หัวข้อ: Sweet Home in Hong Kong ความรัก น้ำแข็งไส หัวใจสีส้ม [จบบริบูรณ์]

[rellachulla]

อ๊ายยย กระต่ายน้อยของพรี้
ทำกันขนาดนี้เลยเหรอ
พี่ไม่ยอมจริงๆ นะ อิอิ
คอยดูเหอะ มาหลงกระต่ายน้อยเค้าเมื่อไร
จะขู่ให้กระเจิงเลย ชิส์ๆ

[som]

มาตามทวง อยากอ่านต่อแล้ว

[สมาคมโคแก่]

   อยากอ่านต่อแล้วเหมือนกัน 

[Keniji Teruyama]

Chapter 2.

“ เลิกกวนฉันแล้วไปนอนได้แล้ว ”

“ เอาขยะไปทิ้งด้วย ”   

เคลวินร้องสั่งสุนัขตัวโตที่มายืนใกล้ๆ   มันคาบตุ๊กตายางของเล่นรูปไก่สีส้มมาทิ้งไว้ให้กับเขา

‘ ของเล่นเจ้าเด็กสีส้มนั่น ! ’

เสียงเห่าหอนของอัลเบิร์ตรบกวนการอ่านเอกสารที่ถูกแปลไว้บนโต๊ะของเคลวินอย่างต่อเนื่อง
วันนี้อัลเบิร์ตผิดปกติ

“ ถ้ายังไม่หยุด  ฉันจะเอาแกไปอยู่ข้างนอก ”
คำสั่งของเจ้านายทำให้เจ้าตัวโตหยุดเห่า  มันประท้วงคืนด้วยการคาบไก่สีส้ม  มาวางไว้ใกล้ๆ เท้าเคลวิน
“ อะไร ? ”
“ เอาไปทิ้งซะ ! ”
หมาเมิน !

อัลเบิร์ตเดินจากเงียบๆ  มันไม่ได้หันหลังกลับมามองเจ้านายอีก
ตุ๊กตาหมีเท็ดดี้ที่ขาดไม่มีชิ้นดีในกล่อง  ถูกลากขึ้นมาฟัดใหม่  
เคลวินได้เสียง  “ แควก ”  ดังมาจากอีกห้อง  ซักพักเสียงเหมือนคนสะบัดของและเหวี่ยงไปมาก็ดังขึ้น

ไก่สีส้มที่กลิ้งอยู่ใกล้ๆ กับเท้า  ถูกเขี่ยไปมา  เมื่อเหยียบลงไปเบาๆ  มันมีเสียงดัง  “ อิ๊ก   อิ๊ก ”
นาฬิกาที่แขวนไว้บนผนังชี้เลขสามแล้ว  เคลวินยังอ่านเอกสารบนโต๊ะไม่จบ

‘ ไม่น่าเชื่อว่าเด็กนั่นจะแปลเอกสารได้  ’

เขาเบะปากและวางเอกสารไว้ที่เดิม


บันวิ่งไล่ตามกระเป๋าล้อลากที่กลิ้งลงมาตามเนินสูง  ความที่ใจลอยคิดถึงบ้านทำให้เท้าสะดุดกับหินข้างทาง

เจ็บจนน้ำเล็ด  แถมยังต้องวิ่งไล่ตามกระเป๋าอีก  ไม่นึกเลยว่าต้องมาเล่นหนังอินเดียตอนตีสามแบบนี้

เสียงเบรกรถดังสนั่นเกิดขึ้นพร้อมๆ กับไฟสว่างจ้าส่องมากระทบหน้าของบัน  เขายกมือขึ้นมาป้องแสงที่แยงเข้าตา
“ ไหมล่ะ ”
ชายร่างท้วมเดินลงจากรถแล้วมาลากกระเป๋าออกจากถนน  เขาลากมันวางไว้ข้างๆ ทาง
“ คุณเฉิน ? ”
“ ขอโทษทีที่ทำให้ยุ่ง  นี่คุณจะไปไหนล่ะ ? ”
“ จะไปหาโรงแรม ”
“ ดึกป่านนี้เนี่ยนะ ? ”
“ ก็ทำไงได้  เจ้านายคุณไล่ผมออกมาจากบ้าน ”
“ ก็ว่างั้น ”
“ เรียกแท็กซี่ให้หน่อยได้ไหม ?  ผมลากกระเป๋าออกมาไกลมากแล้ว  ยังไม่เจอรถซักคัน ”
“ จะไปแถวไหนล่ะ  จะไปส่งให้ ”
“ แถวไหนก็ได้  ที่มีโรงแรม ”
“ งั้นขึ้นมาเลยเบาทิสต้า ”
“ ผมไม่ใช่เบาทิสต้า ! ”

รถยนต์สีดำขับมุ่งไปยังเขตเมือง    จากความมืดมิดที่โอบรอบตัว  ตอนนี้บันเริ่มเห็นแสงสีจากไฟโฆษณาที่ติดกัน
อย่างดาษดื่น  ฮ่องกงไม่เคยหลับใหลจริงๆ  ร้านค้าข้างทางที่มีควันโขมงทำให้บันลูบท้องด้วยความหิว
เขาคงต้องหาที่นอนให้ได้ก่อน  แล้วค่อยออกมาหาอะไรเข้าท้อง  นอนไปทั้งสภาพแบบนี้คงปิดตาไม่ลง

บันหิวจนพูดไม่ออก  ตอนนี้เขาคงเป็นเหมือนหุ่นยนต์ที่แบตเตอรี่อ่อนเต็มที  มันเดินตุปัดตุเป๋ไม่ค่อยตรงทางเท่าใดนัก
ต่อให้เป็นกระต่ายน้อยปราดเปรียวมาจากไหน  ถ้ามาเจอสภาพหิวโซขนาดนี้  ก็คงวิ่งไม่ไหว
บันกล้าพนันได้เลยว่า  กระต่ายน้อยหิวโซอย่างเขา  ไม่มีทางวิ่งชนะเต่าได้แน่นอน

“ อ๊า  โรงแรมนี้ดีไหม  ผมรู้จักคนข้างใน  เขาคงจะลดราคาให้ได้บ้าง ”
“ ไม่เกี่ยงเรื่องราคา  ขอให้ห้องสะอาดแล้วก็ปลอดภัยก็พอ ”
“ แน่นอนอยู่แล้ว ”

“ สวรรค์แห่งอารมณ์ ”

บันอ่านชื่อโรงแรมสีแดงสว่างจ้าจากป้ายไฟนีออนด้านบน  ชื่อมันออกจะแปลกไปบ้าง  แต่ก็ไม่น่าจะมีปัญหา

“ อาหม่า  อาหม่า ”
“ ไงพี่เฉิน   มีอะไรให้รับใช้ครับพี่ ”
“ ขอห้องที่ดีที่สุด  หนึ่งห้อง ”
เฉินชูนิ้วเป็นเลขหนึ่ง  อาหม่ามองเฉินกับบันด้วยแววตาประหลาด
“ พี่จะค้างที่นี่ด้วยใช่ไหม ? ”
“ เปล่าๆ   เอาคนมาส่ง ”
“ เดี๋ยวนี้เป็นเอเย่นต์ ? ”
“ ถามมาก  มีหรือเปล่าห้อง  ไม่มีจะไปที่อื่น  เด็กมันง่วงแล้ว ”
“ มีสิ  ตามมาได้เลย ”

บันลากกระเป๋าตามคนที่ชื่อหม่าขึ้นไปด้านบน  น่าแปลกที่โรงแรมนี้ไม่มีลิฟต์
“ โลกเดี๋ยวนี้มันเปลี่ยนไปมาก  เปลี่ยนไปจนตามไม่ทัน  ”
“ อะไรครับ ? ”
“ อั๊วเข้าใจว่าลื้อไม่มีทางเลือก  ถึงต้องทำแบบนี้
อาหม่าไขกุญแจเปิดห้องให้บัน  พร้อมกับยื่นกุญแจห้องให้
“ ผมจะลงไปจ่ายค่าห้อง  คุณคิดราคาเท่าไหร่ ? ”
“ ไม่ต้องๆ  พี่เฉินจ่ายให้ลื้อแล้ว  อันที่จริงอย่างลื้อก็ไม่ต้องจ่ายเอง  แขกที่มาใช้บริการ  จะเป็นคนจ่าย ”

อาหม่าเดินลงมาจากห้องพัก  น้อยครั้งที่มีจะผู้ชายมาให้บริการอย่างว่า  ก็ไม่แปลกนัก  รสนิยมสมัยนี้มันเปลี่ยนไป
ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องบริการผู้ชายเสมอไป  

เดี๋ยวนี้ผู้ชายบริการกันเอง  !

บันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบออกมาจากห้อง  ร้านอาหารที่หมายตาเอาไว้ตอนอยู่ในรถของเฉิน  อยู่ไม่ไกลจากที่นี่
เขาอยากได้อะไรร้อนๆ  ก่อนที่จะกลับเข้าไปนอน

อันที่จริงอีกไม่นานก็จะเช้าแล้ว  กลับไปที่ห้องก็ไม่รู้จะหลับลงหรือเปล่า  มันเพลียก็จริง  แต่เหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป  
มันทำให้บันคิดถึงบ้าน  คิดถึงแม่  คิดถึงที่นอนอุ่นๆ

เดินตามทางมาไม่ไกล  บันก็เห็นร้านอาหาร  ผู้คนยังคงพอมีอยู่บ้าง  แต่ก็ไม่มากนัก  เขานั่งโต๊ะในสุด
แล้วสั่งอาหารเป็นภาษาจีนกลาง  กว่าที่จะสื่อสารกันเข้าใจ  ก็ผ่านไปหลายนาที  อาแปะไม่เข้าใจว่าบันต้องการ
น้ำซุปแบบไหน  ภาษาจีนกวางตุ้งของบัน  ไม่ค่อยแข็งแรงเท่าใดนัก

น้ำชาจีนเติมน้ำแข็งไหลผ่านลงคอ  สร้างความเย็นชื่นใจให้กับคนที่ดื่ม  หลายชั่วโมงที่ไม่ได้ดื่มน้ำ
ทำให้ร่างกายโหยและขาดเรี่ยวแรง
น้ำหยดก่อนหน้าที่บันดื่มตอนนี้  เป็นน้ำดื่มที่เขาเปิดจากตู้ในบ้านของเคลวิน  ซี่งมันก็นานหลายชั่วโมงมาแล้ว

‘ หมาก็น่ารักอยู่หรอก  แต่เจ้านายมันนี่สิ  ใจจืดใจดำ  ไม่มีเมตตาธรรมกับเพื่อนร่วมโลก ’

สารพัดคำพูดที่บันค่อนแคะเจ้าของบ้านใจร้าย  อันที่จริงถ้าให้เจอกันตอนนี้บันก็คงจำหน้าเขาไม่ได้
ตอนที่เจอกัน  ด้วยความตกใจบันเลยไม่ทันได้สังเกตและจดจำ
แค่เห็นว่าคนที่พูดทำนองให้เขาออกมาจากบ้าน  มีเสียงทุ้มต่ำ  ตัวสูง  หน้าตาก็เหมือนไม่สบอารมณ์
แต่รายละเอียดเกี่ยวกับใบหน้าที่ลึกกว่านั้น  ตา  จมูก  ปากเป็นไง  บันจำไม่ได้

ท้องที่ถูกเติมเต็มด้วยอาหาร  ทำให้บันมองเห็นความสวยงามของฮ่องกงได้บ้าง  แสงสีสดใสจากรอบๆ ตัว
ทำให้บันต้องหยุดมองอยู่นาน  ลมเย็นๆ ที่พัดเข้ามาดูจะไม่ทำอันตรายอีกแล้ว
ไม่เหมือนกับตอนที่เดินออกมาจากบ้าน  ทั้งเหนื่อย  ทั้งหิว  ลมเจ้ากรรมก็พัดหอบเอาความหนาวเข้ามาอีก

บันถือขนมแป้งทอดไส้ถั่วแดงเสียบไม้ส่งควันลอยกรุ่นมาตามถนน  เมื่อเดินเลียบลัดเลาะไปตามทาง  
ก็พบของกินแปลกๆ มากมาย  ถ้าไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์แบบนี้  บันคงจะมีอารมณ์ร่วมกับสิ่งที่เห็นอยู่บ้าง
มันเผาสีเหลืองทองถูกแม่ค้าหักออกเป็นสองหัก  มันส่งควันลอยกรุ่นเชื่องช้า  คล้ายกับจะยั่วยวนให้คนมาซื้อมันไป

ลมพัดสอบเข้ามาอีกครั้ง  กางเกงขาสั้นบางๆ ที่บันสวมอยู่  ดูจะไม่สามารถต้านความหนาวที่ผ่านเข้ามาได้
สิ่งที่ให้ความอบอุ่นเพียงหนึ่งเดียวในตอนนี้คือ  ขนมที่ถืออยู่

‘ ถ้ายัยแม่ไก่มาเห็นเราสภาพนี้คงจะล้อไม่หยุด ’

โรงแรมสวรรค์แห่งอารมณ์ที่บันเข้ามาพัก   ปรากฏอยู่ข้างหน้า  บันเดินผ่านผู้ชายสองคนที่ยืนคุยกันหน้าเคาน์เตอร์
และตรงไปที่บันได  โดยไม่ได้ใส่ใจคนมอง
มองด้วยตาเจ้าชู้ที่มองปราดเดียวก็จินตนาการไปถึงเรื่องบนเตียง
มองจนต้องหมุนตัวตามไปดู  เมื่อจะพ้นสายตา

ตากลมโตสองชั้นคมกริบ   จมูกรั้น  ปากนิด  ผิวขาวเนียน  ดูต่างกับคนฮ่องกงอย่างชัดเจน
ทำให้เพลย์บอยหนุ่มให้ความสนใจในตัวบัน    ตาที่ไร้เดียงสาของหนุ่มน้อย  ดูจะกระตุ้นความเป็นชายในตัวให้ลุกโชน

“ เด็กพี่เฉิน ”
อาหม่าพูดโดยไม่ได้หันมามอง  เขาใช้ผ้าเช็ดเคาน์เตอร์เช็คอินเงียบๆ
“ อาเฉินติดหนี้อั๊วเกือบพันเหรียญ  วันนี้คงได้ชำระ ”
“ ถามก่อนก็ดี  อั๊วไม่อยากให้มีเรื่องในนี้  แขกจะหนีไปหมด ”
“ อั๊วจะไปถามเอง ! ”

อาหม่าคิดเอาเองว่า  คนที่เขาเพิ่งคุยด้วย  จะโทรไปหาเฉิน  เพื่อขอเช่าเด็ก

ไม่ใช่ !  หนุ่มเพลย์บอย  เดินขึ้นไปหาบันที่ห้อง  เพื่อถามราคาด้วยตัวเอง



“ สามจอก  สี่จอก  กรอกเข้า  พระรถเมรีขี้เมาก็หลับไป “
“ เมรีขี้เมา  ไม่ใช่พระรถเมรีขี้เมา ”
“ พี่ภูมิขา  ดึกมากแล้วนะ  ไปนอนเถอะ  เดี๋ยวป้าใหญ่ตื่นมาเห็น ”
“  น้องกุ๊กของพี่  บอกหน่อยซิ  ว่าบันของเด็จพี่ไปไหน ”
“ ก็จรลีไปไกล  เพราะทนไม่ไหว  ที่พระองค์ตามตื้อ ”
“ จะกลัวไปใย  เมื่อใจ  มีดวงเดียว ? ”
“ สุดจะคิดพิศวาส  น้องมิอาจรู้ได้ ”
“ น้องกุ๊กคนสวย  ไปตามบันมาคุยกับพี่ภูมิหน่อยเร็ว  คราวก่อนพี่ทำเรื่องเอาไว้  ยังไม่ได้ขอโทษกระต่ายน้อย ”
“ ดึกมากแล้ว  ไปนอนซะก่อน  พรุ่งนี้จะตามกระต่ายบัคบันนี่มาให้ ”
“ ตอนนี้เล้ย  ตอนนี้เลยเป็นไรไปน้องพี่ ”
“ กระต่ายก็หลับปุ๋ยน่ะสิ  จะให้กุ๊กไก่ไปตามจิกกระต่ายมาให้หรือไงกันล่ะ ? ”
“ ไม่ได้  ไม่ได้  ห้ามทำให้กระต่ายลำบากใจนา  ไม่ได้ ไม่ได้ ”
“ รอพรุ่งนี้นะ  เสด็จพี่ของน้อง  ตอนนี้เสด็จขึ้นพระแท่นบรรทม  ตื่นมาพอสบายพระทัย  น้องจะตามกระต่ายมาให้ ”
“ เช่นนั้นก็  ไปเถอะ  พี่จะนอนตรงนี้ ”
“ ได้ไงกันล่ะพี่ภูมิ  พรุ่งนี้ป้าใหญ่ลงมาก็รู้กันพอดีว่าเราแอบไปเที่ยวกลางคืน ”
“ ไม่ได้แอ๊บบ  ตั้งใจไปต่างหาก ”
“ พี่ภูมิก็พูดได้  ตัวเองเป็นผู้ชายนี่นา  ตัวกุ๊กสิ  แม่คงดุ ”
“ พรุ่งนี้พี่จะคุยกับน้าให้  ไม่ต้องกลัว ”
“ ไปนอนนะ  คนดีของน้อง ”
“ เป็นคนดีแล้วทำไมกระต่ายไม่รักพี่    กระต่ายหนีไปไหน ? ”
“ กระต่ายไปเรียน ”
“ ไม่อยากฟัง ”
“ ไปนอนนะ ”

ผู้หญิงร่างเล็กประคองพี่ชายขึ้นไปชั้นบนด้วยความทุลักทุเล  กลิ่นเหล้าที่โชยออกมาบอกถึงสภาพจิตใจของพี่ชาย
ได้เป็นอย่างดี
พี่ภูมิของแม่ไก่  กินเหล้าจนเมามายไม่ได้สติ  ปากก็เพ้อหาแต่กระต่าย  ยังดีที่เพื่อนพี่ชายไม่รู้ว่ากระต่ายตัวไหน
ไม่งั้นแม่ไก่ตัวนี้  คงต้องเล่าย้อนอดีตไปไกล  ตั้งแต่สมัยที่ยังเรียนปริญญาตรี

‘ พี่ชายคะ  น้องไม่รู้ว่าพี่จะรักกระต่ายมากขนาดนี้  ถ้ารู้มาก่อน  น้องคงจะช่วยรั้งกระต่ายเอาไว้
แต่ก็นั่นแหละ  สุดแต่ใจจะคิดพิศวาส  เมื่ออีกฝ่ายเขาไม่คิดเหมือนกับพี่ชาย  น้องจะไปช่วยได้ยังไง ’

ผ้าที่ถูกดึงขึ้นมาคลุมหน้าอก  ช่วยให้ชายหนุ่มหายตัวสั่น  คราบน้ำตาที่เอ่อล้นมา  ถูกนิ้วมือเล็กปาดออกให้

“ กระต่ายน้อย  พี่ภูมิขอโทษ ”
“ กระต่ายเขาไม่โกรธแล้ว  เลิกโทษตัวเองซะที  ”
“ พี่ไม่ได้ตั้งใจให้กระต่ายโกรธ ”
“ นึกซะว่าพี่ชายจูบน้องชายละกันนะ  ”
“ ไม่เป็นพี่ชายได้ไหมล่ะ ? ”
“ ตอบไม่ได้แฮะพี่ชาย  เพราะเจ้าตัวไม่อยู่ ”
“ จำวันที่เราเจอกันครั้งแรกได้ไหม  กระต่าย ”
“ นอนได้แล้ว  เพ้ออยู่นั่นแหละ ”

กุ๊กกดปิดไฟในห้องด้วยความสงสารพี่ชาย
ผู้ชายที่นอนอยู่เป็นพี่ชายที่อยู่กับเธอมาตั้งแต่เล็ก  แม้จะไม่ใช่พี่น้องพ่อแม่เดียวกัน  แต่ก็เหมือนใช่


ต่อ

[Keniji Teruyama]

เวลาที่แม่ไก่ตัวเล็ก  ถูกเพื่อนแกล้ง  พี่ชายคนนี้จะเข้ามาช่วยเสมอ
หลังจากที่พ่อของกุ๊กเสียไป  แม่ก็ขายบ้านหลังเก่าทิ้ง  เนื่องจากทนอยู่ในบรรยากาศเดิมๆ ไม่ได้
บ้านของพี่ภูมิ  เป็นบ้านหลังที่สองของเธอ

“ เออนะ  อีกคนเป็นม่ายผัวตาย  อีกคนเป็นม่ายหย่าผัว ”
ป้าใหญ่หัวเราะเมื่อแม่ของกุ๊กหอบหลานมาอยู่ด้วย
“ ที่นี้ตาภูมิก็มีน้องซะที  ร่ำร้องมานาน  แม่อย่างงั้น  แม่อย่างงี้  จะเอาน้อง ”

ภูมิ  ไม่มีพ่อ  พ่อเขาแต่งงานใหม่
กุ๊ก  ไม่มีพ่อ  พ่อเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ

อากาศหนาวในห้อง  ทำให้กุ๊กยังไม่หลับตา  ภาพในอดีตสมัยที่เรียนปีหนึ่งย้อนเข้ามาอีกครั้ง
มันชัดเจนเหมือนกับเพิ่งผ่านมาไม่กี่วัน

“ กระต่ายน้อย  ผ่านมาเทอมนึงแล้ว  ไปเลี้ยงฉลองกันไหม ? ”
“ เย็นมากแล้วนะ  จะไปไหนทันล่ะ ? ”
“ แถวองค์พระปฐมเจดีย์เป็นไง ? ”
“ ไกลไป  กินแถวหน้ามหาลัยนี่แหละ ”
“ ก็ได้  อะไรดีล่ะ ”
“ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช้เส้น  เบื่ออาหารตัวจะแย่  มิสนู้ดเดิล ”
“ บ้า  เค้าไม่ใช่นางสาวเส้นซะหน่อย ”
“ จันทร์เส้นใหญ่  อังคารเส้นเล็ก  พุธบะหมี่  พฤหัสขนมจีน  ศุกร์ ”
“ พอแล้วๆ  วันนี้กินสุกี้เป็นไง ”
“ มันมีวุ้นเส้น ”
“ งั้น  อ๋อย  นึกไม่ออก ”
“ ตามข้าพเจ้ามา  จะช้าอยู่ใยเล่า ”

“ ว๋ายๆ   ร้อนแล้วก็เผ็ดด้วย   กระต่ายน้อยกินเข้าไปได้ไง ”
“ เป่าสิเป่า  ปัดโถ้แม่ไก่  ไม่เป็นท่าซะเลย  ดูนี่ ”
“ อ้อ  อย่างงั้นเรอะ  ข้าพเจ้าจะทำบ้าง  ”
“ นี่ลาบอิสาน  นี่น้ำตก  นี่ส้มตำปลาร้า  นี่ไก่ย่าง  ข้าวเหนียวในกระติ๊บ ”
“ ไก่กินไก่ซะละ ”
“ งั้นก็ส่งมานี่ ”
“ ไม่ให้ ”
“ บ่น ? ”
“ พูดเฉยๆ ”
“ ค่ำแล้ว  ตัวกลับไงล่ะ ”
“ พี่ชายมารับ ”
“ มาหรือยัง ? ”
“ ใกล้มาแล้ว  เขาเรียนคณะวิศวะอยู่ในเมืองนู้น ”
“ อืม  อิ่มหรือยัง ? ”
“ อิ่มแล้ว  แต่ข้าวไม่หมด  ทำไงดี ? ”
“ ห่อกลับบ้าน  ข้าวกับไก่ ”
“ แม่คงขำ ”
“ ดีใจล่ะสิ  ลูกสาวรู้จักคุณค่าข้าว ”

“ พี่ชายขา  นี่กระต่ายน้อยที่กุ๊กเล่าให้ฟังบ่อย ๆ ”
“ ชื่อบันครับ  ไม่ใช่กระต่าย ”
“ นึกว่าเป็นเพื่อนผู้หญิงซะอีก  เห็นกุ๊กพูดถึงทุกวัน ”
“ ก็กุ๊กรักมาก  รักกว่าเพื่อนคนไหนๆ ”
“ กลับด้วยกันนะกระต่าย ”
“ ขอบคุณครับ  แต่เดี๋ยวแม่จะมารับ ”

“ อ้อ  ไม่ได้ชื่อกระต่าย ”
“ บัคบันนี่  เป็นกระต่าย ”
“ นั่นมันบัคบันนี่  ไม่ใช่ผม ”
“ ขอบใจนะที่เป็นเพื่อนกุ๊ก  น้องพี่ไม่ค่อยมีเพื่อน ”
“ ไม่เป็นไรครับพี่ ”
“ เรียกว่าพี่ชายสิกระต่าย  จะได้เรียกเหมือนกับเค้าไง ”

“ พี่ชาย ? ”

“ กุ๊ก  เพื่อนไม่มาเหรอ ? ”


“ กุ๊ก  เพื่อนไปไหนล่ะ  ไม่มาด้วย ”

“ จบปีสองแล้ว  พี่จะพาไปเลี้ยง  ชวนกระต่ายมาด้วย ”

“ ได้เกรดที่หนึ่งที่สองแบบนี้  พี่ชายมีรางวัลจะให้ทั้งสองคน ”

“ วันเกิดกระต่ายวันไหน ? ”

“ กระต่ายชอบของขวัญพี่ไหม ? ”

“ กระต่ายหายป่วยหรือยัง  ทำไมไม่ดูแลเพื่อนดีๆ  ? ”

“ กระต่ายไม่มาเรียนอีกแล้วเหรอ  พาพี่ไปที่บ้านกระต่ายหน่อยซิ ”

“ งานวันเกิดเรา  กระต่ายมาได้ใช่ไหม ? ”

“ กุ๊ก  พี่มีเรื่องจะบอก  เรื่องเพื่อนของเรา ”

“ ฝากของนี่ไปให้กระต่ายด้วยนะ  บอกว่าพี่ชายขอโทษ ”

“ กระต่ายไปแล้วเหรอ  ทำไมไม่มีใครบอกพี่ ? ”

ตาที่ค่อยๆ  ปิดลงพร้อมกับรอยยิ้ม  รอยยิ้มที่เห็นพี่ชายค่อยๆ เริ่มรักกระต่ายทีละนิด
จากวันเป็นเดือน  เดือนเป็นปี  ปีแล้วปีเล่า  พี่ชายก็ยังเหมือนเดิม

‘ กระต่ายน้อยที่อยู่บนจันทร์    ผู้คนเฝ้ามอง  วันแล้ววันเล่า  มันไม่มีท่าทีที่จะลงมา ’

กุ๊กหลับตาพริ้ม  เธอก็ห่วงพี่ชายไปตามเรื่อง
พี่ชายที่แสนดี  ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็นคนใหม่
กุ๊กชอบที่พี่ชายเป็นแบบนี้  จริงจังกับทุกอย่าง  พอผิดหวังก็ลืมมัน  แล้วเริ่มใหม่
ให้มันได้อย่างงี้  พี่ชายของน้อง  ต้องลุกขึ้นมาสู้ใหม่



“ อะไรนะ ”
“ เอาไปส่งไว้ที่โรงแรมน่ะครับนาย ”
“ นั่นมันซ่อง ”
“ ผมรู้จักกับ ”
“ ไปพาตัวกลับมาที่นี่  ฉันมีเรื่องจะคุยกับเด็กสีส้มนั่น ”
“ ไม่รู้ว่าจะยังอยู่หรือเปล่า ”
“ ถ้าหาไม่เจอ  ก็ไม่ต้องกลับมาให้เห็นอีก  ฉันจะหาคนใหม่มาทำงานแทน ”
“ ครับนาย !  ไปเดี๋ยวนี้ ”

เคลวินเดินตามออกไปดูที่หน้าบ้าน  เฉินบึ่งรถด้วยความเร็วออกไปตามคำสั่ง
“ เด็กนั่นไปอยู่ในที่แบบนั้น ”

“ อัลเบิร์ต  เลิกกวนฉันได้แล้ว  เอาตุ๊กตาหมีเน่า ๆ นั่นไปเก็บด้วย  
เดี๋ยวจะมีคนมาที่นี่   คนที่แกร้องหาทั้งคืนยังไงล่ะ  พอใจหรือยังที่ตามตัวกลับมา ”

เคลวินสั่งพิมพ์เอกสารทั้งหมดที่บันบันทึกไว้ในคอมพิวเตอร์ออกมา  
งานที่ต้องส่งให้ลูกค้าอ่านในวันจันทร์  เขาไม่ต้องมานั่งทำเองเหมือนที่คิดเอาไว้
คำผิดสามคำที่เขาใช้ปากกาวงเอาไว้  รอให้เจ้าตัวที่แปลมาแก้

ถ้าเด็กสีส้มนั่นยอมทำงานพาร์ตไทม์  เขาจะจ้างเป็นรายวัน  ให้มาทำงานทุกเย็น
เฉินจะเป็นคนที่ไปรับไปส่ง  ระหว่างที่เขาจ้างเด็กสีส้มทำงาน
แก้ปัญหาเรื่องเอกสารที่กองท่วมหัว
ถ้าจะให้มานั่งทำเองทั้งหมด  งานที่บริษัทคงไม่ได้ไปทำ

เคลวินใช้เท้าเตะไก่สีส้มกลิ้งลงไปกับบันได
อัลเบิร์ตมองเขากลับมาด้วยสายตาประท้วง

[roseen]

 

[Keniji Teruyama]

Talk About

หมดเวลาไปกับภาพที่ขีดๆ เขียนๆ  ของเด็กสีส้ม

อยากทำหนังสือเด็กเล็ก  มีภาพปกคล้ายกับการ์ตูนลายเส้น

เลยลองวาดแล้วส่งตัวอย่างไปให้กับเพื่อนที่ญี่ปุ่นดู

( ของจริงจะสวยกว่านี้แน่นอน  ที่เอามาให้ดูนี่เคนอิจิวาดเองเพื่อเป็นตัวอย่าง  )


วันนี้หมดเวลาไปกับเรื่องนี้เยอะมาก  ยังไม่ได้อัพเรื่องสายสืบฯ เลย

เริ่มคันจากพริกและเกลือที่มีคนเผาแล้วสิ  แฮ่ๆ



[attachment deleted by admin]

[lolilo]

อย่าเป็นอะไรนะหนูบัน โอ้ยๆ บีบหัวใจ

[rellachulla]

ย๊าาส์ หงุดหงิดผู้ชายซึนอ่ะ
ใจร้าย

ปล เคนจัง เห็นแค่ผมก้อจิ้นแล้วอ่ะ ว่าน่ารัก ฮ่าๆ
กอดดด

[roseen]

โคตรงี่เง่าครั้งที่สองของลูกน้องนายคนนี้


คนเชรี่ยอะไรไม่รู้จักคิด  ไปรับคนก็เอามาผิดคน   เขาใช้หาโรงแรมให้ก็พาไปที่ซ่อง


รับเข้าทำงานได้ไงว่ะ โคตรชุ่ย ฟังภาษาคนเขาไมเข้าใจรึไงนายเฉิน 


 :เฮ้อ:ค้างๆๆมาค้างให้อยากอีกแล้ว

[rabbitta]

  ตาเถรแล้ว!!!!  อีตาเฉิน บ้ารึเปล่าห๊าาา เอาหนุ่มน้อยไปพักที่ซ่องเนี่ย
แยกแยะออกไม๊ว่าซ่องกับโรงแรมต่างกันยังไงห๊าาาา เอาที่ไหนคิดย่ะ
กลับไปรับมาอย่างด่วนเลยนะ จะมีคนขึ้นไปหาหนูบันแล้ว ถ้าไปมันทันนะ  

[RoseBullet]

อีตาเฉินนี่สมควรถูกไล่ออกแล้วนา ทำงานสะเพร่าแบบนี้เนี่ย
ว่าแต่เคลวินไปเตะตุ๊กตาชาวบ้านทำไมฟร๊า
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อจ้า

[litlittledragon]

ง่ะ เฉินนี่เชื่อเลย น้องบันจะเป็นไงบ้างล่ะเนี้ย โชคดีหน่อยก็ตรงที่จะได้งานพิเศษด้วย
แต่จะรอดหวุดหวิดขนาดไหนคงต้องรอคุณเคนอิจิใจดีมาลงต่อให้

[yayee2]

โถ..พ่อบันนี่น้อย ถูกพาไปไว้ที่ซ่องซะแล้ว อีตาเฉินมันฉลาดน้อย หรือมันคิดน้อยไปหว่า
อีตาเฉิน ถ้าแกมาไม่ทันแล้วบันนี่น้อยชั้นเป็นอะไรไปล่ะก็ ชั้นเอานายตายแน่

[punchnaja]

โอย หนูบันอะไรจะซวยซ้ำซ้อน ขอให้รอดจากการโดนปล้ำนะลูก^^

ว่าแต่คนเนี๊ยบอย่างพ่อพระเอกคนนี้จ้างเฉินไว้ได้ไงหว่า ดูทำงานไม่เป็นเลย-*-แอบแปลกใจ

[som]

ได้ช่วงหัวกับช่วงท้ายหน่อยนึงก็ยังดี  5555
รีบๆไปให้ทันนะครับคุณเฉิน

[nongrak]

ขอให้อิตาเฉินไปทันด้วยเถิด ไอบ้าดันเอาน้องกระต่ายไปปล่อยที่ซ่อง
อิตาเคลวินนี่ความรุ้สึกช้าเนอะ น่าจะโทรให้เฉินพากลับมา

รอน้องต่ายค่ะ

[thevoshow]

 

ป๋าเคนมาแว้ว

ว่าแต่หนูบัน  ราคาเท่าไรหว่า   ผมอยากได้ซัก 2 คืน อิอิ

[ayanae]

อีตาเฉินทำยังงี้กับบันได้ไงหา พาไปปล่อยที่ซ่องเนี่ยนะ สมควรโดนไล่ออกที่สุด
ขอให้บันรอดจนกว่าอีตาเฉินจะไปรับนะ

[ptyunjae]

กระต่ายสีส้มจะเป็นไงบ้าง เฉินจะไปช่วยทันไหม
เอาใจช่วยอยู่นะค่ะ

[love2y]

ตายละ!!!! นายเอกของฉันจะเป็นยังไงบ้างเนี่ย!!
เพราะตาเคลวินคนเดียวเลย ใจดำที่สุด 

[OhJa]

เด็กสีส้มจะเป็นยังไงมั่งเนี่ย
ตาเฉินบ้าๆๆๆๆ ไปส่งเด็กสีส้มที่โรงแรมนั่นได้ไง แค่ชื่อก็สยองแล้ว 

[Margarin_Butter]

เวรกกรม ตาเฉิน   
น้องกระต่ายจะรอดไหมเนี่ย
ถ้าน้องกระต่ายเป็นไรไปนะ โดนแน่  ตาเฉิน
อัลเบิร์ต งับตาเคลวินสักทีสิ 

เคลวิน น่าจะพิจารณา ตาเฉินใหม่ได้แล้วนะ

[สมาคมโคแก่]

สงสารพี่ชาย ของแม่ไก่จัง รักบันนี่ข้างเดียวน่าปวดใจที่สุด


อิตาเฉิน

[fannan]

เอ้าไหงโดนพาไปส่งซ่องเสียได้


คุณเฉินนี่ก็ใจร้ายน่ะเนี่ยพาตัวเค้ามาผิดแล้วยังทำแบบนี้อีก



รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบบบบบ

[โจ๊กกุ้ง]

กระต่ายน้อยอย่าโดนงาบไปก่อนนะลูก    ขอตบพระเอกก่อน แล้วค่อยจูบอิอิ ชอบพระเอกเย็นชาได้ใจมากก

[hpsky]

กระต่ายน้อยแย่แล้ววว อีตาเฉินแกต้องรีบไปให้ทันนะ

[lovevva]

 :serius2:อ่า เอาบันนี่ไปทิ้งไว้ที่ซ่องได้ไงรีบตามไปช่วยกระต่ายน้อยเดี๋ยวนี้นะคุณเฉิน

 o18ไม่งั้นเจอ:beat:แน่

[sam3sam]

อัลเบิร์ตน่าร๊ากกกกก ท่าทางจะติดบันนี่ซะแล้ว
อยากบอกว่าที่บ้านก็เลี้ยงเซนเบอร์นาร์ด
สุดจะขี้อ้อนเลย เดินตามหลังต้อยๆ

ตาเฉินก็เหลือเกิ๊น ดันพาไปปล่อยซ่อง
หาลูกน้องใหม่ได้แล้วมั้งนายเคลวิน

[zeit]

เด็กส้มน่ารักจัง

เคลวินตามตัวให้ได้เร็วๆ เดี่ยวกระต่ายน้อยๆจะช้ำพอดี