:impress:ขอโทดด้วยนะครับที่หายไปนาน มาต่อแระ
ภาคมหาลัยคับ
..........................................................................
วันเปิดเทอมวันแรกของชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของผมและคนรัก...
ผมตื่นตั้งแต่เช้าตรู่...รีบอาบน้ำแต่งตัว
ตื่นเต้นกับวันแรกในรั้วมหาวิทยาลัยพอสมควร
"โซ่ตื่น!...ไปอาบน้ำได้แล้ว เด๋วสายนะ" ผมปลุกโซ่หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว
"งืมมมมม...ขออีก5นาทีดิ"
"ไม่ได้ เปิดเทอมวันแรกนะเว้ย แอคทีฟหน่อย"
"โหยยยยย....ขับรถไปเอง แป๊บเดียวก็ถึงแล้ว" แล้วมันก็เอาผ้าห่มคลุมหัว
ผมกระชาแขนมันให้ตกจากเตียง
"โอ๊ย!....อะไรของมึงเนี่ย!" มันโวยวาย
"กูปลุกดีๆไม่ชอบนี่...ไปอาบน้ำไป....อย่าชักช้านะ...กูนัดปอนไว้ที่คณะ"
มันได้แต่เดินหน้าเหมือนตูดเขาห้องน้ำไป
หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จแล้ว ผมกับโซ่ก็ออกเดินทางไปมหาวิทยาลัย
สำหรับคนที่อ่าน "เพราะรักใช่ไหม" มาก่อนคงจะทราบกันแล้วนะครับว่าเรื่องราวของเรา2คน ก่อนหน้านี้เป็นยังไง
แต่ในตอนนี้พวกผมโตขึ้นกว่าเมื่อก่อนแล้วหละครับ...เป็นเด็กมหาลัยแล้ว
ได้ไว้ผมยาว ตัดผมทรงที่อยากจะตัด....ไม่ต้องตัดทรงนักเรียนเหมือนก่อนแล้ว...โตเปงหนุ่มแล้ว อิอิ
ผมและโซ่ตั้งใจเอนทรานซ์เข้ามหาวิทยาลัยเดียวกัน
โดยที่ผมเลือกคณะรัฐศาสตร์ ตามความฝันของผมที่อยากจะเป็นฑูต...ส่วนไอ้โซ่ก็เลือกวิศวะตามความถนัดของมัน
และผมก็ได้มาอาศัยคอนโดไอ้โซ่อยู่ด้วย....เพราะมันบังคับ
ทั้งที่จริงๆผมอยากอยู่หอพักแถวๆมหาลัยมากกว่า...แต่พ่อแม่ผมเองก็อยากให้ผมมาอยุ่กะมัน จะได้มีเพื่อน(ที่สำคัญไม่เสียตัง)
กลายเปงว่าผมต้องอญู่กะไอ้โซ่2คนด้วยความ...สมยอม อิอิ
ส่วนไอ้โซ่น่ะเหรอ...ได้รถเก๋งใหม่ป้ายแดงอีก1คัน เป็นของขวัญ Ent' ติด...หมั่นใส้คนรวยเจงๆ!
แต่ก็ดี กลายเปงว่าผมมาอยู่กะมัน ผมก็สบายหลายอย่างเลย
แถมมีความสุขอีกตะหาก ได้ออกมาใช้ชีวิตอยู่กับคนที่เรารัก ^^
ส่วนปอนด์...คงจำกันได้นะครับ
คนที่ทำให้ผมเสียตัว...ให้ไอ้โซ่ อะแหละ
หลังจากที่เรารู้จักกันตอนติวเอนท์ และผมอธิบายจนไอ้โซ่ไม่หึงผมกะมันแล้ว
เราก็ยังติดต่อกันเรื่อยๆ...เพราะปอนจะเอนท์เข้าคณะเดียวกะผม
และตอนนี้เราก็ได้มาเรียนด้วยกันจริงๆ...ทีแรกไอ้โซ่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่....แต่จะให้ทำไงได้ละคับ ติดแล้วนี่
ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่ามันจะเกลียดขี้หน้าไอ้ปอนทำไมนักหนา...ปอนมันก็นิสัยดีออก
แถมมันยังไม่เคยแสดงทีท่าว่าจะเหม็นขี้หน้าไอ้โซ่เลย ไอ้ปอนมันพยายามคุยด้วยตลอดอะ
แต่ไอ้บ้านั่นก็เหมือนเดิม ถามคำตอบคำ ถาม10คำก็ตอบคำ...สันดานเสียเจงๆ
จนไอ้ปอนมันเซงละมั้ง หลังๆมันก็เลยเรียกไอ้โซ่ว่าไอ้ยักษ์
ไอ้โซ่ก็ด่าดิ...กลายเปงว่า 2คนทะเลาะกัน...สุดท้ายมันก็กลายเปงคู่กัดกัน...ส่วนผมก็คอยห้ามหละคับ
ถึงมหาลัยไอ้โซ่ก็ชวนผมไปกินข้าวก่อน
"เด๋วนะ กูโทรหาปอนก่อน" ผมกะจะโทรถามว่าปอนมาถึงรึยัง...ไอ้โซ่ทำหน้าไม่ค่อยพอใจ แต่ก็ไม่พูดไร
"โหล ปอนอยู่ไหนละ...เหรอ...เด๋วเราไปกินข้าวกะโซ่ก่อน ปอนกินไรยังอะ ไปกินด้วยกันดิ....โอเค...งั้นไปเจอกันโรงอาหารนะ"
ผมวางโทรสับ หันไปมองหน้าโซ่ มันทำตาขวางใส่อีกแระ
"ชวนมันทำไม" ไอ่โซ่ถามเสียงแข็ง
"อ้าว ก็ปอนมันมาถึงแล้ว มันยังไม่ได้กินไร กูก็ชวนไปกินด้วยดิ...เด๋วกูจะได้ไปที่คณะพร้อมมันไง"
ไอ้โว่ไม่พูดอะไร เดินนำหน้าผมไปโรงอาหาร
ไปถึงผมก็เจอปอนยืนรออยู่ละ
"หวัดดีท็อป...ดียัก" ไอ้ปอนทักทายผมกับ..ไอ้ยักษ์
"ยักกะแม่มมึงดิ" เอาละคับ สงครามฉากแรก
"อ้าววว...พูดงี้สวยดิ" ไอ้ปอนเถียงกลับ
"พอๆ อย่ามาทะเลาะกันแต่เช้า...ไปหาไรกินดีกว่า จะได้รีบไปคณะ" ผมต้องรีบแยกมันก่อน
ตอนกินก็มีแต่ผมนั่งคุยกะไอ้ปอน ส่วนไอ้โซ่นั่งเงียบ
พอกินเส็ดผมกะปอนก็ขอแยกไปที่คณะ
"กูไปก่อนนะ ไว้ตอนเย็นถ้าเชียร์เส็ดแล้วกูโทรหา" ผมบอกโซ่
"อืม ถ้ากูเสร็จก่อนกูจะโทรหาแล้วกันนะ" ไอ้โซ่บอกกับผม ก่อนที่เราจะแยกย้ายกันไป
..........................................................................