หัวข้อ: Feeling(3P) อาร์ตแหลก แหวกแนว

[jojobuffy]

 


หึง ลาล่า เนี่ยนะ



สามารถมาก

[loveryuichi]

มีศรัตรูเป็นลาล่าแห่งเทเลทับบี้เนี่ยนะ...
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
555555555555555555+
ฮาจนปวด ตับ ไต ไส้ พุง หมดแล้วเนี่ย
ไม่รู้จัดเทเลทับบี้กันรึไงเนี่ย หรือที่ญี่ปุ่นไม่มี
กร๊ากกกกกกกกกกกกก 

[lazewcielo]

ลาล่าเป็นศัตรู ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 

[Maimai]

มาเฟียไม่รู้จักลาล่าาาาา

[bowbeauty]

บ้าไปแล้วววววววววววววว,,,,

[SuSaya]

งานจะเข้าลาล่ามั้ยเนี่ย...ช่างคิดไปได้
นัตสึกิน่ารักเนอะ...ดีแล้วที่ไม่ออกแนวหวงพี่ชายจนกีดกันพอยท์

แต่ทำไมพอยท์ถึงลืมสามพี่น้องนี่นี่สิ...น่าคิดอ่ะ เกิดไรขึ้น

[i-love-you]

'jt


ง่ะ  มาเฟียกลัวลาล่า ซะงั้น  5555+


คิดถึงเห็ด อ่ะ  5555+

[little_munoi]

เอ่อ คุณพระทั้งสองค่ะ
ช่วยกรุณาเปิดช่องการ์ตูนบ้าง
แล้วคุณอาจเจอคุ๋แข่งที่น่ากลัว
ตัวสีเหลืองๆ !! (ช่ายป่าว ???)

ps แอบสงสารลาล่าหว่ะ
อาจโดนมาเฟียฆ่าล้างบางเทเลทับบี้ได้ ....

[SecondaryTrauma]

เทเลทับบี้จะถูกถอดออกจากผังรายการสถานีไหม ยอมแค่ให้มีคำเตือนตัววิ่งก็พอว่า "นี่คือการ์ตูน"


๕๕๕

[~MeiMeiZ@~]

สงสารใครดี ระหว่างลาล่าผู้ไม่รู้เรื่อง กับโนโนะ โอโอะที่เหมือนจะรู้เรื่อง!!!!

[ToffeE_PrincE]

เออ เอาเข้าไปหึงแม้กระทั่งลาล่า
อยากหัวเราะ มาเฟียไม่รู้จักเทเลทับบี้
 

[flawless]

สวัสดีค่ะ เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านเป็นครั้งแรก แล้วก็ติดตามจนจบอัพเดทสุดท้ายจนได้ 
ต้องบอกก่อนเลยค่ะว่าเพิ่งทราบว่าเรื่องนี้ เป็นภาคต่อจากเรื่องน้องเห็ด (ซึ่งยังไม่มีโอกาสได้อ่าน
ไว้หยุดยาวคราวหน้าจะอ่านนะคะ น่าจะสนุก เพราะเดาจากเรื่องนี้)
ชอบน้องพ็อยส์ค่ะ ฮี แรงได้จัย รั่ว มึน อึน เอ๋อ ได้ทุกสถานการณ์ แถมเรื่องนี้มีพระเอก เท่ห์ๆ ถึง
2 คน อ่านแล้ว เราชอบคนพี่อ่ะค่ะ ชอบคนนิ่งๆ ดูเยือกเย็น ร้าย ลึก คาดเดาอารมณ์ยากดี (พระเอก
ซาดิสต์ส่วนใหญ่มักเป็นแบบนี้ เอิ๊กๆ) คนน้องก็โอเคค่ะ ขี้เล่นดี ช่วยให้เรื่องดูเบามากขึ้น แต่แอบ
อยากให้เรื่องมันเป็นแนวสีเทาแหะ (เค้ามันคอมาม่า แอนด์ซาดิสซึ่มค่ะ)
อยากรู้ว่าทำไมน้องถึงลืมเรื่องอดีตไป มันต้องมีเบื้องหน้า เบื้องหลังใช่มั้ยคะ?
โอ๊ะโอ...ค้างคาใจ

ปล. ชอบฉากเรทที่เขียนนะคะ เอิ๊กๆ ถูกใจคอซาดิสต์อย่างเรายิ่งนัก น้องยั่วได้น่าฟัดจริงๆ ค่ะ

[kihaezzzzzz]

หึงลาล่า?

[InuyashaM]

บ้ากันไปใหญ่แล้ว หึงล่าล่า 

[cLuB]

  ลาล่ากลายเป็นศัตรูหัวใจมาเฟียไปแย้วววว!! ,,,

 

[bambooiihallo]

คำผิดถ้าเจอก็ช่วยกันบอกด้วยเน้อออ พอดียังไม่ได้อ่านทวน (ถึงทวนก็ยังมีโผล่ 55)




ตอนนี้มี NC นะคะ

ตอนที่ 9
“ลาล่า ลาล่า .. รอก่อนนะ พอยท์จะไปหา งื้มๆ แจ้บ ..” เสียงละเมอจากร่างที่นอนอยู่ตรงกลางทำให้สองหนุ่มที่นอนขนาบข้างเริ่มเครียด … ทำไมคนชื่อลาล่าถึงได้มีอิทธิพลขนาดที่พอยท์เก็บเอาไปฝันกันนะ
ทั้งๆที่อยู่ใกล้ขนาดนี้ แต่ทำไมยังคิดถึงคนอื่นอีก ..
สายตาตัดพ้อจากคนสองคนมองไปที่ร่างที่กำลังนอนหลับฝันดีอมยิ้มที่ไม่เคยรับรู้อะไรเลย …
ไม่เคยรู้เลยว่าการได้ยินชื่อคนอื่นจากปากบางๆนี่จะทำให้เจ็บช้ำได้ขนาดนี้ ..

ทำไมใจร้ายแบบนี้ล่ะพอยท์ ..

วันนี้ไอ้สองแฝดพาผมมาขังไว้ที่ห้องทำงานมันแทน บริษัทมันกว้างใหญ่ไพศาลหรูหราอลังการมาก แต่มันไม่ยอมให้ผมออกไปไหน อะไรกันวะ ทีตัวเองล่ะเดินร่อนไม่อยู่ห้องสักคน ผมนั่งขัดสมาธิอยู่กลางห้อง ผ่านไปสักพักผมก็เริ่มเอนหลังลงไปนอนกับพื้น … แล้วก็กลิ้งไปทางซ้ายสองที ขวาสองที คว่ำหน้าลงกับพื้น คลานไปใต้โต๊ะ
“โวะเบื่อว่ะ ไปหาไรทำดีกว่า”
แล้วผมก็ย่องออกมาจากห้องทำงานสุดไฮโซโก้หรูกระตู้วู้
“ขณะนี้นะครับทุกท่านกำลังอยู่กับ พอยท์ทัวร์ เราจะพาทุกท่านบุกรังมฤตยูกัน” ผมคว้าปากกาจากโต๊ะทำงานมันติดมือออกมาเพื่อมาเป็นไมค์
“เอาล่ะครับ ค่อยๆย่องนะครับ เดี๋ยวเจ้าปิศาจวายร้ายจะเห็นเรา ต้องค่อยๆย่องๆ” ผมย่องไปย่องมา จนมาถึงลิฟต์แก้ว มีให้กดเลือกชั้นถึง 25 ชั้นด้วยกัน เอาอันไหนดี

“เลข 13 แล้วกันลุ้นดี ลัคกี้นัมเบอร์”
ติ๊ง ! ลิฟต์มาหยุดที่ชั้นสิบสามเรียบร้อย เหมือนชั้นนี้มันกำลังวุ่นวายแฮะ
“#^#$^^##%^&@#^##%^&^&$^ !!”
“#^$@#%^%#$%^^%##%^^%%%$&&^@#@ !!!”

เสียงทีมงานทีคล้องป้ายสตาฟวิ่งไปวิ่งมาหน้าตาซีเรียสทำผมแอบลุ้นเบาๆ
“สงสัยกำลังมีคดีลักพาตัวเกิดขึ้น !! ต้องแอบซุ่มซะแล้ว”
“เฮ้ยไรวะ !!” ปรากฏว่าบันดาทีมงานมันมาจับแขนผมพร่ำภาษาเอเลี่ยน อะโชะอะเชะอะเดะอะโดะ อะไรสักอย่างแล้วลากผมไป
“ปล่อยโว้ยยยยยยยยยยยยยย ปล่อยกู ปล่อยยยยยยยยยยยย” เหิ้ยไรวะเนี่ย ผมโดนลักพาตัว !
ผมโดนจับโยนมาในห้องแต่งตัว ที่มีกระจกบานใหญ่เครื่องสำอางวางอยู่เต็มไปหมดพร้อมกระเทยสองคนที่ทำหน้าเครียด แล้วทีมลักพาตัวกับกระเทยสุดน่ากลัวก็จัดการกระทำชำเราจับผมแก้ผ้า
ผมพยายามปิดนั่นปิดนี่ตัวเอง แต่ก็โดนกระชากลากถู ฉุดแขน สารพัดจนสุดท้าย ..
ผมก็อยู่ในชุดเดรสแต่งงาน

ใช่ ! มันเป็นเดรสแต่งงานสีขาวเกาะอกแบนๆผมอยู่นี่ไง จะล่วงแหล่ไม่ล่วงแหล่แล้ว กระโปรงก็ยาวลากพื้นหนักก็หนักจับผมมาทำอะไรเนี่ย
แต่พออ้าปากจะโวยก็โดนกระชากลากถูอีกรอบ หน้าและหัวผมโดนวุ่ยวายเหมือนอยู่กลางพายุทะเลทราย แล้วสุดท้ายร่างผู้หญิงสวยเหิ้ยๆก็ปรากฏอยู่บนกระจกหน้าผม  ทำไมต้องเหิ้ย ?

ก็เพราะมันเป็นผมไงเล่า !!!!!!!!!!!!! ทำไมสวยแบบนี้วะ ผมเป็นผู้ชายนะโว้ยยยยยยยยยยยยย
หัวโดนจับใส่วิกดัดลอนธรรมชาติยาวถึงกลางหลัง มีหน้าม้า สีน้ำตาลอ่อน กับการแต่งหน้าอ่อนๆทำผมดูบอบบางราวกับนางเอกหนังไทยเลยให้ตายเหอะ ดีนะไม่มีนม ไม่งั้นนึกว่าโดนจับแปลงเพศ

สิ้นความคิด นมผมก็โดนกระเทยล้วงยัดฟองน้ำสามขั้นลงมา และแล้วผมก็มีดูมๆเป็นของตัวเอง อาเมน ..

“เฮ้ยอะไรอีกเนี่ย” ผมโดนกระชากลากถูให้ตามทีมงานมาอยู่ห้องอะไรสักอย่างที่มีคนใส่ชุดแต่งงานเต็มไปหมด สวยๆทั้งนั้น พนักงานยื่นกล่องรองเท้าส้นสูงให้ผม แต่เหมือนเขาจะเถียงกันเรื่องความสูงของผมที่เกินมาตรฐานหญิง เลยสรุป เดินตีนเปล่า

พากูมาแปลงเพศ แล้วยังมาทรมานเดินตีนเปล่าอีกนะ ให้ตายเหอะ ป่านนี้ไอ้สองมฤตยูมันคงจะตามหาผมอยู่ จะโดนมันฆ่ามั้ยเนี่ย .. ช่างแม่งก่อนจะถึงเวลานั้นเอาตัวเองให้รอดจากนี่ก่อนเหอะ
“%^%#%$^&%#@#%^&&” สาวๆสวยๆสองคนเดินมาพูดภาษาเอเลี่ยนกับผมพร้อมสายตาดูถูก หมดสวยเลยแม่คุณ บ่นอะไรกันวะ ผมได้แต่ยิ้มรับหล่อๆตามสไตล์ แต่ดูเหมือนจะไม่ถูกใจแม่คุณในสภาพหญิงสาวแบบนี้

“นี่รินเนะฉันว่าอินี่มันโง่แน่ๆเลยอ่ะ โดนกระทบกระเทียบขนาดนี้แล้วยังยิ้มเซ่ออีก”
“นั่นสิมิกะ หน่อยแน่ะทำมาเป็นอวดดีแม่นางแบบหน้าใหม่ สงสัยกลัวจะทำให้ฉันไม่พอใจล่ะมั้ง เลยรีบยิ้มประจบ”
“แหมม ก็เธอเป็นถึงว่าที่คู่หมั้นของนาซึโนะซังนี่นา”
“คิกๆ ฉันล่ะชอบคำนี้จริงๆเลย ส่วนเธอน่ะมิกะก็ต้องคู่กับทัตสึโอะซัง คิกๆ”
“แน่นอนย่ะ อย่าไปสนใจแม่นี่กันเลยไปกันดีกว่า”

แล้วสองสาวก็สะบัดหน้าใส่ผมเดินหนีไป ตกลงพวกแม่คุณเค้าเป็นอะไรกันวะ พูดภาษาเอเลี่ยนใส่แล้วเดินหนี เอาเข้าไป ผู้หญิงนี่ซับซ้อนจริงๆ

แล้วก็โดนกระชากลากถูมาต่อแถวเรียงคิวกันอีกครั้ง ในที่สุดผมก็รู้ว่าตัวเองมาอัดรายการแฟชั่นถ่ายแบบชุดแต่งงาน เพราะเริ่มมีนายแบบชายในชุดสูทออกมาเหมือนกัน แต่คู่ผมดันเตี้ยกว่าผมซะงั้น เลยโดนย้ายคู่ไปคู่กับคนที่สูงที่สุด ด้วยส่วนสูงเท่ากันเป๊ะ ขนาดไม่ใส่ส้นสูงนะเนี่ย นมก็จะหลุด โวะ

เป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก ต้องมาดึงนมไม่ให้หลุด คงเพราะนมปลอมมันเลยไม่เกาะมั้งเนี่ย แล้วผมก็โดนให้นายแบบโอบเอว
“โอบกูทำไม สยองโว้ย” ผมพยายามผลักๆมันออก มันก็ทำหน้างงๆ ส่งภาษาเอเลี่ยนมาให้ผม แต่มันก็ถึงคิวเราออกไปนวยนาดเลยต้องยอมให้มันโอบ
รอบๆแคทวอล์คมีสาวๆหนุ่มๆที่น่าจะเป็นคนในวงการแฟชั่นห้อมล้อมไปหมด รวมไปถึงนักข่าวที่ระดมถ่ายภาพผมกับไอ้คนข้างๆ เอาวะ ไหนๆก็ไม่รู้จักใครก็ต้องทำให้ตัวเองดูดีไว้ก่อน ผมก็ยืดอกเดินกระด๊อกกระแด๊กเลียนแบบชาวบ้านทันที และยิ่งไม่มีส้นสูง สบายครับ หยอดสายตาให้กับคนรอบข้าง ก็แหมสาวๆสวยๆทั้งนั้น
“เฮ้ยพี่นั่นมันพอยท์นี่หว่า” เสียงเรียกของน้องชายทำคนพี่หันขวับไปมองทันที งานนี้เป็นงานใหญ่พวกเขาเลยต้องลงมารับแขกด้วยตัวเอง กับเห็นร่างที่น่าจะนั่งอยู่บนหอคอยงาช้างชั้นบนสุดมานวยนาดอวดเสน่ห์สู่สายตาประชาชน
“มาได้ไง”
“นั่นดิ โหผู้ชายมองตาเป็นมันเลยว่ะ” รอยยิ้มสดใสประดับอยู่บนหน้า ยอมรับว่า สวย .. แต่ไม่อยากให้ใครเห็น อยากจะขึ้นเวทีไปฉุดลงมาทำโทษให้รู้แล้วรู้รอด
“หึงว่ะงานนี้สงสัยต้องมีเคลียกันยาว” คนน้องก็ดูเหมือนจะไม่พอใจเหมือนกัน ไม่ต่างจากเขาในตอนนี้ คงได้มีซักกันยาว

จบงานเดินแบบหลังจากแขกคนสำคัญกลับไปแล้วก็เป็นคิวของผู้บริหารผู้จัดรายการพูดคุยของคุณนายแบบนางแบบตามมารยาท
“นาซึโ …”
“ทัตสึ ..”
เสียงเรียกของสองสาวต้องเป็นอันหยุดลง เพราะชายหนุ่มสองคนกับถลาไปที่เด็กใหม่ที่ตัวสูงอย่างกับเปรตเดินดิน ทัตสึโอะยกร่างบางที่ดิ้นเร่าๆพาดบ่าเดินเคียงคู่นาซึโนะออกไปทันที
“นังนั่นมันกล้าดียังไงมาอ่อยคุณทัตสึโอะของฉัน กริ๊ดดดดดดดดดด”
“หยุดกริ๊ดนะมิกะ ฉันก็ไม่พอใจแต่เธออย่ามาทำตัวไร้มารยาทแถวนี้สิ เราต้องวางตัวให้ดี ส่วนนังนั่นฉันต้องรู้ให้ได้ ยัยเด็กใหม่คิดจะให้ท่าผู้ชายของฉันมันจะมากไปแล้วนะ ความสวยของแกฉันจะทำลายเอง !”

ย้อนกลับมาถึงคนสวย(?) ที่กำลังโดนแบกกลับหอคอย
“โอ้ยย ปล่อยเด้ อายนะเว่ยยทำไรเนี่ยยย” ผมพยายามดิ้นแล้วดิ้นอีกไอ้โอโอะก็ไม่ยอมปล่อย
“มาโผล่นี่ได้ไง” โนโนะที่เดินตามมาจ้องหน้าผมเขม็ง
“เก๊าะ คือแบบนี้ๆ …”
“รีบๆอย่ามายืดเยื้อ”
“อย่าดุนักเดะ ก็กลิ้งไปกลิ้งมาแล้วเบื่อเลยมาเดินเล่น โดนป้าที่ไหนไม่รู้ฉุดไปหากระเทย โดนกระเทยลวนลาม แล้วก็ไปโผล่นั่นแหละ ชัดยัง” ผมเบ้ปากใส่โนโนะ แค่นี้ต้องดุด้วย เห็นผมเป็นเด็กรึไงวะ
“แล้วทำไมไม่รออยู่เฉยๆบนห้อง”
“ก็มันเบื่อ คนนะไม่ใช่จิ้งจก มาขังไว้ในกรงได้ไง บ้าปะ” ผมยักคิ้วท้าทายใส่ แต่ก็โดนไอ้โอโอะฟาดตูดลงมาแรงๆ
“โอ้ยยย เจ็บนะ”
“อยากดื้อคนดื้อต้องโดนทำโทษ”
“พวกคุณสองคนแหละดื้อออ ปล่อยเซ่เดินเองได้”
“หึ ฝันไปเถอะต้องโดนทำโทษ” และแล้วห้องๆเดินก็ปรากฏสู่สายตาผมอีกครั้ง เซ็งเลยว่ะ มันวางผมลงริมกระจากบานใหญ่ที่พาดผ่านมุมห้องหนึ่งไปอีกฝั่ง เรียกว่าทำงานไปชมวิวไป และที่สำคัญติดฟิล์มกรองแสงข้างนอกมองไม่เห็นข้างในแน่ๆ
“รู้มั้ยว่าหวง” โอโอะกักผมไว้ในอ้อมแขนจับปอยวิกยาวๆทัดหูแล้วขบลงติ่งหูเม้มแรงๆ จนผมขนลุกซู่
“อื้ออออ … เล่นไรเนี่ย อื้ม ..” ปากผมโดนอีกคนประกบจูบลงมาหนักหน่วง
“พอยท์ทำไมน่ากินอีกแล้ว ..” เสียงโอโอะกระซิบพร่าข้างหู ผมรู้สึกถึงมือใหญ่ๆที่ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง ร่างสูงของโนโนะค่อยๆย่อตัวลงแล้วถกชายกระโปรงผมขึ้นด้วยความว่องไวเขาขยับตัวเข้าประชิดผมแล้วเริ่มสัมผัสกับแก่นกายที่เริ่มแข็งขัน ผมมองมือที่หายเข้าไปในกระโปรงที่เลิกสูงขึ้นตั้งท่าจะโวยวายแต่ก็ต้องครางออกมาเมื่อโนโนะรูดแก่นกายผมแรงๆ โอโอะก็มือไวไม่แพ้กัน รูดซิบด้านหลังผมออกทำให้ไอ้ฟองน้ำสามชั้นหลุดล่วงลงไปคาเท้า
“มิน่า ทำไมดูมๆ”
“อย่า .. ขำนะ !” เสียงที่เกือบโวยวายกลับกลายเป็นเสียงกระซิบพร่าเมื่อยอดอกถูกโอโอะดูดเม้มขบลงลิ้นจนแข็ง ผมพิงร่างตัวเองลงกับกระจกบานใหญ่ ไม่งั้นคงได้ร่วงลงไปกองกับพื้นแน่ๆ มือของโนโนะเล้าโลมจนแก่นกายผมตั้งแล้วกางเกงในผมก็ร่วงลงมาจนได้
“พอยท์ .. พอยท์” เสียงกระสิบพร่าเรียกชื่อผมทำเอาอารมณ์ผมเตลิดหลงใหลไปกับสัมผัสที่ได้รับ โอโอะผละจากตัวผมสักพัก แล้วกลับมาซ้อนตัวด้านหลังผมพร้อมสัมผัสเย็นๆที่ช่องทางด้านหลัง ก่อนจะรู้สึกถึงนิ้วที่สอดเข้าไป
“เจ็บ .. ยะ .. อย่า อ้า …” เสียงร้องเจ็บปวดกลายเป็นเสียงครางอีกครั้งเพราะโนโนะเล้าโลมผม มือใหญ่เคล้าบอลสองข้างของผมราวกับปลอบประโลมให้หายเจ็บ แต่มันกลับทำให้ผมยิ่งอารมณ์สูงขึ้นๆ จนเบียดตัวเข้าหาโนโนะ นิ้วที่เท่าไหร่ไม่รู้ของโอโอะขยับเข้าออกในตัวผมแรงๆ ก่อนจะจิ้มสะกิดจุดอ่อนไหวที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าข้างในตัวเองจะมีจุดที่ทำให้เสียวกระสันได้ขนาดนี้
“ชอบหรอ” เสียงกระซิบล้อเลียนสั่นพร้า ผมเงยหน้าขึ้นครางออกมา สักพักนิ้วก็ได้ถูกถอนออกไปกลับกลายเป็นแก่นกายขนาดใหญ่ค่อยๆสอดเข้ามา เมื่อส่วนหัวเข้ามาได้เขาก็กระแทกจนสุดแรง แม้จะเจ็บแสนเจ็บแต่ผมกลับรู้สึกสุขสม สักพักหลังจากเริ่มปรับตัวเองได้โอโอะก็เริ่มขยับรัวแรง ..
“อ้า ..  อื้อออ” เสียงเนื้อกระทบกันดังพั่บๆ ยิ่งทำให้ผมเสียวกระสันขึ้นไปอีก ข้างหน้าก็มีโนโนะกำลังปรนเปรอด้วยมือของเขาจนผมแทบจะยืนไม่ไหว
“อ้า .. พอยท์ .. พอ..  พอยท์ ” เสียงโอโอะครางดังๆเมื่อไปถึงพร้อมๆกับที่ผมปล่อยออก แต่โอโอะใส่ถุงยางมันเลยไม่เลอะเทอะ จึงมีแต่น้ำของผมหยดแหมะๆจากมือโนโนะ
“ออกมาเต็มเลย น่ารักมากครับคนเก่ง” ผมเอนพิงร่างโอโอะด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่คนตรงหน้าผมกลับถอดกางเกงออก ใช้ปากฉีกถุงยางมองผมด้วยสายตาร้อนแรง ตาดุๆยิ่งทำให้ผมรู้สึกถึงอารมณ์ที่เริ่มกลับมาก่อนเขาจะถอดกางเกงออกค่อยๆใส่ของตัวเองลงไปในถุงยาง ผมเผลอกลืนน้ำลายเอือกใหญ่เลียปากเล็กน้อย
“จอมยั่ว” เสียงจากปากโนโนะพร้อมกับร่างผมที่ถูกหันหน้าเข้าหาโอโอะ ที่อยู่ในสภาพช่วงล่างที่แต่ถุงยางที่มีน้ำกามอยู่ในนั้น แล้วแก่นกายของโนโนะก็กระแทกเข้ามาแรงๆ จนผมแอ่นตัวประชิดโอโอะ แรงกระแทกจากโนโนะครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้ผมครวญคราง แก่นกายช่วงล่างก็เสียดสีกับแก่นกายโอโอะมีเพียงถุงยางกลั้นอยู่ โอโอะก้มลงมาประกบจูบปากกับผมครั้งแล้วครั้งเล่าจนสุดท้ายผมก็ปล่อยออกมาพร้อมคนด้านหลัง
“ดีมากพอยท์” ผมทรุดลงไปนั่งกับพื้นพร้อมชุดสีขาวบริสุทธิ์ที่ตอนนี้เลอะไปด้วยน้ำกามของตัวผมเองเป็นหย่อมๆ
“พอยท์ถอดถุงยางให้หน่อยสิ” โอโอะเชยคางผมขึ้นพร้อมยื่นแก่นกายเขาเข้ามา
“ใช้ปากนะครับ ไม่งั้นค่าชุดแต่งงานที่เลอะแบบนี้ไม่ออกให้นา ..” เสียงกระเส้าเย้าแหย่ทำผมมองมันเคืองๆ ทำขนาดนี้แล้วยังมีหน้ามาขู่อีก นิสัยว่ะ !
ต้องทำใช่มั้ยเนี่ย ! แม้มันจะเป็นเรื่องน่ารังเกียจก็แปลกใจตัวเองที่ไม่ได้รังเกียจไอ้พวกนี้ ผมค่อยๆอ้าปากใช้ฟันขบลงเบาๆบนส่วนหัวของแก่นกายโอโอะค่อยๆดึงเลื่อนๆถุงยางออกมา ต่อมาผมก็ทำแบบเดียวกันกับโนโนะ แต่ไอ้สองคนนี้กลับอารมณ์ขึ้นอีกรอบ ให้ตายเหอะ มันจะมักมากอะไรกันนักหนาวะ
“ไม่เอาแล้วนะ ไม่ไหวแล้ว แค่นี้ก็ลุกไม่ขึ้นแล้ว ชุดก็เลอะไปหมดแล้ว อย่าแกล้งกันเสะวะ” สุดท้ายผมก็โดนพะเน้าพะนอนู่นนี่นั่นจนต้องใช้ปากให้กับพวกมันพร้อมๆกันแทน
“แค่กๆ …” น้ำกามที่ทะลักเข้ามาในปากบางส่วนผมกลืนลงไปแต่บางส่วนก็ไหลเยิ้มออกมามุมปาก เลอะเทอะไปหมด แล้วมันสองตัวก็พาไปบ้วนปากล้างตัวที่ผมไม่ยอมให้มันทำอีกรอบไม่งั้นลุกไม่ขึ้นแน่ๆ
“นอนพักดีกว่าเดี๋ยวเลิกงานแล้วพาไปกินข้าว ตอนนี้คงลุกไปซนที่ไหนไม่ได้แล้ว” โอโอะโยกหัวผมไปมาหลังจากพาผมมานั่งบนโซฟาตัวใหญ่ของห้อง ส่วนชุดแต่งงานโนโนะได้สั่งจากเจ้าของว่าขอซื้อซะ

“เจ้าเล่ห์ทั้งคู่แบบนี้แล้วตูจะรอดมั้ยเนี่ย” คิดแล้วก็อนาถ เรื่องมาโผล่บ้านพวกมันก็ยังไม่เคลีย ไหนจะเรื่องที่สาวน้อยนัตสึกิบอกกว่าผมลืมไป ก็ยังเข้ามาอีก ไหนจะยังไม่ได้ฝึกงงานอีก เออเอาเข้าไป มั่วซั่วดีแท้ !!

อนาคตจะเรียนจบมั้ยวะเนี่ย !!

ว่าแต่พวกมันอายุเท่าไหร่วะเนี่ย ?

หรือมันควรจะเป็นอีกเรื่องที่ผมลืมถาม ?

ไม่เป็นไร  อินดี้ไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก !  เกี่ยวปะวะ ?

[ToffeE_PrincE]

 

แกจะอินอี้ไปไหม พ้อยท์เอ๊ย
ลืมไปได้ทุกอย่าง เลิกคิดซ่ะเถอะ อยูแบบไม่ต้องคิดไปเลย
เผื่อจะได้ไม่เจ็บตัวอีกไง
แต่ก็อยากรู้เหมือนกันน่ะ ไอสองตัวนั้นมันอายุเท่าไหร่

ส่วนนางแบบสองคนนั่นที่ว่า
“แหมม ก็เธอเป็นถึงว่าที่คู่หมั้นของนาซึโนะซังนี่นา”
“คิกๆ ฉันล่ะชอบคำนี้จริงๆเลย ส่วนเธอน่ะมิกะก็ต้องคู่กับทัตสึโอะซัง คิกๆ”
“แน่นอนย่ะ อย่าไปสนใจแม่นี่กันเลยไปกันดีกว่า”

ไม่อยากบอก พี่พ้อยท์เราฟาดเรียบไปหลายยกแล้ว
นี่ขนาดยังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรเลยน่ะ

 

[kihaezzzzzz]

เเรงกันอีกเเล้ว ว

[PAnppyJunJii]

ร้อนแรงอีกแว้วววว
หนูชอบ~~~   


น้องพอยท์น่ารักเกิ๊นนนน

[roseen]

วู๊ๆๆๆๆๆๆๆๆชะนีหลงป่ามาสองตัว


มาจับกันเร็วๆๆๆๆๆๆ

[Ryojung]

  หื่น แต่ยังไม่พอ!! พอยท์ไม่ได้นะๆ ต้องไปฝึกออกกำลังกายบ่อยๆแล้ว จะได้แข็งแรง
รับโอะโอะ กับโนะโนะไหวนะ 55+  เข้าฟิตเนสเลยยยยยยย ไม่งั้น หนุ่มๆจะอัดอั้นนะ

[YELLOWSTAR]

  เลือดกระฉุดค่ะ

พี่พ้อยท์ตอนนี้แอบสวยน่ะเนี่ย  แล้วแถมมีชะนีสองตัวมาประกาศศัตรูซะด้วย

หวังว่าโนโนะกับโอโอะจะจัดการได้น่ะ

[bambooiihallo]

หื่น แต่ยังไม่พอ!! พอยท์ไม่ได้นะๆ ต้องไปฝึกออกกำลังกายบ่อยๆแล้ว จะได้แข็งแรง
รับโอะโอะ กับโนะโนะไหวนะ 55+  เข้าฟิตเนสเลยยยยยยย ไม่งั้น หนุ่มๆจะอัดอั้นนะ

ทำไมไม่มีใครห่วงพอยท์ ? 5555

[tawan]

  น่าสงสารจริงๆ

 

[afternoon]

  อ้ายยย หนูพอย์ท so hot อีกเเล้วววว
5555 ไม่ใช่ไม่ห่วงพอย์ท เเต่ก็นะะ.... อย่างอื่นมันมีมากกว่าความห่วงง  

[Zurruz]

แว๊กกกก แร๊ง! อีชะนีสองตัวนั่นอะไร จะจับนาโนะ กับอาโอะ เร๊อะ

อย่าซะให้ยาก  แค่พ๊อยคนเดียวก็เหลือเฟือเเล้ว ชิชะ!

[cLuB]

 ไอ้หยา!!! 

[golove2]

 

นอกจากตัวร้ายแล้ว ยังจะมีชะนีมาอีก  

[kawana]

ซนจนได้เรื่องนะพอยท์ อ่ะไม่ใช่สิ... ซนจนเสียน้ำจนได้นะพอยท์

  น้องแบม(คนขยัน)

[|ψ|PEAT_ZA|ψ|℠]

เอ่อ.......

พอยท์ รั่วมาก ถึงมากที่สุด

-__-