หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[PoP~Pu]

จบแล้ว? อะไรยังไงหว่า

[beatheart]

ยังรอคนเขียนอยู๋นะ

รีบมาต่อเร็วๆนะ

[Magis]

อยากอ่านคู่ของโจ้กับหนุ่มต่ออะ อยากรู้ว่าทำไมถึงเลิกกัน

[sunshine538]

ตามอ่านแบบเกรียนๆ มาได้ 1 สัปดาห์กว่าจะอ่านทัน
เลยมาทักทายเกรียนคนเขียนตามประสาเกรียนคนอ่านหน้าใหม่
จะภาค 2 ภาค 3 หรือตอนพิเศษอะไรก็ตาม ปล่อยมาเถอะ รออ่านทุกอย่างเลยค่ะ

[diFil]

อ๊าาาา อะไรร ไม่ได้เข้าไม่กี่วันหนีมาอยู่ห้องจบแล้ว แงงง 
แต่มาต่อแน่นะคะ? ต้องมานะ เกรียนคนอ่านรออยู่นะ งืออ 
ยังไงยังตามอยู่น้า จะเปลี่ยนชื่อกี่ร้อยชื่อก็จะตามไปเกรียนใส่ให้สุดขอบโลกเลยคอยดู ฮึ่ยย่ะ!
"เดี๋ยวก็มา.. " = เร็วๆ นี้ 
//แอร์นนน่ารักมากค่าา เขินน อ่านแล้วเขินน 


อ๊ะ ก่อนไป มีไอ้นี่มาฝากค่ะ...


ถึงม้วยสิ้นกลิ่นปลาร้ามหาอุตลุด

จะไม่หยุดเกรียนไม่พักสมัครสมาน

แม้เกิดใครได้มาเห็นแล้วเล่นพาล (ฮึ่ม!)

(ยัง)ขอยืนกรานเกรียนไม่ขาดไม่คลาดคลา


แม้ยามเย็น(ยัง)อยู่เป็นเพี่ยน(เพื่อน)ให้เกรียนซบ

แม้ยามรบอยู่ข้างกายไม่หายหนา

แล้วเมื่อใดเกรียนจะได้ฤกษ์กลับมา?

จะกอดรัดฟัดซักห้าสิบทีเอย




กลับมาเร็วๆ น้าาา งี้ดดดด~~ 

[INDY-POET]

เ่อ่อ..

คือ ภาคสองก็ต่อที่เดิมนั่นแหละครับ ไม่ได้ให้ย้ายมาอยู่ห้องจบแล้ว T_T เศร้าเลย
แต่ไม่ใช่ความผิดของโมฯนะครับ เค้าคงคิดว่าผมไม่กลับมาแต่งกระทู้นี้แล้ว แง่ว
อะ ไม่เป็นไร ไหนๆมาแล้วก็ ลงซักนิด พอให้(หาย)คิดถึง (ใครคิดถึงมึง!?//คนอ่านไล่กระทืบ  )

Just MisS.. [/color]



“มันจะยากอะไรนักหนาเกรย์”
น้ำเสียงที่เริ่มโมโหกับหน้าตาที่เริ่มเอาเรื่องจ้องผมไม่ลดละ
“ที่จะยอมรับว่าตัวเองผิด แล้วขอโทษกูเนี่ย?”
.
.
ห๊ะ..!
อะไร๊ อะไร อาร๊ายยยยย ??
ใครผิด ไอ้ทัศน์พูดมั่วๆ ผมเปล่า ผมเปล่า!

“มึงอย่ามาพูดให้กูดูเหมือนเป็นผู้ร้ายหน่อยเลย”
ผมเถียงทันที อันที่จริงก็ตวาดใส่กันไปมาได้สักครึ่งชั่วโมงแล้ว

“กูไม่ได้หมายความแบบนั้น”
ไอ้ทัศน์ทำหน้าขัดใจ

“มึงหมายความแบบนั้นแหละ”
ผมไม่ยอมแพ้ ก็ที่มันพูด จะให้รับว่าผมผิด ไม่เท่ากับผมเป็นผู้ร้ายเหรอ หน็อย!!

“เมื่อไหร่มึงจะเลิกเถียงกูซักทีนะ!”
ไอ้ทัศน์ถามอย่างอดรนทนไม่ไหว

“ก็เมื่อมึงยอมรับที่กูพูดไง!”

. . . .

ผมกับไอ้ทัศน์จ้องตากันเป็นปลากัด เราต่างไม่ยอมละไปจากอีกฝ่าย
แล้วผมก็ยกมือขึ้นมากอดอกเมื่อเริ่มเมื่อย

“จะต้องยืนมองกันไปอีกนานมั๊ย?”
ไอ้ทัศน์ถามขึ้นมาเช่นกัน

“มึงก็มองไปทางอื่นก่อนสิ”
ผมไม่ยอมเลิกรา

“กูต้องยอมมึงก่อนใช่มั๊ย”
มันถามนิ่งๆ

“แล้วกูจะต้องยอมมึงก่อนหรือไง”
ผมถามนิ่งกว่า ก่อนที่ร่างตรงหน้าจะทวนเรื่องราวอีกครั้ง

“กูอุตส่าห์ตะบี้ตะบันทำงานให้เสร็จ จะได้ไปกินปลากะพงนึ่งมะนาวที่มึงอยากไปกินซักที พอจองโต๊ะไว้ได้ดิบดี มึงไปดูบอล?”
มันมองผม เหมือนว่าผมผิดซะเหลือเกิน

“กูก็บอกแล้วไงว่ากูต้องดูบาร์ซ่าคืนนี้ ที่กูรอมึงมาทุกคืนมึงไม่เคยพูดถึง แต่มึงต้องรอกูคืนเดียว กูกลับกลายเป็นคนผิดเลย?”
ผมมองมัน เกลียดแม่งเหลือเกิน
ผมรู้ครับว่ามันปีสาม เรียนหนัก งานหนัก ต้องทำงานตลอด ผมก็เลยไม่เคยโวยวายที่มันหายหัวไปทุกวัน
แต่วันนี้แค่วันเดียวที่ผมไปดูบอลกับเพื่อน มันกลับโวยวายผม

“ก็แล้วทำไมมึงไม่บอกก่อนล่ะว่ามึงจะไปดูบอล”

“กูจะรู้มั๊ยว่ามึงจะกลับตอนไหน มึงบอกแค่ว่าคืนนี้ ไม่ได้บอกว่ากี่โมงนี่หว่า”

“ข้าวเย็นนะเกรย์”
มันเน้นเหมือนกับว่าผมผิด “นี่มันจะห้าทุ่มเข้าไปแล้ว”

“ก็บอลเพิ่งจบ แข่งกับมาดริดนะเว้ย”
ผมเน้นความสำคัญ

“ก็ถ้าบอลมันสำคัญกับมึงมาก ไปกินข้าวกับนักบอลไป”

โห..แม่ง ไล่กู

“ทุกวันตั้งแต่เย็น กูรอมึง รอ รอ รอ แล้วมึงก็กลับมาดึกดื่น ตอนที่กูหลับไปแล้ว วันนี้แค่วันเดียวที่กูไปดูบอล มึงด่ากูว่าหายหัวไปไหนมา”

“มึงแปะโน้ตไว้ก็ได้ กูโทรกี่สายก็ไม่รับ จะให้ไม่โมโหได้ไง”

“ก็กูไม่รู้ว่ามึงจะกลับมาก่อนกู”

“กูบอกมึงแล้วว่าจะรีบเคลียร์งานมากินข้าวด้วยกันน่ะ!”

“อย่ามาเสียงดังใส่กูนะ”

“มึงก็ตะโกนทุกทีแหละเวลาเถียงกัน”

ผมเม้มปาก ไม่อยากมองหน้ามันแล้ว ออกไปกินเหล้ากับเพื่อนดีกว่า

“จะไปไหน”
มันก้าวเท้าตามมา ผมไม่ตอบ

“เกรย์ มานี่”

ให้ตายเถอะ ถ้ากูต้องทำตามคำสั่งมึงละก็นะ..

“อย่าร้องไห้ด้วย”
มันเสริม

“ไอ้เหี้ย ไม่ได้ร้องเว้ย”
ผมแว๊ดใส่มัน ยัง ยังไม่ร้อง กูแค่ตาแดงๆ แม่ม..

“เออ งั้นก็มานี่”
ไอ้ทัศน์คว้าแขนผมไว้ แต่ผมสะบัดออก เกลียดเวลามันด่า ไม่ชอบเวลามันโมโห
ใครจะชอบให้คนที่ตัวเองรอทุกวันมาวีนใส่ครับ ถามหน่อยเถอะ?

“เกรย์ บอกให้มานี่”
ไอ้ทัศน์พยายามคว้าผมไปกอดไว้

“อะไรของมึง”
ผมยังคุกกรุ่นไม่หาย หันไปก็มองออกว่ามันยังคงเคืองไม่แพ้กัน แต่ทำไมพยายามกอดกูจังวะ

“เกรย์ อยู่นิ่งๆ”
ในที่สุดผมก็ตกอยู่ในวงแขนมัน ….

“เวลาเถียงกันอย่าอยู่ห่างกู”
ไอ้ทัศน์บอกห้วนๆ
 
“ทำไม”
ผมถามอย่างหงุดหงิดในอารมณ์

“เพราะกูไม่อยากให้มึงเดินหนีไป”
มันบอกสั้นๆ ยังคงโอบกอดผมไว้
และผมก็ต้องถลึงตามองมัน
“เชี้ย มึงเคยเห็นคนบ้าคู่ไหนเถียงกันไป กอดกันไปมั๊ย?”

“คนบ้าคู่เนี้ยแหละ”
เสียงเข้มๆดุๆเอ่ยบอก
ผมอ้าปากค้าง เถียงไม่ออก
โอ๊ย ทำยังไงวะ ทะเลาะกันไป กอดกันไปเนี่ย กูเครียด!

“เวลาเถียงกันก็อยู่ใกล้ๆกันเนี่ยแหละ เข้าใจมั๊ย”

“ไม่เข้าใจเว้ย”
ผมบอกดื้อๆ

“กูบอกแล้วว่ากูจะรีบกลับมากินข้าวกับมึง”
มันมองตาผม
ผมจึงอธิบายบ้าง
“กูนึกว่ามึงจะกลับประมาณห้าทุ่ม ก็เลยไปดูบอลก่อน ทำไมต้องโวยวายใส่ขนาดนี้ด้วย”

“ที่โวยวายเพราะคิดถึง ไม่ได้ไปไหนด้วยกันมากี่วันแล้ว”
..ไอ้ทัศน์พูดมาได้ ผมก็..

“แล้วคิดว่ากูไม่คิดถึงมึงรึไง อยู่ห้องไม่มีมึงมันเหงารู้มั๊ย อย่างน้อยตอนดูบอลก็จะได้ไม่คิดถึงมากนัก..”
แม่ง..
ผมเม้มปากแน่น
ทำไมต้องบอกความจริงมันด้วยนะ

เราต่างเงียบกันไป..
ต่างคนต่างเงียบ..

โอเค..
สรุปเราทะเลาะกันเพราะคิดถึงเหรอวะเนี่ย..
เกรียนทั้งคู่ แม่ม..
. . . . . . . . . . . . . .

คิดถึงครับ แหะๆ..
คนอ่าน//มึงมาเพื่อเท่านี้??

เกรียน!!

[Alone Alone]

อ่า นึกว่าจบแล้ว แอบเศร้าเลยนะเนี่ย

 

[diFil]

กว๊ากกกกกกกก
  จิ้มก่อนอ่าน

คิดว่าจะไม่มาแล้วซะอีกก 


*************************

:: EDIT ::

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก เขินนน
เขินนนนนนน เขินนนนนนนนนนนนน
แหม คิดถึงกันได้เกรียนมาก
เถียงกันไปกอดกันไป เกรียนมาก
เหตุผลแต่ละคนน่ารักแบบเกรียนมาก

สรุป ...คนเขียนเกรียนมาก (ห๊ะ...)

[phenomintna]

ถึงแม้จะเกรียนแต่ก็ รู้สึกว่าเป็นการงอนกัน ที่น่ารักมากๆๆๆ อยู่ดี

[DraCo_SLa13]

คิดถึง  ใช่  คิดถึงเกรียนจริงๆ

ว่าแต่เค้าว่าคู่ไหนทะเลาะกันถี่ เค้าว่าลูกดกน๊าาาาาาาาาาาาาาา

[sureerat25476]

  แวะมาให้คิดถึงกันเบาๆ

ก.คนแ่ตง แล้วอีกเรื่องล่ะ TT

[Zymphoniz]

อ๊ายยยยยย เจออย่างนี้ เขินเลย 

[bangkeaw]

เค้าก็คิดถึงเกรียนเหมือนกัน 

แหม..นี่ถ้าไม่เปิดเข้ามาหานิยายอ่านในหน้านี้็ก็ไม่รู้นะเนี่ยว่าโดนย้ายมาแล้ว

[zabzebra]

ตอนนี้ถึงจะเกรียนแต่ก้อน่ารักว่ะ

ทะเลาะกันเพราะคิดถึง โว้ว เขินนนนนนนนนนนน

[Gyoza]

แอร๊ยยยยยยยย

///กอดคนเขียนหนึบ

คิดถึงเหมือนกันค่าาาาาาา

[TONG]

เขินมากกกกกกกอะตอนนี้ ทะเลาะกัน ง้อกันได้น่ารักเป็นบ้าเลย

[mundoo]

อ๊าย....เถียงกันไป กอดกันไป!!!!
หวานแบบเกรียนๆ 5555

[navysilver]

จะเรียกว่ามันทะเลาะกันได้น่ารักมาก  หรือมันเกรียนมากดีฟระ


 

[himecrazy]

    เกรีัยนคนเขียนไมตอนนี้อ่านๆไปมันหวานๆๆดีจังเลย ชอบอะ ตกใจหมดตอนเห็นย้ายมาห้องนี้ แต่ไม่เป็นไรเนาะ ยังไงก็ตามมาอ่านอยู่ดี

[bobie]

คิดถึงคนเขียนด้วยยยย 

[boworange]

      คิดถึงคนเขียนมากๆ คะ

      ดีใจที่มาแต่งต่อแต่ตกใจที่โดนย้ายห้อง

       ปล.หายไปหลายวันอยากได้ของฝากเป็น โจ กะ หนุ่ม นะคะ. จองคิวไว้ล่วงหน้า อย่าเพิ่งชิ่งละ. จุ้บๆ

[eaey]

คนเขียนโดนเกรียนใส่  โดนย้ายมาซะงั้น แต่ไม่เป็นไรจะตามอ่านน้าาา

[myapril]

ถึงจะมาแค่นี้ก็ชุ่มชื่นหัวใจแล้วจ้า
ทะเลาะกันไปกอดกันไป ถ้าไม่ใช่ไอ้เกรียน ทำไม่ได้นะเนี่ย
เหตุผลจริงๆคือต่างคนต่างคิดถึง
 

[iforgive]

ถ้าจะต่อทู้นี้บอกโมย้ายกลับก็ได้นะ  เชื่อว่าคนอ่านอีกหลายคนคงอยากให้เป็นแบบนั้น
หรือจะตั้งทู้ใหม่  เป็นภาคสอง สาม สี่ ห้า หก ก็ได้  คนอ่านก็รับได้อยู่แล้ว
เกรียนมันทั้งคนเขียน  เกรียนมันทั้งคนอ่าน  ทัศน์ เกรย์ กรีน โก โจ หนุ่ม แอร์ นน  แมร่งเกรียนกันหมดนั่นแหละ

[kwangun]

น๊ารักอ้ะ 
คงไว้ซึ่งความเกรียนดั่งเกลือรักษาความเค็ม

[lunarinthesky]

น่ารักอ่ะ

[kunkai]

เกรียนต่อได้อีก

[yeyong]

ยังไม่หายคิดถึงเลย  ยิ่งคิดถึงมากขึ้นไปอีก

[Magis]

เกรียนทั้งคู่เลยแฮะ ทะเลาะกันเพราะต่างคนต่างคิดถึงเนี่ยนะ เหอๆ

[beery25]

  8 ทะเลาะเรื่องเล็กน้อย แต่เพราะเห็นความสำคัญของคนรัก จึงทะเลาะ