มาแล้ว มาแล้ว 
ความเดิมตอนที่แล้ว
มึงมีแผนอะไรอีกวะ มึงมีแผนอะไรอีก
ไม่สนหรอก ยังไงกระเป๋าสตางค์มึงก็อยู่ในมือกูแล้ว เพราะฉะนั้น ไม่ว่ามึงจะมาแผนไหนแม่งต้องลองซักตั้ง
ถ้าคราวนี้มันเล่นแรงนะ กูเลิกคบด้วยจริง ๆ แน่
เดียร์เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ
ในขณะที่ฮวยเดินมานั่งรออยู่บนเตียง และส่ายหน้าพร้อมและหัวเราะกับตัวเองเสียงเบา
"ไม่รู้เหรอว่าชวนไปเดท รู้ก็บ้าสิ ไอ้เดียร์แม่ง ทำเอาเขินเหมือนกันนะโว้ย นึกว่าจะไม่ไปซะแล้ว เล่นเอาใจหายใจคว่ำหมด นาเดียร์เอ้ย...เฮ่อ...ทำไมอยากให้ไปด้วยกันขนาดนี้วะ อยากจะบ้ากับตัวเองจริง ๆเลย" เรื่องสั้นคั่นเวลา.....ก็แค่ผู้ชายหยอกล้อกัน ตอน เด็กหลงทาง เดทบ้าเดทบออารายยยยยยยยยยยยยยย ไม่มีซะหรอก นี่เลยดูไอ้เดียร์มันทำ มันเล่นใส่เสื้อยืดสีขาวไม่ใช่ขาวหรอกมันกลายเป็นสีเทาไปแล้ว ดูมันทำนะ มันบอกว่ามันไม่อยากอาบน้ำมันขี้เกียจ มันเข้าไปเอาน้ำล้างหน้าสองทีมันก็เดินมาโยนเสื้อตัวเก่าของมันเพื่อใส่ตัวที่เก่ายิ่งกว่าไปเที่ยวด้วยกัน
ไปเที่ยว
เออ
ไปเที่ยว
ไปเที่ยวนั่นแหละ มันไม่อายเลย ลากรองเท้าแตะหูหนีบที่มันใส่ไปเดินซื้อของหน้าปากซอยด้วย
ไม่บ้าตอนนี้จะให้ไปบ้าตอนไหน จะแต่งตัวให้มันดีกว่านี้หน่อยได้มั้ย อย่านึกว่าไม่ถาม ถามแล้ว แต่มันบอกว่า
"เรื่องของกู มึงไม่อยากไปกับกูมึงไม่ต้องไปก็ได้ ถ้ามึงไม่ไปกูก็ไปแค่หน้าปากซอย"
โดนยื่นคำขาดแบบนี้ แล้วจะให้ทำยังไง ได้แต่กลุ้มใจอยู่คนเดียวแล้วก็จำใจต้องไป เดท ขอย้ำว่าเดท ใช่ เดทนั่นแหละ
เดทกับน้องนาเดียร์ตาขวาง น้องนาเดียร์นั่นแหละ ก็ไอ้เดียร์ไง ไอ้เตี้ยที่นั่งหน้าหงิกอยู่ตรงข้ามนี่ไง
"กูจะกินเบียร์เอาแบบเย็น ๆ มึงจะกินไอติมก็กินไปคนเดียวสิวะ กูมีตังค์จ่ายของกูมึงจะทำไม"
มันน่ามั้ยแบบนี้ มันน่ามั้ย มันน่ามั้ย น่ามั้ย ถามหน่อยว่ามันสมควรมั้ยแบบนี้
"กินไอติมไม่ได้หรือไง เนี่ยอยากจะกินอะไรก็เลือกเอาซะอย่างสิ ทำไมต้องล่อเบียร์ตั้งแต่หัววันด้วยวะ"
บอกออกไปแล้ว แล้วได้คำตอบว่ายังไงรู้มั้ย
"กูจะกินเบียร์ เอาเย็น ๆ เป็นวุ้น กูจากิน ข้าวจายม้ายยยยยยยยยยย"
อ่อ จะกิน ไม่ว่ายังไงก็จะกินว่างั้น ได้เลย อยากกินก็กิน ตามใจ แล้วแต่มึงก็แล้วกัน
14.30 น. ฮวยหนุ่มร่างสูงหน้าคม กำลังนั่งพิงพนักเก้าอี้อยู่ในร้านไอศกรีมแห่งหนึ่ง นั่งทำหน้าเบื่อโลก และมองออกไปนอกร้าน มองผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา และแอบเหลือบสายตามองหน้าของใครอีกคนเป็นระยะ
ใครคนนั้นที่อยู่ในสภาพหัวยุ่งเหยิงในชุดเสื้อยืดสีตุ่น เหมือนจะขาวแต่ก็ไม่ขาว เป็นแค่เสื้อยืดคอกลมสีหม่น
สวมกางเกงยีนส์สีซีดและยังคงลากรองเท้าแตะหูหนีบ นั่งหันซ้ายหันขวา เหล่สายตามองหน้าพนักงานเสริฟสาวน้อยน่ารักคนหนึ่งที่เดินผ่านไปผ่านมา
"น่ารักว่ะ"
ฮวยไม่สนใจที่จะมองตามสาวน้อยน่ารักในชุดกระโปรงสั้นแต่กำลังมองออกไปนอกร้านไอศกรีมด้วยความเซ็ง
ทำบ้าอะไรอยู่กันแน่วะกู
มาทำอะไรกับไอ้บ้านี่กันแน่เนี่ย ไอ้เดียร์นะไอ้เดียร์มึงนะมึง จะแต่งตัวให้มันดี ๆ กว่านี้ ให้มันน่ารักกว่านี้ก็ไม่ได้หรือไง ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย แล้วดูแต่ล่ะอย่างที่มันทำ ชอบนักเรื่องขัดใจ ขอให้ได้ขัดใจเถอะน่า
ทะเลาะกันทุกวัน สนุกมากนักหรือไง
"เฮ้ย มึงไม่เอาจริงอ่ะเบียร์นะโว้ยยยยยยยย เย็นเป็นวุ้นเลยนะมึง"
ไม่ล่ะ ไม่อยากกิน บอกให้กินไอติมทำไมไม่กิน แค่กินไอติมแล้วก็นั่งคุยกันกระหนุงกระหนิงเหมือนคนอื่นน่ะทำไม่ได้หรือไง
นั่นไงแบบคู่นั้นอ่ะ ที่นั่งคุยกันไปหัวเราะกันไป ไม่ใช่อยู่ในสภาพแบบนี้
ดูมันทำ นั่งเหล่เข้าไปสิพนักงานสาวน้อยนุ่งสั้นนั่น่ะ ทั้งที่ตัวเองน่ารักกว่าตั้งเยอะ
จะไปมองคนอื่นให้เปลืองสายตาทำไม
เอ่อ
เปลืองสายตาทำไม
ทำไมงั้นเหรอ
"เลี้ยงกูจริงอ่ะ ไม่ใช่ว่ามากลับคำทีหลังนะ เลี้ยงหนังด้วยเหรอ จริงเปล่าวะ อากาศมันร้อนไปเหรอ หรือว่ามึงไม่สบาย"
เฮ่อ กลุ้ม
พูดไปหัวเราะไป ตาก็มองขาของสาวน้อยพนักงานเสริฟเข้าไป
กูนั่งอยู่ตรงหน้ามึงเนี่ย มึงเคยคิดจะสนใจมองบ้างมั้ยล่ะ พูดเรื่องนั้นเรื่องนี้อยู่ได้ อะไรของมันนักหนาวะ
"เฮ้ย ไอ้ฮวย เฮ้ย เฮ้ย มึงฟังกูพูดมั้ยเนี่ย เฮ้ย"
ฟังอยู่ ฟังทุกคำพูดเลยแหละ ฟังจนไม่รู้ว่าจะฟังขนาดไหนแล้ว แล้วก็เริ่มหงุดหงิดเพิ่มขึ้นแล้วด้วย แล้วดูท่ามันจะเพิ่มขึ้นทุกที ทุกทีแล้วไม่เห็นหรือไง
"โห หยิ่งเว้ย กวนตีนไปไม่กวนตีนกลับด้วย มึงจะเลี้ยงกูเองนะ แน่จริงหรือเปล่า ไม่แน่จริงล่ะสิ โห่ กูจ่ายเองก็ได้ของแค่นี้ กะอีแค่เบียร์ขวดเดียว กินแพงไปหรือไง ทำหน้าแบบนี้ไม่พอใจบอกมาตรง ๆ ก็ได้ กูมีปัญญาจ่ายเองหรอก"
เดียร์กำลังใช้ความพยายาม ความพยายามแบบแปลก ๆ ที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะพยายามไปทำไม
ก็แค่.......
อยู่ดี ๆ ไอ้ฮวยมันก็นึกบ้าขึ้นมา จะพาไปเลี้ยงข้าวซะงั้น เลี้ยงไม่พอมันยังจะเลี้ยงหนังด้วย
มันต้องมีแผนอะไรแน่ ๆ เลยไม่อยากอาบน้ำแต่งตัวอะไรให้เสียเวลา ยังไงก็ต้องไปเจอศึกหนักอยู่แล้ว
จะแต่งหล่อไปทำไม ไม่รู้ว่าจะโดนแกล้งอะไรอีก คนอย่างไอ้ฮวยเหรอ มันจะเกิดใจดีขึ้นมาไม่มีทางหรอก
ทำเป็นบังคับขู่เข็ญจะให้แต่งตัวดี ๆ มีแผนล่ะสิ พอกูไม่ทำตาม ก็เห็นมึงเป็นเดือดเป็นแค้น
มีแผนชัวร์
ยึดกระเป๋าตังค์มันเอาไว้แล้ว กะว่ายังไงก็หาทางหนีทีไล่ไว้แล้ว ไม่มีพลาดแน่
แต่มันดันลากมากินไอติมด้วยกันซะนี่ วางแผนอะไรไว้ชัวร์ ทำไมต้องกินไอติมด้วย ไม่เอา กูจะกินเบียร์
มึงจะทำไม แล้วทำไมต้องบังคับให้กินไอติมด้วย กูไม่ชอบ หวานแหววแบบนี้ เป็นบ้าอะไรของมัน ผีเข้าหรือไง
อันที่จริงก็ใช่ว่าจะไม่อาย เล่นมาในสภาพแบบนี้ แล้วดูไอ้คนหน้าบึ้งมันทำเด่ะ
เอาแต่มองออกไปนอกร้านตลอดเวลา พูดอะไรก็เอาแต่ทำหน้าบึ้งไม่พอใจ ถามอะไรก็ไม่พูด
ขนาดแหย่มันหาเรื่องมัน มันยังไม่ยอมพูดด้วยเลย
ไม่เอาแหละ ไม่อยากสนใจ หาอะไรมองเพลิน ๆ ให้เจริญหูเจริญตาดีกว่า เหนื่อย
"กินไอติมเป็นเพื่อนกันหน่อยไม่ได้หรือไง"
อะไรของมัน จะเซ้าซี้อะไรวะ กะอีแค่เรื่องกินเนี่ย ถามซ้ำถามซากอยู่ได้ กูบอกว่าจะเอาเบียร์เย็น ๆ เป็นวุ้น แล้วกูก็สั่งไปแล้วด้วยมึงไม่เห็นหรือไง ยังจะพูดอะไรซ้ำ ๆ ซาก ๆ อีกอยู่ได้
"ทำไม กูอยากรู้เหตุผลจริง ๆ ไม่เอาเหตุผลที่มึงจะแกล้งกูนะ"
ถามออกไปแล้ว และก็เห็นว่าคนตัวโตที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทำหน้ายุ่งเล็กน้อย และเอนหลังลงไปพิงพนักเก้าอี้อีกครั้ง
ยากมากเลยเหรอวะ กะอีแค่ตอบว่าทำไมกูต้องกินไอติมด้วย เป็นอะไรของมัน ถามจริง ๆ เหอะมันยากมากนักหรือไง
"อยากเห็น"
ได้รับคำตอบกลับมา และเป็นคำตอบที่ต้องนั่งอ้าปากค้าง
อยากเห็น
อยากเห็นเนี่ยนะ ล้อเล่นใช่เปล่า แม่งเชื่อก็บ้าแหละ ไร้เหตุผลสิ้นดี
"ห่า"
เดียร์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ และยกแขนขึ้นกอดอก จ้องหน้าคนที่นั่งทำหน้ายุ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม และเวลานี้
สิ่งที่อยากได้มากที่สุด คือคำตอบที่แท้จริง
"ทำไม กูถามดี ๆ "
"ก็บอกว่าอยากเห็นไง หูแตกหรือไง"
"อย่ากวนตีน ฮวย ทำไม พูดมาดี ๆ "
พยายามแล้ว และพยายามจะใจเย็นแล้ว แต่ยิ่งพยายามจะใจเย็น คำตอบที่ได้รับกลับมาก็ยิ่งทำให้หงุดหงิดโมโหมากขึ้นทุกที
"ถามครั้งสุดท้าย ทำไม"
และคำตอบครั้งสุดท้ายของฮวยที่มาพร้อมกับสายตาที่จ้องมองมาอย่างแน่วแน่เพื่อตอบคำถามนั้นก็คือ
"อยากเห็น....จริง ๆ "
ไม่เอาแล้วคำตอบ และไม่คิดอยากจะสนใจอะไรอีก เดียร์ลุกขึ้นอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องรอช้าก้าวขาเดินออกจากร้านไอศกรีมทันที
รู้แล้ว ว่ามันชวนมากินไอติมทำไม
มันแค่อยากพามากวนประสาทเล่นแค่นั้นเอง
ไม่ได้มีเจตนาจะมาเลี้ยงอะไรหรอก มันแค่แกล้งพามาเพื่อกวนประสาทให้เป็นบ้าตายแค่นั้นเอง ไอ้ฮวยเนี่ยถ้ามันไม่ได้กวนตีนกูซักวัน มันจะชักดิ้นชักงอตายใช่มั้ย สงสัยคงใช่ไม่งั้นมันไม่ลงทุนขนาดนี้หรอก
ทำได้นะมึง ไอ้ฮวย มึงทำได้นะ
เสียงพนักงานที่พยายามรั้งตัวของฮวยเอาไว้แต่ก็ไม่ได้ผลเพราะนอกจากไม่รับไอติมที่สั่งแล้ว
ฮวยยังวิ่งตามคนที่เดินหนีออกมา และวิ่งเข้าไปคว้าข้อมือของคนที่เดินหนีเอาไว้ได้ทัน
"เหี้ยอะไรอีก กูจะกลับแล้ว แม่งเซ็งแต่วันเหี้ยเอ้ย"
โดนตะคอกใส่หน้า โดนโกรธ ใครกันแน่ที่ควรถูกโกรธ เดียร์เหรอ ตัวเองไม่ยอมกินไอติมแท้ ๆ ยังจะมีสิทธิ์มาตะคอกใส่หน้าอีกหรือไง
"บอกว่าพามาเลี้ยงไม่ใช่หรือไง แล้วไม่พอใจอะไรอีก มีอะไรก็โมโหก่อนเลย ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ
อยู่ดี ๆ ก็มาโมโหใส่แบบนี้หมายความว่าไง"
หมายความว่าไงเหรอ หมายความว่ากูโมโหไง ไอ้เฮงซวยฮวย มึงไม่เห็นหรือไงว่ากูโมโห
แล้วก็เพราะมึงนั่นแหละที่ทำให้กูโมโห มึงกวนตีนกู
"ปล่อยแขนกู ไอ้ฮวย กูไม่อยากชกมึงตรงนี้นะ กูไม่ใจเย็นมึงก็น่าจะรู้"
1
2
3
4
5
6
7
8
9
เก้านิด ๆ เก้าหน่อย เก้า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ โธ่โว้ยยยยยยยยยยยยยยย กูนับจนปวดกบาลแล้วนะ
มาบีบแขนกูทำไมเนี่ย แม่ง กูไม่อยากตีกับมึงกลางห้างนะ ไอ้ฮวย
"มึงจะเอายังไงว่ามา"
เดียร์แหละจะเอายังไงก็ว่ามา ทำไมวะ เราดีกันวันหนึ่งไม่ได้หรือไง ทำไมต้องหาเรื่องด้วย
ใจอยากจะบอกอย่างนั้นแต่ปากไม่ยอมพูด จ้องมองสีหน้าและแววตาของคนตัวเล็กกว่าแล้วก็ยิ่งหวั่นใจ
คลายมือออกจากข้อมือของอีกฝ่ายอย่างช้า ๆ
เหลวไม่เป็นท่า
เดทครั้งแรกก็จะตีกันตายซะแล้ว ครั้งต่อไปไม่ต้องคิดเลยเพราะมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นแน่ ๆ
หัวข้อ: เรื่องสั้นคั่นเวลา....ผู้ชายหยอกล้อกัน โดย aoikyosuke (อ่าน 421636 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก