้าเซ็ง ก่อนจะหันไปถลึงตาใส่คนที่ทำให้ถูกบ่น หน้าระรื่นยิ้มแฉ่งเลย
ระวังตัวเอาไว้ให้ดีเถอะ โทษฐานที่ทำให้ถูกบ่น เดี๋ยวได้เจอดีแน่มึง ไอ้ฮวย

"นี่...อย่าทำหน้างี้สิ...." ทำหน้ายังไง ทำเป็นแต่หน้าอย่างนี้แหละมึงจะทำไม ก็มึงแหละทำให้ถูกแม่บ่นเลยไม่เห็นหรือไงวะ เสียอารมณ์ชะมัด

"ทำไมวะ...ทำหน้างี้แล้วจะทำไม..."

ได้ทีก็ทำท่าทางหงุดหงิดใส่ แม่เดินไปจัดการเตรียมโต๊ะอาหาร ส่วนเดียร์กำลังเตรียมยกจานข้าวอยู่ในครัว
พร้อมกับเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ชอบสายตากรุ้มกริ่มที่เจ้าของสายตาส่งมาเลยสักนิด มันทำให้รู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ พิกล แล้วก็พาลจะทำตัวไม่ถูกขึ้นมา

"เห็นแล้วอยากจูบ ทำต่อไปสิ ชอบบบบบบบ"

ไอ้บ้า ไอ้ฮวยมึง

ถ้วยจานแทบจะหล่นจากมือ ส่วนคนที่ทำให้ใจเต้นไม่เป็นส่ำ เดินหนีจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เดียร์ยืนหน้าแดงก่ำอยู่คนเดียว

มันบ้า

ไอ้ฮวยมันเป็นไอ้บ้า

มันบ้าไปแล้ว

มันยั่วโมโหตลอดเวลาเลย แม้กระทั่วคำพูดบ้า ๆ แบบเมื่อครู่นี้ก็ยิ่งทำให้รู้สึกว่าตัวเองกำลังโมโหแต่ทำอะไรไม่ได้

ไอ้ฮวย มึงหนอมึง ทำไมมึงทำแบบนี้วะ กูยิ่งอาย ๆ อยู่นะโว้ยยยยยยย ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ

"เดียร์ไปเร็วสิ ไปช่วยจัดจานกินข้าวเร็ว ๆ จะได้ขึ้นไปนอน......กัน....."

ฝ่ามือปะทะเข้าแผ่นหลังของฮวยเต็มแรง แล้วคนที่ทำให้เดียร์ต้องอายก็มีอันต้องเจ็บตัวแต่ก็แอบหัวเราะอย่างมีความสุข และเหลือบสายตาจ้องมองคนที่ทำให้ต้องเจ็บตัวเป็นระยะ

อย่างนี้แหละชอบ

แบบนี้แหละที่ชอบ

ยั่วให้อายเยอะ ๆ แล้วอีกฝ่ายแทบไม่มีทางต่อสู้นี่แหละที่ชอบที่สุด น่ารักจะตาย อายแต่ทำอะไรไม่ได้

ต้องรอเผลอ รอจังหวะเผลอ ๆ อายนะนั่นไม่ใช่ไม่อาย นาเดียร์นี่มันเขินรุนแรงชะมัด ซัดเราดีนักใช่มั้ย

เออเอาเลย ให้ซัดได้เลยเต็มแรงนาเดียร์เอ๋ย

อย่านะ อย่า

อย่าให้อยู่กันสองคนนะ อยู่กันสองคนน่าดูแน่เดียร์ เดี๋ยวได้น่าดู ตอนนี้ยอมไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวเถอะซัดเรานักใช่มั้ย ซัดนักเดี๋ยวคอยดูก็แล้วกัน

"ตีมาก ๆ ระวังเหอะจะเอาคืนมาก ๆ แน่จริงตีอีกสิเจอจูบรสเลมอนแล้วจะรู้สึก" พูดลอยลมแล้วก็เดินถือจานลอยหน้าลอยตาจากไปทิ้งให้ใครอีกคนยืนหน้าแดงก่ำใจเต้นไม่เป็นส่ำ

ก่อนจากไปคนที่ทำให้ต้องทำตัวไม่ถูกยังแอบมายืนใกล้ ๆ และทำท่าจะก้มหน้าลงมาแตะปลายจมูกเข้าใส่ที่ข้างแก้มซะอีก

แล้วแบบนี้จะให้ทำยังไง ตกใจยิ่งกว่าตกใจ และที่ยิ่งร้ายกว่านั้นคือกลัวใครจะมาเห็นเข้า ได้แต่ถลึงตาใส่คนที่ยิ้มยั่วใส่ พร้อมทั้งต้องกัดฟันระงับความโมโหเอาไว้ให้ได้

"ทำหน้าแบบนั้นอีกแล้ว สงสัยชอบรสเลมอนจริง ๆ "

ไอ้ฮวยยยยยยยยยยย กูอยากจะบ้าตายกับมึงจริงโว้ยยยยยยยยยย ทำไมมันถึงได้เป็นคนแบบนี้วะ

มันยั่วโมโหได้เก่งนัก ยั่วได้น่าต่อยปากจริง ๆ

เออ ยั่วโมโหกันเข้าไปสิวะ ทำได้ทำไป ทำไปเลย ให้กูประสาทเสียไปเลยยิ่งดี

เก่งมากนักใช่มั้ยไอ้ฮวย เก่งมากคอยดูแล้วกัน คืนนี้กูจะไปนอนห้องแม่กู ดูซิมึงจะทำอะไรได้
แล้วคอยดูก็แล้วกัน ว่าจะทำยังไง เอาสิ ยั่วได้ยั่วไป แน่จริงยั่วให้ตลอดนะโว้ยยยยยย
อยากมากนักใช่มั้ย ไอ้จูบรสเลมอนที่ว่าน่ะ นอนกอดหมอนข้างไปเถอะมึง ดูซิจะทำอะไรได้ 

อยากแกล้งดีนัก แกล้งมาก็ต้องเอาคืนซะบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้มันลอยหน้าลอยตาทำให้โมโหอยู่ฝ่ายเดียว

แผนการณ์คิดเอาไว้ในใจเสร็จสรรพ
แอบคิดว่ายังไงตัวเองก็หาทางหนีทีไล่ไม่ให้โดนแกล้งได้อย่างเรียบร้อย คอยดูแล้วกันไอ้ฮวย คอยดูแล้วกัน ดูซิคราวนี้มึงจะทำยังไง สะใจจริงโว้ยยยยยยยยยย ฮ่า ฮ่า ฮ่า

อย่าหวังจะได้เอาคืนเลยไอ้ฮวย ไม่มีทางหรอก ไม่มีทาง รับรองยังไงก็ไม่มีทางไอ้ฮวย
คืนนี้มึงเซ็งแน่เชื่อกู แล้วมึงคอยดูต่อไปก็แล้วกัน ถึงเวลาเอาคืนแล้วเฟ้ยยยยยยยยยย

TBC........

หึ หึ หึ มาตามดูกันต่อว่าเดียร์จะเอาคืนฮวยได้หรือไม่
หลังจากที่ไม่เคยเอาคืนได้เลย 5555

[nartch]

ยั่วกันไปก็ยั่วกันมา...จะลงเอยไงนะคืนนี้....
จะเอาใจช่วยใครดีหว่า.....
ใจนึงก็อยากช่วยเดียร์เอาคืนฮวยให้ได้บ้างงงง
ใจนึงก็อยากให้ฮวยเผด็จศึกซะที....
รอดูต่อไปดีกว่า.....

[tpk_007]

คืนนี้จะรอดมั้ยเนี่ยเดียร์จ๋า

[Twister]

ไม่รอดแน่ นาเดียร์เอ้ยย อิอิ น่ารักจริงๆ

[three]

เสร็จแน่พี่เดียร์รวบหัวรวบหางเลยครับพี่ฮวย

[fc_uk]

คนเขียนชอบเล่นตัวอ่า....

คืนนี้อาจจะรอดนะคร้าบบบบบบ 

[AcOustic_Guitar]

  น่ารักอีกแล้วคู่นี้ อิอิ

[mu_off]

เดียร์เอ๋ย..เสร็จฮวยแน่ๆ... 

น่าร้ากกกกกกกกกกกกที่สุดดดดดดดดดดด

[nanao]

เสร็จแน่ ๆเลยนาเดียร์คือนนี้