หัวข้อ: เด็กป๋า โดย TRomance P.232 28-11-11 [แจ้งข่าวค่ะ]

[KOWPOON]

มาดักรอปล้ำโจม ...

โดนป๋า  

 อุ๊ ไม่ใช่ๆ  555     

คิดถึงหนูโจมแล้ว อ่าาาาา 

[Seiki]

สวัสดีค่ะ คนอ่านทุกคน ขอแจ้งข่าวนิดหน่อยนะคะ  

ความจริงแล้ววันนี้จะต้องลงเรื่องใช่ไหม (ห้ามใครบอกว่าเมื่อวานต่างหากล่ะ นะ  )

แต่เมื่อคืน คนเขียนนอน ตี4 ค่ะ (ปูทางไปหาข้อแก้ตัวกันสุดๆ)

แล้ววันนี้ดันมีนัดรับตัวอย่าง box set และ หนังสือที่ขอไว้ โปรเจคพิเศษนั่นแหละค่ะ

วันนี้เลยไร้ซึ่งสติและวิญญาณ เลยไม่ได้ปั่นเลยสักเรื่อง พรุ่งนี้จะต้องเอาตัวหนังหนังสือไปพิสูจน์อักษร
คิดว่าถ้าฟ้าไม่ใจร้ายเกินไป ไม่น้องโจมก็พี่สิงหา คงจะได้ลงเรื่องใดสักเรื่องก่อนนะคะ

ขอโทษนะคะ ที่ทำให้ต้องรอ:m5:

===================

แก้ตัวไปแล้ว เอ้ยยย   บอกเหตุผลไปแล้ว

ขออวดของหน่อยนะคะ มีหลายคนที่ตามน้องโจมหรือพี่สิงห์สั่งซื้อโปรเจคนี้กันใช่มั้ยค่ะ

เหมือนโฆษณาไปในตัวเลย.....จริงๆคนเขียนพยายามแจ้งอัพเดททางเมลล์ด้วยนะคะ

แต่คนอ่านที่ซื้อตอบกลับมาน้อยมาก ไม่รู้ว่าเมลล์ไปถึงหรือเปล่า ขออนุญาตอัพเดทหลายๆทางแล้วกัน

ตัวอย่าง box set กับหนังสือส่งมาให้ตรวจแล้วนะคะ กล่องใหญ่และหนามาก หนังสือทำออกมาดีกว่าที่คิดไว้ค่ะ
กังวลมาก เพราะคนเขียนตัดสินใจทำเป็นปกแข็งครั้งแรก แต่ออกมาดูดีดูแพงดูไฮโซ แต่ส่วนตัวแล้ว มันเหมาะที่จะเก็บมากกว่าเอาออกมาอ่านนะคะ
เล่มหนามาก (เท่าๆ แฮรี่ภาค 4 ภาคีนกฟีนิกซ์ เลยค่ะ) แต่ถ้าใครอ่านเรื่องหมาป่า ความหนาระดับนี้คงจะบ่ยั่นกันใช่มั้ยค่ะ

ใครที่ไม่ชอบอ่านหนังสือหนาๆ ก็อ่านกันในเล้านะคะ อยู่ในห้องจบแล้วทั้งสามเรื่องค่ะ  
แต่ใครที่หลวมตัวสั่งมาแล้วและโอนเงินแล้ว คนเขียนไม่คืนเงินนะ  

ปล.คนทำกล่องบอกว่า กล่องใช้เวลาทำนานกว่าหนังสือแน่ๆ (โรงพิมพ์เองก็บอกว่าใช้เวลานานค่ะเนื่องจากปกแข็ง จะนานกว่าปกนิยายธรรมดาปกติเวลาสั่งพิมพ์จริงๆ โรงพิมพ์จะใช้เวลา 5-7 วันในการพิมพ์ไม่เกินนี้ แต่ถ้าปกแข็งอาจจะต้องใช้เวลา 2 สัปดาห์ ค่ะ วันเวลาที่แน่นอนต้องรอหลังปิดโอนและสั่งพิมพ์จริงนะคะ)
คนเขียนเลยนับจำนวนคนที่โอนเงิน box set มาแล้ว ให้คนทำกล่องเริ่มทำไปก่อนค่ะ เผื่อว่าวันสังพิมพ์หนังสือจริง ทั้งกล่อง ทั้งหนังสือ ที่คั่นแม่เหล็ก จะเสร็จทันกันพอดี (ภาวนาว่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ)

รูปตัวอย่าง mock up box set และหนังสือค่ะ

๐ หนังสือคนอ่านใส่ปกพลาสติกใสเอาไว้นะคะ เผื่อดูรูปแล้วรู้สึกแปลกๆ

๐ ปกของพี่เมฆ ที่ดูยับๆนั้น เป็น texture ปกหนังสือจ้า คนเขียนให้พื้นหลังเป็นกระดาษยับๆ นั่นเอง

๐ ขอตัวอย่างปกคุณคนเดียวมา 2 แบบ คือแบบกระดาษปกอาร์ตการ์ดธรรมดาเหมือนปกนิยายทั่วไป กับปกกระดาษขาว texture เหมือนสมุดวาดเขียน ซึ่งออกมาแล้วให้อารมณ์ต่างกัน ส่วนตัวคนเขียนชอบกระดาษที่เหมือนกระดาษวาดเขียนนะคะ มันดิบๆอาร์ตๆดี แต่ข้อเสียที่พบคือ ตรงขอบพับ สัน เนี่ย สีมันจะถลอกจนเป็นสีขาวของกระดาษ เพราะถ้าเลือกปกแบบนี้ ทางโรงพิมพ์ไม่เคลือบให้อะคะ เดี๋ยวจะลองถามดูว่า จริงๆแล้วเคลือบมั้ย คนเขียนเลยถ่ายรูปตัวอย่างปกธรรมดามาให้ดูนะคะ

TRomance

 

[evil_kun]

กรี๊ดดดด ตัวอย่างสวยมากเลยค่ะ
เห็นแล้วอยากด๊ายยย >"<

คิดหนักเลยว่าจะซื้อดีมั้ย แบบว่ามีหมดแล้ว ยกเว้นเรื่องน้องขลุ่ย แถมหนาระดับฮาร์ดคอร์....

[TinyB]

นอนรอหนังสืออยู่ที่บ้าน 
ขอบคุณที่มาแจ้งข่าวนะครับ


 

[JJHJJH]

บวกๆ จ้า นานแค่ไหนก็รอนุ้งโจมได้ ^^

[Sornpattra]

คุณคนเดียวจะมาอยู่ในกำมือแล้ว
ไม่ได้สั่งเป็นชุด เพราะสั่งไปก่อนหน้านั้นแล้ว เสียดายจัง

[kokikung]

มาด้อมๆมองๆน้องโจมและป๋า
เมื่อไหร่จะมาๆๆๆๆ 
มารอ ตอนต่อไปจัดแบบยาวๆๆเลยน้าคุณ
อยากอ่านไวไวไว 

[coffin]

โอ๊ยๆๆ  จะน่ารักไปไหน

[pp4]

boxset งามมาก....

[taroni]

รับทราบ รอน้องโจมต่อไป

[NCJung]

สั่งไปแล้วคับ อิอิ
ครั้งนี้ไม่พลาดแน่

[iota]

งานนี้ได้อ่านอีกเรื่องละรอบสองรอบแน่ๆ
จะหนาหรือจะหนักไม่กลัวอยู่แล้วขอให้ถูกใจคนอ่านเป็นพอ
ขอบคุณ TRomance ครับ

[ToffeE_PrincE]

อ่อย นึกว่ามาลงเรื่องต่อ รีบคลิ๊กเข้ามาไม่ทัน 
แต่ให้อถัยน่ะครับ เพราะบ๊อกเซ็ต แท้ๆเลย

 

[TinyB]

ป๋าอยู่ไหนหน๊อ 

[hikaru00]

หวานนนน น่ารักกันจริงๆ อยากให้อยู่ในอารมณ์หวานๆ ต่อไปนะคะ ไม่อยากให้เข้าดราม่าเลย สงสารทั้งโจมทั้งป๋าอ่ะ

ถูกใจพี่มหา อิอิ บรรยายได้แซ่บมาก เมื่อไหร่จะกดเทียนทำเมียซักทีล่ะ รออยู่นะ

[indy❣zaka]

คิดถึงน้องโจมแว้วววววววววววววววว
 

[A_ay]

น้องโจมของป้าาาา

[Seiki]

ตอนที่ 22 'เด็กป๋า'

ฟ้ามืดครึ้ม ลมกรรโชกแรง เสียงครางครืนของฟ้าเหมือนจะถล่มลงมาได้ทุกนาที สายฝนกระหน่ำลงมากระแทกกระจกจนน่ากลัว บรรยากาศมุมสูงยามค่ำคืน

ของกรุงเทพมหานครที่มองฝ่ากระจกห้องนอนออกไปตอนนี้ ไม่มีอะไรน่าดูเลย พายุฝนพาบรรยากาศขมุกขมัวบดบังแสงสีของเมืองหลวงเสียมิด
ทางเลือกที่น่าจะดีที่สุดของคืนนี้ไม่พ้นนอนขดใต้ผ้านวมผืนหนา ให้เสียงฝนที่กระแทกกระจกตลอดเวลาเป็นเสียงกล่อมเข้านอน
นั่นคงจะเป็นทางเลือกของคนส่วนใหญ่และคนที่หลับสนิทอยู่ใกล้ๆในตอนนี้



แต่ไม่ใช่ป๋า!!!


คนที่ความอดทนต่ำและขีดความรำคาญพุ่งสูงไม่ต้องดูเวล่ำเวลาอย่างป๋าแล้วนั้น
ไม่ใช่นอนไม่หลับเพราะรำคาญเสียงฝนหรือฟ้าร้องฟ้าผ่าหรอก

จะมีคนบ้าที่ไหนที่นั่งตาสว่างเพราะนอนไม่หลับได้ด้วยรอยยิ้มอาบหน้าแบบป๋า

สาเหตุที่มาของรอยยิ้มก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฟ้าอีกนั่นแหละ


แต่มาจากคนที่นอนหลับไม่รู้ร้อนรู้หนาวอยู่ข้างๆนี่ต่างหาก
คนที่ขึ้นชื่อได้ว่าคุณชายไม่แพ้ป๋า คนที่ไม่น่าจะอดทนภายใต้เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่านี้ได้ คนที่อาจจะไม่โวยวายกับสถานการณ์แบบนี้แต่อาจจะนั่งตาสว่างเป็นเพื่อนป๋ากลับหลับสนิท



วันนี้โจมเหนื่อย เหนื่อยมาก



สาเหตุไม่ใช่เพราะช่วยงานมหาแต่สาเหตุที่ทำให้คุณชายนอนหลับตาพริ้มขนตายาวเป็นแพได้น่ามองไม่มีเบื่อคนนี้ มาจากป๋า
ลำพังมหาไม่ได้ใช้งานอะไรโจมมากไปกว่าจัดชุดสังฆทานหรอก ตราบใดคนที่วนเวียนอยู่ใกล้โจมคือป๋า ไม่มีถ้อยคำสั่งห้ามแต่อย่างใด มหามันรู้งานของมันเอง
แต่ที่โจมต้องเหนื่อยเป็นเพราะความไม่รู้จักพอของคนที่นั่งตาค้างเป็นเพื่อนฝนอยู่ตอนนี้ต่างหาก ใครใช้ให้วันนี้โจมทำตัวน่ารักใส่?





รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น




คนอย่างป๋ากำลังยอมรับกับตัวเองว่ากำลังหลงผู้ชายคนหนึ่งจนโงหัวไม่ขึ้น ไม่รู้อะไรในตัวโจมที่ทำให้ป๋ารู้จักกับคำว่าคนเดียวก็เพียงพอแล้ว
ท่าที่เฉยชาแต่ว่าไม่เคยต่อต้านความต้องการของป๋าละมั้ง?

โจมไม่เคยเอาอกเอาใจ เพราะคนอย่างป๋าไม่ชอบใครที่สอพลอจนน่ารำคาญ ประจบจนรู้ว่าจริงๆแล้วต้องการอะไรจากป๋ากันแน่



ความจริงแล้ว!! คนอย่างป๋านั้นก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่อยากจะเป็นฝ่ายดูแลใครสักคนเองถ้าถูกใจและถูกชะตาขึ้นมา
แต่มันก็คงจะเป็นเรื่องใหญ่ในสายตาเพื่อนฝูงและคนรอบข้างอีกนั่นแหละ ความจริงแล้วคนที่รู้จักป๋าดีที่สุด คือน้องสาวตัวน้อยอย่างหนูดีต่างหาก น้องสาวที่ทำให้คนอย่างป๋าแสดงตัวตนที่เป็นธรรมชาติจริงๆออกมา

คนที่สองที่คิดว่าอยู่ด้วยแล้วป๋าเป็นตัวของตัวเองที่สุดแล้วก็คือคนที่นอนตะแคงข้างหันหลังให้ ผ้านวมผืนใหญ่พาดผ่านแค่ช่วงเอวบาง แผ่นหลังกว้างเรียบเนียน แต่เต็มไปด้วยร่องรอยแห่งกามอารมณ์

ฝนตกเหมือนฟ้าถล่มนั่นป๋าใช้ความรู้สึกรับรู้เอาต่างหาก เพราะความจริงแล้วยังไม่มีนาทีไหนที่ป๋าละสายตาจากแผ่นหลังนี้เลยสักนาที รอยแดงคล้ำที่กระจัดกระจายไปทั่วแผ่นหลัง ป๋าก็มองมันด้วยอารมณ์สุนทรีย์


แน่ล่ะ!! ในเมื่อเป็นคนทำรวยพวกนี้ไว้เองแล้วไม่ให้อารมณ์ดีแล้วจะให้ไปเหวี่ยงเอากับใคร ตั้งแต่วันที่โดนทำร้ายแล้วกลับมา

วันนี้โจมยิ้มได้มากที่สุดแล้ว ถึงยังหลุดจมอยู่กับความเศร้าให้เห็นอยู่บ้าง แต่เค้าก็ยังมีรอยยิ้มและแสดงอารมณ์ไม่พอใจออกมาทางสีหน้าเวลาที่โดนแหย่

ที่ผ่านมาป๋าเหลวไหลเพราะอะไร? ถึงตอนนี้ก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้พอๆกับอะไรที่มาดลใจให้ป๋าอยากหยุดชีวิตเสเพลเสียที


เพราะเหนื่อย
เพราะเบื่อ
เพราะอิ่มตัว


หรือเพราะใครที่คิดว่าถูกใจและอยู่ด้วยได้แล้วกันแน่ ไม่ใช่หรอก ป๋าไม่ได้คิดอยากจะถอดเขี้ยวเพราะหลงในร่างกายของโจม แต่ก่อนหน้านั้นป๋าก็แค่อยากจะลองใช้ชีวิตแบบที่พ่อใช้ดู อยากจะรู้ว่าความรักที่ไม่มีอยู่จริงอย่างที่พ่อเคยบอกมันเป็นยังไง แล้วป๋าก็ได้เรียนรู้ว่ามันไม่ใช่รักจอมปลอม มันเรียกว่ารักไม่ได้ ในเมื่อเรามีความสัมพันธ์กันแค่ทางกายและผูกพันกันแค่ดูแลด้านการเงินให้แก่กันเท่านั้น มันก็แค่ซื้อบริการ พ่อไม่น่าจะเอาสิ่งเหล่านั้นมาเปรียบเทียบกันเพียงเพราะแม่ทิ้งเราสองคนไปเลย พ่อสร้างธุรกิจจนประสบความสำเร็จได้ เพราะความทะเยอทะยานและไม่ต้องการที่จะแพ้ มันแค่ความสุขนอกกาย แต่ในใจพ่อทุกข์เท่าเดิม

ล้มตัวลงนอนเพียงเพราะเช้าวันใหม่เข้ามาเยือนได้สองสามชั่วโมงแล้ว เสียงฝนและเสียงร้องของฟ้าสงบลงเหลือแค่เม็ดฝนที่ยังตกตกเปาะแปะให้คนอย่างป๋าได้รำคาญก่อนนอน

การได้ซุกตัวลงในผ้าห่มผืนเดียวกันและเอาแขนกอดก่ายคนอีกคนไว้ ก็ช่วยให้หายจากรำคาญเสียงฝนไปได้บ้าง...นิดหน่อย

แสงแดดที่สาดเข้ามาของวันใหม่ที่ผ่านไปนานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ ไม่ได้ทำให้คนที่นอนทีหลังอย่างป๋าตื่นได้เท่ากับแรงเหวี่ยงที่ดีดตัวออกจากอ้อมแขนหรอก
จะว่าโจมอายที่ถูกป๋ากอดไว้ทั้งคืนก็คงจะไม่ใช่ โจมโดนมากกว่านั้นไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้รอยสีแดงคล้ำยังเป็นจ้ำๆทั่วแผ่นหลังอยู่เลย คนที่ดีดตัวลุกขึ้นนั่ง กระชากอารมณ์บางอย่างของป๋าให้ลุกกระพือแต่เช้า

ร่างเปลือยเปล่าที่ผ้าห่มร่นไปหยุดอยู่ที่เอวเป็นภาพที่ชวนให้คิดไปไกล ถ้าไม่ติดว่าโจมทำหน้าตาแตกตื่นครั้งแรกให้เห็น เป็นอาการกระตือรือร้นครั้งแรกที่โจมมีภายใต้ใบหน้าเฉยชาที่ป๋าเจอมาตลอด

“มีอะไรเหรอ ไม่พอใจที่ถูกกอดหรือไง”

“เปล่า”

“แล้วเป็นอะไร”

“อึดอัด เหมือนฝันว่ามีอะไรมารัดตัวทำให้หายใจไม่ออก”
พูดแบบนี้ด่าป๋าว่าไอ้เหี้ยเลยดีกว่าไหมโจม เล่นเอาตกอกตกใจหมด นึกว่าเป็นอะไร

“งั้นก็นอนต่อได้แล้วสิ”

“อืม แล้วเมื่อคืนฝนตกเหรอ”

“เปล่า”

“แล้วทำไมพื้นระเบียงข้างนอกถึงเปียกล่ะ”

“ก็พายุเข้าเลยน่ะสิ”

“เหรอ ทำไมชั้นถึงไม่รู้สึกว่าฝนตกเลยล่ะ”

“ไม่แปลกหรอก นายนอนเหมือนเป็นเพื่อนกับความตายซะขนาดนั้น”

ไม่รู้ตาฝาดไปหรือเปล่า ที่เหมือนจะเห็นว่าคุณชายน้ำแข็งเค้าแอบค้อน

“เมื่อวานเหนื่อยนี่”

“เหนื่อยตอนไหนล่ะ ตอนกลางวันที่ช่วยมหา หรือว่า......................?”

“ว่าอะไร จะพูดก็พูดมาเลย”

“เหนื่อยตอนกลางคืนที่ต้องช่วยป๋า”

“ทั้งสองอย่าง ที่เว้นจังหวะให้ลุ้นนี่กะจะให้อายหรือไง ใช้ไม้นี้ผิดคนหรือเปล่า”

ถอนคำพูดตอนนี้จะยังทันมั้ยนะ ที่คิดว่าจะหยุดแล้วเดินไปพร้อมๆกับใครสักคน ใครคนนั้นที่ไม่ค่อยพูดค่อยจา แต่ลึกๆข้างในบอกว่าคนนี้แหละเหมาะกับคนขี้
รำคาญและเกลียดคนที่ปรุงแต่งพฤติกรรมเพื่อมาเอาใจป๋าที่สุดแล้ว

แต่คนที่ไม่ค่อยพูดคนนั้น จะต้องไม่รู้ทันและเถียงป๋าเป็นไฟแบบนี้สิ

คนอย่างป๋ายังไม่เสียเสียหน้าให้ใครเลยนะ...อย่าให้มันมีครั้งแรกเอาวันนี้เลย

“ชั้นก็เหนื่อยไม่แพ้นายหรอกน่า ก็ออกแรงเท่าๆกัน ยังไม่สลบเหมือนนายเลย”

“ชั้นมันคน ไม่ใช่นายนี่จะได้อึดขนาดนี้”

“แล้วไม่ดีเหรอ”

“อะไรไม่ดี”

“อึดน่ะ ไม่ดีเหรอ แต่เห็นนายก็ตอบสนองกลับมาดีเลยนะ”

“ทะลึ่ง!!!”

ขอโทษเถอะครับ...ตั้งแต่คร่ำหวอดในสมรภูมิมายังไม่มีใครที่โดนป๋าเกี้ยวขนาดนี้แล้วนิ่งได้เท่าโจมเลยนะ ถ้าไม่บิดตัวเขินอาย ก็ต้องแกล้งทำผ้านวมร่นลงไปให้มากกว่านี้สิน่า แต่โจมไม่ทำอะไรสักอย่าง ไม่เลิกผ้าขึ้นแต่ก็ไม่ได้ร่นผ้าลงไปให้ป๋าต้องลุ้นไปมากกว่านี้
โจมตัวจริงกลับมาเร็วจังนะ

“อ๊ะ จะทำอะไรน่ะ”

รู้ว่าโจมตกใจถึงได้ปัดมือป๋าออกมาแบบนั้น มันเป็นสัญชาตญาณการป้องกันตัวของคน เพราะเค้าสะบัดหน้าหนีเพราะตกใจแค่ครั้งเดียว หลังจากปรับตัวให้เป็นปกติได้ เค้าก็ยอมให้เอามือลูบแก้มอย่างที่ตั้งใจจะทำตั้งแต่ตอนแรก แววตานิ่งแต่แฝงไปด้วยความเศร้าที่กระตุ้นให้คนไม่ยอมใครอย่างป๋า อยากค้นหาคำตอบมากๆว่าเกิดจากอะไร หน่วยตาคมกวาดตามองตามมือที่เกลี่ยไปทั่วแก้มเนียนตลอดเวลา แล้วมาหยุดที่เดียวกันคือมุมปาก

“หายสนิทดีแล้วนะ ไม่เจ็บแล้วใช่มั้ย”

“อืม”

“ไอ้อืมของนายเนี่ยมันแปลว่าอะไรล่ะ”

“ก็นายบอกว่าแผลหายสนิทแล้วมันก็ไม่เจ็บแล้วน่ะสิ ที่นายว่ามาก็ถูกแล้ว”

“โจม”

“หืม”

“มีอะไรจะเล่าให้ฟังบ้างหรือเปล่า”

โจมก็ยังเป็นโจมคนเดิม ที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ดูเหมือนป๋าจะก้าวข้ามเส้นแบ่งที่ล่วงเกินเรื่องส่วนตัวเกินไป สิ่งแรกที่เค้าจะหลีกเลี่ยงคือเงียบ หรือไม่เค้าก็จะโพล่งออกมาเรียกร้องสิทธิส่วนบุคคลที่พึงมี

แต่คนอย่างป๋าก็ทำตัวดีมาตลอดนะเว้ย(อันนี้งอแงกับเทวดาฟ้าดิน) ปฎิบัติตามเงื่อนไขที่โจมสร้างอย่างเคร่งครัด ตั้งแต่วันที่รับปากจนก่อนจะอดใจไม่ไหวไปเมื่อคืน ป๋ายังไม่เคยยุ่งกับใคร ยังไม่เคยไปหาเด็กในฮาเร็มคนไหนเลยสักคน ถ้าไม่นับเงินทองที่ต้องให้เค้าใช้เป็นปกติแล้วล่ะก็ ป๋ายังไม่ได้นอนกับใครเลย เพิ่งจะมาระเบิดลาวาใส่โจมเป็นคนแรกหลังจากห่างหายไปหลายวัน ถ้าไม่หลับสนิทเป็นตายโจมน่าจะรู้ดีว่า พายุที่เดือดคลั่งเมื่อคืนนั้นแพ้พายุกามอารมณ์ป๋าไปหลายขุม ร่องรอยเหมือนสัตว์ป่าดุร้ายที่หิวจนโซถึงได้ฝากรอยไว้ทั่วทั้งตัวแล้วก็แผ่นหลังขนาดนั้น ป๋าแน่ใจว่าโจมเห็นและรู้สึกถึงหลักฐานที่ป๋าฝากไว้แน่ๆ แค่ก้มหน้าลงมองตัวเองสักนิด ก็จะรู้ว่านิ้วมือที่มีอยู่คงไม่พอกับรอยรักที่มองเห็นด้วยตาเปล่าแน่ๆ





โจมเงียบไปนาน นานมาก นานจนอึดอัด!!



นานจนป๋ากล้าสาบานได้เลยว่าถ้าคนตรงหน้าไม่ใช่โจมแต่เป็นใครสักคนในกลุ่มเพื่อนหรือคนที่ป๋ากำลังสนทนาด้วยเงียบใส่แบบนี้ คนอย่างป๋าต้องกระชากคอมาแล้วเค้นเอาคำตอบแน่ๆ
ถ้าโจมเอาแต่ใจอย่างที่ใครๆเค้าพูดกัน ป๋าก็ต้องติดทอปเท็นด้วยล่ะน่า

“ถ้าพูดไปนายคงไม่เชื่อ”

“ยังไม่พูดอะไรเลยนี่ บอกไม่ได้หรอกว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ”

“ชั้นไม่ใช่เด็กขาย”

“อือหึ๊”

“นายเชื่อเหรอ”

สีหน้าแปลกใจตวัดมองสบกับผมทันทีที่ตอบรับเห็นด้วยว่าโจมไม่ใช่เด็กขาย ไม่เห็นต้องแปลกใจอะไร ไม่เห็นต้องมีหลักฐานมายืนยัน ของแบบนี้ป๋าแน่ใจด้วยตัวของตัวเอง พิสูจน์มาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง

“ทำไมนายเชื่อ นายไม่ใช่คนเชื่อคนง่ายขนาดนั้นนี่ หรือว่านายรู้”

“เดี๋ยวนี้ถามยาวขึ้นนะ แล้วนี่จะให้ตอบได้ยัง”

“ตอบสิ ใครเอามืออุดปากไว้ล่ะ”

“มือน่ะ ไม่เคยเอามาอุดปากหรอก แต่อย่างอื่นสิ เอามาอุดประจำเลยนะ พอรู้ว่าชอบเข้าหน่อย เอามาอุดจังเลยนี่ เอ้า แล้วทำไมต้องหน้าแดง อย่าบอกนะว่ากำลังอาย แต่คงไม่ใช่โกรธหรอกใช่มั้ย”

“เมื่อกี้ไม่ใช่โกรธ แต่ตอนนี้ใกล้เต็มทีแล้ว จะตอบได้ยัง”

“เชื่อน่ะไม่แปลกหรอก ถ้าไม่เชื่อสิแปลก”

“ทำไมล่ะ”

“นายน่ะมันเด็กขายแอบอ้าง นี่ชั้นมันป๋าตัวจริง ถ้าแยกแยะไม่ได้ว่าเด็กขายจริงหรือแกล้งปลอมมาขาย คงจะฝีมือตกน่าดูเลยนะ”

“แล้วทำไมนายถึงปล่อยให้มันมาถึงตอนนี้ได้ล่ะ”

“จริงๆต้องบอกว่ารู้ตอนที่มีอะไรกันครั้งแรกไปแล้วดีกว่านะ ส่วนที่รู้แล้วทำไมยังปล่อยให้นายเล่นละครตบตามาได้ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน กำลังหาคำตอบอยู่ แล้วนายล่ะ ตอบได้มั้ย”

“ตอบอะไร”

“ตอบว่าทำไมถึงยอมให้ใครต่อใครเข้าใจผิดว่าเป็นเด็กขายอยู่ได้ มันไม่สนุกหรอกนะที่ปั่นหัวผู้หญิงผู้ชายให้ต้องสู้ราคาค่าตัวนายอะ”

“แล้วนายสู้ค่าตัวชั้นที่เท่าไหร่”

“ไม่อะ นายไม่เรียกเองนะ อย่ามาทวงตอนนี้”

“แล้วเอาอะไรมากล่าวหาว่าแกล้งให้คนอื่นๆเค้าปั่นราคาเพื่อสู้ค่าตัว นายไม่เสนอเงินสักบาท ชั้นยังขึ้นเตียงกับนายง่ายๆเลยไม่ใช่เหรอ”

มันก็จริงอย่างที่โจมพูดทุกคำนะ โจมตกลงมากับผมง่ายๆ ขึ้นเตียงด้วยง่ายๆแต่สุดท้ายของความง่ายดายเหล่านั้นทำให้ผมพบว่า เค้ายังไม่เคยผ่านใครมาก่อน ไม่ใช่โจมฟิตจนคับแน่น แต่มันคือท่าทีตอบสนองที่กล้าๆกลัวๆนั่นต่างหาก ไม่มีคนกร้านโลกคนไหนที่รอเดินตามเกมส์โดยที่ไม่เดินเครื่องในลีลาและท่าทางที่ตัวเองชอบก่อนหรอกนะ ในเมื่อป๋าเปิดทางให้คู่นอนเลือกลีลาที่ตัวเองอยากได้ขนาดนั้นแล้ว คนที่ค้างอยู่ในท่าที่แขนโอบรอบคอ สายตาตัดพ้อเหมือนป๋าทำเรื่องผิดนักหนาที่ไม่ยอมสานต่อ ทั้งๆที่เป็นเรื่องที่คนสองคนควรจะช่วยกันแท้ๆ แต่โจมกลับรอรับบทรักเยี่ยงคุณชาย แบบนี้มันตอบอะไรๆได้มากพออยู่แล้วสำหรับคนที่ผ่านมาทุกประเภทอย่างป๋า

“ชั้นมีทั้งคนที่ชอบและคนที่เข้ามาชอบ”

ป๋าไม่รู้สึกอะไรเลยกับคำบอกเล่าที่ว่าโจมมีคนมาชอบ เท่าที่มีข่าวผ่านเข้าหูมาก็นับไม่ไหว มันจะแปลกอะไรกับคนที่เพียบพร้อมไปทั้งรูปร่างหน้าตาแบบนี้จะมีคนมาชอบ....ธรรมดาจะตาย ป๋าก็ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่เหมือนกัน ป๋าเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ดี

แต่ทำไมตอนที่โจมบอกว่ามีคนที่ชอบนั้น อกข้างซ้ายถึงได้เจ็บจี๊ดขึ้นมาถึงสมองแล้วค่อยๆเปลี่ยนเป็นปวดหนึบจนชามาถึงตอนนี้ เล่นเอาจุกจนพูดไม่ออก จากที่ไม่เคยเข้าใจว่าเจ็บเพราะเอาใจไปผูกติดกับคนที่แคร์มันเป็นยังไง ก็เพิ่งเข้าใจเอาวันนี้นี่แหละ

“แปลกมั้ย เพื่อนที่โรงเรียนหรือเพื่อนที่มหาลัยดูออกหมดว่าชั้นเป็นเกย์ แต่ที่บ้านกลับไม่รู้ ไม่ระแคะระคายเรื่องนี้ด้วยซ้ำ ป๊าแค่คิดว่าอาตี๋ลูกตัวเองเรียบร้อยเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้ว เรียบร้อยมันเป็นผลพวงมาจากเก็บกดจนกลายเป็นคนเก็บตัวต่างหาก”

ผมขยับตัวเอาแผ่นหลังพิงกับหัวเตียงแล้วรั้งคนที่นั่งร่ายเรื่องราวของตัวเองให้เข้ามาชิดกับแผ่นอก สองมือโอบรอบเอวคอดเอาไว้ โจมไม่ได้ต่อต้าน เค้ากลับให้ความร่วมมือด้วยดี เอาหัวมาพิงเอาไว้กับไหล่ข้างหนึ่ง เราสองคนกำลังอยู่ในบรรยากาศที่อึมครึมที่สุด หนักหน่วงที่สุด ภายใต้ท่าทีที่สบายที่สุด ผมเอามือลูบหน้าท้องที่มีไรขนอ่อนๆโผล่ขึ้นมาจากชายผ้า ไม่ได้ลูบไล้เพราะอารมณ์เสน่หา แต่ผมลูบเพื่อให้คนที่อยู่ในอ้อมกอดได้ผ่อนคลาย
ไม่เคยมีครั้งไหนที่ทำให้ป๋าดีใจและสะเทือนใจไปพร้อมกันแบบนี้ โจมมีปมชีวิตที่หนักหนาเอาการ แต่มันก็เป็นเรื่องน่ายินดีที่โจมไว้ใจจนกล้าระบายมันออกมา

“ตอนม.ปลายมีผู้ชายคนหนึ่งมาชอบ เค้าไม่ใช่คนแรกที่ดูออกหรอกนะ แต่เค้าเป็นคนแรกที่กล้า กล้าเข้ามาบอกว่าชอบ กล้าเข้ามาจีบ มันดูดีใช่มะ”

“อืม ก็ไม่แปลกหรอก นายหน้าตาดีนี่”

“ใครๆก็พูดแบบนี้แหละ”

ถ้าเป็นเวลาปกติ โจมจะต้องถูกลงโทษที่กล้ายอมรับหน้าซื่อตาใสกับป๋าแบบนี้ด้วยการเสียจูบแน่ๆ ป๋ามั่นใจว่าจะกินลิ้นคนบางคนให้พูดไม่ได้ไปพักใหญ่ๆแต่ตอนนี้สิ่งที่ป๋าทำได้คือตั้งใจฟัง

“ชั้นบอกเค้าว่ามีคนที่รักอยู่แล้ว คบกับใครไม่ได้หรอก”

“อืม”

ปากตอบไปแบบนั้น แต่สองมือกลับกำแน่นเข้าหากันจนผ้าปูที่นอนยับย่นติดมือ ใจอยากจะเค้นหาคำตอบว่าไอ้คนที่โจมพูดว่ารักออกมานั้นมันเป็นใคร ถึงป๋าจะเป็นแค่คนที่ซื้อโจมมา แต่มันก็เท่ากับซื้อมาแต่ตัวและเวลาทั้งหมดของโจมเท่านั้น เราไม่เคยตกลงกันไปถึงความรู้สึกทางใจเลย

“เค้าก็เหมือนจะยอมรับแล้วก็เข้าใจอะนะ ทุกอย่างก็ผ่านไปเหมือนไม่มีอะไร แต่วันหนึ่งกลับมีเสียงนินทาลอยมาเข้าหูว่า โจมเล่นตัว โก่งราคาขึ้นไปสูงมาก เป็นเด็กขายอิสระที่มั่นใจในตัวเองจนไม่มีใครกล้าซื้อ ใครจะกล้าสู้ราคากับของที่ใช้มาจนเน่าเฟะแบบนั้น”

“มันเป็นใคร”

“นายอยากรู้ไปทำไม จะไปจัดการมันหรือไง นั่นมันเป็นหน้าที่ของแฟนนะ”


เหมือนไฟที่กำลังเดือดรอการปะทุระเบิดในอีกไม่ช้าโดนน้ำราดจนมอดเชื้อไฟ โจมพูดถูกอีกแล้ว ลูกค้าไม่มีสิทธิ์โกรธคู่ขาหรืออดีตคู่ขาคนไหนของเด็กขาย .... แต่มันก็เฉลยอยู่เมื่อกี้เองนะโว้ย ว่าโจมไม่ใช่ ถึงป๋าจะได้ในสิ่งที่แฟนควรจะได้ แต่ป๋ากับโจมไม่ใช่แฟนกัน และมันก็เสือกเป็นประเด็นให้ป๋าหงุดหงิดอยู่ตอนนี้

“งั้นเป็นแฟนกันมั้ย”

“อะไรนะ”

“บอกว่าเป็นแฟนกันมั้ย ปากจะอมหูนายอยู่แล้วน่าจะได้ยินนะ”

ถามคนเย็นชาก็ต้องรอคำตอบไป ลุ้นไป แล้วก็ทรมานใจไปแบบนี้แหละนะ


๐ สวัสดีคะ คนอ่านทุกคน แอบลงมาเช้า 

๐ ขอโทษที่ผิดสัญญานะคะ ไม่ได้ยุ่งวุ่นวายอะไรทั้งนั้น แต่มันแต่งไม่ออก ชั่งใจอยู่นาน(อีกแล้ว) ว่ามาม่าจะมาตอนไหนดี  พูดเล่นค่ะ เซกิบอกว่า เธอมีคนจะจองรวมเล่มเด็กป๋า และมีถามว่ารวมเล่มเมื่อไหร่ เอ่อ เรื่องนั้นลุ้นให้คนเขียนแต่งจบก่อนดีกว่ามั้ยค่ะ กว่าจะส่งเด็กป๋าถึงฝั่งฝัน คงอีกนาน ถ้าอัตราการอัพเป็นแบบนี้นะ อีกนาน 

๐ ขอบคุณทุกคนที่มาถามไถ่นะคะ มีคนที่แจ้งโอนเงิน box set แอบทวงเด็กป๋าด้วยอะ คนเขียนไม่รู้จะตอบยังไงดีเลย ขอโทษนะคะ  ขอบคุณคนที่มาทวงในกระทู้ด้วยนะคะ ยอมรับว่าแรงกดดันมันทำให้เด็กป๋าตอนนี้พรั่งพรูออกมาได้อีกตอน ตอนแรกคิดว่าสงสัยจะดองไปอาทิตย์หน้าแน่ๆ

๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมและยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ที่เพิ่งเข้ามานะคะ ฝากคำผิดด้วยนะคะ ทุกคน มีคนช่วยคนเขียนดูคำผิดกันเยอะมาก ขอบคุณมากนะคะ

๐ เจอกันครั้งต่อไปที่ สิงหากุมภาค่ะ TRomance 

[indy❣zaka]

^
^
^
 
มาดึกมวกกกกกกกกก  

-----------------ดิท---------------------

ยังไม่ให้เป็น  ให้โจมเล่าเรื่องให้เคลียร์กับป๋าทุกเรื่องก่อนดีกว่า
เดี๋ยวอิป๋ามารู้ทีหลังแล้วจะเป็นเรื่อง
ป๋ามันยิ่งบ้าๆอยู่ 

[Cacao]

คนแรกที่รีพลายตอนนี้ป่าวเนี๊ย 555 แอบตื่นเต้น ไม่เคยมาก่อน
กำลังฟังน้องโจมเล่าเรื่องชีวิตอินท์ๆ คุณป๋าขอเป็นแฟน แล้ว.....ก็จบ
เอาเป็นว่าจบได้ค้างที่สุดแล้วว ว วว ว ววว (โหยหวนจริงจัง)
แล้วน้องโจมจะยอมเป็นแฟนป๋าไหมอ่ะ 555 ลุ้น อยากให้เล่าเรื่องที่โดนเฮียซ้อมด้วย
เผื่อป๊าจะจัดการมันสะหน่อย 

[evilheart]

ตอบไปเลยโจม เป็นแฟนกับป๋าไปเลยอย่าช้า

[kokikung]

  อินู๋โจมเริ่มเปิดใจแล้ว (หรือเปล่า)
แต่ๆๆๆป๋าๆๆๆขอโจมเป็นแฟนนนนน
แกขอจริงหรืออารมณืมันพาไปกันแน่ป๋า
แต่เป็นเถอะมาถึงขนาดนี้และ 5555+++

[Mileson]

ตอบรับเลยโจม เชียร์เต็มที่เลยถ้าเป็นโจมกับป๋า

[lovevva]

  ง่ะ ตัดฉับ กำลังลุ้นเลยค่ะ ว่าโจมจะตอบว่ายังไง แต่ขอให้โจมตอบตกลงด้วยเถอะสาธุ

[JJHJJH]

บ๊วกกกกกบวก
ป๋าขอโจมเป็นแฟน อร๊ายยย ช่างกล้า 55+ ลุ้นๆๆ

[volvo80]

อุ๊ย !  ทิ้งท้ายได้      สุดๆเลยอะไรทเตอร์

[roseen]

ถามมาตอบไปเลยน้องโจม


okเลยน้องโจม

[tawan]

น่ารักมากกกกกกกก

น้องโจมยอมแล้วววว

[Fanun]

กรี๊ดดดด  ตอบตกลงไปเลยน้องโจม  
น้องโจมเริ่มเปิดใจแล้วใช่ไหมจ้ะ รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ  

[wan]

เริ่มยอมเล่าและเปิดใจ แต่ไหงป๋ากลับปรี๊ดแตกแบบนั้นล่ะ
ฟังให้จบก่อน แล้วค่อยต่อให้ติดไม่ดีกว่าหรือป๋า 
+1 ให้เซกิ และเป็นกำลังใจ ขอให้สมองแล่น ไม่ติดขัดนะครับ TRomance