10.3 เอากูไปเก็บที
หมดแรง... ผมยังไม่ได้กลับ...และไม่ได้เดินเข้าบ้าน... แต่นั่งลงที่พื้นปูนหน้าบ้านกันย์ ยกโทรศัพท์ขึ้นต่อสาย
“ฐา... มึงอยู่ไหนวะ” เสียงผมเหมือนคนจะร้องไห้ครับ
“กินนมอยู่หาดย่ะ” สำหรับเด็กศิ-กรรม เป็นอันเข้าใจกันว่า นมหมายถึงเหล้าดีๆ นี่เอง “ทำไมเสียงมึงแซดอย่างนั้นล่ะ”
“มารับกูที่บ้านกันย์ทีสิฐา ที่ซอย...นะ” ไม่ตอบคำถามแต่ เป็นประโยคคำสั่งปนขอร้อง
“แล้วราชรถมึงไปไหนซะล่ะ” ไม่ต้องอธิบายก็รู้ว่าหมายถึงกันย์
“มันก็ไปเกยตักเมียมันสิ” ผมเอ่ยประชดประชัน แต่ตอนนี้กลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้วก็เลยปล่อยเสียงสะอื้นเบาๆ ตามลงไป ฐามันคงจะได้ยินแล้วจึงเงียบไปแป๊บนึง
“แป๊บนะกิ๊ง มึงรอกูแป๊บ กูจะรีบไปหานะ” พอวางสายผมก็เลิกกลั้นสะอื้น ห้องไห้กระซิกๆ อยู่คนเดียว
ไม่นานมาก ฐาก็มาถึง มันเดินเข้าบ้านกันย์มาได้ พอเห็นหน้าเปื้อนน้ำตาของผมมันก็หน้าเสีย เข้ามากอดปลอบทันที ผมนั่งชันเข่าซบหน้ากับหน้าอกมัน ส่วนมันก็ลูบหัวผมเป็นเชิงปลอบ
“โอ๋ๆ ใครทำอะไรมึง... บอกกูมาเดี๋ยวกูจะจัดการให้ ไอ้กันย์มันข่มขืนมึงแล้วไม่รับผิดชอบใช่ไหม?” ขนาดผมร้องไห้ขนาดนี้แล้วมันก็ยังไม่วายเล่นมุข
“อีบ้า ...” ผมด่ามันแต่ก็ยิ้มได้แล้ว
“ถ้าไม่ใช่แล้วมึงร้องทำไม ไหนเล่ามา เผื่อมึงจะสบายใจขึ้น”
“กู...กู....” ผมได้แต่อ้ำอึ้ง ไม่รู้จะเริ่มต้นที่ตรงไหน ผมไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ทำไม รู้แต่มันกลั้นน้ำตาไม่ได้จริงๆ ก็เท่านั้นเอง
“มึง...ทะเลาะกับกันย์เหรอ”
“เปล่า ...แต่กูไม่รู้ว่าต่อไปนี้กูควรจะวางตัวยังไง”
“วางยังไงก็วางไว้ที่เดิมไงยะ”
“ทำไงดี...กูจะทำไงต่อดี....”
“จะเล่าก็ไม่เล่าสักทีแล้วกูจะไปรู้อะไรกับมึง จะปลอบใจมึงถูกไหม เครียดแล้วนะคร้า” ฐาเริ่มหงุดหงิดแล้วครับ เฮ้อ...
“กูแค่..อยากทำให้มันเข้าใจว่า ถ้ามันไม่จริงจังก็อย่ามาให้ความหวังกู กูก็เลยลองให้ท่ามันดู ใครจะรู้ว่ามันจะ...จูบกูจริงๆ” เล่าเสร็จก็ถอนหายใจ
“ต๊ายยยยย แรงได้อีกคร่า ได้จูบแล้วได้กันด้วยไหมคะเนี่ย” ผมเหล่ตามองมันอย่างหมั่นไส้
“อีบ้า...ไม่ตลกนะเนี่ย”
“ก็ใครตลก กูถามจริงๆ ลองมันกล้าจูบมึงแล้ว กูจะจิ้นว่าจะมีต่อก็ไม่แปลก” ผมเริ่มหน้าแดงเพราะจูบแล้วมันก็ทำท่าจะ...ต่อ อยู่เหมือนกันถ้าแพรไม่โทรเข้ามาซะก่อน
“ไม่มีต่อหรอก” ผมอ้อมแอ้มตอบ
“งั้นให้ท่ามันอีกมันต้องเสร็จมึงซักวันแหละ”
“มันอาจจะไม่เสร็จกู กูนี่ต่างหากที่เสร็จมัน แต่เรื่องอะไรกูจะยอมเป็นกระดูกของเล่นให้มันเคี้ยวฟรี กูไม่มีทางยอมขาดทุนแน่ๆ กูทำเรื่องแบบนั้นโดยไม่มีความรักเกิดขึ้นเลยไม่ได้หรอก”
“ไม่รักอะไรกันยะ...มึงยังไม่รู้อีกเหรอว่าไอ้กันย์มันมีใจให้มึง มึงประสาทหรือเปล่า เพื่อนกันที่ไหนเค้าจะไปรับไปส่งกันได้ทุกวัน พาไปกินข้าวเช้ากลางวันเย็น ถึงกูจะไปส่งมึงบ่อย แต่กูก็ไม่เคยเดินไปส่งมึงถึงห้องเรียนนะ ไหนจะเติมเงินโทรศัพท์ให้ โทรหาทุกวัน ส่งข้อความมาให้ มันเอาใจมึงสารพัดยิ่งกว่าแฟนกันบางคู่เค้าทำให้กันอีก”
“แต่มันชอบผู้หญิงนะ แล้ว..มันก็มีแฟนแล้วด้วย” ตอบด้วยน้ำเสียงน้อยใจเล็กๆ
“อร๊ายยย อย่าไปสนชะนี แย่งได้แย่งเลยย่ะ เชียร์เพื่อนขาดใจ” ผมทำหน้าลำบากใจกว่าเก่าเมื่อกำลังใจก็ช่างมากมายซะจนล้น
“กู...ไม่อยากกลับไปเลวเหมือนเดิมแล้วว่ะฐา”
“เลวเหมือนเดิมยังไง”
“ทำได้ทุกอย่าง..เพื่อให้ได้มา คนๆ เดียวสามารถเปลี่ยนแปลงกูได้ทุกอย่าง กูไม่อยากเป็นแบบนั้น” ผมตอบอย่างทอดอาลัย เมื่อหวนระลึกถึงช่วงเวลาสามปีเต็มที่ผมรักและทุ่มเททำอะไรเพื่อผู้ชายคนเดียวมาตลอด ทั้งๆ ที่รู้ตัวดีว่าเป็นได้แค่เพื่อนของมัน ทั้งๆ ที่รู้ดีว่าไม่มีวันได้มันมา แต่ไม่เคยคิดจะปล่อยมันไป ผมก็ไม่เคยคิดจะยกมันให้ใคร... ไม่ว่าต้องชั่วแค่ไหน ผมก็ยอม..
“งั้นก็กลับกัน” ฐาชวนแล้วลุกขึ้น แต่ผมดึงชายเสื้อมันไว้
“เดี๋ยว...มึงรอเพื่อนไอ้กันย์เป็นเพื่อนกูแป๊บนะ แล้วค่อยไป”
“รอทำไมอี๊ก”
“ก็พวกมันจะมากินเหล้ากันที่นี่แต่ไอ้กันย์ไปรับแฟนมัน ไม่มีคนอยู่เฝ้าบ้านน่ะสิ”
“เฮ้อ มึงน่ะมันพวกจริงจังกับชีวิต อารมณ์น้อยใจแบบนี้ใครเค้ามาสนใจเรื่องจิ๊บจ้อยแบบนี้กัน มันจูบมึงเสร็จมันก็แรดไปหาชะนีทิ้งมึงเฝ้าบ้านรอเพื่อน เป็นกูนะนอกจากไม่อยู่ กูจะยกเค้าบ้านมันแก้แค้นด้วย”
“เว่อร์ว่ะ” ผมว่ามันติดเสียงหัวเราะ มีฐาเป็นเพื่อนก็ดีเหมือนกัน ทำให้ขำได้ตลอด
ยังไม่ทันไร จักรยานยนต์สองคันก็เข้ามาจอดเพิ่มเติมพร้อมกับเพื่อนไอ้กันย์ที่ลงรถมา
“อร๊ายยยย หล่อโฮก...” ฐาอุทานเบาๆ ให้ได้ยินแค่สองคน เฮ้อ...เพื่อนกู! ผมเช็ดหน้ากับแขนเสื้อเลิกร้องไห้แล้วแต่ไม่รู้ว่ามีคราบน้ำตาตกค้างบ้างหรือเปล่า
“โอ๊ะ!! พวกเราเข้าบ้านผิดหรือเปล่านี่” ทิวเอ่ยแซว เมื่อมันเห็นผมกับฐานั่งกอดกันอยู่หน้าบ้าน มองจากสายตาแล้วทำให้ผมกับฐาผละออกจากกันทันที
“อ้าว... สวย...เลิฟซีนกันแบบนี้ไม่กลัวพวกเราเอาไปฟ้องเหินฟ้าเหรอไง” ศรถามขึ้น ทำให้ผมต้องขมวดคิ้ว ทบทวนถ้อยคำประหลาดๆ นั้น สวย เหินฟ้า ผมกับไอ้กันย์กลายเป็นพระนางเรื่องผยองไปแล้วเหรอเนี่ย
“แค่เพื่อนกอดกันเฉยๆ กันย์มันบอกว่าหอมแก้มศรออกบ่อยไม่ใช่เหรอ?” จำได้ครับตอนที่มันจูบหน้าผากผมมันบอกว่าอย่างนั้น แต่ไอ้ศรหัวเราะ
“ตอนนั้นมันเมานี่หว่า ครั้งเดียวนี่มันเรียกว่าบ่อยตรงไหนวะ” อ้าว แล้วทำไม...
“ช่างเถอะ กันย์มันไม่อยู่บ้านนะ ไปหาแพรเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว เรากลับก่อนนะ” ผมบอกแล้วจับมือฐาให้ลุกขึ้นเตรียมตัวจะกลับ
“อย่าเพิ่งไปสิสวย อยู่รอไอ้กันย์ก่อน”
“ไม่ดีกว่า เราขอตัวก่อน” ผมลากฐาจะเดินผ่านศร แต่มันก็ขยับกายมายืนขวาง
“ไอ้กันย์มันโทรมาบอกว่าไม่ว่ายังไงต้องรั้งกิ๊งไว้ให้ได้ ถ้าทำไม่ได้มันจะไม่เลี้ยงเหล้าพวกเราตลอดชาติ” เฮอะ!! ไอ้กันย์แม่งขู่เรื่องอื่นไม่ได้หรือไงวะ ส่วนเพื่อนมันก็แล้วใหญ่ดันบ้าจี้ตามไปด้วย
“ไม่ล่ะ มีอะไรไว้ค่อยคุยกันวันหลัง ฐามันรีบ” ผมโบ้ยไปทางเพื่อน มันคงรีบ เพราะต้องไปกินเหล้าต่อ!!
“อุ๊ย...กูไม่รีบว่ะกิ๊ง ไหนๆ ที่นี่ก็จะตั้งวงเหมือนกัน กูย้ายมากินวงนี้แทนก็ได้” ฐาบอก ผมหันไปจิกตาใส่มัน
“เฮ้ยมึงจะย้ายมายังไง แล้วเพื่อนๆ ที่หาดล่ะ”
“ช่างมันปะไร เดี๋ยวกูโทรบอกหมอกก่อนว่ากูไม่กลับแล้ว ขาดกูไปคนนึงไม่เป็นไรหรอกน่า” หนอย....เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้เลยนะ เพื่อนไอ้กันย์แต่ละคนก็ยิ่งหน้าตาดี ล่อต่อทั้งชะนีทั้งกระเทยอย่างอีฐาอีกต่างหาก วันนี้เกิดอะไรขึ้นวะ กูพลาดตั้งหลายเรื่อง
“ดีๆ อยู่นี่ด้วยกันแหละ ป่ะเข้าบ้านๆ” เฟรมบอกยิ้มๆ ลากแขนฐาเข้าบ้านแล้วฐามันก็ลากผมตามเข้าไปด้วยอีกคน
เฮ้ย!! อีเพื่อนทรยศ เห็นผู้ชายดีกว่ากู!!
ผมนั่งหน้าบึ้งเหมือนกินรังแตนอย่างขัดใจเมื่อเพื่อนที่เรียกมากลับสมรู้ร่วมคิดช่วยกันรั้งผมให้อยู่บ้านไอ้กันย์ต่อ แล้วโทรไปบอกไอ้หมอกอีท่าไหน อ้อมกับหมอกก็ยังพลอยยกโขยงกันจะมาเมาที่บ้านนี้กันอีก
แล้วอย่างนี้กูจะชิ่งกลับยังไง!
ถ้าไอ้กันย์กลับมา ผมจะมองหน้ามันติดไหม และเราสองคนจะเป็นอย่างไรต่อไป...ผมยังไม่เกล้าแม้แต่จะคิด
แต่เฮ้อ...เมื่อเหล้าเข้าปาก มิตรภาพก็แน่นแฟ้น ฐากำลังสนุกกับการกินเหล้าเมาหนุ่ม หมอกขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเฟรมหยอดคำหวานจีบอ้อมไม่ขาดปากจนต้องบอกให้อ้อมมานั่งข้างๆ ผม
วงเหล้าเริ่มเป็นรูปร่างแปลกๆ เมื่อกันย์ซื้อแบล็กมาเตรียมไว้ ส่วนหมอกกับอ้อมกลับหิ้วเหล้าขาวน้ำแดงมาด้วย ก็ทำให้เพื่อนไอ้กันย์เปลี่ยนใจไปลองของใหม่ซะหมด ส่วนเพื่อนผมเลยหันไปดวดแบล็กแทน วางแผนอะไรกันหรือเปล่าวะ ส่วนผมที่กำลังเศร้าทำได้แค่กินปาร์ตี้กับโค้กเท่านั้น
“ถ้ารู้ว่าจะเศร้าแบบนี้กูซื้อช็อกโกแล็ตมาด้วยก็ดีหรอก” ผมบ่นกับฐา มันแตะไหล่ผมเบาๆ อย่างให้กำลังใจ
“โอ๊ย...มึงเครียดแล้วต้องกินเหล้าสิยะ กินโค้กมันจะช่วยได้ไหมเนี่ย” ที่จริงแล้วผมอยากจะดื่มเหล้ากับพวกมันด้วย แต่กลัวงานจะเข้าเลยไม่ดื่ม
“กูกินไม่ได้ กินแล้วกูเมา” ผมตอบกลับไปด้วยเสียงเศร้า
“ใครกินเหล้าแล้วไม่เมาบ้างเนี่ย”
“กูเมาแล้วทั้งรั่วทั้งชั่วอ่ะมึง”
“จะสักแค่ไหนกัน...” ฐาดูถูก ชิ!! เดี๋ยวกูฟ้องร้องข้อหาหมิ่นประมาทเลยนี่
“ช่างเถอะน่า” ระหว่างที่คุยกันวงเหล้าก็เริ่มมีข้อสงสัย
“ทำไมต้องกินเหล้าขาวกับน้ำแดงวะมึง” ศรถามขึ้น แล้วก็ไม่มีใครตอบได้
“กูว่าลองเปลี่ยนรสดูไหม?” จะเล่นอะไรกันอีกเนี่ย ศรยกมือถือขึ้นกดเบอร์
“กันย์มึงอยู่ไหนเนี่ย...” พอได้ยินชื่อเท่านั้นล่ะผมก็หูผึ่งเลยครับตั้งใจฟังอย่างมาก “จะมาแล้วเหรอ หา... อ๋ออยู่สิ ศรซะอย่าง เออๆ ฝากซื้อน้ำอัดลมมาให้ด้วย เอาทุกรสเลยนะ ไม่ต้องถามหรอก”
“ศรฝากบอกกันย์ซื้อช็อกโกแล็ตมาฝากกิ๊งด้วยนะ มันบอกมันโซแซดดดดด อยากกินช็อก” ฐาตะโกนบอกศรให้ ไอ้เรื่องช็อกโกแล็ตน่ะไม่เป็นไร แต่ทำไมต้องพูดว่ากูโซแซดด้วยวะ!!
“เออ ซื้อช็อกโกแลตมาด้วยนะ สวยอยากกิน” อ่ะยังไม่เลิกเรียกผมว่าสวยครับ
มันจะกลับมาแล้ว กูจะทำหน้ายังไงดี อะไรก็ไม่เคลียร์สักอย่าง โอ๊ยยยย กิ๊งกลุ้ม.. ผมหยิบแก้วโค้กข้างๆ ขึ้นซดโฮกดับกลุ้ม กระเดือกลงคอไปเกือบหมดเพิ่งนึกเอะใจ ทำไม ... โค้กขม!
“กิ๊ง... นั่นมันแก้วอ้อม... หยิบผิดแล้ว”
ว้ากกกก ตายห่า เอาแก้วมาใกล้ผมทามมาย อ้อม ขมขนาดนี้ไม่ต้องถามก็คง...
“สีมันดำ เหล้าโค้กเหรอ”
“อือ” โฮก.... เหล้าโค้ก เหล้าผสมของหวาน ตัวเมาเลย ผมลุกพรวด..
“กูกลับแล้วนะ ฐา หมอก อ้อม กลับเถอะ” ผมพูดขึ้น
“จะรีบไปไหนกำลังสนุกเลย” ฐาถามขึ้น
“อยู่ก่อนๆ ไอ้กันย์จะมาแล้ว” เฟรมกล่อม ไอ้กันย์นั่นแหละตัวดีเลย... กูไม่อยากให้มันเห็นกูเวลาเมา..
“ใช่ๆ อย่าเพิ่งกลับเลย” หลายคนช่วยห้าม
“ไม่... ถ้าไม่มีใครกลับ กูกลับคนเดียวก็ได้” ผมบอกแล้วก็ลุกขึ้น ทำเอางานกร่อย... ฐา หมอก อ้อม ก็คงสนุกแต่ก็ห่วงผม ว่าจะกลับคนเดียวได้ยังไงเพราะรถก็ไม่มี แล้วความมืดก็เริ่มโรยตัวเข้ามาแล้วด้วย พวกมันเลยพากันลุก
“แม่ง... เด็กไอ้กันย์แต่ละคนแม่งเอาแต่ใจชิบหาย” ศรเอ่ยขึ้นมา
“ใครเด็กไอ้กันย์” ผมชะงักเท้า หันไปมองหน้ามัน
“เห็นว่าเพื่อนกูชอบหน่อยเดียว ทำเป็นเล่นตัวไปได้” ศรเองก็เริ่มเมาแล้วครับ มันเลยค่อนข้างจะไม่ระวังปาก..จะมีสีบ้างเลย
“ใครเล่นตัว” ผมถามกลับไปอีกด้วยเสียงขุ่น
“พูดขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวเองอีกเหรอไงล่ะ”
“เก็บปากหมาๆ ของมึงไว้แดกเหล้าเถอะ” ผมหันไปส่งสายตาเหมือนจะฆ่าคนได้
“ทำไม ร่างบางๆ อย่างมึงจะทำอะไรกูได้” ศรดูถูก ผมกำหมัดแน่น ก็จริง... ขนาดตัวมันต่างกัน อย่างมวยคนละรุ่นเลย แต่...
“ลองดูไหมล่ะ” ผมถามด้วยรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม แล้วเดินเข้าไปหามัน ไม่นึกกลัวเลยสักนิด... แต่ไม่ทันที่ผมกับมันจะได้ปะทะกัน คนอื่นๆ ที่เริ่มรู้ว่าสถานการณ์มันจะเลวร้ายก็เริ่มเข้ามาห้าม โดยจับแขนและรั้งตัวผมและศรไว้ให้อยู่ห่างกัน
“มึงมาเลย อย่าคิดว่าตัวเล็กกว่าแล้วกูจะกลัวมึง” เสียงผมเอง กูใจกล้ามาก ....
“มึงก็เข้ามาดิ” ท้าทายกลับมาเช่นกัน และแล้วก็ได้ยินเสียงรถยนต์วิ่งมาจอดที่หน้าบ้าน
ผมกับศรก็ยังโวยวายใส่กันอยู่ จนกระทั่งกันย์เดินถือถุงเซเว่นที่ใส่ของเข้ามา
“เกิดอะไรขึ้น ทำไม...” มันคงเห็นสภาพที่ผมกับศรจะวางมวยกัน แต่ถูกกรรมการห้ามไว้ แต่เพราะกันย์นั่นแหละที่เข้ามาขัดจังหวะ กรรมการเลยไม่ได้สนใจนักมวย ผมดึงร่างออกมาการเกาะกุม แต่ไม่ได้วิ่งไปหาไอ้ศร ผมวิ่งเข้าไปหาไอ้กันย์แทน
พอเจอหน้าไอ้กันย์เท่านั้นแหละ ความคิดมากมายไหลเข้าสู่สมอง
คนนี้แหละที่จะช่วยกูได้!!
ผมกระโดดเข้าไปกอดเอวมันแน่น...
ย้ำ ... กอดแน่น!!
ทำเอาทั้งบ้านนิ่งอึ้ง
กอดยังไม่พอ ซ้ำยังร้องไห้กระซิกๆ
“กันย์... ศรมันด่ากิ๊ง แล้วมันก็ ..จะต่อยกิ๊งด้วย” อ่ะกูฟ้องแม่งเลย พูดไปสะอื้นไปโคตรน่าสงสาร
กันย์ปล่อยของในมือลงข้างตัว ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบหัวผมอย่างเอ็นดูก่อนจะหันไปทำหน้าโหดใส่เพื่อนมัน
“มึงทำอย่างนั้นจริงเหรอศร” แทบจะเรียกว่าตะโกนแล้วครับ
“ก็มึงไม่ใช่เหรอบอกให้กูรั้งไว้ไม่ให้มันกลับ กูทำอยู่นี่ไง แต่แม่งดื้อด้าน พอด่ามันก็อารมณ์เสียหาเรื่องกู มันกวนตีนน่าเตะมาก” กันย์หันมามองทางผม แต่ผมไม่มองหน้ามันหรอก ผมซุกหน้ากับอกมัน เหมือนสำนึกผิด
“จะเตะมันก็เข้ามา... คอยดูแล้วกันว่าตีนมึงกับตีนกูใครจะเร็วกว่า” เพิ่งเคยได้ยินเสียงไอ้กันย์โหดแบบนี้ครั้งแรก...
เสียดายนะที่พรุ่งนี้ ผมคงจะลืมมันทั้งหมด ...
กะอีแค่เหล้าแก้วเดียวมันจะอะไรนักหนา รู้แต่ว่า...
ถ้ากู... ปากหมา... หาเรื่อง.... ตอแหล... ได้ขนาดนี้....
แปลว่ากูเมา!! และตื่นขึ้นมาก็จะจำอะไรไม่ได้สักอย่าง...
และความชั่วของกูยังไม่หมดแค่นี้!!
ก่อนที่กูจะชั่วมากกว่านี้... ใครก็ได้... เอากูไปเก็บที!!
...
ใครเรียกร้องกิ๊งตอนเมาคะ มายกมือเลย อิอิ... มาแล้วแหละคร่า...........................................
เห็นกิ๊งแสนดีมานาน ถ้ามันเมา.... แล้วชั่วมากกก รับได้ไหมเนี่ย.....
กันย์ออกนิดเดียวเองน้า แต่เชื่อว่า ตอนหน้าอะไรๆ จะดีขึ้น
อยากลงให้วันนี้ แต่ไม่ทัน กลายเป็นคืนนี้แทนเนอะ!! อิอิ
sweardear สงสัยจะจริง.... อือ ก็รอจนกว่าจะเคลียร์ตัวเองเสร็จไง
Piaanie ยั่วมากๆ ก็เลยเข้าตัวค่า ฮ่าๆ .... ก็รออะไรลงตัวก่อนไง แหมๆ
ChCh13 โห อะไรจะเกลียดแพรขนาดนั้น ง่า เอากัน!!
iforgive หื่นเป็นสันดรที่ขุดยากค่ะ อิอิ ไม่อยากรอค่ะ
Rhythm ขอบคุณค่า
YELLOWSTAR รักกันไปแล้วแต่คบกันนี่ไม่รู้ว่านานไหมนะ จะพยายามพัฒนาค่ะ (ตรงไหน??)
fuku อิอิ เสียวดิ อิอิ ถลำลึก!! นั่นสิคะ แทนที่จะคิดแต่ว่ามันเศร้า แต่คิดว่า มันเริ่มจะมีอะไรจริงจังขึ้นมาสักทีมากกว่าเนอะ
samsoon@doll โห แรงค่า.... นิสงสารแพรมากกว่านะคะ
peppier เขินด้วยคน
mascot แก้อารายยยยย
roseen ปากว่า ปากก็ถึงค่า อิอิ เอ่อ...ใจเย็นค่ะ แหม...
Margarin_Butter จูบกันไปก่อน เอากันทีหลังค่า ฮา
เรื่องเฝ้าบ้าน กันย์มันแค่อ้างเฉยๆค่ะ โถๆ คนนอ่านก็พลอยเข้าใจไปเหมือนกิ๊งเลย
lasom ไว้มาไลค์วันหลังได้ค่ะ อีกเจ็ดที อิอิ
TeuyHom ไม่โดนดีค่า เค้าเรียก โดนจูบ... รอในบ้านได้ไหม รอหน้าบ้านมันเมื่อย
w1234 รู้ได้ไงคะ ว่าห้ามใจไม่ได้ มันห้ามตัวก็ไม่ได้ด้วย!!
huiiz อย่าใจร้อนค่ะ จะได้กันไปไหนยังไม่ได้เล้าโลมเลย เฮือกกกก
IIMisssoMII จัดการยังไง?
ployyunho จูบกันยังดีใจขนาดนี้ ถ้า xxx กันนี่จะขนาดไหนเนี่ย ฮาๆ ตอนนี้ยังไม่อยากเขียนตอนเมาเพราะคิดไว้หลายแบบ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะออกมารูปไหนดี
jiki พัฒนา หรือเปล่าน้า อย่างนี้....
Rhythm เค้าเรียกว่า แพ้ทางค่ะ อิอิ
Praew_64 โกรธได้ไม่นานค่ะ... อิอิ
yayee2 มาอยู่สมาคมมุขเสี่ยวเป็นเพื่อนกันย์ดีไหมคะ อิอิ
คนของเธอ น่าจะหวานค่ะ กิ๊งมะอยากให้เลิกเลย ฮา
donutnoi จูบ แล้วจบที่จากค่ะ โฮๆๆๆ ไม่อยากรอแต่จำเป็นต้องรอตะหากค่ะ
patty_b009 แง้ เศร้าแล้วตะเอง
mascot หนักใจ ... รอกันบ์เป็นเพื่อนกิ๊งหน่อยค่ะ อิอิ
PoP~Pu มาหื่นเป็นเพื่อนกันย์ เหรอคะ คนอ่านเลิกรักกันย์แล้วเหรอแง้
iforgive ยังมีปัญหากับแพรต่อไป
arebaba ยิ้มมากๆ ก็ดีแล้วค่า
kokikung เสี่ยวได้เรื่อยๆ ถ้าพ้นจากมาม่าไปแล้ว ง้า
ZakeiHarha กันย์ได้เปรียบ กิ๊งเสียใจ เง้อ
m_pop91 เหอๆ หวั่นไหวร่วมกันค่ะ
1wariya1 กำลังจะเคลียค่า ทำไมใจร้อนจังคะ
panang เย้ ตามทันแล้ว มาตามอ่านต่อไปเรื่อยๆนะคะ อยากจัดการตัวเองก่อนค่ะ เลยยังไม่พูดอะไร
yeyong นั่นสิ คงจะรักมากไปหน่อยย... เลยแพ้ใจ คู่นี้เหรอ... แฮปไปก่อน... ปี้ทีหลังค่ะ อิอิ
rellachulla ที่จริง นิไม่อยากจะหาอิมเมจ กันย์เลย แต่ว่า แจอุกที่เล่นคู่กับกึนซอกใน แมรี่เสตออลไนก็เท่ห์ดีเลยเอารูปมาลงค่ะ อยากได้รูปแมนๆ กว่านี้จัง ในคอฟฟี่ปริ๊นท์ผมยาวเลย กลายเป็นหน้าหวานไปซะงั้น ... คิดหน้าแจอุกตอนหยอดมุขไม่ออกเลยค่ะ ...
ordkrub ไม่เสร็จ เพราะโทรศัพท์ ฮาๆๆๆ กิ๊งตั้งป้อมยังไง?
punchnaja แพรเหมือนรู้เลยว่ากันย์นอกใจเลยโทรมาตาม ฮาๆๆ
Anonymus จูนกันจนยิ่งไม่เข้าใจค่ะ ฮาๆๆ
peppier กล้า แต่... อย่างที่อ่านไปค่า ...
Dee^daY ขนมครก ก็ต้องมีลืมใส่น้ำตาลกันบ้างค่ะ
OoniceoO หวานไม่ทันไร เศร้าอีกแล้ว รู้ได้ไงคะ!
tuek ขอบคุณค่ะ จะกลับมาแล้วค่ะ!!
peanjai เหมือนจะเป็นอนาคตอันไกลค่ะ
~^PrinceZa^~ เอ่อ รอกันไปอีกสักพักน้า
t-unseen ยินดีต้อนรับมีแฟนเพิ่มหนึ่งคน เย้ๆ พี่ตุลย์เป็นตัวประกอบที่ไม่ออกเลยแต่มีแต่คนกล่าวขวัญ กร๊ากกกก
mamaUM มาม่า... ก็เรื่อยๆค่ะ แล้วแต่อารมณ์ นิยายมันต้องหลายรสชาติ อิอิ
หัวข้อ: ♂...I~รับไม่ได้...(ถ้าไม่ได้รัก)♂ แจ้งข่าว หน้า 52 (อ่าน 521129 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก