เพื่อนสนิท ภาค สมัยมัธยม “ไอ้กอล์ฟ...น้องฝ้ายให้ดอกไม้ข้าว่ะ”
น้องหนูพัฒนาหน้าหวาน นั่งมองทั้งกองขนมกองดอกไม้เต็มไปหมดในวันแห่งความรักนี้
“เห็นแล้ว.....” ปราโมทย์หันมองไปทางอื่นเงียบ ๆ ไม่ได้สนใจกับกองดอกไม้ที่พัฒนาปลื้มนักหนา
ก็เขาเป็นคนแบบนี้....รักพัดมากขนาดนี้แต่แสดงออกอะไรก็ไม่ได้....เพราะว่าพัดเป็นเพื่อน
ข้าวโพดก็หน้าเหมือนพัดอย่างกับอะไร
ทำไมเขาถึงไม่มีใจให้ข้าวโพดสักนิดนะ...ยังมาหลงรักคนที่เขาไม่มีวันรักตัวเองอยู่ได้
ร่างสูงนิ่งเงียบ ทำทีเป็นสนใจกับสิ่งอื่น ไม่ยอมที่จะคุยกับพัฒนาเลยสักนิด
เขาเป็นคนอย่างนี้ เงียบ ๆ เฉย ๆ แต่น่าสมเพช
ดวงตาสองข้างมีไว้มองแค่เพียงแค่พัดคนเดียวเท่านั้น
“มีคนฝากมาให้พัดนะ....” ช็อคโกแลตกล่องเล็ก ๆ จากร้านสะดวกซื้อ ดูไม่มีค่าอะไรสักนิด
เมื่อเทียบกับดอกไม้กองใหญ่ และช็อคโกแลตมากมายที่พัฒนาได้รับ
“เอ้ยยยยยยยยยยยยยยย อันนี้อยากกินที่สุด...อร่อยเว้ยอร่อย...กิน กิน”
ร่างบางแกะช็อคโกแลตเคี้ยวอย่างมีความสุข
และปราโมทย์ก็ได้แต่ยิ้ม พัดไม่ถามสักนิดว่าใครฝากมาให้.....
จะใครกันล่ะถ้าไม่ใช่ไอ้กอล์ฟคนนี้….แต่ดีแล้วล่ะ
เขาไม่สะดวกใจสักเท่าไหร่ที่จะตอบอะไรออกมาในตอนนี้…..
ตอบไปก็มีแต่คำโกหกว่าน้องคนนั้นน้องคนนี้ฝากมา
แค่วันนี้อยากอยู่ข้าง ๆ พัด ทำดีกับพัดให้ถึงที่สุดก็พอ
ไอ้พัดตัวแสบยังคงเคี้ยวขนมต่อไป และแกะกินอันอื่น ๆ ต่อ
และภายในใจก็คิดไปเรื่อย
ข้ารู้ว่าเอ็งเขินว่ะ....เมื่อเช้าข้าเห็นหรอกว่าเอ็งเข้าไปซื้อช็อคโกแลตมาให้..เขินข้าละสิ
แหมข้าอะนะ....อยู่ใกล้ใคร ใคร ก็หลงทั้งนั้นล่ะ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า แหมไม่มีใครรักอะดิ
ข้ารักเอ็งก็ได้วะไอ้กอล์ฟ....น่าสงสารเอ็งจริงจริ๊งงงงงงงงงงงง
แล้วอีกอย่างดอกไม้กับขนมอ่ะ ข้าก็กินของเอ็งหมดแล้ว
ไอ้ที่เห็นกอง ๆ นั่นน่ะ สาวก็ฝากมาให้เอ็งทั้งนั้น
แต่ข้าไม่ให้เอ็งหรอก เพราะว่าข้าไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเอ็ง ก็แค่นั้นแหละ
555555555 สะใจ อยากมีคนชอบเอ็งมากกว่าข้าทำไมล่ะ แค่นี้ก็ไม่มีใครรักเอ็งแล้ว
พัฒนาไม่เคยรู้เลยว่า อีกไม่นานหลังจากจบมหาวิทยาลัย แล้วท้ายที่สุด
คนที่มันบอกว่าสงสารและหาว่าไม่มีใครรักนั้น
สุดท้ายก็กลับต้องมาเป็นคนรักกัน และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน และเป็นแฟนกันอีกต่างหาก
แต่ ณ เวลานี้ ทั้งไอ้พัด และไอ้กอล์ฟยังไม่เคยรู้อนาคตของตัวเอง
ร่างสูงนั้นยังคงมองร่างบางที่แกะช็อคโกแลตกินต่อไปอย่างเอร็ดอร่อย
....กอล์ฟทำให้พัดได้แค่นี้....ก็แค่ทำดีกับพัดแค่นั้นเอง .... กอล์ฟไม่หวังว่าสักวันหนึ่ง
พัดจะมารักกัน...แต่วันนี้ได้ทำดีกับพัดได้อยู่ข้าง ๆ พัดก็พอ.....
บางทีไอ้กอล์ฟอาจคิดผิดไปก็ได้ น่าสงสารตัวมันเองที่ไม่เคยได้ดอกไม้จากใคร
เพราะโดนไอ้พัดกันท่าไว้จนหมด
เพราะเมื่อได้ใช้ชีวิตกันจริง ๆ
ไอ้กอล์ฟกลับกลายเป็นโรคกลัวเมียซะงั้น และเช้าส่ายบ่ายค่ำของทุกวัน
มันก็โดนไอ้พัดข่มซะเละเทะไม่มีดี
เป็นที่น่าสงสารและเวทนาจากคนรอบข้างซะจริง ๆ
โดยที่มันไม่เคยรู้เลยว่าตัวมันเองเป็นที่หมายปองของใคร ๆ มากแค่ไหน
แต่มันช่างโชคร้าย....ต้องตกอยู่ในอาณัติของไอ้พัดซะอย่างนั้น
น่าสงสารไอ้กอล์ฟจริง ๆ
Fin…..
ขอบคุณ aoikyosuke ที่อนุญาตให้ลงเรื่องราวดีๆ
ขอบคุณ เล้าเป็ด สำหรับพื้นที่ดีๆ
ขอบคุณ หนูเรย์ สำหรับที่วิ่งเล่น
ขอบคุณ เซ็งเป็ด ที่ทำให้เรารู้จักกัน
ขอบคุณ เพื่อนๆ สำหรับการติดตาม
ขอบคุณครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
