ตอนที่แล้วเลือดพุ่งกันมาก
แต่หนูกิ๊งเค้าบอกว่า ตอนที่แล้วเปลืองตัวเยอะ
ฉากฟูลออฟชั่นเลยขอโก่งราคาค่าตัวนิดนึง นิมะมีตังค์จ่ายค่าตัวอ่า ....เดี๋ยวขอไปเคลียร์ก่อน ฮาๆๆๆๆ
เพื่อนๆ เลยอด... “กินตับ” เรียกเลือด.....
ขอเป็นเอาของหวานไปกินบำรุงเลือดดีกว่า ฮาๆๆๆ
ตอนที่ 13 สร่างเหล้า ไม่สร่างรัก
โอ๊ย....ปวดหัว อย่างกับหัว...จะระเบิด
คิดทั้งๆ ที่หลับตาปี๋มือกุมศีรษะตัวเองพรางซี้ดปากเบาๆ
ที่นี่ที่ไหน??
พอลืมตาขึ้นมาเจอเพดานห้องที่ไม่คุ้นเคยก็เริ่มสับสน เหลียวซ้าย... ว่างเปล่า เหลียวขวา ...
โอ้วม่าย~!!! คะ คะ..ใครเอากันย์มาวางไว้ตรงนี้! กำลังหลับได้ที่ หนำซ้ำยังวาดแขนมากอดผมไว้ยังกับปลาหมึก ผมแงะแขนหนักๆ ของมันออกอย่างเบามือ มันครางเหมือนหงุดหงิดก่อนจะพลิกกายไปอีกด้านหลับต่อได้อีก ขี้เซาชะมัดยาด ผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เมื่อพยายามทบทวนเรื่องราว ก็จำได้ถึงแค่เมื่อวานเผลอกินเหล้าในแก้วอ้อม แล้วก็พยยามจะกลับบ้านแต่ก็มีแต่คนรั้ง จนทนฤทธิ์แอลกอฮอล์ไม่ไหวหาเรื่องศร แล้วกันย์ก็มา ยังอุตส่าห์ไปอ้อนกันย์ต่อ แล้วไงอีก ...แล้วทำอีท่าไหนวะ กูถึงมานอนอยู่บนเตียงกับมันได้!!
ผมก้มมองสภาพตัวเองถึงจะไม่ใช่เสื้อผ้าตัวเองแต่ก็ไม่ถึงกับเปลือย ลองเอื้อมมือไปบีบก้นตัวเองดิ๊ ไม่ผิดปกติอะไร เอาเป็นว่า “กูยังไม่เสียซิง” แล้วไงต่อ หันไปหากันย์ที่นอนหลับสนิทมันห่มผ้าถึงอก ไม่ใส่เสื้อ ... ที่คอมีร่องรอยช้ำน้อยๆ หลายจุด “อพอธโธฟี่เอส” เหรอ??
ตายห่า!!! อย่าบอกนะว่ากูเป็นคนทำรอยแสดงความเป็นเจ้าของนั่น เมื่อวานกูขืนใจไอ้กันย์เหรอ ไม่จริงๆ ไม่น่าเป็นไปได้
ผมกลืนน้ำลายลงคอหนึ่งเอื๊อกด้วยความหวาดหวั่น สิ่งที่กูทำลงไปตอนเมามันเลวร้ายปานใดหนอ... กันย์มันจะยกโทษให้กับการกระทำที่ขาดสติของผมไหมเนี่ย??
เฮ้อ....เครียดอีกแล้วกู... กูสาบานชาตินี้ไม่กินเหล้าอีกแล้ว!!
พยายามก้าวลงจากเตียงอย่างแผ่วเบา ก้มมองตัวเอง....เสื้อผ้ากู... จะเซ็กซี่ไปไหนวะ กูกลับทั้งๆ อย่างนี้ไม่ได้หรอก เดินวนหาเสื้อผ้าตัวเองซึ่งมันไปพาดอยู่ที่ราวในห้องน้ำ ใส่เสื้อผ้าเสร็จก็กลับมายืนอยู่ข้างเตียง กันย์ยังหลับสนิท ใบหน้าตอนหลับอมยิ้มน้อยๆ เหมือนคนกำลังฝันหวาน ยืนมองมันเพลินๆ ด้วยรอยยิ้มพลางไล้ไปตามใบหน้าของมันด้วยความรัก
ขี้เซาชะมัด... ถ้ากูลักหลับมึงไป มึงจะตื่นขึ้นมากลางคันไหมวะ...
เฮ้ย!! กิ๊ง!! คิดอะไรชั่วๆ ลงไปอีกแล้ว มึงลืมไปแล้วมั้งว่ากันย์มันก็มีแฟนแล้ว...
ไอ้กิ๊ง!! ถ้ามึงเมามึงยังพอจะมีข้อแก้ตัว แต่ตอนนี้มึงไม่เมา มึงจะเอาความรู้สึกมาอยู่เหนือเหตุผลไม่ได้หรอก ถ้าตอนนี้ยังคิด ยังพูด ยังทำอะไรเลวๆ ออกไป จะไม่มีใครให้อภัยมึงอีก...
ผมไม่รู้จริงๆ ว่าถ้ากันย์ตื่นขึ้นมาแล้วมันจะเป็นอย่างไร ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเลวร้ายมากจนกันย์ไม่ยกโทษให้ และเราจะไม่สามารถกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกตลอดชีวิตล่ะ?
ผมรู้สึกเหมือนอยากร้องไห้ และรู้สึกเจ็บไปทั้งขอบตา รู้สึกถึงความชื้นที่ไหลผ่านไปยังแก้มตัวเอง รู้สึกว่ากำลังเช็ดน้ำตาอยู่
ถ้ามันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ...กูขอ....จูบมึงเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม..
ผมก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากเจ้าของห้องเบาๆ แล้วถอนออกอย่างรวดเร็ว โดยไม่ได้ขออนุญาต กันย์ก็ยังคงหลับอยู่!!
“รักนะ รักกันย์ที่สุด ไม่ว่าต่อไปเราจะเป็นอย่างไร ช่วงเวลาที่มีความสุขระหว่างเรา กิ๊งจะไม่มีวันลืมเลย”
ผมปิดประตูห้องกันย์อย่างแผ่วเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ เดินลงบันไดช้าๆ ตอนเมากูกล้าเดินขึ้นบันไดได้ไงวะ ดีนะไม่ร่วงลงมา พอเดินลงมาถึงข้างล่างก็สอดส่ายสายตามองรอบๆ เพื่อนของกันย์ยังสลบไสลไม่ได้สติกันสักคน ส่วนคนที่ผมสนใจที่สุดคือคนที่นอนอยู่ข้างโซฟา
ผมสะกิดและเรียกมันเบาๆ
“ฐา...ฐา” ฐานี่ก็ขี้เซาพอกัน ผมเขย่ามันต่อจนมันลืมตาขึ้น
“อีกิ๊ง!” มันเรียกเสียงดังผมเอามืดอุดปากมันก่อนที่จะทำให้เพื่อนไอ้กันย์ตื่นขึ้นมา
“เบาๆ สิวะ อย่าเพิ่งพูด หรือถามอะไรตอนนี้ กลับกันก่อนเถอะ” ผมรีบชวน ไม่พร้อมจะตอบคำถามอะไรทั้งนั้น
จวบจนผมกับฐากลับมาถึงหอได้ ฐาก็ปากวอนตีนเลยทีเดียว
“เจ็บมากป่ะมึง เมื่อคืนเจอไปกี่ยกเนี่ย”
“เจ็บเชี่ยอะไรเล่า” ผมโวยวายถลึงตาใส่มัน กล่าวหากู
“อ้าววว ของไอ้กันย์มันเล็กขนาดนั้นเลยเหรอ มึงถึงไม่รู้สึกอะไรเลย”
“อีฐา จินตนาการไปไหนแล้วน่ะมึง กูไม่รู้สึกอะไรก็เพราะ มันไม่ได้ทำอะไรกูต่างหาก”
“อ้าว... ไม่มีอะไรหรอกเหรอ กูนึกว่า..แหมๆ..กันย์ไร้น้ำยาแฮะ”
“มึงไม่ต้องทำท่าเสียดายขนาดนั้น ไหนมึงเล่ามาเมื่อวานกูก่อเรื่องอะไรไว้บ้าง”
“โธ่อีโง่ กูหลับไปก่อนที่มึงสองคนจะเข้าหอกันอีก แล้วพวกมึงไปทำอะไรกันต่อกูจะตรัสรู้ไหมเนี่ย”
“เออๆ ก็เล่าแค่ที่มึงรู้สิ พอไอ้กันย์มากูทำอะไรบ้าง กูจำเรื่องตอนเมาไม่ได้สักเรื่องอ่ะ”
“จริงอ่ะ เรื่องแรดๆ ที่ทำไปนี่ไม่ได้เลย?” แรดๆ.... โอย...กูทำอะไรลงไปบ้างวะ ผมพยักหน้า ฐาทำหน้าประหลาดใจแล้วก็เริ่มเล่าความรั่วให้ฟัง
“เมื่อวาน พอมึงบอกว่าจะกลับ ศรมันก็รั้งไว้ รั้งไปกัดไปจนมึงโมโห จะตีกับมัน แล้วกันย์ก็กลับมา มึงก็เข้าไปหากันย์ ทั้งกอดทั้งอ้อน จนไอ้กันย์จะตีกับศร แล้วมึงก็เข้าห้าม ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือดจนสองคนนั้นเลิกตีกัน ระหว่างที่คนอื่นๆ เค้าสนุกสนานกับวงเหล้า มึงก็ปลีกตัวไปนั่งอ่อยไอ้กันย์” อ่อยไอ้กันย์ ผมฟังท่อนนี้แบบว่าตาจะเหลือกแล้วครับ
“อ่อยยังไงวะ?”
“ก็กูเห็นว่ามึงลูบแก้มมันอยู่นะ แล้วก็พูดแบบเสียงดังขึ้นมาว่า ...หนอยนังชะนีเถื่อน กล้าตบกันย์ของกู อย่าให้กูเจอหน้านะ จะตบแม่งให้หน้าแหกเลย อย่างนี้อ่ะมึง” โห กู หมดกัน กูพูดแบบนั้นออกไปได้ไงวะ
“งั้นไอ้กันย์มันก็รู้แล้วสิว่ากู....” โอ๊ยยย ตายห่าแล้ว..... อยากจะร้องไห้
“ไม่รู้แม่งก็ควายมากอ่ะมึง...” ฐาไม่ให้กำลังใจเลยครับ ฮือๆ “ยังไม่จบนะ จากนั้นมึงก็ทั้งหอมแก้ม ทั้งจูบปากมัน ไม่อายหน้าอินทร์หน้าพรหม ทำเอากูหน้าร้อนผะผ่าวเลยอ่ะมึง ดีแต่ว่าไม่มีใครเค้าสนใจมึงเพราะเริ่มเมาเริ่มรั่วกันได้ที่ มีแต่กูที่สนใจ” หา...กูใจกล้าหน้าทนขนาดนั้นเลยเรอะ ....โฮๆๆๆ
“กูก็อุตส่าห์เป็นเพื่อนที่แสนดี กูคิดอยู่แล้วเชียวว่ามึงทำเพราะเมา ถ้ามึงตื่นมึงต้องเป็นแบบนี้กูก็เลยเข้าไปขัดจังหวะกะจะพามึงกลับ แทนที่มึงจะเชื่อกู เปล่าเลย มึงดันบอกกูว่า กูไม่ไป กูจะอยู่กับกันย์ของกู อยากกลับมึงก็กลับไปคนเดียว กูรู้นะว่ามึงแอบเล็งกันย์ของกูไว้ แต่อย่าคิดนะว่ากูจะยกให้ เลิกคิดไปเลย ถ้ามึงยังคิดอยู่ กูเอามึงตายแน่ แล้วก็ด่ากูสาดเสียเทเสียอีกมากมายเลย กูละแซดมากกกกก” มันทำเสียงยาว ก้มหน้าเหมือนจะซับน้ำตา โถ อีนางเอก กูมันนางร้ายใช่ไหม
“ฐา กูขอโทษ ก็มึงนั่นแหละชอบแกล้งกูว่าจะจีบมัน พอเมาแล้วกูก็ปากเสียแบบนี้แหละมึงอย่าโกรธกูนะ” ผมง้องอน กูด่ามันเละเทะขนาดนั้นเลยเหรอะวะ
“ที่จริงกูปากจัดก็จริงนะ แต่ถ้าเมาแล้วกูจะฉลาดมาก ทำไมกูด่ามึงต่อหน้ากันย์วะ ปกติกูชอบทำตัวดีต่อหน้าคนที่กูชอบแล้วกูไปชั่วลับหลังมากกว่าน่ะ” ฐาเงยหน้าขึ้นมาแบบคาดไม่ถึง ฐาตอบแบบอ้อมแอ้ม
“กูจะรู้กะมึงไหมล่ะ หลังจากนั้นกูก็ไม่รู้เรื่องแล้วเพราะกูไปกินเหล้ากับเพื่อนกันย์ กะปล่อยให้พวกมึงสวีทกันแค่สองคน แต่กูก็คอยๆ มองอยู่นะ พวกมึงน่ะนั่งก็แทบจะเกยตักกัน ตัวติดกันยังกับตังเม คุยกันเหมือนคู่รักหวานแหวว กูยังคิดว่ารีบๆ ได้กันไปเถอะว่ะ เพื่อนเค้าลุ้นกันตัวโก่งแล้ว ไปๆ มาๆ กูก็หลับตื่นมาอีกทีกูก็ไม่เห็นพวกมึงแล้ว ก็เลยคิดว่า สงสัยมึงจะยั่วมันจนได้เรื่อง ที่ไหนได้เหลวเป๋วเหรอวะ”
“กูไม่รู้ว่ะ รู้แต่กูไม่ได้เสร็จมัน แต่กูไม่รู้ว่ากูทำอะไรมันหรือเปล่า”
“สักนิดก็ไม่ได้เหรอ?”
“อือ... กูบอกแล้ว ให้พากูกลับบ้านมึงก็ไม่เชื่อกู กูล่ะเครียด เพราะกูเมาทีไรเป็นเรื่องตลอด ถ้ากูอยู่กับแฟนที่คิดว่ายังไงๆ ก็จะไม่ทำๆ เมาทีไรก็เสร็จกูทุกที แต่ถ้าอยู่กับนัท...” ผมเว้นระยะนิดนึง
“นัทไหนวะ”
“เพื่อนกู หรือพูดให้ถูก ผู้ชายที่กูรักข้างเดียวมาสามปี เป็นคนที่เปลี่ยนแปลงชีวิตกูไปเยอะ”
“ยังไงวะ”
“มึงน่าจะรู้ว่ากูเป็นพวกสุดๆ กับชีวิต ถ้ากูรักใครกูก็รักจริงๆ จนทำได้ทุกอย่าง ตอนที่กูรู้ตัวว่าชอบมัน แต่มันบอกว่าไม่ชอบกูเพราะกูไม่ใช่เสป็กมันนะ กูเสียใจร้องไห้ตั้งหลายวัน มันเป็นพวกโชตะค่อน ชอบเด็กๆ อ่ะมึง ตอนนั้นกูก็เลิกกินนม เลิกเล่นกีฬา คิดทุกวันว่าจะทำไงให้ตัวเล็ก ไม่สวยแต่เป็นน่ารักเฉยๆ ทำยังไงจะเตี้ยลง ถึงมันไม่ได้รักกูอย่างนั้นแต่กูไม่อยากเสียมันไป กูก็เลยทำเหมือนว่าเลิกชอบมันแล้ว พยายามจะอยู่เคียงข้างมัน แต่ทุกๆ ครั้งกูก็จีบเด็กแข่งกับมันตลอด ทั้งๆ ที่กูไม่ได้ชอบ ทั้งๆ ที่ไม่ใช่เสป๊กกูสักนิดแต่กูไม่อยากยกมันให้คนอื่น กูเลยต้องจีบแทนจนกูได้แฟนเด็กมาตั้งหลายคน พอเมาทีไรกูก็ให้ท่ามันตลอด แม่งก็ใจแข็งชิบหาย มันโวยวายตลอดว่าถ้ามันไม่คิดว่ากูเป็นเพื่อน กูเสร็จมันไปแล้วแหละ มันไม่รู้เลยว่ากูเต็มใจแค่ไหน...” ถึงตอนนี้เวลานึกถึงนัท... ก็นึกอยากร้องไห้ “แต่ ช่างเถอะ ตอนนี้มันก็มีแฟนไปแล้ว กูไม่อยากเลิกหวังก็ต้องเลิก เท่าที่กูจำได้เวลากูอยู่กับนัทกูเมาทีไรมันต้องขังกูไว้ในห้องน้ำยันเช้า ไม่งั้นกูก็ไม่เลิกร่าน แล้วมึงคิดว่ากับกันย์กูจะ...เฮ้อ....” ผมเริ่มเครียดอีกครั้ง ฐาตบไหล่ผมอย่างให้กำลังใจ
“เอาน่า กูว่าเรื่องมันคงไม่เลวร้ายอย่างที่มึงคิดหรอก เชื่อฐาเถอะ ถ้ามึงเมาแล้วเป็นงั้นจริงๆ กูว่า... นอกจากกันย์มันจะไม่โกรธแล้ว ใจจริง มันอาจจะอยากเอาเหล้ากรอกมึงทั้งวันทั้งคืนเลยก็ได้ใครจะรู้ โฮะๆๆๆ” เสียงหัวเราะน่าหมั่นไส้ชะมัดเพื่อนกู กูเครียดแทบตาย ทำไมมึงหัวเราะสบายอารมณ์จังวะ!!
ไอ้กันย์มันต้องโกรธมากแน่ๆ เพราะมันโทรหาผมเป็นสิบสายเลย แต่ผมไม่กล้ารับสาย แถมยังปิดเครื่องหนีอีกต่างหาก ไม่กล้าไปห้องคอม กลัวมันจะตามไปเจอ ไม่กล้าอยู่ห้อง เลยหนีไปนั่งผ่อนคลายอารมณ์ที่ชายหาดยันเย็น จนเริ่มมืดจะไม่ให้กลับห้องก็ไม่ได้ซะด้วย ผมกำลังไขประตูห้อง
“กิ๊ง” ผมหันไปยังเสียงเรียก เมื่อเห็นว่าใครเดินมาก็แทรกกายเข้าห้องก่อนจะรีบปิดประตูห้อง แต่กันย์โคตรเดินเร็วเอามือมาคั่นประตูไว้ไม่ให้ปิด แล้วจะให้ปิดไปทับมือมันหรือก็จะใจดำเกินไปหน่อย จึงต้องปล่อยให้มันเข้ามาในห้องจนได้ พอประตูห้องปิดมันก็รั้งร่างผมเข้าไปกอดแนบอก ซ้ำยังกดปลายจมูกลงมาสูดความหอมจากเส้นผมอีกต่างหาก ผมขืนตัวเงยหน้าขึ้นทำหน้าตกใจ
“กันย์ มึงทำบ้าอะไรเนี่ย”
“ใจร้าย กลับมาคนเดียวไม่บอกกันย์สักคำ แล้ววันนี้กันย์โทรหาทั้งวันทำไมไม่รับสายแล้วยังปิดเครื่องอีกต่างหาก รู้ไหมว่ากันย์ตามหากิ๊งทั้งวันเลยนะ”
“แล้วตามหากูทำไมล่ะ” ผมถามกลับไปเสียงเรียบๆ ทั้งที่ใจก็ตุ๊มๆ ต่อมๆ
“ทำไมถามอะไรไร้เยื่อใยปานนั้น เมื่อคืนอุตส่าห์หักห้ามใจรอจัดฟูลออฟชั่นให้ ตื่นมาเจอแต่ความว่างเปล่า รู้ไหมว่าเซ็งขนาดไหน” ฮึ้ย!!! ฟูลออฟชั่นอะไรวะ ผมทำหน้าเหวอใส่มัน
“อย่าบอกนะว่าจำอะไรไม่ได้จริงๆ” ผมทำหน้าสำนึกผิด แต่ไม่ตอบ
“จำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลย... ว่าพูดอะไรทำอะไรไว้น่ะเหรอ” ผมพยักหน้า มันทำหน้าเหมือนโมโห
“กูขอโทษ มึงบอกกูสิ ว่ากูพูดอะไร ทำอะไรลงไปบ้าง”
“ไม่บอก เดี๋ยวจะหาว่าโกหก จำไม่ได้ก็ช่าง เพราะกูจะสร้างความทรงจำขึ้นมาใหม่เอง กูตั้งใจแล้วว่ากูจะทำทุกอย่างให้มึงพูดคำๆ นั้นออกมาโดยที่มีสติสัมปชัญญะครบร้อย แล้วเรื่องที่มึงทำไว้กับกู กูจะเอาคืนให้สาสมเลย” กูทำอะไรกับมึงไว้วะ แล้วมึงจะเอาคืนให้สาสม นี่กูทำเรื่องร้ายกาจมากๆ ลงไปแล้วจริงเหรอ
“กันย์... เมื่อคืนน่ะมึง...ตกเป็นเมียกูแล้วเหรอ?” อีกฝ่ายทำหน้าตกใจ สีหน้านิ่งไปเหมือนกำลังคิดบวกลบกำไรขาดทุน
“ถ้าใช่แล้วมึงจะทำไง..” ถ้าเหรอ? ความหมายว่าต่อจากคำนี้ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นจริงเป็นแค่เรื่องสมมุติหรือการคาดการณ์เฉยๆ ทำให้ผมสบายใจขึ้นนิดนึง
“ร่างบางๆ อย่างกูกดมึงลงด้วยเหรอ” ช่วยอธิบายเรื่องที่เป็นไปได้ยากนี่หน่อยสิ หรือว่ามันเมามากวะ
“ไม่แน่...มึงอาจจะทำให้กูเคลิ้มก็ได้นี่” ตอนกูเมานี่เก่งขนาดทำให้มึงเคลิ้มได้เลยเรอะ แหมน่าภูมิใจ
“ถ้ามึงเคลิ้ม...แสดงว่าเต็มใจ กูก็จะรับผิดชอบเป็นสามีที่ดีของมึงตลอดไป แต่...มึงอย่าคิดนะว่าจะได้พลิก” ผมรีบขู่ก่อนที่จะโดนโกง กลัวว่าตกลงไปเรื่อยเปื่อยแล้วจะเสียดุลการค้า
“อ่ะ...งั้นไม่หรอก ในทางตรงกันข้าม กิ๊งต่างหากที่เสียเปรียบเต็มๆ มามะมาให้กันย์รับผิดชอบซะดีๆ กันย์จะเป็นสามีที่ดีของกิ๊งตลอดไป” สายตาเจ้าเล่ห์ของมันไม่ทำให้ผมไว้ใจเลยสักนิดเดียว
“ไม่ต้องมาโกหกเลย กูไม่เจ็บซะหน่อย”
“ถึงจะไม่ถึงขึ้นนั้นแต่ก็เกือบเต็มทีแล้วอยู่ดีแหละน่า”
“ไม่เป็นไรกูไม่ถือ เรื่องแล้วไปแล้วกูไม่ติดใจเอาความ”
“โธ่...อย่างน้อยก็ช่วยรับผิดชอบที่มาให้ท่า ยั่วยวนกวนอารมณ์ให้คลั่งและก็ผละหนีหน่อยเถอะ”
“ถ้าสิ่งที่กูทำ สร้างความไม่พอใจให้มึงมาก กูขอโทษนะกันย์ แต่มึงน่าจะคิดบ้างว่ากูทำลงไปน่ะ กูเมา กูไม่ตั้งใจ กูขอโทษแล้วไง”
“แล้วไง ขอโทษแล้วหายเหรอ มึงดูๆ รอยที่มึงทำไว้ที่คอกูเนี่ยยังเหลืออยู่เลยนะ ไม่กี่วันมันก็อาจจะหาย แต่สิ่งที่มึงทำเมื่อวานมันไม่มีทางจางหายไปจากใจกูง่ายๆ หรอก” โห ว่าไปนั่น
“ถ้าคิดจะแก้แค้นที่กูทำรอยนั่นล่ะก็...” ผมจับคอเสื้อดึงออกให้เห็นคอขาวๆ ของตัวเอง “เอาดิ ให้แก้แค้นคืน จะทำกี่รอยก็ได้ แล้วลืมๆ เรื่องเมื่อคืนให้หมดโอเคไหม?”
“ก็อยากจะทำอยู่...แต่กูไม่ลืมได้ไหม เพราะกูสัญญากับมึงแล้วว่าจะจำไว้แทนมึง” ผมเนี่ยนะบอกให้มันจำ ...
“กันย์ กูปวดหัวว่ะ สงสารกูบ้าง ตอนนี้กูทั้งเมาค้างทั้งเครียด มึงจะเอายังไงกับกูบอกมาดีกว่า”
“เอายังไงเหรอ? ไม่บอกได้ไหม ทำเลยดีกว่า...” แววตาส่อแววไม่น่าไว้ใจอีกแล้ว
“ไม่ใช่เอาอย่างนั้น หมายถึงเราจะเป็นอย่างไรต่อไปในเมื่อมึงไม่ยกโทษให้กู และไม่ลืมความผิดของกู แล้วจะให้กูทำยังไงมึงถึงจะหายโกรธ หรือว่ามึงกับกูจะเกลียดกันแล้วเป็นศัตรูกันหรือยังไง?”
“คิดไปถึงไหนเนี่ยกิ๊ง...กูแค่จะบอกมึงว่า....กูรักมึง” เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“กันย์มึงเมาเหรอ” งงมาก ไม่นึกว่าจะโดนบอกรักแสกหน้าแบบไม่ให้ตั้งตัวแบบนี้
“ทำไมล่ะ”
“มึงเมาใช่ไหมมึงถึงพูดอะไรแบบนี้”
“วันนี้กูยังไม่ได้กินเหล้าสักหยด มึงคิดว่ากูเมาโออิชิเหรอไงล่ะ”
“เหรอ ก่อนมามึงกินโออิชิใช่ป่ะ กูจะได้จำไว้ ว่าโออิชิมีส่วนประกอบของแอลกออล์”
“จะเมาหรือไม่เมากูก็จะพูดอย่างนี้แหละ กิ๊งแขนได้ไหม”
“แขนอะไร?”
“แขนเป็นฟอ” ขอเป็นแฟน
“มึงขอกันง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ ไม่หน้าด้านไปหน่อยเหรอ”
“ถ้ากูหน้าด้าน มึงหน้าด้านกว่ากูอีก”
“กูหน้าด้านยังไง”
“หน้าด้านไหนก็น่ารัก”
“เชี่ย มึงเลิกหยอดใส่กูซะทีเถอะ กูเบื่อแล้วนะ”
“ถ้ามึงเบื่อขนมครก กูจะแจกขนมจีบแทน โอป่ะ”
“ขนมอะไรกูก็ไม่เอาทั้งนั้นแหละ”
“กูก็ไม่เอาขนม กูจะเอามึง”
“เชี่ย กันย์กูไม่เล่น”
“กูก็ไม่เล่น กูเอาจริง ถ้าแขนแล้วไม่ให้ กูขันนะโว้ย”
“ขันอะไรอีกวะ”
“ขันฟอ” ขอฟัน
“ชั่วมากมึง หัวสมองน้อยๆ คิดเรื่องอื่นไม่เป็นแล้วใช่ป่ะ” ผมยกมือขึ้นทำท่าจะตีมัน
“อย่าตีๆ ตีมากี่ทีเจอทุบเท่านั้นนา”
“ไม่กลัว มึงทะลึ่งมากก็ต้องโดนซะบ้าง” ผมตีมันไปหลายทีระบายความเขินอายเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน ส่วนมันก็ไม่หลบหรอกครับยอมให้ตีแต่โดยดี แต่ผมก็ตีมันแค่เบาๆ เท่านั้นแหละ เบาของผมนะแต่มันเจ็บหรือเปล่าผมไม่สน ตีจนเหนื่อยผมก็เลิกตีวางมือไว้บนไหล่มันแล้วถอนใจเหนื่อยระอาใจ
“พอใจยัง ตีมากี่ทีเจอทุบกลับเท่านั้น ตีมาเจ็ดนะ” เฮ้ย...!! ผมขึงตาใส่มันแบบว่า เอาจริงเหรอวะ!!
เรื่องอะไรจะอยู่รอดูว่ามันจะทำจริงไหมล่ะ ผมดึงแขนออกเตรียมเผ่น หากแต่ช้ากว่าแขนยาวๆ ของมันที่เอื้อมมาคว้าแขนผมไว้ได้ทันมืออีกข้างก็ตามมา
ไอ้กันย์จะทุบกูจริงเหรอวะ ผมหลับตาปี๋อัตโนมัติ แต่ไม่ได้โดนทุบด้วยมือ
กลับกลายเป็นว่า กันย์มันก้มลงมาจูบผมเบาๆ แทน ผมลืมตาขึ้นด้วยความตกใจก่อนที่มันจะจูบผมอีกสองครั้ง ผมถึงตั้งสติได้ ผลักออกมันไว้ไม่ให้มีครั้งที่สี่ ละล่ำละลักถาม
“ไหนบอกว่าจะทุบไง นี่ไม่ได้เรียกทุบซะหน่อย” เค้าเรียกจูบ กูว่ามันมีแววตกวิชาภาษาไทยว่ะ!!
“ไม่ได้บอกว่าจะทุบกิ๊ง ใครจะไปทำร้ายร่างกายคนที่ตัวเองรักได้ลง บอกว่า เจอทุบต่างหาก.... เจอทุบ...จุ๊บเธอ...ไง เมื่อกี้แค่สาม กิ๊งติดกันย์อีกสี่นะ จะให้ตอนนี้หรือผ่อนจ่ายดี” เหอะ!! ถ้ามึงผวนให้กูฟังแต่แรก กูจะไม่ตีมึงเลย
“กันย์ ถึงเมื่อวานกูจะทำให้มึงโกรธมาก หรืออะไรก็ตาม ขอร้องมึงอย่าแก้แค้นกูแบบนี้เลยนะ” ผมเสียงอ่อนอ้อนวอนมัน อย่าทำให้กูหวั่นไหวมากไปกว่านี้เลยนะกันย์...
“แก้แค้นอะไรเล่ากิ๊ง ฟังนะ กูรักมึง รักมาก กูไม่เล่น กูจริงจัง แล้วก็จริงใจ กูไม่จำเป็นต้องเล่นมุขแบบนี้กับแพรหรือผู้หญิงหน้าไหน เพราะกูก็จีบมาแล้วตลอดชีวิต กูชิน กูคิดว่ากูจีบผู้หญิงพอใช้ แต่กับผู้ชายกูจีบไม่เป็น มึงไม่รู้หรอกว่ากูประหม่ามากเลย กูไม่รู้ว่ากูจะจีบมึงยังไงดี แต่รู้ว่ารักมาก กูเห็นเวลากูเล่นมุขทีไรมึงก็ยิ้ม มีความสุขเหมือนจะชอบกูก็เลยเล่นบ่อยๆ ถ้ามึงไม่ชอบ บอกทีว่ากูจะต้องทำยังไงให้มึงชอบ” มันพยายามจะอธิบาย สิ่งที่มันกำลังทำอยู่ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบ แต่หัวใจมันพองจนใกล้ระเบิดต่างหากล่ะ แต่กับผู้ชายที่ชอบผู้หญิงอย่างมัน ผมไม่มีความมั่นใจสักนิดว่าเมื่อทำให้มันหลงมาชอบแล้วจะทำให้มันอยู่ตรงนี้ได้นานสักแค่ไหน กลัว... หากวันนึงมันจะรู้ว่าตัวเองคิดผิด แล้วนึกเกลียดผมขึ้นมา
“กับคนที่ชอบผู้หญิงมาตลอด มึงแน่ใจเหรอว่าจะเปลี่ยนตัวเองมาชอบกูจริงๆ มึงแน่ใจแล้วเหรอ มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลยนะ”
“มึงรู้ไหมว่ากูกลัว กูไม่อยากเป็นเกย์เลยจริงๆ แต่ถ้ากูเป็นผู้ชายธรรมดาแล้วต้องสูญเสียมึงไป กูยอมเป็นเกย์ซะดีกว่า ต่อให้วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรก็ช่าง แต่ตอนนี้กูอยู่กับมึงกูมีความสุข ไม่ว่านานแค่ไหน กูสัญญาจะไม่วันพูดคำว่าเสียใจที่ได้รักมึง”
ผมนิ่งไม่มีคำตอบ ทั้งๆ ที่หัวใจตัวเองตอนนี้กำลังพองฟูขึ้นเรื่อยๆ มันดึงมือผมไปกุมไว้ใช้นิ้วโป้งไล้เบาๆ ที่หลังมือ
“กิ๊ง ช่วงเวลาที่อยู่กับมึง มันคือความสุข กิ๊ง...รู้ไหมว่าทำให้กันย์หลุด...” ผมหันไปมองหน้ามันแววตาวิบวับส่งมาสะกดนิ่ง น้ำเสียงแสนอ่อนโยนและรอยยิ้มหวาน...
“หรุดกิ๊งที่ซัก....รักกิ๊ง....ที่สุด”
เสี่ยวมากไอ้กันย์ มุขมึงโคตรเสี่ยว......
แต่...ทำไมกูชอบ!!
...
แหะๆ ขออภัยสำหรับคนที่รอ ฟูลน้า แต่อย่าเพิ่งรีบร้อน ค่าใจเย็นๆๆ
SoN ยิ้มแปลว่าชอบชิมิ
tuek ตื่นมาก็ตกใจนิดนึง แล้วก็ สติแตกไปเลย ฮา
yeyong นั่นสิ ก็กิ๊งมันจำไม่ได้นี่นา
roseen ก็มาอ่านตอนเช้าเองนี่คะ อิอิ
Margarin_Butter มีคนเขาขอมาไง เลยจัดให้ อิอิ
Killua ไม่เจอนานนึกว่าหายไปไหน น่ากด?? น่ากดจริงๆใช่ไหม ไม่ใช่พิมพ์ผิดนะ ฮาๆๆๆ
jiki เกือบแล้วเหมือนกัน ถ้าตอนคุยกันไม่มีคีย์เวิร์ดว่า จำๆ ลืมๆ
m_pop91เปียกก่อนกลับค่ะ ตอนกลับไม่เปียกเลย
AginaJangทำหน้าเอ๋อค่ะ ฮาๆๆ
t-unseen ทั้งอายทั้งตกใจค่ะ
hahn รอเก้อแฮะ เพราะกิ๊งหนีมาก่อน
donutnoi ขอบคุณค่ะสร่างแล้วค่ะ
OoniceoO เอาน่า รั่วเอาใจแฟนๆไงเห็นรอฉากเรียกเลือด กันมานาน นิก็ไม่จัดซะทีเดี๋ยวจะเฉากัน ปกติชอบแต่เพิ่มน้ำตาลในเลือดซะมาก ฮาๆ
Rhythm เอาไปหอมปากหอมคอพอแล้วค่า NC รอไปยาวๆ ค่ะ ตอนหน้าของตอนหน้าไปเรื่อยๆ ฮาๆ
from_mars จำได้นิดนงตอนเข้าไปกอดกันย์ แล้วก็ ...... ฮาๆๆๆ memory lost !!
ordkrub ตอนนี้คงจะเข้าใจแล้วนะคะว่าทำไมกิ๊งถึงพูดแบบนั้น มันเป็นเพราะว่า เวลากิ๊งเมาก็ไม่ค่อยจะคิดถึงผิดชอบชั่วดีเท่าไร เอาแต่ใจทำอะไรตามอารมณ์ ถ้ามีแฟน ตอนปกติก็จะไม่ค่อยเท่าไร แต่เมาปุ๊บไม่สนแล้วค่ะ ... แล้วแฟนแต่ละคนของกิ๊งที่ผ่านมาที่จีบก็ไม่ได้ชอบหรอกค่ะ จีบตัดหน้านัทเท่านั้นเอง ก็เลยบอกว่า ถึงจะทำอะไรลงไปก็ตามหน้าที่มากกว่า
peppier จำไม่ได้หรอกค่ะ เง้อ... แถมโดนแกล้งอีก ฮาๆๆๆ
yayee2 กลัวห้ามใจไม่ไหวก็เลย หลับไป หลับแล้วหลับเลยค่ะรายนี้ แถมขี้เซาจนกิ๊งกลับไปก็ยังไม่รู้เรื่องอีกต่างหาก
คนของเธอ อยากเขียนภาคพิเศษ มากๆ ไว้มีอารมณ์อาจจะได้อ่านกัน จะเอากิ๊งเป็นนายร้าย ฮาๆๆๆ จะเห็นว่า ตัวจริงๆ น่ากลัวกว่าที่เห็นตอนนี้
patty_b009 เหอๆ มารอไรกานเนี่ย
~^PrinceZa^~ ขอบคุณค่า
Praew_64
Akamei โดนด่าว่าแรดมาตลอดมีคนบอกว่ากิ๊งน่ารัก แล้ว ฮาๆๆๆ
little_nok ขอบคุณค่า
filmybutter เบาๆเพราะว่ายังไม่ของหวานเลยไง ฮาๆ แค่ออเดิฟไปก่อน
peanjai น่ารักๆไปค่า เดี๊ยนม่ายค่อยหื่นมาก ฮา
litlittledragon คงต้องรออีกสักพักน่ะค่ะ อิอิ
mascot เสียดายกันย์ขี้เซาไปหน่อย ฮาๆๆ
PetitDragon รู้ได้ไง ฮาๆๆ กลับมาเป็นกิ๊งคนเดิมเลย
PoP~Pu จะสร้างใหม่แต่เหมือนจะเริ่มต้น ใหม่ด้วย
panang เมาแบบรู้เรื่องน่ะค่ะ ออกแนวฉลาดด้วยซ้ำ แต่ ถึงจะผ่านตรงนั้นมาได้ ตื่นมาก็ไม่หายเจ็บอยู่ดีแหละค่ะ
tamako แอลกอฮอล์เป็นยาลบความจำด้วยค่ะ
ZakeiHarha มาแย้วจ้า
WhatLoveIs อ่า แรดแบบนี้น่าจะพอรับได้เนอะ อิอิ
TeuyHom ตอนเมาก็รอค่ะ แต่สร่างนี่ หนีอย่างเดียว ใจไม่กล้าพอ
i love u {knt} ฮาๆ ก็เป็นไปตามชื่อเรื่องค่ะ อิอิ
moouan ขอบคุณค่ะ
POrR# อาจจะรอกันนานหน่อยนะคะ
punchnaja กิ๊งไม่กินเหล้ากับคนแปลกหน้าหรอกค่ะ ส่วนใหญ่ ถ้าอยู่กับคนที่กดได้ก็เป็นฝ่ายกดด้วยซ้ำ แต่จะยั่วยวน หรือยอมเฉพาะแต่กับคนที่ชอบจริงๆ เท่านั้นแหละค่ะ คนที่ไม่ชอบจะออกแนวหาเรื่องเหมือนที่ทำกับศรมากกว่าค่ะ
หัวข้อ: ♂...I~รับไม่ได้...(ถ้าไม่ได้รัก)♂ แจ้งข่าว หน้า 52 (อ่าน 535151 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก