แถมอีกตอน อิอิ
รักนี้ต้องลองดูหน่อย ตอนที่ 10 ใบหน้าหวานแหงนเงยรอรับจุมพิตแสนหวานจากร่างแกร่งตรงหน้า
ริมฝีปากร้อนรุ่มเพียรจูบวนเวียนซ้ำ ๆ ที่ริมฝีปากอิ่มร้อนแดงเรื่อ
คนเล็กบางนุ่มนิ่มในอ้อมแขน อ่อนแรงลงอย่างเห็นได้ชัด ลำแขนเล็กโอบรัดรอบคอชายหนุ่ม
อย่างสิ้นเรี่ยวแรง
ไม่ว่าชายหนุ่มจะชักจูงไปทางไหน ร่างบางก็ตอบสนองแต่โดยดี
ทั้งภานุและข้าวโพดเองไม่รู้ว่ามาถึงเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่ แผ่นหลังเล็กบางสัมผัสกับฟูกนิ่ม ๆ
แต่ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะไม่รู้ตัวเองเลยว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปนับจากนี้
กระดุมเม็ดเล็กถูกปลดออกอย่างรวดเร็ว ในขณะที่สองร่างที่กอดรัดพัวพันกันยังไม่มีทีท่าว่าจะรู้ตัวเลยสักนิด
ว่ากำลังทำอะไรกันอยู่ เสื้อผ้าที่เคยห่อหุ้มถูกปลดออก และโยนออกจากร่างกายอย่างไม่สนใจไยดี ทั้งเสื้อกางเกงถูกโยนไปคนละทิศละทาง
ร่างบางรู้สึกคล้ายเหมือนฝัน ใบหน้าคมซุกซบอยู่ที่ลำคอเล็กบาง
มือเล็ก ๆ ลากไล้ไปตามแนวสันหลังของชายหนุ่มอย่างลืมตัว
ร่างสูงเวียนวนกับริมฝีปากอิ่มงามปลายลิ้นสัมผัสกันอย่างเร่าร้อน เมื่อใบหน้าคมทำท่าจะผละออก
ก็ถูกลิ้นร้อนชื้นของอีกฝ่าย เกี่ยวกระหวัดแนบแน่น เหมือนไม่รู้จักอิ่มในรสชาติแสนหวานนั้น
ไม่ต้องมีคำพูดอื่นใด ร่างกายก็เหมือนกับรู้หน้าที่ว่าจะต้องทำอย่างไรบ้าง มันเป็นไปตามธรรมชาติ เป็นไปตามครรลองที่กำหนดไว้ ไม่เคยต้องฝึก ไม่เคยต้องสอน แต่ร่างกายของทั้งสองที่เฝ้าเพียรกอดรัดผูกพันกันนั้น กลับทำได้อย่างไม่ขัดเขินไม่มีที่ติ
มือร้อนรุ่มของชายหนุ่มลากผ่านไปที่ไหล่เล็กเรียบลื่นอย่างร้อนรน สัมผัสตรงไหนก็ทิ้งความร้อนไว้ทุกที่
นิ้วแกร่ง สัมผัสที่จุดเล็ก ๆ สีชมพูที่แข็งขืนชูชันของร่างบาง อันเนื่องมาจากแรงปรารถนา ริมฝีปากร้อนผ่าวละจาก
ริมฝีปากคู่งามก่อนจะ ลากปลายลิ้นวนเข้าหาจุดเล็ก ๆ อีกข้าง ดูดดุนปลายลิ้นอย่างมัวเมาไม่ได้สติ ก่อนจะขบเม้ม
หยอกล้อเหมือนเป็นขนมรสชาติหอมหวานก็ไม่ปาน
“อื้ออออออ” ร่างบางบิดกายเร่า ดวงตากลมหรี่ปรือ คิ้วเรียวสวยขมวดมุ่น ริมฝีปากบางขบเม้มแน่นเข้าหากันด้วยแรงอารมย์ที่โหมกระหน่ำ
ร่างเล็กถูกปลุกเร้า ให้ความรู้สึกลุกโชน
มือใหญ่หนาลากเคลื่อนเวียนวนลงมาหาหน้าท้องแบนเรียบ ริมฝีปากร้อนรุ่มระเรื่อยไล่ตาม
“อ่ะ ไม่ ไม่เอา ตรงนั้นไม่เอา” ร่างเล็กหอบคราง มือเรียวงามผลักไสไหล่กว้างนั้นออก ให้หยุดการครอบครอง
ร่างสูงแหงนเงยใบหน้าขึ้น ส่งสายตาร้อนรุ่มสบตา ดวงตาหวานฉ่ำหรือปรือ กัดริมฝีปากตัวเองอย่างหักห้ามใจ
ลมหายใจอุ่นร้อนหอบหนัก ภานุเองก็ทนแทบไม่ไหว หากวันนี้ไม่ได้ครอบครองร่างกายนี้ เขาต้องเป็นบ้าตายแน่ ๆ
มือเล็กบางหยุดการผลักไส เมื่อสบกับดวงตาคมปลาบที่ระงับความรู้สึกอย่างสุดกลั้นของชายหนุ่ม
ร่างเล็กรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของร่างสูง หากหยุดตรงนี้ไม่เพียงแต่ภานุ แต่จะเป็นเขาเองที่จะทนไม่ไหว
ดวงตาคมที่ส่งมาเหมือนจะอ้อนวอนร้องขออยู่ในที
ก่อนที่ใบหน้าเนียนหวาน จะยอมพยักหน้าเชื่องช้า อ้อยอิ่ง ยินยอมตามที่สายตารุ่มร้อนวิงวอน
กลั้นใจข่มความรู้สึกอาย ยินยอมรับความรักที่ชายหนุ่มจะมอบให้
มือเรียวเล็กจิกทึ้งผ้าปูเตียง ระงับความรู้สึกร้อนรนที่แผ่ซ่านกัดกร่อนจิตใจ
มือหนึ่งขบกัดนิ้วเล็ก ๆ ของตัวเองแน่น เกรงว่าจะส่งเสียงครวญครางตามอารมณ์ที่น่าอายออกไป
ริมฝีปากร้อนครอบครองส่วนอ่อนไหว ไล้จากล่างขึ้นบน ดูดดุนอย่างย่ามใจ
“อะ อ๊า” เสียงหวานใส ครางลั่น แม้จะพยายามข่มอาการด้วยการกัดนิ้วของตัวเองไว้ก็ตาม
“อือ” ร่างเล็กส่งเสียงครางเครืออย่างสุดที่จะกลั้นต่อไปได้
เมื่อริมฝีปากร้อนเร่งเร้าความรู้สึก ด้วยความเร็ว ลิ้นร้อนรุ่มกระหวัดรัวกับส่วนอ่อนไหวแข็งขืนของร่างบางอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ร่างเล็กกรีดร้องเมื่อความรู้สึกเสียวซ่าน ร้อนรุ่มแผ่ไปทั่วร่าง สิ่งที่อัดแน่นในร่างกายทั้งหลายทั้งมวลทะลักทลายออก
อย่างสุดที่จะกลั้น ใบหน้าหวานแหงนเงยหอบกระเส่า เอวบางแอ่นหยัด รับปลายลิ้นที่ดูดกินทุกหยาดหยดชีวิตของร่างกายตัวเอง
ยังไม่ทันที่ร่างเล็กจะปรับลมหายใจได้ทัน
ร่างบางก็รับรู้ได้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่รุกล้ำเข้าสู่ร่างกาย
“อย่า...ไม่เอาเจ็บ” ร่างเล็กนิ่วหน้าร้องขอ ร่างเล็กเนียนบางพยายามถอยหนีการรุกล้ำนั้น
“อย่าเกร็งนะ...ผ่อนลมหายใจนะคนดี...หนุ่มไม่ทำอะไรรุนแรงนะพี่ข้าวโพด”
ร่างสูงปลุกปลอบร่างบาง ริมฝีปากอุ่นร้อนกระซิบแผ่วที่ใบหูเล็ก เสียงหายใจหนัก ๆ ทำให้ร่างบางเริ่มกลัว
“คนดี...เชื่อใจหนุ่มนะ” ร่างสูงครางแผ่ว ปลอบโยนอีกฝ่ายด้วยความรัก
ดวงตากลมโตหลับลง
พยักหน้ารับ ตอนนี้ไม่ว่าร่างสูงนี้จะขออะไรเขาก็ยินยอมมอบให้ทุกอย่าง
ร่างบางคลายความรู้สึกหวาดกลัว ร่างกายยินยอมรับสัมผัสจากปลายนิ้วแกร่งร้อน
ที่ล่วงล้ำเข้ามา
ริมฝีปากอุ่นนุ่มจูบซ้ำที่เรียวปากอิ่มงาม เหมือนจะดึงความสนใจจากร่างเล็กให้ห่างไกลความรู้สึกเจ็บปวดออกมา
“อ๊า” ร่างเล็กกรีดร้องลั่น ดวงตากลมโตคลอปริ่มด้วยหยาดน้ำตา ก่อนจะหลั่งรินรดลงที่ปลายเปลือกตาเรียวหวาน
“เจ็บ เจ็บจะตายอยู่แล้ว” ร่างเล็กร้องขอ เหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อสิ่งที่ใหญ่โตกว่าสอดแทรกเข้าหาในช่องทางเล็กแคบ อย่างรวดเร็ว
ร่างบางสะอื้นฮัก
กอดรัดร่างสูงที่แนบสนิทนั้นไว้
“เด็กดีนะ...เจ็บนิดเดียว แค่นิดเดียวนะ” ร่างสูงปลุกปลอบ เสียงแหบพร่าอ่อนโยน
ร่างบางไม่เคยรับความรู้สึกนี้จากใคร เป็นหน้าที่ของเขาแล้วที่จะจูงข้ามผ่านความรู้สึกเจ็บร้าวนี้ ไปสู่ความสุขสม
ร่างสูงหยุดนิ่งกับที่ ก่อนที่สะโพกแกร่งจะขยับเบา ๆ ค่อยให้ร่างกายของอีกฝ่ายยอมรับ อย่างเชื่องช้า
“ดีขึ้นมั้ย..ไม่เจ็บแล้วนะ” คำพูดหวานหูกระซิบแผ่ว ปลอบโยนอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้เขาอยากได้ อยากครอบครอง
หากจะให้หยุดตอนนี้ เขาบอกตรง ๆ ว่าทำไม่ได้แล้ว นอกจากจะปลอบโยนอีกฝ่ายให้ยอมรับความรู้สึกตัวเองเท่านั้น
ร่างแกร่งขยับช้าเนิ่นนาน
มือหนารุมร้อนกอบกุมส่วนอ่อนไหวด้านหน้าของร่างบางให้ขยับตามการเคลื่อนไหวของร่างสูง
มืออีกข้างประคองโอบรัดร่างบางเข้าหาตัวแนบแน่น
ดูเหมือนร่างเล็กจะยินยอมรับทุกสิ่งทุกอย่างของเขาแล้ว
สะโพกแกร่งเริ่มขยับจากช้าไปเร็ว และเร็วขึ้น เวลาผ่านไปเนิ่นนาน เท่าใดไม่มีใครรู้
เมื่อสองร่างกอดรัดแนบแน่น
“ข้าวโพดจ๋า…ข้าวโพดคนดี” เสียงทุ้มแหบพร่า สั่นสะท้าน ความรู้สึกตึงรัดแนบแน่นของช่องทางคับแคบ
ทำให้เขารู้สึกใกล้จะทนไม่ไหว
จังหวะของร่างกายสอดประสานเร่งเร้า
ร่างเล็กครวญคราง อย่างสุดกลั้น
“อื้อ....อื้อออออออออ๊า” เสียงหวานใสกรีดร้อง เมื่อความรู้สึกอุ่นร้อนทะลักเข้าสู่ตัว
ส่วนอ่อนไหวของร่างบางถูกเร่งเร้าดึงรั้งอย่างแรง ก่อนที่ร่างบางจะปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหลายหลั่งรินออกมาอย่างสุดกลั้น
ร่างสูงทิ้งตัวลงหาร่างเล็กบางเบื้องล่าง
จูบเบา ๆ ที่ขยับชื้นเหงื่อ
ดวงตากลมหรี่ปรือเหม่อลอย
เมื่อรับรู้ถึงความรู้สึกสุขล้ำที่ชีวิตนี้ไม่เคยสัมผัสมาก่อน
เรียวแขนเล็กบางยังโอบรัดร่างแกร่งเบื้องหน้าไม่ห่างตัว
ก่อนที่ความรู้สึกทุกอย่างจะดับวูบลง
แหะ แหะ โพสต์ตอนนี้แบบว่าเลือดเกือบหมดตัว
แล้วมาติดตามกันต่อจากนี้จะสวีทกันขนาดไหน หรือจะทางใครทางมัน มาลุ้นเป็นกำลังใจกันต่อไป
**********************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
