หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[Sky]

หนูมีนน่ารักมากกกก
อ่านแล้วมีความสุขตามมากๆเลยค่ะ
จะมีตอนพิเศษออกมามั้ยน้อออ~

[ja ne]

ตอนอวสานนี้ หนูมีนขโมยซีนลุงชัดๆ
5555+

[momim]

เป็นครอบครัวที่ไม่ธรรมดาแต่อบอุ่นที่สุด

จบแฮปปี้มากมาย

[loverken]

ตอนจบซึ้งปนฮา รอตอนพิเศษคะ
 

[RAKDEK_KA]

น่าสงสารลุงสิงเจรงๆๆ  งั้นให้หนูมีนเรียกว่า "ป๋า" ดีไหมคะ ก็เป็นสามีพ่อ นี่น่า หุหุ

[saseum]

ใช้เวลาสองวันอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ(แอบอ่านในเวลางาน)

อ่านไปเกร็งไป จะขำมากก็ได้เดี๋ยวเค้ารู้ว่าไม่ได้ทำงาน

สิงห์ฮาตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบเรื่องเลย ชอบเวลาที่เถียงกับโจ้ ฮามาก ดูเป็นเจ้านายที่ใจดี

ปล. อยากอ่านตอนพิเศษจัง

[moriku]

หนูมีนน่ารัก เรื่องนี้อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ

[BBnuna]

คือมันคงไม่มีอะไรที่รบกวนไปกว่าขนของย้ายบ้านหนีตามมาอยู่กับผมแล้วมั้ง คงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว

"ไปส่งผมที่มหาลัยหน่อยได้มั้ย"

"ห๊า"

"คือผมอยากเอาหนูมิไปอวดอะ"

ต้องเป็นหนูมีนรึเปล่าค่ะ?
ปล.จากตอนที่5

[BBnuna]

   
น่ารักมากเรื่องนี้ อ่านจนปวดตาเลย คืนเดียวจบ

รออ่านโลมต่อ
 

[loverken]

 

ตอนพิเศษจงมาาาาาาา

[CarToonMiZa]

 :z2:เต้นรอตอนพิเศษ
คนเขียนยังสบายดีมั๊ย:กอด1:

[nona159]

ตอนจบก็ยังคงฮาได้อีก

[POPEA]

รอตอนพิเศษจ้า ~

[mizzmizz]

 

อ๊ากก น่ารักจังเลยยยย แต่เสียดายง่ะ จบซะแล้วว > < 
พี่สิงห์ กะ น้องกุมภ์ น่ารักที่ซู๊ดดด จุฟๆ 


 

[bookoki]

จบได้น่ารักและประทับใจมากๆ อบอุ่นจริงๆเลยครอบครัวนี้
ตั้งแต่ครอบครัวสิงหา ครอบครัวกุมภา ยันมาปรองดองก็ยังไม่ทิ้งความอบอุ่น 
เรื่องนี้น่ารักมากกกกก หนูมีนแย่งซีนสุดๆเลย 
จะติดตามเรื่องต่อๆไป ขอบคุณมากๆจ้า

[Seiki]

ตอนพิเศษ...'บังเอิญว่าเป็นแบบนี้นี่เอง'


‘ผมแอบชอบพี่ชายของเพื่อนตัวเอง’

เสียงตะโกนดังก้องอยู่ในอกเมื่อความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเพราะความบังเอิญ
บังเอิญกลับบ้านที่ต่างจังหวัด
บังเอิญป้าฝากของมาให้ญาติที่มีศักดิ์เป็นน้อง
บังเอิญว่าเดินสวนกับผู้ชายคนนั้นที่กำลังหอบหิ้วของเต็มมือมาส่งน้องสาวตัวเองพอดี
สายตาคมคู่นั้น ไม่สนใจคนรอบข้างเลยนอกจากน้องสาวตรงหน้าแค่คนเดียว
“ค่อยๆเดินสิยัยมิ แกเป็นผู้หญิงนะ จ้ำอ้าวขนาดนั้นแกต้องรีบไปเอาน้ำให้กระบือหรือไง”
“มิรู้แล้วน่าพี่สิงห์ มิรีบ อ้าวพี่กุม มาหายี่หวาเหรอคะ”
“ครับ”
ผมลอบมองปฏิกริยาผู้ชายคนนั้นเผื่อว่าจะเผื่อแผ่สายตาอ่อนโยนแบบเมื่อกี้มาที่ผมบ้าง อย่างน้อยเป็นสายตาแห่งมิตรไมตรีก็ยังดี แต่ความหวังของผมเป็นศูนย์ เค้ามองข้ามผมไปเลย ไม่รู้ว่าเค้าสูงเกินไป ผมเลยไม่อยู่ในระดับสายตา หรือว่ามิถุนาที่เพื่อนของน้องสาวแนะนำให้เรียกว่ามีมี่กำลังรีบเกินกว่าที่เราจะหยุดเพื่อพูดกันถึงได้เดินเลยไปพอดีไม่ทันที่จะสบตาหรือทักทาย
ผมหยุดนิ่งอยู่กับที่ แต่สายตายังจับจ้องไปที่คนๆนั้น
ในขณะที่ผมจำผู้ชายร่าเริง อบอุ่นที่ชื่อสิงหาได้ติดตา แต่เขาคงจำไม่ได้แม้กระทั่งว่าครั้งหนึ่ง เราเคยเจอกันแล้ว
“พี่กุม”
“ยี่หวา อยู่นี่เอง พี่มองหาตั้งนาน”
ความผิดมีแต่ผมคนเดียวที่รู้ สายตาผมมองไปที่ใคร ไม่ใช่น้องสาวที่ยืนยิ้มรออยู่ตรงหน้าแน่ๆ
“ป้าฝากของมาให้ เมื่อไหร่เราจะกลับบ้านบ้างล่ะ”
“อีกไม่นานหรอกค่ะพี่กุม จะปิดเทอมแล้ว สิ้นเดือนยี่หวากับเพื่อนๆมีปาร์ตี้หลังสอบ พี่กุมว่างมั้ย ยี่หวายืมควงไปอวดเพื่อนหน่อยสิ นะ”
“เห็นพี่เป็นเครื่องประดับสำหรับอวดเพื่อนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เอาหรอก พี่ไม่สนิทกับใครเลยนอกจากเรา เดี๋ยวงานกร่อยเปล่าๆ”
“สนิทไม่ยากหรอกค่ะ เพื่อนยี่หวาไม่ใช่คนเจ้ายศเจ้าอย่าง ง่ายๆสบายๆ นะคะ นะ”
“อืม ก็ได้ โทรมาอีกทีแล้วกันนะ”
“โอเคค่ะ ขอบคุณมากนะคะพี่กุม”
หลังจากวันนั้น ผมเองก็ไม่คิดเลยว่าความบังเอิญมันจะสานต่อให้มาถึงจุดนี้ได้ เพราะเรื่องที่ทำให้ผมต้องติดต่อกับลูกพี่ลูกน้องคนนี้บ่อยมากขึ้น เลยเถิดไปจนได้รู้จักกับเพื่อนน้อง เพื่อนของเพื่อนน้อง จนรู้จักกับมิถุนามากกว่าแค่เพื่อนของเพื่อนน้องสาวที่รู้จักกันแค่พอทักทาย
เธออยู่กับพี่ชายแค่สองคน ไม่น่าเชื่อว่าสมาชิกในครอบครัวแค่นี้ จะหล่อหลอมให้ผู้หญิงคนหนึ่งมองโลกสวยงามและร่าเริงสมวัยได้ตามปกติ ในขณะที่ลูกคนเดียวอย่างผมมีพ่อกับแม่อยู่กันพร้อมหน้า แต่ผมก็รู้สึกว่าตัวเองยังขาด ตัวเองยังมีไม่พอ
มันคือกิเลสในชีวิตที่ผมไม่ได้ยินดีต้อนรับเลย แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว
ผมคิดว่าตัวเองมองผู้ชายด้วยความชื่นชมเป็นเพราะตัวเองอยากมีพี่ชายเหมือนคนอื่นเขา แต่เปล่าเลย เพราะผมไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนที่ดูเหมือนจะสนใจผมในเชิงชู้สาวสักคน จนตัวเองได้มีโอกาสคบเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งเป็นแฟน และผมก็รู้สึกว่าตัวตนจริงๆของผมเป็นยังไง
แต่มันก็เป็นความรักที่ไม่มั่นคงอะไร เพราะความรักของผู้ชายกับผู้ชายที่เราสร้างขึ้นนั้น อยู่กับเราได้ไม่นาน อาจจะเป็นไปได้ว่าเราทั้งคู่ยังเด็กเกินไปสำหรับมุมมองความรักที่ผิดแผกไปจากธรรมชาตินี้ก็ได้
“โอ๊ย ซี๊ด เจ็บ โจ๊ก ทำอะไรน่ะ”
“ดีดหูไง แฮ่ เจ็บเหรอ โจ๊กดีดเบาๆเอง กุมเหม่ออะไรอยู่ล่ะ”
“เบาบ้าอะไร เจ็บ”
ผมเอามือลูบใบหูตัวเองเบาๆบรรเทาความเจ็บที่ถูกประทุษร้ายตอนที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“ว่าไง เหม่ออะไรอยู่”
ศอกกระทุ้งตัวผมแรงพอๆกับตอนที่ถูกดีดหู คนข้างๆยังปฏิบัติตัวกับผมเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนสถานะจากแฟนมาเป็นเพื่อนสักพักแล้ว โจ๊กเป็นคนเฮฮา ขี้เล่น เหมือนผู้ชายคนนั้น แต่สิ่งเดียวที่โจ๊กไม่มีคือความอบอุ่นและความรู้สึกของการเป็นผู้นำใครสักคน ใบขณะที่บุคลิกของคนสองคนคล้ายกันจนเกือบเป็นภาพที่ซ้อนทับกันสนิท แต่ความรู้สึกที่ได้รับต่างกัน
“เปล่าสักหน่อย”
“เปล่าก็ตอบให้เต็มเสียงสิ นี่ตอบเหมือนแบ่งรับแบ่งสู้ไปได้ ไม่เห็นจะเป็นกุมที่โจ๊กรู้จักเลย”
“กุมแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ”
“เปล่าหรอก แต่ถ้าสนิทๆกันเหมือนโจ๊กงี้ ก็พอดูรู้ว่ากุมมีเรื่องอะไรให้คิด”
“ไม่มีอะไรสำคัญร้ายแรงหรอก”
“แอบชอบใครอยู่หรือเปล่า”
“โจ๊กรู้อีกแล้วเหรอ”
“เดาเหมือนเดิม เวลากุมจริงจังกับเรื่องอะไรขึ้นมานะ กุมก็จะสร้างโลกส่วนตัวแบบนี้แหละ”
“ถ้าเข้าใจกันซะขนาดนี้ แล้วเลิกกับกุมทำไม”
“ถามโจ๊กคนเดียวไม่ได้หรอก กุมต้องถามตัวเองด้วยสิว่าจริงๆแล้วกุมชอบโจ๊กแบบแฟนหรือแค่เพื่อนสนิท บางทีโจ๊กก็เป็นแค่คนที่กุมอยู่ด้วยแล้วสบายใจแต่ไม่ได้รัก”
“อย่าทำมาเป็นโยนความผิดให้คนอื่นเลยน่ะโจ๊ก คนบอกเลิกคือโจ๊กนะ คนอกหักคือกุม”
“แล้วมีตรงไหนมั้ยที่กุมเสียใจที่เลิกกับโจ๊ก ไม่เห็นอาการของคนอกหักเลย อย่าโทษกันดิ”
“บางทีเราก็เหมาะที่จะเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ”
“คงจะเป็นงั้นแหละ เพราะไม่มีแฟนกันประเทศไหนที่แค่จูบยังอิดออดเหมือนกุมหรอกนะ”
“อ๋อ ที่โจ๊กบอกเลิกเพราะเรื่องนี้เหรอ”
“เปล่าๆ อย่ามองตาเขียวงั้นดิ เมื่อกี้กุมยังดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัวอยู่เลย”
“แล้วไป”
ขนาดช่วงเวลาแบบนี้ บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้ ท่าทีอ่อนโยนที่โจ๊กกำลังทำ สองมือที่ลูบหัวผมด้วยความเอ็นดูนั้นก็ยังให้ความรู้สึกธรรมดาอยู่ดี ไม่มีอะไรเลยที่รู้สึกว่ามันพิเศษ
วันเวลาผ่านไปช่วยทำให้ผมเพ้อน้อยลงจนเหมือนมันจะเบาบางหายไปในที่สุด ทั้งๆที่ผมเจอมีมี่บ่อยขึ้นแต่ผมกลับไม่เจอผู้ชายคนนั้นอีกเลย
“วันนี้เต็มที่ไปเลยนะ พี่ชายชั้นอนุญาตแล้ว”
“พี่สิงห์สุดหล่อนะเหรอมีมี่ ตกลงเค้าเป็นพี่หรือพ่อวะ”
“ทั้งสองอย่าง ฮ่าๆ บ่อยครั้งที่พี่สิงห์ติ๊งต๊องเกินกว่าจะเป็นพี่ชาย แต่ตอนดุก็นั่นแหละ เหมือนพ่อ”
เสียงหัวเราะดังครืนไปทั้งวงเหล้า จนผมเองก็รู้สึกว่ายิ้มอยู่ตลอดเวลาจนเมื่อยปาก เพลินที่ได้ฟังบทสนทนาของสาวๆแล้วก็ยิ่งเพลินมากเมื่อบุคคลที่สามในเรื่องเล่าคือคนที่ผมหวนคิดถึงอยู่บ่อยๆ นับว่าไม่เลวร้ายที่ยอมตกลงมาร่วมปาร์ตี้ครั้งนี้ ทุกคนมีอารมณ์ร่วมและสุดเหวี่ยงกับงานมาก ผมเองก็ดูจะร่าเริงและเข้ากับคนง่ายผิดปกติ
ยิ่งดึกวงเหล้ายิ่งสนุกออกรส เผลอๆผมกับมิถุนาจับคู่คุยกันอยู่แค่สองคน ยิ่งเราคุยลงลึกในรายละเอียดเท่าไหร่ เราสองคนยิ่งยกเหล้าเข้าปากมากขึ้นเท่านั้น ผมจำรายละเอียดของเรื่องที่คุยกันไม่ได้ แต่เหมือนมีอำนาจอะไรบางอย่างที่ทำให้เราสัมผัสถึงเนื้อถึงตัวกัน เหมือนผมอยู่ในห้วงแห่งความฝัน เหมือนตัวเองเป็นหุ่นเชิดที่โดนควบคุมด้วยอะไรบางอย่าง ไม่รับรู้แม้กระทั่งว่าเราหาห้องส่วนตัวในห้องชุดที่จัดปาร์ตี้นี้ได้อย่างไร เพียงแต่ตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เป็นวันใหม่ ในขณะที่ผมกับมิถุนาเนื้อตัวเปลือยเปล่า ร่องรอยรอบๆเตียงทำให้รู้อีกว่า เราสองคนไม่ได้แค่นอนร่วมเตียงกันเฉยๆ มันมีอะไรมากมายกว่านั้นที่เราสองคนจำมันไม่ได้เลย
ความเงียบครอบคลุมทั้งห้องอยู่นาน ผมรู้สึกตีบตันไปทั่วทั้งสมอง สำนึกแห่งความรับผิดชอบกำลังโจมตีอยู่กับความลำบากใจอีกร้อยแปดพันอย่าง มันอาจจะง่ายกว่านี้ถ้าผมเหมือนผู้ชายทั่วๆไป การเป็นเกย์ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะเอาตัวรอดในเรื่องนี้
“มีมี่ พี่ พี่ขอโทษนะครับ พี่ยินดีจะ..........”
ปลายนิ้วเรียวไม่รอที่จะให้ผมพูดคำว่ารับผิดชอบออกมา ใบหน้าเธอยังเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม แม้บางครั้งมันจะเป็นยิ้มที่ฝืนแสดงเต็มที เมื่อผมดึงดันที่จะเอ่ยความรับผิดชอบที่ควรทำออกมา ปลายนิ้วเรียวเล็กนั้นยิ่งออกแรงกดลงไปบนปากผมหนักขึ้น ใบหน้าส่ายปฏิเสธที่จะฟังคำนั้น จนผมสงบลงและปล่อยให้ทุกอย่างเงียบดังเดิม
“พี่่กุมไม่ต้องขอโทษมิหรอกค่ะ ไม่ใช่ความผิดของใครคนใดคนหนึ่งหรอก พี่กุมไม่ได้ฝืนใจมิเลย ไงดีล่ะ จะบอกว่ามิสมยอมมันก็ไม่ใช่ซะทีเดียว มิคิดว่าเป็นความพลาดที่เราไม่ระวังกันทั้งคู่ เหล้าที่เรากินเมื่อคืนไม่น่าจะมีแค่มิกเซอร์ธรรมดา”
“แต่ว่าถึงจะเป็นแบบนั้น แต่มีมี่เสียหายนะ”
“มีมี่ไม่มีอะไรบุบสลายหรอกค่ะพี่กุม สบายใจได้เลย”
“เป็นแบบนี้ไม่ดีเลย พี่ไม่สบายใจ เหมือนพี่กำลังเอาเปรียบเราอยู่”
“พี่กุมกำลังทำให้มิประทับใจนะคะเนี่ยมิสบายใจกว่าค่ะถ้าเราจะมองหน้ากันต่อไปในฐานะพี่ชายน้องสาวอย่างที่เคยเป็นมา เพราะถ้าเราต้องมองหน้ากันภายใต้ความรับผิดชอบที่ไม่เต็มใจ มิว่าเราจะมองหน้ากันไม่ติดนะคะ มิไม่เป็นไรจริงๆค่ะพี่ จำไม่ได้เลยว่าเมื่อคืนเรื่องราวระหว่างเราสองคนเป็นยังไง มิคิดว่าพี่กุมคงไม่ต่างกัน สัญญากันก่อนค่ะ ว่าเราจะลืมเรื่องเมื่อคืน เร็วสิคะ เกี่ยวก้อย”
ผมยอมทำตามคำขอขณะที่ในอกร้าวหนัก มีมี่ไม่ใช่ผู้หญิงรักสนุกแบบนั้นที่จะไม่คิดอะไรมากในเรื่องพวกนี้ แต่เธอเองก็พูดถูกและมองผมออก ผมไม่พร้อมที่จะมีแฟนเป็นผู้หญิง มีมี่รู้ว่าผมเคยคบกับโจ๊ก ข่าวการคบกันของเราสองคนโด่งดังในหมู่เพื่อนฝูงพอสมควร
หลังปาร์ตี้สุดเหวี่ยงคืนนั้นก็เป็นเทศกาลแห่งการปิดเทอมของนักศึกษา นั่นเป็นระยะเวลาที่ผมกับมีมี่ต้องห่างกัน ปกติก็ไม่ได้เจอกันบ่อยอะไรอยู่แล้วถ้าผมไม่แวะไปหายี่หวา เราสองคนเลยเหมือนห่างกันไปโดยปริยายและยิ่งห่างกันมากขึ้นเมื่อเทอมต่อมาเราต่างต้องทำหน้าที่นักศึกษาของตัวเอง หลายเดือนที่ผมแทบจะไม่เห็นหน้ามิถุนา
แต่ข่าวที่ผมได้รับด้วยความบังเอิญเมื่อได้พบกลุ่มเพื่อนของน้องสาวว่ามิถุนากำลังทำเรื่องลาออกจากการเป็นนักศึกษาและมีแผนในอนาคตข้างหน้าว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศ ในขณะที่เธอยังเรียนไม่จบมหาลัยและไม่ใช่ช่วงรอยต่อการต่อยอดการศึกษาแต่อย่างใด และที่ทำให้ช็อคไปกว่านั้น เหตุผลหลักที่ลาออกก็เพราะตั้งท้องและเธอกำลังแพ้ท้องอย่างหนัก จึงอยากยุติชีวิตนักศึกษาไว้แต่เพียงเท่านี้
เพียงเท่านี้ก็ทำให้ผมช็อคตาตั้ง ภาพคืนนั้นล่วงเลยมาถึงอีกวันที่เราตกลงกันเหมือนกำลังตอกย้ำความชั่วช้าของผม ข้อตกลงที่ตัวเองได้เปรียบในทุกๆอย่าง และเหมือนอีกฝ่ายจะไม่เสียหายอะไร แต่สิ่งที่ตามมาหลังจากนั้นมันยิ่งใหญ่เกินกว่าผมจะนิ่งเฉยต่อไปได้อีก
ไม่มีอะไรเอื้อต่อการติดตามข่าวของผมเลย ทุกอย่างดูจะเป็นอุปสรรคไปหมด ยิ่งตอนที่ผมเริ่มเคลื่อนไหวอะไรบางอย่าง ก็เหมือนมีมี่จะรู้ตัวและปิดทางการตามข่าวของผม กว่าจะมั่นใจว่าเด็กที่กำลังจะลืมตาดูโลกเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของผมแน่ๆ ตอนนั้นกุญแจสำคัญของผมก็บินไปไกลสุดฟากฟ้าแล้ว
แต่ผมจะปล่อยให้มันเลยตามเลยอย่างนั้นไม่ได้ ผมเป็นผู้ชาย และกำลังจะก้าวข้ามไปเป็นพ่อของหนูน้อยคนหนึ่ง ชีวิตบริสุทธิ์ที่ไม่ได้เกิดจากความตั้งใจของทั้งพ่อและแม่ ทุกอย่างเกิดขึ้นจากความพลาดพลั้ง แต่เธอจะต้องมีสิทธิ์ได้รับความรักเต็มที่ไม่ว่าจะจากพ่อหรือแม่
“กุมดูลนลานไปนะช่วงนี้ จริงๆแล้วโจ๊กสังเกตมาสักพักใหญ่ๆแล้วล่ะ ถ้ากุมยังคิดว่าโจ๊กคือคนที่กุมพอจะระบายและพุดคุยด้วยได้ กุมบอกโจ๊กได้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น โจ๊กสัญญา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น โจ๊กยินดีที่จะสนับสนุนกุมนะ อย่างน้อยในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง”
“โจ๊ก กุมกำลังจะมีลูก กุมกำลังเป็นพ่อคน”
“อะไรนะ กุมจะบอกโจ๊กว่า กุมไปนอนกับผู้หญิงมาเหรอ”
“อือ แต่อย่าถามอะไรมากกว่านี้นะ เพราะกุมจำไม่ได้เลยสักอย่าง”
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”
“มีมี่ เพื่อนของเพื่อนยี่หวา”
“ตกลงเรื่องที่เค้าลือๆกันเป็นเรื่องจริงเหรอ แล้วพ่อเด็กคือกุมเนี่ยนะ เป็นไปได้ไง”
“มันเกิดขึ้นแล้วโจ๊ก เรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้มันเกิดขึ้นแล้ว”
“แล้วกุมจะทำยังไง น้องเค้าลาออกไปแล้ว”
“นั่นแหละคือเรื่องที่คิดไม่ตกอยู่ตอนนี้ มีมี่ไปต่างประเทศแล้ว แต่กุมอยากอยู่กับลูก อยากเลี้ยงเค้า อยากให้เค้าได้รับทุกสิ่งทุกอย่างที่เด็กคนหนึ่งควรจะมี เค้าจะต้องมีพ่อ”
“กุมแน่ใจแล้วเหรอ แต่เราเป็นนักศึกษานะ มันไม่ง่าย.....”
“กุมไม่สน จริงๆนะโจ๊ก ถ้าแลกกับเรื่องลูกแล้วกุมกล้าที่จะท้าชนเลยอะ”
“กุมถามตัวเองแน่แล้วใช่มั้ย กุมไม่เคยมีส่วนร่วมตอนที่เด็กคนนั้นอยู่ในท้องเลย กุมแน่ใจนะว่าจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเค้า”
“มั่นใจมาก ไม่ต้องเห็นหน้าหรอกโจ๊ก แค่รู้ว่าเด็กคนนั้นคือลูก คือสายเลือด แค่นั้นความรู้สึกรักและปรารถนาดีในตัวเค้าก็จะจู่โจมมาเองจนแน่นหน้าอกไปหมดเลยอะ”
“ถ้ากุมมุ่งมั่นขนาดนั้น โจ๊กก็จะบอกว่ากุมต้องวิ่งชน”
“ทำไงดีอะ”
“โจ๊กให้คำแนะนำได้นะ แต่คงมาลุ้นแบบใกล้ชิดไม่ได้”
“เพราะโจ๊กกำลังมีคนที่ดูใจกันอยู่ใช่มั้ย กลัวคนของตัวเองเข้าใจผิดล่ะสิ กุมเข้าใจ ขอแค่คำปรึกษาเท่านั้นแหละ ที่เหลือกุมจะจัดการเอง”
“บุกไปหาลูกแล้วแสดงตัวว่าเป็นพ่อ”
“เอางั้นเหรอ”
“มีทางเดียวที่คิดออกในตอนนี้ ก็เราติดต่อแม่เด็กไม่ได้แล้วนี่ เราก็ต้องวิ่งเข้าชนคนที่อยู่และเลี้ยงดูลูกของเรา”
“พี่สิงห์”
ใบหน้าราบเรียบไม่สนใจโลกแต่แววตาแฝงไปด้วยความอบอุ่นโผล่ขึ้นมาในความคิด ปัญหาหนักอึ้งเกิดขึ้นมาตั้งแต่นึกขึ้นได้ว่าลูกตัวเองอยู่ในความดูแลของใคร
ผู้ชายที่โลกหมุนรอบครอบครัวตัวเองและอารมณ์ศิลปินตลอดเวลาคนนั้นจะทำหน้ายังไงเมื่อรู้ว่าพ่อของหลานคือผม ไม่สามารถเดาสีหน้าชายในฝันที่เฝ้าประทับใจมานานแสนนานได้เลยจริงๆ
ผมรวบรวมความมั่นใจและเสริมสร้างหนังหน้าของตัวเองให้หนาพอที่จะบุกไปสถานที่ที่ลูกตัวเองอยู่ตั้งหลายต่อหลายวัน ต้องใช้ความพยายามอย่างหนักหน่วงที่สืบว่าพี่สิงหาและลูกพักอยู่ที่ไหน
พอนึกถึงลูกแล้วความกล้าก็จะมาหาเราเองโดยอัตโนมัติ ผมบ้าบิ่นพอที่จะบุกเดี่ยวเข้าไปหา
เพื่อพบว่า
“โกหกน่า...น้องผมจะมีลูกกับตุ๊ดได้ยังไงวะ”
ผมเสยหมัดในข้างที่ถนัดเข้าเต็มปลายคาง พี่สิงห์หน้าหงายไปนับดาวอยู่พักใหญ่ๆ ผมเองก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองอ่อนไหวและรับไม่ได้กับการดูถูกและดูหมิ่นด้วยคำว่า ‘ตุ๊ด’
ผมยัดเยียดตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในบ้านนั้นอย่างหน้าด้านๆ ลูกเป็นทั้งข้ออ้างและความตั้งใจเดียวที่มี ความตั้งใจในฐานะพ่อและโอกาสดีที่ได้ใกล้ชิดผู้ชายที่แอบชอบและประทับใจทำให้รู้ว่า
เขาเป็นทั้งคนที่ผมชอบและแอบรู้สึกเกลียดระคนหมั่นไส้ไปพร้อมๆกัน
ความบังเอิญที่ทำให้เกิดความวุ่นว่ายที่เต็มไปด้วยความสุขจนถึงทุกวันนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดมาจากจุดเล็กๆจุดเดียวจริงๆที่มากระทบใจ ความอบอุ่นของผู้นำ และความบ้ากามจนกลายมาเป็นสามี ทุกสิ่งทุกอย่างนี้มีทั้งความบังเอิญและสิ่งที่ผมทำให้เป็น ททุกอย่างค่อยๆหล่อหลอมจนกลายเป็นความรัก ความผูกพัน และครอบครัว
ผมหัวเราะและร้องไห้ไปในคราวเดียวกันกับอดีตที่หวนนึกถึง แน่นอนว่ามันมีทั้งความทรงจำและความประทับใจ และ ความวุ่นวายเสมอต้นเสมอปลายกับครอบครัวหยุ่งเหยิงของเรา
“กุม อยู่ไหน ทำไมหนูมีนถึงได้บอกว่าพ่ออนุญาตให้หอมแก้มได้ตลอดเวลา แต่พี่ต้องมีข้อแม้ด้วยล่ะ ทำไมกลายเป็นคนไม่ยุติธรรมแบบนี้”
“คุณตะโกนเรียกหาผมไปทั่วบ้านขนาดนี้เพื่อที่จะเรียกร้องความยุติธรรมให้ได้เท่าเทียมกับลูกเนี่ยนะครับ”
“ใช่สิ เมื่อกี้หนูมีนบอกว่าเขาช่วยพ่อกุมล้างจาน เขาทำความดี พ่อกุมเลยหอมแก้มเขาเป็นรางวัล แล้วพี่ล่ะ เมื่อคืนพี่ก็ ‘ทำ’ ดีนะ ดีมากๆด้วย ไม่เห็นจะได้รางวัลจากกุมเลย”
“ความดีของคุณคือการที่ผมนอนน้อยและตื่นขึ้นมาอีกวันในสภาพสะโพกร้าวยกตะกร้าผ้ายังไม่ไหวเลยเนี่ยนะครับ คือความดีของคุณ ผมไม่แยกห้องนอนด้วยก็ดีเท่าไหร่แล้ว ถ้าลูกไม่ร้องขอ ผมไล่คุณกลับห้องเล็กไปนานแล้วครับ คุณต้องขอบคุณลูกด้วยซ้ำ”
“อะไรเล่า ก็พี่ถามแล้วนี่ว่าไหวมั้ย แล้วกุมก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากบอกว่า อื้อๆ”
“คุณอย่ามาตลกนะครับ ที่ผมส่งเสียงออกมาได้แค่นั้น เพราะคุณเอากรีนแมมบ้ายัดปากผมไว้นี่ครับ ผมพูดอย่างอื่นได้ด้วยเหรอ แค่มีช่องว่างให้เสียงผ่านออกมาได้ก็มหัศจรรย์แล้วนะครับ”
“แหะ แหะ งั้นเหรอ แต่ว่า มันคนละเรื่องกับหอมแก้มนี่”
“ไม่ได้ครับ คุณไม่เคยหยุดอยู่แค่นั้นสักที อย่าเอาเรื่องนี้มาเปรียบเทียบกับลูกนะครับ”
นี่แหละครับ ความวุ่นวายในแต่ละวันของผม ลูกหนึ่งผัวหนึ่งและความสัมพันธ์ก้ำกึ่งที่ไม่มีใครตอบคำถามลูกได้ ยิ่งลูกได้ความรักความอบอุ่นมากจนล้นแล้วกลายเป็นความชาญฉลาดไม่ว่าจะคิด พูด หรือตั้งคำถาม และสาเหตุที่ผมต้องมีข้อแม้กับลุงของลูกก็เพราะไม่มีใครตอบคำถามหนูมีนได้ว่า
“ทำไมป๊ะป๊าสิงหาถึงได้เอาลิ้นเข้าไปในปากพ่อกุมละคะ ไม่เห็นพ่อกับป๊ะป๊าจะทำแบบนั้นกับหนูมีนบ้างเลย”
จะไม่ให้ผมน้ำตาไหลกับความฉลาดของลูกตัวเองได้ยังไง เพราะต้องหลบมาเก็บเสื้อผ้าไปซัก ถึงได้มีเวลาหวนคิดไปถึงวันเวลาเก่าๆที่หวนกลับมาอีกไม่ได้ แต่ทุกครั้งที่ผมคิดถึงความบังเอิญของวันนั้น ผมก็นึกขอบคุณโชคชะตาที่ใครก็ตามที่กำหนดให้มีวันนี้อยู่ในใจทุกที
จริงๆแล้วผู้ชายที่อบอุ่นในความรู้สึกขงผมในวันนั้นก็เป็นคนๆเดียวกับผู้ชายปัญญาอ่อนที่ยืนหน้าบูดใส่ผมอยู่ตรงนี้
“ข้อแม้ผมแค่อย่าทำให้ลูกเห็น เพราะเราจะตอบคำถามแกไม่ได้และอาจกลายเป็นความสับสน คุณอย่างอแงแข่งกับลูกได้มั้ยครับ ลูกยังมีเหตุผลมากกว่าคุณเลยนะ”
ความสุขอีกอย่างหนึ่งของผมก็คือการได้อยู่เหนือกว่าคนเดือนแปดในทุกกรณีนี่แหละครับ


http://www.youtube.com/v/CNYYFhTgEiU?version=3&amp;hl=th_TH;autoplay=1
ปล.ขอบคุณเพลงประกอบตอนพิเศษที่แปะให้ทางแฟนเพจ จาก Thieving Magpie ค่ะ 


๐ สวัสดีค่ะ เสิร์ฟตอนพิเศษตามคำสัญญาถึงมันจะช้าไปหน่อยนะคะ  (เล่นเอาตกไปสามหน้าเลยอะ ผิดไปแล้ว)
๐ เหมือนจะเคยเกริ่นไว้ในเรื่องหลักแล้วว่าจริงๆแล้วกุมแอบชอบพี่สิงห์มาก่อน แต่พอต้องมาแต่งให้น้องเดือนสองหลงรักพี่เดือนแปดก่อนนี่มันยากจริงๆนะ แล้วพอมาเป็นมุมมองที่เป็นน้องเดือนสองผู้จริงจังขึ้นมาจริงๆแล้วเสียดาย ไม่น่าตกไปเป็นของคนอย่างพี่สิงห์เล้ยยยยยยยยย 
๐ พัฒนาการของกุมภาจึงค่อยเปลี่ยนและหลุดไปตามวันเวลาที่ต้องอยู่กับพี่สิงห์ในตอนเดียว (สังเกตตอนท้ายๆค่ะ)
๐ อาจจะมีตอนพิเศษมาให้อ่านกันอีกตอน และเพราะเรื่องนี้อยากให้คงความสดใสและความรั่วของพี่สิงห์เอาไว้ คิดว่าตอนพิเศษต่อจากนี้ คงเป็นความวุ่นวายในครอบครัวแปลกๆครอบครัวนี้ในช่วงที่หนูมีนกำลังอยู่ในวัยเรียนรู้ และความเจ้าเลห์ที่จ้องแต่จะจับเมียตัวเองกินตลอดเวลาอย่างตาเดือนแปดนะคะ (ตอนพิเศษจะกลายเป็นความเสื่อมของพี่สิงห์ไปซะงั้น เป็นพระเอกที่มีอิมเมจเท่อยู่นิดเดียวแต่รั่วเยอะมาก เอวัง 
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ติดตาม ทวงถาม และกดดันค่ะ เจอกันโอกาสต่อไปนะคะ TRomance
๐ TRommance's Fanpage CLICk

[samsoon@doll]

อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[waan_warunee]

^______________________^

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

หนูมีนได้เห็นช็อตเด็ดด้วยง่า กรี๊ดดดดดดดดดดด 
รักคุณสิงหากะน้องกุมจังเลย  ><

[qq_oo]

สนุกมากๆๆๆเลยจ้าาา

[-~iK@iZ_KunG~-]

ตอนพิเศษน่ารักมากครับ ชอบมากมายเลย
มารอตอนต่อไปนะครับ ^^

[MiSS-U]

 

ชอบน้องเดือนสองมาเล่าจังค่ะ

รอตอนพิเศษต่อไปน้า

บวกเป็ด

[nokkie]

ความสุขของกุมภ์ที่ได้เหนือกว่าคนเดือนแปดตลอดเวลานี่ แสดงให้เห็นถึงการที่ภรรยาเป็นช้างเท้าหน้าที่ถูกต้องตามธรรมเนียมเป๊ะ 

[nn~~NN]

ตอนพิเศษมีฉากบู๊ปะทะงูกรีนแมมบ้าด้วย 
ขอตอนพิเศษหลายๆตอนไม่ได้เหรอคะ  ไม่ต้องอั๊พบ่อยหรอก  แค่มาให้หายคิดถึงมั่งก็พอ

 

[donutnoi]

แรกๆก็อบอุ่นนะพี่สิงห์นี่ หลังๆนี่รั่ว แต่ชอบบบบบบบบบบ รอตอนต่อไปค่ะ 

[m_pop91]

หนูมีนหนูฉลาดไปแล้วนะลูก

[Nus@nT@R@]

หนูมีนฉลาดมากค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

[JA(e)jung]

อร๊ายยยยยยยยยยยย
พ่อเดือนสองกะลุงเดือนแปดมาแล้ววววววววว
ลูกเดือนสามนี่ก็ขี้สงสัยไปไหน...แต่จะว่าไปสักวันลูกก็ต้องรู้อยู่ดีอ่ะเนาะ
จะปิดตลอดไปก็คงไม่ได้หรอก...ยังไงก็ต้องทำใจอ่ะนะ
เตรียมรับมือกับความวุ่นวายข้างหน้าให้ดีๆก็แล้วกันนะจ๊ะพ่อกุมภ์
ไหนจะพ่อเดือนแปดที่แสนจะหื่นแล้วยังมีลูกเดือนสามที่ขี้สงสัยอีก
งานนี้ได้ปวดหัวตายกันไปข้างนึงแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
รักคนเขียนที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดด
 

[DraCo_SLa13]

อ๊ายยยยยยยยยย  หนูมีน  หนูตอบได้ถูกใจป้ามากเลยจ๊า

[dolphins]

"ความสุขอีกอย่างหนึ่งของผมก็คือการได้อยู่เหนือกว่าคนเดือนแปดในทุกกรณีนี่แหละครับ"
หนูมีนน่ารัก คุณลุงก็เจ้าเล่ห์ตลอด