เด็กป๋า โดย TRomance P.232 28-11-11 [แจ้งข่าวค่ะ]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เด็กป๋า โดย TRomance P.232 28-11-11 [แจ้งข่าวค่ะ]  (อ่าน 2166364 ครั้ง)

ออฟไลน์ P★RiTŸ

  • he's mine
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1281
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-5
ถ้าบอกว่าเพิ่งได้อ่านเรื่องนี้
แบบจริงๆจังๆครั้งแรกนี่ จะตกเทรนไปไหมนะ

เรื่องนี้แบบ ครบรสจริงๆ หวาน เลี่ยน บีบตับ ม้าม หัวใจ
แม้กระทั้งทำให้เรารู้สึก ขยะแขยงผู้ชายแบบพี่ของโจมสุดๆ
แบบว่า อ่านแล้วรู้สึกอินจัดอ่ะ
อยากให้ทั้งสองคนผ่านอุปสรรคพวกนี้ไปเร็วๆจัง
ไม่อยากให้เป็นแบบ หวานตอนนึง แล้วบีบตับบีบไตตามมาเป็นขบวนแบบนี้เลย

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
แอบฮา จสกป๋าธรรมดากลายพันธ์เป็นมิกกี้เมาส์555

ออฟไลน์ สมุนไพร

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1581
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +144/-3

ออฟไลน์ noosao

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 98
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
เพราะรักทำได้ทุกอย่าง
อ่านที่เดียว ตั้งแต่ตอนแรกเลย

สนุกดีค่ะ

nanajung

  • บุคคลทั่วไป
อ่านแล้วติดลมเลย หน้าสงสาร โจม โดนข่าวลือ เยอะมาก แถมไม่เปงเรื่องจิงสะด้วย

เฮ้อออ ชีวิต โจมนี่หน้าสงสารจังเลย คงอยูนคนเดียวมาตลอด

ส่วน ป๋า ก้อนะ หื่นที่สุดเลย แถมฟอมเยอะเกิ๊นนน

2 คนนี้ไม่ยอมกันทั้งคู่เลยแฮะ แต่ความน่ารักกินขาด เด่วกลับมาอ่านต่อน๊า

ออฟไลน์ poppycake

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2670
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-4
กรี๊ด~~~~~~~~~!!!!
น่ารักอ่า
อ่านแร้วเขินแทน อายแทน หน้าจะไหม้แร้วเนี่ย
น่ารักสุดยอด
ปล.อัพบ่อยแบบนี้รักที่สุดเรย ^^

ออฟไลน์ POPEA

  • Blood Type :: Y
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2010
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +248/-3
    • http://writer.dek-d.com/popae/writer/view.php?id=794488
ตามอ่านเรื่องนี้มานานแล้วค่ะ
แต่, เพิ่งมีโอกาสได้เ้ม้น ป๋าน่ารักมากๆ
รีบๆ มาต่อนะคะ


 :impress2:

ออฟไลน์ tawanjantra

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 345
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
รักป๋าเพิ่มขึ้นนนนนนนนนนนนนนนนน
รักคุณ TRomance เพิ่มขึ้นด้วย ขยันอัพดีจัง555

ออฟไลน์ skysky

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-0
น่าร้ากกกก ขอบคุณที่ขยันอัพนะคะ 55

orionstar

  • บุคคลทั่วไป
 :m19: :เฮ้อ:หมอนพร้อม ผ้าห่มพร้อม ป็อบคอนพร้อม เป็บซี่พร้อม
แล้วก็รอ รอบต่อไปจ้า.

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ kokikung

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-3
มานั่งรอนอนรอ  :bye2:

ออฟไลน์ Seiki

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 838
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2726/-64
ตอนที่ 40 'เด็กป๋า'

‘สองไฮโซที่เพิ่งลั่นระฆังวิวาห์หม้อข้าวไม่ทันดำโร่ฟ้องหย่า’
ข่าวพาดหัวหนังสือพิมพ์หน้าสังคมวันนี้ทำเอาโจมอึ้ง เนื้อหาข่าวก็เล่นเอาตัวสั่นสะท้าน เมียเฮียระแคะระคายว่าสามีตัวเองแต่งงานเพราะผลประโยชน์แอบแฝง ที่ร้ายแรงไปกว่านั้นคือสามีเข่าข่ายเป็นพวกรักร่วมเพศ เป็นเรื่องที่นำความอับอายมาให้วงศ์ตระกูลจนรู้สึกรับไม่ได้
‘ข่าวช็อควงการไฮโซนี้เล่นเอาโกลาหลกันไปทั้งสองฝ่าย แม่และน้าของฝ่ายชายถูกหามส่งโรงพยาลกระทันหัน ข่าวใหญ่ที่เกิดเสียงซุบซิบวิพากษ์วิจารณ์เป็นวงกว้างอยู่ในขณะนี้’
เรี่ยวแรงที่มีอยู่ไม่พอที่จะจับหนังสือพิมพ์ฉบับบางๆจนแทบไร้น้ำหนักเอาไว้ได้ แขนขาอ่อนแรงและเหมือนโจมกำลังจะหายใจอึดอัด เรื่องของเฮียทำให้ป๊าและอาโกวต้องเข้าโรงพยาบาล
“เฮ้ย โจมเป็นอะไรไป”
ก่อนที่แผ่นหลังจะร่วงถึงพื้นก็มีสองแขนแกร่งเข้ามาโอบรับเอาไว้
“หน้าซีดเชียว เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ หรือหน้ามืด”
“ป๊า ป๊าไม่สบาย”
“หมายถึงใคร พ่อโจมน่ะเหรอ”
ไม่มีแรงที่จะเค้นเสียงพูดแล้วตอนนี้ แม้แต่เรี่ยวแรงที่จะใช้พยักหน้าแทบจะยังไม่มีเหลือพอจะทำให้ป๋ารับรู้ได้
“อย่าเพิ่งพูดอะไร ไปนอนพักก่อน มหาๆ ใครอยู่บ้างวะ แย้โว้ย ไอ้เบส”
“มีอะไรวะ เรียกครบทุกคนเลยนะมึง อ้าว เฮ้ย น้องโจมเป็นอะไร”
“ไม่รู้ว่ะ อยู่ดีๆก็ล้มลงมาอะ โจม ได้ยินป๋ามั้ย”
ได้ยินทุกคำพูดและเห็นทุกความห่วงใยที่ป๋าแสดงออกมาทางหน้าตา แต่โจมตอบโต้ไม่ได้ สมองว่างเปล่าขาวโพลนและหนักอึ้งจนร้าวไปหมดทั้งหัวเหมือนใครเอาอะไรมาทุบลงไปแรงๆ
“มีอะไรเหรอวะป๋า เฮ้ย เมียมึงเป็นลมเหรอ กูมียาหอม เดี๋ยวกูชงมาให้ เทียน เทียนคร๊าบ เมียครับเมีย อยู่ไหน มหาขอน้ำร้อนด่วนเลยคร๊าบ”
อยากจะยกยิ้มไปกับพี่มหาแต่ก็ทำอย่างใจต้องการไม่ได้
กินยาหอมและดมยาอยู่นานกว่าเรี่ยวแรงจะกลับมาและตั้งสติได้ ทุกคนล้อมตัวโจมกันครบ ทุกสายตามองมาด้วยความเป็นห่วงและรอคอย สิ่งแรกที่โจมพยายามทำคือแย้มยิ้มส่งไปให้
“รู้สึกดีขึ้นหรือยัง”
ในมือป๋าเป็นนิตยสารที่โจมจำได้ว่าเป็นเล่มใหม่ที่พี่มหาเพิ่งซื้อมาพัดให้โจม มันน่าซึ้งใจตรงที่พี่มหายอมให้นี่แหละ
“ดีขึ้นแล้ว ป๋า เรากลับกรุงเทพกันเลยได้มั้ย ป๊าโจมไม่สบาย เข้าโรงพยาบาล”
“ได้สิได้ เดี๋ยวเราสองคนบินกลับไปก่อน ให้พวกนี้ขับรถตามไปทีหลังนะ”
“อืม แล้วป๋าจะไปโรงบาลกับโจมด้วยมั้ย”
“ไปสิไป ไม่ให้โจมไปไหนคนเดียวหรอก ไม่เอาอีกแล้ว”
ใจแบ่งเป็นสองทาง กลัวแต่ก็อบอุ่นใจ
ไม่ใช่เรื่องดีแน่ที่จะเอาป๋าไปเปิดตัว ไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้นเลย แต่โจมไม่มีความมั่นใจพอที่จะเดินเข้าไปหาป๊าคนเดียว ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่ตัวเองรู้สึกว่าอยากให้ป๋าอยู่ข้างๆ ทั้งๆที่แต่ไหนแต่ไรมาโจมก็จัดการอะไรๆเพียงตัวคนเดียวแท้ๆ มาวันนี้กลับรู้สึกกลัวขึ้นมาซะอย่างนั้น
“ป๊าไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อป๋าสิ”
มันต้องการจะปลอบใจ โจมรู้ เพราะนอกจากสายตาที่บอกว่าให้กำลังใจแล้ว มือมันยังบีบมือโจมเสียแน่น....แต่มันรู้จักป๊าโจมดีตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
ป๋าไม่รู้หรอก เราเป็นเด็กมีปัญหาเหมือนกัน แต่ครอบครัวเราต่างกัน
สิ่งที่ทำให้ต้องถอนหายใจออกมาระบายความกลัดกลุ้มเพราะไม่รู้ว่าป๊าล้มป่วยลงไปคราวนี้เพราะเรื่องฟ้องหย่าของเฮียหรือเรื่องอะไรกันแน่
ป๊าโจมไม่เหมือนพ่อป๋า!!
คนจีนที่เจ้าระเบียบและเคร่งครัดอย่างป๊าเทียบกับพ่อป๋าไม่ได้แน่ๆ ป๊าไม่ใช่ต้องการแค่ลูกประสบความสำเร็จในสิ่งที่ตัวเองต้องการแล้วจบ มันไม่ใช่แค่โจมจะต้องกลับไปช่วยกิจการของที่บ้าน แต่มันหมายถึงอนาคตทุกอย่างของโจมต้องผ่านการเห็นชอบของป๊า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานหรือแม้แต่คู่ครอง
มันไม่ง่ายแค่จะเดินเข้าไปแนะนำว่า ‘ป๊า คนนี้คือแฟนโจมนะ’ เหมือนอย่างที่ป๋าแนะนำกับพ่อ ทั้งๆที่เราเหมาะสมกันทั้งชาติตระกูลและฐานะ แต่มันติดอยู่แค่ว่าเราสองคนเป็นผู้ชาย แล้วลูกชายป๊าอยู่ในฐานะช้างเท้าหลังอีกต่างหาก
“ป๋ารออยู่ตรงนี้นะ”
‘ตรงนี้’ ที่ว่าคือแผนกต้อนรับลูกค้าของโรงพยาบาล โจมคุ้นเคยกับที่นี่ดี ตั้งแต่เล็กจนโตตระกูลเราทั้งตระกูลก็ฝากชีวิตไว้กับโรงพยาบาลนี้
“ได้ไงอะ”
ทั้งน้ำเสียงและแววตาบอกว่าไม่ยอมรับข้อเสนอที่โจมบอกไป สายตากังวลของป๋าเริ่มฉายชัดออกมาให้เห็นอีกแล้ว
“เดี๋ยวมา นะ ไม่นานหรอก”
อาจจะเร็วกว่าที่คิดไว้เพราะบางทีป๊าอาจจะไม่ให้ลูกชายคนเดียวคนนี้เข้าเยี่ยมก็ได้ เรื่องที่โจมทำทิ้งเอาไว้อาจหนักหนาสำหรับป๊าจนอาจจะตัดหางปล่อยวัดไปแล้วจริงๆ
“ป๋าจะแน่ใจได้ไงว่าโจมจะมา แล้วก็ใช้เวลาไม่นานอย่างที่บอก”
ถ้าป๋าเป็นเด็ก โจมจะคิดว่าสิ่งที่ป๋ากำลังทำอยู่คืองอแง แต่มันโตจนป่านนี้แล้ว มันใช่เรื่องที่จะมาทำหน้ากระเง้ากระงอดใส่โจมหรือเปล่า ไอ้ชีกอที่เก๊กตลอดเวลาในที่สาธารณะอย่างป๋าจะมาหลุดมาดเอาตอนนี้นี่นะ ถ้าไม่เห็นกับตา โจมจะไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด
“ที่นี่มันโรงพยาบาลนะ ไม่มีใครทำอะไรโจมได้หรอก ไม่ต้องเป็นห่วง”
“งั้นรีบมานะ แล้วก็ขอให้พ่อตาไม่เป็นอะไรมาก”
“ขอให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน”
มันอาจจะกลายเป็นเรื่องแปลก ถ้าใครมาเห็นว่าผู้ชายที่ไม่สนใจโลกสองคนอย่างป๋ากับโจมกำลังสบตาที่มีแต่ความกังวลให้แก่กันและกันอยู่
“ถ้ามีอะไรให้เรียกป๋านะ อย่าตัดสินใจคนเดียวล่ะ ไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วนะ รู้ไว้ด้วย”
“สั่งจัง รู้แล้วน่า กลัวต้องวางแผนไปชิงตัวประกันอีกหรือไง”
“ไม่วางแผนแล้ว ลุยเลย”
“เว่อ!! ไปแล้ว เดี๋ยวมา”
การที่มีคนอย่างป๋าอยู่ข้างๆมันก็ไม่ทำให้โจมเคว้งคว้างจนเกินไป ถ้าจะพูดตามความจริงแบบไม่ต้องรักษาฟอร์ม มีมันแล้วโจมก็มีกำลังใจนั่นแหละ
ฝ่ายบริการลูกค้าบอกโจมว่าป๊าอยู่ชั้นสิบสอง อาโกวก็พักอยู่ชั้นเดียวกันแต่คนละห้อง ถึงไม่ใช่เรื่องที่อยากจะรู้สักเท่าไหร่ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ที่ไม่มีชื่อเฮียอยู่ที่นี่ ทั้งๆที่นามสกุลเดียวกันและเป็นคนไข้ประจำของโรงพยาบาลนี้ แค่คีย์ข้อมูลเพียงชื่อเดียว มันก็น่าจะขึ้นมาครบทุกชื่อเหมือนที่มีชื่ออาโกวอยู่ด้วยนี่นา
ลิฟท์บอกว่าถึงชั้นที่โจมต้องการจะมาแล้ว ทันทีที่ก้าวขาออกจากลิฟท์และเลี้ยวไปทางห้องป๊าตามป้ายบอกทาง วูบหนึ่งรู้สึกกลัวแล้วก็ประหม่า การเข้าไปสู้หน้ากับป๊าครั้งนี้เป็นเรื่องที่ลำบากใจมาก ปัญหาที่โจมทำทิ้งไว้ก่อนไปเป็นปริศนาที่โจมยังไม่เคยเคลียร์กับป๊าเลยสักครั้ง โจมไม่รู้ว่าเฮียรายงานเรื่องตัวเองกับป๊าว่ายังไง แล้วหน้าคนที่รออยู่ข้างล่างก็ลอยเข้ามา กำมือเข้าหากันแน่นแล้วสูดลมหายใจลึก
ก๊อก ก๊อก แกร๊ก!! เอี๊ยด!!!
พยาบาลเฝ้าไข้หันมามอง ส่งยิ้มและยกมือไหว้ทักทาย ก่อนจะผายมือให้โจมเข้าไปแล้วเลี่ยงตัวออกไปจากห้อง
 ป๊านอนตะแคงหันหลังให้ เดาไม่ถูกเลยว่าป๊าแค่นอนพักธรรมดาๆหรือว่าหลับอยู่
“ป๊าครับ”
เงียบ!!ไม่มีเสียงตอบรับ ไม่มีการเคลื่อนไหว ขาก้าวเข้าไปใกล้คนป่วยมากขึ้น มือจะเอื้อมไปสัมผัสแต่ก็ยั้งไว้ทัน ความห่างเหินก่อตัวเป็นกำแพงกั้นกลางระหว่างเราสองคนเอาไว้ ระดับความเกรงใจพอกพูนขึ้นมาในใจเหมือนกับว่าป๊าเป็นแค่เพียงคนรู้จักที่โจมมาเยี่ยมไข้เฉยๆ ไม่ใช่บุพการีที่ทำให้โจมเกิดมาแต่อย่างใด
“ป๊าครับ หลับอยู่หรือเปล่า โจมมาแล้วนะครับ เป็นยังไงบ้าง”
“มาทำไม แกออกไปแล้วกลับมาอีกทำไม”
“ป๊า............!!”
ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่โจมต่อต้านความต้องการของป๊าแล้วถูกขับไล่ แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้โจมวูบโหวงในใจได้เท่าครั้งนี้ น้ำเสียงเยือกเย็นและท่าทางที่ป๊านอนหันหลังให้เหมือนตัดเยื่อขาดใยโจมจนขาดสะบั้นแล้วนั้น มันบีบอัดจนตีกระพือน้ำตาและก้อนสะอื้นออกมา
“หรือแกจะมาดูให้แน่ใจว่าชั้นตายไปแล้วหรือยัง หมอสมัยนี้เก่งนะ ชั้นเลยไม่ตายง่ายๆเค้าบอกว่าไม่กี่วันก็กลับบ้านได้แล้วล่ะ”
“ป๊าครับ ทำไมป๊าพูดอย่างนี้ล่ะ ผมไม่เคยคิดอย่างนั้น ไม่เคย”
ทั้งน้ำมูกน้ำตารวมไปถึงก้อนสะอื้นก็พร้อมใจกันตีความรู้สึกจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ป๊าด่าว่าโจมเลวระยำแค่ไหน มันยังเจ็บปวดไม่เท่าป๊าเข้าใจว่าโจมอยากให้พ่อของตัวเองตายหรอก
“แกทำอะไรไว้ แกสร้างปัญหาเอาไว้แล้วหนีไปกับผู้ชาย ไอ้ความวิปริตผิดเพศของแกมันทำให้ใครเดือดร้อนบ้าง สาแก่ใจแกหรือยังล่ะ ตอนนี้บ้านเราวุ่นวายกันไปหมด เฮียแกทะเลาะกับเมียถึงขั้นฟ้องหย่า เพราะแค่ต้องการไปตามให้แกกลับมา เค้าถึงกับโดนหางเลขขนาดนั้น แล้วไอ้ผู้ชายคนนั้นของแกก็ทำร้ายเค้าแทบปางตาย แกยังมีหน้ากลับมาให้ชั้นเห็นหน้าอีกเหรอ”
“ป๊าครับ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับป๊า มันไม่ใช่อย่างนั้น”
“ไม่ใช่อย่างไหน หรือแกจะปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นอะไรกับผู้ชายคนนั้น แกจะบอกชั้นว่าแกไม่ใช่พวกรักร่วมเพศอย่างนั้นเหรอ แกไปอยู่กับมัน แกหนีตามมันไป แกจะแก้ตัวว่ายังไง ห๊า แกจะแก้ตัวว่ายังไง”
“ไม่แก้ตัวครับ ผมไปอยู่กับเค้า ผมรักเค้าเป็นเรื่องจริง แต่ป๊าครับ เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับที่เฮียถูกทำร้าย มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับป๊า”
“หึ มันจะอย่างไหนแกก็ผ่าเหล่าไปเอาผู้ชายนั่นแหละ ชั้นไม่เคยสั่งสอนให้แกวิปริตผิดเพศ แต่แกก็ทำ สะใจแกหรือยังล่ะที่ให้ชั้นผิดหวังได้ขนาดนี้ นอกจากแกจะต่อต้านชั้นสำเร็จแล้ว แกยังทำให้ชั้นเหมือนตายทั้งเป็นได้ แกชนะแล้วโจม แกชนะป๊าแล้ว จะไปไหนก็ไปเถอะ ตระกูลเราไม่มีใครเป็นแบบแกหรอก”
“ป๊าครับ ผมขอโทษที่เป็นแบบนี้ แต่อย่าไล่ตอนนี้ได้มั้ยครับ ป๊าไม่สบาย ให้ผมทำยังไงก็ได้ แต่อย่าไล่เลยนะครับ”
“แกยังเห็นความสำคัญของชั้นอีกเหรอ แกจะรออะไรล่ะ ตอนนี้มันเป็นโอกาสของแกแล้ว ไม่มีใครคอยวิ่งตามแก เฮียแกถูกกระทืบปางตาย อาโกวกินไม่ได้นอนไม่หลับ ทุกข์ใจจนต้องหามส่งโรงพยาบาล ส่วนชั้นก็อย่างที่แกเห็นนี่ไงล่ะ คนเป็นโรคหัวใจตายได้ทุกนาทีแหละ แกไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”
“ไม่นะครับป๊า อย่าพูดแบบนี้ ผมขอโทษ ให้ผมแก้ตัวยังไงก็ได้ นะครับป๊า”
“ตัดขาดจากไอ้หมอนั่นซะ เลิกทำตัวอุบาทว์ๆสักที หยุดทำตัวให้ครอบครัวต้องอับอาย ป๊าจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องแกกับไอ้หมอนั่น กลับมาช่วยเฮียแกทำงาน ป๊ากับอาโกวจะหาผู้หญิงดีๆให้ เลิกเป็นซะไอ้เกย์รักผู้ชายด้วยกันน่ะ ถ้าแกไม่อยากให้ชั้นตาย เรื่องแค่นี้แกทำให้ชั้นได้มั้ยล่ะ”
“ป๊า...........................................”
ใจสลายมันเป็นแบบนี้เองเหรอ ความรักที่ฝืนธรรมชาติมันร้ายแรงขนาดนี้เลย โจมเคยคิดว่าผู้ชายด้วยกันรักกันได้ไม่นานเพราะมันฉาบฉวย มันง่าย แต่ไม่ใช่เลย ปัญหาของโจมไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้ แต่มันอยู่ที่ไม่มีใครรับเรื่องพวกนี้ได้
น้ำท่วมปากและสมองตีบตันเกินกว่าจะอธิบายให้ป๊าฟังว่าเรื่องมันเกิดขึ้นมาเพราะอะไร โจมไม่ได้เป็นเกย์เพราะป๋า ความรู้สึกรักเพศเดียวกันมันเกิดขึ้นมาก่อนหน้านั้น โจมไม่อยากโทษว่าเป็นเพราะการเลี้ยงดูที่ทำให้โจมไม่รู้จักใคร ไม่มีเพื่อน ตั้งแต่เล็กจนโตโจมมีแต่เฮียเท่านั้น เพราะมีแค่เฮีย โจมถึงได้เหมารวมว่ามันคือรักที่มากกว่าความผูกพันฉันท์พี่น้อง และเพราะเฮียยืนยันว่ามันใช่ โจมถึงได้ฝังใจมาอย่างนั้น แต่มันเป็นเรื่องที่อธิบายไม่ได้ พูดออกมาแล้วใครจะเชื่อ
ระหว่างโจมกับเฮียไม่ต้องลุ้นเลยว่าป๊าจะฟังใคร
ข้อเสนอของป๊าเป็นเรื่องที่โจมยากจะรับได้ แต่ไม่รู้เลยว่าจะหาทางออกยังไง ป๊าเป็นโรคที่ต้องได้รับการเอาใจใส่ ไม่ใช่แค่ไข้หวัดธรรมดา ถ้าโจมเลือกที่จะปฏิเสธนั่นหมายถึงโจมยอมรับความตายของป๊าที่มันจะเกิดเมื่อไหร่ก็ได้
“ทุกครั้งชั้นจะบังคับแกเสมอ แต่ครั้งนี้ชั้นให้แกเลือกได้ เลือกที่จะอยู่หรือเลือกที่จะไป ป๊าให้แกตัดสินใจของแกเอง”
แล้วตัวเลือกนี้มันต่างจากบังคับโจมตรงไหน พ่อกับแฟน มันมีคำตอบตายตัวอยู่แล้วว่าโจมต้องเลือกใคร ชีวิตโจมเป็นของคนอื่นมาตั้งแต่เกิดแล้ว ได้มีช่วงเวลาร่วมกันกับป๋าก็นับว่าเป็นบุญไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่
แล้วบุญมันก็คงติดตัวโจมมาได้เท่านี้ และโจมก็กินบุญเก่านั้นจนหมดแล้ว ไม่ใช่ป๋าที่เป็นคนยุติความสัมพันธ์ของเราอย่างที่เคยเข้าใจ แต่เป็นโจมเองที่ต้องหยุดชีวิตเด็กป๋าไว้เท่านี้
“ผมขอเวลาแค่ไม่นาน แล้วผมจะกลับมานะครับป๊า”
ไม่มีคำตอบ แต่โจมรู้ว่าป๋ายอมรับตามที่ขอ
เลือกที่จะใช้บันไดเพื่อลงไปหาคนที่รออยู่ข้างล่าง อยากจะยืดเวลาที่เหลืออยู่ให้มากที่สุด แต่มันก็แค่เอาไว้ปลอบใจตัวเองเท่านั้น ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ปลายทางมันบอกอยู่แล้วว่าจุดจบมันคืออะไร สมองขาวโพลนจนคิดไม่ออกว่าจะบอกคนข้างล่างให้เข้าใจยังไง โจมไม่เคยคบใคร เลยไม่รู้ว่าคำพูดที่จะยุติความสัมพันธ์กับใครสักคนต้องพูดแบบไหน
แผ่นหลังตรงยังรออยู่ที่โซฟาตัวเดิม จังหวะสาวเท้าค่อยๆลดลงอย่างช้าๆ อยากเก็บภาพคนๆนี้ไว้ให้ลึกที่สุด ถึงไม่เห็นหน้า แต่โจมรู้ว่าป๋ากำลังมีสีหน้าแบบไหน ไม้หลักปักขี้เลนอย่างป๋าที่ใครๆตราหน้าเอาไว้ จะต้องรอคอยโจมอยู่อย่างมั่นคงแน่ๆ แต่ตอนนี้โจมไม่สามารถตอบแทนความรู้สึกนั้นได้แล้ว
“ป๋า”
รอยยิ้มและท่าทีกระตือรือร้นนั้นทำเอาแทบกลั้นน้ำตาไม่ไหว โจมมองคนผิดไปจริงๆ ป๋าไม่ใช่แค่ผู้ชายที่รักสนุกไปวันๆ ตัวตนของป๋าที่โจมได้ยินผ่านน้ำลายคนอื่นนั้นผิดกับตัวจริงลิบลับ ป๋าก็แค่คนธรรมดาที่ปากกับใจตรงกัน บอกว่ารักโจมยังไงก็ทำให้เห็นว่าไม่มีอะไรที่ผิดไปจากสิ่งที่พูดเลยสักคำ
“เป็นยังไงบ้าง ป๊าแค่เครียดแล้วเหนื่อยไปใช่มั้ย คนแก่ก็แบบนี้แหละ บอกป๊าสิว่าเรื่องธุรกิจไม่ต้องเครียดหรอก ไม่มีนักเลงทางธุรกิจคนไหนเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องค้าขาย เดี๋ยวป๋าให้พ่อช่วย”
“ป๋ากลับไปก่อนนะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ มีอะไรร้ายแรงหรือเปล่า เรื่องไอ้เหี้ยนั่นเหรอ เรื่องผัวเมียทะเลาะกันก็ให้เคลียร์กันเองสิ ผู้ใหญ่ไปเกี่ยวอะไร ผู้ดีก็แบบนี้แหละ เอาแต่ใจ ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ เดี๋ยวป๋าแก้ข่าวให้ก็ได้ เรื่องที่มันถูกป๋ายำตีนน่ะ ถ้าโจมไม่สบายใจ ว่ายังไง หืม”
“มันไม่ใช่อย่างนั้น ป๊าเป็นโรคหัวใจ โจมต้องดูแล ป๋ากลับไปอังกฤษเถอะนะ ไปเรียนให้จบ แล้วกลับมาทำอะไรเพื่อพ่อบ้าง”
“ทำไมโจมพูดอย่างนั้นล่ะ รอให้ป๊าโจมหายก็ได้ ป๋าไม่รีบ เราจะไปเรียนด้วยกันไง ป๋ากลับมาคราวนี้ ตั้งใจจะเอาโจมกลับไปด้วยนะ”
“ป๋า เรามีความสุขกับความฝันมานานแล้วนะ ถึงเวลาที่เราต้องตื่นมาอยู่กับความจริงสักที”
“โจมหมายความว่ายังไง”
“เราสองคนเป็นผู้ชาย มันเป็นไปไม่ได้หรอก เราแค่สนุกกันแค่นั้นนะ โจมไม่มีเวลามาสนุกแล้ว”
“แค่สนุกบ้าอะไร โจมพูดอะไรออกมา สิ่งที่ป๋าทำทุกอย่างมันแค่เพราะป๋ารักสนุกเหรอโจม มันแค่นั้นเหรอ แล้วมันต้องทำแค่ไหนโจมถึงจะเข้าใจว่ามันคือรักล่ะ ห๊ะ”
สองแขนถูกมือแกร่งบีบแล้วเขย่าไม่ออมแรงจนปวดหนึบไปหมด มันเจ็บจนชา แต่โจมไม่มีแรงหรือมีใจจะไปขัดขืนอะไรหรอก แค่นี้มันยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำ ป๋าควรจะฆ่าโจมให้ตายหรือกระทืบให้จมตีนตามเฮียไปนั่นแหละถึงจะสาสมกัน
“ที่นี่คือโรงพยาบาลนะป๋า กลับไปเถอะ”
“ไม่ โรงพยาบาลก็โรงพยาบาลสิ โจมขึ้นไปคุยอะไรกับป๊าน่ะ ทำไมลงมาแล้วเป็นแบบนี้ เกิดอะไรขึ้น ป๋างงไปหมดแล้วนะ”
“ถ้าโจมบอกว่าเราต้องเลิกกัน ป๋าจะเข้าใจง่ายขึ้นหรือเปล่า”
“เพราะไอ้เหี้ยนั่นมันบังคับโจมอีกแล้วใช่มั้ย ทำไมมันไม่เอาเวลาไปตามง้อเมียมันล่ะ มันจะมาจองล้างจองผลาญโจมอีกทำไม หรือมันแค้นป๋า ถ้างั้นป๋ายอมนอนนิ่งๆให้มันกระทืบก็ได้ มันจะเอายังไงว่ามาสิ”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเฮียหรอกป๋า โจมเลือกเอง”
“อะ อะไรนะ”
“โจมเลือกเองป๋า โจมเลือกครอบครัวตัวเอง ป๋าก็ต้องเลือกครอบครัวตัวเองเหมือนกันนะ CEO เป็นตำแหน่งที่ใหญ่มาก ต้องปกครองคนเป็นพันๆป๋าต้องตั้งใจ”
“บ้าไปกันใหญ่แล้ว ป๋าไม่เลือกครอบครัวตรงไหนวะ ห๊ะ โจมเป็นเมียนะ เมียก็คนในครอบครัวป๋าเหมือนกัน แล้วป๋าไม่เลือกครอบครัวตรงไหน”
“แต่ผัวมันไม่ใช่คนในครอบครัวโจมนี่ป๋า โจมเป็นผู้ชายมีผัวไม่ได้ ครอบครัวโจมรับไม่ได้”
“มันจะอะไรกันหนักหนาวะ ขนาดความรักยังบังคับกันอีกเหรอ ไหนว่าแต่ชาติตระกูลดี มีฐานะไงวะ ป๋าเป็นลูกชายคนเดียว สมบัติทั้งหมดมันก็เป็นของป๋าอยู่แล้ว สุดท้ายมันก็ต้องกลายเป็นของโจมด้วย ทรัพย์สินป๋ามากกว่าสะใภ้ใหญ่ของตระกูลโจมแน่ๆ ป๋ามั่นใจ แล้วยังต้องการอะไรอีก”
“เราคุยกันตอนนี้ไม่รู้เรื่องหรอก ป๋ากลับไปสงบสติอารมณ์ให้ใจเย็นกว่านี้ก่อนนะ โจมต้องขึ้นไปดูป๊าแล้ว”
“โธ่เว้ย!!”
ป๋าลับสายตาไปแล้ว แผ่นหลังที่ค่อยๆทิ้งห่างออกไปทำให้โจมไม่มีแรงพอจะก้าวเดิน ไม่ใช่ครั้งแรกที่จะต้องมาเจ็บปวดเพราะรักไม่ได้ แต่โจมมั่นใจว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่คนอย่างโจมจะรัก
หมดจากเป็นเด็กป๋าโจมก็ไม่เหลือใจให้ใครอีกแล้ว


สวัสดีค่ะทุกคน ก็ยังยืนยันว่า ทุกเรื่องของ TRomance จบแฮปปี้นะคะ  :กอด1:
ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนมากๆ มาถึงปลายทางแล้วฝากคำผิดเหมือนเดิมนะคะ  :pig4: วันนี้รีบมาก ธุระยาวเหยียด เราคุยกันแค่นิดหน่อยนะคะ
รุ้งกินน้ำ มักจะเกิดหลังฝนตกหนักนะคะ  o18
ทุกคนสามารถกรีดร้องและระบายทุกอารมณ์ได้ที่แฟนเพจเหมือนเดิมค่ะ  :laugh:
ทางเข้าแฟนเพจ คลิกที่นี่ค่ะ

ออฟไลน์ kokikung

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-3
โหหหหหหหหหหหหหทำไมคนเขียนทำแบบนี้อ่า
นอนไม่หลับเรยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มันค้างยิ่งกว่าค้าง  :z3:
โอ๊ยยยยยปวดใจทำไมแบบนี้ ตอนนี้จิตรตกมากมาย
ว่าแล้วว่าพ่อโจมต้องมาแนวๆๆนี้ แอ๊บหรือเปล่าเพื่อให้โจมเลิกกับป๋า โอ๊ยเครียด
ไม่รู้จะเม้นไรเลย ตะลึงค้าง จิตตก สงสารโจม สงสารป๋า  :sad4:
 :sad4: o22 :m31: ขอให้ถึงปลายทางไวไว ตอนนี้จิตตกอย่างแรง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-07-2011 00:49:03 โดย kokikung »

ออฟไลน์ YouandMe

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 502
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
 :z13: จิ้มๆๆ

อ่านตอนนี้จบก็เกิดอาการ  :z3:
ขนาดเฮียไม่โผล่หัวมายังพ่นพิษให้โจมขนาดนี้เลยนะ มันน่าให้ป๋าไปยำเสียอีกรอบ  :z6:
หวังว่าป๋ากับโจมคงผ่านปัญหานี้ไปด้วยกันได้นะ  :เฮ้อ:

แก้...
แม่และน้าของฝ่ายชายถูกหามส่งโรงพยาลกระทันหัน --> โรงพยาบาล
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-07-2011 00:57:45 โดย YouandMe »

ladymoon_yy

  • บุคคลทั่วไป
 :fire: :m15: :monkeysad: :m15:

เจ็บมากๆๆๆ สงสารทั้งป๋าทั้งโจม คนหนึ่งคือแฟน อีกคนครอบครัว

 :z3: :z3: :z3:

ออฟไลน์ myapril

  • Tomorrow
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1436
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-3
กรีดร้องๆๆ โวยวายๆๆ :serius2:
อะไรกันคะเนี่ย. แต่ เข้าใจโจมนะที่ตัดสินใจแบบนี้
แต่เชื่อดิ ป๋าไม่ยอมหรอก รอแต่งเข้าบ้านป๋าเถอะ น้องโจม :z2:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-07-2011 01:00:09 โดย myapril »

ออฟไลน์ N.T.❁

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +324/-8

Giniz

  • บุคคลทั่วไป
อ่านตอนนี้แล้วอึดอัด หายใจไม่ออกไงก็ไม่รู้
เกลียดป๊าโจมมาก เรื่องแค่นี้รับไม่ได้ ขอ :z6: สักที

Cacao

  • บุคคลทั่วไป
โจมดราม่า ป๋ามาม่า ปะป๊าแย่มากกกกกกกกก !!!!!!!!!  :m31:

ออฟไลน์ naja-kitase

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 470
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-0
กระอักเลย
เจ็บแทนป๋ากะโจมอ่ะ  :o12:

ลาตายสามวินาที  :z13:

ค้างงงงงงง โทษฐานที่ทำร้ายจิตใจคนอ่านอย่างแสนสาหัส

*ถลาไปเกาะขา* มาต่อไวๆนะค๊า  :m15:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Azitten

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 365
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-0
 :sad4: :sad4: ไม่นะ
มันต้องมีทางออกที่ดีกว่านี้สิ ทำไมโจมตัดสินใจง่ายๆๆแบบนี้
ป๋า ต้องกลับมาเอาโจมไปให้ได้นะ

อย่าด่วนตัดสินใจสิ  :o12: :o12:

ออฟไลน์ jaymaza

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 265
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
ใจจี๊ดๆเรยอ่ะ

รอแฮปปี้ๆๆ

สงสารป๋า

,,, :]

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
 :m15: น้ำตาท่วมจอเป็นที่เรียบร้อย
เศร้าได้อีก ไม่อยากจะโทษ แต่ขอโทษหน่อยเหอะ
เปงเพราะไอ้เฮีย(เหี้ย)คนเดียวเลย :m16:

ps.มาต่อไวๆนะคะ แบบว่าทิ้งไว้นานแล้วมันอึดอัด :เฮ้อ:

ออฟไลน์ O[]OVampire

  • เพียงเธอสบตา...แทบลืมหายใจ เพียงเธอ...จากไป...ตราบชั่วลมหายใจ ...ไม่ลืม
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-0
ป๊าโจมก็ไม่ปล่อยวางซะบ้าง เอาแต่โทษคนอื่นแต่ไม่เคยกลับไปมองตัวเอง
อ่อนเพลียละเหี่ยใจกับครอบครัวของโจม ส่งสารทั้งคู่เลย

ออฟไลน์ zatamare

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 808
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +69/-1
ง่ะ ไอ้เฮียนี่ต้องพูดปกป้องตัวเอง จนคนผิดกลายเป็นโจมกับป๋าแน่ๆ


คิดข้ามขั้นอีกแล้วเรา :z3:

ออฟไลน์ Pa'veaw

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1305
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-1

ออฟไลน์ @BUA@

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +427/-8
งดออกความเห็น
จุก
พูดไม่ออก
 :monkeysad:

ออฟไลน์ ErosAmor

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 851
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-2
อ่านเเล้วปวดใจ  :เฮ้อ:
โจมดีเกินไป...น่าจะบอกป๊าไปเลยว่าเฮียมันก็เป็น ไม่ใช่เเค่โดนหางเลขจากที่โจมหนีไป เฮียก็ไม่ใช่คนดีอะไร
โจมน่าจะให้ป๋าขึ้นไปด้วย จะได้พูดถึงความจริงให้ป๊าฟัง ความจริงที่สองคนรักกันขนาดไหน
ถึงตอนนั้นป๊าจะยังรับไม่ได้ แต่ก็คิดว่ามันน่าจะดีกว่านี้
สงสารป๋าจัง สงสารโจมด้วย T T

ออฟไลน์ aorpp

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1274
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +250/-3
กระซิกๆๆ รู้สึกเหมือนคนแต่งกระชากหัวใจเรามาขย่ำขยี้   :o12: :o12: :o12:
ต้องจิ้ม  :z13: :z13: :z13: นี่แน่ะๆๆ
อย่าให้ค้างนานนะคะ พลีสสสสสส  :call:

ออฟไลน์ เฉาก๊วย

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2233
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +251/-6
แม้จะรู้ว่ายังไงก็แฮบปี้ แต่อ่านตอนนี้แล้วก็นะ..... :z3:  :เฮ้อ:
โจมไม่กลัวป๋าจะหันไปพึ่งยาอีกเหรอ   :sad4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด