หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[mundoo]

นึกว่างานจะเข้าลุงสิงห์ซะแล้ว!!
เอาใจช่วยกุม....ให้เครียร์ปัญหากับที่บ้านผ่านไปด้วยดีน๊า.....

[Azitten]

กุมสู้ๆๆๆนะ พ่อกะแม่คงเข้าใจอะ
เพราะทำใจยอมรับไว้แล้วมะช่ายยยหรอ

เรื่องมันจะต้องผ่านไปได้ด้วยดี ^^

ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆ อะ

[YunNie]

Yeah !!! ลุงสิงห์ - พ่อกุมภ์กับมาแล้วววววว 

ห่วงแทบแย่ เห็นโผล่มาลุงสิงห์ก็ปากแตกแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่
แถมลุงยังติสแตกเดินหนีมาสงบสติอารมณ์ ปล่อยเมียปากแดงนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวซะงั้น

โล่งอกที่พ่อกุมภ์มารู้ได้ทีหลังนะคะ อย่างงี้ต้องยกนิ้วให้ลุงสิงห์ว่า อ่านเกมส์ขาด 

ตอนหน้าจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย ลุ้นแทบนั่งไม่ติดเก้าอี้แล้วค่ะ
แข่งกันมาดแมน แย่งกันเป็นพระเอกจริงๆ คู่นี้ 


ขอบคุณที่มาต่ออีกตอนนะคะ   
เป็นจุดเริ่มต้นของก้าวสำคัญรึป่าวเนี่ย ??
คอยเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ สู้ๆ ค่ะ

[JA(e)jung]

เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ลุงสิงห์พ่อกุมภ์มาแล้ววววววววววววววววววววว
งานนี้จะเป็นไงต่อไปเนี่ยยยยยยย
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆตื่นเต้นอ่ะ อิอิ
ในที่สุดก็ได้ให้แหวนซะที!!!!!!!!
พ่อกุมภ์ลุงสิงห์สู้ๆนะ
รักนี้ต้องสมหวังอย่างแน่นอน

[little_nok]

รอนานแต่ยินดีรอค่ะ
ตอนนี้แอบตกใจกับพี่สิงห์นิืดหน่อยที่โดนตุ๊บตั๊บ
แต่น้องกุมก็เข้าใจอะไรได้อย่างรวดเร็ว
แถมตัดสินใจเร็ว บึ่งไปหาแม่อีกต่างหาก
ตอนหน้ามาลุ้นกัน ว่าพี่สิงห์จะไปทันช่วยกุมหรือเปล่า

[Seiki]

ตอนที่ 25 สิงหาถึงกุมภา...ทราบแล้วไม่เปลี่ยน


“กรี๊ดดด อ๊ายยยยยย พี่สิงห์ กรี๊ดดดดดด”

ประสาทจะกินมาก ผมได้ยินเสียงนี้ไปตลอดทางที่ขับรถไปบ้านไอ้ปากแดง สงสารทั้งตัวเองและหลาน แต่พอมองทางกระจกหลัง หนูมีนกลับหลับสบายเหมือนไม่ได้ยินที่ยัยมิแหกปากร้อง คงเป็นเพราะคาร์ซีทสำหรับเด็กเค้าออกแบบมาสำหรับคุณพ่อคุณพ่อที่ชอบเดินทางพอดี เพราะมันล็อคแน่นเข้ากับระหว่างเบาะรถและเกิดแรงเหวี่ยงหรือกระแทกน้อยมาก
แต่ผู้ใหญ่อีกคนที่นั่งมาด้วยนี่สิ
“พี่สิงห์ แวะก่อนๆ มิจะอ้วก”
ผมผูกมิตรกับกอหญ้าข้างทางและปั๊มน้ำมันเป็นว่าเล่น นึกถึงครั้งที่ขับมาส่งไอ้ปากแดงตอนงานศพยาย การเดินทางราบรื่นมากทั้งๆที่ถนนเส้นเดียวกัน การขับขี่ก็มาจากคนๆเดียวกัน ถึงไอ้ปากแดงจะเป็นเจ้าถิ่น แต่มันก็อยู่กรุงเทพนานแล้ว และคงจะนานๆกลับบ้านสักครั้งเหมือนกัน
เชื่อไหม? ผมจำไม่ได้เลยว่าตอนคบกับมินตราแล้วผมพาเค้ามาเดินทางลำบากลำบนแบบนี้ เค้าจะมีอาการอย่างที่ยัยมิเป็นอยู่ไหม ถ้าส่วนใหญ่ของผู้หญิงโวยวายแบบยัยมิ ผมขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทุกสารทิศมากครับ ที่ดลบันดาลให้ผมรักผู้ชายด้วยกัน ไม่ใช่อะไรนะครับ ยัยมิกรี๊ดทีนึงนี่เสียดแทงเข้าไปถึงก้านสมองเลยเถอะ ผมขับรถไปนี่ต้องรวบรวมพลังลมปราณทั้งหมด จดจ่อไว้ที่ถนนและมือบังคับพวงมาลัยอย่างเดียวเลย
“กรี๊ดด ทำไมพี่สิงห์ไม่บอกมิเลยว่าโค้งเยอะอย่างนี้”
“มันต้องเรียนให้ทราบด้วยเหรอวะ”
“ก็นะ มันเหวี่ยงอะ นี่มิคิดว่าอยู่ดรีมเวิลด์ โอย จะเป็นลม”
“แกเป็นลมแล้วสลบไปเลยก็ดีนะ เสียสมาธิมากๆ”
“แล้วใครล่ะที่อยากให้มิมาด้วย”
“แล้วใครล่ะที่บอกว่าเรื่องนี้ต้องช่วยกันรับผิดชอบ”
“มิ”
“แล้วแกจะบ่นทำไม”
“มิบ่นมิกรี๊ด มิจะได้ลืมไงว่ามิจะ เอ๊ยๆ พี่สิงห์ จอดๆ มิจะอ้วกอีกแล้ว”
ผมต้องตกอยู่ในสภาพเปิดไฟฉุกเฉินและจอดรถไหล่ทางเพื่อลูบหลังให้ยัยมิมาจนเข้าตัวเมือง และขับออกนอกเมืองไปอีกนิดหน่อยก็จะถึงบ้านกุมภาแล้ว จะว่าไปไอ้เดือนสองมันก็เก่งและแกร่งใช้ได้เลยนะ มันสามารถขับรถมาบ้านตัวเองคนเดียวได้ ทั้งๆที่คุณหนูอย่างมันไม่น่าจะทำได้ขนาดนี้ด้วยซ้ำ
หนูมีนไม่งอแงเลย มีตื่นมากินนมบ้างเล็กน้อย แต่ส่วนใหญ่ผมจะให้แกดื่มน้ำ เพราะครั้งนี้เราเดินทางตอนกลางวัน และผมกลัวสาวน้อยจะอยู่ในสภาพเดียวกับแม่ เลยให้แกกินแค่พอหลับสบายๆ ครั้งที่แล้วหนูมีนยังเล็กมากอยู่ เค้าบอกว่าเด็กเล็กๆจะทนกับสภาพวิบากได้มากกว่าผู้ใหญ่ ขนาดบนเครื่องบินเค้ายังให้สวมหน้ากากอ็อกซิเจนให้ตัวเองก่อนแล้วค่อยสวมให้เด็กเลย ถ้าหากว่ามีกรณีฉุกเฉินเกิดขึ้น แล้วหนูมีนนั้นสุขภาพกายและสุขภาพจิตดีมาก เค้าเลยเป็นเด็กที่ร่าเริงตลอดเวลา เค้าเกิดมาเพื่อเป็นนางฟ้าของผมจริงๆ
ตอนกำลังจะเลี้ยวเข้าบ้านของไอ้เดือนสอง ผมกลับนึกขึ้นได้ว่าผมตั้งใจจะมา ผมก็มาเลย มาแต่ตัว พ่วงน้องและหลานสาวมาด้วย ทั้งๆที่ไม่รู้ว่า พอจอดรถแล้วผมจะต้องทำยังไงต่อ จะไปเข้าไปดื้อๆแล้วบอกมาเยี่ยม หรือจะโพล่งไปเลยว่ามาเพื่ออะไร เป็นการจู่โจมแบบไร้สคริปต์ แล้วพอตั้งใจจะหันไปถามผู้ช่วยที่ร่ำร้องจะมาด้วยแต่โวยวายมาตลอดทางนั้นก็พบว่า
ยัยมิหลับ!!
มันกรี๊ด มันอ้วกมาได้ตลอดทาง แต่พอจะถึงที่หมาย มันหลับ!!
“มิ”
โล่งอกไปที มันเริ่มขยับแล้ว แต่ มันแค่ขยับเปลี่ยนท่าเพื่อหาเหลี่ยมมุมที่สบายขึ้นเท่านั้น
“ยัยมิโว๊ยยยยย”
ผมใช้เสียงตะคอกเข้าข่ม ได้ผล มันตาลีตาเหลือกตื่นแล้วมองไปรอบๆตามสัญชาตญาณ
“แง แง๊ๆ”
หลานสาวผมก็มีแววกตัญญูตั้งแต่เด็ก แม่มันส่งเสียงกรีดประสาทมาตลอดทางยังหลับสบาย แต่พอผมตะคอกแม่มันเท่านั้นแหละ ร้องไห้จ้าขึ้นมาทันที
“โอ๋ๆ ลุงขอโทษครับ ลุงจะไม่ส่งเสียงดังแล้วครับ”
ได้ผลอีกครั้ง หนูมีนสงบลงและเริ่มยิ้มอ้อแอ้มาให้ ผมได้แต่ถอนหายใจหนักหน่วง ถ้ามาคนเดียวจะดีกว่าหรือเปล่าวะ
“ถึงแล้วเหรอพี่สิงห์”
“ถ้าเลี้ยวเข้าประตูรั้วข้างหน้าเข้าไปก็ถึงแล้ว”
“แล้วพี่สิงห์จะจอดทำไมล่ะ เข้าไปสิ มาถึงแล้ว”
“เข้าไปแล้วบอกเค้าว่าไงวะ”
“เออ นั่นสิ”
ว่าแล้ว!!! บางทียัยมิมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับพี่ชายมันหรอก
ผมผ่านประตูรั้วเข้ามาโดยไม่มีคำถามอะไรจากคนที่มาเปิดประตูให้ คล้ายๆว่าผมเป็นแขกที่บ้านนี้รอต้อนรับอยู่แล้ว จะให้คิดว่าคนเปิดประตูจำผมตั้งแต่งานศพยายได้ก็คงจะไม่ใช่ งานใหญ่คนเยอะขนาดนั้น และผมก็เก็บตัวเงียบซะส่วนใหญ่ ใครจะมาจำได้ แถมรถยังติดฟิล์มเสียดำสนิท คิดมากไปก็ปวดหัว เพราะยังไงตอนนี้รถผมก็เทียบท่าประตูบ้านแม่ยายแล้ว
“บ้านพี่กุมใหญ่อย่างกับวัง รวยเหมือนกันนี่พี่สิงห์”
“อือ นึกว่าแกจะรู้ตั้งแต่มาดคุณหนูของมันแล้ว”
“ก็คิดว่าเพราะเป็นลูกคนเดียว ไม่คิดว่าจะเป็นลูกเศรษฐีขนาดนี้ เรื่องใหญ่แล้วพี่สิงห์”
“ขอบคุณสำหรับกำลังใจ แกอุ้มลูกไปนะ”
“ได้ค่ะได้ อุ๊ยพี่สิงห์เสียงโทรศัพท์พี่ดังหรือเปล่า”
ผมตบกระเป๋ากางเกงตัวเอง โทรศัพท์สั่นอยู่จริงๆด้วย ผมมัวแต่กังวลกับการมาเยือนที่นี่จนไม่รู้สึกว่ามีสายเข้ามาเลย รีบหยิบออกมาเพราะหวังว่าคนโทรมาอาจจะเป็นลูกชายเจ้าของบ้านนี้ที่รู้ใจผมว่าจะต้องตามเค้ามาเหมือนทุกครั้งที่ผมจะคอยตามเค้าตลอด
‘มินตรา’
ผมหยุดหน้าจอกระพริบอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน อยากเสียมารยาทที่จะกดทิ้ง แต่ผมไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องหลบหน้าเธอ
“ใครโทรมาเหรอพี่สิงห์”
“มินตรา”
“ทำไม พี่มินจะโทรมาทำไมอีก”
“จะไปรู้เหรอวะ แกก็เห็นอยู่ว่าพี่ยังไม่ได้รับ”
“แหม นกรู้จริงๆ โทรมาได้เวลาพอดี ชอบจริงๆเลยนะที่ว่างที่ตรงกลางเนี่ย ชอบเข้ามาแทรกเหลือเกิน”
“นี่ยัยมิ แกดูละครหลังข่าวมากไปหรือเปล่า”
“ไม่รู้ พอเป็นพี่มินแล้วมิเกิดอารมณ์ รับสิพี่สิงห์”
“อ้าว นึกว่าจะให้กดทิ้ง”
“มิอยากจะรู้ว่าอาจารย์เค้ามีธุระอะไร”
ผมส่ายหน้าให้กับความล้นและเดาความคิดความต้องการของมันไม่ถูก เริ่มจะสงสารว่าที่น้องเขยในอนาคตขึ้นมาบ้างแล้ว
“ครับ”
“สิงห์เหรอคะ สะดวกพูดมั้ย”
จริงๆแล้วไม่สะดวก เพราะผมอยู่ในภาวะที่ร้อนใจมาก แต่เสียงปลายสายดูเหมือนกำลังมีอะไรในใจ ดูเหมือนเธอกำลังกังวลอะไรสักอย่าง เพราะน้ำเสียงเศร้าซะผมเองที่เป็นแค่คนฟังยังใจหาย
“ครับ พอคุยได้”
“มินขอไปหาสิงห์ได้มั้ยคะ”
“ตอนนี้ผมอยู่ต่างจังหวัดครับ คุณมีธุระอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ มินแค่อยากคุยด้วยเฉยๆ กลับมาเมื่อไหร่คะ”
“ยังไม่ทราบเลยครับ”
ถ้าไม่ได้รับการต้อนรับ ก็อาจจะต้องหอบน้องหอบหลายกลับกรุงเทพทันทีเลยก็ได้
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะคะที่มินโทรมารบกวน แค่นี้ก่อนนะค่ะสิงห์”
ตู๊ดดดดดยาวเลย ส่วนผมก็มึนงงไปเลยเหมือนกัน
“มีอะไรเหรอพี่สิงห์”
“ไม่รู้ว่ะ บอกว่าอยากคุยด้วย แล้วก็วาง เสียงเศร้าๆ”
“มารยาน่ะสิไม่ว่า ดูละครเรื่องเดียวกับมิแหงเลย”
“คุณทั้งสอง เชิญค่ะ”
ผมกับยัยมิสบตาเพื่อเหวอใส่กันแบบที่กลืนคำพูดลงคอแทบไม่ทัน มือที่สามเป็นป้าแม่บ้าน ป้าคนนี้ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่มานานแล้วแต่ผมไม่เคยเจอ หรือเพิ่งมาอยู่หลังจากที่ผมเคยมาบ้านนี้ครั้งหนึ่งแล้ว
“ครับ”
ป้าเดินนำไปที่ห้องรับแขก แล้วก็ทิ้งผมกับยัยมิให้เคว้งอยู่ตรงนั้นแล้วเดินจากไป
บนเก้าอี้รับแขก ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า ทั้งพ่อ แม่ แล้วก็กุมภา แต่ทุกคนหันหน้ากันไปคนละทิศละทางเหมือนก่อนหน้านี้ปรึกษาอะไรกันอยู่แล้วความเห็นไม่ตรงกัน ทุกคนหน้าบูดสนิท แต่ไม่มีทีท่าว่าจะมีใครลุกขึ้นมาโวยวาย
“สวัสดีครับ”
ผมเป็นคนนำให้ยัยมิทักทายผู้ใหญ่ทั้งสอง ท่านแค่รับไหว้แล้วก็พยักหน้ารับ ก่อนจะเงียบกันไปอีกนาน นานจนผมอึดอัด นานจนผมวางตัวไม่ถูก
ผมเองก็ไม่รู้ว่าหวังจะมาเจอบรรยากาศแบบไหน
สามคนพ่อแม่ลูกกำลังตะโกนใส่กันเพราะผมมีส่วนเกี่ยวข้อง
หรือ
บรรยากาศที่ไม่มีใครบอกผมได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้า ถึงได้ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ที่ผมกำลังยืนมองอย่างไม่รู้จะเริ่มบทสนทนาที่ตรงไหน
“ไม่ได้มาเที่ยวสินะพ่อหนุ่ม”
ผมจะต้องตอบคำถามนี้ของพ่อกุมภายังไงดีล่ะ ถ้าตอบว่าไม่ได้มาเที่ยวแล้วถ้าเกิดพ่อกุมภายังไม่รู้เรื่อง เพราะไอ้ปากแดงมันยังไม่สบโอกาสบอก หรืออะไรก็ตาม แล้วผมจะต้องตอบว่ามาที่นี่ทำไมล่ะทีนี้ แล้วถ้าผมโพล่งออกไปเลยว่ามาหาพ่อกับแม่เพื่อขอจองลูกชายเค้าเอาไว้ ผมจะโดนปาด้วยแหวนเข้าเบ้าตาเลยหรือเปล่า โทษฐานที่วู่วามเกินไป
“เอ่อ ผมมาหากุมภาครับ”
ตรงตัวที่สุด หัวใจหลักของการมาที่นี่เพื่อมาหากุมภา คำตอบของผมน่าจะครอบคลุมทุกสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นนะ
“แม่หนูคนนั้นคือแม่ของหลานลุงใช่มั้ย”
ไม่รู้เลยว่าพ่อกุมภาอยู่ในอารมณ์ไหนและรู้สึกยังไง แต่การแทนตัวเองว่าลุงนั้น ทำให้ใจชื้นขึ้นเป็นกอง
“ค่ะ หนูเป็นแม่ของหนูมีนค่ะ”
ผมเหลือบเห็นรอยวาววับในหน่วยตาของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นปู่แว่บหนึ่ง แต่คุณยายที่เคยโห่ร้องตอนรู้ว่ามีหลานนั้นเงียบกริบ ไม่แม้แต่จะหันมามอง
“ไอ้ตัวแสบมันบอกลุงว่า มันกับหนูไม่ได้รักกันหรอกเหรอ”
“ค่ะ หนูกับพี่กุม เรานับถือกันเป็นพี่เป็นน้อง”
“แล้วทับกันจนท้องได้ไงล่ะ”
“มันเป็นความผิดพลาดค่ะ หนูไม่ระวังตัวเองค่ะ”
“ไม่ใช่หนูคนเดียวหรอกลูกที่ผิด ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอก ลูกชายลุงก็ผิด แต่ลุงขอบคุณหนูมากนะที่เก็บหลานของลุงเอาไว้”
“หนูทำลายเค้าไม่ได้จริงๆค่ะ เค้ามีสิทธิ์เกิดมา เค้าไม่มีส่วนผิดอะไรเลย คนผิดคือหนู หนูจะโยนความผิดไปให้ลูกตัวเองไม่ได้หรอกค่ะ”
ผมรู้สึกได้ว่าผู้ชายคนนี้มีเหตุผล เป็นผู้ชายและเป็นนักเลงพอที่จะรับฟังและแยกแยะอะไรต่อมิอะไร การที่ผู้ใหญ่จะพูดกับเด็กว่าขอบคุณนั้น เป็นเพราะเค้ารู็สึกตามความหมายนั้นจริงๆ แต่พ่อของไอ้เดือนสองก็ยังตีหน้านิ่งจนผมไม่รู้อยู่ดีว่าจะโห่ร้องด้วยความยินดีอยู่ในใจได้มั้ย หรือยืนคอตกเหมือนไปไม่เป็นอยู่แบบนี้แหละดีแล้ว เก็บข้อมูลว่าหมากตัวต่อไป ผมจะต้องเดินเอียงซ้ายหรือเอียงขวา
“แล้วพ่อหนุ่มล่ะ คิดยังไงกับกุมภาเหรอ”
ผมสะดุ้งโหยง เพราะในหัวได้ยินเป็นเสียงประมาณว่า
ตึง ตึ่ง ติ้ง ตึ๊ง ตึ๋ง ขอเชิญหมายเลข xxx ที่ช่องบริการ y ค่ะ
เหมือนผมกำลังรออยู่ แล้วคิวถูกเรียกกะทันหัน หันไปหาไอ้ปากแดงเหมือนขอคำชี้แนะ จริงๆแล้วแค่ต้องการให้มันพยักหน้า หรือส่ายหน้าเหมือนชูใบเขียว ใบแดงก็เท่านั้น แต่มันเสือกมองเมินไปทางหน้าต่าง ผมพยายามที่จะ follow ตามมันแล้วนะ แต่มันทิ้งโอกาสนี้เอง
“ผมชอบเค้าครับ ผมชอบกุมภา”
“ชอบ หมายถึงชอบพอนิสัยใจคอมันน่ะเหรอพ่อหนุ่ม เด็กสมัยนี้นะ ใช้คำพูดซะลุงตีความไม่แตกฉาน”
“นั่นก็ใช่ครับ แต่ชอบของผมหมายถึงรักครับ นั่นแหละครับคุณลุง ผมรักลูกชายคุณลุงครับ”
ดวงตาเรียบเฉยก็ยังนิ่งสนิทอยู่แบบนั้น ไม่เห็นมีสัญญาณอะไรให้รู้สึกว่าอารมณ์ของผู้ใหญ่ท่านนี้จะเริ่มโกรธหรือเกรี้ยวกราดออกมาจากหน่วยตาเลย แต่ไอ้ปากแดงหันมามองผมหน่วยตาเบิกโพลงเหมือนคาดไม่ถึง
“อะไรที่ทำให้ผู้ชายสมัยนี้หันมาชอบกันเองเหรอพ่อหนุ่ม”
“ผมไม่ทราบครับ คนอื่นผมไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรกันอยู่ แต่ผมไม่ใช่คนที่แสดงออกมากมายอะไร กุมเค้าทำให้ผมรู้สึกว่าจริงจังกับชีวิตเป็นยังไงน่ะครับ”
“ทำไมลูกชายลุงถึงมีแต่ความดีล่ะ เลี้ยงมันมานี่เอาแต่ใจตัวเองอย่างเดียวเลยนะ”
ผมอมยิ้มเมื่อนึกไปถึงวันที่มันบอกผมว่า มันจะมาอยู่กับผมนะ เพราะลูกมันอยู่ที่นี่ แต่มันทำอะไรไม่เป็นเลยสักอย่าง มันมีเงินให้ผมอย่างเดียว แล้วมันก็ทำตามคำพูดจริงๆ แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายมากกว่านั้นคือ มันยอมศึกษา ยอมเรียนรู้เพื่อลูกของมัน กุมภาไม่เคยอยู่ในช่วงเวลาที่ยัยมิกำลังตั้งท้อง ไม่ได้สร้างความผูกพันธ์กับหนูมีนไปด้วยกัน แต่มันก็แสดงออกทั้งความรู้สึกและการกระทำว่ารักลูกตัวเองมาก และพร้อมที่จะรับผิดชอบทุกวิถีทางเพียงแค่ได้เห็นหน้าเท่านั้น
“เค้าเคยต่อยผมมาแล้วครับ เคยออกคำสั่งกับผมมาแล้ว ผมทราบดีครับ”
ทั้งๆที่ผมกำลังบรรยายสรรพคุณลูกของเค้าเหมือนหลอกด่ากลายๆ แต่ก็แอบเห็นว่าคุณลุงกำลังกลั้นยิ้ม ส่วนผมบรรยายไปยิ้มไปด้วยแน่ๆ ยังรู้สึกตึงๆที่มุมปากอยู่เลย
“ไอ้ตัวแสบเอ๊ย!! ตุ๊ดที่ไหนเค้าต่อยปากกันเล่า เค้าต้องตบสิ เวลาพ่อพูดไม่ถูกใจแม่แกนะ หลบฝ่ามือแทบไม่ทัน มือไวยิ่งกว่ากระสุนปืนอีก”
“ผมบอกพ่อแล้วว่าผมไม่ใช่ตุ๊ด ผมเป็นเกย์ครับ ไม่เคยอยากแต่งหญิง ไม่อยากแปลงเพศ ไม่อยากใส่ชุดสวยๆ ผมอยากเป็นผู้ชายนี่แหละ แต่ชอบผู้ชาย”
“เออน่า พ่อเข้าใจสปีชีย์ที่แกอธิบายแล้ว เชื่อแล้ว มีทั้งพยานหลักฐานและพยานบุคคลขนาดนี้”
สรุปว่าผมเข้าใจถูกแล้วใช่มั้ย ก่อนที่ผมจะมานี่ เค้าเคลียร์เรื่องนี้กันไปแล้ว
“ลุงขอโทษนะพ่อหนุ่ม ที่ลูกลุงมันทำให้เปลี่ยนใจจากเนื้อนมไข่มาเป็นกระดานโต้คลื่นตอกตะปูแบบนี้”
“พ่อครับ”
“เค้าไม่ได้ทำอะไรเลยครับ ผมชอบเค้าเองครับ ไม่มีใครมาเปลี่ยนผมได้เลยครับ ถ้าผมไม่เต็มใจเอง ใครก็มาจูงจมูกผมไม่ได้ครับ ขอโทษนะครับที่ผมเปรียบได้ก้าวร้าวไปหน่อย แต่ผมนึกคำเปรียบเทียบที่ตรงกว่านี้ไม่ออกน่ะครับ”
“ฮ่าๆ ตามสบาย คนตรงๆนี่แหละลุงชอบ ไม่ต้องตีความกันเยอะ”
“แล้วแม่หนูล่ะ จะทำยังไงฮึ พ่อของลูกดันไปปิ๊งกับลุงของลูกซะแล้ว”
“หนูยินดีค่ะ หนูถูกพี่สิงห์เลี้ยงมาอย่างถูกตามใจ จนไม่รู้ว่าความผิดพลาดที่หนูไม่ระวังมันส่งผลอะไรตามหลังมาบ้าง เพราะหนูคิดว่ายังไงหนูก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแน่ๆ พลาดพลั้งยังไงพี่หนูก็ต้องคอยจับคอยจูงหนู แล้วพอเกิดเรื่องนี้ขึ้น เค้าก็ทำแบบนั้นจริงๆ ไม่ว่าหนูจะก่อเรื่องร้ายแรงแค่ไหนเค้าก็ยังปกป้องหนู อยู่ข้างๆหนู คือหนูกับพี่กุมเราไม่ได้คบหาดูใจมาตั้งแต่ต้นหรอกค่ะ หนูก็เป็นเด็กคนหนึ่งที่ชอบแอบปลื้มเค้าเพราะหน้าตา และยิ่งมีข่าวว่า เอ่อ พี่เค้าไม่ได้ชอบผู้หญิง แต่วันนั้นพี่เค้าเข้ามาหาหนู ก็เลยรู้สึกว่าตัวเองคือผู้ชนะ แล้วตอนนั้นเราก็เมากันทั้งคู่ค่ะ มันเลยเถิดมาอย่างที่คุณลุงทราบ”
“ลุงเข้าใจ พี่ชายหนูเค้าคงอยากชดเชยในส่วนของพ่อแม่ให้หนูใช่มั้ยล่ะ”
“ค่ะ พ่อแม่หนูเสียชีวิตหลายปีแล้ว เรามีกันแค่สองคนค่ะ”
“เรื่องนี้หนูไม่เสียใจนะ ลุงจะได้สบายใจว่าลูกลุงไม่ได้ทำให้ใครอกหัก”
“ไม่เลยค่ะ แต่ถ้าไม่ใช่พี่กุมหนูก็ไม่ยอม เพราะในโลกนี้คงไม่มีใครรักลูกหนูได้เท่ากับพ่อในไส้ของลูกอีกแล้ว ถ้าไม่ใช่พี่กุม หนูก็คงไม่สบายใจที่จะฝากลูกเอาไว้ เพราะหนูยังดูแลแกไม่ได้น่ะค่ะ หนูยังต้องไปเรียนให้จบ”
“งั้นก็ดีแล้ว ฤกษ์ยามที่ลุงกับป้าไปหามาก็คงไม่ได้ใช้สินะ คงต้องผูกดวงหาฤกษ์กันใหม่ ไม่รู้หลวงตาเค้าจะทำได้หรือเปล่า คงเป็นผลงานชิ้นแรกเลยนะที่เอาดวงผู้ชายสองคนมาผูกกัน”
“หมายความว่า คุณลุงอนุญาตให้ผมกับกุมภา”
“ก็รักกันไปสิ ใครจะไปห้ามได้”
ผมอยากจะวิ่งขึ้นเขาแล้วไปยืนตรงสุดปลายยอดแล้วตะโกนว่าเหินฟ้า ไม่สิ ผมต้องตะโกนว่าสิงหา หา หา หา หา ถ้าจะให้ดี อยากให้เสียงก้องกลับมาว่า กุมภา ภา ภา ภา จะเพอร์เฟคมาก แต่นั่นก็แค่ความคิดของคนที่ดีใจจนสติหลุดไปแล้ว ในความเป็นจริงผมทำได้แค่ยิ้มค้างเอาไว้เหมือนถูกสต๊าฟให้อยู่ในท่าดีใจมากเท่านั้นเองครับ
“คุณค๊าาาา ชั้นเลิกปั้นหน้านิ่งได้ยัง ชั้นอยากจะกรี๊ด อยากจะอุ้มหลานแล้ว หนูมิคงเมื่อยแขนแย่แล้วนั่น หนูมีนจ้ำม่ำเล่นซะที่ไหน”
“ผมบอกให้คุณเก๊กเฉยๆ ไม่ได้ให้คุณเกร็งเป็นรูปปั้นแบบนั้นสักหน่อย”
“ชั้นไม่เคยทำนี่ ชั้นไม่ได้ขัดข้องอะไรเรื่องของกุมกับพ่อสิงห์ จะให้ชั้นปั้นหน้าไร้อารมณ์ชั้นก็ต้องเกร็งสิ”
“ผมเองก็พักเมื่อยได้แล้วใช่มั้ยครับพ่อ”
“เออ ตามสบาย พ่อได้รู้ในสิ่งที่อยากรู้แล้ว”
ท่ายิ้มที่ถูกสต๊าฟไว้ ค่อยๆหุบจนปิดสนิทลงในที่สุด สิ่งที่ผมกลัวแทบตายถูกยอมรับมาก่อนหน้านี้แล้ว บรรยากาศอึมครึมที่พบเจอคือเหตุการณ์ที่สร้างขึ้นเพื่อลองใจผมเท่านั้นหรอกเหรอ จะโกรธก็รู้สึกแบบนั้นไม่ลง เพราะถ้าว่าที่พ่อตาไม่กดดัน ผมก็คงจะพูดความในใจให้ใครฟังได้ยาก สรุปคือผมกลัวไม่ได้เมีย เลยบอกเค้าไปหมดเลยว่ารักไอ้ตุ๊ดปากแดงแค่ไหน ดีนะ ที่ผมไม่โก๊ะ พรรณนาไปว่าถ้าขาดมันแล้วผมต้องตาย ผมอยู่ไม่ได้แน่ๆ ด่าแต่ยัยมิว่าดูละครมาก ตัวเองก็จำบทละครมาเน่าในชีวิตจริงได้ใจเหมือนกัน
“ขอบคุณครับคุณลุง”
“ไอ้เรื่องจะอยู่ช่วยกันเลี้ยงลูก ลุงไม่ว่าอะไรหรอกนะ แต่อนุญาตแค่ช่วยกันเลี้ยงลูกจนกว่าลุงจะหาฤกษ์หายามทำให้มันถูกต้องได้ แค่รับศีลรับพรนั่นแหละ แต่มันก็ต้องมีพิธีรีตองบ้าง”
“อ้าว เราจะไม่ปิดอำเภอเลี้ยงเหรอค่ะคุณ ลูกชายคนเดียวจะเป็นฝั่งเป็นฝานะคะ ชั้นทุ่มงบไม่อั้นค่ะ เต็มที่ หรือคุณอายค่ะที่ลูกเรามีแฟนเป็นผู้ชาย คุณอายเหรอค่ะ กุมมันไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนะ”
“โอ๊ยคุณ ผมไม่ได้อาย ลูกผมไม่ได้ค้ายาหรือฆ่าใครตายนะ แต่คุณลืมไปหรือไงว่าเราเพิ่งเสียคุณแม่ไป เค้าไม่ให้จัดงานมงคลทับรอยงานเศร้าในปีเดียวกันต่างหากเล่า ผมเลยจะให้พระท่านทำพิธีให้ก่อน ไม่งั้นได้แต่จ้องตากันทำอะไรกันไม่ได้ อึดอัดอกแตกตายพอดี จะเลี้ยงฉลองจะปิดจังหวัดผมก็ไม่ว่าหรอก แต่ขอให้หลังจากพ้นปีงานคุณแม่คุณไปแล้วก็พอ”
อยากจะกระโดดหอมขมับขอบคุณพ่อตาที่รู้ใจจริงๆ อย่างน้อยก็คิดถึงหัวอกคนหนุ่มคนสาวว่าอยู่ใกล้ชิดกันทุกวันไฟมันมักจะสปาร์คกันอยู่เรื่อย
“ผมกราบขอบคุณคุณลุงอีกครั้งนะครับ ขอบคุณมากที่เข้าใจ”
“ลุงอะไรกันล่ะ พ่อสิ เรียกพ่อเลยคุณสถาปนิก แต่ ยังไม่ได้แต่งงานกันให้ทำตามกฎนะเว้ย”
“แหะ แหะ แล้วมีหยวนๆได้แค่ไหนเหรอครับ”
“หอมได้อยู่ล่ะมั้ง จับมือก็พอได้”
“แค่นั้นเองเหรอครับ”
“มากกว่านั้นเค้าก็เรียกมีอะไรกันแล้วสิ ไม่ได้ๆ เดี๋ยวจะส่งแม่ไปเฝ้า จนกว่าจะได้ฤกษ์ ห้ามทำอะไรกันเด็ดขาด”
โอย!! ผมอยากลาสิขาบทจนกว่าจะได้ฤกษ์
ถ้าไม่กลัวบาปจะติด EMS ในชาตินี้นะ
ผมอยากจะยัดใต้โต๊ะหลวงพ่อสักล้านสองล้าน เผื่อฤกษ์ดีจะขยับมาเป็นพรุ่งนี้มะรืนนี้ โดยเฉพาะไอ้ปากแดงมันทำหน้าเหมือนสาแกใจผมมาก ที่ถูกสั่งห้ามเรื่องนี้ เหมือนมันยกคิ้วเยาะเย้ยผมด้วยว่ะ แล้วผมจะหาช่องทางจับมันฟัดปากยังไงดีวะ เอาแบบที่ไม่มีผลต่อฤกษ์ยาม และแบบที่พ่อตาแม่ยายผมไม่รู้ เป็นเรื่องระดับชาติที่ผมต้องศึกษา ยิ่งกว่าวางแผนงานที่กำลังทำอยู่นี่อีกนะ ถ้าผมไม่อยากทำผิกกฎผมก็ต้องทำให้อีกฝ่ายยอมเห็นด้วยกับผม หรือไม่ ก็ทำให้มันอดใจไม่ไหวเสียเอง



๐ สวัสดีค่ะ แปลกใจกันล่ะสิ วันนี้มาเร็ว  พยายามขยันอัพค่ะ จัดระเบียบให้ตัวเองใหม่อยู่ค่ะ 
๐ วันนี้ไม่มีอะไรมาแจ้งมาก นอกจากฝากข่าวว่า เด็กป๋าใกล้ปิดโอนเงินแล้วนะคะ ไม่มีวางร้านเน้อรอบนี้ รีบโอนกันมานะจ๊ะ คนเขียนส่งไฟล์ขอตัวอย่างจริงไปตั้งแต่วันจันทร์แล้วจ้า ได้ของจริงแล้วจะเอามาอวดนะคะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณที่ช่วยสละเวลาดูคำผิดให้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ
๐ เจอกันครั้งหน้าที่นายโลมนะคะ ส่วนแฟนเพจก็ลงประตูทางเข้าไว้ให้ คนใหม่ก็กดกันเบาๆนะคะ เพราะคำสัญญามันวิ่งมาจวนตัวคนเขียนเร็วมาก ยำใหญ่นี่งานหนักเลยนะ
๐ ขอบคุณค่ะ TRomance แฟนเพจ CLICK

[YouandMe]

  จิ้มไว้ก่อน ขอตัวไปเพิ่มพลังก่อนนะ 

อ่านแล้วฮาคุณพ่อตาแม่ยายลุงสิงห์จริงๆ เก๊กซะลุงสิงห์ยอมสารภาพหมดเลย 
ว่าแต่ลุงสิงห์จะติดสินบนหลวงพ่อจริงๆ เหรอ บาปนะ เอามาเลี้ยงเหล่าแม่ยกดีกว่า 
แล้วก็ไปใช้แผนยั่วให้พ่อกุมอดใจไม่ไหวก็แล้วกัน 

แอบอู้งานมาแก้
คงเป็นเพราะคาร์ซีทสำหรับเด็กเค้าออกแบบมาสำหรับคุณพ่อคุณพ่อที่ชอบเดินทางพอดี ==> คุณแม่
จะไปเข้าไปดื้อๆแล้วบอกมาเยี่ยม
ถ้าไม่ได้รับการต้อนรับ ก็อาจจะต้องหอบน้องหอบหลายกลับกรุงเทพทันทีเลยก็ได้ ==> หลาน
เป็นเพราะเค้ารู็สึกตามความหมายนั้นจริงๆ ==> รู้สึก
โอย!! ผมอยากลาสิขาบทจนกว่าจะได้ฤกษ์ ==> สิกขาบท
โดยเฉพาะไอ้ปากแดงมันทำหน้าเหมือนสาแกใจผมมาก ==> แก่
ถ้าผมไม่อยากทำผิกกฎผมก็ต้องทำให้อีกฝ่ายยอมเห็นด้วยกับผม ==> ผิด

[indy❣zaka]

ยัยมินตราจะมาวุ่นวายอะไรอีกยะนี่ 

เอามันไปถ่วงอ่าวไทยด่วนนนน   

[เฉาก๊วย]

ยอมรับลูกเขยแล้ว  วิ้ววววววววววว   
ซีนผูกข้อไม้ข้อมือคงหวานน่าดู หนูมีนน่าจะเป็นเพื่อนเจ้าสาว ส่วนแม่มิเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว ใช่เปล่าคะ 

ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า

[zeen11]

พ่อตาแม่ยายพี่สิงห์น่ารักมากๆ อะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยินดีด้วยนะพี่สิงห์-น้องกุม ทีนี้ก็รอฤกษ์อย่างเดียวแล้วสิ อิอิ

[goosongta]

สมน้ำหน้าพี่สิงห์อด...เลย          จะรวมเล่มเรื่องนี้มั้ย อยากได้เก็บไว้

[nunamicky]

ครอบครัวกุมน่ารักมาก
ดีใจแทนพี่สิงห์กับกุมภ์ด้วยค่ะ

[MiSS-U]

ครอบครัวกุมภาน่ารักที่สุด  รักลูกในสิ่งที่ลูกเป็น 

 

[rellachulla]

กร๊ากกกกกกกกกก พี่เหินฟ้า
ฮาระเบิด

[orionstar]

  อยากจะหัวเราะไป 3 บ้าน8 บ้าน  ครอบครัวนี้ ได้ใจจริงๆ
ทันโลกทันเหตุการณ์ อุ อุ พ่อตาทีเด็ดเยอะมาก
หอมได้ จับมือได้ หุ หุ พ่อตาจัดไว้ลองใจน๊า

[yayee2]

โอ้..ตอนนี้ดีใจไปกับสิงหา-กุมภาเป็นที่สุด
หวังว่าฤกษ์ดีที่จะได้นี่ จะไม่เหมือนกับเป็นการแกล้งลุงสิงห์ ให้ปากแห้งรอนะคะ โฮะ โฮะ โฮะ

[CHADMM]

โอ้ยยยย   ครอบครัวกุมภ์น่ารักมากกอ่ะ  ไอ้เราก็ลุ้นซะ กลัวพ่อแม่กุมภ์ไม่ยอมรับ ที่ไหนได้... เกินคาดแฮะ ดีใจแทนพี่สิงห์กับกุมภ์ที่สู้ดดดดดเลย  //ตอนนี้แอบมียัยมินโผล่มานิดนึง ,, ยัยนี่ก็ไม่จบเนอะ จะโทรมาทำไมอีกนะ!

ปล. ตอนนี้มาเร็วถูกใจมากๆเลยค่ะ  >-<

[zabzebra]

พี่สิงห์ ยินดีด้วยค่าาาาาาาา 

ฮ่าๆๆๆ ทนอีกนิดหน่อยน่า พอผ่านปุ๊บ ก้อจัดน้องกุมแบบ เต็มๆไงทนไว้ก่อนๆๆ

[fuku]

ป๊ะน่ารักจัง ^3^
ดีใจที่ครอบครัวเข้าใจ 

[DraCo_SLa13]

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย   คุณพ่อคุณแม่ตัวอย่าง  เอาไปเลยค่ารางวัล

[nolirin]

กร๊ากกกก คุณพ่อตาน่ารักมากกกก
"ลุงขอโทษนะพ่อหนุ่ม ที่ลูกลุงมันทำให้เปลี่ยนใจจากเนื้อนมไข่มาเป็นกระดานโต้คลื่นตอกตะปูแบบนี้” ฮาได้อีกคะคุณพ่อตาขา

[a_tapha]

บวกเป็ดแถมบวก1 มาเร็วทันใจ 

[koraorni]

เฮ้อออออออออออออออออออออออ
โล่งอก รักและเข้าใจลูกอย่างแท้จริง
ดีใจกะน้องกุมภ์และลุงสิงห์ที่ผ่านเรื่องไปได้

[nopkar]

ทำให้น้องกุมทนไม่ไหวเลย สนุกแน่ๆ 55555

[@BUA@]

มาสะดุดตอนรอฤกษ์นี่แหละ 

[PAAPAENG~]

อ๊ากกกกกกก!!
นึกว่าจะได้กินมาม่าซะแล้วเชียว
สุดท้ายก็รอดตายทั้งคู่  ฮ่าาาาาาาาา

คุณพ่อกุมภานี่น่ารักจริงๆเลยน๊า
เข้าใจหัวอกวัยรุ่นไทยสมัยใหม่(?)
แฮปปี้ๆ  แต่พี่สิงห์ต้องทนหน่อยล่ะกันเนอะ  หุหุ

รอตอนต่อไปค่าาาาา   

[wisky]

พ่อแม่กุมภาสุดยอดน่ารักที่สุดดีใจกับพี่สิงห์ด้วยน๊า ว่าแต่ยัยมินตราโทรมาทำไม!?!

[fffx]

อ๊ากกก แอบมาต่อหรอเนี่ยรู้สึกเร็วผิดปกติ กร๊ากกก
คุณพ่อเข้าใจทั้งสองจริงๆด้วยยย คุณแม่ยายคงเห่อหลานน่าดูเลย
เอิกกกกกกก รอตอนต่อไปค่ะ ว่าแต่มินตรา เธอตายยากกกกกกกกกกก

[naja-kitase]

กะกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
ถูกใจมากค่า
รักคนเขียนที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ุคุณพ่อตาแม่ยายน่ารักอะไรเยี่ยงนี้ อยากกระโดดหอมแก้มคนละฟอด อิอิ
คนอ่านชอบแบบนี้ล่ะค่าาาา บอกตรงๆว่าไม่ชอบรับประทานดราม่าเลย

[bytoey]

มาแล้ว มาแล้ว กริ๊ดดดดดด