หัวข้อ: Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห้ามรักกวน[เปิดจองDNDเล่มพิเศษ+Reprint p.206]

[iPuii]

   ขอย่องไปปาดคอชะนีแอมก่อนนะฮะคุณนักเขียน อย่าว่ากันนะเออ


 :ped149:เป็นกำลังใจให้คุณผู้เขียนฮับ 

[midnightblue]

มาปูเสื่อรออ่านกันเลยทีเดียว รีบมาอัพต่อไวๆนะคะ

[Windiizz]

ดราม่า!! ทำไมล่ะะะะ TT
ฮืออออออออ หนูไปป์เค้าซึน เข้าใจเค้าหน่อยนะ ซิกๆ

รอตอนต่อไปอย่างบีบคั้นน

[nn~~NN]

เริ่มตอนมาแบบกุ๊กกิ๊ก..ไหงจบกระแทกตับได้ล่ะคะ   
รีบมาเคลียร์กันเถอะนะๆๆๆ

[DexTunG]

 

[badcow]

ให้ไปป์ร้องไห้ซะแล้ว
ตอนหน้าก็ให้ คิน มันคืนดีกะ แอม ไปซะเลยซิครับ
ปวดใจจริงๆ

[Akamei]

อื้ม ม  ม
เสียใจ จจ  จ จ
T^T

[Indigo]

Room 26

   เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าขนนุ่มๆของพี่เดียวดายไม่เหมือนเคย  ทั้งๆที่เมื่อก่อนมันเคยเป็นสิ่งที่ทำให้จิตใจสงบขึ้นแท้ๆ  ตอนเลิกกับแอมผมนั่งกอดพี่เดียวดายทั้งวันเลยด้วยซ้ำไป.....  อาจเป็นเพราะกลิ่นที่ติดอยู่บนพี่เดียวดายก็ได้มั้ง  กลิ่นเย็นๆคล้ายทะเลที่ผมคุ้นเคย แม้ว่าเจ้าของมันจะหายไปจากห้องแล้วก็เถอะ...

   น้ำตาของผมเหือดแห้งไปหมดแล้ว  ผมไม่ใช่สาวน้อยที่มานั่งร้องไห้ฟูมฟาย ที่ร้องไห้นั่นมันเพราะน้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัวต่างหากล่ะ  ผมเกลียดการร้องไห้เพราะมันหยุดยากแถมยังทำให้ปวดหัวอีกต่างหาก  ถ้าเป็นไปได้ผมจะกลั้นน้ำตาเอาไว้จนเริ่มรู้สึกชินชาแล้วมันก็จะซึมกลับเข้าไปในตาผมเอง

   มือขวาถูกยกขึ้นเพื่อลูบขนเปียกๆของตุ๊กตาหมีสีน้ำตาล  เช็ดๆไปสักพักก็ซบหน้าลงไปใหม่อีก  ความรู้สึกปวดหน่วงๆในอกมันยังไม่ลดไปเลยสักนิด  แถมยิ่งซบยิ่งได้กลิ่นของไอ้ชั่วนั่นติดมาอีกต่างหาก  จะให้ซ้อมพี่เดียวดายระบายอารมณ์มันก็ไม่ใช่วิสัยของผมซะด้วยสิ...

   ไม่รู้ทำไมยิ่งไม่อยากคิดมันก็ยิ่งคิด....  ภาพความทรงจำต่างๆมันไหลวาบเข้ามาในหัวผม  ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมนึกเกลียดขี้หน้ามันขึ้นมาสมัยอยู่โรงเรียน  หรือแม้แต่เหตุการณ์ในร้านอาหารคืนนั้นด้วย  ตลกดีเหมือนกันที่เพียงเวลาไม่กี่เดือนความรู้สึกที่มีให้ต่อกันมันจะเปลี่ยนไปมากมายถึงเพียงนี้

แต่คงเป็นผมที่คิดโง่ๆไปคนเดียวสินะ....  อ่า...แค่คิดน้ำตามันก็จะไหลอีกรอบ.....



อู๊ยคันหู~  ไม่รู้ ว่าเป็นอะไร เอาสำลีมาปั่นก็ไม่หาย  คันจริ๊ง~มันคันอยู่ข้างใน คันหูทีไร ขนลุกทุกที~

   แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!! ใครมันมาส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายวะ!!!  กูกำลังเล่นเอ็มวีอยู่ไม่เห็นรึไงวะ!!!!!!

   เล่นเอาแทบสำลักน้ำตา  งานนี้ไอ้ที่จะไหลถึงกลับย้อนกลับเข้าเบ้าตาแล้วรวดลงลำคอทีเดียวครับ!!!  ก็อยู่ๆแม่งก็มีเสียงเพลงสุดสยิวขับร้องโดยชายหนุ่มฉกรรจ์หลายสิบคน(ฟังจากเสียง)ดังอยู่ตรงลานด้านหลังหอพัก ซึ่งห้องทุกห้องก็ต่างมีระเบียงหันไปทางนั้นพอดี

   ผมซึ่งยังคงคอนเซ็ปเรื่องชาวบ้านคืองานของเรา แม้จะยังอยู่ในโหมดเศร้าแต่ผมก็จำใจต้องวางพี่เดียวดายไว้ก่อนจะกระโจนออกไปที่ระเบียงทันที  ผลที่พบก็คือแต่ละห้องก็ไม่ได้ต่างจากผมเลยครับ  ยื่นหน้ามาดูกันสลอนเลยทีเดียวทั้งชายทั้งหญิง!!!

ตอนเด็กๆ ไม่เคยคันซักที~ พอเริ่มเป็นสาวได้แค่สองสามปี หูก็เริ่มมีอาการคันคัน~

   ภาพตรงหน้าทำเอาผมอยากจะปิดประตูระเบียงดังปังแล้วกลับไปเล่นเอ็มวีต่อซะจริงๆ  ก็ภาพกลุ่มผู้ชายราวๆยี่สิบคนในเสื้อยืดสีดำกับกางเกงบ็อกเซอร์เน่าๆสารพัดสีกำลังตะโกนแหกปากร้องเพลงคันหู  จะไม่อะไรเลยถ้าพวกมึงจะไม่พยายามเต้นเหมือนแบบต้นฉบับเสียขนาดนั้น

เหยดดดดดดดดดดดดด!!!!  ตากูจะบอดมั้ยเนี้ย!!!!! เสื่อมกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว!!!!!

   มากันร่วมยี่สิบชีวิตครับร้องเล่นเต้นรำกันใหญ่เหมือนบ้านมันรำวงเป็นงานอดิเรก  แล้วบางคนผมยาวรุงรังหน้าโหดโฉดชั่วประหนึ่งว่าพี่สามรถหักคอหมาจรจัดตายด้วยมือเปล่าได้ แต่สเต๊ปเมพที่วาดลวดลายออกมานี่ไม่มีใครยอมใครจริงๆครับ  สาบานได้ว่าถ้ากินข้าวอยู่กูต้องวิ่งไปอ้วกแน่ๆ

หากใครรักษาให้หายได้  จะเอาอะไรจะยกให้ทันที~ จะกินฉีดขอให้เป็นยาดีจะลองให้ฉีดยาสักทีสองที ถ้ายาเค้าดีหูคงหายคัน~

   ว่าแต่พวกมัน  ไอ้ที่ยืนกันหน้าสลอนทำหน้าสะอิดสะเอียนกันเต็มระเบียงก็ยังดูกันต่อไป  ไม่ได้มีล่าถอยพักยกกลับไปอ้วกกันแม้แต่น้อย....  ไม่รู้ว่าจะด่าคนเต้นหรือคนดูเลยงานนี้  ว่าไป....ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน  ก็แหม...อยู่ๆมีคนมาเต้นอยู่หลังหอพักคุณ คุณจะอดใจไม่ดูเลยได้หรือ?

   ลมเย็นๆในตอนกลางคืนตีเข้าหน้าผมจนน้ำตาที่ข้างแก้มแห้งสนิท  ผมมองไอ้ผู้ชายผมยาวรุงรังข้างล่างที่กำลังเลื้อยลงไปนอนกับพื้นแล้วก็บังเกิดความอนาถใจยิ่งนัก  มันเมายาม้าแล้วมาเต้นกันเปล่าวะ  ขณะที่ผมกำลังก่นด่ามันเอยู่ในใจแบบเรียงตัวนั้น  เพลงสุดสยิวก็จบลงเสียแล้ว....

   ไอ้กองทัพร่วมยี่สิบชีวิตมันก็ออกมายืนเรียงแถวกันประหนึ่งจะขอบคุณแฟนคลับพลางเด้งหน้าเด้งหลังไปมา แล้วตามด้วยการกระโดดหันหลังพลางส่ายตูดเป็นจังหวะให้  เสื้อสีดำด้านหลังของมันถูกฉีดด้วยสเปรย์สีเหลืองเรืองแสงทำให้เห็นชัดในที่มืดเป็นคำๆ  มันจะไม่อะไรเลยครับถ้ามันไม่เสือกเรียงกันแล้วอ่านได้ว่า....

ห้อง 3 3 0 เป็น แฟน กัน นะ จุ๊บ ๆ แบบ ว่า น่า รั๊ก อ๊ะ !! !

   แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!  พ่อมึงตายเหอะ!!!!!!!  นี่พวกมึงเล่นมุกควายอะไรกัน!!!!!

   ผมถึงกับยืนสะดุ้งเฮือก  ไอ้ผู้ชายข้างห้องทั้งสองด้านรีบหันควับมามองผมทันที  มันคงงงว่าไอ้กองทัพผู้ชายข้างล่างนี่แห่มาบอกรักไอ้ผู้ชายห้อง330นี่ทำไม  ชิบหายสิครับงานนี้!!!!นี่ยังดีที่มันมีแค่สองห้องข้างๆที่มองเห็นหน้าผมเท่านั้น(ซึ่งอันที่จริงมันก็เคยเห็นมาตั้งนานแล้วล่ะ)  ผมแทบอยากจะกัดลิ้นตายตรงนั้น คิดแล้วรีบสาวเท้าหลบเข้ามาในระเบียงหน่อยเพราะกลัวห้องอื่นจะชะโงกมาดูหนังหน้า

   รู้สึกปวดตุบๆตรงขมับขึ้นมาเพราะพยายามคิดว่ากูไปทำอะไรให้ไอ้พวกนี้หลงรักวะ  หน้ามันก็ไม่เคยเห็น  เดี๋ยวนะขอกูไล่ดูก่อน.......

   ผมสูดหายใจเข้าลึกๆอ่านข้อความซ้ำอีกรอบเพื่อให้แน่ใจว่ากูไม่ได้อ่านผิด เอ๊ะ....หรือมันเขียนเลขห้องผิดวะ  เมื่ออ่านทวนจบผมก็รีบคว้าเสื้อแขนยาวในกระเป๋าเป้มาคลุมทับแล้วออกวิ่งทันที  มาทำให้กูขายหน้าขนาดนี้มันต้องมีเคลียร์กันเว่ย!!!!  ว่าแล้วก็กระชากประตูออกแล้ววิ่งไปทันที


ตุบบบบบบบบบบบบบบบบ

   เหมือนดั้งจมูกชนเข้ากับบางอย่างอย่างจัง รู้สึกเจ็บขึ้นมาจนต้องยกมือขึ้นมาจับจมูก  มึนนิดๆพอจะเงยหน้าขึ้นมาก็ถูกกระชากเข้าไปในอ้อมแขน  แค่กลิ่นอายที่คุ้นเคยก็ทำให้ผมเดาได้โดยไม่ต้องเงยหน้ามองด้วยซ้ำว่าเจ้าของสองแขนนี้เป็นใคร

   รู้สึกว่าหัวสมองมันว่างเปล่าไปหมด  ไม่รู้ว่าความคิดที่วิ่งชนกันจนวุ่นวายไปหมดเมื่อกี้มันกระเด็นออกไปเพราะแรงชนหรือเพราะเมื่อได้มาอยู่ในอ้อมกอดของคนที่คิดถึงมาตลอดกันแน่....

   “อะไร..  เฮ้ย!!!!ร้องไห้ทำไมวะ”
   ผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าน้ำตาที่แห้งไปมันไหลออกมาตอนไหน แต่พอมองเสื้อยืดสีขาวคอย้วยๆที่ไอ้ภคินมันใส่ก็เพิ่งสังเกตว่ามันเปียกจริงๆด้วย

   “เหี้ย....ใครใช้ไห้มึงมายืนเกะกะหน้าห้องวะ  กูก็เจ็บดั้งกูดิ” ว่าแล้วก็เอามือดันอกมันออก แต่ไอ้หน้าด้านนี่ก็เสือกขืนตัวเองไว้
   “ไหนเอาดั้งมาดูหน่อยดิ๊  เจ็บจริงเร้ออออออออออ~” ทำมาเป็นเล่นหูเล่นตานะมึง  มันว่าพลางบีบจมูกผมโยกไปมาจนต้องยกมือขึ้นมาปัดออกอย่างรำคาญ
   “ไม่ใช่เพื่อนเล่นเว่ย!!!”


    “ไม่ใช่เพื่อนแล้วขอเป็นแฟนได้ป่ะ?”



เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ.....

   คำว่า’หน้าชา’จะสามารถใช้บรรยายสถานการณ์ตอนนี้ได้มั้ยนะ  ในเมื่อตอนนี้ผมอึ้งซะจนลูกกะตาแทบหลุดลงไปกลิ้งกับพื้น  หน้านี่รู้สึกยังกะโดนตบหน้ากลางสี่แยก  พอสติสตังเข้าร่างหน่อยเลือดจากทั่วสารทิศตั้งแต่นิ้วโป้งเท้ายันนิ้วก้อยมือก็ไหลเทมารวมกันที่หน้าโดยไม่ได้นัดหมายไว้

   ผมอ้าปากค้าง  ขนาดว่ามันดึงหน้าผมขึ้นให้จ้องตากับมันแต่ไหงหัวสมองกูถึงได้โล่งขนาดนี้วะ...



ไม่มีคำพูด....
ไม่มีความคิด...
.....มีแต่ความรู้สึกที่พองโตคับอกอยู่ข้างใน


   “เฮ้ย!! อย่าเงียบนานดิวะ  กูเสียเซลฟ์นะเนี้ย” มันว่าพลางเกาท้ายทอยแก้เก้อ  เพิ่งสังเกตว่ามันก็แอบหน้าแดงเหมือนกัน...เชี่ย!!!มึงเขินเป็นด้วย “อุตส่าห์ลงทุนให้เพื่อนมาช่วยเลยนะ....เป็นไง เพลงสนุกมั้ย”

เออ...ทำไมกูถึงนึกไม่ออกว้า~  ว่าไอ้วิธีทุเรศๆแบบนี้มันจะมาจากใครได้!!!!

   “มึงทำให้กูขายหน้า” ผมด่ามันลอดไรฟัน
   “ขายหน้าอะไร แค่มีผู้ชายมาเต้นแล้วเขียนเสื้อข้างหลังว่า’เป็นแฟนกันนะ’แค่นั้นเอง....ออกจะ....”
   “หยู๊ด!!!!!!!!!!!!!!! ฟังกูนะ  เสื้อมันเขียนว่า’ห้อง330เป็นแฟนกันนะ จุ๊บๆ แบบว่าน่ารั๊กอ๊ะ!!!’  ทีนี้มึงคิดว่ากูควรจะอายไอ้ผู้ชายข้างห้องมั้ยวะ”
   ภคินยกมือขึ้นตบหน้าผากตัวเองดังป้าบ แล้วบ่นพึมพำ “กูไม่น่าไว้ใจมึงเลยไอ้โจ้” โอเค...กูได้ข้อมูลเพิ่มแล้วว่าไอ้โจ้รับผิดชอบเรื่องเสื้อ “เอาเถอะไปป์....คำเปลี่ยน แต่ความหมายคงเดิมนะมึง”

   ไอ้ห่านี่ก็ความหน้าด้านคงเดิม....กูก็คิดแล้วว่ามึงจะอายไปสักกี่น้ำวะ  คราวนี้มันรวบผมเข้าไปในแขนอีกครั้ง แต่งานนี้ไม่ง่ายแล้วเพราะผมขัดขืนมันเต็มที่

   “กอดเหี้ยไรอยู่ได้  อยู่ตรงหน้าห้องเดี๋ยวคนก็มาเห็นพอดี” เอ๊ะ..ทำไมคำพูดกูเหมือนจะห้ามแต่ก็ไม่เชิงวะ นี่กูให้ท่ามันอยู่เปล่าวะ
   “ไม่มีคนมาเห็นหรอก  เค้าดูการแสดงชุด2อยู่” ว่าไปพอเงี่ยหูฟังดีๆก็แอบได้ยินเพลงเบาๆนะครับ  คาดว่าพี่ๆท่านคงได้วาดลีลากันก๊อกสองเป็นแน่แท้

   มันจับไหล่สองข้างของผมไว้แล้วมองหน้าตรงๆแบบไม่มีปิดบังเลยสักนิด  แล้วยักคิ้วกวนๆเป็นเชิงว่า....บอกมาซะดีๆนะ

   “ละ...แล้วไม่ไปหาแอมแล้วเหรอ” ไม่ได้ทำตัวสาวแตกประชดงี่เง่าอะไรนะครับ  แต่คนมันอยากรู้นี่หว่า
   “ก็บอกว่าเลิกแล้วก็ไม่เชื่อกันมั่งเลย  ที่เห็นโทรไปวันนั้นคือแอมอยากขอคืนดี” มาถึงตรงนี้ผมจ้องหน้ามันเขม็ง “......แต่ตอนนี้เคลียร์กันแล้ว”
   “แล้วเมจเสจเมื่อกี้?”
   “แหม...จู้จี้จริงเมียกู” ไอ้เหี้ยนี่พูดหน้าตาเฉย  พออ้าปากจะด่าแม่งก็ชิงพูดต่อซะก่อน “นั่นมันเบอร์ไอ้กัน  เบอร์แอมน่ะลบไปแล้ว  มันส่งมาแกล้งมึงนั่นแหละ อ๊ะๆ...นั่น!! ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ  งั้นมึงดูภาพประกอบนี่”

   ว่าแล้วก็ถกแขนเสื้อโชว์แม่งเลย  รอยเล็บจิกปรากฏเป็นทางยาว  เล่นเอาผมอ้าปากค้างไปหลายวินาที....ใครจะไปคิดว่าสาวสวยอย่างแอมบทจะฮาร์ทคอร์เธอก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน  ล่อซะเป็นปื้น

   “มึงไปบอกเค้าว่าอะไรเนี้ย  ไปด่าพ่อล่อแม่เค้ารึไงวะ”
   “บอกว่ากูเพิ่งค้นพบตัวเองว่าชอบผู้ชาย”

   ไอ้สัส!!!!!  มึงเล่นยิงทะลุกลางปล้องเลยนี่หว่า  เป็นกูจะทำยิ่งกว่านี้อีก จะเกณฑ์ญาติทั้งโคตรเหง้ามายำตีนมึงเลยเหอะ!!!!!!

   “อะไร.....ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงหึ๊?” มันทำเสียงสูงแล้วดึงแก้มผมไปมา  ไอ้นี่...ปากว่ามือถึงนะมึง
   “ปล่อยได้แล้วเว่ย  ถ้าไม่มีอะไรแล้วกูจะได้เข้าห้อง” ไม่ได้อยากจะเล่นบทงอนง้อแบบในละครหรอกนะครับ แต่แม่งถ้ามีผู้ชายสองคนมายืนดึงแก้มกันเล่นที่ทางเดินหอพักมันก็แหม่งๆอยู่  ถ้าผมเดินผ่านมาเจอคงช็อคตายพอดี

ปังงงงงงงงงงงงงงงงง

   สองแขนที่อบอุ่นแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนสถานะมาเป็นอ้อมแขนมรณะ   เมื่อไอ้หน้าด้านนั่นใช้มันกักขังตัวผมไว้กับบานประตูโดยใช้แขนสองแขนกันตัวผมไว้แล้วเหลือที่ให้ขยับเท่าแมวดิ้นตาย  แถมมือขวาแม่งยังจับลูกบิดประตูไว้อีกต่างหาก

   “สัส....เล่นไรมึงเนี้ย” ได้แต่ทำเสียงเข้มข่มมันไว้ก่อน ซึ่งดูจากใบหน้าคมที่ยิ้มกรุ่มกริ่มนั่นแลดูว่าจะไม่ประสบความสำเร็จ “กะ....กูไม่เข้าห้องก็ได้  กูจะไปข้างล่าง”
   “ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นแหละ” มุมปากปรากฎรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมที่ทำเอาขนหัวลุกซู่ “ตอบมาก่อนว่าจะเป็นแฟนกับกู”

   พ่อมึงสิ!!!!  แน่ใจนะว่านี่มันประโยคคำถาม!!!

   ผมเงียบแล้วก้มหน้าหลบตามัน  รู้สึกเก้อเขินอย่างบอกไม่ถูกเวลาเห็นภาพตัวเองสะท้อนอยู่บนนั้น  จะดิ้นก็ดิ้นไม่ออก อีกอย่างถ้าผมดิ้นแล้วหลุดมันคงหลุดไปตั้งนานแล้วล่ะ  บรรยากาศเลยตึงเครียดขึ้นมาซะอย่างงั้น


ติ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~

   เสียงสัญญาณจากลิฟท์ที่หัวมุมทางเดินทำเอาผมสะดุ้งโหยงจนหัวกระแทกคางไอ้ตัวสูงนี่เบาๆ  มันส่งเสียงอูยนิดๆ  สมควรจะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี  เฮ้ย!!!!! ว่าแต่เสียงลิฟท์....

   “เชี่ย....มีคนมา!!!!”
   “อืม...แล้วไงอ่ะ”
   “โอ๊ยยยยยยยยยยย~  ไอ้ห่านี่  มึงไม่อายแต่กูอายนะเว่ย!!!”
   “ถ้ามึงด่ากูเสียงดังขนาดนี้กูว่าเค้าจะแห่กันมาดูยิ่งกว่านี้อีก  งานนี้แหละสนุกแน่”

   ผมอ้าปากค้างกำลังจะด่ามันต่อ แต่เสียงรองเท้าแตะกระทบพื้นเป็นจังหวะแถวๆหัวมุมทางเดินทำให้ต้องรีบดิ้นรนมากกว่าจะเถียงต่อ

   “ปล่อยนะมึ๊งงงงงงงงงงง~” ผมด่าออกมาเป็นเสียงกระซิบ
   “บอกพาสเวิร์ดมาก่อนสิ” เสียงรองเท้าใกล้เข้ามาแล้ว....
   “ภคิน....เข้าห้องก่อนก็ได้ นะๆๆ” ไม่ได้ไม้แข็งผมก็ส่งเสียงอ้อนมันแทน  มันยิ้มหวานรับ..
   “เขาเดินมาจวนจะถึงแล้วน้อ~”
   “ภคิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน~”















    “เออ....ไอ้สัส!!!!! กูเป็นแฟนกับมึงก็ได้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”



ปังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง....


   เสียงกระแทกปิดประตูห้องเรียกผมให้ลืมตาขึ้นหลังจากที่หลับตาปี๋แล้วตะโกนใส่หน้ามัน  อ่า....ในที่สุดก็ได้กลับเข้ามาอยู่ในห้องแล้ว  ว่าแล้วก็ขอถอนหายใจอย่างโล่งอก...

   “พูดแค่นี้ก็จบแล้ว” โพสิชั่นตอนนี้ไม่ได้ต่างจากเมื่อกี้เลยครับ ต่างกันแค่ข้างในห้องกับตรงทางเดินเท่านั้นแหละ ซึ่งตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกตัวว่าภัยร้ายกำลังคุกคามเข้ามาแล้ว

   ใบหน้าหล่อคมยื่นเข้ามาใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจที่เป่ารดบนหน้าร้อนๆ  ผมรีบเบือนหน้าหนีมันทันที แต่ไอ้หน้าด้านนี่ก็ยื่นจมูกมาคลอเคลียอยู่ข้างแก้ม.....จั๊กจี้ชะมัด

   “พอแล้วโว้ย!!!!” ผมดันหน้ามันทีเผลอจนคอมันแทบหัก “นี่มึงขอกูเป็นแฟนแบบนี้โคตรโรแมนติคเลยเหอะ”
   “ดีใจที่มึงชอบ”
   “กูประชดโว้ย!!!!”

   มันยักไหล่ไม่สนใจ “ว่าแต่มึงก็แอบอยากอวดล่ะสิว่าเป็นแฟนกับกู  เล่นตะโกนซะลั่นเลย  งานนี้ได้ยินกันไปสามบ้านแปดบ้าน”
   “กะ....ก็มึงกดดันกูอ่ะ!!  แม่ง...แบบนี้ก็มีด้วย  ไม่ให้เวลากูคิดเลย”
   “ให้ไปตั้งหลายนาทีแล้ว  ก็มึงเอาแต่บ่ายเบี่ยงอยู่นั่นแหละ” เอ๊า!! สรุปกูผิด?? “ช่างมันเหอะ...”

   มาถึงตรงนี้มันเงียบไปผมเอาผมทำตัวไม่ถูกเลย  จากที่ก้มหน้าเลยต้องเงยหน้าขึ้นมาสบนัยน์ตาสีดำที่สะท้อนภาพผมออกมาด้วยความรู้สึกที่หลากหลายเต็มไปหมด


   “เป็นแฟนกันแล้วนะ” มันยิ้มออกมาทั้งปากและนัยน์ตา  ดูมีความสุขมากเสียจนผมต้องแอบยิ้มตาม
   “ก็เออสิ....” อ่า...ไม่เคยรู้สึกว่ามุมปากมันบังคับยากขนาดนี้เลย  นี่กูยิ้มจนเมื่อยแก้มแล้วนะ....

   จมูกโด่งๆนั่นเริ่มเคลื่อนมาใกล้ผมเรื่อยๆ  มันเข้ามาคลอเคลียกับจมูกผมทั้งๆที่เรายังมองหน้ากันอยู่  เขินอายจนอยากหลบตาแต่ก็ทำไม่ได้ เหมือนถูกสายตาคู่นั้นตรึงให้อยู่กับที่....

   “จูบนะ”
   “ไม่ให้”
   “ไม่สน....กูจะทำ”
   “แล้วจะถามเพื่อ....”

   ไม่รอให้พูดต่อเมื่อใบหน้าหล่อนั่นเคลื่อนตัวช้าๆค่อยๆเอียงคอ  และเมื่อผมหลับตาลงก็สัมผัสถึงริมฝีปากที่ประทับลงมาบดเบียดอย่างช้าๆ  นุ่มนวลและอ่อนหวานเกินกว่าจะเชื่อว่ามาจากคนอย่างภคิน  สักครู่หนึ่งผมก็สัมผัสถึงเรียวลิ้นที่แทรกเข้ามาไล่ล่าหาสิ่งเดียวกันในปากผมบ้าง  อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นมาตอนที่ผมเริ่มเคลิ้มๆและจูบตอบมันช้าๆ  ลมหายใจร้อนๆของเราผสมปนเปกันไปหมด

เป็นจูบที่ไม่ถึงกับเร่าร้อนแต่ว่ามันช่างลึกซึ้ง....   มันกับผมก็ไม่ได้จูบเก่งอะไรหรอก แต่มันอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกที่ต่างฝ่ายต่างต้องการจะมอบให้กัน....  เราจูบกันอย่างนั้นสักพักจนผมเริ่มรู้สึกอึดอัดเลยดันอกมันนิดๆ  มันที่เหมือนจะรู้ตัวเลยค่อยๆผละออกมา

   อ่า....ใจเต้นแรงมาก แต่ผมรู้ว่าไม่ใช่แค่ผม  ไอ้คนที่ว่าหน้าด้านนักหนามันก็ใจเต้นแรงพอกันแหละตอนผลักอกมันเมื่อกี้ก็สัมผัสได้  แม้กระทั่งอาการหน้าแดงยังเกิดขึ้นกับมันได้เลยคิดดูสิ...  ส่วนผมไม่ต้องพูดถึงหน้าจะระเบิดอยู่แล้ว!!


   “กะ...กูเก็บกระเป๋าดีกว่า  กลับมายังไม่ได้รื้อของออกเลย” นิสัยชอบบ่ายเบี่ยงกลับมาอีกครั้ง
   “พอดีเลย....เอาของมาเก็บไว้ที่ห้องนอนกูได้เลย”
   “ห๊ะ???? ว่าไงนะ”

   มันไม่ตอบแต่เดินไปคว้ากระเป๋าเป้ของผมขึ้นมาแล้วเดินดุ่มๆนำเข้าไปในห้องนอนมัน....พูดให้ถูกคืออดีตห้องนอนผม “เสื้อผ้าเอาไว้ตู้เสื้อผ้าห้องเก่าก็ได้ แต่อย่างอื่นน่ะเอาไว้ห้องนี้”
   “ไม่เอา ห้องกูก็มี”
   “มีแล้วไงอ่ะ  งั้นเลือกเอาจะให้กูย้ายมาห้องมึงหรือมึงย้ายมาห้องกู?  เตียงห้องมึงเล็กกว่าห้องกูอีกนะ”
   “ก็ไม่ต้องมีใครย้ายไปไหนทั้งนั้นแหละ  ห้องใครห้องมันแยกย้ายกัน”
   “ไม่เอา!!!!!!!” ในที่สุดไอ้หน้าด้านคนเดิมก็กลับมา  ผมถึงกับถอนหายใจเฮ้อเลยทีเดียว....
   “เออ...จะทำอะไรก็ทำเหอะ”
   “เยส!!!!!!!” มันทำท่าประกอบแล้วคว้ากระเป๋าผมเดินเข้าห้อง  จะให้ผมทำไงอ่ะ?  ก็ได้แต่เดินตามมันเข้าไปอย่างปลงๆ  เทอมที่แล้วก็นอนด้วยกันออกบ่อยไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย




   ผมยักไหล่.....


เอาเถอะ....คิดซะว่าได้หมอนข้างใหม่ก็แล้วกัน......




TBC


เป็นแฟนกันแล้ว ว้ายยยยยยยยยยยยยยยย~  นิยายบ้าอะไรที่คู่พระนายมันเพิ่งเป็นแฟนกันตอนที่26เนี้ย  พัฒนาการความรักช้ามาก
คนเขียนไม่ถนัดฉากเลิฟซีนเลยค่ะ  ไม่เคยเขียนมาก่อน  เขียนแต่ฉากเถียงกันตลอด  อ่านแล้วติดๆขัดๆไปบ้างต้องขอโทษด้วยนะคะT T
(แสดงให้เห็นว่าชีวิตมันแห้งเหี่ยวและอยู่กับการเม้าท์ตลอดเวลา5555+)
หวังว่าทุกคนคงอภัยให้คินแล้ว  หลังโดนยำตรีนจากตอนที่แล้ว ฮ่าๆ

อีกหนึ่งอาทิตย์จะสอบแล้ว  ถ้าคนเขียนหายไปสักพักไม่ต้องตกใจนะคะ  เก็บศพได้ตามกองหนังสือชั้นนำทั่วไป
คิดถึงคนอ่านทุกคนค่ะ เจอกันเมื่อสอบเสร็จนะคะ

PS.ใครไม่รู้จักเพลงคันหูขอแนะนำให้ไปเสริจในยูทูปนะคะ  วิวล่อไป3ล้านละ ขึ้นเร็วเว่อร์ ฮ่าๆๆ

[Tumz]

โอ้ เป็นแฟนกันซะที

 

[RoseBullet]

อ๊ายยย ดีใจด้วย เป็นแฟนกันแล้ว !
ดีใจที่ภคินยังเดินหน้าต่อ ไม่ถอยไปง่ายๆ
น่ารักอ่ะ !
 

[DraCo_SLa13]

ป๊าดดดดดดดดดดดดดดด  นี่หรือวิธีขอเป็นแฟนที่กุนซือเทพอาร์ทท่านคิดออกมา  นี่ไม่ได้ไม่ดีนอกจากจะไม่รับเป็นแฟนแล้ว  หน้าก็อาจจะไม่อยากมองนะเี่นี่ย  คือกลัวติดเชื้อบ้าอ่ะ 555+ ทำไปได้


แต่ทำไมเค้าช๊อบชอบอ่ะ ภคินนายน่ารักมา  อยากได้พาสเวิร์ดจากเราบ้างป่าว เราพร้อมนะ

[Mai.IcySakura]

อ๊าาาาา เป็นแผนจริงด้วยสินะ อิอิ

ว่าแต่สิธีการสารภาพรักใครคิดเนี่ย เสื่อมมาก ฮ่าๆๆ

[spok1234]

ยัง งี้ นอน ห้อง เดียว กัน

หาย 'คัน หู' แน่ เลย อะ

อ๊ากกกกกก อิจ ฉา

[shockoBB]

เย้ๆๆ  ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้ววววว 
 

วิธีขอเป็นแฟนแนวมากเลย ไม่มีใครเหมือนจริงๆ 5555  ชอบๆ

[chae]

เป็นแฟนกันแร้ววว ><

[prettypearl]

เค้าให้เป็ดคนเขียนไปให้ภคินกับไปป์ที่ยอมรับกันแล้ว ให้ภคินเยอะหน่อยเพราะเคลียร์เรื่องได้ แต่ให้ไปป์มากกว่าเพราะน่ารัก 555

[zakimi]

เป็น....เเฟน....กัน...แย้ว

[pp4]

เป็นแฟนกันแล้วนะ....แบบว่า...น่ารักอ๊ะ!!
5555 โดนว่ะ! กดไลท์ไอ้โจ้! เอ็งกล้ามากกกก 
เป็นการขอเป็นแฟนที่....อิๆ ชอบอ่ะ!!! ><'~♥
แต่ยังไงมันก็เสื่อมอยู่ดี เสื่อมจริ๊ง!! = =''
แม่มทำไปได้ มันมาจากจิตใต้สำนึก
หรือแก๊งไอ้อาร์ทมันให้หัวละ สองพันกันฟ่ะ บอกมานะ!!
รอตอนต่อไปนะคะ

ปล.ไม่ผิดหวังกับการรอคอยจริงๆค่ะ แต่ละตอนฮา&น่ารักมว้ากกก~♥
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ รักและคิดถึงพี่นักเขียนนะคะ ^^)~♥

[FREEDOM16]

๕๕๕๕๕+ นึกภาพออกเลยอะ มันคงน่ากลัวน่ารักน่าขนลุกแบบแปลก ๆ 555555 

[ease supsnerv]

เป็นแฟนกันแล้ว!!! หวีดดวี้ดวิ่วได้แล้วต่อไปนี้

[yeyong]

กลัวแทนคนที่จะเป็นแฟนอาร์ตตัวพ่อ  น่าฉงฉาน

ดีใจด้วยกับคินและไปป์  หนูสาวแตกมากเลยไปป์

[เก๋ไก๋เจ้าค่ะ]

อยากเห็นสมาชิกที่ไปเต้นคันหูจริงๆ คงฮาพิลึกล่ะ 555
เป็นแฟนกันแล้วน้า... // ยิ้ม

[donutnoi]

ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ฉลองๆๆๆๆ

[Akamei]

ไม่รอดชัวร์
๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ระวังตัวไว้ให้ดีๆน้า.........

[Coolsipie]

ภคิณน่ารักมาก  เขินแทนเลยอ่าไปป์ 

[day9day]

คนแต่งจะสอบแล้วเหรอ (ที่ว่าจะหายไปซักพัก คงไม่หายไปเป็นเดือนๆอย่างที่เคยเป็นมานะ)
 

อย่างไรก็ตามขอให้ คนแต่ง สอบผ่านได้ตามที่หวังไว้ทุกวิชานะครับ

 
 

[EunJin]

จุดพลุฉลองค่า เย้ๆๆๆ กว่าจะได้เปนแฟนกันซะที ลุ้นจนไส้ติ่งแทบแตกเลย ฮาาาา

[Whatever it is]

เป็นแฟนกันแล้วววววววว 

[~มือวางอันดับ1~]

+1  :mc4:เป็นแฟนกันแล้ว จุดพลุ ปิด ซอยเลี้ยง อิอิ    เพื่อนภคิน หน้าตาน่ากลัวแต่ทำตัวแป้ว :jul3:นำทีมโดย โจ อาร์ท  :pigha2:บรรยายไม่ถูก ฮ่า ๆ

[namwaan1992]

อ่ะฮ้าๆ   คันหูไม่รู้เป็นอะไร....เอาสำลีมาปั่นก็ไม่หาย  c:

ตลกโครตๆ ^^       สุดท้ายก็เป็นแฟนกันแล้ว