น้องเมษปีนตาข่ายขึ้นไปลอดท่อแล้วสไลเดอร์ปรู๊ดลงมาในบ่อจนลูกบอลกระจาย “เย้!” เจ้าแสบเอาหน้าทิ่มพื้น ตีแขนตีขา
เหมือนว่ายน้ำ
โจชัวร์นั่งต่อเลโก้อยู่ตรงโต๊ะพลาสติกสีเขียวอื๋อ เด็กชายบรรจงวางตัวต่อสีเหลืองชั้นล่าง กดสีเขียวเพิ่มอีกชั้น ตามด้วยสีน้ำตาล สี
เขียว และสีเหลืองอีกที ในขณะที่เด็กคนอื่นต่อเป็นรูปหุ่นยนต์
“อะไรอ่ะ” เด็กผู้หญิงชะโงกหน้ามาถาม เธอเรียงเป็นรูปตึกอยู่
“เบอร์เกอร์” จอชชี่ยิ้มอวดฟันขาววับ “จอชต่อให้แฟน”
สาวน้อยร้อยชั่งขยับมานั่งชิด “เธอมีแฟนด้วยเหรอ”
“อยู่ตรงนู้น” เจ้าหนูชี้มือ ทำปากยื่น
เมษาสไลด์เอาหลังลงมาจากท่อ ทั้งตัวตกโครมทั้งเสียงหัวเราะคิกคัก ลูกบอลพลาสติกขนาดกำปั้นกระเด้งกระดอนไปกระแทก
หัวเด็กอีกหนึ่งที่นั่งอยู่
“ฮึ่ย!” เด็กชายวัยประถมต้นลุกพรวดจากที่ “แกล้งกันเหรอ”
น้องเมษนั่งจมอยู่กลางบ่อบอล เลิกคิ้วขึ้นมองพลางส่ายหัวดิก
เด็กรุ่นพี่หยิบบอลพลาสติกสีแดงขึ้นมาลูกหนึ่ง ยื่นไปจ่อตรงลูกตาอีกฝ่ายแล้วพูดเสียงดังใส่ “นี่ไง หลักฐาน! นายโยนใส่หัวฉัน”
เมษาหน้าบึ้ง “เมษไม่ได้ทำ”
“ทำ!”
“ไม่ได้ทำ!” ไอ้แสบเถียง
“ทำ!”
“ถ้าทำต้องเป็นแบบนี้” พูดจบ มือก็เขวี้ยงลูกบอลใส่หน้าคนตรงข้ามเต็มแรง มีเสียงดังป๊อกตามด้วยคนหาเรื่องหงายท้องผลึ่งด้วย
ความตกใจ
“น..นายแกล้งฉัน!” พอลุกขึ้นมาได้ คราวนี้สองเด็กเริ่มวางมวย
เมษาส่งเสียงหึในลำคอ กอดอก ยืดหน้าด้วยความโกรธ “เมษไม่ได้ทำ ถ้าเมษทำเมษไม่ใช้บอลสีแดง! เมษจะใช้บอลสีเขียว!”
“กล้าหือเหรอ!” คนตัวโตกว่ากระชากคอเสื้อเด็กวัยละอ่อน
โจชัวร์รีบวิ่งมาหาเพื่อนซี้ เจ้าตัวน้อยผลักอกคนหาเรื่องก่อนจะกางแขนหราปกป้องแฟนหนุ่มไว้เต็มกำลัง “อย่ามาแกล้งเมษของ
จอชนะ!”
เมษากะพริบตาปริบ “จอชชี่..”
เพื่อนตัวน้อยทำเสียงฮึดฮัด “ข้ามศพจอชไปก่อน!”
..นั่นก็เว่อร์ไป..
“ทั้งคู่เลย!” พี่ตัวโตตรงดิ่งเข้าไปผลักจอชชี่จนล้มก้นจ้ำเบ้า
โจชัวร์เจ็บจนจุกแต่เจ้าหนูกัดฟันลุกขึ้น หลับหูหลับตาเอาหัวพุ่งเข้าโหม่งท้อง ปวดจี๊ดจนน้ำตาเล็ดแต่อีกฝ่ายก็หงายเก๋งลงกลาง
บ่อ
เกิดการตะลุมบอนเล็กๆโดยเด็กประถมกับเด็กอนุบาล มีการขว้างบอลใส่หัวกัน มีเสียงเชียร์ มีการใช้ฟันขบ แต่ยังไม่รุนแรงถึงขั้น
ชกต่อย
ผู้ปกครองของเด็กโตโผล่เข้ามาตอนนั้น เจ้าหล่อนกรีดเสียงโวยวายแล้ววิ่งมาดึงตัวลูกเข้าสู่อ้อมกอด มือข้างที่เหลือผลักไหล่
โจชัวร์จนเด็กชายล้ม
เมษากัดฟันกรอด แผดเสียงแหลมใส่ “ป้า!”
“ว้าย!” หล่อนตาโต รีบแจ้งรปภ.ว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนถูกรังแก “คิดส์จากไหนคะนี่ แด๊ดดี้ มามี้ไม่สั่งสอนเหรอคะ ปล่อยมาบูล
ลี่คนอื่นได้ไง”
เฟรดกับพฤษภาเพิ่งจะเดินกลับมาจากลานจอดรถหลังเอาไมโครเวฟไปเก็บ กุ๊กพฤษภ์ถลันเข้ามาดูเหตุการณ์พลางประคองจอ
ชชี่ที่กำลังร้องไห้โฮขึ้นมากอด แขนอีกข้างโอบน้องเมษไว้แนบอก
“เกิดอะไรขึ้นครับ” เฟรดงุนงง มีแต่คนมาออกันเต็มไปหมด
เด็กหญิงที่นั่งต่อเลโก้กับจอชชี่ยกมือบอก “แฟนของคนนี้เล่นสไลเดอร์ค่ะ” เธอจีบปากจีบคอ “แล้วลูกบอลมันเด้งใส่ คนนี้ก็เสียง
ดังด้วย”
“แฟน?” พฤษภ์เลิกคิ้ว
“คนนี้” เธอจิ้มจึกที่เมษา “เป็นแฟนคนนี้” แล้วจิ้มต่อที่โจชัวร์
เจ้าทุกข์อย่างผู้ปกครองวัยดึกที่ทำผมพองลมเหมือนกระด้งฟัดข้าวเริ่มโวยวาย กระบังลมหน้าที่ตีโป่งประหนึ่งเพิงหมา
แหงนกระดกไปมาเมื่อเจ้าตัวหอบหายใจด้วยความโกรธ “ไอไม่ยอมนะคะ”
เฟรดข่มความไม่พอใจเมื่อเห็นน้ำตาลูกชาย เด็กหญิงอีกคนเป็นพยานว่า ‘ยัยป้ากระด้ง’ ผลักไหล่โจชัวร์จริงๆ “แล้วคุณจะเอายัง
ไง”
“ต๊าย! ลูกของยูน่ะมาทำลูกไอเฮิร์ท ยูต้องให้ลูกยูมาซอรี่ลูกไอ รู้มั้ยลูกไอน่ะสตัดดี้ในเบสท์สคูล ไอโพรเท็คอย่างดี อินเซ็คส์สัก
ตัวก็ไม่ให้ไบท์..”
พฤษภากลั้นขำ ไม่อยากพูดอะไรนอกจากปล่อยให้อีกคนจัดการแทน
“โจชัวร์” เฟรดลูบหัวลูกชาย “หนูทำพี่เขาจริงรึเปล่า”
จอชชี่เม้มปากแน่น ไม่อยากยอมรับหรอก แต่ว่าลูกผู้ชายตัวจริงกระทิงแดงกล้าทำก็ต้องกล้ายืดอก “จอชทำฮะแด๊ดดี้”
“ขอโทษเขาซะเด็กดี”
เมษาหน้าหงิก “จอชไม่ผิดฮะ! จอชเป็นฮีโร่ของเมษ”
“จะใครก็ตามเถอะค่ะ ไออยากได้ยินคำซอรี่ ไรท์นาว!” หล่อนทำเสียงไม่พอใจก่อนจะหันมาสอนลูกตน “แอกเกรสชั่นเป็นสิ่งไม่ดี
นะคะ ห้ามก็อปปี้”
โจชัวร์ไม่ชอบใจนักแต่ก็ยกมือไหว้ป้ากระด้งกับลูกชายไป
“น้องเมษล่ะครับ” พฤษภาหันมามองเจ้าตัวแสบ รู้ดีว่างานนี้มีแต่น้องเมษเท่านั้นที่ซนกว่าใคร โจชัวร์ไม่มีทางก่อเรื่องก่อนแน่
เมษาเบะปาก แต่ก็ยกมือไหว้ตามโดยง่าย “ไปสู่สุขคติ สาธุ สาธุ”
หล่อนมัวแต่ลำพองเลยไม่ทันฟังคำอวยพรจากเด็ก สะบัดแหวนอวดเครื่องเพชรวูบวาบแล้วก็สำทับอีกหน “การจะเลี้ยงคิดส์นะคะ
ยูต้องเพย์แอทเทนชั่นให้ดี ต้องมีแอทแทชเมนท์ อย่างไอเนี่ย เอาวิธีทีชลูกมาจากลอนด้อน” กระดกลิ้นส่งสำเนียงไปหน “ลูก
ของไอเลยกล้าคิดกล้าพูด แต่ไอทีชเขามาดี ไม่มีบูลลี่คนอื่นค่ะ ไอบอกเสมอว่าแอกเกรสชั่นเป็นแบดติงส์”
เฟรดถอนหายใจ จูงโจชัวร์กับน้องเมษแล้วโอบเอวพฤษภาอีกด้าน กุ๊กเองกำลังฟังเธอฝอยอยู่เลยไม่ทันท้วง เจอคนแบบนี้ก็ตลก
ดี
“ว่าแต่..ไหนมามี้ของลูกยูล่ะคะ หรือว่าเป็นหน้าที่ของแดดดี้” หล่อนจีบปากจีบคอ “ถ้าอย่างนั้นไอไม่สงสัยค่ะว่าทำไมลูกยูมี
พร็อบเบลม”
พฤษภาชักจะไม่ตลกด้วยแล้ว นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิง กุ๊กจะเอาตะหลิวเคาะกบาลให้เข็ด หมั่นไส้กระบังหน้านั่นจริงๆสิพับผ่า
เฟรดเหยียดยิ้มมุมปาก “ผมไม่รู้หรอกครับว่าลูกๆของผมมีปัญหารึเปล่า” เขากอดเมษาและโจชัวร์ “รู้แต่ว่าผมสอนลูกให้รู้จักการ
ขอโทษ จะถูกหรือจะผิด หากทำพลาดไปแล้วต้องมีน้ำใจนักกีฬามากพอ ต้องไม่หาเรื่องคนอื่นก่อน ต้องไม่กล่าวโทษโดยที่ยังไม่
มีหลักฐาน ต้องไม่รังแกคนที่อ่อนแอกว่า”
เจ้าหล่อนหน้าหงายเงิบเพราะโดนด่าหลายเด้งติด
“อะไรกันยะ..เป็นฟอเรนเนอร์ทำมาพูดดี”
พฤษภากระตุกแขนเสื้อร่างสูง “ไปเถอะคุณ ขืนอยู่นานผมจะตบะแตกเอา” เขาลูบแผ่นหลังกว้างปลอบใจ “กลับบ้านเราดีกว่า”
เฟรดพยักหน้า ก่อนไปยังทิ้งท้าย “ขอโทษนะครับ..”
“อะไรยะ”
“ถ้าคุณจะสังเกตนะ” ชายหนุ่มยิ้ม “ผมเป็นต่างชาติ แต่ผมพูดภาษาไทยทุกคำเพราะผมอยู่บนแผ่นดินไทย คุณซะอีกที่เป็นคน
ไทยแต่พยายามใช้ไทยคำอังกฤษคำ มันไม่เท่หรอกครับ อย่าพยายามอวดเลยว่าไปจบเมืองนอกมา เท่หรือไม่เท่มันอยู่ที่ความ
ภูมิใจในชาติของคุณมากกว่า”
หล่อนอ้าปากค้าง
“ผมฟังแล้วรู้สึก..เวทนาน่ะครับ” เฟรดทิ้งบอมบ์ก่อนจะจูงครอบครัวน้อยๆเดินออกไป มีเสียงกรี๊ดพร้อมคำก่นด่าตามมาอีกระลอก
แต่เขาไม่สน
..รักพจนานุกรมไทยที่คอยสอนศัพท์ใหม่ให้จริงๆ..
โจชัวร์ที่สะอื้นเป็นพักๆหยุดร้องไห้แล้วเมื่อถูกปลอบโยนอยู่ในอ้อมกอดของพ่อพฤษภ์ เจ้าหนูน้อยซุกหน้าลงกับอกอุ่น
“เจ็บมั้ยลูก หืม..” พฤษภาลูบหัวอย่างสงสาร
เมษาปีนมานั่งบนตักพ่อด้วยคน มือเล็กยกขึ้นโปะบนผมสีทอง
“จอชชี่เท่ที่ซู้ด”
โจชัวร์น้ำตาแห้งทันควัน มองเพื่อนตากลมป๊อง “จอชเท่เหรอ”
น้องเมษพยักหน้า ยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยว “เมษชอบจอชชี่มาก”
พฤษภาหันไปอมยิ้มกับเฟรด แทบจะจำไม่ได้ว่าก่อนหน้านั้นเด็กๆสองคนเคยทะเลาะกันมาก่อน พอเวลาผ่านไป มีเรื่องราว
ระหว่างกันเกิดขึ้นมากมาย มิตรภาพดีๆเลยพัฒนาอย่างไม่รู้ตัว
..พวกเขาก็ด้วย..
“จอชไม่อยากเป็นแฟนเบิ้ม” โจชัวร์ยกมือขยี้ตา กุ๊กเลยเอาทิชชู่มาเช็ดให้เบาๆ “จอชอยากเป็นแฟนเมษ จอชจะปกป้องเมษ”
“จอชเป็นแฟนเมษ” เมษาทำท่าขึงขัง
พฤษภาแอบหัวเราะ ที่พูดๆกันนี่รู้ความหมายหรือยังก็ไม่แน่ใจ
“เฟรดชอบเมย์มาก” หนุ่มฝรั่งพึมพำ “เฟรดอยากเป็นแฟนเมย์”
“บ่นอะไร” กุ๊กหันมามอง
“เปล่าคร้าบ” เขาลอบขำ ใบหน้าเปื้อนยิ้มมองแต่ถนนด้านหน้าเท่านั้น “แบบนี้น้องเมษก็ยอมรับจอชเป็นแฟนแล้วสิ ดีจังเลย”
“ช่าย ช่าย” เมษาพยักหน้าหงึกหงัก
“แล้วเรารู้รึเปล่าว่าแฟนกันต้องทำยังไง” คำถามนี้เขาหันมามองกุ๊ก
พฤษภาเม้มปากแน่น อยากเตะไอ้หมอนี่ลงจากรถชะมัด
..แก้มเขาจะระเบิดเพราะความอายแล้ว!..
“แฟนต้า..เปิดจุกแล้วกิน!” น้องเมษร้องยิปปี้
เฟรดกลั้นหัวเราะแทบแย่ “เป็นแฟนต้องให้ของกัน มีเวลาให้กัน ไปกินข้าวกัน ไปเที่ยวด้วยกัน” เขาอธิบาย อาศัยจังหวะรถติด
หันมาสอนเด็กๆหากดวงตาสีฟ้าสว่างกลับจับจ้องที่คนตรงข้ามแทน
พฤษภ์เสมองไปด้านนอก “มอ’ไซด์คันนั้นเท้เท่” เปลี่ยนเรื่องอีกแน่ะ
โจชัวร์ตาลุกวาว “จอชจะให้เบอร์เกอร์เมษหมดเลย!”
“หนูกับจอชจะไปเล่นซู้งสูงกันด้วย!” น้องเมษอวด
เฟรดยิ้ม กุ๊กไม่สนใจก็ไม่เป็นไร เขาจะพูดต่อไปเรื่อยๆ “ถ้ารักมากๆ ใครคนใดคนหนึ่งจะชวนอีกฝ่ายมาอยู่บ้านเดียวกัน”
พฤษภาหันขวับ สีเลือดแล่นริ้วขึ้นบนใบหน้าเหมือนมะเขือเทศสุก
“พวกเราจะใช้ชีวิตร่วมกัน” เขาพูดเนิบนาบ ไม่ละสายตาไปจากอีกฝ่ายเลย “เข้านอนด้วยกัน..ตื่นมาพร้อมกัน จูงมือกันไว้ไม่
ปล่อย”
โจชัวร์ร้องเบาๆเหมือนแมวคราง ฝ่ายเมษาเงียบไป
“ผมพร้อมแล้ว” เฟรดไม่เล่นหัวเหมือนเคย เขากำลังจริงจัง “คุณล่ะ..อยากจะรับสมาชิกครอบครัวเพิ่มอีกสักสองมั้ย”
คนฟังหายใจไม่ทั่วท้อง อ้อมแขนที่กอดเด็กสองคนไว้กระชับแน่นเข้าเหมือนจะดึงลูกเป็นเกราะกำบัง..พฤษภาเข้าใจความหมาย
ดี
..หากยอมรับว่ากลัว..
“ผมดูใจกับภรรยาสองปีก่อนจะแต่งงาน” กุ๊กพูดขึ้นลอยๆ “สุดท้าย..เราก็ไปกันไม่รอด” เขาลูบหัวน้องเมษกับน้องจอชแผ่วเบา
“I know, time will tell..only time can tell” เขาไม่คิดจะเร่งรีบเพราะยังมีเวลาอีกนานที่จะทำให้เชื่อใจ “So take as much
time as you need.”
พฤษภาสบตากับอีกฝ่าย
“I will be right here waiting for you.”
หนุ่มไทยเอาหน้าซุกผมเด็กๆเพื่อบังแก้มที่กำลังขึ้นสีแดงจัด
“พูดอะไรกันฮะ” น้องเมษขมวดคิ้วมุ่น
“แด๊ดดี้บอกว่า..” โจชัวร์จะแปลภาษาแต่พ่อพฤษภ์ยื่นขนมมาให้ก่อน
พ่อหม้ายลูกหนึ่งทำทีมองไปทางอื่นหากปากอุบอิบ
“อดเปรี้ยวไว้กินหวานแล้วกันนะคุณ”
เหมือนจะยาว เลยตัดขึ้นตอนใหม่ดีก่า
ขอบคุณทุกท่านมากคร้าบที่เข้ามาเยี่ยม เค้าพูดไม่ค่อยเก่ง แต่รักหมดใจนะ
ให้หัวใจน้องเมษแทนแล้วกัน อิอิ
ปล. ขอบคุณมากๆๆๆสำหรับคะแนนโหวตนะคร้าบ แค่เข้ารอบแรกก็ดีใจแล้วววว
หัวข้อ: We have 2 daddies : Last Chapter pg. 91 [1/8/56] จบแล้วจ้าา (อ่าน 911912 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก