อย่า..ให้เป็นแค่ฝันยืนโยกหัวตามจังหวะเพลง ตาจ้องนักร้องนำที่โซโลกีตาร์ไม่วางตา ผมยาวเคลียสไลด์เป็นทรงสะบัดปลิวตามจังหวะดนตรี ดวงตาสีดำกวาดตามองนักเที่ยวที่โยกอยู่หน้าเวทีเพียงเสี้ยวนาทีแล้วกลับมามองกีตาร์ในมือ เสื้อหนังแขนกุดสีดำโชว์ท่อนแขนกลมกลึง ขับผิวขาวผ่องกระทบแสงไฟนวลตา ถึงจะเจาะหู จมูก ริมฝีปากจนเลอะเทอะ แต่หน้าสวยของนักร้องนำก็ยังคงดู..งดงาม
บอกตามตรงว่าผมไม่ค่อยปลื้มเพลงแนวนี้เท่าไหร่ แต่ที่มานั่งฟังอยู่ทุกวันก็ไม่พ้น.. ‘พี’ นักร้องนำหน้าตาแบบ j-rock ที่นักเที่ยวให้ฉายาว่า น้องชายมิยาบิ หึ..ผมไม่รู้จักหรอกว่ามิยาบิเป็นใคร แต่ถ้าหน้าตาคล้ายพี..ผมก็ชอบได้ไม่ยาก หันไปมองมือที่วางบนไหล่เรียกความสนใจ ยกยิ้มตอบเพื่อนแล้วหันไปมองเวทีเหมือนเดิม
“มาดูอีกแล้วนะมึง..ไม่เข้าหาวะ?” ยิ้มมุมปากตอบก่อนจะส่ายหน้า สำหรับคนที่เป็นแม่พิมพ์ของชาติอย่างผม การชื่นชมอยู่ห่าง ๆ อาจจะดีกว่า เพื่อนยกแก้วเหล้ามาชนแล้วหันไปจ้องพีที่กำลังฉีกเสื้อบิวท์นักเที่ยวให้ยิ่งมันส์ไปกับเพลง มองหน้าท้องไร้ไขมันกับตุ่มสีอ่อนบนหน้าอกนิ่ง ยกแก้วเหล้าเทเข้าปากรวดเดียวหมดแก้วดับอารมณ์ดิบ เหลือบมองยิ้มหยันของเพื่อนแล้วเหยียดยิ้มตอบ ล้วงกระเป๋าเงินควักแบงค์สีม่วงออกมาวาง ยิ้ม ๆ ให้มันแล้วหันมองบนเวทีอีกครั้ง วันนี้ผมเหนื่อยกับการซ้อมบาสให้เด็กในชมรมที่เตรียมแข่งระดับภาคในอาทิตย์หน้ามาก..คงจะรอมองส่งจนเลิกเหมือนทุกวันไม่ไหว
เดินเบียดผู้คนออกมานอกร้าน ถอนหายใจยาวกับตัวเองแล้วหมุนตัวเดินไปที่รถ ยกยิ้มให้เด็กหนุ่มหน้าตาดีทียืนสูบบุหรี่ข้างรถ ยิ้มยั่วกับกลิ่นมาลโบโรมันน่าหลงใหลจนทำให้ผมกับเด็กคนนั้นเริ่มทำความรู้จักกัน..ที่รถผมเอง ลืมตามองความเคลื่อนไหวด้านบนที่กำลังบีบรัดตัวผมอย่างบ้าคลั่ง เก็บกลั้นเสียงครางก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักจนเต็มกะเปาะถุงยางอนามัย นิ่งมองความต้องการของตัวเองค่อย ๆ หลุดออกจากช่องทางแคบของเด็กหนุ่มช้า ๆ กระเถิบถอยให้มีพื้นที่ว่างพอให้คนข้างบนได้นั่งและจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ถอนหายใจกับความง่ายดายที่เกิดขึ้นกับตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดึงถุงยางออกแล้วมัดปากแน่น หยิบกระดาษทิชชูมาพันแล้วทิ้งลงถังขยะเล็กในรถ เช็ดทำความสะอาดลวก ๆ แล้วเงยหน้ามองรอยยิ้มน้อย ๆ ประดับหน้า หยิบแบงค์สีเทาส่งให้เด็กหนุ่ม 3 ใบ มือเรียวหยิบเงินของผมเข้ากระเป๋าตัวเอง ยิ้มมุมปากตอบเด็กหนุ่ม เสียงทุ้มถามเรื่องส่วนตัวหลายเรื่อง แต่ไม่ได้รับคำตอบอะไรจากปากผม..ไม่ตอบคำถามอะไรทั้งนั้น ถอนหายใจยาวแล้วหันไปยิ้มให้เด็กหนุ่ม..
“กลับบ้านดี ๆ ล่ะ..สวัสดี” สิ้นคำจากผม เด็กคนนั้นก็หัวเราะหึลงคอ เปิดประตูก้าวพรวด ๆ ลงจากรถ หายไปจากชีวิตผม..เหมือนทุกครั้ง เหมือนทุกคนที่ได้เจอ ผมเป็นครูสอนพละศึกษาในโรงเรียนเอกชนชื่อดัง ถึงแม้ว่าเงินที่ผมกินใช้ทุกวันนี้มันจะไม่ได้มาจากการสอน แต่เป็นเงินจากการให้คนอื่นเช่าทำนาที่บ้านนอก แต่อาชีพนี้มันก็เป็นอาชีพที่สุจริต และที่สำคัญ..ผมอยากเป็นครู นอกจากเป็นครุพละแล้ว ยังเป็นอาจารย์ควบคุมทีมบาสเก็ตบอลที่เป็นแชมป์ระดับภาคหลายสมัยของโรงเรียน การจะเปิดตัวว่าเป็นเกย์ให้สังคมครูรับรู้ มันคงไม่ฉลาดนัก แต่ถ้าผมเจอคนที่เลือกแล้วได้วันไหน ผมก็จะถอยออกมา ไม่ให้อาชีพศักดิ์สิทธิ์ต้องแปดเปื้อน
ขับรถออกจากผับ หยิบ LM เขียวซองแข็งออกมาจุดสูบ ลดกระจกลงนิดหน่อยให้ดูดกลิ่นควันออกไปจากรถ ถอนหายใจยาวกับความมืดมิดยามค่ำคืน เหงาก็หาคนนอนกอด แต่ไม่มีเคยอยากได้ใครมาเป็นครึ่งหนึ่งของลมหายใจเลยซักครั้ง ปิดแอร์แล้วลดกระจกลงจนสุด วางแขนพาดกับขอบหน้าต่างรถ อัดควันเข้าปอดหนัก ๆ เขี่ยก้นบุหรี่ทิ้งเบา ๆ แล้วเลี้ยวข้าถนนเส้นหลัก เหยียบเบรกตัวโก่งเมื่อมีคนวิ่งตัดหน้ารถ บุหรี่ที่คีบมีอันต้องหลุดออกจากนิ้ว โชคดีที่มันร่วงออกไปนอกรถพอดี เพ่งมองไอ้ขี้เมาที่วิ่งตัดหน้ารถแล้วกะพริบตาเรียกสติถี่ ๆ นั่นมัน...
“ขับรถภาษาเหี้ยอะไรของมึง! แหกตาดูบ้างว่ามีคนข้ามถนนอยู่ กูข้ามทางม้าลายถูกกฎหมายทุกอย่าง สัตว์นรกอย่างมึงยังจะมาชนกูอีก ไอ้หน้าหมาใจปลาซิว..ค_ย!” จับพวงมาลัยนิ่ง นั่งอึ้งมองนักร้องนำน้องชายมิยาบิยืนตะโกนด่าปาว ๆ ดังลั่นถนน จริงอยู่ว่าบนถนนยามค่ำคืนไม่ค่อยมีรถวิ่งผ่านไปมาให้ผมอับอาย แต่เสียงดัง พลังปอดคุณภาพคับแก้วแบบนี้..จะให้ผมไม่รู้สึกอาย คงไม่ได้แล้วล่ะ..
“..โอเคผมผิด! เดินข้ามทางม้าลายไปถึงถนนอีกฝั่งอย่างปลอดภัยนะครับ ขอโทษจริง ๆ ครับ” ลดกระจกลงแล้วมองตาคมที่มองหน้าผมนิ่ง ถอนหายใจยาวกับดวงตาคู่สวยแล้วเอ่ยปากขอโทษ อวยพรให้เดินข้ามทางม้าลายอย่างปลอดภัยแล้วนิ่งมองหน้าขึ้นสีของนักร้องนำ พียืนจังก้ากลางถนนขวางทางนานจนผมเริ่มรู้สึกแปลกในอก ยกยิ้มมุมปากแล้วยกศอกวางหมิ่นที่ขอบหน้าต่างรถ นิ้วเกลี่ยริมฝีปากตัวเองเบา ๆ มองตาคู่สวยที่ยังคงมองหน้าผมอยู่ ยกยิ้มมุมปากแล้วพยักหน้าชวนให้ขึ้นรถ
น้องชายมิยาบิเม้มริมฝีปากล่างแล้วเบือนมองรองเท้าตัวเอง เอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มแล้วมองการตัดสินใจของพี ดวงตาจับจ้องใบหน้าหวานด้านข้าง ยิ้มบางเมื่อเห็นเท้าของนักร้องนำก้าวมาทางรถผม ปลดล็อคประตูให้น้องชายมิยาบิก้าวขึ้นมานั่งข้างคนขับ ขับออกมาได้พักใหญ่ก็หันไปถามคนข้าง ๆ ว่าจะไปไหน?
“ไปไหนครับ?” ความเงียบที่ผมได้รับทำให้ต้องหันไปมองคนข้าง ๆ สะดุ้งสุดตัวจนแทบจะคุมพวงมาลัยไม่อยู่ หน้าหวานที่แอบมอบมองบนเวทีอยู่ทุกวันเลื่อนเข้ามาใกล้จนได้กลิ่นแอลกอฮอลล์จากริมฝีปากบาง มือเรียวที่ทาเล็บสีดำประคองหน้าผมให้หันกลับมาหา รีบตบไฟเลี้ยวเข้าข้างทาง มือข้างหนึ่งจับมือสากเอาไว้ บังคับหน้าไม่ให้หันกลับไปตามแรงดึง
“เร็วสิ..” หายใจถี่กับเสียงทุ้มที่กระซิบข้างหู รีบเหยียบเบรกจอดรถนิ่งสนิทเข้าข้างทางก่อนจะหันไปรับจูบร้อนจากริมฝีปากบางของพี รู้สึกแปลกเมื่อริมฝีปากตัวเองสัมผัสโดนจิวเล็ก ๆ ที่ริมฝีปาก พีลืมตามามองแล้วยิ้มกว้างเมื่อผมเอาลิ้นดุนดันจิวสีดำอันเล็กเล่น ปลายลิ้นสีแดงสดแทรกเข้ามาในปากผมแล้วตวัดปลายลิ้นผมเข้ามาเกาะเกี่ยว ลมหายใจร้อนแลกอากาศที่มีกลิ่น LM จนเป็นลมหายใจเดียวกัน ปลายลิ้นรับรสของวิสกี้ยี่ห้อดังที่ปลายลิ้นพี ก่อนจะไปไกลกว่านั้น..น้องชายมิยาบิก็หยุดมันก่อนจะเลยเถิด
“..เมาสินะ” หอบหนักจากกิจกรรมแลกลิ้น มองริมฝีปากสีชมพูอมส้มบางเฉียบที่ถามผม..ขณะเดียวกันก็คงจะถามตัวเองไปด้วย มองตาคู่สวยแล้วเบือนหลบ เห็นความสับสนแล้วมันผิดหวังบอกไม่ถูก แค่นหัวเราะแล้วจับมือที่ประคองหน้าออกช้า ๆ ถอนหายใจใส่พวงมาลัยแล้วยิ้มบางกับตัวเอง หันไปมองหน้าหวานแล้วถาม..
“บ้านอยู่ไหนล่ะ? จะไปส่ง” นักร้องนำกะพริบตาปริบแล้วก้มหน้าเม้มปากล่างแน่น ยื่นมือยีผมค่อนข้างยาวแล้วถามย้ำ เสียงทุ้มบอกผมแน่วแน่
“ไปไหนก็ได้..ที่คุณอยากไป” กลืนน้ำลายเหนียวลงคออึกใหญ่ ออกรถขับเลี้ยวไปตามถนนเส้นหลัก เลี้ยวเข้าไปในซอยบ้านตัวเอง ฟังเสียงลมหายใจของน้องชายมิยาบิสลับกับเสียงเต้นโครมครามของหัวใจตัวเอง จอดรถจนล้อนิ่งสนิท หันไปมองหน้าหวานที่มองผมไม่วางตา เปิดประตูรถแล้วเดินเข้าบ้าน รับรู้เสียงฝีเท้าที่เดินตามมาไม่ห่าง หันกลับไปเผชิญหน้ากับพี มองจิวประดับที่หู หางคิ้ว ไล่มาที่ริมฝีปากช้า ๆ ยกมือขึ้นมาถอดเสื้อออกจากตัว ดึงเข็มขัดแล้วปลดกระดุมกางเกง รูดลงซิบช้า ๆ ไม่ละสายตาจากดวงตาสีดำ พีหายใจติดขัดเมื่อเห็นผมที่เหลือแค่กางเกงในติดตัวเพียงตัวเดียว เดินเข้าไปจนสัมผัสถึงความร้อนจากตัวนักร้องนำ ก้มกระซิบข้างหูเบา ๆ ..
“เปลี่ยนใจยังทันนะ..” ถอยห่างออกมาให้คนข้างหน้าตัดสินใจอีกครั้ง ดวงตาสีดำมองกลับก่อนจะถอดเสื้อตัวเองพ้นจากตัวแล้วโยนเสื้อใส่หน้าผม ยกยิ้มมุมปากแล้วเดินเข้าไปหา พีเดินถอยหลังพร้อมกับถอดกางเกงออก มองน้องชายมิยาบิดีดกางเกงทิ้งข้างตัว เท้าเรียวหยุดยืน แผ่นหลังพิงประตูบ้าน มือสากล้วงเข้าไปในขอบเอวกางเกงใน ข้อมือที่โผล่พ้นขยับขึ้นลง ไม่ต้องสงสัยว่ามือที่ล้วงลงไปภายใต้เนื้อผ้าบางนั้น..กำลังทำอะไรอยู่
หายใจถี่กับภาพตรงหน้า เดินเข้าหาก็ถูกเท้าเรียวยกขึ้นมายันหน้าท้องให้หยุดตรงหน้า ริมฝีปากบางเฉียบคลี่ยิ้มยั่ว ลิ้นสีแดงสดเลียริมฝีปากล่างช้า ๆ ปลายนิ้วลูบหน้าอกตัวเองไล้ลามมาที่ริมฝีปาก แตะวนเนื้อริมฝีปากก่อนจะส่งนิ้วเข้าไปดูดดุน..ดึงออกมาแล้วเลียช้า ๆ ตั้งแต่ปลายเล็บสีดำจนถึงโคนนิ้ว ดวงตาสีดำพราวระยับยั่วยวนอารมณ์ดิบ ฝ่าเท้าลดต่ำลงมากดที่เป้ากางเกง..กดนิ้วเท้าลงที่ส่วนหัวเบา ๆ ถึงผมจะถึงสวรรค์ไปแล้วเมื่อไม่กี่ชั่วโมง เจอแบบนี้..ความต้องการผมมันก็สู้สุดตัวครับ
จับเท้าไว้แล้วแทรกตัวเข้าไปจนชิด มือช้อนต้นขากดความต้องการบดเบียดเข้ากับท่อนร้อนผ่านเนื้อผ้าบางของเรา ริมฝีปากเผยอยั่ว ดวงตาปรือเยิ้มฉ่ำ หายใจรับลมอุ่นของนักร้องนำแลกกับลมหายใจกลิ่น LM ของตัวเอง มือลูบผิวลื่นมือจากหน้าอกแกร่งจนถึงหน้าท้องไร้ไขมัน จับข้อมือที่โผล่พ้นกางเกงมาคล้องคอผมไว้ โน้มหน้าไปตามแรงดึงจนริมฝีปากแตะลงที่ริมฝีปากบาง คลึงเคล้าชิมเนื้อริมฝีปากเชื่องช้า ดึงกางเกงที่ติดตัวเราออกแล้วกดความต้องการของตัวเองที่ช่องทางร้อน ส่วนหัวที่มีน้ำใสเหนียวถูไถทางเข้าอย่างใจเย็น กล้ามเนื้อหน้าท้องเบียดให้ท่อนร้อนของน้องชายมิยาบิสัมผัสเต็มที่ หอบหนักสะกดกลั้นความอยากไว้ จ้องมองความต้องการที่ส่งผ่านแววตาของพี เลื่อนมือพีออกจากคอให้มาจับความต้องการที่ร้อนฉ่าที่ดันหน้าท้องผม กดปลายนิ้วชี้ที่เส้นสัมผัสตรงส่วนปลายของพี ก้มลงปิดริมฝีปากบางที่ส่งเสียงครางหวิว แตะไล้ปลายลิ้นกับเนื้อริมฝีปากช้า ๆ ตวัดลิ้นรับปลายลิ้นที่ตามออกมาพันเกี่ยว ดูดกลืนความหวาน มือบีบก้นแน่นเป็นจังหวะตามแรงดูดของลิ้นเล็ก ผละออกมาหยิบถุงยางมาฉีกแล้วหันหน้ากลับไปมองตาปรือปรอย สวมถุงครอบความต้องการที่แข้งเต็มที่ช้า ๆ นิ่วหน้ากับความแน่นของถุงก่อนจะเงยหน้ารับริมฝีปากบางที่เข้ามาหาเมื่อทนรอไม่ไหวแล้ว บั้นเอวขยับออกกดความต้องการเข้าหาช่องทางร้อน พีนิ่วหน้าก่อนจะเกร็งตัวรับท่อนแข็งของผม ริมฝีปากเล็กควานหาริมฝีปากผมเพื่อดึงความสนใจจากความเจ็บ ดันเข้าไปทีละนิดจนสุดความยาว จับต้นขาไว้แล้วดันสะโพกเบียดเน้นรับความเสียวตลอดความยาวอย่างสะใจ บดปลายนิ้วกับตุ่มเล็กสู้มือ ขยับสะโพกเข้าออกเมื่อพีเป็นฝ่ายขยับเข้าหาก่อน
“ซี้ดดดด อ่ะฮ์” เลือดสูบฉีดเลี้ยงหัวใจที่เต้นโครมคราม เมามัวกับรสสัมผัสจากหนุ่มนักร้องนำที่เฝ้ามองมาเป็นเดือน เก็บสัมผัสร้อนที่ได้รับใส่ในใจจนเต็ม จนถึงจังหวะที่ต้องถึงสวรรค์..
“ใกล้รึยัง? ฮะห์” สิ้นเสียงแหบพร่าของพีที่เอ่ยถามกับริมฝีปาก ท่อนร้อนที่อยู่ในอุ้งมือพีก็กระตุกฉีดน้ำสีขาวขุ่นใส่หน้าท้องผมจนเปรอะไปหมด ขยับสะโพกอัดเข้าไปเน้น ๆ แค่ 2-3 ครั้งผมก็ถึงสวรรค์ ก้มจูบริมฝีปากบางจนน้ำรักหมดลำกล้อง ถอนริมฝีปากออกมามองหน้าหวานที่หายใจหอบหนัก ดึงท่อนร้อนออกมาช้า ๆ แล้วอ้าแขนพยุงตัวพีที่หมดแรงมากอดไว้หลวม ๆ นิ่งอยู่นานจนพีเริ่มกลับมามีแรงยืน ก้มสบตาสีดำที่เงยหน้ามาจ้องตาผม เกลี่ยนิ้วปัดปอยผมชื้นเหงื่อเบา ๆ เอ่ยปากถามในสิ่งที่อยากให้เกิดขึ้นในอนาคตเสียงนิ่ง
“อยู่ด้วยกันมั้ย?” มองตาสีดำที่กะพริบถี่ ริมฝีปากอ้าค้างก่อนจะเม้มแน่นขึ้น คลายแรงกอดปล่อยให้พีผละออกมาแต่งตัว ขาสั่นที่แทบจะพยุงตัวเองไม่ไหวเดินไปเก็บกางเกงมาใส่ หยิบเสื้อขึ้นมาสวม ยืนมองจนนักร้องนำคนเก่งแต่งตัวจนเสร็จ ผมดึงถุงยางออกจากน้องชายที่คอพับคออ่อน มัดปากแล้วทิ้งลงถังขยะข้างตัว กอดอกจ้องคนที่ยืนจับลูกบิดประตูนิ่ง พีหันมาสบตาผมแล้วยกยิ้มสื่อความหมายที่ผมแปลไม่ออก ก่อนจะบิดลูกบิดประตูแล้วเดินหายไปจากรั้วบ้าน หายไปกับความมืดที่กำลังเกาะกินหัวใจผมทีละนิด ยิ้มขื่นให้ตัวเองแล้วเดินไปอาบน้ำ และข่มตานอน หลับไปพร้อมกับหัวใจที่..ปวดปร่า
ลืมตาตื่นรับวันใหม่ด้วยเวลา 07.30 น. รีบลุกไปวิ่งผ่านน้ำ เช็ดตัวลวก ๆ แต่งตัวแบบรีบร้อน วันนี้ผมเป็นเวรยืนรับเด็กนักเรียนตอนเช้า ขืนไปสายผมโดน ผอ. เล่นหนักแน่ วิ่งลงมาเปิดตู้เย็นหยิบนมมา 2 กล่องกับขนมปังแผ่น 3 แผ่น ปรี่มาที่ประตูแล้วคาบขนมปังไว้แน่น หยิบรองเท้ามาสวมแล้วหันหลังไปที่รถ..
ยืนนิ่งกับภาพรถกระบะสีดำ 4 ประตูเพ้นท์ลายกราฟฟิกที่มีของอยู่จนเต็มท้ายรถอยู่หน้าบ้าน อ้าปากค้างจนขนมปังร่วงจากปากเมื่อเห็นเจ้าของรถยืนพิงรถกอดอกจ้องหน้าผมอยู่ หน้าใสไม่มีจิวที่คิ้วกับริมฝีปากยิ้มบางให้ผม กลั้นหายใจเมื่อพีเดินเข้ามาหาจนหยุดอยู่ตรงหน้า มองนักร้องนำที่พยักพเยิดให้มองของที่อยู่ท้ายรถทั้งหมดที่พีขนมา..
“เปลี่ยนใจยังทันนะ..” ยิ้มกว้างแล้วส่ายหน้าตอบแบบไม่ต้องคิด ยื่นนมกล่องให้พีถือแล้วเดินออกไปขนของที่อยู่ท้ายรถเข้ามาในบ้าน ยกกระเป๋าเสื้อผ้าเข้ามาในบ้านยังไม่ทันจะถึงไหน มือถือก็ส่งเสียงให้รับ มองหน้าจอแล้วถอนหายใจยาว
“ครับ..ผมขอลาออกครับ มีปัญหาที่บ้านนิดหน่อยครับ ผอ. แล้วผมจะไปยื่นใบลาออกนะครับ ขอบคุณที่ช่วยเหลือผมนะครับ สวัสดีครับ” รับโทรศัพท์แล้วบอกไปตามที่คิด ผมเป็นแค่ครูจ้างสอน ไม่ได้บรรจุ การลาออกมันก็ทำได้ง่ายกว่าข้าราชการ ไม่นึกเสียใจ เพราะทุ่มเทความรู้และความสามารถให้อาชีพนี้จนเต็มที่ พอใจกับความเป็นครูของตัวเองแล้ว หันหน้าไปมองแววตารู้สึกผิดของพีที่มองผมอยู่แล้วยิ้มบางส่งให้ เดินเข้ากอดไว้หลวม ๆ แล้วบอกให้สบายใจ
“ผมเป็นครูจ้างสอนน่ะ ที่ลาออกเพราะงานมันไม่ได้มั่นคงอะไร ไม่ใช่เพราะพีหรอก..อย่าคิดมากนะ” นักร้องนำถอนหายใจยาวแล้วกอดผมตอบ บอกผมหนักแน่นว่าจะหาเลี้ยงผมเอง ยิ้มบางแล้วส่ายหน้า ผมไม่อยากให้พีไปร้องเพลงอวดกล้ามเนื้อสวยกับผิวขาวให้ใครเห็นอีกแล้วครับ เป็นของผมแล้วจะปล่อยให้คนอื่นแทะโลมทางสายตาได้ยังไง พียิ้มบางแล้วตอบผมสบาย ๆ ว่าไม่ไปร้องเพลงที่ผับแล้ว ที่ไปก็เพราะช่วยเพื่อนผมที่เป็นเจ้าของผับไปจนกว่าจะหานักร้องมาแทนได้ พีเห็นผมนานแล้ว ตั้งแต่วันแรกที่ผมเริ่มมาเป็นแขกประจำที่ร้าน แต่ไม่ไกล้าแสดงออกอะไรมากเพราะไม่แน่ใจว่าผมเล็งพีรึเปล่า? จนเมื่อวานที่ผมไม่ได้อยู่รอมองส่งเหมือนทุกวัน แอบเดินไปดูที่รถก็เห็นว่า..ผมมีอะไรกับผู้ชายแปลกหน้าในรถ พีก็เลยหงุดหงิด กินเหล้าย้อมใจจนเมา ขับรถออกมาจอดที่สวนหย่อมแล้วกะจะเดินข้ามถนนมาซื้อเบียร์ที่ 7-11 ฝั่งตรงข้ามก็ดันมาตัดหน้ารถผมเข้าพอดี ตกใจและดีใจที่เห็นผม แต่ก็เจ็บใจที่ผมทำเหมือนเล่น ๆ เลยตั้งใจจะยั่วให้อยากแล้วถีบหัวส่ง แต่พอเอาเข้าจริงก็ไม่ไหว..มันก็เลยจบลงแบบนั้น ยืนกอดเอวบางแล้วลูบแก้มใสเบามือ เอ่ยปากขอโทษและขอบคุณที่ยอมย้อนกลับมาหาผมอีกครั้ง
หลังจากขนของมาอยู่ด้วยกัน ผมก็ไปทำงานเป็นลูกจ้างพ่อพีที่โรงงานทำชิ้นส่วนรองเท้าหนังส่งแบรนด์ดัง เงินค่าเช่านาก็เก็บไว้เป็นขวัญถุง ถึง 10 ล้านเมื่อไหร่ก็ค่อยเอาไปขอพีกับพ่อ ผมโชคดีกว่าใครหลายคนที่ได้รับความรักตอบจากคนที่แอบมีความรู้สึกดี ๆ ให้ ได้รับกอดอุ่น ความห่วงใย การดูแลเอาใจใส่อย่างดีจากคนที่เราแอบรัก
ทุกวันนี้..ก่อนจะหลับตานอนทุกคืน ผมก็ยังขอพรพระอยู่ทุกครั้ง..
‘ขอให้ความรักของเราคงเดิมไปตลอดกาล..
อย่าให้เป็นแค่ฝันนะครับ..สาธุ’
END.
…………………………………………
กอดรวบ!
เป็นอีก 1 ตอนที่จิเขียนขึ้นเพราะจินตนาการมันเล่นงานจนปั่นนิยายตามคิวไม่ได้ เลยต้องจัดหนักเชื่อมเข้ากับรั้วสนามบาสค่ะ อ่านเล่นรอเรื่องสั้นไปก่อนนะคะ
คุณจิกิ..อ่านโลดค่ะ จิจิ้นได้เท่านี้ค่ะ เพราะว่าจิเองก็ไม่รู้จัก miyavi มาก่อนอ่ะค่ะ ถ้ามันไม่เจิดตรงไหนก็จิ้นต่อเติมเพิ่มไปได้เลยนะคะ555+ >////<
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ปล.จินั่งเสิร์ชรูปมิยาบิเมื่อกี้แล้วไปเจอรูปนี้มาค่ะ เห็นแล้วแบบ..เออคล้ายตอนที่จิแต่งเลยแฮะ555+ มิยาบิ! เธอรู้ใช่มั้ยว่าชั้นให้เธอทำท่าทางแบบนี้เธอก็เลยแอบจัดฉากให้ทีหลังอ่ะ กร๊ากกกกกก
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
