เด็กป๋า โดย TRomance P.232 28-11-11 [แจ้งข่าวค่ะ]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เด็กป๋า โดย TRomance P.232 28-11-11 [แจ้งข่าวค่ะ]  (อ่าน 2166372 ครั้ง)

ออฟไลน์ LoveAholic

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 318
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-0
 :กอด1:   ให้กำลังใจ อิป๋าคนเก่ง เพราะจากที่อ่าน
ก่อนจะมาช่วยสุดที่รัก ต้องผ่านความยากลำบาก
มามากมาย ต้องอดทนกับความคิดถึงที่รุมเร้าอีก
แอร๊ยยย.  ความรักนี่มันช่วยดึงสิ่งดีดีในตัวป๋าจริงๆ
ประทับใจมากกก รวมถึงความรักของเพื่อนๆด้วย
ที่สำคัญดีใจกะพี่มหา ที่น้องเทียน ตอดรัด  :laugh:
(อ่านถึงตรงเน้ ขำสุดสุดอ่ะ )

ออฟไลน์ nopkar

  • เป็ด indy
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2159
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-3
ตอนนี้ไม่ค่อยมีน้องโจม แต่แอบมีมหากับเทียนนิดๆ น่ารักดีๆๆๆ

nam_lah

  • บุคคลทั่วไป
จะเรียกว่าเพื่อนหรือป่าวก็วัดกันที่ตรงนี้แหละ เน๊อะ ^^

ออฟไลน์ tiktok

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
มาเงียบยังไงก็หาเจอ
คิดถึงโจมกับป๋า

ออฟไลน์ chaoyui

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-3
รอตอนหน้า อยากอ่านอะไรหวือหวา :z2:

midnightblue

  • บุคคลทั่วไป
รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ

ออฟไลน์ kuku

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-1

nam_lah

  • บุคคลทั่วไป
ยังไม่มาหรอ  อยากอ่านจังเลยยยย :m3:

ออฟไลน์ pare_140

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1192
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-6
เมื่อไหรจะมาต่อ...

ออฟไลน์ mundoo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 282
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-2
รอ รอ รอ
รอแบบ ลั๊นลา!!!!!
อิอิ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ mild09

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 52
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
มานอนรอ "เด็กป๋า"

 :m1: :m1: :impress:

ออฟไลน์ myapril

  • Tomorrow
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1436
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-3
ไปหาพี่สิงห์มาค่ะ
ทำไมคนเขียนต้องถอนหายใจตอนจะต่อเรื่องนี้ด้วยอ่ะ ไม่จัดมาม่ามาเสริฟใช่ไหมคะ
 :z2:

tachibanramen

  • บุคคลทั่วไป
ฮู่ววววว สู้เค้านะป๋า
แอบอิจฉาโจมยังไงไม่รู้นะ ที่มีผู้ชายแบบป๋าเนี่ย
ชิชะ!

ออฟไลน์ kokikung

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-3
มารอ ออ รอ ร๊อ
 :call:

ออฟไลน์ lomekung

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1762
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-1


รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

kihaezzzzzz

  • บุคคลทั่วไป
ป๋า ป๋าขาาาา มายังคะ

WhatLoveIs

  • บุคคลทั่วไป
รอด้วยคนจ้า

ออฟไลน์ Pa'veaw

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1305
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-1
เปลี่ยนหัวข้อแล้วนิยายอยู่ไหนหว่า

รอๆๆๆค่ะ

 :z13: :z13: :z13:

midnightblue

  • บุคคลทั่วไป
เอิ่ม.....เรื่องยังไม่ลง หรือว่าชั้นงงอะไรรึป่าว
มีหัวเรื่องแต่คนแต่งลืมลงเรื่องรึเปล่าเนี่ยะ?????

ออฟไลน์ Seiki

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 838
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2726/-64
ตอนที่ 35 'เด็กป๋า'


เสียงเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดดังประสานเสียงกรีดร้องครวญครางยิ่งเพิ่มอารมณ์ความต้องการของคนเบื้องบนให้พุ่งทะยานสูง
ความคิดถึงทั้งหมดแสดงออกมาไม่รู้กี่ท่าต่อกี่ท่า ไม่เคยสนใจว่าเวลาผ่านไปเท่าไหร่ ผนังอ่อนนุ่มตอดรัดจวนเจียนจะคลั่ง แรงขยับที่สอดคล้องตอบรับกันเล่นเอาป๋าจะตายเอาให้ได้ วันนี้โจมร้อนแรงยิ่งกว่าวันไหนๆ ร่างขาวโพลนที่ชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ เสียงหอบกระเส่าเคล้ากับเสียงครางแหบทุ้ม แต่กลับเป็นเสียงที่กระตุ้นให้คนฟังเกิดความต้องการไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้กอดร่างที่อ่อนระทวยอยู่บนที่นอนคนนี้ แต่ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่ได้สัมผัส โจมไม่เคยทำให้ป๋ารู้สึกจำเจเลยสักครั้ง ต่อให้ไม่เคยเปลี่ยนท่าทางเพื่อเสริมสร้างบรรยากาศหรือเพื่อให้บทรักมันตื่นเต้นอะไร แต่โจมก็ทำให้ความรู้สึกไม่เหมือนกันเลย รู้ดีว่าตัวเองมีความต้องการสูงแค่ไหน ยิ่งอยู่ห่างกันไปแบบนี้ ยิ่งทิ้งช่วงห่างเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ป๋าไม่รู้จักจุดอิ่มตัวสักที
ร่างเรียบลื่นที่โดนป๋าลูบไล้เม็ดเหงื่อจนแตกตัวกลายเป็นน้ำอาบไปทั้งตัว ความมันวาวที่อาบร่างขาวโพลนยิ่งเด่นชัดในที่มืด แรงถาโถมเข้าออกยิ่งเพิ่มจังหวะเร็วและหนักหน่วงขึ้น แรงเสียดทานที่เกิดจากภาวะตอดรัดทำให้ป๋าควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป น้ำร้อนสีขุ่นขาวของตัวเองฉีดเข้าไปเต็มช่องทางรักจนเอ่อล้นออกมา เมื่อป๋าถอดอาวุธตัวเองออกมาจากฝัก เสียงร้องอ้าตอบรับตอนที่รู้สึกว่าน้ำอุ่นร้อนฉีดเข้าหน้าท้องตัวเองเต็มแรงเหมือนกัน
โจมทิ้งตัวนอนแผ่หราไปตามความยาวของเตียง เสียงหอบจ้วงอากาศเข้าปอดดังจนเตียงยังสั่นตามแรงหอบ ร่องรอยที่ป๋าเป็นเจ้าของกระจายไปทั่วทั้งร่างเรียบเนียน ป๋าไม่เคยเจอผู้ชายคนไหนมีขนน้อยได้เท่าโจมมาก่อน ลูบไปส่วนไหนก็เรียบลื่น เพลินมือจนห้ามตัวเองให้หยุดไม่ไหวสักครั้ง ไรขนอ่อนสีทองเหนือสะดืบเรียบลู่ไปกับหยาดเหงื่อที่ท่วมเต็มตัวและกำลังจะแห้งเพราะไอเย็นของแอร์ที่กำลังเป่ารด
“พอได้หรือยังป๋า ตั้งแต่มาถึงเรายังไม่ได้คุยกันจริงๆจังๆเลยนะ”
ขนาดเหนื่อยจนต้องหอบหายใจแต่โจมก็ยังประท้วงออกมาเมื่อป๋าเริ่มมือซนลูบไล้ไปตามกายชื้นเหงื่ออีกครั้ง
“ใช้ตัวคุยกันก็เข้าใจนะ ป๋ายังรู้เลยว่าโจมคิดถึงป๋าแค่ไหน ที่โจมต้องเหนื่อยขนาดนี้ เพราะโจมทำตัวเองนะ ทำให้เป็นห่วงแล้วก็คิดถึงมากก็ต้องโดนแบบนี้แหละ”
“อยู่ที่โน่นไม่ได้ปลดปล่อยเลยหรือไง”
“หมายถึงผ่านเครื่องหรือผ่านมือล่ะ”
“ไม่มีใครเค้านับตอนผ่านมือกันหรอก”
“ถ้าผ่านมือไม่นับ ป๋าก็ไม่ได้ระบายใส่เครื่องไหนเลยสักครั้ง”
“โกหก”
“ถ้ารู้ว่าที่อดทนรอเพื่อมาเจอว่าโจมจะชวนทะเลาะแบบนี้นะ ไม่มาเสียก็ดีหรอก”
ความเงียบทำให้ต้องเปิดตามองคนที่นอนอยู่ข้างๆ โจมนอนนิ่งๆ หายใจสม่ำเสมอแต่ไม่ได้หลับ เอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียงก็เห็นเค้านอนลืมตา ไม่ได้ร้องไห้อย่างที่นึกกลัว แต่พอเจอแบบนี้แล้วก็ไม่ได้ทำให้โล่งใจเลย เพราะตัวเองปากดี เพราะเห็นว่าโจมไม่ค่อยแยแสที่ป๋าแหย่เรื่องพวกนี้ แต่ไม่รู้อะไรที่ทำให้เค้าไม่ตอบโต้ จะว่ากำลังเหนื่อย โจมก็ไม่ได้นอนหอบอย่างเก่าแล้ว เค้าเข้าสู่ภาวะปกติแล้ว เนื้อตัวเปล่าเปลือยเย็นเฉียบเมื่อเอื้อมมือไปแตะ ดึงผ้าห่มมาคลุมให้ถึงหน้าท้องเค้าก็ยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรนอกจากนิ่ง
“โจม เป็นอะไร เงียบทำไม โกรธเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วเงียบทำไม”
“ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี”
“พูดอะไรก็ได้”
“กลับกรุงเทพกันเถอะป๋า แล้วต่างคนต่างไป ขอบคุณนะที่ลำบากมาช่วย”
“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ เมื่อกี้ป๋าพูดเล่น แต่อย่าพูดแบบนี้ดิ ไม่ชอบเลยนะ”
เงียบเหมือนเดิม แต่คราวนี้โจมไม่ได้นอนอยู่นิ่งๆอีกแล้ว เค้าขยับตัวลุกขึ้น ไม่หันหน้ามามอง ทำเหมือนห้องนี้เค้าอยู่คนเดียวโดยไม่มีป๋านอนอยู่ข้างๆ
“เดี๋ยวสิ จะลุกไปไหน”
“อาบน้ำ”
ถึงจะถูกรั้งข้อมือไว้ ถึงขาอีกข้างที่จะก้าวตามกันจะหยุดอยู่กับที่ แต่โจมก็ยังไม่หันมามองอยู่ดี คนที่หงุดหงิดและร้อนใจกลายเป็นป๋า พอเจอแบบนี้อยากจะยกตีนขึ้นมาตบปากตัวเองจริงๆ
“อาบด้วยกันสิ เลอะเหมือนกันนี่”
“ตามใจ”
ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นโจมก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย กี่เดือนที่ป๋าต้องทนรอเพื่อให้ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้อีก ถึงมันจะเป็นความสุขแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่ป๋ายังทำ ใครต่อใครต้องเดือดร้อนไปตามๆกันเพราะป๋าอยากอยู่กับโจม แต่พอได้เจอกันแล้ว ได้แสดงความคิดถึงกันไม่ได้สักครึ่งหนึ่งของความรู้สึกเลย โจมก็มาเฉยชาใส่แบบนี้ มันคงเป็นเวรกรรมที่ป๋าเคยทำไว้กับคนหมู่มากละมั้ง ตอนที่ป๋าเลิกที่จะสนใจใครเค้าคงร้อนใจเหมือนที่ป๋าเป็นอยู่ตอนนี้ก็ได้
ได้ยินเสียงน้ำจากฝักบัวตกกระทบพื้นเลยเลยสลัดความคิดที่ทำให้สมองหนักอึ้งออกไปแล้ววิ่งตามโจมเข้าไปในห้องน้ำ
คนที่ปิดตาแหงนหน้ารับน้ำจากฝักบัวก่อความรู้สึกหลากหลายให้ป๋า รักมาก หวงแหน และห่วงใยสารพัดไปหมด ผมเปียกเรียบลู่ไปกับลำคอที่ป๋าฝากรอยดูดไว้จนแดงช้ำ โจมผอมลงไปจากวันสุดท้ายที่เจอกันไปมาก ตัวขาวจัดเพราะไม่ได้โดนแดดเลย แทรกตัวเข้าห้องอาบน้ำร่วมกับคนที่ล่วงหน้าอาบไปโดยไม่รอบ้างแล้ว โจมเบี่ยงตัวให้ป๋าได้อยู่ในรัศมีของฝักบัวได้สะดวกๆ แต่ก็ไม่พูดอะไรกับป๋าอยู่ดี
“อาบน้ำให้หน่อยสิ”
บอกให้อาบให้ โจมก็เอื้อมมือคว้าฝักบัวลงมาแล้วให้สายน้ำรดไปตามตัวของป๋า ท่าทีเฉยชาเหมือนทำตามคำสั่งทำให้คนใจร้อนเป็นไฟทนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ตัวทั้งตัวของโจมถูกป๋าดึงรั้งเข้ามากอด ฝักบัวร่วงไปกระทบพื้น สายน้ำพุ่งขึ้นมาโดนเราทั้งสองคน แต่ไม่มีใครสนใจน้ำจากฝักบัวหรอก
แขนล็อคท้ายทอยให้หันหน้ามารับจูบ เค้าก็ยอมให้ป๋าบดจูบริมฝีปากอยู่อย่างนั้น ไม่มีทีท่าที่จะเปิดปากรับเรียวลิ้นที่ลากไปมารอจังหวะอยู่ด้านนอกเลย ให้จูบแต่ไม่ให้ความร่วมมือ ขัดใจแต่ก็ไม่กล้าทำอะไร
“โจม รู้นะว่ามีอะไรติดใจอยู่ใช่มั้ย มีอะไรก็พูดสิ อย่าเงียบแบบนี้ อย่าบอกว่าไม่มีอะไร อย่าบอกว่าไม่เป็นอะไร อย่าโกหกตัวเองสิ”
“ไม่ได้โกหกตัวเอง ไม่เคยบอกสักคำว่าไม่เป็นอะไร แต่ป๋าถามว่าโกรธหรือเปล่าไม่ใช่เหรอ ก็ตอบไปแล้วไงว่าไม่ได้โกรธ”
“แล้วทำไมถึงได้เงียบไปล่ะ โจมก็รู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องปกติของเราแน่ๆ ป๋ามีเรื่องจะคุยกับโจมมากมาย โจมล่ะ ไม่มีอะไรจะคุยกับป๋าเลยเหรอ เวลาที่หายไป ป๋าเคยอยู่ในความคิดถึงโจมบ้างหรือเปล่าล่ะ เคยอยู่ในความรู้สึกตลอดเวลาเหมือนที่ป๋านึกถึงโจมมั้ย เคยหรือเปล่าห๊ะโจม”
รู้เลยว่าเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองอีกแล้ว ยิ่งอ่านสายตาโจมไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ยิ่งร้อนใจ ไม่เคยคิดเลยว่าความรู้สึกที่เกิดจากรักเป็นตัวนำจะเจ็บปวดขนาดนี้ เราไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง ถึงจะมีเรื่องที่ไม่เข้าใจกันเราก็พูดคุยกันเสมอ แต่โจมในโหมดที่ไม่พูดอะไรเลยนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้ป๋าใจเย็นลงไม่ได้เลยจริงๆ
“ถ้าไม่เงียบป๋าก็หาว่ากำลังชวนทะเลาะ ป๋าคิดว่าโจมจะแกร่งขนาดที่จะทนฟังป๋าพูดอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่าไม่น่ากลับมาเจอกันอีกเหรอ”
ถึงน้ำจากฝักบัวที่พื้นจะพุ่งขึ้นมาตลอดเวลา แต่สายน้ำที่ไหลออกมาอาบแก้มโจมนั้นน้ำตาชัดๆ เค้าสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองปล่อยน้ำตาให้ป๋าเห็นมาแล้ว และยิ่งทำให้รู้ว่าโจมกำลังพยายามปรับตัวเองให้กลับมาเป็นโจมที่แข็งแกร่งคนเดิมและอยู่ตัวคนเดียวให้ได้ เค้าเงียบเพราะเค้าต้องอดทน แต่เพราะโดนป๋ากดดันและจี้เค้าหนักเกินไป เค้าเลยกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหวอีกแล้ว โจมสะอื้นหนักจนต้องทรุดนั่งยองๆกับพื้น แค่คำพูดจากอารมณ์ชั่ววูบของตัวเองไม่กี่คำ แต่ผลของมันร้ายแรงมาก มากจนป๋าอยากจะตบหน้าตัวเองให้หายโง่
“ขอโทษครับ ป๋าไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยนะ แต่ป๋าไม่เคยโกหกใคร ไม่เคยโกหกโจม พอได้ยินโจมพูดแบบนั้นอารมณ์มันเลยพาไปน่ะ จะเชื่อหรือเปล่าล่ะ นอกจากปืน มีด หรืออาวุธอะไรที่ทำให้ป๋าตายได้แล้ว ก็มีคำพูดตัดขาดจากโจมนี่แหละที่ทำให้ป๋าจะตายเอาได้ง่ายๆ”
“นายไม่รู้หรอก ในความพยายามที่จะต้องอยู่คนเดียวให้ได้ ในตอนที่ถูกตัดขาดจากโลกภายนอก ยังได้รู้ได้เห็นว่านายตอนที่อยู่อังกฤษนายมีความสุขแค่ไหน นายไม่มีแฟนอยู่ด้วย นายก็มีเด็กของนาย ในขณะที่โจมไม่มีใครแต่ป๋าก็ไม่เคยขาดใครเลยสักที”
“หมายความว่ายังไง รู้เห็นอะไรมาก็พูดสิ ป๋าอธิบายได้หมดแหละ แต่โจมจะเชื่อมั้ยอยู่ที่โจม”
“ไม่เคยคิดว่าจะต้องมาไร้สาระกับเรื่องพวกนี้เลยนะ ทั้งๆที่ทำใจมาตลอดว่าป๋ากับเด็กป๋ามันเป็นของคู่กันมานานแล้ว แต่พอเห็นนายถ่ายรูปแล้วก็ยิ้มได้ขนาดนั้น มันก็อดเจ็บไม่ได้เหมือนกัน แกล้งทำเป็นไม่สนใจเรื่องพวกนั้นแล้ว แต่พอเจอนายพูดแบบนี้ใส่ มันก็อดคิดไม่ได้ว่าสักวันหนึ่งก็อาจจะกลายเป็นแค่เด็กป๋าเหมือนคนอื่นๆอยู่ดี”
“หึงที่เห็นป๋าถ่ายรูปคู่กับผู้หญิงที่อังกฤษเหรอ เห็นรูปนั้นได้ไง”
“เฮียเอามาฟาดหน้าให้ดู”
“แล้วมันไปเอารูปนั้นมาจากไหน ช่างแม่งเหอะ จากไหนก็ไม่สำคัญหรอก สำคัญตรงที่ว่าเมียป๋าก็หึงเป็นนี่แหละนะ ไม่ปฎิเสธหรอกว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่ป๋าเคยควง เคยมีอะไรด้วยจริง เคยเลี้ยงดูด้วย แต่เค้ามีสามีมีครอบครัวไปแล้ว ไปเจอกันโดยบังเอิญ สามีเค้าถ่ายให้ ไอ้เฮียมันมัวแต่ดีใจที่จะทำให้ผัวเมียเค้าแตกคอกันได้ดิ เลยไม่รู้ห่าเหวอะไรเลยว่ารูปนั้นสามีเค้าเป็นตากล้อง ไปเอารูปมาจากเฟสบุ๊คเค้าหรือเปล่าเนี่ย ถ้าสืบจริงเรื่องแค่นี้ต้องรู้สิ”
“ไม่รู้ว่าเฮียไปเอามาจากไหน แต่บอกว่าเป็นผู้หญิงที่พ่อนายส่งไปให้แก้ขัดตอนเรียน”
“อืม ไอ้เหี้ยเอ้ยเฮียนั่นมันก็มีเหตุผลดีนะ แต่พ่อป๋าคงไม่ว่างส่งคนไปจากไทยหรอกมั้ง โสเภณีที่นั่นเยอะแยะไป จะเอาชาติไหนล่ะ ผู้ชายก็มีนะ หน้าตาดีๆทั้งนั้น”
“แล้วชาติไหนถึงใจนายที่สุดล่ะ”
“ไม่รู้สิ ถ้าไม่มัวแต่คิดถึงเมียก็ว่าจะลองดูทุกชาติแล้วจัดอันดับอยู่เหมือนกัน แต่ใจคิดถึงแต่เมีย เป็นห่วง เลยโทรจี้ซะจนรำคาญไง พอติดต่อไม่ได้ก็แทบจะพังอาร์ทเม้นต์แล้ว”
“พังทำไม”
“ไม่รู้ดิ หงุดหงิด อยากหาอะไรระบาย”
“สำหรับป๋าแล้วทุกอย่างต้องได้รับการระบายออกหมดเลยนะ”
“แน่สิ แม้กระทั่งความคิดถึงก็ต้องถูกระบายออก”
“อย่าทำสายตาแบบนั้นได้ปะ เห็นแล้วขนลุก”
“สายตาแบบไหน?”
“หื่นกามตลอดเวลาน่ะ”
“ฮ่าๆ แล้วมันเพราะใครล่ะ”
“เออ ยอมรับผิดก็ได้ แต่ยังไม่ยอมรับโทษนะ เมื่อยไปหมดทั้งตัวแล้ว ตัวซีดปากช้ำแล้ว สงสารกันบ้าง”
“ขอในเรื่องที่ให้ยากจัง”
“แล้วให้ได้มั้ยล่ะ”
“ได้ครับ แหะ แหะ อาบน้ำเหอะ ตัวซีดหมดแล้ว เดี๋ยวไม่สบายทั้งคู่”
ดุจริงๆ ไม่เคยมีใครกล้าดุป่าจริงจังเลยนะ แล้วคนอย่างป๋าก็ไม่เคยยอมใครจริงจังเหมือนกัน กว่าจะเคลียร์ให้เข้าใจกันได้ก็เกือบทะเลาะกันครั้งใหญ่ เพราะไม่ยอมพูดคุยกัน แต่อย่างน้อยเค้าก็ทำให้ป๋ามั่นใจได้ว่า โจมก็จริงจังในความสัมพันธ์ของเราสองคนเหมือนกัน ไม่ใช่ป๋าคนเดียวที่อยากเป็นเจ้าของคนที่รัก โจมก็อยากเป็นเจ้าของ แต่เค้ากลัวว่าการแสดงออกจะทำให้ตัวเองเป็นคนน่ารำคาญและเรียกร้องมากเกินไป โจมกลัวว่าการวิ่งไล่จะทำให้ป๋าวิ่งหนีเหมือนใครๆที่เคยผ่านมา แต่โจมนั่นแหละที่ไม่รู้ว่าคนที่พร้อมจะหยุดอยู่กับที่แล้วก้าวเดินไปในทุกที่ที่มีโจมก็คือป๋านี่แหละ
จะมีใครสักกี่คนที่เห็นคนตัวเปลือยเปล่าลูบไล้ฟองสบู่ไปตามเนื้อตัวแล้วไม่รู้สึกอะไร ถ้าคนนั้นไม่ใช่พระอิฐพระปูน มือบางถูกป๋ารั้งเอาไว้เมื่อฟองสบูถูกลากไล้ต่ำลงไปเรื่อยๆ คนที่ตั้งอกตั้งใจอาบน้ำให้ป๋าครั้งนี้ถึงกับต้องช้อนตาขึ้นมาแทนคำถาม
“ถ้าถูลงไปแล้วงูตื่น ใครจะรับผิดชอบ”
“ในห้องนี้มีใครสักกี่คนล่ะ”
“ตอบแบบนี้แสดงว่ายอม”
“อย่าเพิ่งสิ ให้มันตื่นอย่างที่บอกก่อน อย่าเพิ่งเนียนคลุกวงในนะป๋า”
“รู้ทัน มันผงาดตั้งแต่โจมบอกกลายๆว่ายอมป๋าแล้ว ไม่เชื่อก็มองสิ”
ไม่ได้หลอกให้โจมต้องก้มลงไปดู แต่ไอ้หนูของป๋ามันลุกขึ้นสู้แล้วจริงๆ ความต้องการทางธรรมชาติมันไม่เข้าใครออกใคร ป๋าไม่ได้ปั่น แต่ทุกอย่างมันเป็นไปเองอันนี้ป๋าไม่ได้ตั้งใจ ถึงโจมจะแค่ฟอกสบู่ให้ แต่มันก็เหมือนป๋ากำลังถูกเมียเล้าโลมนั่นแหละ ไม่ต่างกันเลย ไอ้หนูที่นอนสงบเรียบร้อยถึงได้แหกขี้ตาตื่นขึ้นมาตอนนี้ ตอนที่โจมขอพักแล้วป๋าก็รับปากว่าได้ ปากน่ะตอบรับว่าได้แต่ใจมันห้ามยากจริงๆนะ
“โจม”
ร้องเรียกเพราะโจมก้มลงไปมองแล้วไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสักที แต่พอถูกเรียก หน่วยตาดำกำลังตัดพ้อป๋าเต็มๆ
“นายนี่มันมักมากในตัณหาจริงๆนะป๋า”
ถึงปากจะต่อว่าแต่มือเค้าก็คว้าไอ้หนูเอาไว้ แหงนหน้ารอรับจูบจากป๋าอย่างรู้หน้าที่ ปากประกบปาก เรียวลิ้นสอดเข้าไปดูดกลืนอีกลิ้นที่อยู่ข้างใน เสียงอืออาเริ่มหลุดรอดออกมาจากลำคอเมื่อป๋าเริ่มจับไอ้หนูของอีกฝ่ายบ้าง ของโจมก็ตื่นตัวตอบรับมือป๋ารวดเร็วทันใจพอกัน สองมือบางเริ่มจับหัวไหล่ป๋าแน่นแล้วผลักตัวเองออกไปทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายเริ่มหายใจไม่ทัน ป๋ากวาดต้อนทั้งลิ้นและวนรอบโพรงปากจนลืมเปิดทางให้อากาศเข้าไปทำหน้าที่ของมันได้ เสียงไอค่อกแค่กดังออกมาหลังจากป๋าปล่อยให้ปากโจมเป็นอิสระ กำปั้นรัวทุบหัวไหล่ไม่ได้ตั้งใจลงแรงอะไรมากนัก
ในขณะที่ลำคอถูกซุกไซ้ ไอ้หนูของป๋าถูกโจมสาวไม่ขาดมือ คอโจมมีรอยเพิ่มอีกหลายต่อหลายรอยเพราะเจ้าตัวสาวไอ้หนูป๋าไม่หยุดมือนี่แหละ แล้วจะมาบ่นว่าป๋าตั้งใจทำให้อายไม่ได้ เรื่องนี้อารมณ์พาไปล้วนๆจริงๆ
“อ๊ะ”
ใครจะไปรู้ว่าโอกาสจะเกิดขึ้นตอนนี้ แค่ถูกป๋ากลืนกินยอดอกไปได้ไม่เท่าไหร่ อารมณ์จะทำให้โจมพลุ่งพล่านร้อนแรงได้ขนาดนี้ เค้าคุกเข่าลงไปกับพื้นห้องน้ำ สองมือจับสองขาของป๋าไว้ ปากแตะกับส่วนปลายของไอ้หนูป๋าจนหยดน้ำเหนียวใสไหลย้อนออกมา ลิ้นลากไล้ไปตามความยาวของไอ้หนูที่ตั้งฉากกับลำตัวป๋าเป็นที่เรียบร้อย แค่แตะลิ้นเลียและชิมคนอย่างป๋าทนได้ แต่อมแล้วดูดกลืนเข้าไปเล่นเอาป๋าซี๊ดปากด้วยความเสียวซ่านมันสุดจะทนจริงๆ โจมเก่งเกินไปแล้ว โจมอ่านเกมส์ออกว่าต้องใช้วิธีไหนที่เค้าไม่เหนื่อยจนเกินไป ถ้าโจมไม่ลงทุนทำแบบนี้ เค้าจะต้องเหนื่อยไปอีกนานเพราะป๋ามัวแต่เอ้อระเหยที่จะชิมเค้าจนกว่าจะทั่วทั้งตัว
ป๋าต้องยืดเวลาที่จะปลดปล่อยออกไปด้วยการทำแบบเดียวกับที่โจมทำบ้าง ทำแบบเดียวและจังหวะเดียวกันกับที่โจมทำเป๊ะ จะได้เข้าใจความรู้สึกว่าสุดทางใกล้จะมาถึงเป็นอย่างไร เสียงครางดังลั่นห้องน้ำ ยิ่งป๋าลงลิ้นหนักหน่วงเท่าไหร่ เค้ายิ่งผลักไหล่ต่อต้านให้พ้นจากอาการเสียวซ่านที่แล่นริ้วจวนเจียนจะปลดปล่อยไม่ไหว ไม่นานน้ำอุ่นเหนียวก็ฉีดเข้ามาในโพรงปาก จัดการกลืนกินมันลงไป และทำความสะอาดของส่วนตัวจนเกลี้ยง โจมยันสองแขนเข้ากับผนังห้องน้ำหอบหายใจถี่รัว ลำตัวโค้งงอเผยให้เห็นสะโพกขาวและช่องทางที่ป๋าอยากเข้าไปเด่นชัดขึ้น สองสอดมือเข้าไปจับเอวและดึงให้อยู่ในท่าทางที่พร้อมสำหรับสิ่งนั้น
“พร้อมมั้ยที่รัก”
“อืม อย่านานนะป๋า ขาสั่นจะไม่ไหวแล้ว”
“มันขึ้นอยู่ว่านายจะตอบสนองยังไงนะโจม ส่วนใหญ่นายจะบีบรัดซะจนอยากอบอุ่นอยู่ในนั้นนานๆ”
“คิดว่าตัวเองเป็นม้าศึกของบุเรงนองหรือไง”
“ลองดูมั้ยล่ะ”
“อ๊ะป๋า ไอ้บ้า ไอ้ๆ โอ๊ย อื้อออออออออออ”
นิ้วเปื้อนน้ำรักค่อยๆสอดเข้าไปเพื่อเปิดทาง หมุนควงอยู่ในนั้นจนกว่าช่องทางจะพร้อมสำหรับไอ้หนูที่กระตุกรอจวนเจียนจะร้องไห้อยู่แล้ว นิ้วที่คว้านอยู่ข้างในทำให้โจมแอ่นสะโพกเหมือนจะรอไอ้หนูคู่หมายอัตโนมัติ เสียงครางกระเส่าทำให้ป๋าคว้าไอ้หนูตัวเองหาทางเข้าผิดๆถูกๆ จูบป้อนเข้าปากคนที่แหงนหน้ามาดูม้าศึกก่อนออกทัพอีกครั้ง รสจูบเร่าร้อนมูมมามทำให้โจมลืมความเจ็บแสบที่หัวไอ้หนูค่อยๆสอดเข้าไป โจมขยับเพื่อช่วยให้เข้าไปจนมิดด้ามก่อนจะอ้าปากร้องซี๊ดยาวเมื่อป๋าเริ่มขยับ เค้าช่วยเต็มกำลังที่จะช่วยไหว แรงรัดทำให้ป๋าไม่กล้าเร่งจังหวะสักเท่าไหร่ ยิ่งเร่งยิ่งถึงปลายทาง แต่ป๋าอยากอยู่กับความอุ่นร้อนและเสียวซ่านการบีบรัดของโจมอีกสักพัก นั่นทำให้อีกฝ่ายขัดใจจนเป็นฝ่ายขยับเข้าหาป๋าเสียเอง
เจอเข้าไปแบบนี้ใครทนไหวก็บ้าแล้ว ทุกอย่างเลยต้องปล่อยเข้าไปตามธรรมชาติของมัน เสียงร้องครางและแรงกระตุกครั้งสุดท้ายทำเอาแทบจะทรุดลงไปกับพื้นห้องน้ำทั้งคู่ ไม่ใช่แค่คนควบเท่านั้นที่เหนื่อยหอบ แต่คนถูกควบก็ดูเหนื่อยล้าไม่แพ้กัน
แสดงความคิดถึงกันไปแต่เพียงเท่านี้ ก่อนจะจัดการอาบน้ำทำความสะอาดและจัดให้โจมเข้านอนอีกครั้ง ถ้าไม่มีเสียงเคาะประตูห้องป๋าก็ว่าจะล้มตัวลงนอนกอดคนที่หลับไปตั้งแต่หัวถึงหมอนแล้วแท้ๆ
“มีอะไรวะ”
เป็นไอ้มหาที่มาเคาะประตูห้อง สมองเลยกำลังรวบรวมคำด่าเต็มที่
“ไอ้ห่าป๋า มึงไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนมาเปิดประตูก็ได้ กูรอได้”
“ทำไมวะ”
“ตามแขนตามหัวไหล่มึงมีแต่รอยข่วนเต็มไปหมดเลย คอถูกดูดอีก ไอ้หน้าด้านเอ๊ย”
“แล้วมันแปลกตรงไหน หรือมึงไม่คิดว่าที่กูกับโจมหายเข้าห้องไปเป็นวันๆนี่ไปนั่งจ้องตาแล้วยิ้มให้กันเฉยๆ”
“เรื่องนั้นกูรู้แล้วเว้ย แต่มึงไม่ต้องเอามาโชว์ว่าเมียมึงร้อนแรงแค่ไหนก็ได้”
“มึงนี่ทำเหมือนคนไม่เคยนะ ทำไม เวลาเจอกับเทียนพวกมึงชวนกันสวดบทแผ่เมตตาให้สัตว์โลกหรือไง”
“ก็เปล่า  เอ่อ แต่ก็ไม่ได้เหมือนมึงแล้วกันน่าไอ้ป๋า”
“กูว่าอะไรหรือยัง แล้วจะมาหน้าแดงใส่กูทำไม เมื่อก่อนไม่เคยเขินอาย เดี๋ยวนี้สลิดนะมึง”
“เฮ้ยมหา กูบอกให้มึงมาตามไอ้ป๋า มึงหายมาตั้งนานสองนาน”
“กูมาเจอมันหน้าด้านใส่อยู่”
พอไอ้เบสหันมามองสำรวจป๋าตามคำบอกเล่าของมหา ไอ้เบสถึงกับหัวเราะแล้วส่ายหัวกับสิ่งที่เห็นทันที
“น้องโจมล่ะ”
“หลับไปแล้ว”
“หลับหรือสลบคาเข็มวะป๋า”
“ไว้ตอนมึงกับเทียนเหอะมหา”
“เออดีแล้ว แต่งตัวแล้วออกมาคุยกันหน่อย”
“เออ”
เข้าไปแต่งตัวไม่นาน ออกมาที่ห้องรับแขกพบว่านั่งหน้าสลอนกันทั้งสามตัว แต่ละตัวตีหน้าเครียดจนคิ้วต้องขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย
“มีอะไรวะ”
“นี่อะไรอะป๋า”
ที่เขี่ยบุหรี่วางอยู่กลางโต๊ะ ข้างในมีก้นกรองอยู่สองสามชิ้น
“ขี้บุหรี่ไง”
“ใช่มันคือขี้บุหรี่ แต่จากกลิ่นที่เหลืออยู่มันถูกยัดไส้ ป๋า ไหนมึงบอกว่าแค่ไม่อยากฟุ้งซ่านแล้วนี่ทำไม มึงคงไม่.............”
“วางใจเหอะเบส กูไม่ได้ติดหรอก แค่กูเครียดๆนิดหน่อย ไม่อยากแสดงออกมาให้โจมคิดมาก”
“เรื่องที่หนีมานี่ใช่มั้ย”
“เออ”
“เครียดก็ปรึกษาพวกกูสิป๋า พวกกูอุตส่าห์ตามมึงมาถึงนี่ ทุกคนเป็นห่วงมึง กลัวมึงทำอะไรใจร้อนแล้วไม่คิด ไอ้มหาถึงกับทิ้งเมียมาเลยนะเว้ย”
“มึงก็ย้ำเรื่องเมียจังเลยนะเบส ถ้าไม่มีใครมึงก็เอากันเองกับไอ้แย้สิวะ”
คนถูกพาดพิงออกตัวโวยวายกลบเกลื่อนทันที
“ขอกูมีเมียที่กินนมจากเต้าได้เหอะไอ้มหา ขอบคุณในความหวังดี”
ไอ้แย้ชี้หน้าห้ามมหาเสนอความคิดเห็นให้มันกับไอ้เบสเอากันเองอีก ก็ดีเหมือนกัน ให้ประเทศไทยมีโอกาสเพิ่มจำนวนประชากรบ้าง ทุกวันนี้ผู้ชายได้เสียกันเองแทบจะครึ่งประเทศอยู่แล้ว
“มึงยังมีซ่อนอยู่อีกหรือเปล่าป๋า เอาออกมาทิ้งเลยนะ กูขอร้องเลย”
“ไม่มีแล้ว กูติดตัวมาได้แค่นั้นแหละ ถ้าพวกมึงเห็นกูมีอาการก็กันกูให้ห่างจากโจมด้วยแล้วกัน”
“เออ ไหนมึงว่ามึงไม่ติดแล้วมึงจะมีอาการอยากยาต่อหน้าน้องโจมได้ไง”
“กูบอกเผื่อเอาไว้เว้ย ไม่อยากให้โจมรู้เรื่องนี้ ถ้ากูเครียดแล้วอยากดูดอีกกูจะหักดิบตัวเอง ไม่อยากใช้ยาตอนอยู่กับโจมด้วย แค่นี้โจมก็จะตายคาอกกูแล้ว”
“ยังรู้ตัวนะมึง พ่อมึงโทรมา”
“พ่อกูแล้วทำไมโทรหามึงล่ะเบส”
“เพราะลูกอย่างมึงปิดโทรศัพท์ไงป๋า”
“แล้วกูต้องโทรกลับมั้ย”
“ไม่ต้อง พ่อมึงแค่บอกว่าพี่ชายโจมรู้แล้วนะว่าใครเอาตัวน้องชายเค้าไป เค้าโทรไปถอนหงอกพ่อมึงถึงบริษัท”
“แล้วไง รู้แล้วว่ากูเอาไปแล้วไง เมียกูมันเอาไปขังไว้ กูไม่เหยียบหน้ามันก่อนเอาตัวโจมมาบุญเท่าไหร่แล้ว มึงแหละเบสห้ามกูไว้”
“ก็ถิ่นเค้านี่หว่า อย่าเส่ียงขนาดนั้นเลย เอาตัวน้องโจมมาได้ก็พอแล้ว”
“เออ แล้วมีอะไรอีก”
“มันบอกว่าให้มึงโทรไปเคลียร์กับมันว่าจะเอาไงก่อนที่พ่อโจมจะรู้เรื่องนี้”
“แล้วทำไมต้องเป็นกูที่โทรไปหามัน ทำไมมันไม่โทรมาหากูเอง”
“เออ พ่อมึงก็ตอบเค้าไปแบบนี้ว่ะ เค้าเลยอารมณ์ขึ้นเข้าไปใหญ่ บอกว่าจะเล่นงานไปถึงบริษัทมึงเชียวนะ”
“แค่เพิ่มตำแหน่งลูกเขยนักธุรกิจใหญ่ขึ้นมาอีกตำแหน่งแล้วคิดจะชนช้างก็เอาสิวะ กูจะว่าอะไร พ่อเค้าคงตั้งรับอยู่แล้วมั้ง น้ำเสียงเค้าดูร้อนรนหรือเตรียมจะด่ากูเปล่าล่ะ”
“เปล่าเลย เสียงพ่อมึงนิ่งและราบเรียบมาก เค้าจะจัดการแทนมึงด้วยซ้ำ”
“อะไรพ่อกูจะใจดีต้อนรับสะใภ้ลูกเจ้าสัวโรงสีขนาดนั้นวะ”
“พ่อมึงไม่อยากไปประกันตัวมึงข้อหาฆ่าคนตายต่างหาก เค้าถามว่าน้องโจมเป็นยังไงด้วยนะ”
“แล้วมึงว่าไง”
“กูรู้งานไง กูเลยบอกว่าอยู่กับน้องโจมมึงเป็นผู้เป็นคนขึ้นเยอะ ไม่มั่วไม่เมาไปวันๆ แล้วก็ไม่หากิจกรรมเสี่ยงตายทำเหมือนแต่ก่อนด้วย”
“เหมือนมึงจะเป็นเพื่อนที่ดีนะเบส แต่มึงหลอกด่ากูให้พ่อฟังชัดๆเลย”
“เค้ารู้เรื่องมึงดีพอๆกับพวกกูแหละป๋า เค้ารู้ว่าน้องโจมไม่ธรรมดาตั้งแต่มึงพาเข้าคอนโดแล้ว”
“เออ”
“เสร็จเรื่องนี้ มึงตั้งหน้าตั้งตาเรียนมารับช่วงพ่อมึงเลยนะป๋า เค้าทุ่มเทเพื่อการนี้โดยเฉพาะ”
“กูรู้แล้ว ไม่งั้นพ่อกูไม่เสียเวลาทุ่มเทให้กูแบบนี้หรอก ยอมที่จะส่งเสียโจมด้วยนะ ถ้ากูพาไปอังกฤษด้วย”
“เรื่องใหญ่ไปเปล่า แค่มึงเอาลูกเค้ามาหาดใหญ่เค้าก็เป็นฟืนเป็นไฟแล้ว”
“พ่อโจมกูไม่กลัวหรอก กูรู้ว่าเค้าไม่รู้ความเหี้ยของหลานตัวเอง”
“แล้วมึงแน่ใจเหรอว่าเค้าจะรับเรื่องมึงกับโจมได้ เค้าเป็นคนจีนที่เคร่งครัดในประเพณีนะเว้ยป๋า”
“อันนี้แหละที่กูเครียด ยอมรับได้หรือไม่ได้ กูก็ไม่คืนโจมให้หรอกนะเบส กูรักของกู”
“เห็นแก่ตัวนี่หว่า โจมเป็นลูกเค้านะเว้ย”
“เออ กูยอมรับว่าเห็นแก่ตัว แล้วเค้าล่ะเห็นแก่อะไร บังคับทุกทางจนโจมเก็บกดแบบนี้เพราะอะไรกันแน่”
“ใจเย็นๆนะป๋า เดี๋ยวเมียมึงก็ตื่นมาได้ยินมึงด่าพ่อตาหรอก”
“เฮ้อ เรื่องพ่อโจมไว้ก่อนเถอะ กูจะรอดูน้ำยาไอ้เหี้ยนั่นก่อน”
“นี่มึงขอหยุดเรียนเค้ากี่วันวะ”
“เรื่องนั้นช่างมันเหอะ จะกี่วันก็ช่างมัน จะต้องถึงกะเรียนใหม่เลยกูก็ไม่ว่า”
“มึงนี่นะ แล้วเด็กคนอื่นๆของมึงล่ะ ได้เงินจากมึงแต่ไม่ต้องบริการอะไรมึงเลยป่านนี้ไม่เอาไปเลี้ยงดูผู้ชายกันอีกทอดแล้วเหรอ”
“ช่างมันเหอะ ถ้าใครอยู่ในข่ายที่มึงว่ามาก็บอกกูด้วย กูจะให้บัญชีหยุดโอนเงินให้”
“เออ กูมีเรื่องจะคุยแค่นี้แหละ มึงไปนอนเหอะป๋า หน้าซีดเซียวขนาดนี้เสียน้ำไปเยอะสิท่า”
“เออ แล้วพวกมึงล่ะก็ดูเหมือนไม่ได้นอนเหมือนกันนะ”
“ไอ้หน้าด้าน มึงพูดออกมาได้ พวกกูไม่ได้นอนเพราะเสียงใครล่ะ”
“ใครใช้ให้มึงแอบฟังวะ แล้วมึงนะมหา ไม่ต้องไปจี้ให้เทียนรีบลงมาล่ะ ฮ่าๆ”
“ไม่ได้สำนึกเลยนะไอ้ป๋า มึงน่ะตั้งแต่มาถึงนี่ได้ออกไปเห็นแสงตะวันบ้างหรือยังวะ หมกตัวอยู่แต่ในห้องนั่นแหละ”
“ในห้องกูน่าสนใจว่าแสงตะวันเยอะว่ะมหา กูว่ามึงน่าจะเข้าใจอารมณ์คิดถึงเมียนะ เทียนลงมานี่อย่าจัดหนักเลียนแบบกูล่ะ”
“กูไม่มักมากในกามอย่างมึงหรอกนะป๋า”
“มึงไม่มักมากหรือว่าเทียนยอมให้ไม่มากกันแน่วะมหา อย่ามาเปรียบกับกูนะ มันคนละชั้นกันเว้ย”
“เออ ไอ้ผู้ชำนาญการ ไอ้หลงเมีย ทำเหมือนไม่เคยมีเซ็กส์ไปได้”
“มีกับคนรัก กับมีเพื่อระบายมันไม่เหมือนกันเว้ย”
“พอๆกันได้แล้ว มหา ตอนไอ้ป๋าไม่อยู่มึงก็ดูหงอย ดูเป็นผู้เป็นคน ดูเรียบร้อยดีนะ แต่พอไอ้ป๋ามา เขี้ยวมึงงอกมาจากไหนหนักหนาวะ กัดกันอยู่ได้ ทั้งคู่เลย แย้ มึงจะไปนอนเลยมั้ย กูหนวกหูเต็มทีแล้ว”
“มึงไปเหอะ กูดูละครจบแล้วตามไป”
“เออ กูไปนอนก่อนนะป๋า ไปแล้วนะเว้ยมหา”
“เออๆ ขอบใจมากเว้ยเบส กูไปนอนกอดเมียก่อนนะมหา อ้อ กูแนะนำว่าหมอนข้างช่วยได้นะ แต่ได้แค่นิดหน่อย ไปนอนละ ฮ่าๆๆๆ”


สวัสดีรอบที่สองของวันค่ะ ตอนนี้ตอบแทนคนที่บ้าจี้ไปตามพวกพ้องมากดไลท์ จนทะลุ 666 ไปเป็นเจ็ดสิบกว่าๆแล้ว แต่ละคนพยายามกันมากจริงๆ  :m16:
ตอนนี้ยาวกว่าทุกๆตอนเลยนะคะ พยายามจะให้ครบทุกอารมณ์ที่หายไปนาน คนเขียนกำลังทยอยขนของย้านบ้านค่ะ วุ่นวายไปหน่อยนะคะ
ขอบคุณคนอ่านทุกๆคน ฝากเรื่องคำผิดด้วยนะคะ ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ทุกคนด้วยค่ะ
วันนี้จัดเต็มแบบไม่เกรงใจบาปเนื่องในวันพระใหญ่กันเลยทีเดียว  :sad4:
ขอเชิญสนทนาไร้สาระ ท้วงติง ทวง กดดัน รวมไปถึงข่มขู่คนเขียนได้ในแฟนเพจค่ะ TRomance's Fanpage คลิกที่นี่ค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ TRomance  :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ kokikung

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-3
มาแล้ววววววว
ได้อ่านก่อนนอนเลยอ่า  o13
แต่ๆๆป๋าแกเลิกเลยนะ อยากให้โจมรู้จริงๆๆๆเลย
แต่อิเฮียเนี่ยยยยยย เกินไป เข้าหาพ่อแมร่งน่าจะโดนจัดการสะที
คอยเสี้ยมพ่อโจมยู่นั้นละ อีแอ๊บเอ๋ย เครียดดดดดดด
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-07-2011 23:09:00 โดย kokikung »

ออฟไลน์ Pa'veaw

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1305
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-1

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

nam_lah

  • บุคคลทั่วไป
ตามมาจิ้มก่อน  เดี๋ยวอ่านจค่อยมาเม้นท์น้าาาาาาาาา

ออฟไลน์ เก๋ไก๋เจ้าค่ะ

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 210
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-0
มาแว๊ววววววววววววววววววววววววววววว
ตามมาจากเฟสค่ะ 555

WhatLoveIs

  • บุคคลทั่วไป
^______________________^

ร้อนแรงดีจัง

ออฟไลน์ aisen

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
มาต่อแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ :mc4:

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
เป็นคำขอบคุณที่เรียกเลือดได้ดีจริงๆ

ออฟไลน์ rujaya

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1237
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +377/-1
 :m25: ตอนนี้ตายกันไปข้างเลยคะ   :z1:

แล้วก็กลัวเหมือนที่เพื่อนป๋ากลัว ป๋าอย่าเครียดแล้วแอบสูบอะไรที่ไม่ดีอีกน้า  ทุกๆคนเป็นห่วง

ออฟไลน์ river

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2398
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +231/-3
ดีใจจัง ป๋า-โจมรอเคลียร์กะเฮียหรือพ่อโจมดีล่ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด