หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[prettypearl]

บวกเป็ดให้ครอบครัวนี้ไปเลย  น่ารักเกินบรรยาย

[IöLIKE]

ThankS

[tamekung]

ตามมาอ่านช้าไปหน่อย
แต่น้องกุมก็ยังน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก 
ชอบลุงสิงห์ตั้งแต่แรกเห็น อร๊ายๆ


ลุงสิงห์ก้ยังเจ้าเล่ห์และหื่นแบบรั่วๆตามเคย = ="
รอตอนพิเศษตอนหน้าค๊า
ขอบคุณคนเขียน คนโพสค๊า 

[CarToonMiZa]

คิดถึงจัง
รอรวมเล่มอยู่น๊า

[nishiauey]

แฮปปี้ที่สุด

[ja ne]

กรีนเมมบ้า หลุดมาตัวนึงได้ไงเนี่ย
ตัวพ่อหรือเปล่า ฮะหุ ฮะหุ

[loverken]

คิดถึงพี่กุมภ์ 

[CarToonMiZa]

คิดถึงจังเลยยยยยยยยย

[BaII]

อ่านตามทัน จนจบแล้วคร้าบบบ อิอิ ดีใจจัง เรื่องนี้สนุกดีอ่านได้เรื่อยๆอ่ะ

[waterlily]

เรื่องนี้น่ารักผิดปกติ  แล้วจะแฮปปี้มั้ยคะนี่

[SuSaya]

พี่สิงห์กลัวเมีย XD

[loverken]

คิดถึงจังเลยยยยยยย
 

[Seiki]

ตอนพิเศษที่ 2 สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยน


วันนี้ครอบครัวของเราทวีความอบอุ่นจนเข้าข่ายร้อนวูบวาบ ผมเท้าแขนมองดูการโต้เถียงกันอย่างดุเด็ดเผ็ดร้อนของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคนที่รักและหวังดีต่อลูกสาวคนสวย
คุณปู่คุณย่า ปะป๊าสิงห์ คุณแม่คนสวยอย่างมิถุนา รวมไปถึงพ่อทูนหัวอย่างพี่โจ้ ทุกคนกำลังออกความคิดเห็นกันจริงจังยิ่งกว่าโปรเจคระดับชาติ
แต่ว่า
ลูกผมแค่จะเข้าโรงเรียนอนุบาลเองนะ!!
ชื่อโรงเรียนหลากหลายชื่อพร่างพรูออกมาจากปากของแต่ละคนเล่นเอาทั้งมึนงงและสับสน บางโรงเรียนผมไม่รู้จักเลยสักนิด มองสงครามแห่งความหวังดีนั่นแล้วก็ต้องก้มมองลูกตัวเองที่นั่งต่อรางรถไฟโดยไม่สนใจว่าตัวเองคือประเด็นให้ผู้ใหญ่เค้าถกเถียงกันขนาดไหน
“หนูมีน”
“ขา”
“หนูว่าใครจะชนะคะ”
“หนูว่าปะป๊า เพราะป๊าสิงห์เสียงดังที่สุดเลยค่ะ”
เสียงเจื้อยแจ้วเรียกเสียงหัวเราะครืนใหญ่ คนที่เริ่มต้นออกตัวแรงตั้งแต่แรกอย่างผมเริ่มกลายเป็นความสม่ำเสมอ ส่วนคนที่เยอะมาตั้งแต่ต้นยังไงก็ยังเยอะอยู่อย่างนั้น
ผู้ชายในฝันของใครหลายๆคน พ่อเทพบุตรยิ้มยากคนนั้น ความจริงแล้วก็เป็นผู้ชายบ้าๆบอๆคนหนึ่งที่ยกครอบครัวสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด ผู้ชายที่วางอำนาจเพราะตัวเองเป็นช้างเท้าหน้าฟันฉับที่เรียนของลูกกลางวงจนทุกคนต้องผงกหัวยอมรับ จริงๆแล้วมันไม่ใช่เรื่องที่จะเถียงกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เพราะยังไงซะทุกคนก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกตัวเองตามกำลังที่มี ผมเลยหลุดออกมานอกวงโคจรแล้วเฝ้ามองห่างๆอย่างไม่ห่วงอะไรเลยกับลูกอยู่ตรงนี้
“ป๊าชนะๆจริงๆด้วยค่ะพ่อ”
ผมยิ้มรับกับเสียงตบมือแปะๆไร้เดียงสาของนางฟ้าตัวน้อยของบ้าน ลูกช่างไม่รู้อะเสียเลยว่าคุณชายท่านไม่ได้ชนะเพราะเสียงดังที่สุดหรอก แต่ไม่มีใครอยากเถียงกับหัวหน้าครอบครัวที่ทุ่มเงินเพื่อสนับสนุนการศึกษาของลูก ถึงหนูมีนจะเป็นผลิตผลที่ไม่รู้ว่าผมกับมีมี่สร้างขึ้นมาด้วยท่าไหน แต่เพราะผมคือคนรักของคุณชายท่านและหนูมีนเป็นหลานในไส้ คุณชายเขาเลยทุ่มเต็มที่ยิ่งกว่าเต็มที่เสียอีก
“ว่าไงสองพ่อลูก ไม่มีใครเข้าไปช่วยป๊าสักคนเลยนะ”
“ป๊าเสียงดัง ชนะอยู่แล้ว”
ยักคิ้วให้ ขนาดลูกยังรู้ว่าถ้าพี่ท่านจะเผด็จการขึ้นมาเสียงดังเข้าข่มก็ชนะใสๆ
“บางทีป๊าเสียงดังแล้วพ่อเค้าแค่พูดเบาๆป๊าก็แพ้นะคะ”
ทำเป็นกระซิบกระซาบกับลูกได้น่าหมั่นไส้มาก สมาชิกคนอื่นในบ้านได้แต่ส่ายหน้ากันเป็นแถบๆเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นส่วนเกิน หนูมีนติดปะป๊าหนึบยิ่งกว่าตังเม ทั้งๆที่เด็กควรจะติดแม่มากกว่า แต่กลายเป็นว่ามีมี่แทบจะไม่ได้รับสิทธิ์นั้นเลยด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เรียบจบและย้ายกลับมาอยู่เมืองไทยแล้วและมีเวลาให้ลูกเต็มที่เหมือนกับที่ผมมีให้แก แต่หนูมีนก็ยังออดอ้อนและติดปะป๊ายิ่งกว่าอะไร ตอนแรกผมก็แอบเก็บมาน้อยใจว่าทุ่มเทแค่ไหนแต่ลูกก็ยังเอาใจไปฝากไว้ที่ลุงมากกว่า
จนกระทั่งวันนี้
เป็นวันที่ทุลักทุเลพอสมควร ผมต้องตื่นหัวฟูขึ้นมาหลังจากหลังได้สัมผัสกับที่นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมง คนหื่นกามมักฉวยโอกาสตักตวงในวันที่มีมี่เอาลูกไปนอนด้วยเสมอๆ และผมก็ชินกับสิ่งนั้นจนเลิกบ่นไปนานแล้วถ้าวันนี้ไม่ใช่วันที่เราจะต้องพาลูกไปสมัครเรียน
“พี่กุม ทำไมโทรมเหมือนคนไม่ได้นอนแบบนั้นคะ ตาบวมเชียว”
“อย่าให้พี่ต้องพูดเลยมีมี่เอาเป็นว่ารู้กันนะ”
“พวกสิงห์นี่นอกจากเป็นเจ้าป่าแล้วยังแรงเยอะด้วยนะคะ”
“นินทาอะไรพี่แต่เช้าหายัยมิ ลูกล่ะ”
“อยู่ในห้องน้ำ พี่โจ้อาบน้ำให้อยู่”
“มันทำดีหวังอะไรป่าวเนี่ย”
นี่คืออีกเรื่องที่ทุกคนต้องโซเซ็งกับความขี้หวงของคุณชายท่าน หลายปีมานี้พี่โจ้ก็พิสูจน์ตัวเองทั้งเรื่องงานทั้งเรื่องนิสัยแล้วว่าเป็นคนดีที่มีมี่พอจะฝากชีวิตเอาไว้และสร้างครอบครัวใหม่ด้วยกันได้ แต่พี่ชายก็คือพี่ชาย รู้ทุกอย่างดีแต่ก็ยังกั๊กๆน้องตัวเองเอาไว้ทั้งๆที่เค้าไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว เหมือนจะกันท่าแต่ก็ปล่อยให้เค้าคบหากันนี่เรียกว่ากลัวเสียฟอร์มหรือเปล่า
“กุม ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมตาบวมแล้วก็แดงก่ำแบบนั้นล่ะ ไหนมาดูสิ”
“แบบนี้หรือเปล่าพี่สิงห์ที่เค้าเรียกว่าวัวหายแล้วล้อมคอก”
“วัวหายอะไรล้อมคอกอะไรวะ”
“อ้าวก็เมื่อคืนตัวเองทำอะไรไว้ล่ะ เช้านี้พี่กุมถึงต้องเป็นแบบนี้ เค้าไม่ได้ถึกอย่างพี่นะ สงสารเค้าบ้างสิ”
คนถูกย้อนได้แต่ยิ้มแห้งๆเมื่อรู้สาเหตุที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ยังดีที่พ่อเจ้าประคุณกดน้ำอุ่นใส่ผ้าขนหนูแล้วมาประคบตาให้
“พี่ขอโทษนะกุม ลืมไปว่าวันนี้เรามีภารกิจสำคัญ มัวแต่คิดว่าทางสะดวก”
“เอาเถอะครับ ดีกว่าลูกเห็นนะ แกโตขึ้นทุกวัน”
“เราซื้อบ้านใหม่แล้วแยกห้องให้ลูกนอนดีมั้ย”
“คอนโดไม่ใช่เดอะเบสอย่างแต่ก่อนแล้วเหรอพี่สิงห์ เปลี่ยนใจง่ายจังเลยน๊า”
“ยุ่งน่ะยัยมิ ความเปลี่ยนแปลงนี่พี่ทำเพื่อใครกันล่ะ เพื่อลูกแกทั้งนั้น เพื่อแกด้วย”
“เพื่อเมียด้วยใช่มั้ยล่ะ แหม มิก็ได้แค่อานิสงส์แหละนา”
“วันนี้กินอาหารเช้าง่ายๆแล้วกันนะครับ เดี๋ยวไม่ทัน”
ผมตัดบทเมื่อเห็นพี่น้องคู่นี้ไม่มีทีท่าว่าจะยอมกัน ความเป็นผู้ใหญ่ของคุณชายจะแสดงออกมาก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นเท่านั้น นั่นคือกับดักที่ทำให้ผมตกหลุมรักผู้ชายคนนี้
อาหารเช้าเป็นเพียงไข่ดาวและไส้กรอกกินกับกาแฟง่ายๆของหนูมีนเปลี่ยนจากกาแฟเป็นข้าวโอ๊ตเพิ่มนมสด เราต้องไปถึงโรงเรียนให้ทันแปดโมงเช้า
โรงเรียนอนุบาลที่คุณชายเค้าเลือกให้หลานไม่ได้อยู่ในประเภทมีเงินอย่างเดียวก็เข้าได้ เขามีการทดสอบพัฒนาการของเด็กก่อนรับเข้าเรียนด้วย นั่นไม่ใช่เรื่องที่เราต้องเป็นห่วงสำหรับเด็กอายุสามขวบอย่างหนูมีน สมาชิกในบ้านช่วยกันกระตุ้นพัฒนาการหนูมีนจนล้น บางครั้งผมก็รู้สึกว่าลูกตัวเองฉลาดและเรียนรู้เร็วเกินไปด้วยซ้ำ
ในขณะที่ผมโทรมเต็มที่แต่ผู้ปกครองอีกคนกลับดูดีไร้ที่ติ เสื้อยืดแบบคลาสสิคทับด้วยสูททันสมัยพอดีตัว เซ็ตผมอย่างดีทำให้น่ามองกว่าปกติและหล่อมากในสายตาของคนที่เห็นหน้ากันอยู่ทุกวันอย่างผม ก้มมองตัวเองก็ได้แต่ถอนหายใจ ส่องกระจกแล้วแทบจะเบือนหน้าหนี หากเสื้อผ้าไม่ช่วยผมเป็นได้แค่ผู้ติดตามหรือคนขับรถเท่านั้น
“มิไม่ต้องไปด้วยจริงๆเหรอพี่สิงห์”
คนเป็นแม่ได้แต่ทำตาละห้อยเมื่อจูงมือมาส่งลูกสาวที่รถ คุณย่ายังเดินตามมาหวีผมและหอมแก้มซ้ายขวาอยู่เลย ทำอย่างกับผมจะพาลูกหนีอย่างนั้นแหละ ส่วนจุดศูนย์กลางของบ้านได้แต่ทำหน้าระรื่นดีใจเมื่อผมบอกว่าโรงเรียนจะทำให้หนูมีนมีเพื่อนเล่น
“แกค่อยไปวันมอบตัวและประชุมผู้ปกครองก็แล้วกัน”
การตกลงเป็นที่น่าพอใจแล้วหนูมีนถึงได้ขึ้นรถ
โรงเรียนใหญ่โตโอ่อ่าจนผู้ปกครองเองยังตื่นเต้น แล้วนับประสาอะไรกับหนูมีนที่เพิ่งได้เจอบรรยากาศแบบนี้ครั้งแรก มีแต่เด็กวัยเดียวกันเต็มไปหมด ลูกสาวคนสวยฟอร์มจัดเหมือนปะป๊าสิงห์ไม่มีผิดเพราะหนูมีนยอมให้จูงมือเดินแต่ไม่ยอมให้อุ้ม
วันนี้ยังไม่มีคุณครูพี่เลี้ยงประจำชั้นเรียนมาคอยดูแล มีแต่คุณครูที่เป็นฝ่ายมาร์เก็ตติ้งมารับหน้า เด็กหญิงที่ส่งเสียงเจื้อยแจ้วชี้ชวนพ่อและปะป๊าให้ดูนั่นดูนี่ตลอดทางเดินชะงักกึกเมื่อพบใครคนหนึ่งยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า
“สวัสดีค่ะ ผู้ปกครองทั้งสองท่าน วันนี้พาน้องมาสมัครเรียนใช่มั้ยคะ ไม่ทราบว่าผู้ปกครองเป็นอะไรกับน้องบ้างคะ”
เสียงหวานใสพูดคล่องแคล่วและยิ้มแย้มเป็นกันเอง แต่หนูมีนกับกระตุกมือผมไว้และนิ่วหน้าเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง
“ผมเป็นพ่อครับ ส่วนคุณคนนี้เป็นลุง”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ จิ๊บเป็นเซลล์ให้คำแนะนำแผนการเรียนของน้องนะคะ ไม่ทราบว่าสนใจโปรแกรมไหนคะ”
ผมพยายามมองหาสาเหตุที่ทำให้ลูกสาวไม่สบอารมณ์ขึ้นมากะทันหัน ผมเมินเรื่องการขับถ่ายเพราะหนูมีนโตพอที่จะบอกได้แล้วหากต้องการเข้าห้องน้ำ เผลอคิดไปถึงอาการเจ็บป่วยที่อาจจะเกิดจากภายในเช่นจุกเสียดแน่นท้องหรืออะไรอย่างอื่นที่อาจจะเป็นสาเหตุให้แกอารมณ์เปลี่ยนกะทันหัน
“หนูมีนปวดท้องหรือเปล่าลูก”
นางฟ้าตัวน้อยส่ายหน้าเมื่อผมนั่งยองๆจับมือแกเอาไว้และสบตาเพื่อหาคำตอบและคอยสังเกตอาการด้วยตัวเอง นอกจากสีหน้าที่เปลี่ยนไปแล้วก็ดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกติ อาจจะเป็นไปได้ว่าแกยังไม่คุ้นเคยกันคนแปลกหน้ามากนัก แต่หนูมีนเคยอยู่ท่ามกลางคนหมู่มากมาแล้วไม่เคยมีอาการตื่นคนหรือชักสีหน้าไม่เป็นมิตรแบบนี้มาก่อน
“ผมสนใจโปรแกรมพัฒนาด้านความรู้และอารมณ์น่ะครับ ดูไม่หนักและได้เรียนรู้หลายแขนงดี”
ดูเหมือนผมจะจริงจังและวางแผนเกี่ยวกับลูกมาตั้งแต่ต้น เอาเข้าจริงๆแล้วมันก็เป็นเพียงนามธรรมที่ไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหนและเริ่มยังไง แต่สำหรับคุณลุงที่ดูเหมือนจะไร้สาระไปวันๆและไม่น่าจะมีแผนการอะไรล่วงหน้าสำหรับหนูมีนนั้น เอาเข้าจริงๆแล้วกลับพึ่งพาได้ เขากับผมรวมถึงมีมี่มีความเห็นตรงกันว่าเราไม่ต้องยัดเยียดวิชาการหรือภาษาให้ลูกตั้งแต่ขั้นพื้นฐานเหมือนคนอื่นเขาก็ได้ ด้วยวัยแค่นี้ของหนูมีน เราอยากให้แกค่อยๆเป็นค่อยๆไปมากกว่า อยากให้ลูกได้เรียนรู้อะไรที่คลอบคลุมและสร้างเสริมพัฒนาการด้านอารมณ์และความคิด เล่นกีฬา วาดภาพหรือเรียนดนตรี เหมือนต้องการหาว่าจริงๆแล้วลูกเราชอบและมีความสุขกับอะไร
“เชิญผู้ปกครองในห้องรับรองเลยค่ะ จิ๊บจะอธิบายและแนะนำโปรแกรมที่ผู้ปกครองสนใจให้นะคะ”
ไม่รู้ผมจะคิดมากไปเองหรือเปล่า เซลล์ก็ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีเพียงแต่ระดับความสนใจของเธอจำเพาะเจาะจงเฉพาะลุงของลูกแบบแปลกๆทั้งๆที่เรามาพร้อมกันทั้งสามคน เธอแทบจะไม่มองผมหรือทักทายหนูมีนเลย หรือว่าหน้าที่ของคนที่จะต้องทำความคุ้นเคยกับเด็กคือครูพี่เลี้ยงหลังจากที่เราผ่านการทดสอบและเป็นนักเรียนของที่นี่แล้วเท่านั้น บางครั้งโรงเรียนเฉพาะทางที่เน้นไปทางอินเตอร์ก็มีขั้นตอนแยกออกจากกันจนดูห่างเหินแบบแปลกๆนะ หรือเพราะผมเป็นเด็กต่างจังหวัด หรือว่าเพราะตัวเองจำตอนเรียนอนุบาลไม่ได้เลยคิดว่ามันให้ความรู้สึกต่างกัน
เซลล์อธิบายและชี้ชวนให้คุณลุงดูโปรแกรมการเรียนการสอนเป็นฉากๆยิ้มแย้มแจ่มใสและกะตือรือร้นที่จะหานู่นนี่นั่นมาซัพพอร์ทข้อมูลที่คุณชายเค้าสนใจ ส่วนพ่อที่ผลิตหนูมีนขึ้นมาอย่างผมเป็นอากาศธาตุ
วันวานเก่าๆย้อนกลับเข้ามาในความรู้สึกของผมอีกครั้ง เหมือนเดจาวูแต่เปลี่ยนจากตัวเองเป็นเซลล์คนนี้ วันที่ผมเจอลุงของลูกครั้งแรก วันนั้นคุณชายเค้าไม่ได้สนใจใครเลยเหมือนกันนอกจากน้องสาวของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังประทับใจในตัวผู้ชายคนนี้เข้าจนได้ แล้วมันจะแปลกอะไรที่เซลล์สาวสวยคนนี้จะอดสนใจผู้ชายท่าทีจริงจังและมุ่งความสนใจไปที่โปรแกรมการเรียนของหลานคนนี้เหมือนที่ผมเองก็เคยเป็นมาก่อน
เธอลอบมองเสี้ยวหน้าของเขาแล้วอมยิ้มพอใจ ไม่สนว่าจะมีใครลอบสังเกตอาการของเธออย่างผมอยู่หรือเปล่า ผมไม่ได้รู้สึกแย่อะไรเลย เพราะผมยึดคนของตัวเองเป็นหลัก ผมถือว่าตบมือข้างเดียวไม่มีวันดัง แต่ถ้าใครอีกคนมีความพยายามจนทำให้มืออีกข้างมาประกบให้เกิดเสียงกันได้ล่ะก็ ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะนิ่งได้อย่างนี้อยู่ไหม ถึงจะหมั่นไส้ในความมั่นใจตัวเองของสิงหาหลายต่อหลายครั้ง แต่ถ้าให้บอกตามความรู้สึกจริงๆทุกอย่างก็เป็นจริงตามที่หมอนี่หลงตัวเอง
“ปะป๊าขา”
เสียงออดอ้อนกระเง้ากระงอดของหนูมีนเรียกสติให้ผมกลับไปมองลูก  เด็กน้อยที่นั่งระหว่างผมกับคุณลุงขยับเข้าไปประชิดและเกาะแขนปะป๊าเอาไว้ ทำตาละห้อยน่าสงสารเรียกร้องความสนใจขณะที่เซลล์ก็ขยับเข้าใกล้สิงหามากกว่าเดิมและก้มดูเอกสารแผ่นเดียวกันจนจมูกจะสีกันจนเกิดไฟลุกได้อยู่แล้ว
“ขา ว่าไงคะลูก”
“หนูมีนปวดขา”
“อ้าว ไหน ปวดตรงไหนคะ ปวดได้ไง ปะป๊าบอกแล้วว่าเดินไกล ให้ปะป๊าอุ้มก็ไม่เชื่อ”
เซลล์หน้าเหวอเมื่อเห็นว่าคนที่หนูมีนงอแงด้วยไม่ใช่ผมที่เป็นพ่อแต่เป็นลุงที่เธอกำลังให้ความสนใจอยู่ ซ้ำร้ายไปกว่านั้น คนรักหลานก็ทิ้งความสนใจทุกอย่างมายกหนูมีนขึ้นนั่งตักแล้วนวดขาเล็กไปมาไม่สนใจเธอไปเลย ผมได้แต่ส่งยิ้มฝืนๆให้เธอปลอบใจ เมื่อเห็นสีหน้างุนงงและสงสัยเต็มที่ของเธอ
“ดีขึ้นมั้ยคะลูก เพี้ยง!! หายแล้วใช่มั้ย”
นางฟ้าหน้าบึ้งก่อนจะยิ้มและหัวเราะคิกคักชอบใจเมื่อปะป๊าจับฟัดซะแก้มช้ำต่อหน้าเซลล์ที่นั่งเป็นหุ่นขี้ผึ้งและสะดุ้งเป็นบางครั้งเมื่อได้ยินเสียงฟอดจากพ่อลูกที่เค้าผลัดกันหอม
“ปะป๊า หนูมีนหายปวดขาแล้ว หายสนิทเลย”
สองมือเล็กจับแก้มปะป๊าเอาไว้ให้มองหน้าตัวเองแล้วยิ้มหวานละลายใจให้
“ดีจังเลยค่ะ” มัวแต่สบตาและยิ้มหวานให้กันอยู่นั่นแหละ เซลล์กลืนน้ำลายไปหลายอึกจนจุกแล้วมั้ง
“ปะป๊า แก้มหนูมีนหอมมั้ย”
“หอมมากค่ะลูกรัก ปะป๊าหอมไปตั้งเยอะแล้วยังไม่หมดหอมเลย”
“แล้วแก้มหนูมีนกับแก้มพ่อกุมแก้มใครหอมกว่า”
“เอ ตอบยากจังแฮะ”
ถ้าไม่เกรงใจสถานที่ผมอยากจะร้องกรี๊ดๆดังๆที่ไอ้บ้านี่มันเสือกรับมุกลูกไม่เกรงใจผมไม่สนใจเซลล์ที่ช็อคตาตั้งไม่ไหวติงไปแล้ว ไม่รู้จะแก้ไขสถานการณ์นี้ยังไงดี ในเมื่ออะไรที่ออกมาจากปากเด็กเค้าว่ากันว่าเป็นเรื่องจริงมากที่สุด ที่สำคัญไอ้ผู้ใหญ่ที่นั่งด้วยกันมันไม่ปฏิเสธแถมยังยิ้มรับอย่างคนไม่แคร์เวิลด์อีก
หลังจากนั้นเราก็จากลาโรงเรียนอนุบาลสุดหรูมาด้วยเอกสารแนะนำโปรแกรมการเรียนและเอกสารสมัครเรียนอีกปึกใหญ่พร้อมกับทำการสาปให้เซลล์ที่นั่นตายไปกับความไร้เดียงสาของหนูมีนหนึ่งคน
“กุมจะว่ายังไงถ้าพี่จะหาโรงเรียนให้ลูกใหม่”
“แล้วที่นี่ไม่ดีแล้วเหรอครับ”
“ที่นี่ดี แต่บุคลากรของที่นี่ไม่ดี ใช่มั้ยคะหนูมีน”
“หนูมีนไม่ชอบที่นี่แหละปะป๊า”
พอถูกขอความเห็น นางฟ้าตัวน้อยก็ทำหน้ายู่ให้รู้ว่าไม่ปลื้มเอามากๆกับโรงเรียนแห่งนี้
“เห็นมั้ย ลูกยังไม่ชอบเลย มีอย่างที่ไหนพนักงานสนใจแค่ลุงของนักเรียนไม่เห็นสนใจนักเรียนและพ่อที่ตามมาด้วยกันเลย”
“เค้าคงคิดว่าให้ข้อมูลกับใครคนใดคนหนึ่งก็น่าจะพอแล้วนี่ครับ ก็มาด้วยกัน”
“ไม่รู้ว่าพ่อหนูมีนจะรักปะป๊าจริงหรือเปล่าน๊า ขนาดมีคนมาสนใจปะป๊าออกนอกหน้าขนาดนั้นยังไม่สนใจเลย”
เหมือนจะแกล้งร้องขอความสนใจจากลูกแต่สายตามองจ้องผมอยู่ชัดๆเลย
“คุณก็รู้สึกตัวเหรอครับ”
“รู้สิ ถึงตอนนี้จะมีเมียเป็นผู้ชายแต่ก็เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อนก็ต้องพออ่านสายตารู้ ลูกยังรู้เลย หนูมีนเก่งนะเนี่ย หึงแทนพ่อใช่มั้ยคะลูก ไม่ต้องรอให้พ่อออกโรงเลยใช่มั้ย ลูกสาวปะป๊าเก่งจริงๆ”
“ถึงผมจะไม่สนใจไม่ใช่จะไม่รู้ แต่ผมจะต้องหึงให้เหนื่อยทำไม ถ้าคุณสนใจตอบสนองเธอสิว่าไปอย่าง”
“สรุปว่าถ้าพี่เล่นด้วย กุมก็จะจัดการเธอใช่มั้ย”
“แน่นอน ผมเคยบอกแล้วว่าผมไม่ใช่คนดี คนของผมๆก็หวง”
“รู้งี้ลองของซะหน่อยก็ดี อยากเห็นเมียหึงบ้าง อยากได้รับความสำคัญ”
“ผมไม่ใช่คุณนะที่หึงไม่มีเหตุผล หึงไม่ดูตาม้าตาเรือ”
ฮึ ฮึ ฮือ ฮืออออออออออออออ!!!
เสี้ยงสะอื้นฮักก่อนจะร้องไห้จ้าของหนูมีนทำเอาผมและปะป๊าหยุดต่อปากกันชั่วขณะแล้วพร้อมใจกันมาดูลูกด้วยความตกใจ
“เป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไม ไหนบอกพ่อสิคะ”
“พ่อเสียงดังใส่ปะป๊าทำไม ฮึ ฮึ หนูมีนไม่ชอบเลย พ่อเสียงดัง”
“โอ๋ พ่อขอโทษนะคะ พ่อไม่ได้เสียงดังใส่ปะป๊านะ เราแค่เล่นกันใช่มั้ยคุณ แหะ แหะ หยุดร้องนะลูก”
ผมลูบหลังปลอบลูก อีกมือก็สะกิดให้อีกคนรับมุกที่ผมบอกลูก
“จริงค่ะ พ่อไม่ได้เสียงดังใส่ปะป๊า พ่อเค้าล้อปะป๊าเล่นเฉยๆ นี่ไงเรากอดกันแล้วเห็นมั้ย ฟอดดดดดดด! หอมแก้มด้วย รักกันๆ”
“จริงๆนะ ฮึก ฮือ ถ้างั้น หอมหนูมีนด้วยสิคะ”
“ได้ค่ะลูก”
มันก็จบลงด้วยดีนะ แต่จะมีวันไหนสักวันมั้ยที่ผมจะไม่เปลืองตัวแบบนี้ ผมไม่รู้ว่าหนูมีนได้เลือดมาจากพ่อหรือจากฝ่ายแม่มากกว่ากันถึงได้เป็นมากกว่าโซ่ทองคล้องใจขนาดนี้ หลายๆความเจ้าเล่ห์ที่ลูกสาวของผมกอปปี้มาจากลุง ถึงแม้ยังมีอะไรหลายๆอย่างที่เค้ารับส่วนดีไปจากผมบ้างก็เถอะ
“พ่อหอมแก้มปะป๊าด้วยสิคะ ไม่งั้นขาดทุนนะ”
“พ่อยอมค่ะ”
ผมอยากขอบคุณลูกนะสำหรับเรื่องวันนี้ แต่ขอเป็นตอนที่เราอยู่กันสองคนพ่อลูกได้ไหม ถ้าหอมแก้มไอ้คนที่ยิ้มหน้าระรื่นลอยหน้าลอยตาเหมือนคนที่ถือไพ่เหนือกว่าอยู่นี้ถือเป็นกำไรหรือเสมอกัน พ่อยอมขาดทุนค่ะลูก!!!


๐ สวัสดีค่ะ ตอนพิเศษอีกหนึ่งตอนมาตามสัญญาค่ะ หนูมีนก็โตขึ้นเยอะแล้วนะ แถมยังร้ายกาจอีกต่างหาก 
๐ เดินทางมาถึงตรงนี้ได้ก็ต้องขอบคุณคนอ่านทุกคนนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ 
๐  ทางเข้าแฟนเพจ
๐ รายละเอียดรวมเล่มอยู่รีพลายถัดไปนะคะ สำหรับคนที่รอรวมเล่มเรื่องนี้อยู่ค่ะ

[Seiki]

ประกาศรวมเล่มนิยาย

สวัสดีค่ะ ขอบคุณสำหรับคนอ่านที่ทวงถามกันเข้ามาเรื่องรวมเล่มพี่เดือน 8 กับน้องเดือน 2 นะคะ วันนี้มีรายละเอียดมาบอกกล่าวแล้วค่ะ 


1.นิยาย 1 เล่มจบ "สิงหากุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยน" ราคา 450 บาท

๐ เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 420 หน้า ++
(เนื้อหาตั้งแต่ต้นจนจบมีให้อ่านในเล้าเป็ด พร้อมตอนพิเศษ 2 ตอน)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,24154.0.html
๐ ตอนพิเศษเพิ่มเติม ไม่ลงเนื้อหาในเล้า 2 ตอน
๐ อาร์ตเวิคปกพิมพ์ลงกระดาษสีน้ำตาล (สีกระดาษลัง)
๐ ที่คั่นกระดาษ และที่คั่นแม่เหล็ก (ตามมาตรฐาน TRomance)

*** การ์ตูนบนปกเป็นส่วนตกแต่งปกเพื่อสื่อให้ปกมีมิติของอารมณ์และสร้างเสริมจินตนาการเพิ่มขึ้นเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหานิยายแต่อย่างใด และนิยายเรื่องนี้ไม่ใช่แฟนฟิคการ์ตูนค่ะ

2.นิยาย 1 เล่มจบ (มีเรื่องเดียวตลอดทั้งเล่ม) Unequality รักเราไม่เท่ากันไม่มีใครรักฉันได้เท่าเธอ ราคา 300 บาท

๐ เนื้อในกระดาษถนอมสายตา จำนวน 250 หน้า ++
๐ อาร์ตเวิคปกพิมพ์ลงกระดาษ Fabria Bianco 240 แกรม (กระดาษวาดเขียน groove line texture)
๐ ที่คั่นกระดาษ และที่คั่นแม่เหล็ก (ตามมาตรฐาน TRomance)

*** การ์ตูนบนปกเป็นส่วนตกแต่งปกเพื่อสื่อให้ปกมีมิติของอารมณ์และสร้างเสริม จินตนาการเพิ่มขึ้นเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหานิยายแต่อย่างใด และนิยายเรื่องนี้ไม่ใช่แฟนฟิคการ์ตูนค่ะ


คำอธิบายที่สำคัญ (อ่านก่อนนะคะ)

๐ นิยายเรื่องนี้ ยังไม่เคยลงเรื่องที่ไหนมาก่อนแม้สักตอนเดียว และจะไม่ลงที่ไหนทั้งนั้นตลอดไปจนหลังการขาย ผู้ซื้อย่อมมีความเสี่ยงต่อเนื้อหาด้านในค่ะ
๐ เรื่องนี้เหมาะสำหรับคนที่มีใจเอ็นดูนายเอกเป็นหลัก หมั่นไส้พระเอกเป็นรอง เป็นเรื่องราวของคนสองคนเท่านั้น ไม่มีตัวอิจฉา ไม่มีดราม่าน้ำตานอง อาจจะอึดอัดใจหรือลุ้นตามนายเอกไปบ้าง และอาจจะมีที่อยากจะกระโดดถีบพระเอกเป็นบางเวลา อาจจะมีฮา มีขำ มีซึ้งบ้างปะปนกันไป
๐ ไม่บังคับซื้อนะคะ ไม่จำเป็นว่าถ้าซื้อรวมเล่มสิงหากุมภาแล้วจะต้องซื้อเรื่องนี้ด้วย ที่นำมารวมเล่มพร้อมกันเป็นเพราะคอนเซ็ปไปด้วยกันได้ ใช้พระเอกเป็นคนดำเนินเรื่องเหมือนกัน และเป็นเรื่องที่แต่งตอนที่คิดเนื้อเรื่องหลักๆที่กำลังลงอยู่ไม่ออกเท่านั้นเองค่ะ
๐ เนื้อเรื่องโดยย่อ

"ปกป้อง" ถูกเด็กผู้ชายท่าทางเฉิ่มเชยและมีนิสัยประหลาดสุดๆเท่าที่เคยเห็นมา กล้าได้กล้าเสียเยี่ยงเด็กใจแตกแต่ก็ไร้เดียงสาเยี่ยงผ้าขาว กระโดดขวางหน้าเพื่อขอเป็นแฟนอย่างกับโจรมุมตึกปล้นทรัพย์ เหตุผลที่เด็กหัวรั้นคนนั้นบอกว่าชอบเขาเพราะชื่อ "ปกป้อง" แล้วคนดีๆที่ไหนเค้าจะไปสนใจจริงจังกับมันกันล่ะ คนเจนจัดอย่างปกป้องได้แต่ตอบสนองไปตามเกมส์ที่เด็กคนนั้นต้องการ เพราะคิดว่ามันแค่อยากทำแต้มโชว์เพื่อนเท่านั้น หรือไม่ก็เล่นพนันอย่างที่วัยรุ่นชอบทำ กว่าจะรู้ตัวว่ารับเด็กคนนี้เข้ามาในชีวิตแล้วก็เกือบจะสาย กว่าจะรู้ว่าไอ้ซื่อบื้อมันทุ่มเทความรักให้ด้วยการกระทำทดแทนที่อธิบายเขาไม่ได้ว่าชอบเขาเพราะอะไรก็เกือบจะยกมันให้ใครไปแล้ว คนที่ไม่รู้จักความรักจริงๆคือปกป้องเองต่างหาก ไม่ใช่ไอ้ซื่อบื้อคนนั้นเลย

...

พิเศษ สำหรับคนที่สั่งซื้อพร้อมกันทั้ง 2 เรื่อง แถมฟรี "รวมเล่มหลากเรื่องสั้น Love Floods รักแท้ไม่แคร์น้ำท่วม"

๐ ขณะที่เปิดจองอยู่นี้มีทั้งหมด 5 เรื่องสั้น
1.ทหารอากาศขาดรัก (คนที่สอง กับ ผู้ฝูงพสุธา)
2.อาสามาหารัก (คนที่หนึ่ง กับ นัมเบอร์วัน)
3.เอาอยู่ (ขวาน กับ ซอ )
4.รู้ไม่ทันน้ำ รู้ไม่ทันรัก (เมฆกับฉาน จากเมื่อแหงนมองจันทร์ผมเห็นตะวัน)
5.ต่างตอบแทน (นักเลงใหญ่พี่ดิน กับภูตะวัน)

๐ นิยายมีขนาด 13*13 cm
๐ แถมฟรีไม่แยกขายทีหลังค่ะ ทุกเรื่องที่มีในรวมเล่มแถมฟรีนี้ มีให้อ่านในเล้าเป็ดทั้งหมด (ในหนังสือมีเท่ากับในเล้า)

ทั้งสองเรื่องไม่ว่าจะเป็น สิงหากุมภา หรือ Unequality มีแพคเกจถุงผ้าสำหรับพกพาไปไหนมาไหนด้วยถุงผ้าขนาดพอดีกับหนังสือ เรื่องละใบ ถุงผ้าทั้งสองใบสามารถพกพาร่วมกันได้เยี่ยงข้าวต้มมัดค่ะ

**** รูปแบบที่นำเสนอเป็นเพียง Sketch Design จากคนเขียนเท่านั้น แบบอาจเปลี่ยนแปลงตามความเหมาะสมของร้านถุงผ้าค่ะ

ค่าจัดส่งชนิดลงทะเบียนเล่มละ 50 บาท 2 เล่มขึ้นไปแต่ไม่เกิน 4 เล่ม ค่ำจัดส่งชนิดลงทะเบียน 80 บาท
มากกว่า 5 เล่มขึ้นไป จัดส่งแบบ EMS ค่าจัดส่ง 50+30*(จำนวนเล่ม นับจากเล่มที่ 2 เป็นต้นไป)

สนใจสั่งซื้อ เมลล์ไปจองได้ที่ romancefic แอด hotmail.co.th และ Utellido สารพัดจัดให้

* หมายเหตุ หนังสือมีราคาสูง เนื่องจากคนเขียนสั่งทำตามจำนวนคนโอนเงิน ไม่ได้สั่งเป็นจำนวนมากเพื่อขายปลีกหรือวางขายตามร้านหนังสือ พิจารณาก่อนสั่งซื้อนะคะ

ตั้งชื่อหัวข้อเมลล์ว่า "สั่งจองหนังสือ"

โดยระบุรายละเอียดดังนี้ค่ะ

1. ล็อกอินในเล้าเป็ด (ถ้ามี)
2. เบอร์โทรที่สามารถติดต่อได้
3. ชื่อเรื่องที่ต้องการจอง และจำนวนที่ต้องการ

รอรับ Code สำหรับโอนเงิน (ดำเนินการโดยทีมงาน Utellido)
มีข้อสงสัยเมลล์หรือสอบถามได้ที่ TRomance's Fanpage

เปิดจองและโอนเงินวันนี้ - 15 กุมภาพันธ์ 2555

ขอบคุณค่ะ TRomance

[RGB.__]

จิ้มมมมมมมมม



อู๊ย ฮา
หนูมีนร้ายกาจมาก ปลูกฝังความวายให้เด็กโดยไม่ได้ตั้งใจ 

[yeyong]

หนูมีนสามขวบยังขนาดนี้ ถ้าโตแล้วจะขนาดไหน

[YouandMe]

 

น้องมีนน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก
แถมถอดแบบป๊ามาจนหมด...แบบนี้เวลาเข้าคู่กับป๊าสิง พ่อกุมจะรับมือไหวไหมเนี่ย 

แก้...
ลูกช่างไม่รู้อะเสียเลยว่าคุณชายท่านไม่ได้ชนะเพราะเสียงดังที่สุดหรอก ==> อะไร
อยากให้ลูกได้เรียนรู้อะไรที่คลอบคลุมและสร้างเสริมพัฒนาการด้านอารมณ์และความคิด ==> ครอบคลุม
ถ้าไม่เกรงใจสถานที่ผมอยากจะร้องกรี๊ดๆดังๆที่ไอ้บ้านี่มันเสือกรับมุกลูกไม่เกรงใจผมไม่สนใจเซลล์ที่ช็อคตาตั้งไม่ไหวติงไปแล้ว
เสี้ยงสะอื้นฮักก่อนจะร้องไห้จ้าของหนูมีนทำเอาผมและปะป๊าหยุดต่อปากกันชั่วขณะ ==> เสียง

[gupalz]

นู๋มีนน่าร๊ากกกกกก

[roseen]

 

[inspirer_bear]

กรี๊ดดดดดดด หนูมีนน่ารักสุดๆไปเลยลูกกกก

โตขึ้นเป็นสาวนิมีสิทธิ์เจ้าเล่ห์เหมือนป๊ะป๊าแง่มซะ

[Horizon]

สุดยอดหนูมีน
อยากอ่านตอนพิเศษต่อ
จะเลือก รร. ได้มั๊ยเอ่ย
+1

[choijiin]

ลุงสิงห์ร้ายยังไง
หลานสิงห์ก็ร้าย(เดียงสา)ได้ไม่ต่างกัน
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
 
หนูมีนก๊อปปี้ลุงสิงห์มาเลยนะลูก
 

[MiSS-U]

 

หนูมีนฉลาดสมเป็นลูกพ่อและเจ้าเล่ห์สมเป็นหลานปะป๊า

บวกเป็ด

[sulsul]

โอยยยยยยยย
หนูมีนน่ารักน่าฝัดมากเลยลูกกกกกกก
ฉลาดมากกกกกกกกกก
งี้แหละมีแม่ยังสาว ลูกจะได้พัฒนาการเต็มที่มว๊ากกกก

ตอนหนูมีนอ้อนปะป๊าค่อหน้าครู น่ารักมากเลยยยย
อร้ายยยยยยยยยยย
สงสัยต้องหาโรงเรียนอนุบาลเล็กๆและมีครูใหญ่เป็นผู้ชายมีพันธะแล้วละม๊างง
ถ้าพี่สิงห์ออร่าจะแรงขนาดนี้

[Non_stop]

 

ครอบครัวสุขสันต์รักๆๆกันทั้งวัน

พี่สิงก็น่ะแลดูหวงและห่วงมากๆเลย

ว่าแต่ก็อยากเห็นตอนที่กุมภาหึงพี่สิงบ้างอ่ะ

ขอบคุณน่ะค่ะที่มาลงตอนพิเศษให้อ่านหายคิดถึงกัน 

[POPEA]

พี่เดือนแปดยังหวงน้องสาวไม่เปลี่ยนเลยเนอะ
ครอบครัวนี้น่าีรักอะ หนูมีนก็น่ารักน่าเอ็นดูเจ้าเล่ห์ได้ใครเนี่ย55.
 

[tippy]

5555555+ หนูมีน แสบได้ลุงจริงๆ อย่างนี้เข้าทางพี่สิงห์เลยสิ หลอกตอดเล็กตอดน้อยน้องกุมภ์ตลอด

[DraCo_SLa13]

หนูมีนน่ารักสุดใจ  ยิ่งอีประโยคนี้นะ

"คุณพ่อหอมคืนสิค่ะ  เดี๋ยวขาดทุนนะ"  แหม๊  ให้ตาย  ใครสอนหนูมาค่ะลูก  ป้า เอ๊ย  พี่ละอยากจะกระโดดจูบหนูจริงๆเลย ให้ตาย

[orionstar]

 :laugh:ซ่ะใจ หนูมีนทำอยู่หมัดเลย55555 ความรู้สึกของพ่อส่งตรงเลย  จัดเต็ม

[ladymoon_yy]

  หนูมีนน่ารัก