อย่า..ให้ยืดเยื้อ!เหยียบพื้นสนามบาสเกตบอลเต็มเท้า เสียงรองเท้ากระทบกับพื้นสนามดังเอี๊ยด ผมจับลูกกลมสีส้มเลี้ยงลูก หลอกล่อให้เด็กหนุ่มผิวขาว ตากลม ปากสีแดงธรรมชาติเข้ามาแย่ง เด็กใหม่ในทีมที่ตอนนี้ผมช่วยซ้อมจนเล่นดีขึ้นมองหน้าผมแล้วทำปากยื่น ถอนหายใจยาวก่อนจะกางแขนกันแล้วเข้ามาแย่งลูกในมือ ยกยิ้มแล้วหันหลังเบียดอกแข็ง เลี้ยงลูกแล้วแบบเดินถอยหลังเบียดไปจนถึงใต้แป้น
“พี่กลางแกล้งผม! แบบนี้จะแย่งได้ไงเล่า!” อมยิ้มแล้วหันหน้ากลับมาหาเด็กใหม่ ในมือก็เลี้ยงลูกไว้แล้วกระโดดดังค์ลูกจนเด็กใหม่เซไปข้างหลัง เท้าแตะพื้นก็คว้าบอลสีส้มเลี้ยงไปอีกฝั่ง ดังค์ยัดห่วงแล้วคว้าลูกบอลเลี้ยงมาดังค์อีกฝั่ง ทำแบบนี้จนเริ่มเหนื่อย เดินเลี้ยงลูกมาหาเด็กใหม่ที่เลิกเล่นแล้วนั่งกับพื้นหญ้าข้างสนามรอ นั่งเท้าคางมองผมเล่นอย่างเดียว..
“บีลองดังค์ดูมั้ย?..พี่ไม่แกล้งแล้ว เชื่อดิ!” เด็กใหม่ที่ผมไม่ค่อยอยากเรียกชื่อทำหน้าไม่เชื่อถือกัปตันอย่างผมเท่าไหร่ ปากสีแดงยื่น หน้างอง้ำแล้วส่ายหัวไม่เอาด้วยกับผม วางลูกบอลลงพื้นแล้วย่างสามขุมเข้าไปหา ไอ้บีมันลุกพรวดพราดแล้ววิ่งหนีมือผมไปได้หวุดหวิด วิ่งไล่มันจนเกือบรอบสนามบาสถึงจะคว้าแขนมันไว้ได้
“หนีอะไรไอ้บี พี่ขี้แกล้งขนาดนั้น?” ดึงมันเข้ามากอดแล้วก้มถามข้างหู ไอ้บีหัวเราะเอิ้กอ้ากแล้วกอดคอผมแน่นขึ้น หลบมาข้างหลังแล้วโดดขึ้นขี่หลังผมด้วยความเร็วแสง ส่ายหน้าแล้วพามันเดินกลับมาเก็บลูกบาสที่กลิ้งลงข้างสนาม
“เก็บบอลก่อน” ย่อขาลงให้ไอ้บีเอื้อมหยิบลูกบอล มือเรียวเก็บบอลได้ก็เลี้ยงบอลไปด้วยตอนผมพามันขี่หลังเข้าบ้าน ช่วงนี้มันมาขลุกอยู่กับผมที่บ้านทุกวันครับ ปิดเทอมผมก็เลยงดซ้อมบาส ให้ลูกทีมไปฉลองปิดเทอมตามสบาย พวกมันไม่อยู่ผมก็สบายใจครับ ไม่เหนื่อยด้วย
“พี่กลาง..วันนี้บีไม่กลับบ้านนะ บ้านบีไม่มีใครอยู่อ่ะ” มันเลิกเลี้ยงบอลแล้วกอดคอผมแน่นขึ้น กระซิบขอค้างกับผมด้วย ปรายตามองตากลมดำสนิทแล้วยิ้มบางส่งไปให้มันอุ่นใจ..
“ไม่ได้..กูรู้ว่ามึงคิดอะไรไอ้บี” เด็กใหม่ในทีมผมหุบยิ้มฉับ ปากสีแดงยื่นเหมือนงอนก่อนจะกดคางลงกับไหล่ผมแล้วถอนหายใจพรู มือเรียวที่กอดคอผมกระชับแน่นขึ้นแล้วซบหน้าลงที่ซอกคอ ผมพามันขี่หลังเดินไปเงียบ ๆ จนถึงบ้าน
“จะลงมั้ย?..” เอ่ยถามกลุ่มผมหนาที่ไหล่ผม เด็กใหม่เงยหน้าขึ้นแล้วยื่นหน้าเข้ามากดปลายจมูกที่แก้มตอบผม ไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่ายังไงเหมือนกัน..ผมตีความว่ามันคงจะไม่อยากลงจากหลังผมล่ะมั้ง? อมยิ้มแล้วพามันขี่หลังขึ้นมาที่ห้อง หันข้างให้มันเปิดประตูห้องนอน เปิดประตูปุ๊บเสียงมือถือผมก็ดังรับการมาเยือนทันที เดินพาไอ้บีมาที่หัวเตียง
“รับให้หน่อย..บอกว่ามือพี่ไม่ว่าง อุ้มบีอยู่” ไอ้บีตัวแข็งไปแป๊บนึง มันเหมือนตกใจไม่คิดว่าผมจะพูดอะไรแบบนี้ ผมชอบเห็นมันทำหน้าตกใจ ไม่อยากเชื่อ หรืออายอะไรแบบนั้นน่ะ มันน่ารักดี
“ครับพี่โต พี่กลางอยู่ครับ..ครับ” ไอ้บีรับโทรศัพท์แล้วยื่นมาแนบหูผม เสียงไอ้โตถามว่าทำไมบีต้องอยู่กับผมทุกวัน ผมควรจะให้บีกลับบ้านแล้วก็ควรจะมีเวลาส่วนตัวบ้าง ถอนหายใจยาวแล้วบอกมันด้วยเสียงธรรมดาที่สุด
“มึงอย่าหึงไม่เข้าท่า กูไม่ได้เป็นอะไรกับมึงไอ้โต กูเป็นสมบัติสาธารณะของทีมบาส มึงก็น่าจะรู้..แล้ววันหยุดกู กูจะเลือกให้ใครมาอยู่กับกูก็ได้ ถึงจะเป็นคนที่มึงไม่ชอบใจแค่ไหนก็ตาม เข้าใจกูมั้ยโต..” ไอ้โตไม่ตอบอะไรผมกลับมา ผมเองก็ไม่ได้หวังว่ามันจะตอบอะไรดี ๆ กลับมา ลูกทีมทั้งหมดของผมเริ่มไม่ชอบใจที่ผมเป็นแบบนี้ เกลียดที่ผมเริ่มสนใจและใส่ใจแต่เด็กใหม่คนเดียว พักหลัง ๆ กิจกรรมในที่ร่มผมก็ปฏิเสธทุกครั้งที่พวกมันขอ ผมให้ได้แค่กอด..อย่างเดียว เบี่ยงหน้าออกจากโทรศัพท์ ไอ้บีกดปุ่มปิดแล้วกอดคอผมแน่นขึ้น
“บีขอโทษ..พี่โตจะโกรธพี่กลางมั้ย?” ถอนหายใจยาวแล้วปล่อยไอ้บีลงยืนกับพื้น หันหน้ากลับมามองตากลมสีดำที่มองผมอยู่ ก้มหอมหน้าผากแล้วลากปลายจมูกไปหอมใบหู
“อย่าคิดมาก..เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน” ผละออกมามองหน้าเด็กใหม่ที่ก้มหน้ามองพื้น ผมรู้ว่าทำแบบนี้มันไม่ดี มันเหมือนจับปลาทีเดียวทั้งบ่อ ผมปล่อยมือแล้ว..หลายครั้งมากที่ผมปล่อยมือ แต่ปลาพวกนั้นก็พยายามดิ้นเข้ามากระเสือกกระสนจะอยู่ในอ้อมกอดผมต่อ ไม่ได้มีคนเดียวหรอกที่เจ็บ มันก็เจ็บเหมือนกันทั้งนั้น..
“พี่กลางไม่ต้องส่งบีแล้ว..บีกลับเองได้” เด็กใหม่บอกผมแล้วหันหลังวิ่งออกจากห้อง ผมวิ่งตามแล้วคว้าแขนก่อนมันจะลงบันไดได้ทันพอดี ดึงมันให้หันมามองหน้ามันก็เอาแต่ก้มหลบตา แล้วไอ้หูกับตัวแดง ๆ นี่มัน..
“บี..บีมองพี่ ได้ยินไม่ใช่เหรอ? พี่จะเลือกให้ใครมาอยู่กับพี่ก็ได้ พี่เลือกจะวางบีไว้ใกล้ ๆ ตัว ไม่ใช่คนอื่น..” เด็กใหม่เงยหน้ามองผมทั้งน้ำตา ผมรู้ว่ามันเสียใจที่มันเป็นคนเดียวยึดผมไว้ได้โดยที่ผมไม่เคยปฏิเสธมัน เรื่องแบบนี้ไม่ได้อยู่ที่ใครมาก่อนหรือหลัง มันอยู่ที่ผมต่างหาก อยู่ที่หัวใจผมเองต่างหาก
“ไม่ต้องขอโทษใคร..บีไม่ผิด” ดึงไหล่เล็กเข้าหาตัวแล้วกอดปลอบเบา ๆ เสียงโทรศัพท์ผมดังอยู่ในห้อง ผมปล่อยให้มันดังอยู่แบบนั้น คนในอ้อมกอดผมสะดุ้งทุกครั้งที่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ ผละออกมามองตาสีดำของไอ้บี ประคองหน้ามันให้สบตาผมนิ่ง ๆ
“ยังรักพี่อยู่มั้ยบี?” เด็กใหม่กัดริมฝีปากล่างแน่นแล้วพยักหน้า น้ำตาไหลพรากเมื่อเสียงโทรศัพท์บ้านและมือถือของผมแข่งกันดังไม่ขาดสาย กลืนน้ำลายเหนียวลงคอแล้วจับมือเรียวเดินเข้าห้องมาหยิบมือถือไว้แน่น พาเดินลงไปข้างล่างตรงไปที่โทรศัพท์บ้าน หันมามองหน้าเด็กใหม่ที่มีน้ำตาอาบแก้ม วางมือถือไว้ใกล้กับโทรศัพท์บ้าน จับไหล่เล็กแล้วประคองหน้าขึ้นมาจูบซับน้ำตาให้ บอกได้คำเดียว..เค็ม!
เกลี่ยน้ำตาด้วยปลายนิ้วแล้วจูบแก้มใสเบา ๆ บีลืมตาขึ้นมาสบตาผมนิ่ง เขย่งปลายเท้าขึ้นมาจูบริมฝีปากล่างผมเบา ๆ ตอบ ยิ้มบางแล้วก้มลงไล้ปลายจมูกกับริมฝีปากนิ่ม บีจูบปลายจมูกผมแล้วยิ้มกว้างเมื่อผมงับปลายคางเล่น ยิ้มกว้างตอบเสียงหัวเราะที่มีความสุขของบี จรดริมฝีปากที่ปากสีแดงแล้วกัดเบา ๆ
“พี่กลางแกล้งผม555” ยิ้มแล้วก้มจูบริมฝีปากสีแดงที่เป็นจ้ำเพราะผมกัดเล่นเมื่อครู่ ไล้ลิ้นเลียตรงที่กัดแล้วจูบปากนิ่มเบา ๆ ไล่สายตาจากปลายจมูกขึ้นมาสบตาสีดำ บีกะพริบตาจนขนตายาวโดนแก้มผม ยื่นริมฝีปากจูบแล้วสบตาสีดำเป็นประกายไปด้วย สอดลิ้นเข้าไปพันกับลิ้นสีแดง ดูดกลืนความหวานลงคอจนบีครางใส่ปาก เบียดเข้าหาจนบีหลังติดโต๊ะโทรศัพท์ สอดมือเข้าไปในเสื้อแล้วลูบหน้าท้องที่กล้ามเนื้อแน่น บีหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อผมบิดตุ่มเล็ก ๆ ที่แข็งสู้มือ แทรกตัวเข้าไปเบียดท่อนแข็งที่เริ่มปวดตุบ ๆ
“อือ..พี่กลาง” บีครางชื่อผมแล้วแยกขาให้ผมเข้าไปเบียดนอกกางเกง เกี่ยวลิ้นบีเข้ามาดูดแรงขึ้นจนบีกอดผมแน่นขึ้น บีบก้นเล็กแน่นแล้วเลื่อนมือไปรูดซิบกางเกงของบีกับของตัวเองลง จับของตัวเองกับบีมารวบเข้าด้วยกันแล้วรูดรั้งเบา ๆ บีลืมตามามองตาผมแล้วแหงนหน้าเชิดคางขึ้นเมื่อผมจับรูดลงจนสุด กัดปลายคางมนแล้วปลดกางเกงบีลงจนกองกับพื้น จับขายกขึ้นแล้วดันท่อนแข็งของตัวเองไปถูกับทางเข้า จุบริมฝีปากนิ่มที่ครางเบา ๆ ปิดกลั้นเสียงที่ชวนหวิวในช่องท้อง ปลายลิ้นเกี่ยวกันเหมือนเชือก ผมขยับดันท่อนแข้งเข้าไปเรื่อย ๆ จนสุด ลมหายใจหอบหนักหน่วงของผมดังแข่งกับเสียงครางอืออาในคอของบี ขยับสะโพกเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จะเกือบจะถึงฝั่งฝัน
หันมามองมือถือของตัวเองแล้วจับบีพลิกหันหลัง ขยับสะโพกให้ท่อนร้อนรับความเสียวตลอดลำ พอใกล้ถึงสวรรค์ผมก็กดโทรออก ทันทีที่ปลายสายรับผมก็ส่งเสียงครางออกมาเบา ๆ แค่พอให้เดาได้ว่าผมกำลังทำอะไร..กับใคร
“ซืดดด...บี ใกล้รึยัง?..อาห์” บีครางตอบผมแล้วเริ่มตอดรุนแรงขึ้น รีบกดวางสายแล้วกดหาอีกเบอร์ ทำแบบนี้จนได้ครึ่งทีม ความอดทนผมก็หมด ปล่อยน้ำรักให้สายสุดท้ายได้ฟัง..พี่ป้อง
“อึ๊ห์..ซี๊ดดดดด เสร็จแล้วบี พี่เสร็จแล้ว” บีซบหน้าลงกับโต๊ะโทรศัพท์ ผมหอบหนักแล้วหันไปกดวางสายพี่ป้อง มองตัวแดง ก้นชมพูที่มีท่อนแข็งของตัวเองคาอยู่แล้วมันรู้สึกเสียวในอก คงต้องให้บีค้างกับผมแล้วล่ะวันนี้
ผมเชื่อว่าความสัมพันธ์ลูกโซ่ที่มีผมอยู่ตรงกลางน่าจะถึงเวลาแตกได้แล้ว..มันนานเกินไปแล้ว
ผมเลือกโซ่เส้นเดียวที่มีสิทธิ์จะมัดผมไว้แล้วครับ..
“ค้างที่นี่นะบี..อยู่กับพี่นะ”
END.
……………………….
ที่สุดของความใสค่ะตอนนี้ ไม่มีเซ็กส์หมู่ให้ปวดแปลบในจิตใจ เรื่องจริงมันก็ต้องเลือกได้แค่คนเดียวล่ะค่ะ ใครมันจะมารักกันเป็นทีมได้จนแก่ตายล่ะเนอะ
ขอบคุณที่อ่านนะคะ
ปล.อยากอ่านอะไรที่มันเยอะกว่านี้ล่ะซี้555+ กอดแน่น ๆ เลยค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
