หัวข้อ: INDY in love เกรียนนัก..แต่ก็รักละวะ! 2/4/59 ::Special Idylle:: Final P.289

[special]

แอร์ตอบแบบนี้ นิคอึ้งไปเลย ฮ่าๆๆๆ 

อิอิ อีกไม่นานก็จะย้ายกลับไปอยู่แบบ 3 คน พ่อ แม่ ลูก 

[Forget_Me_Not]

  ก.คนเขียนมาต่อแล้ว

[hunnanoii]

ฮันแน่แอร์อยากให้เขากลับมาอยู่ในห้องด้วยก็บอกไปตรงสิ
จะมัวเขิลให้หญ้ายาวทำไมเสียเวลา อิอิ

 

[Pa'veaw]

 

เมื่อไหร่จะเข้าใจเมื่อไรจะรักกานนนน

[nomo9]

ฮาโหลลลลล เกรียนคนเขียน ไม่ได้เข้ามาทักเกือบเดือน หน้าเพิ่มเกือบหกสิบหน้า ==" 
ตะลุยอ่านในเย็นเดียวเลยจ้า ยังคงความเกรียนได้เหมือนเดิมเลย
thank u นะจ๊ะ สำหรับเรื่อง ตอนนี้เม้นท์ยาวๆ ไม่ออกอ่ะ งานท่วมหัวเหมือนกัน
ค่อยๆ ลองมอง ถ้ามีอะไรที่มาทำให้รู้สึกไม่ดี ลองฝึกมองอีกด้านดู ทุกอย่างมีสองขั้วเสมอ
ไม่บอกว่าจะสู้ๆ หรอกนะ เพราะมันเชยไปแล้ว (แอบเกรียน คัดลอกมา อิอิ)
แต่อยากให้คิดในสิ่งที่เราจะรู้สึกดีขึ้นบ้างจ้า 
ด้วยรักและห่วงใย
เกรียนคนอ่าน
ปล. ตามที่ถาม รู้จักจากเรื่องนี้แหละ เรื่องเดียวล้วนๆ อยากอ่าน trust อ่ะ เข้าไปไม่เจอแล้ว 

ปลาลิง : เป็นเรื่องแรกที่ได้อ่านตั้งแต่ยังไม่จบอ่ะ แล้วก็ติดมั่กๆ ด้วย ^_^

[beery25]

นน ติ๊งต้องมาก

[@BUA@]

โถ่เอ๊ยคุณอากาศ ซักวันเถอะตัวเองต้องเป็นฝ่ายง้อเค้า ชิส์ 

ปอลอ เราไม่รู้จักกันค่ะ

[YouandMe]

มาเม้นท์อีกครั้งหลัง complete

แอร์...พูดอะไรออกไป เกิดนิคช็อคคาประตูใครจะรับผิดชอบ 
แต่นนก็เก่งเหลือเกิน ร้องเพลงปลอบเกรย์แบบนี้ไม่โดนก้านคอก็บุญโขแล้ว 

ปล. มาตอบคำถาม...ใช่ เรา-ไม่-รู้-จัก-กัน 

[TifaReira]

ได้ข่าวว่า แปะอันก่อน ยังไม่ไปดิท --* เอาน่า แป้บๆ เราจะเม้นตอนนี้ก่อน ผิดรึไง!
จากตอนดราม่าติ่งๆ ที่เจ้าแอร์ไปวีนแตกใส่น้องนน เป็นที่รู้กันเลยทีเดียวว่า
อินิสัยพูดเอง คิดเอง เออเอง มันเป็นวิสัยที่สืบทอดโดยตรงมาจากพี่รหัสของมัน
หรืออีกนัยนึงเป็นวิสัยทั่วไปของเมะเกรียน 55555
ดูด๊วววว คิดไปได้เป็นตุเป็นตะ เออ เอ็งมันไม่คิดอะไรกะเค้าเร้ยยยยย
ไอ้แผนแกล้งไปให้คิดถึง (ที่คิดขึ้นมาเอง--*) ก็ไม่ค่อยจะได้ผลเร้ยยยยย
อาการพาลไปทั่ว แม้แต่โต๊ะป้าร้านขายข้าวนั่น แกจะอธิบายว่าเยี่ยงไร
ถึงขั้นทะเลาะกับน้องเกรย์อีก เครียดเรื่องพี่รหัสเอ็งไม่พอ ยังมาเครียดกะเมทอีก เฮ้ออออ
ไอ้แอร์ซึน!!!
ตุ๊ดนิคน่ารักอ่ะ วีนแตกใส่เจ้าแอร์ แต่เราว่ามันไม่ค่อยน่ากลัวนะ 5555
แถมยังบอกว่าเป็นผัวเมียอีก หึหึ คำนี้มันอาถรรพ์นะแก โดนแน่ๆ กร๊ากกกกก
แล้วที่บอกว่า ไม่ให้ยอมคนนั่นน่ะ มันคือที่มาของการแย่งชิงเตียงล่างในตอนถัดมาชิมิ
จัดทามมิ่งในฟิคดีๆนะน้องเกรียนน้อย แต่ถ้ามันยุ่งมาก ก็ช่างหัวแม่งเหอะ เราก็อ่านอยู่ดี 55555

แป๊ะลิ๊ง(?) : น้องเกรย์เค้าร้องไห้เพราะพี่กรีน? ชิมิ
ป๊ะล่ะ : เราไม่เคยรู้จักกัน ไม่เคยเจอกัน ไม่มีอะไรในดงกล้วย มีแต่เกรียนใส่กันในฟิคไปวันๆ 5555 แค่มีสายแถวๆมอชอนิดหน่อย คึคึ
ปอลอ(วิบัติไม่ไหว) : เสียรีฯมาเป็นกวีเรยนะจ๊ะ อันเรานั้น แค่พูดให้รู้เรื่องก็ยากแล้ว เป็นกวีต้องขอบาย
ปล้ำลา(?) : คิดถึงพี่ทัศน์กับน้องเกรย์ตอนปัจจุบันอ่ะ // โจหนุ่มไม่เคยคิดจะทวง เพราะมาทีก็หักอารมณ์ให้กรูเศร้าตลอด
บางที มีแทรกก็ดี ไม่มีก็ได้ มีแล้วปวดใจ สงสารพี่หนุ่ม TT

[Loin_diciz]

เริ่มจะเข้าใจกันแล้วสินะ น่ารักเชียว

ปล.ถามคนเขียนได้ไหม สงสัยมาสักพักและ ไอ้รูปประจำตัวอะ คือคนเขียนเหรอ
เราเข้าใจมาตลอดเลยว่าคนเขียนเป็นผู้ชาย นี่ตกลงเป็นผู้หญิงรึนี่ อิอิ

[myall]

นนรั่วได้ตลอดเวลา เมื่อไหร่แอร์จะปิ๊งๆนนซักที 
แต่แหมอยากให้เค้ากลับมาล่ะสิ คิคิ

[vi2212]

แอร์จะไม่ช่วยเมียย้ายกลับห้องหน่อยหรออ

ปล้ำลิง..คนอ่านถูกเเรงดึงดูดจากเกรียนเกรย์เลยกลายมาเป็นเกรียนคนอ่าน ณ ปัจจุบัน

[INDY-POET]

Air – Non : The Lord Of The Room
Part VII [End]

ผมมองร่างน้อยที่วิ่งดุ๊กดิ๊กไปทางห้องนิคแล้วถอนใจ
ไอ้ตอนแรกก็เกลียดนักละครับ
แต่ เออ.. ตอนนี้แม่งก็ปฏิเสธไม่ได้แล้วว่าหลงรักเข้าไปเต็มเปา

หลงรักผู้ชาย แถมเป็นผู้ชายเพี้ยนๆ เฮ่อ กูเครียด!

. . . . . . . . . . . .

“อรุณเบิกฟ้า นกกาโบยบิน ออกหากินร่าเริงแจ่มใส พวกเราเบิกบานรีบมาเร็วไว ยิ้มรับวันใหม่ยิ้มให้แก่กัน”

ไอ้นนปรือตางงๆ ขึ้นมามอง
“แอร์..”
มันเอามือยีตา

ใช่ครับ.. ผมเอง
นึกบ้าอะไรขึ้นมาถึงร้องเพลงนี้ก็ไม่รู้ แล้วเสือกตั้งนาฬิกาปลุกไว้เช้าๆด้วยนะวันนี้ งงตัวเอง

ผมหยิบตะกร้าอาบน้ำและผ้าขนหนู..ของนนมาถือไว้

“ลุกขึ้น แล้วไปอาบน้ำได้แล้วนะ เดี๋ยวไปเรียนสาย”
ผมยื่นตะกร้าและผ้าขนหนูให้ร่างบนเตียงที่กำลังยันตัวขึ้นมามองผมงงๆ


“แอร์ครับ”
ไอ้นนเรียก

ผมพยักหน้าให้มัน


“ผีเข้าเหรอครับวันนี้?”

ไอ้นี่หนิ! -*-

ผมมะเหงกมันเบาๆ
“ไปอาบน้ำ”

ไอ้นนยังคงมองผมด้วยความงง

“แอร์ครับ”
มันเรียกอีก

“อืม”
ผมครางรับ

“แอร์ครับ”

เฮ้ย มันจะเรียกหลายหนทำไมวะ!

“อืม”
ผมขานรับ


“แอร์คร้าบบบ”
คราวนี้ไอ้นนตะโกน


“เฮ้ย ตะโกนทำไมเนี่ย”
ผมเอามืออุดปากมันไว้
แต่มันกลับเอาสองมือมาเขย่าแขนผม แล้วบอกอู้อี้ว่า
“แอร์ครับ ตื่นเถอะ ละเมอลงมาปลุกผมเนี่ย”
.
.
-*-
ไอ้เวร
เพี้ยนได้อีก

ไร้ซึ่งความคิดถูกผิดใดๆ ผมเอามือออกและกดปากลงไปบนกลีบปากตรงหน้าแรงๆเพียงชั่ววินาทีเพื่อพิสูจน์ว่าตื่นแล้ว
แล้วผมก็วางตะกร้าและผ้าขนหนูไว้บนเตียง คว้ากระเป๋าและแฟ้มเดินออกมานอกห้องอย่างรวดเร็ว
.
.
ผมเสือกไปจูบมันทำไมวะเนี่ย?
โอย อยากเอาหัวโขกฝาตาย
เออ ไม่สิ มันไม่ได้เรียกจูบ กรูแค่กดปากลงไปเฉยๆ ผมพยายามหาทางรอดให้ตัวเอง
กูว่าแล้วเชียว มันมาอยู่ใกล้คงทนไม่ไหวเข้าซักวัน
ผมต้องรักษาระยะห่างให้มากกว่านี้ซะแล้ว
โอเค เริ่มใหม่แอร์ เริ่มใหม่..
. . . . . . . . . . . . . . . . . .

“แอรรรรรรรร แอรเน่า เอิ๊กส์….”
เสียงอ๋อแอ่ เมาๆ แบบนี้ เป็นใครไปไม่ได้ครับ นอกจากไอ้เกรย์เวอร์ชั่นเกรียนแล้วเมา

“ว่าไง”

“ปายซื้อผักให้หน่อย อยากแดกสุกี้ต่อ ผักหมดดด”

“เมาอยู่ไหนเนี่ย”
ผมถามมัน

“ชะ..เอิก..ชมรม งืมม”

“แล้วไม่มีใครเหรอวะน่ะ”

“มี อือ แต่เมากันหมดแล้ว ฮ่า ฮ่า”

“ไอ้เกรียนเอ้ย เฮ่อ ให้กูไปซื้อผักที่ไหนวะ นี่จะห้าทุ่มแล้วนะเว้ย”

“กาดเมืองใหม่งายยย”

“กาดอะไรนะ??”
งงสิครับ กูคนใต้นะ กูมาอยู่ได้แค่ไม่นานเอง ฟาย

“กาดเมืองหม่ายยย”

“โอย เออๆ งั้นบอกทางมา”

“อือ….ไปทางประตูช้างเผือกก”

“อืม ประตูช้างเผือก”
ผมทวน

“อ้อมดอยอ่างขาง แล้วจาไปเจอเกาะสิมิลัน แฮ่”

ถุย!
“พอๆ กูกลัวมึงพูดต่อแล้วไปจบที่เกาะพีพี เอาเป็นว่าส่งคนที่รู้ทางมารอใต้อ.มช.คนนึง เดี๋ยวกูไปหา”

แล้วผมก็ขี่มอร์ไซค์คันเก่าไปตามถนนสลัวๆ ตรงไปอ.มช.
จอดรออยู่ไม่นาน ผู้ชายคนนึงก็ต้วมเตี้ยมลงมา
และ..
ยิ้มแฉ่ง


“แอร์ คิดถึง”
.
.
-*-
ไม่ต้องบอกใช่ไหมครับว่าใคร

“แล้วมึงไปทำอะไรในวงเหล้าเนี่ย อย่าบอกนะว่าแดกกะเค้าด้วย”
ผมพยายามสูดดมว่ามีกลิ่นแอลกอฮอล์ไหม

“จะดมใกล้กว่านี้มะ คิกๆ”

-*-
ขอกูมะเหงกมันที ลามเหลือเกิน


“เงียบเถอะ บอกมา”

ไอ้นนทำหน้ายุ่ง แล้วส่ายหน้าดิก
“ผมไม่ได้กินครับ แต่ผมอยู่ที่ห้องชมรมพุทธศิลป์ แล้วได้ยินเกรย์ร้อง บัวลอย เจ้าเพื่อนยากทำไมจากข้าเร็วเกินไป เงี้ยอะครับ เลยไปดู เกรย์เมาแอ๋อยู่ที่วรรณศิลป์”

เออ เจริญ -*-

“เวรกูจริง มีเมทกะเค้าทั้งที คนนึงเกรียน คนนึงเพี้ยน”
ผมบ่น


“ไม่ใช่ว่าคนนึงเกรียน คนนึงสดใส น่ารัก อารมณ์ขันและเป็นกันเองเหรอครับ??”


ขอ ถุย! อีกที


“รีบๆขึ้นมาๆ ฮึ่ย”

“แฮ่ๆ”
ไอ้นนหัวเราะกวนตีน “เดี๋ยวผมขี่เอง ขี้เกียจคอยบอกทางแอร์”

“ไม่ต้องเลย รีบๆขึ้นมา”

“ก็ดีครับ ผมจะได้นั่งกอดเอวแอร์ไปตลอดทางเลย จะได้ซุกไซ้ งืมม”
.
.
“โอเค มึงขี่”
ผมเปลี่ยนใจทันควัน
ไอ้นนหัวเราะ แล้วผมจึงขยับมาเพื่อให้มันมีที่นั่ง อยากบีบคอมันจริงๆถ้าไม่หวั่นว่าเดี๋ยวจะตายคู่

ไอ้นนขี่ไปทางประตูช้างเผือกจริงๆนั่นแหละครับ เพียงแต่ไม่อ้อมดอยอ่างขางแล้วไปเจอเกาะสิมิลันอย่างไอ้เกรย์ว่า
ตรงมาเรื่อยๆ ผ่านเจดีย์….


“ถึงละครับ”
ไอ้นนบอก ผมมองไปสองข้างทาง พืชผักวางขายเต็มไปหมด จะเอาอะไรละ ผักบุ้ง ผักกาด กะหล่ำปลี ฟักแฟง แตงโม ไชโย โห่ฮิ้ว << คนอ่านถาม   
แต่ของสดมันเยอะจริงๆครับ ทั้งผักและผลไม้
ผมก็เคยผ่านทางนี้นะ แต่ไม่ยักรู้ว่ากลางคืนจะเป็นตลาดผักแบบนี้

“ผมเป็นโชเฟอร์ตีนผี แอร์เกาะเอวได้นะ ถ้ากลัวตก”
ไอ้นนว่า

แหม่..
-*- อยากโบกมันจริงๆ


“เฮ้ย ขี่ดีๆสิ”
ผมมะเหงกมัน เมื่อเบรกกะทันหัน

“แง่ง แอร์ก็ดูรถหน้าเด้ มันเบรกก่อนอ๊ะ”
ไอ้นนโวยวาย
ผมเอามือแตะเอวมันไว้
“เออๆ เงียบเถอะ ขี่ไป”
ผมบอกมัน ที่หันหน้าหนีไปทันทีที่ผมแตะโดนเอว

โห มึงเขินเป็นด้วยเหรอไอ้นน!!
เงียบเลยครับ ก้มหน้าก้มตาขี่รถได้อีก โห รู้อย่างนี้กูกอดเอวเลยดีมั๊ยเนี่ย
เฮ้ย อย่าแอร์ ไม่นะ พุท โธ พุท โธ

แล้วไอ้นนก็จอดรถ ยังคงไม่พูดอะไรกับผม หน้าขึ้นสีเป็นริ้วๆ
ผมแอบยิ้มชอบใจ เขินซะมั่งก็น่ารักดีนะมึง เสือกรุกอย่างเดียวมาตลอด -*- กูหน่าย


“เอาผักบุ้งกะผักกาดนะครับ เดี๋ยวแอร์เตือนผมให้แวะซื้อวุ้นเส้นกับไข่ด้วยนะ”
ไอ้นนชี้แจง แล้วเดินไปตรงที่ผักบุ้งวางขายเยอะแยะ


“ปี้ครับ อันนี้มัดเต้าใดครับ”

“ห้าบาทเจ้า ห้ามัดซาว”

“ห้ามัดครับพี่ ซาวบาทก่อปะเล๊อะเนาะ”

.
.
(?) << หน้าผม


“มั่นแหลงไอไหรกันหวะ”
ผมแอบบ่นเป็นภาษาถิ่น


“แอร์ว่าไงนะครับ”
ไอ้นนหันมาเลิกคิ้ว

“เปล่า”
ผมบอกปัดๆ


“ฮั่นแน่ แอบชมว่าผมน่ารักเป็นภาษาใต้เหรอ ผมรู้ อิอิ”

โห -*- มึงมโนเก่งมาก
ไม่เขินแล้วเรอะ!!
. . . . . . . . . . . . . . . . . .

แล้วเราก็กลับกันมา พร้อมหอบผักกาดผักบุ้งไข่ไก่และวุ้นเส้นมาประเคนคนเมา

“งืมมม ดีมาก เก่ง เก่ง”
เกรย์ตบมือเปาะแปะให้ผมกับไอ้นน

“ขอให้แอร์และนนถือไม้เท้ายอดตะกั่ว กระบองยอดดีบุก งืมมม”
ห๊ะ..

ผมอยากแจกมะเหงกไอ้เกรย์เหลือเกิน แต่ขอให้ชัวร์ๆว่ามันไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ทัศน์ก่อน เดี๋ยวผมโดนพี่ทัศน์ฆ่า
ซึ่งในตอนนี้ผมโคตรไม่ชัวร์ ก็พี่ทัศน์เนี่ยแหละครับที่บอกว่าไอ้เกรย์ไปมีเรื่องอะไรซักอย่างที่คณะวิศวะ
ผมกลับมาก็เห็นซัดเหล้าแล้วร้องไห้ร้องห่ม ดูรูปสามคนพี่น้องอะไรก็ไม่รู้ ผมก็งง

“อืออ..พ่อ แม่ กรีน กร รัก..”
เกรย์เพ้อแล้วผมก็ยิ้ม ไอ้เกรย์เพ้อถึงครอบครัวแล้วชวนให้ผมคิดถึงบ้านทุกที

“กูอยากแดกขึ้นมามั่งละ ไหน มาๆ ก๊งๆ”
ผมจัดแจงหาแก้ว เพื่อจะกลับมาพบว่า…….เหล้าหมด !! เวรเอ้ย เสียอารมณ์กู
ผมจึงลากไอ้เกรย์กับไอ้นนไปกินเหล้าที่ร้านโต่งแทน เพื่อจะพบว่าไม่น่ามาเลย!
.
.
“บัวลอยเขาเป็นชายหนุ่ม ตาเหล่ หลังคุ้ม เด๋อเด๋ดด๋าด๋า”
.
.
ผมพยายามเอาเกรย์ลงมาจากเก้าอี้ หลังจากมันแหกปากและพยายามขึ้นไปเต้นเป็นครั้งที่สามแล้ว
ผมภาวนาขอให้ใครก็ได้ที่มีความสามารถลากมันออกจากร้านช่วยลงมาโปรดที แล้วผมก็เจอขณะเดินไปห้องน้ำ

“พี่ทัศน์?”

. . . . . . . . . . . . .

“แอร์แน่ใจเหรอครับ ว่าเราไม่ควรตามไป”
ไอ้นนถามผมหลังจากพี่ทัศน์ยื้อยุดฉุดกระชากไอ้เกรย์ออกจากร้านไป


“พี่ทัศน์ดูแลไอ้เกรย์ได้น่า”
ผมบอก แม้ท่าทีที่พี่เขาลากนั้นจะต่างกับคำว่าดูแลราวฟ้ากับบาดาลก็ตาม


“เขาจะไม่ฆ่าเกรย์แน่เหรอครับ”


ผมทำหน้าเหยๆ
“ไม่หรอก..มั้ง”


แล้วผมก็ลืมตัวคว้าแขนไอ้นนจูงมาทางมอเตอร์ไซค์ เมื่อมีไอ้หนุ่มล่ำพยายามเดินเบียดมาทางร่างน้อยของผม (?)

“อะไร”
ผมเลิกคิ้วมองไอ้นน เมื่อมันมองผมอย่างเขินๆ
“จับมือผมไว้ แล้วแอร์จะขี่รถยังไงอะ”

แม่ง! เออว่ะ ผมปล่อยทันควัน
แล้วรีบๆซิ่งมอร์เตอร์ไซค์กลับหอ


“แอร์..”
ไอ้นนเรียกเบาๆผ่านท้องถนนที่ไม่ค่อยมีคนแล้ว

“หือ?”
ผมตอบรับ

“หนาวอะ”
ไอ้นนบอก

“จะให้กูทำไงล่ะ?”
ผมถามกลับเอื่อยๆ

“กอดเอวได้มั๊ย..”
….
……..
“อืม..”
ผมครางตอบ

แพ้ครับ..ยอมแพ้ละ
ผมเอามือซ้ายไปซ้อนทับมือมันไว้..กันหนาวอีกชั้น


“ขอบคุณครับ”
นนซุกหน้าไว้กับหลังผม..

. . . . . . . . . . . . .

คืนนี้ แม้ไอ้เกรย์จะกลับมาในสภาพปลอดภัยไร้รอยขีดข่วน เว้นว่าเปียกโชก ผมก็ยังนอนไม่หลับ
เหลือบมองเตียงล่างบ่อยๆ..
ผมกับนนไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลยหลังมาถึงหอ เราต่างไร้คำพูดไปพร้อมๆกัน

ไอ้นนเองก็ดูเหมือนอยากเก็บความทรงจำบนรถเมื่อกี้ไว้มากกว่าจะให้ผมพูดทำลายบรรยากาศ ผมเองก็เงียบ
ความสามารถในการพูดหายไปชั่วคราว

ผมลืมตาโพลงในความมืด ..จะเอายังไงกับพรุ่งนี้เช้านะ
ปล่อยไปตามหัวใจ..หรือ..ขัดขืนต่อไปดี

. . . . . . . . . . . . . . .

“ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา  โอกาสของผู้กล้า ศรัทธา ไม่มีท้อ โอ้วเย”
.
.
ผมลืมตาขึ้น เอาล่ะสิ จัดเต็มตั้งแต่เช้านะไอ้นน

ผมลุกขึ้นมาโดยไม่พูดอะไร ลงมาจากเตียงได้ก็รีบคว้าผ้าขนหนูและตะกร้าก่อนมือขาวนั่นจะฉวยไปได้ แล้วเดินดุ่มๆไปอาบน้ำ

. . . . . . . . . .

ผมนั่งมองไอ้นนเอาผ้าซับหน้าไอ้เกรย์ไปพลาง อ่านกลอนมันไปพลาง เยอะจริงจัง อารมณ์อินดี้จริงๆไอ้เมทคนนี้
ไอ้เกรย์มันป่วยน่ะสิครับ ไม่รู้ผลจากน้ำดื่มคริสตัลเมื่อคืนรึเปล่า

ผมกับไอ้นนพูดกันแค่พอสื่อความได้ เหมือนมันเองก็ไม่เข้าใจว่าผมเป็นอะไรไป
ซักพักพี่ทัศน์ก็เอาโจ๊กเอายาพร้อมแผ่นเจลลดไข้มาฝากให้ผมดูแลไอ้เกรย์
ไอ้ที่โคตรไม่ชัวร์เมื่อวาน ตอนนี้ชัวร์แล้วครับ
มีซัมติงกันชัวร์!

ผมกับไอ้นนก็ยังพูดกันแค่พอเข้าใจเหมือนเดิม แม้ว่าวันนั้นจะอยู่ในห้องเดียวกันเกือบทั้งวัน
พอไอ้เกรย์ตื่นมาถามหาพี่ทัศน์แบบอ้อมโลกเสร็จแล้ว ผมก็ให้มันแดกข้าวแดกยานอนต่อและลงไปสงบสติอารมณ์ข้างล่าง
เจอพี่ทัศน์ก็มอบกุญแจห้องแด่พี่แกไป
.
.
“แอร์ เป็นอะไรรึเปล่าครับ?”
ไอ้นนถามออกมาในที่สุด ดูจากอาการหอบน้อยๆนั่นดูเหมือนมันเดินหาผมจนทั่วหอ

ผมส่ายหน้า
..ไม่ครับ ผมจะไม่สานต่ออะไรก็ตาม


“ผมทำอะไรให้แอร์ไม่พอใจรึเปล่า”
ไอ้นนถามอีก


“ทำไมชอบถามชอบพูดอะไรซ้ำๆซากๆ มันน่าเบื่อ มึงไม่เข้าใจหรือไง”


ไอ้นนเม้มปาก
“วันนี้แอร์เป็นอะไรไปอีกครับ เปลี่ยนโหมดอีกแล้วเหรอ”


แม่ง เดี๋ยวนี้หัดต่อปากต่อคำ

“กูพูดอะไรก็หัดเชื่ออย่างนั้นเถอะน่า”
ผมลุกขึ้นเดินหนี


“แอร์บอกผมเองนะว่าอย่ายอมคน”
ไอ้นนเถียงตามหลัง

เวรเอ๊ย!

ผมทำเป็นไม่สนใจและเดินต่อไป คณะวิศวะใกล้ๆนี่เอง เดินไปเอาก็ได้วะ วันนี้มีซ้อมวิ่ง


“แอร์”
ไอ้นนเรียก


“อย่าเดินตามมานะ”
ผมหันไปดุมัน

แต่ฝีเท้ามันก็เดินตามไม่ลดละ

เอาสิ ผมว่าผมแข็งแรงกว่ามันว่ะ ผมจึงข้ามถนนตรงไปยังสนามบาส พามันเดินวนรอบมอซักรอบสองรอบเป็นไง
ไอ้นนก็ยังเดินตาม แม้ผมจะได้ยินเสียงหอบจากร่างข้างหลังที่ก้าวตามขายาวๆของผมไม่ทันจนต้องวิ่งแล้วในตอนนี้


“แอร์ เหนื่อยแล้วนะ”
ไอ้นนตะโกน
ผมไม่หันไปมอง ยังคงก้าวยาวๆต่อไป เสียงฝีเท้าห่างออกไปเรื่อยๆเหมือนมันเหนื่อยจนต้องหยุดวิ่ง

ผมเดินไปได้ซักพัก จึงหันกลับไป..

ไอ้นนเดินตาม..แม้จะห่างมาก แต่ก็ยังตามมา..

แล้วเมื่อมันเห็นว่าผมหยุดเดินก็รวบรวมกำลังใจวิ่งสุดตีนมาอีกครั้ง

..ผมมองหน้าตามุ่งมั่นของร่างน้อยไกลๆนั้นแล้วก้าวขาหนีไม่ออก


“ถ้าเราคบกันจริงๆ ซักวันกูอาจจะทิ้งมึงไป แล้วมึงก็จะต้องร้องไห้ขี้มูกโป่ง”
ผมพูดออกไปเมื่อมันวิ่งมาในระยะพอได้ยิน

“ผมยอมร้องไห้ขี้มูกโป่ง
ไอ้นนตะโกนกลับ


ผมถอนหายใจ มันเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนานะ
“อย่าทำอย่างนี้ กูเป็นคนเหี้ยๆ ซักวันกูก็ต้องทำมึงเสียใจ”


ไอ้นนหย่อนฝีเท้าเมื่อใกล้ถึงผม


“งั้นผมก็ยอมเสียใจ..”
ไอ้นนบอกหอบๆก่อนจะเป็นลมล้มลงในอ้อมแขนผม


ผมโอบร่างมันไว้ โบกไม้โบกมือให้ลมเย็นๆพัดมาต้องหน้าซีด
“เฮ้อ”
ผมถอนใจพลางลูบหัวพลาง


“นน”
ผมเรียก

“นน ไอ้ไม่เจียมสังขาร ตื่น”
ผมลูบแก้มเบาๆ จนมันลืมตาขึ้นมา

“แหงะ ผมตายแล้วเหรอ”

“ยังเว้ย แค่เป็นลม เกรียนจริง”

“โอเค งั้นอุ้มผมกลับห้อง”
ไอ้นนยื่นแขนออกมา ทำนองขอให้อุ้ม กรูอยากจะบ้า ไม่ได้สำนึก ไม่ได้ยอมตัดใจ ไม่ได้อะไรเลยใช่มั๊ยเนี่ย!?


“จะบ้าเหรอ ไม่ใช่ตัวเบาๆนะ”
ผมโวย

“คิกๆ ผมล้อเล่น ปะ กลับกันเถอะครับ”

“จะให้กูโดดซ้อมวิ่งรึไง”

“เออ ลืมไป วันนี้แอร์ต้องซ้อมวิ่ง”
ไอ้นนทำปากเบี้ยว
“งั้นเดินกลับกันครับ แล้วแยกกันตรงคณะแอร์”
ไอ้นนยื่นมือมาขอมือผม แต่ผมไม่จับด้วย เลี่ยงไปกวักรถม่วงเพื่อกลับไปคณะ ให้เดินกลับเดี๋ยวไอ้นนทรุดอีกรอบ

เราลงจากรถและกล่าวขอบคุณลุงคนขับเมื่อถึงคณะผม


“ตั้งใจซ้อมนะครับ เจอกัน”
ไอ้นนยิ้ม และเดินถอยหลังโบกมือบ๊ายบายผมอยู่นั่น
.

.
“พี่ครับ วันนี้ขอโทษนะครับ ผมติดธุระ ต้องกลับไปหาเพื่อน”
ผมบอกรุ่นพี่ และก้าวยาวๆตรงไปหาไอ้นนที่ทำหน้าประหลาดใจ


“อ้าว ทำไมไม่อยู่ซ้อมอะ แอร์จะไปไหน”
ไอ้นนเลิกคิ้ว
แต่ผมไม่สนใจตอบ ตรงเข้าไปคว้าร่างนุ่มนิ่มนั้นมากอดไว้..

คนที่เดินผ่านไปเหล่มองเราบ้างประปราย แต่ผมทำใจได้แล้วว่าไม่เป็นไร
ไม่เป็นไร ถ้า..ผมจะเป็นผู้ชายที่..ชอบผู้ชายจริงๆ
เพราะมันก็ไม่ใช่ผู้ชายคนไหน..มันคือผู้ชายคนนี้..เมทจอมเพี้ยน..ไอ้นนของผมเอง
ไว้กลับถึงห้องผมจะยกย่องมันเป็นท่านลอร์ดเลยแล้วกัน..ลอร์ดน่นน๊น ที่เอาชนะหัวใจผมได้ ฮ่า..ฮ่า..

End.

ขอบคุณทุกการติดตาม ขอจบก่อนนะครับ
ขอพักระยะแป๊ปนึง แล้วเดี๋ยวจะมาต่อทีหลัง เอาเป็นภาคสองละกันนะ
ชื่อคนเขียนคงจะเปลี่ยนไปนะ แต่ว่าตอนนี้ยังคิดไม่ออก แหะๆ แต่มาแต่งให้จบแน่ รอได้ไหม..
เดี๋ยวก็มา.. ขอบคุณ ขอบคุณนะที่เกรียนด้วยกันมา
จงเกรียนต่อไป..อย่าหยุดยั้ง ฮ่าๆ.. ถ้าเหนื่อยๆเข้ามาเกรียนแตกในห้องนี้ได้เสมอนะ ผม.. อืม.. ไว้เจอกันนะครับ

[dek_jun_rai]

ู^
^
^

จิ้มก่อนแล้วค่อยอ่าน...   

เหนื่อยก็พัก แต่อย่านานเน้อคัฟ.. คนอ่านคิดถึง   

[hunnanoii]

รอเกรียนเสมอ

[poypoy]

จะเกรียนต่อไปเพราะมันหยุดเกรียนไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ
และแล้วเรื่องราวของชายนนก็จบลงอย่างสวยงาม
ขอบคุณเกรียนคนแต่งที่ขยันมากมาย ฮา~!!!!

[nazavo]

เกรียนสุดๆๆๆ......แต่ก็น่ารักสุดๆๆๆ..... :3123:เหนื่อยนักก็พักบ้างนะค่ะ  สู้ๆๆ

[donutnoi]

เกรียนได้สนุกทุกคู่เลย    รอภาคต่อไปนะ 

[a_tapha]

จะรอนะค่ะ 

[special]

วิธีการจูบของแอร์ช่างน่ารักจริงๆ ฮะๆ
และยินดีด้วยกะนน คริๆ การจีบเป็นผลแล้ววววว

เรารอเกรียนคนเขียนเสมอนะ
จะชื่อไหนเกรียนคนอ่านก็อ่านนะคะ

[DraCo_SLa13]

ตรงๆนะ  อะไรของเมิงวะ  แอร์  กุงง

อารมณ์แกแปรปรวนมากขอบอก

แต่ก็เป้นแฟนกันแล้ว  ก็โออ่ะนะ

ปล.เรารอเกรียนคนเขียนเสมอนะ สู้ๆ

[สมุนไพร]

 

[nunamicky]

ในที่สุดแอร์ก็แพ้ใจให้น้องนนจอมตื๊อจนได้
 

[หมวยลำเค็ญ]

สุดยอดมากอ่ะ อานน
จะว่าไป เรื่องนี้มีแต่คนเกรียน 

[EunSung87]

จะรอเกรียนภาค2คร่า

[tuckky]

  ให้น้องเกรียนคนเขียน
  :z2:ยังรออยู่ซำเหมอ

[YouandMe]

กว่าจะจบคู่นี้เกรียนคนอ่านก็เหนื่อยแทน 

งั้นพักให้หายเหนื่อยแล้วค่อยกลับมาเกรียนกันต่อนะ 

[♥a2k♥]

เย้ ให้ที่สุดก็ลงเอยกัน!

เกรียนคนเขียนถ้าเหนื่อยก็พักบ้างนะคะ
แต่อย่าลืมกลับมานะ รอค่า

[andaseen]

เราไม่เคยรู้จักกัน แต่  เราชอบเกรียน +1 ให้กับความชอบของเรา 

[malula]

น่นน๊นชนะขาดลอย