หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[MoMoRin]

ถึงคราวลุงเจ็บจี๊ดมั่งละ โฮะๆๆๆ

[@Iriz]

ใจเย็นๆนะลุง อาจไม่ได้เป็นอย่างที่ลุงคิดก็ได้ รอน้องกุมเค้าอธิบายก่อน

คำผิดค่ะ
เลือดหยดเป็นทางจนกลัวว่ามั​นจะเสียเลือดแล้วตายใส่ห้อง​ผม > ใน
ผมเอื้อมมือไปลูบหัวกุมภาเห​มือนที่เคยลูบหัวยัยมีน > ยัยมิ
ผมกลับที่บ้าน
ในเมื่อเมื่อผมอุ้มหนูมีนมา​คนเดียว

[pigrabbit]

  ใครอ่ะ ผู้หญิงนางนั้น สถานะอะไรรร~
กำลังคลั่งอยากรู้เหมือนพี่สิงห์เต็มแก่แล้วค่ะ

[little_nok]

ยังไงกันแน่สำหรับแฟนลูกคนนี้
คงเป็นแฟนแบบตอนเด็กๆ ใช่แน่เลย
แต่พอโตแล้ว น้องปากแดงของเราก็รู้ตัวว่า
ไม่สามารถมีแฟนเป็นปู้หญิงได้

[popeye]

ว้าว ว ว ว..ตามทันแล้ว

ว่าแต่แฟนน้องกุมภ์แน่หรอ?

[ตุ๊บป่อง]

หยกเป็นใครอ่ะคับ



รอตอนต่อไปนะคับ


ลุงสิงห์เป็เอามากแล้วคับ 

[mickeynut]

 

[inspirer_bear]

เฮียสิงห์ใจเย็นๆๆก่อนนะ

อย่าเพิ่งคิดมากเดี๋ยวแก่เร็ว เอ่มแต่ก็เริ่มแก่แล้วนิ (แอ๊ก โดนเฮียเตะ)

อาจจะเป็นเพื่อนของกุมก็ได้ อย่าคิดมากๆๆ

[Forever_Love]

เครียดมากเดี๋ยวแก่เร็วกว่าเดิมนะลุงสิงห์

[A_ay]

ฮ่าๆ

ลุงสิงห์สมกับเป็นคนแก่จริงๆ

ขี้น้อยใจชะมัด

เดี๋ยวให้พ่อกุมภ์ปากแดงปลอบใจหลังไมค์

[chaoyui]

มาแล้วสิตัวขัดขวาง

[hikaru00]

หง่ะ เจอแบบนี้ เคลียร์ด่วนนนนน

[RAKDEK_KA]

ใจเย็นๆๆ นะคะ คุณลุง 
ใจร้อนกว่าวัยรุ่นอีกนะเนี่ย เกิดทำอะไรขึ้นมา
เดี่ยวโดนโกรธไม่รู้นะ แล้วจะหาว่าไม่เตื่อน หุหุ

[jaymaza]

แหงะ

ผู้ใดกันล่ะนี่

,,, :]

[chantana]

พุทโธ  ธัมโม  สังโฆ  ลุงสิงห์ ท่องเอาไว้

จะได้นอนหลับ  ส่วนหนูหยก เดือนที่สองเคลีย์ด่วนนะ

สงสารลุงหนูมีน

[จันทร์ผา]

เครียดเด้

[YunNie]

น้องกุมพาลุงสิงห์เข้าบ้านแล้ววุ้ย  (แม้อิลุงจะหอบผ้าหอบผ่อนและหอบหลานตามเขาไปก็เหอะ)

แหมๆ คนแก่ก็อย่าเพิ่งตื่นตูมสิคะ ฟังน้องก่อน ช่างจินตนาการนะลุงเนี่ย

บอกว่าเป็น แฟน แล้วไงอ่ะ น้องก็ออกจะชัดเจนว่าเป็น เกย์ นะฮับ...คุณน้องผู้หญิงคนนั้นเขาอาจไม่ใช่อย่างที่คิดกะได้เน้

เอาใจช่วยลุงสิงห์กับน้องกุมเสมอนะคะ

ขอบคุณหลายๆ ที่มาต่อกันอีกแล้ว ดีใจ๊ดีใจง่ะ 

[-~iK@iZ_KunG~-]

มารอลุ้นจะได้กินมาม่ามั้ย อิอิ

[iPuii]

กอดลุงสิงห์      อย่ามาม่านะ หนูไม่อยากมาม่าาาาาาาาา ทั้งน้ำทั้งแห้งไม่เอานะ



  หยกเป็นไผน้อออออออออ ตามน้องกุมมาหน่อยยยยย

[kwa]

กุมภ์เอ้ยยย งานเข้าอย่างแรง
ลุงสิงห์ใจเย็นๆน้าาาา เรื่องนี้ต้องมีคำตอบแน่ๆ //ทุบโต๊ะ

[nopkar]

ลุงสิงห์ใจเย็นๆ...จริงๆลุงสิงห์ไ่ม่ใช่วัยรุ่นนะ แต่เป็นวัยทอง 555555555555 ล้อเล่นๆๆๆ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้อย่างจริงจังนะคะ
ตอนนี้ได้3ตอนแล้ว คันมือไม่ไหว อยากเม้นมาก - -
ลุงสิงหาจะฮาไปไหนคะ ชอบบบบบบบ
ไม่เกินคืนนี้อ่านทันแน่ค่า ^^

[JJHJJH]

พี่สิง เยอะนะ >"<

[orionstar]

พี่สิงไม่ติดเมียเลยให้ตายเถอะ  แรกไม่คิด พอได้เค้าหน่อยติดดี ติดจัง แบบไม่ลังเล

คาดว่าไม่มีไรหรอก เพื่อนเล่นสมัยเด็ก หรือไม่ก็อาจจะลูกของเพื่อนรัก
ประมาณนั้น เนอะ  ช่ายป่ะ ช่ายป่ะ

[bellity]

รอจ้า

[Seiki]

ตอนที่ 18 สิงหาถึงกุมภา...ทราบแล้วไม่เปลี่ยน

ประตูเปิดผลัวะเข้ามาจนปากจะขยับด่าคนบุกรุกโดยไร้มารยาทอยู่แล้ว เพิ่งกล่อมให้หนูมีนหลับได้แทบตาย หลานรักไม่ตื่นคนเยอะเลย ใครอุ้มไปไหนก็ไป สนุกจนไม่ยอมนอน เพิ่งจะมีคนเอามาส่งให้เมื่อไม่นานมานี้เอง
หุบปากฉับและเก็บกลืนคำด่าลงคอไปรวมตัวกับน้ำลาย ไอ้ตุ๊ดปากแดงพุ่งหลาวจากประตูมาแผ่หราอยู่กลางเตียง อีกนิดเดียวเท่านั้นมันจะทับลูกมันเองจนแบนเป็นโรตีอยู่แล้ว
“เหนื่อยจังเลยเว้ย”
มันมาถึงมันก็บ่น แล้วที่สำคัญมันเป็นคนบอกผมเองว่าอย่าทำตัวรุ่มร่ามให้คนสงสัย แล้วที่มันทำอยู่นี่ล่ะ ถ้าไม่หงุดหงิดมันอยู่นะ จะแซวให้รู้สึกเลยทีเดียว
“เหนื่อยจังเลยคุณ”
“อืม”
คิดคำโต้ตอบกับมันไม่ออก เสียงเลยผ่านลำคอมาได้แค่นั้น มันก็น่าเหนื่อยอยู่หรอก งานศพต่างจังหวัดอลังการขนาดที่ว่า นอกจากพื้นที่ในบ้านที่เคลียร์ไว้สำหรับนั่งฟังพระสวดแล้ว ที่สำหรับตั้งโต๊ะเลี้ยงแขก ผมยืนนับทางหน้าต่างได้สิบเอ็ดเต็นท์ เหมือนงานกาชาดประจำจังหวัด ผมพูดจริงๆนะ มีถั่วต้มมีขนมเข้ามาขายในงานด้วยอะ ส่วนคุณชายปากแดงมันแค่เดินไปเดินมา ยกมือไหว้ พูดคุยกับญาติแค่นั้นเอง แต่แค่นั้นของมันก็ไม่ไหวจะเหนื่อยแล้ว
“กุม เข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง”
“ก็นี่บ้านผม ผมต้องรู้สิว่าแขกมาจะต้องพักห้องไหน”
โอเค กูยอมมึงครับไอ้คุณชายปากแดง แม่ง นึกว่ามันลืมผมซะแล้ว หรือไม่มันคงคิดว่าผมเป็นคนขับรถให้มันจริงๆ มาถึงไม่สนใจผมเลย เพิ่งจะโผล่หน้ามาให้เห็นนี่แหละ
“แล้วนายพักห้องไหนล่ะ”
“ห้องนี้แหละ”
“เฮ้ย”
“คุณตกใจทำไม ญาติผมมาเต็มบ้านจะให้ผมนอนห้องไหน แล้วคุณช่วยรู้ไว้ด้วยนะว่าห้องที่คุณกลิ้งไปมาอยู่เนี่ย ห้องส่วนตัวผม”
ห้องสีชมพูสลับโทนสีน้ำตาลนี่นะห้องส่วนตัวของมัน ผิดจากที่ผมเรียกมันว่าตุ๊ดซะที่ไหน ก็โอเคที่ห้องมันเรียบง่ายไม่ใช่สไตล์ผู้หญิง แต่มันเสือกเลือกสีชมพูเป็นสีหลักเนี่ยนะ คือมันก็ไม่ได้แย่ในสายตาสถาปนิกอย่างผมหรอก ถ้าเจ้าของห้องเป็นผู้หญิงผมก็จะสเปคห้องสีชมพูให้อยู่เหมือนกันแหละ แต่นี่เจ้าของห้องเป็นผู้ชาย ถ้าไม่เจาะจงว่าต้องการสีอะไรนะ ร้อยทั้งร้อยไม่ว่าสถาปนิกหรืออินทีเรียจะไม่ระบุสีห้องว่าสีชมพูเด็ดขาด ถึงมันกึ่งกึ่งๆ loft style ใช้สีชมพูอ่อนแบบตุ่นๆก็เถอะ
“แล้วไหนว่ากลัวที่บ้านสงสัยไง”
“คุณเห็นมั้ยว่าผมยุ่งแค่ไหน”
“เห็น เอ้ย จะเห็นได้ไง ญาตินายเชิญมาพักผ่อน พี่ไม่ได้เดินร่อนไปมาให้คนเค้าสงสัยหรอกน่า”
เกือบหลุดให้มันรู้แล้วสิว่าผมแอบมองหามันผ่านหน้าต่างอยู่ตลอดเวลา
“เอาเป็นว่าผมยุ่งมากก็แล้วกัน แต่พ่อกับแม่และญาติๆผมยุ่งมากกว่าไม่รู้กี่เท่า เค้าคงไม่มาสนใจจับผิดว่าคุณเป็นใคร มาจากไหน หอบเสื้อผ้าหนีตามผมมาทำไมหรอกน่า”
ค่อยหายใจได้ทั่วท้องหน่อย นั่งกลุ้มใจอยู่ตั้งนาน อยากจะออกไปเดินหาว่าไอ้เดือนสองอยู่ตรงไหนก็ไม่กล้า กลัวคนจะสนใจมองแล้วก็สงสัยว่าผมเป็นใคร ไม่ได้ชมตัวเองนะว่าหล่อ แต่หน้าตาไม่เหมือนใครแถวนี้ ตัวสูงใหญ่ ไม่ว่ายังไงมันก็เด่นอยู่วันยังค่ำ
“แล้วทำใจได้หรือยัง”
จริงๆแล้วยังหงุดหงิดมันอยู่ แต่ดูท่าทางมันจะเหนื่อยจริงๆเลยนึกเอ็นดูอยากจะลูบหัวมันขึ้นมา แล้วก็อดที่จะเป็นห่วงความรู้สึกมันไม่ได้
“ได้แล้วล่ะ ยายเค้าไปสบายแล้ว”
อุวะ!! พอทีตอนนี้ล่ะคิดได้ แล้วตอนที่ผมไปรับมันมาที่นี่ ใครกันล่ะที่ยืนร้องไห้ตาบ่วมเป่งอยู่ริมฟุตบาท ไม่ใช่ไอ้คนที่นอนแผ่หรากวนบาทาผมอยู่นี่เหรอ
“ลูกเป็นยังไงบ้างครับคุณ”
“เพิ่งอาบน้ำแล้วก็หลับไปเมื่อตะกี้ มัวแต่สนุกกับคนเยอะจนไม่นอน ญาตินายเพิ่งเอามาส่ง”
“มนุษสัมพันธ์ดีเลิศตั้งแต่เด็ก เลือดพ่อแรงจริงๆ”
ไม่อยากจะบอกว่าพอๆกับเลือดแม่ด้วยนั่นแหละเรื่องมนุษยสัมพันธ์เนี่ย
“เฮ้อออออออ นั่นสินะ”
“แล้วคุณถอนหายใจทำไม เหมือนคนแก่เลยอะ”
“ช่างพี่เถอะ ไม่ต้องสนใจพี่มากหรอก”
“อ้าว พูดงี้ก็สวยสิ ไม่สนใจคุณแล้วผมไปสนใจใครก็ได้หรือไง”
“ก็”
“ก็อะไร พูดดีๆนะ”
“นี่งานศพยายนะกุม”
ปรามเพราะมันเริ่มเสียงดังและทำตาขวางใส่ผมเหมือนไม่พอใจที่ผมพูดแบบนั้น ท่าทางมันเตรียมจะเล่นงานผมตลอดเวลา
“งานศพยายแล้วยังไง งานศพยายก็ต่อยปากคนได้เหมือนกันแหละ”
“ลองต่อยสิ พี่จับจูบตรงนี้เลยนะ”
“โอ๊ย ผมต้องกลัวคำขู่คุณมั้ยเนี่ย ผมต้องกลัวมั้ยจูบเนี่ย โดนจูบมันเจ็บตรงไหน”
เออ..ปากกล้าดีจริงๆ โดนจูบมันไม่เจ็บอะใช่ แต่ถ้าอยากเจ็บเดี๋ยวสิงหาก็จัดผ่ากลางงานซะเลยนี่
“ให้โอกาสแล้วไม่พูดก็ตามใจนะ เดี๋ยวผมต้องลงไปในงานแล้ว จะยุ่งไปจนดึกดื่นนู่นแหละ คุณนอนไปก่อนได้เลย ผมบอกแม่บ้านไว้แล้ว ถ้าคุณจะเอาอะไรก็บอกได้ ส่วนคนที่ใส่เสื้อยืดเหมือนๆกันนั้น เป็นคนที่แม่เค้าจ้างมาช่วยในงานนะ เค้าไม่ใช่คนทำงานบ้าน ผมจะให้เข้าเสนอหน้ามาให้คุณดูแล้วกัน”
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”
มันเปิดโอกาสเองนะ ผมอ้อมค้อมไม่เป็นซะด้วยสิ ยิงตรงๆเลยง่ายดี
“คนไหน”
ผมรู้ว่ามันรู้ แต่เดี๋ยวนี้ลูกเล่นมันแพรวพราว ทำตีหน้าซื่อตาใส มันกล้าเพราะมันรู้อีกนั่นแหละว่าผมไม่กล้าทำอะไรมันแน่ๆต่อให้กระแสความหมั่นไส้พุ่งสูงแค่ไหน คำว่ากาละเทศะมันค้ำคออยู่
“คนที่นั่งจุดธูปให้แขกน่ะ”
“อ๋อ ที่แม่บอกว่าแฟนผมอะเหรอ”
“เออ”
ได้แค่กดเสียงในลำคอตอบมันไป ถ้าไม่ติดว่าผมเป็นผู้ชายอกสามศอกนะ อยากจะสะบัดหน้าพรืดใส่มันด้วย ถึงจะอยู่ในห้องส่วนตัว แต่ผมก็อายเจ้าที่เจ้าทางอยู่ดี
“ก็อย่างที่แม่เรียกแหละ คุณข้องใจอะไรเหรอ”
แม่มเอ๊ย.....ครับ....กระผมจะไม่ข้องใจเชี่ย’ไรเลยสักอย่าง ถ้ามันไม่ใช่คนที่ผมจับทำเมียมาก่อนหน้านั้น และอีกหลายครั้งก่อนมางานนี้ มันถามเหมือนคำถามของผมธรรมดาประมาณ วันนี้มึงใส่กางเกงในสีอะไร แล้วมันตอบว่ากูใส่สีนี้ มึงข้องใจอะไรหรือเปล่าเท่านั้นแหละ แต่นี่มันไม่ใช่เว้ย ผมไม่นิยมครอบครัวแบบ 3P ต่อให้มีมันอยู่ตรงกลางก็เถอะ แล้วเรื่องนี้เรื่องใหญ่ระดับชาติ มันจะมาตีหน้าซื่อทั้งๆที่ผมร้อนใจได้ยังไง ไม่พร้อมที่จะรับการถูกทิ้งหรือต้องอกหักเป็นครั้งที่สองหรอกนะเว้ย มันจะเป็นผัวใครผมไม่รู้ แต่วันนี้มันเป็นเมียผมแล้ว วันพรุ่งนี้มันก็ยังต้องเป็นเมียผม และวันต่อๆไปก็ต้องเป็นอย่างนั้น ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร สำคัญแค่ไหนสำหรับมัน แต่มันบอกว่าชอบผมแล้ว ยอมนอนกับผมแล้วด้วย มันต้องเลิกกับคนนั้น ถ้ามันไม่อยากเจอผมอาละวาดในงานศพยายมันล่ะก็นะ
“วันที่พี่ออกไปกับมินตรา กุมโกรธพี่มั้ย”
“กะ โกรธสิ”
“หึงพี่หรือเปล่า”
“ก็นิดหน่อยมั้ง ตอนนั้นผมยังไม่ได้ขั้นกว่ากับคุณนี่ แต่ยอมรับแหละว่าไม่พอใจ”
“พี่ก็ไม่พอใจเหมือนกัน”
“คุณไม่พอใจเรื่องอะไร”
“เรื่องผู้หญิงคนนั้นไง ต้องให้พูดตรงๆมั้ยว่าพี่หึงแค่ไหน หงุดหงิดแค่ไหน พูดออกมาได้ว่าเป็นแฟนตามที่แม่บอก เดี๋ยวพ่อก็อาละวาดกลางงานซะเลยนี่”
“โอ้ย คุณจะบ้าไปถึงไหนครับคุณสิงหา ออกตัวแบบออมแรงหน่อยก็ได้ ผมเป็นเกย์ ผมบอกคุณมากกว่าหนึ่งครั้งใช่มั้ย ผมนอนกับคุณ ผมให้คุณทะลวงจนจะทะลุปลายลำไส้ใหญ่อยู่แล้วยังจะมาคิดเล็กคิดน้อยไปได้ เออ ผมเป็นเกย์ที่ทำผู้หญิงท้อง แต่ตอนนั้นผมเมา แต่ตอนที่ผมมีสติดีผมรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร”
แม่ง พล่ามมาซะยาว ผมเป็นผู้ชายที่เพิ่งจะริรักเกย์ ชั่วโมงบินก็น้อย ใครจะไปรู้ว่ายังไงมันก็ไม่ชอบผู้หญิง น้องคนนั้นก็สวยหยาดเยิ้มหยดย้อย ไม่ใช่แก้วหน้าม้าที่ไหน ผมระแวง ผมกลัว ผมหึงเมียนี่ผิดมากเลยเหรอวะ มันทำหน้าใส่ผมประมาณว่า ตาเฒ่าสิงหา เรื่องแค่นี้ทำไมมึงคิดไม่เลยวะ
“ตกลงไม่ได้เป็นแฟนใช่มะ”
“เป็น”
“อ้าว แล้วที่อธิบายพี่มายืดยาวนี่หมายความว่าไง หรือแกล้งเป็นแฟนกันหลอกผีแม่หม้ายเหรอ”
“เค้าเป็นแฟนผมตอนอนุบาลจนถึง ป.1 แล้วผมปลื้มเค้ามาก พูดถึงให้แม่ฟังทุกวัน เค้าเลยล้อกันจนถึงตอนนี้อะ เป็นเพื่อนสนิทกัน พ่อแม่เรารู้จักกัน เข้าใจยัง”
“แล้วก็ปล่อยให้คิดมากอยู่ตั้งนาน ทำไมไม่ยอมอธิบายวะ ถ้าพี่ตรอมใจกินไม่ได้นอนไม่หลับจะทำไง”
“อดข้าวอดน้ำ อย่างคุณไม่ตายหรอก คนแก่อ่อนต่อโลกอย่างคุณหายาก ผมยิ่งเหนื่อยๆอยู่นะ ชอบให้ผมเหวี่ยงใส่ ชอบความเจ็บปวดทางใจหรือไง”
มันสิชอบเห็นผมเจ็บปวดทางใจ ผมว่ามันวางแผนลองใจผมแน่ๆ มันคงอยากรู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับมัน อย่างน้อยมันคงจะดูว่าผมแค่หลงชั่วครั้งชั่วคราวตอนข้าวใหม่ปลามัน หรือผมจะจริงจังแน่ๆ คนรอบตัวผมมีแต่คนร้ายๆทั้งนั้น น้องก็เล่ห์กลเหลือร้าย เมียก็เจริญรอยตามกันเป๊ะ!! ถ้าหนูมีนโตนี่ผมจะต้องถูกโขกสับจากคนที่รักถึง 3 ชีวิตเลยใช่มั้ยเนี่ย แม่งเอ้ย.....ไม่น่าเต็มใจพลาดเลยกู
จะว่าไปผมอาจจะเป็นคนที่ไร้สามัญสำนึกที่สุดในประเทศไทยหรืออาจจะในโลกเลยก็ได้นะ แต่ไม่ต้องถึงกับเอาไปลงกินเนสบุ๊คหรอก มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่ ท่ามกลางงานศพที่ทุกคนควรจะโศกเศร้า แต่ผมกลับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เดินผ่านกระจกก็เห็นริมฝีปากตัวเองยกยิ้มตลอดเวลาเหมือนคนบ้า ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แฟนกุมภา เป็นแค่เพื่อนสนิท เป็นแค่ปั๊บปี้เลิฟตอนเด็กๆเท่านั้น
เออ ผมยอมรับเองก็ได้ว่าหึงจนหน้ามืด
คนที่เคยมีแผลเกี่ยวกับความรักก็ระแวงและฟุ้งซ่านแบบนี้แหละ
ผมช่วยทำเฉย....เอ่อ....ก็อยากจะมีบทบาทเอาใจแม่ยายมากกว่านี้เหมือนกัน แต่มีคนทำหมดแล้ว ผมเลยต้องอยู่เฉยๆไม่สร้างภาระอะไรให้ก็พอแล้ว ได้มาเห็นวิถีชีวิตคนต่างจังหวัดผมก็ได้แต่สะท้อนใจเมื่อนึกถึงชีวิตของตัวเอง ระดับความอบอุ่นแตกต่างกันอย่างชัดเจน ตั้งแต่ผมอยู่ร่วมงานวันแรกจนมาถึงวันสุดท้าย แขกเหรื่อญาติพี่น้องมากมายมาร่วมงานกันไม่มีเวลาให้เจ้าภาพได้หลบไปเศร้าหรืออาลัยอาวรณ์ต่อคนที่จากไป วันธรรมดาก็ว่าคนเยอะแล้ว แต่วันเผานี่คนมืดฟ้ามัวดินมากกว่านั้น ถนนหน้าบ้านทั้งเส้น สองฝั่งมีรถจอดยาวสุดลูกหูลูกตา มีตำรวจมาช่วยดูแลความเรียบร้อยให้ มีคนมากมายแบ่งภาระหน้าที่กันรับผิดชอบ ผมมีส่วนช่วยเหลือเพียงอย่างเดียวคือออกแบบซุ้มดอกไม้ตกแต่งเมรุ รูปแบบที่แหวกไปจากงานอื่นทั่วๆไปค่อนข้างเป็นที่ฮือฮา ความภูมิใจของผมอยู่ที่ได้ทำตัวให้เป็นประโยชน์นอกจากกินแล้วก็นอนและเลี้ยงลูกนี่แหละ
งานศพผ่านไปได้ด้วยดีและสมเกียรติกับคนที่จากไป ในความเศร้าโศกเต็มไปด้วยความอบอุ่น แอบเห็นคนปากดีที่บอกว่าทำใจได้แล้วแอบหลบมุมไปเช็ดขอบตาอยู่บ่อยๆ ผมไม่รู้ว่าความผูกพันของกุมภากับคุณยายมีเยอะแค่ไหน ที่แน่ๆคือความผูกพันที่สืบกันมาจากสายเลือด ครอบครัวกุมภาต่างกันมากกับครอบครัวผม ผมมีญาติเยอะพอสมควรแต่ก็น้อยกว่ากุมภา มีก็เหมือนไม่มี นี่แหละที่เราต่างกัน ทุกคนจะเข้ามาเมื่อมองเห็นว่าปลายทางมีผลประโยชน์เท่านั้น ถ้าไม่มีผลประโยชน์อะไรก็ต่างคนต่างอยู่ ผมกับยัยมิพบเจอกับความผิดหวังและเสียความรู้สึกมากเกินกว่าที่จะอยู่กันแบบเครือญาติได้ เราเลือกออกมาอยู่กันสองคนพี่น้องก็มีความสุขดี เพราะแบบนี้ละมั้ง พอมีสมาชิกคนที่ 3 เข้ามาให้รู้สึกรักและผูกพันผมเลยยึดติดกับเค้ามาก และรักเค้าได้ง่ายๆ
ไอ้เดือนที่สองอยู่ต่อจากเสร็จงานอีกสองวัน มันบอกว่าสงสารแม่ พองานเลิกต่างคนก็ต้องแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเอง บ้านหลังใหญ่เลยเงียบเหงาลงไปถนัดตา บ้านกุมภามีสวนผลไม้และยางพารา มีโรงงานแปรรูปยางเป็นของตัวเอง ถือว่ามีฐานะดีมากในจังหวัด มันเลยเปรียบเสมือนคุณชายของบ้านเพราะเป็นลูกคนเดียว ผมไม่เห็นลูกพี่ลูกน้องของมันที่เป็นเพื่อนยัยมิ รู้สึกว่าจะติดสอบสำคัญเลยมาร่วมงานไม่ได้ แต่จะมาตอนทำบุญครบ 100 วันแทน
ผมไม่แน่ใจว่าจะมีใครสงสัยเรื่องที่ผมมาร่วมงานและเฝ้ามันกลายๆหรือเปล่า อาจจะมีแต่ไม่มีใครกล้าพูดก็ได้ ไอ้ตุ๊ดปากแดงไม่มีท่าทางที่ออกสาวเลยสักนิด อยู่บ้านมันออกจะห้าวเสียด้วยซ้ำ แต่บุคลิกภายนอกของมันอยู่ในข่ายให้ญาติมิตรสงสัย ลูกชาวสวนบ้านไหนกัน ตัวเล็ก ผิวขาวเนียน ไม่มีมัดกล้ามบึกบึนเหมือนผู้ชาย ที่สำคัญมันปากแดงโดยธรรมชาติตลอดเวลา ถึงแม้ผมจะเห็นแล้วว่ามันถอดแม่มาเต็มๆไม่ว่าจะเป็นผิวพรรณ รูปร่างหน้าตา แต่การเลี้ยงดูที่ไม่ต่างอะไรกับไข่ในหินชวนให้คนภายนอกเข้าใจผิดไปในทางนั้น ผมก็เป็นเหมือนกันตอนที่เจอมันวันแรก ยังจำหมัดที่มันเสยปลายคางผมได้ดี มึนไปถึงก้านสมอง ดาวระยิบระยับในสองตาจนพร่าไปหมด
วันที่เรากลับกรุงเทพ ผมเห็นแม่มันน้ำตาคลอเบ้า ส่วนพ่อมันเป็นคนนิ่งๆ ดูไม่ออกว่าดุหรือใจดี แต่ผมจับสังเกตได้อย่างหนึ่ง บ้านนี้สตรีเพศเป็นใหญ่(อีกแล้ว)หลังจากที่ร่ำลากันเสร็จสรรพ ผมได้ของฝากมาเต็มหลังรถ ส่วนหนูมีนนั้นรู้สึกจะเป็นขวัญใจของทุกคนไปแล้ว ผมเห็นแม่ของกุมภาแอบผูกสายสิญจ์ที่ข้อมือหนูมีน กอดและหอมอยู่หลายครั้งก่อนขึ้นรถ และจับไม้จับมือกันอยู่นานจนผมเริ่มเสียวสันหลังวาบ เอาเป็นว่าผมแทบจะไม่กล้าสู้หน้าผู้ใหญ่เลยจริงๆ ผมโกหกไม่เก่ง กลัวเค้าจะจับได้ว่ามองลูกชายเค้าด้วยสายตาแบบไหน บางครั้งไอ้ปากแดงมันก็ทำให้ผมอยากจะกลืนกินมันเข้าไปทั้งตัว มันไม่ได้ตั้งใจยั่วอะไรหรอก มันก็ทำตัวปกติธรรมดาของมัน แต่ดันถูกตาต้องใจผมก็เท่านั้นเอง
“ขับรถดีๆนะคะ”
ผมยิ้มแก้มปริกับคำอวยพรที่สุดแสนจะธรรมดาทั่วๆไป แต่เผอิญคนพูดเป็นแม่ยาย ผมเลยอิ่มอกอิ่มใจเป็นพิเศษ
เพี๊ยะ!!
ฝ่ามือตีแขนข้างที่จับเกียร์เอาไว้เต็มแรง ไม่ใช่หนูมีนแน่ๆที่ใช้กำลังกับผม สาวน้อยหลับอยู่ในคาร์ซีทที่เบาะหลัง รอยนิ้วสีแดงเถือกชัดเจนทั้งห้านิ้วมาจากคนที่นั่งคู่ผมที่เบาะหน้าแน่ๆ
“โอ๊ย ตีพี่ทำไมเนี่ย เป็นรอยเลยเห็นมั้ย เจ็บจนเนื้อเต้นตุบๆเลยเนี่ย”
“ก็คุณยิ้มอะไรของคุณนักหนา ยิ้มจนผมหลอน”
“อารมณ์ดีก็ยิ้มสิ อยากให้พี่หน้ายับตลอดเวลาหรือไง ทีนายยังยิ้มตลอดงานเลย”
“แอบมองผมตลอดเวลาก็บอกมาเหอะ ถึงจะทำเป็นไม่สนใจแต่ไม่ใช่ผมไม่รู้นะ”
“แล้วจะให้มองใครล่ะ มากับนายก็ต้องมองหานายสิ”
“แม่ถามด้วยนะว่าไปสนิทกับคุณตอนไหน”
ลางฉิบหายเริ่มมาแล้วสิ
“แล้วตอบแม่ไปว่าไง”
“ผมก็บอกว่าสนิทกันตอนทำงานให้คุณ ต้องไปกินนอนที่ทำงาน คุณเป็นเจ้านายที่ดีม๊ากก เป็นห่วงลูกน้องเลยหนีตาม เอ้ย เลยติดตามมาด้วยอะ”
“อืม ถือว่าตอบได้ดี ทำคะแนนให้ลูกเขยแบบนี้สิถึงจะรักกันจริง”
“แต่แม่ผมบอกว่า หนูมีนหน้าเหมือนผมมากกว่าคุณซะอีกเนี่ยสิ”
เอาแล้วมั้ยล่ะ เค้าว่าผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อนนี่จริงแท้และแน่นอนนักล่ะ ต่อให้เราแสดงละครได้แนบเนียนขนาดไหน แต่เค้าบอกว่าสายเลือดเดียวกันมักจะสื่อถึงกันได้ ไม่งั้นแม่ไอ้ปากแดงจะถูกชะตาและเอ็นดูหนูมีนขนาดนี้เลยเหรอ
“ละแล้วแม่ซักอะไรนายหรือเปล่า”
อยู่กันสองคนแต่ผมก็ยังตะกุกตะกักถามมันอยู่ดี ยังตกใจไม่หาย
“ไม่นี่ แม่บอกว่าสงสัยหนูมีนทำหน้าเลียนแบบผมเลยเหมือนกัน”
ให้มันจริงตามมุขนั้นที่แม่ไอ้ปากแดงเล่นเหอะ ผมไม่ได้กลัวที่เค้าจะรู้ว่าหนูมีนเป็นลูกใคร กุมภาเป็นผู้ชายเสียหายน้อยกว่ายัยมิที่เป็นหญิงแน่ๆ แต่เค้าจะรับได้หรือเปล่าถ้ารู้ว่ากุมภากับมิถุนาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันอีกแล้วนอกจากเป็นพ่อและแม่ของลูก แต่ดันมาเกี่ยวข้องกับสิงหาแทน คิดแล้วก็ปวดหัว มันเป็นความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและไม่รู้ว่าจะต้องเขียนออกมาเป็นโฟว์ชาร์ตแบบไหนผู้ใหญ่เค้าถึงจะเข้าใจ
“คุณคิดมากเรื่องหนูมีนอยู่เหรอ”
“อืม นิดหน่อย คิดเรื่องพี่กับนายมากกว่า”
“ทำเหมือนกับว่าจะจริงจังกับผมแล้วงั้นแหละ”
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง พี่ควรจะแค่สนุกกับนายแล้วต่างคนต่างทำอะไรตามธรรมเนียมสังคมนิยมงั้นเหรอ”
แม่ม!! มาทำตัวให้ผมหวั่นไหวแล้วพูดแบบนี้ ปรี๊ดขึ้นสมองเลยนะเว้ยไอ้ปากแดง รับผิดชอบหน่อยที่เข้ามาเดินเล่นในใจผมจนมีแต่รอยเท้ามันเต็มไปหมดทั้งใจแล้วเนี่ย เดี๋ยวแวะพงหญ้าข้างทางตอกย้ำซะเลยนี่ว่าเราเป็นอะไรกันแน่
“ผมดีใจที่คุณตอบรับความรู้สึกผม แต่ผมก็อยากให้คุณพิสูจน์ใจตัวเองด้วยเหมือนกัน ผมไม่อยากเอาเปรียบคุณหรอก คุณไม่ได้เป็นเกย์มาตั้งแต่ต้นอย่างที่ผมเป็น การตัดสินใจอยู่กับใครสักคนนั่นหมายถึง เราและเค้าจะต้องผูกติดกันไปตลอดชีวิตนะ ผมเป็นแบบนี้ ผมต้องผ่านสายตาคนมอง เสียงซุบซิบนินทา บางครั้งผมก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโรคร้ายที่น่ารังเกียจในสายตาคนอื่นๆ คุณมีชีวิตที่ปกติอยู่แล้ว ผมไม่อยากดึงคุณมาอยู่ในสภาพเดียวกับผม”
ผมตบไฟเลี้ยวซ้ายแล้วเข้าจอดตรงไหล่ทาง คำพูดพวกนี้มันหนักหนาเกินกว่าที่ผมจะมีสมาธิขับรถต่อไปได้ ผมไม่ได้ห่วงชีวิตตัวเองหรอก แต่ผมเป็นห่วงมันกับหลาน มันหันมามองผม สายตาเต็มไปด้วยคำถามว่าผมจะจอดรถทำไม
“คุยกันให้รู้เรื่องก่อนนะ”
มันพยักหน้าให้แทนคำตอบ
“กุมพูดแบบนี้หมายความว่าไง ถ้ากุมมีความคิดแบบนี้ตั้งแต่แรก กุมจะบอกว่าชอบพี่เพื่ออะไร ปั่นหัวพี่เหรอ เห็นว่าการที่ผู้ชายคนหนึ่งสับสน เป็นบ้าเป็นหลังเพราะตัวเองได้แล้วมีความสุขหรือไง พี่ว่าเราคุยเรื่องนี้กันเข้าใจแล้วนะ แล้วอะไรที่ทำให้กุมคิดแบบนี้ขึ้นมาได้อีก........ตอบพี่มาก่อนสิอย่าเพิ่งร้องไห้”
ผมต้องกัดฟันขู่มันก่อนที่น้ำตามันจะไหล เพราะผมรู้ตัวเองดีว่าแพ้น้ำตา ใจอ่อนยวบยาบถ้าเห็นใครมานั่งร้องไห้ต่อหน้า ยิ่งเป็นคนที่ผมแคร์แล้วผมจะไม่เป็นตัวของตัวเอง รังแต่จะตามใจและปลอบใจกันแทนที่จะทำความเข้าใจ
“ผมดีใจที่คุณกับลูกตามผมมาด้วย ดีใจที่คุณสนใจแต่ผม ดีใจที่คุณหึง แต่หยกก็พูดถูก ที่คุณเป็นแบบนั้นเพราะต้องรับผิดชอบผมก็ได้ เพราะคุณเผลอมีอะไรกับผมแล้ว คุณเคยผ่านเรื่องพวกนี้มาคุณก็รู้ว่าผมไม่ต่อต้านคุณเลยสักนิด มันเหมือนผมกำลังจับคุณด้วยร่างกาย”
“แล้วเพื่อนนายคนนั้นรู้จักพี่ดีแค่ไหน เค้ารู้จักนายดีพี่ไม่เถียง แล้วเค้ารู้จักพี่ดีพอหรือเปล่า พี่แก่กว่านายกี่ปี พี่ 30 แล้วนะกุม พี่ยังลุ่มหลงในเซ็กส์อีกเหรอ แล้วพี่หมดทางจนต้องคว้าใครก็ได้มานอนด้วย ต่อให้คนนั้นเป็นผู้ชายหรือไง บัดซบสิ้นดี คิดแบบนี้ได้ไงวะ”
“ผม ฮึก ฮึก”
“บอกว่าอย่าร้อง”
พอผมตวาดออกไปแบบนั้นมันปล่อยโฮออกมาเลย ผมยอมรับว่าตัวเองหัวเสียมาก และเป็นคนใจร้อนโมโหร้าย ผมพยายามใจเย็นแล้ว แต่ขีดความอดทนของผมมันมีจำกัดเหลือเกิน โดยเฉพาะกับเรื่องนี้
“กุมคิดมาก กุมสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง กุมเก็บเอาคำพูดของคนอื่นมาคิดมาก แล้วก็มาสรุปว่าที่กุมเป็นแบบนี้เพราะเป็นห่วงพี่ กังวลทุกอย่างแทนพี่ ทุกอย่างที่กุมมานั่งทุกข์ใจอยู่แบบนี้เพราะพี่ทั้งนั้น กุมทำเพื่อพี่ขนาดนี้แล้วทำไมพี่จะรักกุมจริงจังขึ้นมาไม่ได้ล่ะ ถ้ารักผู้ชายแล้วต้องเป็นเกย์ก็เป็นสิ พี่จะต้องแคร์ใครล่ะ ญาติพี่น้องก็ไม่มี ยัยมิมันไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ส่วนความเชื่อถือของลูกค้ามันคนละเรื่องกันเลยนะกุม พี่เป็นเกย์แล้วพี่จะออกแบบบ้านให้พวกเค้าอยู่ไม่ได้หรือไง ห้ามเกย์เป็นดีไซเนอร์เหรอ ของแบบนี้วัดกันที่ฝีมือสิ เลิกฟุ้งซ่านได้แล้ว”
“ผมรักคุณ แต่ผมก็กลัวนี่”
“กลัวอะไร ท่องไว้สิ เรา หมายถึงมีกันสองคน คิดเองเออเองคนเดียวแล้วยังไง จะเสียสละเพื่อพี่แล้วคิดว่าพี่จะสบายใจงั้นเหรอ จะยอมเจ็บคนเดียวแล้วพี่ไม่เจ็บหรือไง”
“คุณจะยอมเป็นเกย์เพื่อผมจริงๆเหรอ”
“อยู่กับพี่แล้วกุมมีความสุขมั้ยล่ะ”
“ครับ” ทีแบบนี้อุบอิบตอบนะมึง
“พี่อยู่กับกุมพี่ก็มีความสุขเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นจะหอบลูกตามมาด้วยแบบนี้เหรอ”
“ผมขอโทษนะที่คิดมาก ผมจะเข้มแข็งกับเรื่องเรามากกว่านี้นะ ต่อไปนี้ผมจะฟังจากปากคุณเอง ถ้าคุณไม่ได้รู้สึกดีๆกับผมแล้วคุณบอกผมนะ”
“ได้ แต่กุมหมดรักพี่เมื่อไหร่ไม่ต้องมาบอกพี่นะ”
มันช้อนตามองผมแล้วตั้งคำถามได้น่าจับมาบดปากให้หายปวดใจมาก ทำผมใจหาย ทำผมแน่นหน้าอกไปหมดแล้ว ผมหายใจอึดอัด ต้องการเปลี่ยนถ่ายอากาศหายใจโดยด่วน แน่นอนว่าการปล้ำจูบจากมันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ จูบที่เต็มใจกันทั้งสองฝ่ายหวานกว่าเป็นไหนๆ ผมเลยต้องกลั้นใจตอบคำถามทางสายตามันก่อน
“ต่อให้กุมมาบอกพี่ว่าหมดรักพี่แล้ว พี่ก็จะไม่ยอม เข้าใจมั้ย หมดรักแล้วก็รักใหม่ได้ เอาสิให้มันรู้กันไปเลยว่าพี่หน้าด้าน”
“ผมไม่ไปไหนหรอก ไม่อย่างนั้นผมคงไม่หน้าด้านมาเคาะห้องขออยู่กับคุณเหมือนกัน”
“เฮ้ย อย่าบอกว่าว่าลงทุนให้มีหนูมีนเพื่อที่จะเข้ามาใกล้ชิดกับพี่”
“ผมยอมรับว่าหลงรักคุณไม่ได้หมายความว่าคุณจะต้องหลงตัวเองแบบนี้นะ ผมไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยว่า ผมเคยเห็นคุณตอนมาส่งมีมี่ที่มหาลัยนานมาแล้ว คุณดูสนิทกับน้องมากแล้วก็เป็นกันเอง ร่าเริงเว่อร์แต่ก็อบอุ่น ผมอยากมีพี่ชายแบบคุณบ้าง ผมปลอบใจว่ามองคุณแบบพี่ชาย ประทับใจคุณเหมือนคนทั่วไปที่จะประทับใจใครสักคน แต่จริงๆแล้วผมหลอกตัวเอง เพราะตอนนั้นผมมีแฟน แต่เวลาผมผ่านคณะมีมี่ทีไร ผมมักจะมองหาคุณทุกครั้ง ทั้งๆที่คิดได้อยู่หรอกว่าคุณจะมาส่งน้องทุกวันได้ยังไง ส่วนเรื่องหนูมีน มันเป็นความพลาดจริงๆ ไม่เกี่ยวกับผมแอบชอบคุณหรอก”
เออเว้ย!! คำพุดคนบางทีก็เหมือนเครื่องช่วยหายใจ ผมหายใจไม่ออกเพราะคำพูดมัน แห้งเหี่ยวไปทั้งใจก็เพราะคำพูดมัน แต่สุดท้ายหัวใจผมก็พองโตอีกครั้งก็เพราะคำพูดมันเหมือนกัน ปากผมยิ้ม ตาผมยิ้มก็เพราะผมดีใจ ถ้าผมไม่ปรี๊ดแตกกดดัน มันจะสารภาพมั้ยว่าแอบชอบผมมานานแค่ไหนแล้ว
“เก็บแรงที่ต้องตบตีกับความคิดของตัวเองไว้ตบตีกับคนที่เข้ามาหาพี่ดีกว่ามั้ย กุมแอบชอบพี่ มันก็ต้องมีคนที่ใจตรงกับกุมเหมือนกันแหละน่า”
“ผมไม่อยากบอกคุณเพราะคุณมันหลงตัวเองแบบนี้ไงล่ะ”
มันจะต่อว่าอะไรผมก็พ่นออกมาเถอะ ถ้าสุดท้ายแล้วมันจะยื่นปากมาให้ผมสำเร็จโทษแต่โดยดีแบบนี้ ระยะทางของความรักมันยาวไกลแค่ไหนผมไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าเรายังมีเรื่องที่จะต้องเรียนรู้กันอีกมาก อย่างน้อยผมก็รู้ว่ากุมภาแข็งแกร่งและห้าวหาญกับทุกเรื่อง แต่อ่อนไหวในเรื่องความรักมากเหมือนกัน รักที่เคยยผิดพลาดมักจะสร้างแผลเป็นเอาไว้ให้เราระลึกถึงและกลัวว่ามันจะเกิดขึ้นอีก ผมก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน


๐ สวัสดีค่ะ......พายุจะเข้ามั้ยเนี่ย ขยันเนาะ 
๐ ชีวิตคู่ บางครั้งมันก็งี่เง่าขึ้นมาแบบไร้เหตุผลนะคะ แต่ถ้าใครมีคู่จะรู้เลยว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวทะเลาะ เป็นลิ้นกับฟันกันจริงๆ 
๐ ฝากเรื่องคำผิดด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ
๐ TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ค่ะ

[kuku]

ไมเปลี่ยนแต่ชื่อหว่า รอเนื้อเรื่องจร้า

[EunJin]

จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

ว้าววว เหมือนรอคอยตอนนี้มานานแสนนาน...
เพิ่งจะรู้ว่า หนูเดือนที่สอง เค้าแอบปลื้มตาลุงมานานแล้ว
คิคิคิคิคิ ดีใจอ่ะดิลุง ^__________^

[punchnaja]

ช่วงนี้ขยั๊นขยัน ดีใจหลายๆ

กุมภ์คิดมากแต่น่ารักง่ะT^T อร๊างงงงงงงงง

[naja-kitase]

กุมภาสิงหาสู้ๆนะคะ อุปสรรคยังมีอีกเยอะ โดยเฉพาะที่บ้านกุมภา