(ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องนะคะ)
เอ่อ.... ถามนิดนึง อยากรู้ว่า.... กระเทยที่อยากแปลงเพศจะตัดสินใจอย่างไรถ้าแฟนบอกว่าไม่อยากให้แปลงเพศ ....
แล้วถ้าน้องฐาไปแปลงเพศ เพื่อนๆ ว่าดีไหม? ตอนที่ 8 ปากโป้ง...
อิ่มหนำสำราญกับอาหารทะเลแล้วพี่โต้งก็พาหนูกลับไปส่งที่คณะตามเดิมค่ะ ก่อนที่หนูจะลงจากรถพี่เขาก็คว้าแขนเล็กๆ ของหนูไว้
“เจอกันคราวหน้าอย่าเมินพี่อีกนะคะ ไม่อย่างนั้น พี่จะช่วยเตือนความจำให้ชนิดไม่มีวันลืมแน่ๆ” คำขู่แบบนี้ทำให้น้องฐากลืนน้ำลายและพยักหน้าให้ ปากหวาน ใจดี แต่เวลาโมโหก็โหดเอาเรื่องเหมือนกันนะคะคุณพ่อค้าตับเนี่ย
“จะว่าไป น้องฐานี่ก็ใจร้ายเหมือนกันนะคะ รับปากว่าจะโทรหาพี่แท้ๆ ก็ไม่โทรมา” พี่โต้งเปรยขึ้น หนูเงยหน้าขึ้นเหยียดริมฝีปาก
“ให้โทรไป แล้วไหนเบอร์ล่ะคะ” หนูถามเสียงเหวี่ยงเล็กน้อย ถ้ามีเบอร์พี่เขาให้พอรู้ว่าอยากสานต่อ หนูคงไม่เล่นตัวหลบหน้าหรอกค่ะ
“เบอร์พี่ก็อยู่ในเครื่องน้องไงคะ” น้องฐาขมวดคิ้วเลยค่ะ มันมาอยู่ตอนไหนกันล่ะเนี่ย ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ เอามือถือตัวเองขึ้นมาดู
“ไม่เชื่อเอามือถือกดโทรออกสิคะ 08-xxxx-xxxx” พี่โต้งแอบเนียนให้เบอร์น้องฐานะคะเนี่ย แต่ก็บ้าจี้กดโทรออกค่ะ หน้าจอขึ้นชื่อ !TonG!
พอชื่อขึ้นก็ตกใจค่ะ หนูรีบกดวางสายทันทียังไม่ทันจะโทรติดด้วยซ้ำ
“เบอร์พี่มันมาอยู่นี่ตั้งแต่ตอนไหน” หนูโวยวายเสียงแหลมแล้วก็รีบลดเสียงลง ส่งสายตาแสดงถึงคำถามไปให้อีกฝ่าย
“มันก็อยู่ตั้งแต่ที่เราเจอกันครั้งแรกแล้วค่ะ ตอนนั้นโทรศัพท์พี่แบตหมดเลยเอาของน้องยิงมาไม่ได้ พี่ก็เลยเมมเบอร์พี่ไว้เฉยๆ”
“แล้วทำไมไม่บอกหนูล่ะ” หนูแทบจะตะโกน
“ก็ว่าจะบอกแต่ก็ลืม ตอนจากกันก็บอกว่าถ้าว่างๆ ก็โทรหาพี่ได้ เห็นเรารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะพี่ก็นึกว่ารู้แล้วสิคะ” หมดแรงเลยค่ะ อีพี่โต้งไม่รู้บ้าหรือดี เมมเบอร์ไว้แต่ไม่ยอมบอก ใครมันจะมานั่งกดดูว่ามีเบอร์ใครบ้าง
“แล้ว...พี่ให้เบอร์หนูให้หนูโทรหาได้ แล้วกิ๊งล่ะคะ” นึกสงสัยอะไรขึ้นมาอย่าง...
“น้องฐากับน้องกิ๊ง ยังไงก็คนละคนกันอยู่แล้วนี่คะ ไม่เกี่ยวกันสักหน่อย” เริ่มจะไม่เข้าใจอะไรมากขึ้นไปอีก
“แล้วให้เบอร์ไว้ทำไมเหรอคะ ยังไงก็ไม่ได้คิดจะจริงจังกับหนูอยู่แล้ว”
“ก็บอกแล้วไงคะ ถึงยังไงก็รักกันคบกันแบบพี่แบบน้องได้ กินข้าวดูหนังด้วยกันก็ได้” มันจะดีเกินเหตุไปหน่อยไหมคะ...
“ถ้าเงี่ยนๆ ก็นอนกันได้ด้วยหรือเปล่าคะ?” น้องฐาโพล่งขึ้นมาตรงๆ พี่โต้งยิ้มหวานกว่าเก่าค่ะ
“ก็แล้วแต่น้องค่ะ พี่ไม่ขัดศรัทธา....” ชัดแจ๋ว... ว่าแล้วว่ามันดีเกินเหตุ หว่านพืชไม่หวังผลน่ะไม่มีหรอกค่ะ พี่โต้งนี่สุดยอดเลยนะคะ ขายสินค้าบริการ แถมยังยัดเยียดบริการหลังการขายอีกต่างหาก!!
น้องฐาอยากจะบ้าตาย อีพี่โต้งเห็นแก่ตัวโคตรๆ
แบบนี้มัน รักกิ๊งเสียดายฐานี่หว่า .... อีพญาเทครัว
อยากจะได้กิ๊ง แต่จีบไม่ติดก็เลยมีหนูแก้ขัดว่างั้น!! โคตรซึ้งน้ำใจ
น้องฐาเปิดประตูรถแล้วปิดแบบอย่างแรงจนรถโยก
โมโห...อยากจะกรี๊ดดังๆ อยากจะเตะรถ อยากจะ...
เจ็บใจ...อยากจะร้องไห้....
แต่หนูมีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่หลั่งน้ำตาให้ผู้ชายเฮงซวยแบบนี้....
พอกันที ไอ้ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้....คิดผิดชัดๆ
วันนั้นกิ๊งมันก็โทรมาขอร้องเชิงบังคับให้ไปรับมันที่คณะอีก หนูล่ะหมั่นไส้อีพี่โต้งสุดจะทนจนไม่อยากจะเห็นหน้าเลยปฏิเสธลูกเดียว
“มารับกูหน่อย ไม่มีใครว่างไปส่งกูเลย”
“มึงให้พี่โต้งมาส่งสิ กูรู้ว่าเขาอยากมา” ติดจะประชดแล้วค่ะ
“ไม่เอา กูไม่อยากไปกับเขานี่ ฐาอ่ะ มึงไม่มารับกู กูเดินกลับจริงๆ นะ”
“เออ มึงเดินกลับมาเลย” หนูตะคอกใส่แล้ววางสายทันที ปิดเครื่องอีกต่างหาก
แต่พอมานั่งนึกดูอีกที โมโห เหม็นขี้หน้าพี่โต้งแล้วมันเกี่ยวอะไรกับกิ๊งวะเนี่ย เฮ้อ... หนูถอนใจ แล้วโทรกลับไปหามัน แต่มันไม่ยอมรับสาย ไม่รู้ว่างอนหรือเปล่า พอสองทุ่มก็ไปรับมันที่คณะอยู่ดี
“น้องฐามาหาใครคะ” พี่โต้งส่งเสียงหวานถามมา หนูหันไปมองพยายามทำสีหน้าเป็นปกติทั้งที่ในใจโคตรโมโห โคตรหมั่นไส้ เกลียดๆๆๆๆๆ
“มารับกิ๊งค่ะ มันอยู่ไหนล่ะคะ”
“ไปแล้วค่ะ แฟนน้องเขามารับแล้วนี่คะ” หา!!!! หนูตาโตเลยค่ะ หันไปมองหน้าพี่เขาแบบไม่อยากเชื่อ
“แล้วแฟนที่ว่าน่ะผู้หญิงหรือผู้ชายคะ” ตกใจกับข่าวใหม่จนแทบจะลืมความบาดหมางในใจเลยค่ะ
“ผู้ชายค่ะ” เอาแล้วไงคะ อีนังเพื่อนมีความลับกับหนูได้ยังไงคะเนี่ย
“มันบอกเหรอคะว่าแฟน” หนูถามเพื่อความแน่ใจ
“เปล่าค่ะ บอกว่า เพื่อน แต่เน้นเสียงซะจนอดคิดไม่ได้ว่ามันมากกว่านั้น” พี่โต้งทำเสียงสลด ทำให้หนูนึกสงสารขึ้นมา พี่เขาคงจะชอบกิ๊งจริงๆ พี่เขาคงเสียใจแน่ๆ เวลาที่เห็นคนที่ชอบเศร้า มันรู้สึกเศร้าตามนะคะ หนูก็เลยพยายามจะปลอบใจ
“แน่ใจเหรอคะว่าแฟนจริงๆ หนูไม่เห็นรู้เลยว่ามันมีแฟน ทำไมมันไม่เห็นบอกเพื่อนสนิทอย่างหนูเลยล่ะ” พี่เขาคิดตามแล้วก็เปลี่ยนสีหน้าจากเศร้าเป็นสดใส ดึงมือหนูไปกุมไว้แน่น
“นั่นสิคะ น้องฐาเป็นเพื่อนน้องกิ๊งนี่ ถ้างั้นก็ช่วยถามให้พี่หน่อยสิคะ นะคะ” น้ำเสียงออดอ้อน ดวงตาเว้าวอนสุดฤทธิ์จนรู้สึกว่าความหวังดีที่มีให้เขามาย้อนกลับมาทำร้ายตัวเอง
“หนูก็บอกแล้วนี่คะว่าไม่ช่วย”
“ก็ไม่ได้บอกให้ช่วย ก็แค่ให้ถามให้ นะคะ น้องฐาเอาเบอร์มาค่ะ เดี๋ยวพี่โทรหา” หนูดึงมือตัวเองออกจากมือพี่โต้งทันทีค่ะ จะโทรมาถามเรื่องของคนอื่น...
“ขอโทษนะคะเรื่องส่วนตัวของมัน หนูไม่อยากยุ่ง” พยายามปรับเสียงให้เป็นปกติ
ไม่อยากจะให้รู้ว่าแคร์ ว่าเฮิร์ท
ไม่อยากให้รู้ว่า เจ็บ... แต่ทำไมมันยาก...
จนประโยคต่อมาก็เสียงสั่น...
“หนูขอตัวก่อน” รีบพลิกกายเดินจาก...ก่อนจะสายเกินไป...
“น้องฐา...” พี่โต้งเหมือนจะจับน้ำเสียงนั้นได้...รั้งแขนหนูไว้... ทำให้หันไปเผชิญหน้ากับเขาขณะที่แก้มทั้งสองมันนองไปด้วยหยาดน้ำใสๆ
จบกัน!!! รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ พ่ายแพ้ ... มากที่สุดในชีวิต...
ไม่มีคำปลอบใจ ไม่มีมืออุ่นไล้เช็ดน้ำตาเหมือนในละคร มีแต่สายตานิ่งอึ้งของคนตรงหน้า
รู้ว่าไร้ประโยชน์ และก็ไม่รู้จะร้องไห้ทำไม แต่...หยุดสะอื้นไม่ได้
ทำได้แค่กระชากตัวเองออกจากการเกาะกุมและกลับไปทั้งๆ ที่น้ำตายังไหลพรากเต็มแก้ม...
ร้องไห้แล้วมัน...ทรมาน...เหมือนคนหายใจไม่ออก... เหมือนคนใกล้ตาย!!
วันต่อมาเอง อยู่ดีๆ เพื่อนสวยมันก็มาเคาะห้องทำหน้าตกอกตกใจตอนถามว่า
“ฐา มึงไปทำอีท่าไหนพี่โต้งเค้าถึงมาขอเบอร์มึงกับกูวะเนี่ย!” ชิส์!! ช่างกล้า ขอเบอร์หนูผ่านกิ๊ง
ทำไมพี่โต้งทำร้ายจิตใจน้องฐาได้ขนาดนี้!!
คนใจร้ายใจดำ มาทำดีด้วยสารพัดแต่สุดท้ายก็ ไม่เอาเรา...ไม่รักแล้วมาทำดีด้วยให้หลงตายใจ ที่แท้ก็แค่อยากจะใช้เราเป็นสะพานข้ามไปจีบนังเพื่อนสวยแบบเนียนๆ น้องฐาสุดจะทน ก็ว่าจะไม่พูดอะไร ก็ว่าจะเก็บเป็นความลับ ก็ว่าจะไม่ขัดขวาง แต่ทำกันถึงขนาดนี้ ใครเลยจะทนไหว
“ทุกท่าย่ะ นั่ง นอน ยืน เดิน” หนูตอบแบบหน้าตาเฉยมาก
“เฮ้ย! มันเสร็จมึงแล้วเหรอ” นังเพื่อนทำเสียงตกใจเสียเต็มประดา อะไรกันนักหนายะ
“มันไม่ได้เสร็จกู กูต่างหากที่เสร็จมัน พูดให้ถูกหน่อย” หนูแก้ไขคำพูดของมันว่า หนูต่างหากที่เป็นฝ่ายเสียเปรียบเต็มๆ ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันตั้งสองวัน แถมกลับมานอนม่อยกระรอกที่หออีกล่ะ
“เจ๋งว่ะฐา มึงทำได้ไงวะ มึงรู้จักเค้าแค่สามวันเองนะ” สามเหรอ? หนูไม่อยากจะพูดค่ะ ไม่ใช่แค่สามวันสักหน่อยที่หนูรู้จักกับพี่โต้ง แต่สามวันคือนับจากที่กิ๊งมันแนะนำหนูให้รู้จักพี่เขาต่างหาก แค่สามวันยังอึ้งขนาดนี้ ถ้ามันรู้ว่าหนูกับพี่โต้งไปกินตับกันหลังรู้จักกันแค่สามชั่วโมงมันไม่ยิ่งตกใจกว่านี้เหรอคะ ช่างมันฐาไม่แคร์ ปล่อยมันเข้าใจแบบนี้ไปเถอะค่ะ
แน่นอนเลยค่ะ ไม่ว่ากิ๊งมันจะชอบผู้ชายหรือเปล่าก็ตาม ลองมันรู้ว่าพี่โต้งเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหนูแล้วร้อยเอาบาทเดียวว่ากิ๊งมันไม่มีทางเล่นด้วยหรอกค่ะ
จะหาว่าหนูร้ายก็ยอม แต่คนเรามันก็มีทั้งด้านดีและร้ายค่ะ เจ้าชู้หลายใจอย่างพี่โต้งจ้างให้หนูก็ไม่ยก อีกิ๊งให้หรอกค่ะ สวยๆ อย่างมันยังหาดีกว่านี้ได้อีกเยอะ!!
ส่วนหนู... ยังไม่รู้เหมือนกันว่า... ถ้าพี่เขารู้ว่าหนูปากโป้งไปแบบนี้แล้วชะตากรรมจะเลวร้ายยังไง
จะโดนซ้อมโดนโทรมก็ช่าง... เจ็บกายไม่นานก็คงหาย
ดีกว่าแต่ต้องมาทนเห็นภาพบาดตาบาดใจอยู่ทุกวี่ทุกวันให้เจ็บใจเหมือนตายทั้งทั้งเป็นแบบนี้!!
...........................................................
กรี๊ดดดดดดดดดดดด นิอยากจะบ้าค่ะ
เพราะไม่เคยคิดเลยว่า เรื่องของฐาจะดราม่า ตอนเขียนตอนแรก กะให้ฮาสุดๆ เขียนไปเขียนมา ก็งงตัวเองมากว่าทำไมมันออกมาเศร้าได้!! ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ
จุดประสงค์ที่เขียนทีแรกคือกะจะมาซ้อมเขียนNC ก่อนงานช้าง ฮาๆ แต่ดูเหมือนคนจะชอบน้องฐากันนะ ว่าจะสั้นมันเลยออกมายาวๆ
อีพี่โต้งต้องโดนด่าเต็มกระทู้แน่เลย ฮา ....กิ๊งมีแฟนแล้ว
ใครเนี่ย ญหรือช >O<
(สนใจแต่เรื่องนี้-*-)
น้องฐา สู้ๆ เอาใจช่วย
พี่โต้งอย่าให้ความหวังน้องฐาเฉยๆนะ
ทิ้งลิ้งเรื่องของกิ๊งไว้ที่ตอนที่แล้วค่ะ แฟนกิ๊งเป็นผู้ชายนะคะ ...
เรื่องของฐา เหมือนเป็นอินไซด์เรื่องของกิ๊งค่ะ เนื้อหาบางอย่างก็เชื่อมโยงกันอยู่
คนที่อ่านเรื่องของกิ๊งส่วนใหญ่เขาก็รู้เรื่องล่วงหน้ากันแล้ว ว่าต่อมาพี่โต้งจะมาขอเบอร์ฐา ... แต่สิ่งที่กิ๊งเล่ากับสิ่งที่ฐาก็คนละเรอื่งกันเลย
กิ๊งจะชื่นชมฐาและมองว่าฐาเป็นกะเทยกร้านโลก เชี่ยวมาก ทั้งๆที่ความจริงเข้าใจผิดฮาๆ
โพลล์
หัวข้อ: ♥!!พี่คะ รับกะเทยทานเพิ่มไหมคะ!!♥ <รีปรินต์น้องฐา -29กพ. 63 รายละเอียดหน้า 190> (อ่าน 1225281 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก