ภานุกับปราโมทย์
ทำให้ร่างเล็กสองร่างต้องประหลาดใจ
สองหนุ่มคุยกันหัวเราะร่าเหมือนกับรู้จักกันมานานแสนนาน
ระหว่างที่หลับบนรถสองคนที่คุยอะไรกันนะ
ข้าวโพดเริ่มสงสัย
จนเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่
อย่าให้รู้นะว่าแอบมีความลับกัน
"ข้าวโพดจ๋า...อ่ะ...อันนี้อร่อย" ภานุเดินนำจานบาร์บีคิวที่ย่างเสร็จมาให้ร่างบางที่ทำหน้าหงิกงอไม่พอใจเขาอยู่
"คุยอะไรกะไอ้กอล์ฟ...ท่าทางสนุกเลยนะ" ร่างเล็กเอ่ยถามเสียงแข็ง ไม่ตอบฆ่าทิ้งแน่
"ไม่มีไรนี่..ก็คุยกันธรรมดา..ทำไมเหรอ" ภานุเคี้ยวบาร์บีคิวที่ย่างใหม่ ๆ นั้นอย่างสบายอารมย์
"บอกมาดิ...เร็ว...เดี๋ยวนี้เลย" ร่างเล็กถามซ้ำ
เริ่มโมโห
ก็ไม่ชอบนี่ ไม่ชอบให้ภานุไปคุยกับใครมากกว่าเขา แถมยังหัวเราะอย่างมีความสุขอีก
ตั้งแต่ตอนมาถึงแล้ว สองคนนี่ก็เอาแต่คุยกัน
อย่างกะคนไม่เคยพบไม่เคยเจอกันมานาน
"เปล่าจ้า...อะไรเนี่ย..หึงเหรอ" ร่างสูงยิ้มกริ่ม
แบบนี้เนี่ย หึงชัวร์เลย เขาชอบแบบนี้จริง ๆ
"วันนี้กินแอลกอฮอล์ได้มั้ย...." ร่างสูงเอียงคอถามร่างเล็กที่ทำหน้าไม่พอใจอยู่ กล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะถามอยู่หรอก ยิ่งเห็นข้าวโพดไม่ค่อยพอใจเขาอยู่
จะให้บอกได้ยังไงว่าคุยอะไรกันกับร่างสูงอีกคนที่ง่วนอยู่กับเตาบาบีคิวนั้น
ก็แหม...ขืนบอกได้โดนคนตัวเล็กกว่าเล่นงานแน่ ๆ ภานุแอบยิ้มในแผนการณ์ของตัวเอง
"ตามใจ...กินไปเลย..อยากกินกินไปเลย" ร่างเล็กเดินลงส้นปึงปังเข้าบ้านพักไป
ลมทะเล กับอากาศยามเย็นไม่ทำให้รู้สึกสนุกได้เลย
*****************************